ZATERDAG 30 JUNI 1934
PAG. 2
Shieven
fè* voiï HÖlmfUc
dei ikke
T JUTTERTJE
TOB NOOIT HOEKJE
burige staten wierp: de Baitische Sta
ten, Turkije, Bulgarije en Roemenië.
Voormalige Czarïstische officieren en
rijke gToot-grondbezitters moesten zich
in soms zeer ondergeschikte betrekkin
gen door het leven slaan. Ais kellners,
krantenventers, aapjeskoetsiers of taal
leeraar moesten ze in Zuid-Oost-Euro
pa hun brood verdienen. Maar deze
Russische emigranten moesten toch
ook ééns naar een meer duurzaam ver
blijf uitkijken. Deze „verhuizing" vol
trok zich in groote lijnen in de jaren
1919 tot en met 192C. In dezen tijd heeft
vooral West-Europa ten groot rantal
van de Russische emigranten opgeno
men.
Ook thans ontbreken nog steeds be-
troubare statistieken over de verdee
ling der Russische emigranten over de
verschillende landen. Eenigen tijd ge
leden heeft Alexander Nazaroff dit in
een Amerikaansch tijdschrift trachten
te berekenen. Hij kwam daarbij tot
resultaten, die de werkelijkheid groo-
tendeels schijnen te benaderen. Uit
deze berekeningen blijkt, dat er in de
Vereenigde Staten van Amerika onge
veer 25,000 a 30.000 Russische emigran
ten vertoeven, waarvan_de meesten in
New-York vertoeven. Frankrijk her
bergt nog steeds om en bij de 400,000
Russische emigranten, terwijl er in
Duitscbland 50.000, in België 8000 en
in Engeland 3000 wonen, Zeer veel
emigranten ongeveer 200.000 heb
ben zich in de Slavische landen ge
vestigd: in Polen, Joego-Slavië, 'Tsje-
cho-Slowakije en in de Baitische Steft
ten. in Joego-Slavië, dat thans op het
voorplan van de politieke belangstel
ling staat zijn in geen geval meer dan
80.000 Witgardisten. Reeds uit deze ge
tallen blijkt overduidelijk, dat de vrees
van den in drukke werkzaamheden ver
wikkelden Litwinoff zeer ongegrond is.
WORDT MOSKOU ONTTROOND.
Verandering van hoofdstad niets
zeldzaams.
Bij de Sovjet-regeering bestaan plan
nen om in plaats van Moskou de stad
Swerdlowsk in den Oeral, het vroegere
Jekaterinenburg, tot hoofdstad aan te
wijzen. Naast overwegingen van stra-
tegischen aard is het vooral de over
bevolking van Moskou, die zulk een
maatregel wenschelijk maakt.
Op zichzelf is verandering van hoofd
stad niets ongewoons. De Sovjets zelfs
heebben de tsaristische hoofdstad St.
Petersburg door Moskou vervangen.
Ook in Turkije bleef het nieuwe be
wind niet te Constantinopel, doch ver
huisde naar Angora. In China moest de
oude hoofdstad Peking het veld rui
men voor Nanking. En zelfs in Bra
zilië ,waar in het geheel geen verande
ring van regeeringsvorm in het zicht
is,, worden er plannen besproken om
een andere hoofdstad te kiezen. Een
van de overwegingen, die in het geval
van Rusland gelden, wellicht het feit,
dat men een nieuwe hoofdstad fraaier
kan opbouwen, dan de oude, waar men
te veel aan banden is gelegd door het
bestaande.
haven te verklaren. Er zijn over deze
kwestie reeds onderhandelilngen ge
opend tusschen de staten, die aan de
staat, een hand komt neer en het stu
dentje ligt op de steenen. Rechtzaak.
Studentje verschijnt, nog met sporen
van het drama op zijn gezicht.. Ver
schrikkelijk mishandeld door dien pro
leet, zèg! en om niets, een straatmor
mel, dat onder zijn auto liep, zèg!
Maar een agent verklaart, dat stu-
dentje_ te hard reed, het had evengoed
een kind kunnen zijn als een hond.
Het beest liep niet onder den auto, het
werd aangereden.
Studentje was lang niet zuiver op de
graat.
Andere getuige, een oude dame.
spreekt haar verontwaardiging over
dezen kwajongen uit. Alsof een hond
geen levend wezen is, zijn eenige ka
meraad, een dier, dat het net zoo slecht
heeft als hij en dan komt er nog zoo n
jongen, die niet droog achter de ooren
is
pe rechter vermaant de oude dame,
oud of niet, ze mag geen beleedigende
dingen zeggen.
