Amsterdamsche Brieven. Marine-brieven uit Indië Vacantie in zicht Wist je al Practische wenken» T .1UTTERTJE PAG" 5 Zeei* merkbaar is ook bier in de hoofdstad in deze dagen de nadering Her vacanties. Het wintersche werksei- zoên loopt teneinde. De boog van het steedsche arbeidsleven wordt minder gespannen. Wel is de overgang niet meer 7oo kennelijk en scherp als dat vroeger het geval was, zijn er niet altijd nog vele duizenden die, als werk- loozen bet geheele jaar door vacantie aenieten"?, maar hii is er dan toch nog en een deel der bevolking maakt da" in dag uit plannen voor tochten en verblijven in de vriie natuur, ver weg van het steenen honk aan Amstel en y5 stelt zich allerlei heerlijkheden voor van het, in de vacantieweken, halen van. een frisschen neus.Echter, ook die laatste voorstelling van de bevoorrechten, die vacantie nog als een premie op een aantal maanden werken en niet als een noodgedrongen permanenten toestand kunnen be schouwen, is niet meer zoo glorieus alszii indertijd placht te ziin: zü wordt immers bij velen door een min of meer uitgesproken angst verduisterd, de angst dat., hun werkgevers in de da gen van hun tijdelijke afwezigheid wel eens tot de opvatting zouderf kunnen komen, dat het zonder hen eigenlijk ook wel gaat, en dat zij dus eigen lijk best weg bezuinigd zouden kunnen worden. Er zijn voorbeelden te over, dat zaken en bedrijfsleiders tijdens de vacanties van het personeel nog gauwer tot ontslagen uit bezuinigingsoverwe gingen komen dan anders. Zoodat het vacantie-nemen voor velen in deze tij den als een iet of wat riskant iets ge voeld wordt! Dicht bü het vuur blijven zitten is op het oogenblik dan ook in veler oog welhaast even verleidelijk als er uitvliegen naar „den buiten"Je kunt nooit weten wat er, als je weg bent, zooal rond dat werk-vuur in je nadeel bedisseld en bekonkeld wordt! Vele hoofdstedelijke ouders, die weldra hun kinderen met vacantie thuis krijgen, maken zich van de komende wekken evenmin voluit aangename voorstellingen. In de eerste plaats na tuurlijk niet die ouders wier spruiten in den winter konden' profiteeren van de schoolvoeding. Over dit punt is deze week ook nog in den Raad, die thans reeds de voorproefjes begint te ondervinden van de moeilijkheden, die het opmaken van de begrooting-'35 (waaraan men ten stadhuize reeds be gonnen is) en daardoor nog lang niet in een vrije vacantiestemming is, gesproken. De mogelijkheid werd ge opperd, de schoolvoeding voor die kin deren, waarvan de ouders dat verzoch ten, of de geneeskundige dienst dat noodig oordeelde, ook in de vacantie weken voort te zetten en van de tafel van B. en W. kwam in alle geval reeds de toezegging, dat men zou nagaan of op dit gebied van een zomer-schoolvoe- ding „iets te doen viel". Niets te doen daarentegen, verklaarde het College bü monde van onderwijs-wethouder Kropman, is er tegen het' verhoogen van het maximum aantal leerlingen Per klasse op de openbare scholen tot 48, niets te doen, omdat de finan- cieele noodzaak daar nu eenmaal toe drong. Verschillende sprekers hebben hiertegen geopponeerd; maar het mocht niet baten, B, en W. bleven ten de zen stokstijf op hun standpunt staan, al deelden zü daarbij, bü wijze van doekje voor het bloeden mee, dat zü er alle vertrouwen in hadden, dat men m de praktijk in het overgroote meeren deel der gevallen vèr onder dat maxi mum van 48 zou blijven. Door middel van een motie uit den Raad werd ten slotte nog een poging gedaan deze nieuwe onderwüsbezuiniging tegen te houden; in eerste instantie staakten echter de stemmen over deze motie, en terwijl wij dit schrijven is de uit slag van de tweede stemming nog niet bekend. Maar in alle geval valt wel zoo Stoed als zeker te voorspellen, dat er Pög weer eens een 300-tal onderwijzers en onderwijzeressen de wacht-geld-laan zullen worden ingestuurd, waardoor die laan dan bevolkt zal raken met een 1100 leerkrachten, gezien het feit, dat ei" op het oogenblik reeds een 800 in vertoeven! Zoodat dan het aantal werk- looze intellectueelen weer niet onaan zienlijk zal vermeerderd worden. Werklooze intellectueelen. Juist dezer dagen heeft deze cate gorie werkloozen, die tot nu toe minder aan den openbaren weg plachten te timmeren, overigens een wel merk waardig teeken van (benard) leven ge geven. En wel door middel van een adres, dat de afdeeling Amsterdam van de v ereeniging van Werkzoekenden met volledige M.O.