Buitenlandsch Overzicht.
TK
2 5 cent
GROOTE
STUKKEN
KOS - KONINGSTRAAT 76
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
BINNENLAND
De Tweelingzusters
No. 7451 EERSTE BLAD
DONDERDAG 28 JUNI 1934
62ste JAARGANG
Vóór de Kermis!
Doilfuss gaat op bezoek
bij Mussolini
Bestrijding van ratten
aan boord van schepen.
De aanslag op Gandhi.
2 7. OSLIGATIËN
1, 2, 5, 10 en 20 maal hetzelfde nummer
Hoofdkantoor
Drastische bezuinigingen
in Italië.
Dure reis van de Leviathan
N.V. de Arbeiderspers.
Patricia Wentworth
COURANT
oor
Abonnement per 3 niaanddn bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.60; Vuui
Koegras, Anna Pauloxvna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.66binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West lndië per zeepost 1 2.10, dem per
mail en overige landen f3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70. f 0.70, f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 1 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur; P. C. DE BOER.
Uitgave N.V Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 73 Telefoon: 50 en 412
Post-Giro re kening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contanteHbe-
taling 15 ct. per regel, min. 60ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
De buitenlandsche politiek van Frankrijk vertoond groote over
eenkomst met die van 1912 tot 1913. - Een onrustige politieke
atmosfeer in Duitschland.
Na de mislukking
van de ontwapenings
conferentie te Genè-
ve, al heeft men deze
mislukking dan ook
niet officieel erkend, is Europa begonnen
zich te bewapenen. Men heeft slechts te
lezen de berichten over verhoogingen
van de defensie-uitgaven, van uitbreiding
van vloten en versterking van weermach
ten, om het feit te constateeren, dat we
snel naar den afgrond gaan.
In een hoofdartikel schreef dezer da
gen het „Hbl.jf dat de buitenlandsche po
litiek van Fj^hikrijk op het oogenblik
haast een ontstellende overeenkomst ver
toond met die van 1912 en 1913, toen de
Derde Republiek alle middelen waarover
zij beschikte, in gereedheid bracht om de
uitbarsting, die zij met steeds grooter ze
kerheid zag aankomen, te weerstaan
Slaan wij de politiek gade van een Bar-
thou zoo zegt het blad die Oost-
Europa en den Balkan heeft rondgereisd
om wankelende vriendschappen te her
stellen, verslappende banden te verster
ken en zich te vergewissen van de positie,
welke Frankrijk inneemt temidden dei-
tot een kluwe van veiligheidspacten en
non-agressieverdragen verwikkelde lan
den, dan kunnen wij ons verplaatst wa
nen in de dagen toen een Delcassé de
leiding had der Fransche buitenlandsche
politiek en de broeders Cambon, geslepen
diplomaten uit de oude school, Paul te
Londen, Jules te Berlijn, een voortreffe
lijke partij politek schaak speelden.
Het lot van Frankrijk is op het oogen
blik, waarop de geheele wereld roept om
„jeugd", in handen van een raad van
ouden, van mannen, die nog luttele jaren
geleden feitelijk reeds hadden uitgediend.
Zoo staan we dus weer op het punt,
waar wij in 1912 en 1913 waren:
Fransch-Engelsch overleg over mili
taire samenwerking.
De quaestie van de versterking van
Frankrijks Noordgrens is al sedert ge-
ruimen tijd aan de orde. De noodzakelijk
heid ervan moet aannemelijk worden ge
maakt, en zelfs waneer een in den geest
van Engeland voorgesteld neutraliteits-
pact eens werkelijkheid mocht worden,
zou Frankrijk het argument naar voren
kunnen schuiven, dat ook rekening moet
worden gehouden met een mogelijke
schending van dit pact.
„Veiligheid, arbitrage en ontwapening"
was de leuze van Briand, later door den
intusschen geheel op den achtergrond
verdwenen Paul Boncour overgenomen.
