Buitenlandsch Overzicht. TK 2 5 cent GROOTE STUKKEN KOS - KONINGSTRAAT 76 NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA BINNENLAND De Tweelingzusters No. 7451 EERSTE BLAD DONDERDAG 28 JUNI 1934 62ste JAARGANG Vóór de Kermis! Doilfuss gaat op bezoek bij Mussolini Bestrijding van ratten aan boord van schepen. De aanslag op Gandhi. 2 7. OSLIGATIËN 1, 2, 5, 10 en 20 maal hetzelfde nummer Hoofdkantoor Drastische bezuinigingen in Italië. Dure reis van de Leviathan N.V. de Arbeiderspers. Patricia Wentworth COURANT oor Abonnement per 3 niaanddn bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.60; Vuui Koegras, Anna Pauloxvna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.66binnen land f 2.— Nederl. Oost- en West lndië per zeepost 1 2.10, dem per mail en overige landen f3.20 Losse nos. 4ct.fr.p.p 6ct. Zondagsblad resp f 0.50 f 0.70. f 0.70, f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, f 1.50, 1 1.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag. Redacteur; P. C. DE BOER. Uitgave N.V Drukkerij v/h C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 73 Telefoon: 50 en 412 Post-Giro re kening No. 16066. ADVERTENTIËN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contanteHbe- taling 15 ct. per regel, min. 60ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. De buitenlandsche politiek van Frankrijk vertoond groote over eenkomst met die van 1912 tot 1913. - Een onrustige politieke atmosfeer in Duitschland. Na de mislukking van de ontwapenings conferentie te Genè- ve, al heeft men deze mislukking dan ook niet officieel erkend, is Europa begonnen zich te bewapenen. Men heeft slechts te lezen de berichten over verhoogingen van de defensie-uitgaven, van uitbreiding van vloten en versterking van weermach ten, om het feit te constateeren, dat we snel naar den afgrond gaan. In een hoofdartikel schreef dezer da gen het „Hbl.jf dat de buitenlandsche po litiek van Fj^hikrijk op het oogenblik haast een ontstellende overeenkomst ver toond met die van 1912 en 1913, toen de Derde Republiek alle middelen waarover zij beschikte, in gereedheid bracht om de uitbarsting, die zij met steeds grooter ze kerheid zag aankomen, te weerstaan Slaan wij de politiek gade van een Bar- thou zoo zegt het blad die Oost- Europa en den Balkan heeft rondgereisd om wankelende vriendschappen te her stellen, verslappende banden te verster ken en zich te vergewissen van de positie, welke Frankrijk inneemt temidden dei- tot een kluwe van veiligheidspacten en non-agressieverdragen verwikkelde lan den, dan kunnen wij ons verplaatst wa nen in de dagen toen een Delcassé de leiding had der Fransche buitenlandsche politiek en de broeders Cambon, geslepen diplomaten uit de oude school, Paul te Londen, Jules te Berlijn, een voortreffe lijke partij politek schaak speelden. Het lot van Frankrijk is op het oogen blik, waarop de geheele wereld roept om „jeugd", in handen van een raad van ouden, van mannen, die nog luttele jaren geleden feitelijk reeds hadden uitgediend. Zoo staan we dus weer op het punt, waar wij in 1912 en 1913 waren: Fransch-Engelsch overleg over mili taire samenwerking. De quaestie van de versterking van Frankrijks Noordgrens is al sedert ge- ruimen tijd aan de orde. De noodzakelijk heid ervan moet aannemelijk worden ge maakt, en zelfs waneer een in den geest van Engeland voorgesteld neutraliteits- pact eens werkelijkheid mocht worden, zou Frankrijk het argument naar voren kunnen schuiven, dat ook rekening moet worden gehouden met een mogelijke schending van dit pact. „Veiligheid, arbitrage en ontwapening" was de leuze van Briand, later door den intusschen geheel op den achtergrond verdwenen Paul Boncour overgenomen. Barthou, de ervaren staatsman met zijn groote diplomatieke gaven, heeft haar in een nieuwen vorm gegoten en hiermede Frankrijk, dat geïsoleerd dreigde