Buitenlandsch Overzicht KOS - KONINGSTRAAT 76 De Tweelingzusters Nedetlanilschs M'ddenstandsbank NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA 2°/„ OBLIGATiBN LUCHTVAART Patricia Wentworth No 7448 ÊERSTE BLAD DONDERDAG 21 JUNI 1934 62ste JAARGANG 1, 2, 5, 10 en 20 maal hetzelfde nummer Hoofdkantoor KONINGSTRAAT 7 Spaarbank - Bewaarkluis COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet. Heldersche Courant f 1.60; voor Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringenen 'lexelf 1.65: binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West Indië per zeepost i 2.J0, dem per mail en overige landen t 3.20 l osse i os. 4 ct. fr.p.p Oct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1._ Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, 1 1.50, 1.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur: P. C. DE BOER. Uitgave N.V Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 73 Telefoon: 50 ën 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIËN 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be taling 15 ct. per regel, min. 60ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Mme. MARIE CUIHE, de beroemde Fransche radioonderzoekster, die als eereqast is uitqenoodiqd op het ie Internationale Radioconqres, dat in Juli te Zilrich wordt qehouden. Hieraan zullen tweemaal drie toestellen bemand met leerling-vliegers, d.w.z. vol leerde vliegers, die echter het militaire brevet nog niet hebben verworven, deel nemen Dan volgt er een pick-up-oefening, die aan de pratijk van het vliegwezen is ont leend en hierop neerkomt, dat met een aan een lange lijn bevestigden haak, die uit 'n vliegend toestoel wordt neergelaten een op het veld gespannen lijn, waaraan een berichtkoker met bericht is bevestigd, opgepikt en de in het bericht vervatte opdracht uitgevoerd moet worden. Dan zal men het bekende formatie-vliegen zien van het eskader van negen jachtvlieg tuigen onder bevel van kapitein Poelman, een earoussel in de lucht waarbij aller lei manoeuvres zullen worden uitge voerd. Het volgende nummer zal een demonstratie zijn van radio-verbinding tusschen vliegtuig en grondstoffen en twee of meer vliegtuigen onderling. De bevelen van den grond af en even- tueele gesprekken zullen zoodanig ver sterkt worden, dat zij over het geheele veld hoorbaar zijn. Een nummertje lucht- acrobatiek, uit te voeren door luitenant Sandberg en sergeant-majoor-instructeur Lambermont, volgt dan. Deze twee zullen o.a. een spiegelgevecht in de lucht ver- toonen. Tot slot van het luchtgevecht zullen de twee acrobaten nog een solo-nummertje kunstvliegen geven. Onmiddellijk nadat dit is afgeloopen, komt er een zeer interessant nummer: een bombardementseskader van negen vliegtuigen, onder bevel van luitenant Coenen, daagt van den kant van Hilver sum op, om een aanslag te doen op het vliegkamp. Volgen nog: een patrouille-oefening voor het jachteskader; een nummer, dat een verrassing moest blijven, maar waar van wij kunnen vermelden, dat het van komischen aard zal zijn; een oefening van drie vliegtuigen in het afwerpen van pa rachutes, en tot slot en als glansnummer een aanval van een klein eskader jacht vliegtuigen op een doel op den grond, waarbij ook weer de afweer van vlieg tuigen, geschut en mitrailleurs in actie komt. Een Roode-Kruis-vliegtuig verleent hierbij zijn medewerking om „gewonden" te vervoeren. Opdat iedereen alles goed begrijpt, zal luitenant Ralandt per luidspreker tel kens een toelichting geven. Hiervoor legt Philips over en rondom het geheele ter- UNICUM Op het terrein der buitenlandsche