PA o. 2
ZATERDAG 7 JULI 1934
*T JUTTERTJF
ten 36-jarig proces om
olie en goud.
Als Maximiliaan van Mexico
dat geweten had
mii Wmgm
dat ié Ikke,
TOB NOOIT HOEKJE
werd op de boot geplaatst, een krui
wagen, ook gevuld, moest erbij komen,
de voorplecht, die op Hollandsche wij
ze netjes schoon geveegd was, werd
volgestrooid, waarbij mij precies wer-
aangegeven hoeveel roode en hoeveel
gele tulpen daarop mochten komen en
hoe ze liggen moesten. Het werd een
kleurenfilm, en kleuren zouden erop
komen!
Na veel gezwoeg, toen er werkelijk
geen kleur meer bij kon, werd de
opname gedaan, terwijl de drijvende
tulpjes op het juiste moment voorbij
de schuit gleden
Een close-up van enkele tulpen, die
in het water gelegd werden en hierop
dreven als waterlelies, kon geluk
kig niet doorgaan wegens het schuil
gaan van de zon.
Het zag er niet naar uit, dat het
dien dag nog zou opklaren, hetgeen
wegens het nog vroege uur teleurge
stelde gezichten veroorzaakte. Nadat
we in het dorp wat gegeten hadden,
klaarden echter de gzichten van ten
minste twee leden van het gezelschap
wat op, en snel ging het op weg naar
Den Haag, met hoop op goed weer
voor den volgenden dag in het hart.
Amerikanen blijven Amerikanen,
en wij zullen hen met hun eigen tv-
pischen smaak moeten nemen zooals ze
zijn.
Een feit is, dat de film, waarvan wij
reeds hoorden, dat hij heel goed ge
slaagd is, en die in alle bioscopen van
Amerika en andere landen zal draaien,
een enorme propaganda voor Neder
land zal beteekenen.
Dezer dagen is in Mexico-stad een
proces tusschen den Mexicaanschen
staat en een zijner burgers, namelijk
Hoste Simchagito, door arbitrage be
slecht geworden. Dit proces is in den
loop van den tijd door verschillende
gerechts-instanties met wisselende re
sultaten behandeld en heeft in totaal
niet minder dan zes en dertig jaar ge
duurd. Vooral in de Mexicaansche pers
is dit proces met levendige belangstel
ling gevolgd, wijl de eigenlijke aanlei
ding ertoe gelegen was in een schen
king, die de ongelukkige Keizer Maxi
miliaan van Mexico gedurende den
korten tijd zijner regeering deed aan
een zijner aanhangers, die zich bijzon
der verdienstelijk gemaakt had en die
niemand anders was dan deze Hoste
Simchagiro.
Maximiliaan van Mexico was de
Habsburgsche Aartshertog Ferdinand,
Joseph, Maximiliaan, broeder van den
ouden Keizer Franz Joseph, die zich
te zijner tijd onder invloed van Napo
leon III tot Keizer van Mexico liet
kronen, opdat er eindelijk in het wes
pennet der Mexicaansche politiek, dat
sinds menschenheugenis steed3 door
woeste en bloedige partijstrijd geken-
teekend werd, orde te brengen. Maar
in het verloop van een dier gebruike
lijke Mexicaansche revoluties werd hij
voor 'n republikeinse!) krijgsgerecht
gesleept, ter dood veroordeeld en en
kele dagen later gefusileerd. Dat was
in het jaar 1867. Tn 1865 had hij Hoste
Simchagito als belooning voor diens
verdiensten enkele landerijen in de na-
byheid der stad Catorze geschonken,
die tot den laatsten tijd toe steeds in
het bezit der familie van Simchagito
gebleven zijn.
Tientallen jaren waren er voorbijge
gaan, Maximiliaan rustte sinds langen
tijd in het graf van zijn voorouders te
W eenen, toen Hoste Simchagito tot de
ontdekking kwam, dat de hem geschon
ken grond geweldige rijkdommen aan
goud en petroleum verborg. Door des
kundigen werd de waarde ervan op
icnd veertig millioen dollar geschat.
