Buitenlandsch Overzicht.
S. A. KANNEWASSER.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10 ct.
De Tweelingzusters
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
No< 7443 EERSTE BLAD
ZATERDAG 9 JUNI 1934
62ste JAARGANG
Voor alle
Uurwerkreparatie
Een prinsie in België
geboren.
HEDENAVOND ZIJN ONZE ZAKEN
van 10-11 uur geopend.
ZONDAGS tot 2 uur.
De landarbeidersstakingen
in Spanje.
De welvaart van Palestina.
Revoluite in Litauwen.
Patricia Wentworth
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet. Heldersche Courant f 1.60; voor
Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen 'lexelf 1.65: binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West-lndië per zeepost i 2.10, dem per
mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4ct. .fr.p.p 6ct. 2ondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,fl.— Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f1.50, I 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 - Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). lngez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prüs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
by vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; by niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Een poging om de ontwapeningsconferente te redden door
uitstel. - Kabinetscrisis in België.
0*
Het begint een beetje
vervelend te worden
alweer over Genève
te schryven en de
corrector heeft van de
week al gevraagd of er niets opwekken-
flers was dan de wanhoopspogingen om
de ontwapeningsconferentie te redden.
Neen, Genève staat op het oogenblik in
het middelpunt van de internationale be
langstelling en wy zullen dus ook van
daag weer uw aandacht moeten vragen
voor het peutex-ig en kleinzielig gedoe
van „groote" mannen in de stad waar de
omgeving spreekt van de majestueuze
grootheid en rust van de schepping.
We zijn sinds Donderdag geen stap ver
der gekomen. We hebben toen in het kort
een beeld gegeven van de oorzaak waar
om men maar niet opschoot. Welnu, men
weet nu eigenlijk niet hoe weer op gang
te komen. Men vreest te spreken en men
is evenzeer beangst om te zwygen in Ge
nève, want ook zwygen kan de atmosfeer
benauwen. Het best is dus maar naar huis
te gaan en als de tijden beter zijn (wan
neer???) weer by elkaar te komen. Zou
den we niet wanhopen aan het practische
nut van den Volkenbond? Persoonlyk
doen we dat wel. De N.R.Crt. voert echter
een pleidooi voor het instituut, dat we u
niet willen onthouden.
Het blad schryft dan o.m.:
Waarvoor is de Volkenbond? zal men
vragen. Deze blijft een kostbaar bezit,
doch men probeere dit op het oogenblik
niet zeer krachtige of vitale instrument
liever niet op zoo ruige kwestie als thans
aan de orde zijn.
De Ontwapeningsconferentie wij
hebben het gezien kan felle botsingen
verdragen. Laten deze sporen na, dan zyn
het geen eeuwige sporen, omdat die ont
wapeningsconferentie ten doel heeft eens
te eindigen. De Volken echter niet. Wij
hebben voorloopig alle illusies omtrent de
conferentie als ontwapeningsconferentie
verloren, maar zijn toch verheugd, dat
zy er is. Welk een voortreffelyke uitlaat
klep! Daar wordt nu gezegd, wat anders
niet gezegd zou worden en dan ongezegd
veel gevaarlijker zou zijn. Dank zij de ont
wapeningsconferentie neemt ook Rusland
ten volle deel aan de critieke internatio
nale discussies in een los-vast verband.
Wij noemen Rusland, niet de evenzeer
in aanmerking komende mogendheden
Amerika en Japan, omdat, men by Euro-
peesche aangelegenheden Rusland niet
goed missen kan. Rusland zou echter on
eindig veel lastiger zijn by deze discus
sies in vast verband van lidmaatschap
van den Volkenbond en Volkenbonds
raad. Als er op het oogenblik geen ont
wapeningsconferentie was, moest men er
een uitvinden. Deze ontwapeningsconfe
rentie moet voortduren, zij het ook voor
loopig zonder resultaat. Allerlei landen
willen de ontwapeningsconferentie, en
tegelijkertijd het recht behouden tot wa-
pening, omdat zy Duitschland vreezen.
Dat geldt precies even sterk voor Frank
ryk. Frankrijk is geestdriftig voor ont
wapening gestemd, maar versterkt zich
tegenover Duitschland. Engeland verwyt
Frankryk dat het niet ernstig genoeg
naar ontwapening streeft en versterkt zelf
op groote seaal zyn luchtvloot. Allen
verafschuwen evenzeer het denkbeeld dat
de ontwapeningsconferentie zou moeten
worden gesloten. Toch zweeft de ont
wapeningsconferentie in levensgevaar.