Verdachte komt aan het woord.
Hij zegt niet veel.
Daar en daar in betrekking geweest
zqn verdediger heeft een verklaring
van vroegere patroons, die hem dade
lijk zouden willen terugnemen, als de
tijden maar niet zoo slecht waren. Ja,
het beest was alles wat hij had, en toen
hij het daar zag liggen en dien. dien
eh,. meneer dat hoorde zeggen..
conferentie hebben deelgenomen.
Men verwacht, dat de vrijhaven Con
stantinopel veel zal bijdragen tot de
opleving van den handel in het geheele
oostelijke deel van het Middeilandsche
Zee-gebied.
Nou moet ik dit br'ieffie beginnen
met een hiep-hiep-hoera voor 't Hel
ders Mannenkoor en 't Fanfarecorps,
omdat ze zoo fijn gezongen en geblazen
hebben. Nou, Wimpie lig nog altijd
met z'n gebroken pootje in 't zieken
huis en toen ik dat in de krant las van
datte van 't Heldersche Mannenkoor en
Fanfarecorps, toen "begon ik van blijd
schap. omdatte ze zoo mooi gezongen
en geblazen hebben, in m'n bed te wie
belen, maar ik was gauw uitgewiebeld,
want die beentjes in m'n pootje begon
nen mee te wiebelen nou enne dat voel
je, hè. Maar ze zaile nouw wel niet zoo
erreg lang meer blijven wiebelen, want
't gaat fijn zeg de dokter en as die 't zeg
dan zal 't wel goed zijn en dat is 't nou
ook met het eskader, want die zijn ook
uitgevaren nou en die zitten nou ook
op zee te wiebelen op de gollefies en in
de Ooievaarstraat gaan ze nauw ook
ook weer een nieuwe kerk bouwen,
want de eerste steen hebben ze d'r al
neergelegd en daar zetten ze nouw de
kerk bovenop en nouw ken je net zien,
dat we een groote stad worden, want
Laan gaat nouw ook een ijspalijs
maken op 't Koningsplein hè bij het
spoor en as dat nouw klaar is, dan
moet die meneer Laan maar een. ouwe
locomotief aan de spoorwegen vragen
en die d'r dan achter zetten en as ie
dan in die locomotief de kachel gaat
aanmaken dan ken ie meteen gebak
ken ijs verkoopen, net zoo as ik dgt in
Amsterdam eens gegeten heb bij Heek
toen ik naar m'n opoe toe mocht en dat
was lekker en as ze dat nouw in zoo'n
groote stad as Amsterdam maken, dan
moeten ze dat hier ook doen omdat wij
ook groot worden want we worden
nouw ook al beroemp want die meneer
Yvel Dlawnurg is immers bij de draad-
looze Phohie geweest en toen hep ie
tegen al die Jutters gezeg datte ze de
stafmuziek ook 's moeten laten spelen.
Dat zal misschien vast wel 's gebeuren
en dan moeten ze d'r maar iemand voor
zetten, net zoo as bij een sjesband en
die mot dan maar zingen van:
„Hier staan de Juttertjes
Nouw voor de mikroofoon
En spelen van sjoempa en sjiempa
Naar Barend en Willemzoon."
Publieke tribune spreekt het snel
ingeslikte woord voor hem uit. Verma
ning van rechter en dan komt de offi
cier aan het woord, houdt de verdedi
ger een pleidooi, niet eens zoo slecht,
in aanmerking genomen, dat het een
prodeo-zaak is, waar verdedigers zich
gewoonlijk niet druk om maken. Maar
verdediger houdt van honden, heeft er
zelf twee, lid van dierenbescherming,
windt zich op.
De rechter houdt ook van honden.
Hij geeft een voorwaardelijke straf.
Studentje krijgt een vervolging we
gens roekeloos rijden. De oude dame
wacht den verdachte op en doet hem
een voorstel.
„Ik heb geen baantje voor je, zooals
je verdient." zei ze, maar ik zou er je
wel eentje kunnen verschaffen, waarin
je tenminste, je brood verdient. Voor-
loopig.Ais het je niet te min is, om
aan te nemen. Mijn dienstbode gaat
trouwen. Ik heb nog geen keukenmeid.
Natuurlijk kan ik een andere dienst
bode aannemen, maar ik zie er erg te
gen op, als ik zoo om me heen zie. Wil
je het probeeren." De jonge man
kleurt. Mag ik„Ja." zei ze hem
dadelijk begrijpend.