-bevoegdheid (onder wie vele academisch gevormden) aan den gemeenteraad heeft gezonden. Zich i efereerende aan het onlangs inge diende voorstel-De Miranda tot werk verruiming, onder meer ten behoeve van werklooze intellectueelen, verzoe ken adressanten daarbij ook aandacht te schenken aan die intellectueelen, die zich hebben voorbereid tot het ambt van leeraar(es) bü het M.O. en V.H.O. Ligt er voor dergelijke werkloozen, wordt gevraagd, geen arbeid, „ge meentelijke arbeid", bij de opleiding voor de verschillende ambtenaren-exa mens, vertalen van rapporten, aan het bureau voor beroepskeuze, bibliotheek werk; bü de afdeeling Statistiek, bij de Keuringdienst van Waren, het Giro kantoor, enz., enz.?.... Gezien de ook reeds vele ambtenaren op wachtgeld, die men toch steeds voor bü'zondere diensten kan oproepen, lijkt dit adres van de „M.O.-krachten" wat naief; maar het is zeer zeker een typisch tee ken des tijds. Anti-uniform-stemming. Typisch teeken des tüds noemt men het van zeker zqde ook, dat de „gele ryders" die hier, als deelnemers aan het onlangs in het stadion gehouden Concours Hippique, hun entrée maak ten en zoo nu en dan door onze straten paradeerden met hun kleurrijke en martiale uniformen onder een deel van het hoofdstedelüke publiek nu niet be paald een overmatig succes oogsten, ja zelfs hier en daar tot een zekere op positie-stemming aanleiding gaven, die tot een politie-bescherming leidde. In- tusschen is dit, naar waarheid, nu niet zulk een-typisch teeken des tijds; het is meer een teeken van de reeds vanouds bestaande, vrq kennelqke afkeer van het hoofdstedehjk publiek van alles wat uniform is. Toch, en dit is wrel een merkwaardige paradox, ziet men misschien nergens in het land zulk een bonte mengeling vanuniformen als in deze democratische, lichtehjk „anti- militaire" stad. „Uniformen" komen bü ons over de vloer, kqken onze meters na, onze badgeisers, dragen onze kof fers, slaan aan bü den ingang van bios copen, lunchrooms, warenhuizen, ban ken en kantoorgebouwen; we hebben uniform in koper, goud, zilver en nik kel; er zün er met roode, zwarte, blauwe tressen en zonder tressen, wat wapentjes en emblemen, cüfers, letters, kruisjes, biezen, koorden eq banden ,met en zonder tierelantijntjes, slingers, krullen, enz., enz. Veel van het gemeente-personeel, dat moet gezegd, gaat met het uniformeeren niet verder dan de pet, d.w.z. ver schillende gemeentediensten verstrek ken alleen „uniforme" dienstpetten. Maar die zün er dan ook in uitgebreide verscheidenhéid en ik geef het een bui tenstaander te doen al de diverse let ters die deze petton sieren thuis te brengen: wie er tüd en lust toe heeft moge bü wüze van „kruiswoordraadsel de oplossing zoeken voor de letters: G. T., G. E„ G. Tr., G. K., G. G., G. G. en G. D., P. W., S. R., S. S., G. W., Zü vertegenwoordigen, u mag uw eigen oplossing hiermee controleeren! resp. de telefoon, de electriciteiti de tram, het girokantoor, de gasfabriek, den geneeskundigen dienst, publieke werken, de reiniging, den stadsschouw burg en de waterleidingEen opsom ming van de duizend en een particu liere uniformen, ik denk, bü'voor- beeld alleen maar aan de broodbezor gers en de ijsco-mannetjes! bespaar ik u verder maar Congressen en tentoonstellingen. De zomer en de vacantie-tüd, om daar weer op terug te komen, was de laatste jaren ook steeds de tüd van de zomerfeesten en, vooral ook niet te vergeten, de