poli- Dek prees Göring den arbeid van Hitier, die een aec'oord met Polen tot stand heeft gebracht te Venetië met succes met Mus- solini confereerde. Er is een zeer gun stige ontwikkeling op dit gebied. Verder zeide Göring o.a. nog: De eer ste revolutie werd door den leider bevo len en door hem beëindigd. Als hij een tweede revolutie wil, staan wij morken op straat; wil hij haar niet, dan zullen wij ieder onderdrukken, die tegen den wil van den leider een revolutie wil maken. Over dingen, die het geheele staatsbestel tot in zijn voegen kunnen schokken, mag alleen de leider het laatste woord spre ken. - Het volgende Reuter-bericht is intus- sehen, ondanks de nog altijd dikke woor den van Goering, wel teekenend en wijst er op, dat Hitier wel zeer groote conces sies heeft moeten doen. De boycot van de Woolworth-zaken te Keulen, Kassei, Breslau en andere plaat sen is n.1. op last der autoriteiten tijde lijk opgeheven. Officieel wordt verklaard, dat een in Amerika ingesteld onderzoek heeft uitgewezen, dat de Woolworthwin- kels in de Vereenigde Staten niet aan de anti-Duitsche-boycot-beweging deelne men. Reuter verneemt evenwel, dat dit besluit der autoriteiten een gevolg is van besprekingen door de Amerikaansche diplomatieke vertegenwoordigers te Ber lijn gevoerd met de Nazi-autoriteiten. De Woolworth-zaken zijn voor een deel in handen van.... Joodsche financiers! de misdaad, waarbij meer dan een Staat is betrokkenMet nieuwe hulpmidde len toegerust, vertrouw ik er op, dat het (Departement van Justiti) een nog ster keren aanval op de georganiseerde mis daad zal doen. Ik beschouw de actie van vandaag als een gebeurtenis van het grootste belang. Voor zoover het fede rale regeering betreft, zal er van geen toegeven sprake .zijn. NATIONALE LUCHTVAARTDAG OP SOESTERBERG. Voor den 14den Juli staat ons iets bi- zondei's te wachten: een nationale lucht vaardag op het vliegterrein te Soester- berg, georganiseerd door de luchtvaart- afdeeling. Het wordt een luchtvaartf eest, zooals wij er tot dusver nog nimmer een hebben gehad in ons land. Op het oogenblik is de voorbereiding in het vliegkamp reeds in vollen gang. Er is te Soesterberg gerekend op 60.000 staanplaatsen en 7000 zitplaatsen. D ezitplaatsen komen op twee tribunes, die speciaal voor het feest worden ge bouwd, een eeretribune en een gewone tribune voor 1200 personen, en verder op stoelen. De staanplaatsen zijn zóó ruim berekend, dat er niet de minste kans is op gedrang, zoodat men een stoeltje mee kan brengen en het zich tijdens die demonstraties gemakkelijk kan maken. Het programma is dat van een vlieg- demonstratie van geheel ongewoon karak ter. Het is ontworpen door kapitein A. K. Steup in samenwerking met kapitein van Weerden Poelman. Het begint om twee uur en men rekent erop, dat het om streeks 5 uur ten einde zal zijn. In de drie uur, dat de demonstratie duurt zal er van allerlei te zien zijn. Het begint met een estafette-vlucht. In Oostenrijk blijft de toestand kritiek. De rggeering-Dollfuss heeft nauwelijks een week na de hernieuwde invoering van het standrecht, onder den druk der omstandigheden, het straf-prpoces weer moeten verscherpen; zij heeft nu de dood straf in het gewone proces voor Oosten- lijk ingevoerd. De doodstraf zal thans niet alleen worden uitgesproken bij delic ten tegen een menschenlevcn, maar ook bij het zoogenaamde hoogverraad. Vice-kanselier Starhemberg hield in Biauhau een rede, waarin hij verklaarde: „Wij moeten ons wel duidelijk voor oogen houden, dat wij in Februari wel is waar een overwinning op het bolsje wisme hebben behaald, doch dat