te ra ken, wederom op het eerste plan gebracht "wij Uw kousen én sokken aanbreien (ook de allerlijnste), zoo ook alle soorten wollen kleeding, voor nieuwwerk zijn Wij No. 1. JAAP SNOR, Zuidstraat 19. (Let op den gelen winkel}. en de leiding gegevenbjj de nieuwe oriën teering der Europeesche politiek. Spanning in Duitschland. Er speelt zich ach ter de schermen in Duitschland meer af dan wij in ons rustig land ook maar kun nen vermoeden. De politieke en economi sche atmosfeer is meer dan geladen en met meer dan gewone nteresse motren we de gebeurtenissen bij onze Oosterburen volgen. De „Nw. Rott. Crt." schreef Dinsdag avond in een overzicht o.m.: De gemoederen in de hooge regionen komen niet tot rust. Men spreekt zooveel, en demonstreert zooveel, dat toeschouwer en toehoorder den indruk moeten krijgen van sterke zenuwachtigheid. Hitier zelf heeft tot Vernon Bartlett, den bekenden Engelschen publicist, gesproken. Deze heeft Hitier gevraagd of zijn beweging naar links of naar rechts zou gaan. Een pijnlijke vraag aan een man, die bezig is te balanceeren met gevaarlijke diepten naar beide kanten. Hitier heeft hem het eenige mogeliike antwoord gegeven: Zijn beweging zal rechtuit gaan. Heeft Hitier dat nog in de hand? Zooals gezegd, zijn balanceerende positie is niet aangenaam. Maar hoe het zij, op Hitler's antwoord ware niets aan te merken geweest, als hij zich tot de aangehaalde woorden beperkt had. Maar hij ging door: „Meer dan duizend jaren zou zijn be weging duren". Dit is met verlof gezegd een dwaasheid. Het nationaal-socialisme, partii zonder bepaald program, meer partij van de om standigheden van Duitsclilands begrijpe lijke ontevredenheid, met velerlei geïm- px-oviseerde middelen, dan partii van een constructief beleid en van een beginsel dat tenslotte ertoe leiden moet den mensch weer uit het kuddedier te voor- schijn te halen, kan zeifis in de oogen van eigen, critische aanhangers nooit een be weging zijn van den duur der groote gods diensten. Zijn nationalisme en het socia lisme kunnen sleehts ten doel hebben zich zelf overbodig te maken. Maar Hitier sprak van een duizendjarig rijk en hii sloeg daarbij met de vuist op tafel. Bart lett heeft ook dit laatste aan ziin lezer medegedeeld, bliikbaar 0111 óf de vastbe radenheid óf de opgewondenheid van Hitier te kenmerken. Dit was niet juist. Hitier houdt van dezen spreektrant, de slag op tafel is voor hem een gebaar, dat haast in ieder interview of oriënteerend gesprek met vreemdelingen vooi-komt. Menigeen is er al van geschrokken. Niet van het geweld van den slag, maar van de vraag, die dit gebaar deed rijzen: „Is dat werkelijke kracht?" Spreekt men met menschen, die Hitier goed kennen, dan zal de noodelooze vuistslag zelden als ka rakteristiek ontbreken! Rechtuit gaat de beweging, heeft Hitier gezegd. Maar dat kan niet meer, zegt het blad. Van rechts en van links staat hii onder druk, en eens moet een van deze twee kanten de sterkste blijken. Waar is, dat uit Essen, zooals uit vele hoeken in het industriegebied, in vertrouweljjken vorm de dringende waarschuwing komt, dat men met snelle vaart een nieuwe oeconomische ramp tegemoet gaat, dat de kunst matige welvaart een vorm van pot verteren is, waarop eens tragische berooidheid moet volgen; en dat het gromt in de wereld der arbeiders. Onrust, vreeseliike opgewondenheid, dat is de grondtoon der redevoeringen van CHibbels, Hess en Göring. Zii loopen storm tegen de reactie met een woede, die zich bü de nazi's steeds in daden heeft geuit, waar zii dat vermochten. Men tracht het volk, dat ook onrustig wordt, te troos ten met vage toespelingen op komende revolutionaire daden. Men werpt het sterkste wat men heeft, het onbetwst- bare, bovennatuurlijke gezag van Adolf Hitier in vollen omvang, en met onmis kenbaar centraal vastgestelde leuzen in de discussie. De lezer merkt, dat