Zoo is het nu eenmaal in de internationale
politiek.
Twee leerstellingen staan te Genève
tegenover elkaar, die een accoord zoo
moeilyk maken.
De Engelsche stelling, tot zekere hoogte
gesteund door Italië en Amerika, is: vei
ligheid door ontwapening of beperking
van wapening. Men zal zeggen: hoe kan
men dat beweren als men weet, dat deze
dingen niet mogelyk zijn, zoolang Duitsch
land niet te Genève is en men Duitsch
land alleen naar Genève zal kunnen kry-
gen als het niet door een internationaal
systeem van onderlinge hulp voor isolatie
moet vreezen? De oplossing van het raad
sel is gemakkelyk. Engeland toont zekere
schuwheid tegenover het begrip veilig
heid, omdat het eenvoudig geen stelsel
van veiligheid kan bedenken dat in de
politiek van Engeland past of waarover
men het in Engeland eens kan worden.
De Franschen zeggen omgekeerd: ont
wapening door veiligheid. Zij vreezen on-
middellyker gevaar en kunnen van harde
nuchterheid zyn. Vraagt men ons, welke
van de twee stellingen juist is, dan moeten
wy zeggen: niet één van de twee, doch
allebei! Tusschen Nederland en België
is veiligheid door ontwapening ten eenen-
male mogelijk. Tusschen Canada en de
Vereenigde Staten bestaat zy allang tot
wederzijdsche tevredenheid. Tusschen
Paraguay en Bolivia om nu maar het
tegenovergestelde te noemen is ont
wapening alleen door veiligheid, dat wil
zeggen door dreigementen van andere
tegenaanvallers, mogelyk. Wij laten het
aan den lezer over deze theorie uit te
werken voor alle tusschen deze beide
uitersten liggende gevallen.
Zeer juist, zegt het blad dan ook nog in
dit artikel:
Niet ontwapening, maar innerlijke
en onderlinge conflicten der staten
over deze dingen staan nu te Genève
op den voorgrond. Ontwapening komt
wel weer eens aan de beurt, als men
de ontwapenningsconferentie maar
lang genoeg in leven kan houden.
In België is een
blyde gebeurtenis, de
geboorte van een
prins, gepaard gegaan
met een minder aan
genaam fyt, een kabinetscrisis, waarvan
wij in ons nummer van Donderdag de
oorzaak hebben verteld.
Over een oplossing van de crisis is op
het oogenblik dat we dit overzicht samen
stellen, nog weinig of niets te zeggen. De
mogelykheid bestaat dat de crisis lang
durig wordt, dat hangt geheel af van het
besluit dat de koning gisteren (Vrydag-)
middag zou nemen en misschien is zijn
besluit ook wel oorzaak, dat elders in dit
nummer al de voorloopige samenstelling
van het nieuwe kabinet gepubliceerd.
We geven hieronder eenige persstem
men over de onverwachte crisis:
De katholieke Vlaamsche Standaard, de
spreekbuis van den minister van open-
hare werken. Sap, werpt alle chuld op de
6 liberale Kamerleden, die twee keer tegen
de regeering hebben gestemd. Een deel
van den wrok dezer onwillige liberalen
schryft de Standaard toe aan het feit,
dat de liberale minister van justitie Jan-
son zich tydens de bespreking van de wet
tot regeling van het gebnrk der talen in
CHARLES DE BROCQIJEV1LLE,
de Belgische minister president, die
met zijn kabinet is afgetreden.
de rechtzaal al te inschikkelijk voor de
Vlamingen, zou hebben betoond. Boven
dien, aldus het blad, had minister Janson
nog andere misdaden bedreven en zich
namelijk in den Senaat, gebruik makend
van de vryheid door de regeering aan
haar leden gelaten, met groote kracht uit
gesproken tegen het vrye alcoholverbruik.
By deze ondergrondsche werking voegt de.
Standaard, afgezien van de voorstanders
van de waardevermindering van den Bel
gischen frank, de intriges van hen, die
niet kunnen aanvaarden, dat België op
Buitenlandsch gebied sedert ongeveer
een half jaar een groote zelfstandigheid
aan den dag legt.
De anti-democratische Nation Beige ver
wacht nu eindelijk een kabinet aan het
bewind te zien komen, dat werkelijk weet
wat het wil. Een dergelijk kabinet moet
natuurlijk de groepjes en bygroepjes van
de meerdheid. waarop het steunt, een
strenge tucht kunnen opleggen. Het par
lement mag geen enkele fout meer be
drijven.