Barthou, de ervaren staatsman met zijn
groote diplomatieke gaven, heeft haar in
een nieuwen vorm gegoten en hiermede
Frankrijk, dat geïsoleerd dreigde te ra
ken, wederom op het eerste plan gebracht
"wij Uw kousen én
sokken aanbreien (ook de allerlijnste), zoo ook
alle soorten wollen kleeding, voor nieuwwerk zijn
Wij No. 1. JAAP SNOR, Zuidstraat 19. (Let op
den gelen winkel}.
en de leiding gegevenbjj de nieuwe oriën
teering der Europeesche politiek.
Spanning in
Duitschland.
Er speelt zich ach
ter de schermen in
Duitschland meer af
dan wij in ons rustig
land ook maar kun
nen vermoeden. De politieke en economi
sche atmosfeer is meer dan geladen en
met meer dan gewone nteresse motren we
de gebeurtenissen bij onze Oosterburen
volgen.
De „Nw. Rott. Crt." schreef Dinsdag
avond in een overzicht o.m.:
De gemoederen in de hooge regionen
komen niet tot rust. Men spreekt zooveel,
en demonstreert zooveel, dat toeschouwer
en toehoorder den indruk moeten krijgen
van sterke zenuwachtigheid. Hitier zelf
heeft tot Vernon Bartlett, den bekenden
Engelschen publicist, gesproken. Deze
heeft Hitier gevraagd of zijn beweging
naar links of naar rechts zou gaan. Een
pijnlijke vraag aan een man, die bezig is
te balanceeren met gevaarlijke diepten
naar beide kanten. Hitier heeft hem het
eenige mogeliike antwoord gegeven: Zijn
beweging zal rechtuit gaan. Heeft Hitier
dat nog in de hand? Zooals gezegd, zijn
balanceerende positie is niet aangenaam.
Maar hoe het zij, op Hitler's antwoord
ware niets aan te merken geweest, als hij
zich tot de aangehaalde woorden beperkt
had. Maar hij ging door:
„Meer dan duizend jaren zou zijn be
weging duren". Dit is met verlof gezegd
een dwaasheid.
Het nationaal-socialisme, partii zonder
bepaald program, meer partij van de om
standigheden van Duitsclilands begrijpe
lijke ontevredenheid, met velerlei geïm-
px-oviseerde middelen, dan partii van een
constructief beleid en van een beginsel
dat tenslotte ertoe leiden moet den
mensch weer uit het kuddedier te voor-
schijn te halen, kan zeifis in de oogen van
eigen, critische aanhangers nooit een be
weging zijn van den duur der groote gods
diensten. Zijn nationalisme en het socia
lisme kunnen sleehts ten doel hebben zich
zelf overbodig te maken. Maar Hitier
sprak van een duizendjarig rijk en hii
sloeg daarbij met de vuist op tafel. Bart
lett heeft ook dit laatste aan ziin lezer
medegedeeld, bliikbaar 0111 óf de vastbe
radenheid óf de opgewondenheid van
Hitier te kenmerken. Dit was niet juist.
Hitier houdt van dezen spreektrant, de
slag op tafel is voor hem een gebaar, dat
haast in ieder interview of oriënteerend
gesprek met vreemdelingen vooi-komt.
Menigeen is er al van geschrokken. Niet
van het geweld van den slag, maar van
de vraag, die dit gebaar deed rijzen: „Is
dat werkelijke kracht?" Spreekt men met
menschen, die Hitier goed kennen, dan
zal de noodelooze vuistslag zelden als ka
rakteristiek ontbreken!
Rechtuit gaat de beweging, heeft Hitier
gezegd. Maar dat kan niet meer, zegt het
blad. Van rechts en van links staat hii
onder druk, en eens moet een van deze
twee kanten de sterkste blijken.
Waar is, dat uit Essen, zooals uit
vele hoeken in het industriegebied,
in vertrouweljjken vorm de dringende
waarschuwing komt, dat men met
snelle vaart een nieuwe oeconomische
ramp tegemoet gaat, dat de kunst
matige welvaart een vorm van pot
verteren is, waarop eens tragische
berooidheid moet volgen; en dat het
gromt in de wereld der arbeiders.