De Mexicaansche regeering, die wel
dra de lucht van deze goud- en petro-
eum-ontdekking kreeg; deed aanspra
ken op de landerijen gelden, wyi öezv.
zich vroeger in staatseigendom zouden
hebben bevonden. Wel wildé ze den
tegenwoordigen bezitter een schadev--
goeding van een millioen dollar geven.
Maar deze weigerde deze als te gering
Toen kwam, wat komen moest: Ont-
figening zonder schadeloosstelling.
Hoste Simchagito beantwoordde deze
met een proces. Dit proces werd in
eerste instante door Simchagito gewon
nen. De Staat legde zich hierbij echter
niet neer en teekende hooger beroen
aan. Er werd opnieuw geprocedeerd,
nieuw bewijsmateriaal werd erbij be
trokken, nieuwe getuigen werden erbij
gehaald, deskundigen en nog eens des
kundigen werden gehoord. Jaren ver
liepen en ondertusschen stierf de aan
klager. Zijn erfgenamen evenwel voer
den het proces verder. Ten laatste
scheen echter hun kans op succes aan
merkelijk geringer te worden, want ze
zijn ingegaan op een voorstel van den
Mexicaanschen staat, die terugkwam op
zijn eerste voorstel, namelijk een scha-
levergoeding van een millioen dollar,
wat dan nu ook aangenomen is. De pre-
ceskosten, die tot een bijna evengroot
bedrag waren opgeloopen, heeft de
staat voor zijn rekening genomen. Een
proces als vele anderen en dat toch van
niet-alledaagsche allure was.
inbreker: „Motten we nog een ba
lans maken van wat we vannacht gejat
hebben uit de bank?"
Kameraad: „Be-je.... dat lezen we
wei in de krant zoo meteen."
Het is toch wel heel zwaar, vind ik,
wat 1934 ons gebracht heeft. Want de
dood, die ik hier in 't ziekenhuis al zoo
veel malen iemand heb zien halen,
haalt nu den laatsten tijd wel heel veel
menschen.
Als je zóó alles leest In de kranten
van Duitschland, dan word ik toch wel
een beetje bang en ik heb hier men
schen zien huilen als er een vader of
broer of iemand anders, na lang, soms
heel veel pijn gehad te hebben, dood
gegaan was.
Heoveel leed moeten dan die men
schen Wel' hebben, en hoeveel pijn moet
dan wel onze Koningin hebben. En
hoeveel smart zal de prinses wel niet
gehad hebben, toen zij daar zoo ver weg
was en van den dood van haar vader
hoorde.
Toen ik daar de eerste dagen in het
ziekenhuis lag, toen was ik zoo graag
alleen, dan is het net, of je zoo veel be
ter eens eventjes kunt uithuilen, als er
niemand bij is, hé. Wat zal het d/n
wel zijn voor onze Koningin en Prin
ses, die evengoed maar moeten door
gaan tusschen al die menschen en mis
schien ook eens zoo graag eens alleen
willen zijn om hun pijn en hun leed uit
te huilen. Eerst om den dood van die
lieve goede Koningin Emma, wat nu
weer door dén dood van den Prins
terugkomt en wat nu dubbele pijn is.
Ik heb gelezen, dat de Prins ook zoo
dapper is geweest bij de redding van
al die menschen bij de ramp van die
groote boot „Berlin". Nu zoo heel lang
geleden toen Wimpie nog niet geboren
was. Onze Prins was dus ook een inen-
schenredder. Ook een „Dorus Rijkers".
Ook een „Jutter" die niet bang was
voor de golven, voor die brullende gol
ven die soms poo gemeen zijn. En wij
„Jutters", die de zee kunnen ruiken al
lig je dan ook zoo ver weg In het zie
kenhuis, wij Jutters die de zee slapende
kunnen zien en slapende hooren rui-
schen, weten misschien dan nog wel
het beste wat de Prins toen voor een
man geweest is.
En ik heb gelezen, van het vele goede
wat de Prins gedaan heeft, en dan is
het erg, dat die leeliike dood soms zoo
akelig met z'n knooken rammelt en in
zoo'n korten tijd, de Koningin en Prin
ses zoo'n groot leed, zooveel pijn be
zorgt.