Het land walgt van de manoeuvres
in de wandelgangen en intriges van
de eerzuchtigen, die op een minister
portefeuille azen. Het vraagt een re
geering, die werkelyk regeert.
Het liberale "Laatste Nieuws vreest, dat
de crisis, indien koning Leopold het ont
slag van de regeering aanvaardt, zeer
moeilyk op te lossen zal zijn.
SI
Het wordt naar wijlen koning
Albert genoemd.
Koningin Astrid is Woensdagavond
om 23.35 op het slot Stuyvenberg te Lae-
ken van een zooo bevallen. Aan het jonge
prinsje zal naar men weet ter herinne
ring aan zijn grootvader, den gestorven
Koning, de naam Albert worden gegeven.
Wegens het late uur werd het nieuws
niet meer bekend gemaakt. Het is Don
derdagochtend door middel van 101 ar-
tillerieschoten aan de bevolking mede
gedeeld.
Het jonge prinsje is het derde kind
van het koninklijk echtpaar. De andere
kinderen zyn prinses Josephine Char-
lotte, geboren 11 October 1927 en prins
Boudewyn, geboren 7 September 1930.
De bevalling van koningin Astrid, die
om vijf minuten over half twaalf op het
kasteel Stuyvenburg te Laeken plaats
vond, was zeer voorspoedig. Dr. Spies en
dr. Leboeuf, de bekende Brusselsche
gynaecologen, die ook de vorige maal de
Koningin, toen nog kroonprinses, bij-
Koningin ASTRID
stonden, waren eerst om acht uur
avonds ten paleize ontboden. De Ko
ningin bevond zich in uitstekenden ge
zondheidstoestand en had Woensdagmid
dag nog een voetwandeling gedaan in het
slotpark te Laeken. Ook de jonge prins
die het derde kind is van het koninklijk
echtpaar, is zeer welvarend.
Donderdagochtend half elf heeft het
prinsje in het kasteel Stuyvenberg te
Laken het voorloopig doopsel ontvangen.
Dit sacrement werd toegediend door den
pastoor deken te Laken. Het plechtige
doopsel in de koninklijke kerk van Cou-
denberg, zal eerst de volgende maand
piaats hebben. Koningin Elizabeth heeft
het meterschap aanvaard en Prins Felix
van Luxemburg zal peter zyn.
Aan het prinsje werden de volgende
namen gegeven: Albert, Felix, Humbert,
Theodoor, Christiaan, Eugenius, Marie.
Het prinsje zal verder den titel dragen
van prins van Luik.
Bevestigd wordt, dat zoowel de ko
ningin als de jonggeborene zeer welva
rend zyn. Het prinsje weegt drie en een
halve kilogram.
Uitspattingen in ZuicUSpanje
landeigenaars en arbeiders gedood.
Hoewel de landarbeiderstaking in de
meeste provincies als mislukt kan wor
den beschouwd, aldus Reuter, is de toe
stand in Zuid-Spanje zeer verscherpt. In
het bijzonder in de provincies Jaen en
Sevilla, waar de socialistische vakver-
eenigingen grooten aanhang hebben, zyn
talrijke botsingen voorgekomen. In ver
schilende dorpen is de gendarmerie dooi
de landarbeides aangevallen. In drie ge
vinde Sevilla hebben de arbeiders land
goederen en staken de huizen en bijge
bouwen in brand. Daarbij zijn 3 landeige
naren doodgeschoten. Aan de zijde van
de aanvallers vielen 2 dooden en ver
scheidene gewonden. Er zyn sterke po-
litie-afdeelingen gerequireerd. In de pro
vincie Sevilla hebben de arbeiders land
bouwmachines vernield.
Nog twee dooden.
By de onlusten in Noord-Spanje in ver
band met de staking van de landarbei
ders zijn, naar Reuter uit Madrid meldt,
nog twee personen gedood en 10 ernstig
gewond.
Meer dooden; een millioen
stakers.
In den loop van ongeregeldheden, die
Woensdag tydens het uitbreken van de
staking onder de landarbeiders zyn
voorgevallen, zyn zes personen, waar
ender een vrouw, gedood
De leiders van de landarbeiders schat
ten dat omstreeks een millioen arbeiders
zich bij de stakingsbeweging hebben
aangesloten.
Gebrek aan arbeiders.