Onrust, vreeseliike opgewondenheid,
dat is de grondtoon der redevoeringen
van CHibbels, Hess en Göring. Zii loopen
storm tegen de reactie met een woede, die
zich bü de nazi's steeds in daden heeft
geuit, waar zii dat vermochten. Men tracht
het volk, dat ook onrustig wordt, te troos
ten met vage toespelingen op komende
revolutionaire daden. Men werpt het
sterkste wat men heeft, het onbetwst-
bare, bovennatuurlijke gezag van Adolf
Hitier in vollen omvang, en met onmis
kenbaar centraal vastgestelde leuzen in
de discussie. De lezer merkt, dat rechts
sterk en gevreesd, en dat links onstuimig
en gevreesd is. Was de vraag van Vernon
Bartlett niet waarlijk indiscreet?
BOUW VAN RUSSISCHE KRUISERS?
Volgens te Helsingfors ontvangen, vol
gens Reuter betrouwbare berichten, heeft
de Sowjetregeering besloten een order
voor den bouw van vier kruisers van 7000
ton en vier torpedo-jagers in Frankrijk
te plaatsen. Dit is het resultaat van het
bezoek, dat onlangs een Russische ma
rinedeputatie aan Brest en Toulouse ge
bracht heeft. Deze nienwe kruisers en
torpedojagers zullen in Kronstadt wor
den gestationneerd en dienen ter vervan
ging van een aantal verouderde schepen.
Met zijn familie.
Naar de Weensche correspondent van
de Nw. Rott. Crt. meldt, verneemt de
officieuze Reiehspost, dat Mussolini Doll-
fuss heeft uitgenoodigd in het laatst van
Juli met zijn familie te Riccione te komen,
waar Mussolini met zijn gezin zijn va- 1
cautie door zal brengen. Doilfuss heeft
deze uitnoodiging aangenomen.
De Reiehspost ziet in "deze uitnoodi
ging de uitdrukking van de persoonlijke
vriendschap, welke tusschen beide man
nen is ontstaan en merkt verder op, dat
er tusschen Italië en Oostenrijk speciale
goede betrekkingen heerschen.
Reuter meldt uit Londen:
Een commissie uit de Britsche Kamer
voor de Scheepvaart en de Vereeniging
van reeders te Liverpool heeft rapport uit
gebracht over het min of meer ratvrij
maken van een schip zonder groote on
kosten.
De aanwezigheid van ratten kan schade
veroorzaken aan de lading, de sclxeeps-
yoorraden vernielen en de passagiers
last veroorzaken en de dieren kwijt te
raken beteekent ongetwijfeld voordeel
voor den reeder, aldus luidt het rapport.
Aanbevolen wordt het schip, wanneer het
in aanbouw is, bestand te maken tegen
ratten, daar dit doeltreffender en goed-
kooper is.
Vele Engelsche schepen zijn reeds zoo
gebouwd, dat zy betrekelijk vrij zijn van
ratten. Het rapport merkt op, dat, indien
de reeders zich de moeite en de kosten
willen getroosten om hun schepen be
stand tegen ratten te laten bouwen, de
haven-autoriteiten van hun kant er voor
dienen te waken, dat hun havens zooveel
mogelijk vrij zijn van ratten.
De plannen zijn er op gericht alle on-
r.oodige gaten en hoeken, waar ratten
zich kunnen nesten en rustig voorttelen,
te verwijderen en te beletten, dat de rat
ten zich elders kunnen nestelen.
Op 't nippertje aan den dood
ontsnapt.
Inzake den mislukten bomaanslag op
Gandhi wordt nog gemeld, dat Ghandhl
sleets als door een wonder aan den dood
is ontkomen.