En ik zou groot willen zijn, een groote
man, net zoo groot als al die andere
groote meheeren die in de krant schrij
ven, omdat ik zoo veel, zoo heel veel in
mijn hoofie heb zitten om dat allemaal
neer te schrijven. Maar dat zal nog wei
komen hè, maar als ik dan eens een
maal groot zal zijn, dan hoop ik, dat ik
alleen maar over blijde en mooie din
gen mag schrijven.
Nu kan ik dat niet, omdat de Prins
dood is, omdat onze Koningin en Prin
ses zooveel leed en smart hebben. En
juist omdat ik de laatste tijd, dit alles
zelf zoo van nabij gezien heb, zal ik nu
niet vroolijk zijn.
Omdat Nederland rouwtomdat
Nederland wederom met de Koningin
en Prinses mee treurt
WEEST STRENG VOOR UZELF.
Het vermeerdert uw waarde
en uw levensgeluk.
Meestal vinden wij, dat we het met
onszelf nogal getroffen hebben, We
zeggen het wel niet, maar in ons diep
ste innerlijk is wel degelijk de gedachte
aanwezig en wat men denkt, maar
niet zegt, is van meer belang dan het
geen men dikwijls zegt, maar niet
meent. Voor iemand, zelfs voor onze
beste vrienden niet, hebben wij zóó
gauw een verontschuldiging of een uit-
vluchtje klaar als voor onszelf.
Hebben wij iets belangrijks vergeten,
dan verdoezelen wij gauw dat het iets
belangrijks was met een: (Nu ja, ieder
een vergeet wel eens wat).
Hebben we iets gèdana, dat strikt
genomen niet door den beugel kan, dan
is het: kom, zóó erg is het niet, en
heelemaai mijn schuld was het ook niet.
Pech, samenloop van omstandigheden,
niet zoo bij gedacht, zoekt u maar
uit!!
Dat is allemaal heek aardig, maar
wat bereiken we ermee? Dat wij niets
doen tegen onze fouten en zwakheden.
Daardoor groeien deze even hard als
jnkruid, en wijzelf hebben er tenslotte
den meesten last van. Bovendien is
ie der inensch meestal, verplicht aan zijn
medemenschen, om innerlijk en uiter
lijk het beste van zichzelf te maken.
Bovendien, wanneer u zelf niets
tegen uw foutenwenscht te doen, zal
het leven ze u wel afleeren, en dat niet
steeds op de zachtste manier.
Verstandig en juist gezien is het
daarom, om streng voor zichzelf te
zijn, niet alles goéd te praten, maar
wel degelijk begane fouten onder de
oogen te zien, en zich stevig voor te ne
men, deze niet meer te begaan. Begint
eens met 's avonds de geheele dag-
revue te laten passeeren, en geen roos
kleurige bril op te zetten waar het u-
zelf betreft. Voor alles, wat u zoo'n dag
gezegd en gedaan heeft, bestaan maar
twee kwalificaties: het was goed of het
was verkeerd.
Zoodra u iets in gedachten moet in
leiden: „Nu ja" kunt u het zonder
verder commentaar onderbrengen on
der de rubriek verkeerd, want de aan
hef: „nu ja" houdt altijd een veront
schuldiging in, en juiste handelingen
behoeven geen verontschuldiging.
Wanneer u met deze indeeling klaar
bent, is het uitsluitend de rubriek „ver
keerd" die uw aandacht behoeft,
studie van de rubriek ,goed" houdt u
noodeloos op, en zou maar leiden tot
zelf-ingenomenheid de grootste rem
op den weg naar vooruitgang, die be
staat.
Nu gaat u stuk voor stuk de posten
van het lijstje „verkeerd" na, want elke
verkeerde handeling is het gevolg van
een karaktertrek, die gewijzigd dient
te worden. Nu zult u zien, dat er ver
scheiden verkeerde handelingen of
uitingen zijn, die voortkomen uit een
zelfde karakterfout. Dit vereenvoudigt
voor u uw zelfverbetering. Wanneer
b.v. op een dag drie verschillende fou
ten gemaakt zijn uit onnauwkeurig
heid, dan behoeft u niet die drie fouten
afzonderlijk in de toekomst te vermij
den, maar u heeft u slechts toe te leg
gen op grootere nauwkeurigheid, en
vanzelf wordt daardoor herhaling van
die drie fouten voorkomen.