tallooze „congressen", be nevens van de tentoonstellingen. Tot nu toe hebben wü van een en ander nog niet zoo büster veel gemerkt; in- tu'sschen staan er dan toch een aantal „feesten" en grootere tentoonstellingen „in het kader van de zomerfeesten" in het vet. Van komende congressen hoort men daarentegen, in tegenstelling met andere jaren zoo goed als niets. En fin, op dit gebied zullen wü een ver goeding moeten zoeken in de niet min der dantien congressen die in de dagen van 14 tot 22 September in ver- bouwgebied bmnen onze muren gehou den zullen wordenDie Amato is de groote tentoonstelling die gehouden zal worden ter gelegenheid van de in ge bruik stelling van onze nieuwe Cen trale Markthallen, die met snelle schre den hun voltooiing naderen. Reeds thans kan gezegd worden, dat deze ex positie, waarop ook de „leek" zün hart aan bloemen-, vruchten- en plan- tenpracht zal kunnen ophalen, gezien de reeds gedane toezeggingen van deelneming, tot een van de grootste zal worden die de laatste jaren in Amster dam tot stand kwam. Laat ons intusschen dit keer beslui ten met te wq'zen op een kleine, spe ciale, maar zeer verzorgde en interes sante tentoonstelling die nu in het Ste delijk Museum aan den gang is. Het is een expositie van het „Joodsche (geïl lustreerde) Boek", waarvan de entrée- gelden geworden in het Noodfonds 1933 voor Joodsche vluchtelingen. Wethou der Boissevain, sprak in zün openings speech woorden van spmpathie, waar mede gelukkig nog steeds het over groote meerendeel der hoofdstedelüke bevolking kan instemmen. Ook waar hij opmerkte dat „helaas, in dezen tijd hier en daar een middeleeuwsch antisemi tisme naar boven komt", gebruikte hü een formuleering van bepaalde fei ten van den dag, waarmede dat over groots meerendeel het nog steeds eens is, niettegenstaande de pogingen van enkelen om deze waarlük vrije opvat- tinng van een op haar vrijheid van ouds terecht trotsche stad te wü'zigen. Sir Wal ter Raleigh in 1584 de eerste aardappel van Amerika naar Europa overbracht? Francis Drake hielp hem bij het bekend maken van dit volksvoedsel. Parmentier bracht de knol naar Europa's vasteland, naar Frankrijk, waarna ze ook spoedig in ons land bekend werd. De bekende na tuurkundige Volta bracht in Noord- Italië de aardappel, die omdat ze veel op truffels gelijkt tartuffoli ge noemd werd, waarnaar de Duitschers den aardappel „kartoffel" noemden een acht-en-twintigjarige jonge dame uit Chicago genaamd Patrioia Maguire sedert 18 maanden vast gesla pen heeft, terwijl' all6 pogingen ojp haar te wekken vergeefsch waren? Ta dezen tüd heeft zü een aanval van longontsteking gehad en een lichts operatie doorstaan. Aluminium schoonmaken. Bovenstaande voorwerpen, welk© vuil geworden zün, maakt men weer schoon met kaliloog. Vastzittende schroeven. Schroeven, die te vastzitten, .krijgt men los, door ze te bevochtigen met terpentün of petroleum. Kwasten zacht maken. Wit- of verfkwasten, die hard ge worden zün, worden weer zacht,' indien men ze in een oplossing van warm water met zeep en een weinig terpen tijn legt. Inktvlekken op wollen good. Als men inktvlekken op wollen goed heeft, kan men die verwü'deren door er met een opengesneden tomaat flink over te wrüven en daarna met lauw water na te spoelen; 'de kleuren zün dan helderder dan ooit' Blikken en tinnen voorwerpen» Blikken en tinnen voorwerpen maakt men schoon met sodawater en zand, of met azün of bier, waarna men droog, tijn krüt nagepoetst worden. Glazen stoppen» Al te stevig zittende glazen stoppen kan men zonder forceeren los maken door een dun touwtje om den hals van de flesch te winden en dit snel eenige inalen heen en weer te.trekken. Doqr de wrüving ontstaat warmte, die het glas doet uitzetten, zoodat de stop niet meer klemt. Beste Jonker! De baggermolen van het M.E., die hier vlak naast me bü den ingang van het bassin den heelen morgen heeft liggen malen, is er eindehjk eens even mee