dit in; het geheel nog niet is neergeslagen. Wij leven thans in een tijd van permanente revolutie en de regeering zal er alles op moeten zetten om deze tweed-? en zelfs veel zwaardere taak te volbrengen." Als ware het om de waarheid van deze woorden te bewijzen, zijn op denzelfden avond ernstige daden van sabotage in geheel Oostenrijk gepleegd. Groote hoe veelheden traangasbommen werden in schouwburgen tot ontploffing gebracht. In den nacht van Zondag op Maandag werden telefoon- en telegraaf-draden ver nield enz. Amerika heeft met kracht den strijd tegen het met alle begrippen van bescha ving spottend abndietendom aangebonden en er bestaat alle hoop, dat de wetten, welke de President de vorige week heeft Oïiderteekend, een gunstige uitwerking zullen hebben. Het grootste bezwaar bleek wel, dat men door dergelijke wetten meende inbreuk te maken op de rechten der staten aan wie de handhaving der openbare orde en den politiedwang toe komen. De aangenomen zes ontwerpen bepa len, dat de volgende handelingen misda den zijn, vervolgbaar door de federale re geering: 1. Ontvoering waarbij het slacht offer zeven dagen of meer vermist wordt; na verloop van dezen termijn wordt aan genomen, dat het slachtoffer of de ont voerder zich bevinden over de grenzen van don staat, waarin de misdaad is ge pleegd, waardoor deze valt onder de zoo genaamde Lindbergh-wet, van Juni 1932; 2. Vervoer van gestolen goed voor een waarde van ten minste 1000 over de grens van staten; 3. Afpersoing, „racke- ieering" of elke andere vorm van kneve larij, waarbij gebruik gemaakt wordt van telefoon, telegraaf, radio of een ander communicatiemiddel in meer dan één staat gebruikt; 4. Het dooden of aanval len van agenten der federale regeering; 5. Het vluchten uit een gevangenis of po gingen om hierbij te helpen, wanneer het federale instellingen betreft; 6. Beroo- ving van banken, die leden zijn van het Federal Reserve-stelsel. President Roosevelt heeft de onder- President ROOSEVELT. teekening van deze wetten gepaard laten gaan met een verklaring, die aan duide lijkheid weinig te wenschen overlaat. „Deze wetten", zoo heet het „zijn een nieuwe uitdaging van de zijde edr federale regeering aan de georganiseer- Von Papen verwekt sensatie. - Minister Göring blaast weer van den toren. - De kritieke toestand in Oostenrijk. - Roosevelt en de gangsters. KANTOOR DEN HELDER ne redevoering van Von Papen heeft natuurlijk de noodige sensatie in Duitsch land gewekt; journalisten hebben, voor de mogelijke consequenties die daarvan „evolg zouden kunnen zijn, er hun vacan te voor onderbroken, eveneens de diplo maten. De sensatie wordt te grooter nu blijkt, dat het niet maar een loslippig- heidjé van von Papen geweest is, maar dat rijn rede weloverwogen was en doordacht. Want de vice-kanselier had blijkbaar ver wacht, dat zij zou worden onderdrukt en verboden en daarom vooraf haar in bro churevorm doen drukken, welke aan een aantal invloedrijke personen in Duitseh- •and is toegezonden. In zijn rede trekt de vice-kanselier to velde 1 óverdreven nationalist! president Von Hindenburg was goedge keurd en ook de instemming heeft van de groot-industrieelen. Men acht het zoo goed als uitgesloten, dat Hitier er in zal slagen de beide radicale vleugels van zijn kabinet met elkaar te verzoenen. Dat Goebbels en Von Papen nog lang in een kabinet zullen zete len, acht men onmogelijk. Alfred Rosenberg heeft reeds het ont slag geëischt van alle ministers, die niet met hart en ziel de nationaal-socialisti- sche beginselen zijn toegedaan. Dat het zoover zal komen, is echter niet w«ai