De begrooting heeft- een overschot
van 2 millioen pond sterling.
De algemeene secretaris van de Zio
nistische wereldorganisatie, mr. Israël
Cohen, heeft een redevoering gehouden
over de welvaart van Palestina, waarin
hij o.a. zeide, dat algemeen erkend wordt
dat deze welvaart hoofdzakelyk het ge
volg was van het importeeren van
Joodsch kapitaal en het toenemen van
den Joodschen arbeid.
Terwijl de begrootingen van andere
regeeringen een groot deficit aanwezen
en de nationale schulden sterk toenamen,
aldus spreker, vertoonde de begrooting
van Palestina een overschot van niet
minder dan 2Vz millioen pond sterling.
De ontwikkeling van Palestina gedu
rende de laatste jaren heeft duidelijk
aangetoond hot ongegrond de meening
was van de commissie van onderzoek, die
in 1930 verklaarde, dat er in Palestina
geen plaats meer was ^oor Joodsche im
migratie, daar de bevolking sedert dien
met meer dan 60.000 zielen i3 toegeno
men. En nog altijd is er gebrek aan ar
beiders De joden, die zich in Palestina
gevestigd hebben, aldus Israël Cohen,
zijn niet alleen arbeiders doe ook zaken
lieden met groot kapitaal. In 1933 alleen
is er aan particulier Joodsch kapitaal 7
millioen pond in Palestina gebracht. De
oeconomische welvaart, die de Joden in
Palestina hebben gebracht, komt niet
alleen de regeering ten goede, doch ook
den Arabieren, zoowel in Transjordanië,
Irak en Syrië. Talryke Ara' ische arbei
ders hebben hun land verlaten om zich
in Palestina te vestigen in verband met
den veel gunstiger oeconomischen toe
stand aldaar.
Woldemaras weer op het tooneel.
D.N.BB. meldt uit Kowno:
Woensdagnacht is door aanhangers
van den vroegeren president Woldema
ras een omwentelingspoging gedaan, die
volgens de eerste berichten althans ge-
deeltelyke geslaagd is. Woldemaras is in
een vliegtuig uit zyn verbanningsoord
naar Kowno gevlogen, waar hij door de
militaire partij meteen tot minister-pre
sident geproclameerd is. De militairen
hebben eenige gebouwen bezet, maar
staatspresident Smetona heeft geweigerd
met de muiters te onderhandelen. De
meeste civiele ambtenaren schijnen Smet-
tona en de huidige regeering trouw te
willen blijven.
Een officieele mededeeling
wijst op een mislukking van de
staatsgreep.
Het Litausch telegraafagentschap heeft
Donderdagavond een speciaal telegram
verzonden, dat als volgt luidt: In verband
met het in den afgeloopen nacht door het
garnizoen van Kowno uitgevoerde proef-
alarm en eenige daarmee gepaard gaande
incidenten is gebleken, dat een groep of
ficieren onder dekking van den alarm
toestand geprobeerd heeft druk op de lei
ding van de republiek uit te oefenen om
de tegenwoordige regeering door één on
der leiding van Waldemaras te vervan
gen. Nadat de President beslist geweigerd
had deze pogingen ook maar te bespre
ken, is de chef van den generalen staf
Kubiliemas afgetreden. In zijn plaats is
luitenant-generaal Jackus benoemd.
In het heele land en in alle onderdee-
len van het leger heerscht volkomen
rust en discipline. Van de deelnemers aan
het ongediciplineerd optreden zijn er 7
gearresteerd. Eenigen houden zich nog
verborgen. Er worden nog meer arresta
ties verwacht.
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
33)
John keek haar van terzijde aan en
verwenschte inwendig de Marrs weer.
Waar kwam die plotselinge verandering
in haar gezicht vandaan? Ze zag doods
bleek en om haar mond lag een patheti
sche trek van droefenis. Hij wist niet, dat
hjj van Anne hield, maar hij voelde een
haast onweerstaanbaar verlangen om dien
bedroefden trek weg te kussen. Onver
wacht viel hij geprikkeld uit:
„Geeft ze je genoeg te eten?"
Anne's oogen gingen wijd open. Hy zag
dat haar wimpers nat waren.
„Wie?" vroeg ze verbijsterd.
„Dat verschrikkelijke ménsch, Mrs.
Fossick Yates."
„Hoe kom je daar zoo bij?"
„Je ziet eruit alsof je niets te eten
krjjgt."
„Weuseh, toch wel."