opgehouden, de fluit van de werf heeft het vastwerken aangekon digd, het gegil van, met werk uitschei dende koelies is verstomd en eindelijk kan ik even rustig aan jou gaan schrij ven. Ja, toch moet dat baggeren ook tebeuren, je weet zelf hoe of hier aan oerabaja's Noordkant de wal aan kan slibben. Stond niet het oude Modder - lust destüds aan zee, en staat niet het nieuwe clubgebouw eenige honderden meters verder zeewaarts in nu en al dat land is in den loop der jaren aange slibd. En het gaat maar steeds door. Voor de gebouwen der Conservatie is het alweer bü laag water een groote modderpoel en het zal niet lang meer duren of bü hoog water komt er weer een stukje grond boven straat Madoera uit, Kortgeleden zün bier aan den stij- ger van de Conservatie eenige kleine verzakkingen geconstateerd. Natuurlük was het duikbedrijf van de marine en de- genie er direct bü, maar een en ander scheen nogal mee te vallen, trouwens het is bü een paar barsten in den betonnen steiger gebleven. We hebben hier laatst in het basin ook een haai gehad, terwül een van de inlanders, die hier niets vermoedend aan het visschen was, een klein inkt- vischje ophaalde. Zoo zie je, het is nog steeds niet geraden om hier in de wateren van het M.E. te gaan zwem men (zooals ik eenige jaren geleden eens een marineman des nachts heb zien doen). Trouwens vrü'wel nergens hier in'de Oost is het geraden om in zee te gaan, zoo er dan geen zeemon sters zün, dan worden deze op afstand gehouden door koraal, nu en als je op koraal loopt en maar een klein schrammetje krqgt ben je voorloopig niet onder dokters handen vandaan. Afgeloopen week werden we plotse ling opgeschrikt door groote rookwo). ken, welke achter de geschutmakerü opstegen, en het rijden van den brand- auto van de werf met de roode vlag op. Het had echter niets te beteeken en Er !ag wat afgemaaide „roempoet" te branden en dat rookte nogal sterk. Voor ons Jutters echter een tijn ge zicht en een lekkere rook,' een' echt mooi „fikkie", dat weer aan onze jeugd tusschen de steenen yan den dük deed denken. Dezer dagen fietste ik met zoonlief nietsvermoedend nabij Tandjoengan, toen de dreumes plotseling hevig ver schrikt werd door een namaak aap van ongeveer een meter of 5 hoog. Eeh afzichtelyke, maar pakkende reclame voor de „King-Kong" film, die zeker al in Tivoli gedraaid heeft. Het Zuiderkruis, je weet wei, die kabellegger, die destijds tijdens zijn proeftochten op de rnjjl van Texel ook in Nieuwediep langs den kant heeft gelegen, verricht op het oogenblik zün werk hier op de ree, hetgeen, nu het eskader weg is, aldaar een iets bedrü- viger beeld geeft en zoo 's avonds aan de toekan plank meer passagiers. Vanuit de stad nog enkele nieuwtjes! De zoogenaamde „Trek naar boven" (waarmede bedoeld wordt het langza merhand verdwy'nen van verschillende winkels vanuit de benedenstad en bet zich vestigen in de bovenstad) houdt gestadig aan. De boekhandel van In- gen, van de passer bésar gaat in den nieuwen vleugel van het geheel geme tamorfoseerde Oranje-hotel. Van Dorp, ook een jou welbekende boekhandel, heetf den boekhandel Sluyter (die we zoowel van de Oost als van Willemstad kennen) overgenomen, zoodat die nu ook een winkel meer om de Noord krü'gt. En dan is er op Kalisan eeu zeevischhandel „Neptunus" geopend, waar je nu precies alles kunt krijgen, wat wü vroeger na de bioscoop in de „Heldersche eetsalon" genoten. 'En hier, waar we nog niets met winkel sluiting te maken hebben, hier blüft dit cullinaire paleis ook tot Iaat in den nacht open. Je ziet, we gaan er be hoorlijk op vooruit, jammer echter, dat nu juist deze winkel niet wat meer naar beneden is gekomen, want na een passagierslag op „Perak" komen de marinemenschen er niet toe om eerst nog weer naar boven te gaan alvorens de roode brug of een pontje te pas- seeren. Saluut Lange, wanneer kom je? HENTL

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 17