schijnlijk. De kringen, die achter von Papen staan zijn er van overtuigd, dat Hitier een der- gelijken stap niet zal durven doen. Im mers, de aanhangers van Von Papen heb ben alle troeven in handen. Zij beschik ken over de rijksweer en de Stalen Helm en genieten den steun van den rijkspre sident. De nazi's daarentegen kunnen slechts over de S.A. beschikken. Feitelijk een waardeloos instrument en maar gedeeltelijk betrouwbaar voor Hitier. Blijkbaar wordt aangestuurd op militaire dictatuur. sclie politiek, waarbij hij klaarblijkelijk de houding van de Hitler-regeering tegen over Frankrijk te star vindt en waardoor hij duidelijk aanstuurt op een meer ver zoenende houding van Duitschland ten aanzien van het Volkenbondsvraagstuk. Volgens andere mededeelingen heeft hij zich ook, zij het dan niet in ronde woor den tegen de S.A. gekeerd. Het meest opvallend echter is een crl- tiek op minister Goebbels, die in rede voeringen sprak van de tweede revolu- liegolf, welke over Duitschland zal gaan, en die eindelijk het ware nationaal-socia- lisme zal brengen. Von Papen waarschuw de er voor, dat op een tweede golf meestal een derde pleegt te volgen en dat dan daardoor al het bereikte zou worden ver- tietigd. Wij hebben reeds medegedeeld, dat de rede niet mocht worden uitgezonden en dat de bladen er niets over mochten ver melden. Een tweetal brachten nochtans een kort uittreksel, met het gevolg, dat ze niet werden verzonden aan de abonné's. De diplomatieke^ medewerker van de „Daily Herald" bericht, dat de rede door Intusschen heeft minister Göring bij de behandeling van de begrooting in den Pruisischen staatsraad een uitvoerige rede gehouden, waarin hij vooral de ver houding van Pruisen tot het Rijk besprak. Het rijk zal, aldus Göring, in de toekomst worden ingedeeld in gouwen, waarvan Hitier later de grenzen zal vaststellen. Er zal voor gezorgd worden, dat deze „gou wen" niet weer afzonderlijke landen wor den, die de rijkseenheid kunnen bedrei gen. Voorts erkende Göring, dat „hier en daar ontevredenheid bestaat". Zoo begrijpelijk als het is, dat zich na de overwinning een gevoel van bevrijding en verademing van iedereen meester HERMANN GOERING, Pruisisch minister-presiden t. maakte, zoo begrijpelijk is het ook, dat die geestdrift niet altijd kan voortduren; er komen periodes van inzinking. Daar om moeten de leiders voortdurend in con tact blijven met het volk, terwijl ander zijds alles moet worden gedaan om de oorzaken van gerechtvaardigde ontevre denheid weg te nemen. .„e-Kanselier VON PAPEN. Feuilleton Uit het Engelsch van 1 nadruk verboden. 38) „Maar u hebt ze toch teruggekregen, nietwaar?" vroeg John, in gedachten langs den voet van een der candelabres strijkend. „•'a; het is in één woord ongelooflijk, Uat ik voor geluk gehad heb. Den vol- génden dag sta ik buiten om even iets jn de étalage te zien. Er schiet een taxi langs en w.e kijkt uit het raampje? Nie mand anders dan die jongedame van gis teren met haar grijs mantelcostuum en naar zwart hoedje. Ik holde zooals ik nog nooit in mijn leven gehold heb ik zie net nog voor me. Ik .spring in een taxi a'e juist stiltaat voor een kantwinkel om ee'i dame te laten uitstappen. "Houd dien wagen voor je in de gaten!" schreeuw ik tegen den chauffeur ik ben Pollard hen bestolen! Je krijgt vijf pond als ine, t.?xi inhaalt - de dievegge zit er Wjj volgen. Ik zie den andere auto en honderdvijftig meter verder in een hnn rsop.stopping. Ik eruit en weer Plotseling zie ik het grijze mantel- p k ze was ook als de wind eruit ge- g an en rende voort. Ik schreeuw. Zij den hoek om ik den hoek