„Wat heb je aan de koffie gehad?" En
toen ze aarzelde: „Ik geloof er niets van.
'■at je wat gegeten hebt."
„Werkelyk wel."
„Wat dan?"
„Boterhammen."
„Ik wil wedden, dat er margarine op
zat," grauwde John. „Is het soms niet
zoo?"
„Ja."
„Zie je wel!" en voortgaande: „We zul
len het onderwerp nu verder laten rus
ten, omdat ik mijn aandacht voor den
wagen noodig heb. want als ik er over
doorpraat, bots ik zoo tegen een tram.
Als we straks buiten de stad zyn, heb ik
je een heeleboel dingen te zeggen!"
AJ gauw hadden ze de drukte achter
zich. De grijze huizenmassa's maakten
plaats voor lommerrijk geboomte en de
bauwe hemel welfde zich over de bloeien
de wereld. Ze sloegen een smallen zijweg
in, die door een dennenbosch naar een
open heide klom.
John stopte en ze stapten uit.
„Eerst moet je wat eten en dan kun
nen we praten. Ik heb een picnicmand
meegebracht, dat leek me reusachtig ge
zellig."
Ze gingen op de donkergroene heide
zitten; de zondoorschenen lucht, ver
vuld met dennengeur, omringde hen.
Over de wijde heide koepelde een diep
blauwe hemel, die in verren, wazigen ho
rizont. door met bosch bedekte, heuvels
omzoomd, vervloeide.
Anne had niet gemerkt, dat ze honger
had. tot de mand openging en de koste
lijke inhoud voor haar onen lag een
soort combinatie van lunch en thee. Ze
at niet genoeg om John tevreden te stel
len, maar toch anamerkeliik meer, dan
ze zelf mogelijk geacM had. Het genieten
van een goeden, verf vinden maaltijd. na
een jaar gevangeniskost en tien dagen
van juffrouw Brownliner's gekokkerel gaf
even de verkwikkende illusie van weer in
het oude leven te zyn teruggekeerd.
Ze was nu niet Annie Jones, maai
Anne Waveney, en de kok van haar leven
was een paar jaar teruggezet. De zware
geur der dennen, de warmte van de zon
en het ruischen van den zachten wind
langs haar heen al deze dingen gingen
buiten het bestaan van Annie Jones om.
Anne Waveney dronk het genot ervan
met diepe teugen een lang half uur
Toen hun maal afgeloopen was, pakt„
John alles weer in, keurig en handig,
zooals een man die veel in de open lucht
geleefd heeft, dat pleegt te doen. Hij
sloot de mand en kwam naast Anne op
den grond zitten.
„Nu moeten wy eens rustig en ernstig
praten."
Al dien tijd hadden ze prettig en luch
tig met elkaar gebabbeld, over onbelang
rijke dingen, maar op het momer.t waar
op John zeide: „Nu moeten wij eens
rustig en ernstig praten," kwam er iets
gedwongens tusschen hen.
„De moeilijkheid is echter, dat ik ab
soluut niet weet, hoe ik beginnen moet,"
ging hjj voort.
„Begin dan niet."
Anne's oogen schenen gehecht aan het
nevelige blauw van den horizon en Anne
Waveney's leven was weer even ver van
haar verwijderd als die heuvels in de
verte. Ze kon niet teruggaan in dat leven
en opnieuw leven gaan. Een half uur
lang had ze daarvan gedroomd, en nu
moest ze terugkeeren tot de werkelijk
heid. Ze zou graag nog wat langer in
haar droom verloren zijn gebleven. En
terugblikkend in het schoone ryk harer
fantasieën zei ze:
„Begin niet."
„Ik moet."
Zuchtend wendde ze de oogen van den
horizon af en keek hem in de ernstige
oogen.
„Ik heb zelfs geen idee, hoe ik zal be
ginnen, laat staan dat ik veel terecht zal
brengen van wat ik zeggen wil! Je hebt
me eigenlijk maar een keer gezien, niet
waar? De keeren, die jij vergeten hebt,
kan ik niet meetellen, want als jy ze ver
geten hebt, bestaan ze voor zoover jou
betreft, eenvoudig niet. Goede hemel,
wat zit ik eigenlyk te dazen! Maar enfin,
wat ik ermee bedoel komt hierop neer.
Het zou normaal zyn als ik me als een
absoluut vreemde tegenover je gevoelde.