Wanneer u het lijstje ..verkeerd" ge
heel afgehandeld heeft, gaat u het
Uistje ..goed", na, maar critisch. Dat
wil het volgende zeggen: controleert u
eens terdege, of daarop soms dingen
voorkomen, die eigenlijk door „boffen"
nog goed terecht zijn gekomen, maar
waarvan de opzet uwerzijds verkeerd
was.
Want boffen is een buitenkansje
waarmee men niet mag rekenen, en de'
opzet behoort zóó te zijn, dat ook zon
der boffen het resultaat goed is.
Wanneer u zich eiken avond op
boven-oraschreven wijze zelf aan den
tand voelt, hebt u een leiddraad op den
weg van karakter-verbetering, en is dit
niet meer zoo iets vaags en moeilijks.
Wanneer uw lijst van „verkeerd"
lang is, verliest dan vooral den moed
niet; dit bewijst alleen dat u één ding
alvast niet behoeft aan te kweeken, n.f
zelfkennis.
Zoodra u in het systeem wat vaardig,
heid hebt verkregen, kunt u het op de
volgende wijze interessanter en doel
treffender maken.
Na de indeeling goed en verkeerd,
bekijkt u de lijst „verkeerd" nader. U
ziet daarop b.v. vijf fouten ten gevolge
van onverdraagzaamheid, en twee ten
gevolge van ongeduld.
Nu gaat u zich allereerst toeleggen
op de verdraagzaamheid, en zoodra
uw lijstje geen fouten meer aangeeft,
die uit onverdraagzaamheid voortko
men, kunt u beginnen met het oefenen
van uw geduld.
Daar het weieens aan de omstandig,
heden ligt, welke van onze zwakheden
een kans krijgen, aan het licht te ko
men, verdient het aanbeveling, de lijst
jes te bewaren, en zoo nu en dan eens
een overzicht van de geheele week te
houden.
Veel geluk en veel succes met deze
nuttige sport. pr. JOS DE COCK.
KOELE ZOMERDRANKEN.
Rozenürank.
Frissche rozenbladeren worden in
een vloeibare suikeroplossing gekookt,
totdat de suiker troebel begint te wor
den. Dan worden de rozenbladen eruit
genomen en de oplossing afgekoeld,
waarna men het sap van een citroen
of sinaasappel er aan toevoegt. Het
wordt verdund met water, dat héél
koud moet zijn.
De schil van een Vi citroen wordt op
suiker fijn gewreven, eveneens een
halve sinaasappelschil. Men doet 200'
gram suiker met die, Welke voor het
fijnwrijven der schillen is gebruikt in
een vat en giet er één liter kokend
water op. Dit mengsel moet zoolang
geroerd worden, totdat de suiker ge
heel gesmolten is, waarna het afge
koeld wordt. Tenslotte voegt men er
nog het sap van een uitgeperste citroen
of van 2 sinaasappelen bij, gooit er
wat ijsgruis door en.... de drank is
klaar om te presenteeren.
Zij: „Wat is uw meening over het
huwelijk?"
Hij: „Geen enkel huis moet zonder
een huwelijk zijn."
GEVULDE TOMATEN.
We snijden van 500 g flinke tomaten
het bovenste kapje af en hollen ze uit,
waarna wij ze vullen met het kruim
van 2 sneedjes oud brood, dat ver-
mengd wordt met 20 gram gesmolten
boter, 1 kleine gefruite, gesnipperd®
ui, 2 geklopte eieren, peterseli, peper
en zout. We maken hiervan een meng
sel, waarmede wij de tomaten vervol
gens vullen, die we in een beboterde
vuurvaste schotel gedurende 20 minu
ten in den oven zetten. Wie niet over
een gasfornuis beschikt kan allerh1
handige bakoventjes koopen, die het
zelfde resultaat opleveren en eenvou
dig op de gaspit geplaatst worden.
Het gasverbruik is hierdoor tevens ge*
ringer.
De tomaten worden warm opgediend
met een saus, die gemaakt is van de
uitgeholde tomaten, 40 gram boter,
zout, peper, 40 grambloem, een geraspt
uitje en pl.m. 3 3lA dl water, waarin
een bouillonblokje is opgelost. Het ge
heel bestrooien met gehakte peterselie.