om; „Houd de dief!" roep ik en een agent pakt haar bij den arm. Wij gaan naar het politie bureau. Mijn parels zitten in haar tasch. Ze zegt niets geen woord ze htilt niet eens. Ze vertelt dat haar naam Annie Jones is; ze bekende direct voor de rech ter en krijgt een jaar gevangenisstraf, als afschrikkend voorbeeld, omdat er zooveel dergelijke diefstallen hebben plaats ge had." „Nu," meende John John, „u was wel gelukkig. Ze moet een deksels koelbloe dige jongedame zijn. Wat voor type was het eigenlijk zoo op het oog?" „Heel elegant, wat je noemt chic, dat had ik al dadelijk in de winkel opge merkt." „Op de films," hernam John, „hebben dames, die parels stelen, altijd donker haar en schitterende oogen. Was het een van dat slag?" Pollard glimlachte 'n tikje sarcastisch. „Haar haar was donker, dat heb ik in het politiebureau en later in de rechtzaal gezien, maar als iemand in de beklaagden bank staat of door een inspecteur ver hoord word, schitteren de oogen in den regel niet „Neen, dat zou ik ook niet denken. Maar in den winkel, toen u haar voor het éérst zag zijn haar haren en oogen u toen niet opgevallen?" De juwelier haalde de schouders op. „Och, in den winkel zag ik alleen een knappe, goed-gekleede jongedame. Van haar haar en oogen heb ik geen notitie genomen. Ik zag het elegante costuum en haar ring met een steen, dien ik best had willen koopen." „Wat voor steen zat erin?" ,',Een smaragd, een zeldzaam-mooi exemplaar, zooals ze niet veel voorkomen. Later vroeg ik me af van wien ze dien ring wel gestolen zou hebben en waar ze hem had verborgen want toen ze den volgenden dag gepakt werd, droeg ze hem niet meer. De parels waren in haar tasch, maar de ring met den smaragd was ner gens." „Dus in den winkel zag u niet of ze donker was?" Met zijn intelligente oogen keek Pollard John plotseling onderzoekend aan. „Interesseert u zich dan voor die jonge dame, mijnheer?" vroeg hij. „De geschiedenis interesseert me ja." „En het haar van de jongedame dat interesseert u ook?" „Dus het komt hierop neer," klonk John's wedervraag de laatste vraag van den juwelier negeerde hij dat u er in den winkel geen acht op geslagen hebt, nietwaar?" Mr. Pollard knikte. „Juist; zoo is het." Even bleef het stil; toen zei John: „Ik geloof dat ik die candelabres maar neem. Hoe zwaar zijn ze ook weer?" XXIX. Anne haalde de mooiste japon te voor schijn den anderen dag. Ze voelde een haast onbedwingbaren lust om het grijze mantelpak te verbranden, maar een binnenmeisje zonder een cent op zak moet nu eenmaal aan dergelijke gevoelens weerstand bieden. Het was een dag van zachten wind, zei lende wolken, en helderen, verkwikken- den zonneschijn. Ze deed de dunne crêpe japon aan, met het blauwe fond dat zoo voortreffelijk met het blauw van haar oogen harmonieerde en het patroon van groen en een lichtere tint blauw, waar van ze altijd zooveel gehouden had, om dat het haar deed denken aan blauwe grasklokjes in een groen voorjaarsbosch. Het was nog al een dunne japon en ze trok een blauwen mantel er over aan. Ze wilde eigenlijk dat ze een nieuwen hoed had; juffrouw Jones had een klein vilt- I hoedje meegestuurd dat opgerold in den koffer kon. Het groen en blauw ervan was een tikje verschoten. Maar ten slotte stond het toch wat aardig. „Wel kind, wat zie jij er piekfijn uit," prees juffrouw Brownling. i „Je gaat zeker met hem uit. Nou, tot vanavond en veel pleizier, hoor!" Anne wandelde Ossington Road af en haar hart was vervuld van goede voor nemens. Na vandaag zou ze niet meer met John afsprekejihij mocht niet meer komen. Dit besluit stelde haar geweten