Maar dat is me onmogelijk; ik ben geen
vreemde; ik kan me niet vreemd tegen
over je voelen en ik kan me niet ais
zoodanig gedragen. En ik kan je ook
geen tijd geven om daar een beetje aan
te wennen, want er moet direct iets ge
daan worden."
„Dat zie ik niet in."
„Dat zou je wel, als je in mijn schoe
nen stond. Hemel-nog-aan-toe, Anne, stei
je zelf een oogenblik in mijn plaats! Ik
kom onverwacht in Engeland terug; moet
de plaats gaan innemen, die voor je
broers bestemd was: ik krijg alles het
oude kasteel waar jij bent groot gebracht,
het landgoed dat jouw tehuis was en ik
kan zelfs niemand vinden, die me wil
zeggen waar je bent, of wat je doet, of
je ook maar een penny bezit om van te
'even. En ten slotte vind ik je.,., als
dienstmeisje van een kwaadsannig vrouw-
monseh als die Mrs. Fossick Yates, die
je niet voldoende te eten geeft en je je
vingers blauw laat werken. Tk bid je,
Anne. tracht je eens te verplaatsen in
wat ik voel!"
Anne keek neer in de. hei. Die was
als een donker bosch. En heel diep daai
in verborgen zieh kleine, bezige schep
seltjes, die druk heen en weer liepen.
of zich met eikaars zaken bemoeiden net
als mensehen."
„Ik begrijp je," klonk haar stem, zacht
en vriendelijk.
„Nogeens, ik ben geen vreemde," her
haalde John met meer nadruk dan zoo
even, „ik kan het niet zijn. Nu ik de
plaats van je broers ingenomen heb, moet
ik doen, wat zij in ieder geval zouden
gedaan hebben. Dat moet je toch met me
eens zyn."
„Hoe weet je, dat zij iets voor me zou
den doen?" Anne's stem doofde uit. Welk
verband kon er in 's hemelsnaam bestaan
tusschen Courtney en Tom en Annie Jo
nes, die in de gevangenis had gezeten.
„Neem me niet kwalijk, maar nu praat
je toch heuseh onzin. Anne. Kijk eens
hier. ik zal je vertellen wat mijn bedoe
ling is. Je vader heeft zijn testament ver
anderd." Hii zag haar niet aan terwijl
hij sprak. „Hy heeft een inkomen van
acht honderd pond per jaar aan Jennv
nagelaten, inplaats van vierhonderd aan
elk van jullie. Menschen doen wonderliike
dingen als ze ziek zijn. en ik wil geen
critiek uitoefenen op zijn besluit Maai
cMe vierhonderd pond per jaar moet je
uit de opbrengst van het landgoed heb
ben en ik zal zorgen dat dit gebeurt."
„Dat kun je niet."
„Natuurlijk kan ik dat wel. Het is
zoo eenvoudig als wat."
Anne keek hem nu voor het eerst recht
en strak in de oogen.
,i.Te bedoelt dat jii het my zoudt geven?"
..Ik bedoel wat ik zeg: dat het uit de
opbrengst van het landgoed zou komen."
„Dat wil zeggen van jou."
Even was het stil.
„Het is maar hoe je het opvat."
„Het is de zuivere waarheidik
noem het kind by den naam."
„Kom Anne, ben je nu zoo idioot
trotsch, dat je een uitkeering uit de op
brengst van je eigen vaders bezittingen
niet wilt accepteeren?"
Alle kleur verdween uit haar gezicht.
„Ik wil geen stuiver accepteeren, die
mijn vader me niet nagelaten heeft."
John voelde een steek van pijn, zooals
hij nog nooit een wond in zyn eigen hart
had gevoeld.
„Annetoe...."
„Het is immers zooals ik gezegd heb."
Hij zag, dat ze vocht om haar zelfbe-
heerscliing te bewaren; hy stond op en
wandelde enkele meters weg, om haar
tijd te geven, weer tot kalmte te komen.
Als hy nu bleef waar hy was, zou hij
haar aanraken, zijn hand op haar arm
leggen of iets van dien aard, en als hij
haar aanraakte, wist hii niet, wat er zou
kunnen gebeuren. Dus was het beter
zich van haar te verwijderen.
Hii kwam terug en inmiddels was Anne
ook ongestaan.
„Tk kan het heusch niet doen." zei ze,
toen hij weer hii haar kwam. „Je moet
het rnii niet kwalijk nemen, maar werke
lijk. ik kan niet."
„Waarom toch niet?"
(Wordt vervolgd).