De Mahatma wilde zich naar het stad
huis van Poona begeven, waar hij offi
cieel zou worden verwelkomd. Door een
vergissing zette de stadskapel, die
Gandhi met muziek zou begroeten, te
vroeg in. Daardoor werd de bom gewor
pen drie minuten voordat Gandhi aan
kwam.
Onder de 7 zwaargewonden, die per
ongeluk het slachtoffer van den aanslag
zijn geworden, bevindt zich een hoogge
plaatst ambtenaar van het gemeentebe
stuur van Poona. Bovendien werden 2 po-
litie-agenten, 3 aanhangers van Gandhi
en 4 kinderen door scherven licht ge
kwetst.
De explosieve kracht avn de bom was
zoo sterk, dat een wiel van den auto vol
komen werd vernield.
Bij de ontvangst op het stadhuis van
Poona, na den aanslag, verklaarde Gan-
EN..DE GESCHENKEN BONS
Z! BLIJVEN GEHANÖHAAÉM
j -';v ÏÏ'/V
UNICUM
dhi, dat dit voorval zijn zaak slechts zou
bevorderen.
Hij vermoedde, dat de daders ortho
doxe Hindoes zijn, die hem bittere vij
andschap toedragen wegens zijn propa
ganda voor de toelating der laagste Hin
doe-kasten tot de tempels.
In een interview met Reuter zei Gandhi
nog, dat hij den aanslag beschouwde als
een protest tegen zijn afkeuring van
terroristische uitspattingen. In 1915 heeft
hij geprofeteerd, dat als eenmaal de bom,
om welke reden ook, zijn plaats in lndië
zou hebben gevonden, het gebruik ervan
onbeperkt zou zijn. Dit is uitgekomen!
AFTREDEN FRANSOH MINISTER
VAN ARBEID?
Er zouden meeningsverschillen zijn in
het Fransche Kabinet over het program
van werkverschaffing en zou het moge
lijk zijn dat in verband hiermede de mi
nister van arbeid Marquet zou aftreden.
Nood breekt wet.
Mussolini heeft bevel gegeven tot dras
tische bezuinigingen, waardoor ongeveer
duizend millioen Lire van de civiele dien
sten zullen worden geschrapt. Officieel
wordt medegedeeld, dat tenzij de ver
schillende departementen hun kosten
zoodanig verlagen, dat dit bedrag bezui
nigd zal worden, alle salarissen van re-
geeringsambtenaren, die kort geleden
reeds verlaagd zijn met 8 tot 20 pet., op
nieuw verlaagd zullen moeten worden.
De kabinetsraad is ter bespreking van
de financieele moeilijkheden tegen Zater
dag bijeengeroepen en men verwacht, dat
sensationeele besluiten zullen worden ge
nomen, o.m. het laten varen van de groov
sche plannen tot herstel en blootlegging
van oude monumenten.
134 duizend schade.
De „Leviathan" is teruggekomen van
de eerste Europeesche reis in dit jaar met
een exploitatieverlies van 134 duizend
dollar. De „Leviathan" (zooals men weet
de gewezen Duitsche „Vaterland") is tot
het maken van vijf reizen naar Europa
verplicht wegens een contract van de
United States Company (haar eigenares)
met de regeering. Het reusachtige schip,
dat een heele lijdensgeschiedenis achter
den rug heeft, heeft eenige weken ge
leden New York verlaten met slechts een
vijf deel van de passagiers-accomodatie
bezet. De „Leviathan" had lang opgelegd
gelegen.
VERLAGING HAVENGELD
TE AMSTERDAM.
B. en W. van Amsterdam schrijven aan
den raad, dat de gemeente, wil zij haar
aandeel in het internationaal verkeer be
houden, tot een verlaging van het haven
geld moeten overgaan. Een daartoe strek
kende voordracht, die, bij aanneming, de
gemeente op 297.000 komt te staan, is
thans bij den raad aanhangig gemaakt.
BEGROOTINGSZORGEN VAN
AMSTERDAM.