rechts sterk en gevreesd, en dat links onstuimig en gevreesd is. Was de vraag van Vernon Bartlett niet waarlijk indiscreet? BOUW VAN RUSSISCHE KRUISERS? Volgens te Helsingfors ontvangen, vol gens Reuter betrouwbare berichten, heeft de Sowjetregeering besloten een order voor den bouw van vier kruisers van 7000 ton en vier torpedo-jagers in Frankrijk te plaatsen. Dit is het resultaat van het bezoek, dat onlangs een Russische ma rinedeputatie aan Brest en Toulouse ge bracht heeft. Deze nienwe kruisers en torpedojagers zullen in Kronstadt wor den gestationneerd en dienen ter vervan ging van een aantal verouderde schepen. Met zijn familie. Naar de Weensche correspondent van de Nw. Rott. Crt. meldt, verneemt de officieuze Reiehspost, dat Mussolini Doll- fuss heeft uitgenoodigd in het laatst van Juli met zijn familie te Riccione te komen, waar Mussolini met zijn gezin zijn va- 1 cautie door zal brengen. Doilfuss heeft deze uitnoodiging aangenomen. De Reiehspost ziet in "deze uitnoodi ging de uitdrukking van de persoonlijke vriendschap, welke tusschen beide man nen is ontstaan en merkt verder op, dat er tusschen Italië en Oostenrijk speciale goede betrekkingen heerschen. Reuter meldt uit Londen: Een commissie uit de Britsche Kamer voor de Scheepvaart en de Vereeniging van reeders te Liverpool heeft rapport uit gebracht over het min of meer ratvrij maken van een schip zonder groote on kosten. De aanwezigheid van ratten kan schade veroorzaken aan de lading, de sclxeeps- yoorraden vernielen en de passagiers last veroorzaken en de dieren kwijt te raken beteekent ongetwijfeld voordeel voor den reeder, aldus luidt het rapport. Aanbevolen wordt het schip, wanneer het in aanbouw is, bestand te maken tegen ratten, daar dit doeltreffender en goed- kooper is. Vele Engelsche schepen zijn reeds zoo gebouwd, dat zy betrekelijk vrij zijn van ratten. Het rapport merkt op, dat, indien de reeders zich de moeite en de kosten willen getroosten om hun schepen be stand tegen ratten te laten bouwen, de haven-autoriteiten van hun kant er voor dienen te waken, dat hun havens zooveel mogelijk vrij zijn van ratten. De plannen zijn er op gericht alle on- r.oodige gaten en hoeken, waar ratten zich kunnen nesten en rustig voorttelen, te verwijderen en te beletten, dat de rat ten zich elders kunnen nestelen. Op 't nippertje aan den dood ontsnapt. Inzake den mislukten bomaanslag op Gandhi wordt nog gemeld, dat Ghandhl sleets als door een wonder aan den dood is ontkomen. De Mahatma wilde zich naar het stad huis van Poona begeven, waar hij offi cieel zou worden verwelkomd. Door een vergissing zette de stadskapel, die Gandhi met muziek zou begroeten, te vroeg in. Daardoor werd de bom gewor pen drie minuten voordat Gandhi aan kwam. Onder de 7 zwaargewonden, die per ongeluk het slachtoffer van den aanslag zijn geworden, bevindt zich een hoogge plaatst ambtenaar van het gemeentebe stuur van Poona. Bovendien werden 2 po- litie-agenten, 3 aanhangers van Gandhi en 4 kinderen door scherven licht ge kwetst. De explosieve kracht avn de bom was zoo sterk, dat een wiel van den auto vol komen werd vernield. Bij de ontvangst op het stadhuis van Poona, na den aanslag, verklaarde Gan- EN..DE GESCHENKEN BONS Z! BLIJVEN GEHANÖHAAÉM j -';v ÏÏ'/V UNICUM dhi, dat dit voorval zijn zaak slechts zou bevorderen. Hij vermoedde, dat de daders ortho doxe Hindoes zijn, die hem bittere vij andschap toedragen wegens zijn propa ganda voor de toelating der laagste Hin doe-kasten tot de tempels. In een interview met Reuter zei Gandhi nog, dat hij den aanslag beschouwde als een protest tegen zijn afkeuring van terroristische uitspattingen. In 1915 heeft hij geprofeteerd, dat als eenmaal de bom, om welke reden ook, zijn plaats in lndië zou hebben gevonden, het gebruik ervan onbeperkt zou zijn. Dit is uitgekomen! AFTREDEN FRANSOH MINISTER VAN