„Goede hemel, moeder, wat een mor
mel heb je nu in huls." vraagt haar
getrouwde dochter een tijdje later,
„een rasloozer schepsel heb ik nog
nooi gezien en kreupel ook nog."
„Ze blazen en ze sjoempen
Maar de Jutters in Oost en West
En zij die 't hooren die zuchten
In de Jutterij is het toch het best."
1
ELK RESULTAAT EISCHT
„Want de kerremis is weer gekomen
Van heisa en hiesa en hop
En in d' Oost zuchten nouw al die
Jutters
Rombeldedombedebom, wat hebben we
'n strop
En zoo nog veel meer van die dih-
gen die die meneer dan voor de draad-
ioozephohiekortegolfradio zou zingen
en dat zouwen al die Jutters over de
heeie wereld wei fijn vinden en dan
hoefde de minister onze fijne stafmu
ziek ook niet op te doeken want as ze
dan voor die radiejoo spelen dan krij
gen ze d'r ook een hoop centen voor en
hebbe is hebbe hè.
Das nouw net zoo as dat met de
Kooy want daar weten ze ineenen ook
niet Wat ze mee moeten doen omdat de
minister dat ook al wil opdoeken maar
daar komp toch niks van want ze lig
gen nouw in die andere landen maar
allemaal te bakkelijen en as ze nouw
weer zoo stom zijn om oorlog te gaan
maken dan motten we toch iemand heb
ben die die andere menschen van de
staart van de Nederlandsche Leeuw
afhoudt hè en de oranjetrein komp ook
weer en nouw heb ik gelezen dat er
ook een hokkie gemaakt is voor gas
maskers.
Nou veronderstel nouw 's datte we
daar mee op ons gezicht moeten loop en
as d'r gas komp dan zouwen de meis-
sies in de Jutterij zoo af en toe eens
tegen hun matrozen zeggen: „Wacht
effe engel, ik mot effetjes m'n masker
poeieren
Nouw dat zou kenne niet waar want
alles ken, want van Gend Loos die
schijnt nouw ook niet veel meer te doen
te hebben want ze gaan nouw zoo af en
toe maar 's een lantaarnpaal omrijjen
en as ze 'm omgerejen hebben dan
brengen ze die zeker naar de burre-
germeester en dan zaile ze wel zeggen:
As je blief edelachtbare, vijf en twintig
spie voor het bezorregen voor dat
ding. En van die vijf en twintig centen
kenne ze dan weer een paar iiter ben
zine koopen, dan hep de spoorwegen
geen strop deraan, warit dat hebbe ze
zeggen ze en daarom laten ze door de
politie autobussen opbrengen alleen al
omdat ze niet willen hebben dat ze
rijjen en hoe dat nouw precies in
mekaar zit snap ik niet erreg goed.
Afin dat moeten ze nouw zellef maar
weten maar as ik hun was dan kenne
ze net zoo goed een Dieseltrein naar
Den Helder kenne laten rijjen want zoo
as het nouw gaat met de gewone trein
en al die stationnetjes, dan zou je zoo
uitstappen om 's effe te vragen of we
misschien effe douwen moeten.
Maar dat zal misschien ook nog wel
"s komen met die Dieseltrein hè en dan
zal ik maar weer eens ophouwen in de
hoop dat ik weer gauw in de Jutterij
zal zijn hè.
Daaag
„Dat gaat wel over, zegt de dieren
arts en als het niet over gaat dan is hij
er toch niet minder gelukkig en vroo-
iijk om. Die hond is van mijn knecht."
De dochter ging erbij zitten. „Heb
je nou heusch een knecht in dienst ge
nomen? En brengt die er wat van te
recht?"
„Hij is beter dan de doorsneê Hoi-
landsche dienstbode," zei de oude
dame afgemeten; „en een Duitsche
neem ik principieel niet. Dus zeur er
alsjeblieft niet over."
De dochter zeurde niet, haar moeder
kennende. Overigens was „Kameraad"
binnen enkele weken de lieveling van
haar kleine jongens. Kinderen kijken
niet naar ras, die kunnen nog de ge
laatsuitdrukkingen van een hond on
derscheiden.
„Zonder jou," zei de nieuwbakken
huisknecht soms tegen hem, „was ik
misschien al dood. En zonder jou liep
ik misschien ook nog langs de huizen.
V» eet je, dat ik eigenlijk een heeleboel
aan jou te danken heb?"
Kameraad trok een lip en kwispelde.
Men zou gezworen hebben, dat hij
lachte bij dat idee! De baas aan hèm
iets te danken, de baas, dL-^em in het
paradijs bracht0 Om te lachen waf
waf!