De Amsterdamsche wethouder Krop
man verklaarde in het georganiseerd
overleg, dat de begrooting-1935 met
groote moeite sluitend zal worden ge
maakt, doch dit waarschijnlijk daarna niet
meer mogelijk zal zijn, tenzij het rijk alle
gemeenten, niet enkel de groote, de las
ten van den Maatschappelijken Steun
laat dragen.
J. ZWERTBROEK UIT DE S. D. A. P.
De heer J. Zwertbroek heeft in een in
terview met een redacteur van de Tri
bune medegedeeld, dat men hem heeft
geroyeerd als lid van de S.D.A.P., daar
hij heeft geweigerd voor het lidmaatschap
der Liga te bedanken.
De bedrijfsuitkomsten over 1933.
Ten kantore der vennootschap te Am
sterdam is de jaarlijksche vergadering
van aandeelhouders gehouden der N. V.
Drukkerij en Uitgeversmaatschappij De
Arbeiderspers. In deze vergadering wer
den de balans en winst- en verliesreke
ning over het jaar 1933 behandeld, ter
wijl besloten werd wederom een dividend
van 4 pet, op de aandeelen uit te keeren.
Na toepassing van de gewone afschrij
vingen op de bezittingen der vennoot
schap, resteert een netto-winst van
77.690.19. Na uitkeering van het divi
dend en verschuldigde dividendbelasting,
tezamen vereischende 21,810 resteert
daarvan een bedrag van 55.880.19, dat
wordt overgebracht naar het reserve
fonds, dat dan bedraagt 257,146.01
Besloten werd uit dit fonds evena's
het vorige jaar een bedrag van 73,688.92
af te schrijven op de kosten van de pro-
paganda-actie 1931, zoodat in het reserve
fonds aanwezig blijft 183,457.09.
VERKOOP VAN RIJWIELPLAATJES.
De verkoop van rijwielplaatjes voor
het dienstjaar 1 Augustus 193431 Juli
1935 zal 23 Juli beginnen aan de post
kantoren.
Feuilleton
Uit het Engelsch van
Nadruk verboden.
41)
„Je moet het niet doen.
„Waarom niet?"
Ineens was de nevel voor haar oogen
en de brok in haar keel verdwenen. Het
leek een wonder en de opluchting was
heel groot. Ze kon hem nu aankijken en
vragen:
„John wat weet je precies?"
„Ik weet dat ik van je houd en ik weet
dat ik kan maken dat jy ook van mij gaat
houden 1"
Ze hief haar hand op als om iets weg
te vegen.
„Je weet best, dat ik dat niet bedoel.
Ik bedoel wat jij van mij afweet."
John greep haar hand en hield die een
•ogenblik vast.
„Je bent Anne Belinda dat Is ge
noeg."
„Neen John, dat is niet genoeg. Speel
niet. met my. Vertel wat je weet.
„Ik geloof dat ik alles weet,antwoord
de hij heel vriendelijk.
„Dan," ze trok haar band terug -
„dan hoef ik je niets meer te zeggen. Als
je alles weet, dan weet je ook dat ik niet
naar je kan luisteren
„Neen, dat weet ik nu juist niet. Eerlijk
gezegd, Anne, jij doet te tragisch mis
schien is zelfs theatraal wel het goede
woord. Er is geen enkele reden om tra
gisch of theatraal te doen. Ik houd ont
zettend veel van je en ik wil met je trou
wen en ik zie niet in waarom dat niet zou
gebeuren. Het maakt mij ziedend als ik
bedenk dat jij de lepels en de vorken van
dat verschrikkelijke Fossick Yates
mensch schoonmaakt en haar erbarme
lijke diners opdient hoe meer ik er aan
denk, hoe razender ik mij opwind. Als je
niet wilt dat ik stapeldol word, dan moet
je mij toestaan je daar weg te halen. Je
kunt me niet wijsmaken dat je lust hebt
bij zoo'n mirakel te blijven 1 Trouw subiet
met me! Ik zal zóó goed voor je zijn, An
ne Belinda!"