ARBEID? Er zouden meeningsverschillen zijn in het Fransche Kabinet over het program van werkverschaffing en zou het moge lijk zijn dat in verband hiermede de mi nister van arbeid Marquet zou aftreden. Nood breekt wet. Mussolini heeft bevel gegeven tot dras tische bezuinigingen, waardoor ongeveer duizend millioen Lire van de civiele dien sten zullen worden geschrapt. Officieel wordt medegedeeld, dat tenzij de ver schillende departementen hun kosten zoodanig verlagen, dat dit bedrag bezui nigd zal worden, alle salarissen van re- geeringsambtenaren, die kort geleden reeds verlaagd zijn met 8 tot 20 pet., op nieuw verlaagd zullen moeten worden. De kabinetsraad is ter bespreking van de financieele moeilijkheden tegen Zater dag bijeengeroepen en men verwacht, dat sensationeele besluiten zullen worden ge nomen, o.m. het laten varen van de groov sche plannen tot herstel en blootlegging van oude monumenten. 134 duizend schade. De „Leviathan" is teruggekomen van de eerste Europeesche reis in dit jaar met een exploitatieverlies van 134 duizend dollar. De „Leviathan" (zooals men weet de gewezen Duitsche „Vaterland") is tot het maken van vijf reizen naar Europa verplicht wegens een contract van de United States Company (haar eigenares) met de regeering. Het reusachtige schip, dat een heele lijdensgeschiedenis achter den rug heeft, heeft eenige weken ge leden New York verlaten met slechts een vijf deel van de passagiers-accomodatie bezet. De „Leviathan" had lang opgelegd gelegen. VERLAGING HAVENGELD TE AMSTERDAM. B. en W. van Amsterdam schrijven aan den raad, dat de gemeente, wil zij haar aandeel in het internationaal verkeer be houden, tot een verlaging van het haven geld moeten overgaan. Een daartoe strek kende voordracht, die, bij aanneming, de gemeente op 297.000 komt te staan, is thans bij den raad aanhangig gemaakt. BEGROOTINGSZORGEN VAN AMSTERDAM. De Amsterdamsche wethouder Krop man verklaarde in het georganiseerd overleg, dat de begrooting-1935 met groote moeite sluitend zal worden ge maakt, doch dit waarschijnlijk daarna niet meer mogelijk zal zijn, tenzij het rijk alle gemeenten, niet enkel de groote, de las ten van den Maatschappelijken Steun laat dragen. J. ZWERTBROEK UIT DE S. D. A. P. De heer J. Zwertbroek heeft in een in terview met een redacteur van de Tri bune medegedeeld, dat men hem heeft geroyeerd als lid van de S.D.A.P., daar hij heeft geweigerd voor het lidmaatschap der Liga te bedanken. De bedrijfsuitkomsten over 1933. Ten kantore der vennootschap te Am sterdam is de jaarlijksche vergadering van aandeelhouders gehouden der N. V. Drukkerij en Uitgeversmaatschappij De Arbeiderspers. In deze vergadering wer den de balans en winst- en verliesreke ning over het jaar 1933 behandeld, ter wijl besloten werd wederom een dividend van 4 pet, op de aandeelen uit te keeren. Na toepassing van de gewone afschrij vingen op de bezittingen der vennoot schap, resteert een netto-winst van 77.690.19. Na uitkeering van het divi dend en verschuldigde dividendbelasting, tezamen vereischende 21,810 resteert daarvan een bedrag van 55.880.19, dat wordt overgebracht naar het reserve fonds, dat dan bedraagt 257,146.01 Besloten werd uit dit fonds evena's het vorige jaar een bedrag van 73,688.92 af te schrijven op de kosten van de pro- paganda-actie 1931, zoodat in het reserve fonds aanwezig blijft 183,457.09. VERKOOP VAN RIJWIELPLAATJES. De verkoop van rijwielplaatjes voor het dienstjaar 1 Augustus 193431 Juli 1935 zal 23 Juli beginnen aan de post kantoren. Feuilleton Uit het Engelsch van Nadruk verboden. 