GEDULD.
GUNT U DEN TIJD!
Geduld is onmisbaar voor ieder, die
iets bereiken wil. Het groote verschil
tusschen theorie en praktijk zit hem
hoofdzakelijk hierin, dat men in de
praktijk daadwerkelijk geduld aan den
dag moet leggen.
Zoolang men in theorie een plan op
bouwt, houdt men meestal niet voldoen
de rekening met den tijd, die met de vol
voering van alle onderdeelen van het
plan gemoeid zal zijn.
Men overweegt: (dan doe ik dit 2Us
en dat zoo) in gedachte heeft men ai
die phasen reeds door gemaakt, en ziet
het eindresultaat reeds voor oogen.
Maar in de praktijk gaat alles heel
anders. Het loopt niet zoo van een
leiendakje, men 'blijft hier en daar sta
ken, en moet dikwijls een anderen weg
inslaan, omdat de eerst gekozen weg
niet bruikbaar blijkt. Het wordt dik
wijls probeeren op verschillende ma
nieren, net zoolang tot men er een ge
vonden heeft, die gelukt. Maar juist
voor dat probeeren mist menigeen het
geduld. Wanneer alles'niet zoo vlot en
makkelijk verloopt, als men het zich
had voorgesteld, krijgt de gemiddelde
mensch de neiging om het geheele plan
verder als onuitvoerbaar te laten lig
gen. En daardoor komt het dat nie
mand, die werkelijk beschikt over gave
en energie, zijn doel mist door ge
brek aan geduld.
Voor een energieke natuur zijn het
niet de moeilijkste oogenblikken in het
leven, wannéér hij met alle kracht kan
werken aan de verwezenlijking van een
doel.
Neen, veel moeilijker is het stadium
wanneer een theoretisch kloppend ge
deelte in de praktijk blijkt dood te loo-
pen, en hem noopt om het eigenlijke
werken even te staken, en zich er rus
tig rekenschap van te geven, dat het
zoo niet gaat. Nu doet zich een nieuw
vraagstuk voor, n.L. hoe kan het dan
wêl?).
Wanneer u iets onderneemt op w?ik
gebied dan ook, begint dan met u te
wapenen met een groote dosis geduld.
Het kan zijn, dat u den eersten tijd. on
danks groote inspanning, weinig
schijnt te vorderen.
Maar als u rustig en geregeld door
werkt, zult u op een goeden dag plotse
ling tot de ontdekking komen: Kijk,
nu ben ik er haast.
De natuur geeft ons het beste voor
beeld op het gebied van geduld. Denkt
u maar eens aan het héél vroege voor
jaar. Het is nog kil in de atmosfeer, de
takken van de hoornen steken nog bla
derloos af tegen de lucht, er is nog
geen groen sprietje te bekennen.
Oogenschijnlijk is het nog evenzeer
winter als een maand tevoren. Toch is
de lente op het punt van tevoorschijn
te komen. Een paar zachte dagen en
wat regenval en ineens lijkt de ge
heele aarde als door een tooverstaf
aangeraakt. Er ligt een groen waas
over velden en struiken, de kleine teer
groene bladknopjes komen schuchter
te voorschijn, een paar vroege trek
vogels komen al terug. In den tijd van
een paar dagen is het ineens Lente,
En dit zou niet mogelijk zijn als achter
het oogenschijnlijk wintersch land
schap de Lente niet reeds gewacht had.
Precies zóó gaat het met een plan,
waaraan men geduldig en geregeld
werkt. Heel lang kan het duren voor
het resultaat werkelijk blijkt maar toch
komt het steeds nader. En dan opeens
blijkt, dat men veel dichter bij het doel
is dan men gedacht had.
Nauwkeurig en geduldig werken
blijft nimmer zonder resultaat. Maar
geduld is er noodig, want voor alles
dat de moeite van het bereiken waard
is, is het noodig om het stadium vaD
rijpheid te kunnen afwachten.
DR. JOS. DE COCK.
KOELE ZOMER DR ANKEN.
Orangeade.
Ijskoffie.
Uit gemalen koffie bereidt men een
s-eer sterk extract. Dit extract wordt
naar behoefte gesuikerd en met een
beetje slagroom vermengd. Dit meng
hel iaat men In Ijs ongeveer twintii
minuten afkoelen, Men serveert dezt
ijskoffie in hooge glazen, welke men
met slagroom, die men met suiker e^
'•aniiie aangemaakt heeft, bijvult.