„John, houd op! Het is buitengesloten.
Neen wacht! Je zegt dat je alles weet;
maar ik geloof liet niet anders zou je
niet met me willen trouwen. Ik weet niet
wat je gehoord hebt ik weet niet wat
de menschen zeggen. Jenny heeft aan
iedereen verteld, dat ik ziek was en met
Aurora naar Spanje gegaan ben. Ik was
niet ziek en ik ben niet in Spanje ge
weest. Ik heb in de gevangenis gezeten
wegens diefstal."
Terwijl ze het laatste woord sprak,
opende ze het portier van den auto en
sprong eruit Ze had gedacht dat ze het
kon zeggen. Maar nu het er uit was, kon
ze niet zoo vlak bij hem blijven, zoodat
ze hem haast aanraakte en afwachten wat
hjj zeggen zou. De impuls om weg te
loopen en hem niet weer te zien was zoo
sterk en plotseling, dat ze uit den auto
was en wegrende voor ze eigenlijk wist
wat ze ging doen.
Ze hield, met een ruk, haar vaart in,
toen ze niet meer dan twintig meter ge-
loopen had. John vond haar, leunend
tegen een boom. Haar handen drukten
tegen de ruwe schors achter haar; haar
hoofd, door het kleine hoedje omsloten,
was achterover gebogen. Ze zag eruit
alsof ze door onzichtbare handen gekne
veld was. John legde de handen op haar
schouders. „Anne, lieveling. Ik wist het!
Waarom ben je wegeloopen? Ik heb je
toch verteld dat ik alles wist
„Dat niet."
„Ja, dat wel en al het andere a 1
het andere, begrijp je? Wil je nu mee
terugkomen in den auto en voor afwisse
ling werkelijk eens over interessante on
derwerpen praten?"
„Ik weet niet wat je bedoelt," antwoord
de Anne op een wanhopigen toon.
„Niet? Onzin, je weet het wel; maar ik
wil het je wel uitleggen. Dat van de ge
vangenis was me al een heelen tijd be
kend. Ik hoorde het van Nicolas den dag
nadat je in Waterdene was en Jenny je
wegstuurde. Hij vertelde mij ook de re
den. Ik kan me nu niet voorstellen hoe
ik me zoo kalm wist te houden. Telkens
als ik er aan denk vraag ik me af waarom
ik hem geen pak slaag heb gegeven,
maar ik was toen zoo verlangend je te
vinden dat ik Nicolas niet de moeite
waard vond om er aandacht aan te ver
spillen."
Nu lachte Anne. „Waarom zou je Ni-
colaas een pak slaag hebben gegeven?
Het was waar."
„Ja, dat je in de gevangenis geweest
bent, is zeker waar. Maar ik weet nog iets
meer dan dat feit en de reden dat je ver
oordeeld was. I'k weet ter wille van wie
je er was. Ik heb een interessant gesprek
gehad met Mr. Pollard, dien juwelier uit
Bond Street, zie je?"
„O," klonk het, zacht en diep als een
zucht bijna. Anne's lippen waren juist
voldoende geopend oxn het geluid door
te laten; ze waren strak gespannen.
De boom, waartegen ze leunde, scheen
te bewegen, want ze voelde de ruwe
schors schuren tegen haar handpalmen.
John zag haar wankelen ze was op het
punt te vallen.
Voor ze het bewustzijn geheel verloor,
was ze zich nog vaag bewust van ste
vige armen beschermend om haar heen.
Anne kwam tot zich zelf door den klank
van haar eigen naam.
„Anne Anne Anne Anne." Het
was als het geluid van het breken dei-
golven. Het was haar eigen naam, maar
die klonk haar vreemd in de ooren. Ze
opende de oogen. John's gezicht was zoo
dichtbij, dat zij ze onmiddellijk weer sloot.
Haar linkerhand rustte op iets droogs en
hards. Beukenbladeren. Ze zat op den
grond op een bed van beukenbladeren.