41) „Je moet het niet doen. „Waarom niet?" Ineens was de nevel voor haar oogen en de brok in haar keel verdwenen. Het leek een wonder en de opluchting was heel groot. Ze kon hem nu aankijken en vragen: „John wat weet je precies?" „Ik weet dat ik van je houd en ik weet dat ik kan maken dat jy ook van mij gaat houden 1" Ze hief haar hand op als om iets weg te vegen. „Je weet best, dat ik dat niet bedoel. Ik bedoel wat jij van mij afweet." John greep haar hand en hield die een •ogenblik vast. „Je bent Anne Belinda dat Is ge noeg." „Neen John, dat is niet genoeg. Speel niet. met my. Vertel wat je weet. „Ik geloof dat ik alles weet,antwoord de hij heel vriendelijk. „Dan," ze trok haar band terug - „dan hoef ik je niets meer te zeggen. Als je alles weet, dan weet je ook dat ik niet naar je kan luisteren „Neen, dat weet ik nu juist niet. Eerlijk gezegd, Anne, jij doet te tragisch mis schien is zelfs theatraal wel het goede woord. Er is geen enkele reden om tra gisch of theatraal te doen. Ik houd ont zettend veel van je en ik wil met je trou wen en ik zie niet in waarom dat niet zou gebeuren. Het maakt mij ziedend als ik bedenk dat jij de lepels en de vorken van dat verschrikkelijke Fossick Yates mensch schoonmaakt en haar erbarme lijke diners opdient hoe meer ik er aan denk, hoe razender ik mij opwind. Als je niet wilt dat ik stapeldol word, dan moet je mij toestaan je daar weg te halen. Je kunt me niet wijsmaken dat je lust hebt bij zoo'n mirakel te blijven 1 Trouw subiet met me! Ik zal zóó goed voor je zijn, An ne Belinda!" „John, houd op! Het is buitengesloten. Neen wacht! Je zegt dat je alles weet; maar ik geloof liet niet anders zou je niet met me willen trouwen. Ik weet niet wat je gehoord hebt ik weet niet wat de menschen zeggen. Jenny heeft aan iedereen verteld, dat ik ziek was en met Aurora naar Spanje gegaan ben. Ik was niet ziek en ik ben niet in Spanje ge weest. Ik heb in de gevangenis gezeten wegens diefstal." Terwijl ze het laatste woord sprak, opende ze het portier van den auto en sprong eruit Ze had gedacht dat ze het kon zeggen. Maar nu het er uit was, kon ze niet zoo vlak bij hem blijven, zoodat ze hem haast aanraakte en afwachten wat hjj zeggen zou. De impuls om weg te loopen en hem niet weer te zien was zoo sterk en plotseling, dat ze uit den auto was en wegrende voor ze eigenlijk wist wat ze ging doen. Ze hield, met een ruk, haar vaart in, toen ze niet meer dan twintig meter ge- loopen had. John vond haar, leunend tegen een boom. Haar handen drukten tegen de ruwe schors achter haar; haar hoofd, door het kleine hoedje omsloten, was achterover gebogen. Ze zag eruit alsof ze door onzichtbare handen gekne veld was. John legde de handen op haar schouders. „Anne, lieveling. Ik wist het! Waarom ben je wegeloopen? Ik heb je toch verteld dat ik alles wist „Dat niet." „Ja, dat wel en al het andere a 1 het andere, begrijp je? Wil je nu mee terugkomen in den auto en voor afwisse ling werkelijk eens over interessante on derwerpen praten?" „Ik weet niet wat je bedoelt," antwoord de Anne op een wanhopigen toon. „Niet? Onzin, je weet het wel; maar ik wil het je wel uitleggen. Dat van de ge vangenis was me al een heelen tijd be kend. Ik hoorde het van Nicolas den dag nadat je in Waterdene was en Jenny je wegstuurde. Hij vertelde mij ook de re den. Ik kan me nu niet voorstellen hoe ik me zoo kalm wist te houden. Telkens als ik er aan denk vraag ik me af waarom ik hem geen pak slaag heb gegeven, maar ik was toen zoo verlangend je te vinden dat ik Nicolas niet de moeite waard vond om er aandacht aan te ver spillen." Nu lachte Anne. „Waarom zou je Ni- colaas een pak slaag hebben gegeven? Het was waar." „Ja, dat je in de gevangenis geweest bent, is zeker waar. Maar ik weet nog iets meer dan dat feit en de reden dat je ver oordeeld was. I'k weet ter wille van wie je er was. Ik heb een interessant gesprek gehad met Mr. Pollard, dien juwelier uit Bond Street, zie je?" „O," klonk het, zacht en diep als een zucht bijna. Anne's lippen waren juist voldoende geopend oxn het geluid door te laten; ze waren strak gespannen. De boom, waartegen ze leunde, scheen te bewegen, want