zoo zeer tevreden, dat ze bereid was van het gevaarlijk-toegeeflijke „nog-een-keer- tje", met volle teugen te genieten. John was zichtbaar verheugd toen hij haar zag. „We gaan naar Wisley," kondigde hij aan. „Zeg, wat een schat van een jurk heb je aan. Zat die in den koffer?" Anne knikte. „Waar is Wisley?" „In de tuinen van de „Horticultural Society". Mrs. Courtney had het erover, ze beweerde, dat de azalea's daar 'n droom waren en dat iemand die ze niet had ge zien, het mooiste miste wat een mensch ooit in zijn leven van bloemen kon zien. Daar kwam het tenminste op neer. En ze zei dat ik haar kaart kon krijgen wanneer ik maar wilde, daarom ben ik die vanmor gen maar eens gaan halen. Hou je van azalea's" „Ik houd in 't algemeen veel van bloe men. Ik heb ze ik-weet-niet hoe lang ge zien. Ik bedoel zoo'n echte bloemenweelde buiten." „In Spanje ook niet?" Hij flapte de vraag eruit, maar het vol gend oogenblik had hij er al diep berouw van, want Anne hield even pijnlijk den adem in en zei met een geforceerde stem. „Je weet immers heel goed dat ik heelemaal niet in Spanje geweest ben." „Hoe kan ik dat weten, als je het me nooit verteld hebt." Anne zweeg. Jenny had hem gezegd dat ze in Spanje was geweest. En het was duidelijk dat John geen woord geloofde van wat Jenny hem voorgepraat had. Wat wist lijj? Wat dacht hij? Maar ten slotte, wat kwam het erop aan wat hij precies dacht? „Vandaag" zou voorbijgaan en „mor gen" komen. En „morgen" zou voorgoed de deur achter John Waveney sluiten. Dus waarom niet „vandaag" aan plezier plukken, wat ervan te plukken viel? Wat 'n mal schepsel was ze, om een skelet uit zijn kist te laten kruipen en het te ver oorloven met klapperende botten tusschen haar en dezen laatsten dag van genoegen te 'gaan staan. Stralend-opgewekt opeeas, wendde ze zich naar John. „Laten we net doen alsof," stelde ze met een lach in haar stem voor. „Hoe bedoel je?"* „Wel, doen alsof er geen wereldsche zorg bestaat; alsof ik niet Annie Jones ben, maar al datgene wat ik ooit weer worden kan. Kun jij goed doen alsof, John?" Onder hooge, ruischende dennen verlie ten zij den auto en liepen de tuinen in. De rotsplanten in het lager gelegen ge deelte voor het huis gaven vroolijke kleuren, blauwe waterlelies begonnen te bloeien in een kleinen vierkanten vijver. Ze gingen een paar treden af, passeerden een rij broeikassen, daalden nog verder omlaag langs een vochtig, windend pad dat voerde naar den wilden tuin op het diepste punt van de vallei, waarin de tui nen gelegen waren. Bossen blauwe irissen bewogen in den wind, ze leken op diep blauw water met witte schuimkopjes. Iets verder verhieven zich witte en paarse Japansche irissen uit het kabbelende riviertje, waarin bleek gele waterlelies tusschen de gladde, platte bladeren dreven. Een uitbundige massa van lila rodon- dendrons keek op het water, de lelies en de irissen neer. Die stond verder op deri oever; daarachter rees de rots, die be groeid was met oranje, scharlaken, vuur- roode, rose en diep-blauwe bloemen steil omhoog. Overal tusschen de felle kleuren was groen in een eindelooze verscheiden heid van tinten. „Kolossaal, vind je niet?" vroeg John. Roerloos staarde Anne naar de bloe men. Ze sprak niet en ze was bleek. Toen John zijn hand door haar arm stak, liet ze het zonder verzet toe. Ze had een gevoel alsof ze een teer sprookjesland was binnengetreden en de lichtste ademtocht de betoovering zou kunnen verbreken. Ze stond nog onbe weeglijk te kijken, toen iemand haar naam riep. „Anne! Lieve deugd! Anne!" (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 9