John's arm was om haar heengeslagen,
haar hoofd lag tegen zijn schouder, zijn
gezicht beroerde liet hare, hij zei haar
naam.
Zij antwoordde: „Ik ben weer in orde,"
en duwde met haar rechterhand tegen
zijn arm. Het was geen flinke duw.
„Ik ben weer in orde, John"
In plaats dat hy haar losliet, voelde zij
«jn arm steviger om zich heen.
„Laat me los," sprak Anne met vreem
de, bewogen stem.
„Voel je je niet op je gemak? Is het
beter zoo?"
„Laat me alsjeblieft los."
„Je kunt veel beter rustig blijven zit
ten. Je hebt me afschuwelijk aan het
schrikken gemaakt. Ik geloof vast, dat
dat verchrikkelijke mensch je niet ge
noeg te eten heeft gegeven. Luister eens,
ik heb wat melk in den auto. Zou jij even
tegen een boom kunnen leunen, terwijl
ik de melk ga halen?"
Hij liet haar tegen een boom leunen
en ging heen. Anne keek hem door haar
oogharen na. Ze moest er eigenlijk over
nadenken, wat ze tegen hem zeggen zou.
Wat wist hy? Hoeveel wist hij? Als
iemand zegt dat hij alles weet, hoe moest
men dan zien uit te vinden of het inder
daad alles was, wat men zelf wist? Ze
moest het te weten zien te komen ze
moest iets zeggen.Het kwam er ontzettend
vele op aan, wat ze zei en ze zou maar
niets bedenken om te zeggen.
John kwam terug, in de beste stem
ming, een thermoflesch en twee kroezen
in de hand.
„Het is geen melk; het is koffie. Koffie
smaakt wel uit een thermosflesch, maar
thee is afschuwelijk. Er zijn eiersand-
wiches in dit pakje."
Hy wierp het in haar schoot, schonk
koffie in en gaf haar een kroes vol. De
koffie rook heerlijk en Anne werd zich
bewust, dat een warme dronk juist het-
gene was, waaraan ze werkelijk behoefte
had.
„Als je een volgenden keer weer flauw
valt van den honger, zou ik graag willen,
dat je me waarschuwde. Voor jou is het
niet zoo erg, maar ik schrik me een on
gelijk als ik je zoo zonder waarschuwing
moet opvangen."
Het woord „Pollard" schoot door An
ne's geest als een slang, die door het gras
schiet. John praatte en deed alsof er
heelemaal niets gebeurd was. Moest zij
het daarbij laten? Of moest ze nu zeggen
ja, nu, tusschen dezen slok koffie en
den volgenden „Wat heeft Pollard
jou verteld?"
Ze zette haar kroes neer. Er volgde
een moment van ernstig pogen. Toen
nam ze dem kroes weer op en dronk.
Nu niet. Waarom zou ze spreken? Ze
kon niet spreken ze kón het niet.
„Ik was van plan over Leith Hill te
rijden en in Dorking thee te drinken,
maar het zal te ver zijn. Wij moesten ons
maar niet haasten. Wat vindt jij?"
Anne vond niets. Ten slotte voerden ze
hun oorspronkelijk plan uit en John ver
dreef den tijd met opgewekte conversatie
zonder met een woord over Pollard te
reppen.
Toen ze naar de stad terugreden, vroeg
hij Anne plotseling wat voor soort ver
lovingsring ze wenschte.
„Daar heb ik nooit over nagedacht.
Denkt men wel daar over als men niet
verloofd is?"
„Ik weet het niet; dat komt er ook niet
op aan. Wat voor een zou je graag willen
hebben?"
„John, ik hen niet met jou verloofd"
„O, neen?"
„Natuurlijk niet."
„O! Dat maakt het gecompliceerd, om
dat ik wel met jou verloofd ben, dus er
zit niets anders op, dan dat jij met mij
verloofd bent."
„Ik ben niet met jou verloofd."
(Wordt vervu.,.