ze voelde de ruwe schors schuren tegen haar handpalmen. John zag haar wankelen ze was op het punt te vallen. Voor ze het bewustzijn geheel verloor, was ze zich nog vaag bewust van ste vige armen beschermend om haar heen. Anne kwam tot zich zelf door den klank van haar eigen naam. „Anne Anne Anne Anne." Het was als het geluid van het breken dei- golven. Het was haar eigen naam, maar die klonk haar vreemd in de ooren. Ze opende de oogen. John's gezicht was zoo dichtbij, dat zij ze onmiddellijk weer sloot. Haar linkerhand rustte op iets droogs en hards. Beukenbladeren. Ze zat op den grond op een bed van beukenbladeren. John's arm was om haar heengeslagen, haar hoofd lag tegen zijn schouder, zijn gezicht beroerde liet hare, hij zei haar naam. Zij antwoordde: „Ik ben weer in orde," en duwde met haar rechterhand tegen zijn arm. Het was geen flinke duw. „Ik ben weer in orde, John" In plaats dat hy haar losliet, voelde zij «jn arm steviger om zich heen. „Laat me los," sprak Anne met vreem de, bewogen stem. „Voel je je niet op je gemak? Is het beter zoo?" „Laat me alsjeblieft los." „Je kunt veel beter rustig blijven zit ten. Je hebt me afschuwelijk aan het schrikken gemaakt. Ik geloof vast, dat dat verchrikkelijke mensch je niet ge noeg te eten heeft gegeven. Luister eens, ik heb wat melk in den auto. Zou jij even tegen een boom kunnen leunen, terwijl ik de melk ga halen?" Hij liet haar tegen een boom leunen en ging heen. Anne keek hem door haar oogharen na. Ze moest er eigenlijk over nadenken, wat ze tegen hem zeggen zou. Wat wist hy? Hoeveel wist hij? Als iemand zegt dat hij alles weet, hoe moest men dan zien uit te vinden of het inder daad alles was, wat men zelf wist? Ze moest het te weten zien te komen ze moest iets zeggen.Het kwam er ontzettend vele op aan, wat ze zei en ze zou maar niets bedenken om te zeggen. John kwam terug, in de beste stem ming, een thermoflesch en twee kroezen in de hand. „Het is geen melk; het is koffie. Koffie smaakt wel uit een thermosflesch, maar thee is afschuwelijk. Er zijn eiersand- wiches in dit pakje." Hy wierp het in haar schoot, schonk koffie in en gaf haar een kroes vol. De koffie rook heerlijk en Anne werd zich bewust, dat een warme dronk juist het- gene was, waaraan ze werkelijk behoefte had. „Als je een volgenden keer weer flauw valt van den honger, zou ik graag willen, dat je me waarschuwde. Voor jou is het niet zoo erg, maar ik schrik me een on gelijk als ik je zoo zonder waarschuwing moet opvangen." Het woord „Pollard" schoot door An ne's geest als een slang, die door het gras schiet. John praatte en deed alsof er heelemaal niets gebeurd was. Moest zij het daarbij laten? Of moest ze nu zeggen ja, nu, tusschen dezen slok koffie en den volgenden „Wat heeft Pollard jou verteld?" Ze zette haar kroes neer. Er volgde een moment van ernstig pogen. Toen nam ze dem kroes weer op en dronk. Nu niet. Waarom zou ze spreken? Ze kon niet spreken ze kón het niet. „Ik was van plan over Leith Hill te rijden en in Dorking thee te drinken, maar het zal te ver zijn. Wij moesten ons maar niet haasten. Wat vindt jij?" Anne vond niets. Ten slotte voerden ze hun oorspronkelijk plan uit en John ver dreef den tijd met opgewekte conversatie zonder met een woord over Pollard te reppen. Toen ze naar de stad terugreden, vroeg hij Anne plotseling wat voor soort ver lovingsring ze wenschte. „Daar heb ik nooit over nagedacht. Denkt men wel daar over als men niet verloofd is?" „Ik weet het niet; dat komt er ook niet op aan. Wat voor een zou je graag willen hebben?" „John, ik hen niet met jou verloofd" „O, neen?" „Natuurlijk niet." „O! Dat maakt het gecompliceerd, om dat ik wel met jou verloofd ben, dus er zit niets anders op, dan dat jij met mij verloofd bent." „Ik ben niet met jou verloofd." (Wordt vervu.,.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1