PAG, 2
ZATERDAG 28 JULI 1394
T
De laatste blik in den
koffer
DE DAG VAN
HET VERTREK
3kimm
dat ió ikka
millioenen bekeerde Chineezen telden.
Duizenden kerken en scholen, hon
derden weeshuizen en ziekenhuizen
wijzen op het groote resultaat, dat de
de zending gedurende dat vierde tijd
vak heeft weten te behalen. De cultu-
reele ontwikkeling van het Chlnee-
sche volksleven heeft hierbij slechts
baat gevonden.
Merkwaardig symbool van dat alles
is de Madonna in het gebouw der
Pauselijke Curie te Peking. De Moe
der Gods is gemaakt door een Ohinee-
schen meester, de achtergrond ver
toont sierboomen en pagoden, de fi
guur zelf is gehuld in het Chineesche
Keizersgewaad, rijkelijk versierd met
de hoogste onderscheidingen, die het
vroegere Keizerlijke China heeft ge
kend.
Is alles wel ingepakt
De kleerenkast ziet er ongewoon
keg uit; alle laden staan open en
overal in de kamer heerscht wanorde.
De koffers staan op den grond, tot bo
ven toe volgepakt. Zoo ziet het er
meestal uit op den dag, dat wij met va-
cantie gaan. Wij zullen hier nu niet
spreken van overdreven voorzichtige!',
die reed3 drie dagen van tevoren alles,
vat zij willen meenemen, volgens een
zorgvuldig opgestelde lijst hebben in
gepakt. Zulke menschen blijven juist
de onaangenaamste verrassingen, wan
neer zij zijn aangekomen op de plaats,
waar zij hun vacantie denken door te
brengen. Zij moeten iets, wat reeds in
gepakt was, weer uit den koffer nemen
en hebben toen juist dat nuttige voor
werp verder vergeten.
Het gewone zal zijn, dat eenige uren
voor het vertrek van den trein de reeds
ingepakte koffers worden afgesloten.
Ken verstandige vrouw zal er juist met
het oog op dit moment nog wat
plaats in overlaten, zoodat dingen,
waar op het laatste moment aan ge
dacht wordt, nog mee kunnen. Haar
man komt misschien nog aan met een
lijvig "boek, waarvoor hij het heele
jaar lang nooit geen tijd kon vinden.
Nu wil hij' het eens rustig lezen en
doorwerken. Met een zucht maar
dan een onhoorbare zoekt de huis
vrouw er een plaatsje voor. waar bet
door zijn gewicht geen onheil aan kan
richten. Vlak daarna zoo is nu een
maal het leven komt haar dochtertje
aan met een lievelingspop, waar zij
noode van kan scheiden. Ook de pop
kan, als de koffer op de juiste wijze
gepakt is, nog wel een plaatsje vinden.
Daar staat nu de bagage, klaar om
te worden weggehaald. Na de drukte
komt een kort oogenblik van rust,
waarin men kan denken: Is alles wel
ingepakt? Heb ik niets vergeten? Het
is beter, om dit denken te doen, voor*
cat men de koffers definitief heeft af
gesloten. Met de garderobe behoeft
men zich niet lang bezig te houden;
mieegenomen en even later zat hij in
den auto.
Charlie, zei de jonge vrouw, meneér
Berger zal er wel op gesteld zijn, dat
je het weet en het misschien prettig
vinden als ik hem de explicatie be
spaar, Hij is op het moment werkloos.
Kun je hem een paar dagen bij je hou
den? Je fiat is zoo groot.
Charles gaapte. Natuurlijk kind....
les amis de mes amis... jou vrienden
zijn mijn vrienden. .en. Welkom
meneer ehBerger. Iedereen,...
cuah, wat heb ik een maf.... zit wel
'es op zwart zaad.
Een half uur later lag Arend in een
heerlijk zacht bed, doch hij dacht bij
zich zeiven: droom ik of zal ik straks
wakker worden op een bank of op zijn
best in een logement. Hij werd echtet
wakker in de gezellige flat van den
jongen auteur, die aan het gezelschap
"ierbonden was, waar Maud, zooals
Arend aan den lunch voor dien tijd
verscheen Charles niet van zijn
gastheer vernam, een eerste plaats
innam.
Razend veel talent, zei Charlie en
een goeie meid,wat grillig en lastig
soms, maar een hart van goud. Enfin.
U kent haar, wel?
Arend was weer op het punt om te
bekennen, doch bedacht zich, dat
Aiaud het niet aangenaam zou vindei:
Overigens werd er juist voor hem ge
telefoneerd.
Het was Maud en vroeg of hij haar
vanavond van den schouwburg wilde
wat dat betreft wordt er eeider te veei
dan te weinig meegenomen. Het is veel
belangrijker om na te gaan. of ook de
kleinigheden in den koffer zijn gedaan,
die voor een beschaafd mensch nu
eenmaal onmisbaar zijn geworden. Is
de tandenborstel, die u vanmorgen nog
als gewoonlijk bij de waachtafel ge
bruikte, wel meegegaan? Hoe staat het
met eau de cologne, talkpoeder en de
dingen, die men noodig heeft voor de
verzorging van de huid, de nagels e.d.
Van alles moet een voorraadje worden
meegenomen, aangezien men niet ze
ker is, in de plaats van bestemming
merken te kunnen krijgen, waaraan
men gewend is. Ook postpapier <-n
schrijfgereedschap wordt meegenomen.
Het doosje met ju weel en moet een
plaats vinden in het handkoffertje, dat
men voortdurend bij zich draagt.
Daarin liggen de ceintuurs met kost
bare gespen, de gouden armring voo<
den avond, de kettingen en broches
met edelsteenen, die geldswaarde heb
ben.
De voorwerpjes die men steeds bij
de hand moet hebben, bevinden zich
natuurlijk in het handtacshje en bij
den man in zijn kleeding, d.w.z. in zijn
reispak en niet in zijn gewone pak,
dat thuis is blijven hangen. Is ook het
naaigerei niet vergeten. Heeft men
het noodige bij zich om in de hotel
kamer warm water te maken? Zijn er
schoenleesten, kleerenhangers en een
kleerenborstel meegenomen? Dat alles
moet men bij zich' hebben, om daar
buiten te kunnen genieten, en daarvo r
gaat men juist. Te vervangen zijn die
dingen buiten moeilijk of niet; in eik
geval kost het geld. Daarom is het be
ter om vijf minuten rustig na te deu
ken, eer men de koffers sluit.
Ik moes eigenlijk niks schrijven van
de week. Ik ben kwaad, reuze kwaad,
op de heele Jutterij.
Das ook wat. Daar komp me nouw
ineennen van de week een meneer en
een juffrouw bij me bed en die zeggen
alebei: „dag Wimpie. Nouw, ik zeg
dag meneer en dag mevrouw." En toen
zeg die mevrouw, ik ben nog geen
mevrouw, maar een dooie doodgewone
Heldersche juffrouw. Ik ben met die
meneer meegekomen, die is nouw op
verlof in Maastricht en ik ben met 'm
meegekomen want ik ben d'r mee ver
loofd zie je. En nouw is 't toch waar
dat je je been gebroken hep?
afhalen. Arend bekeek ziehzelven in
den spiegei. Ik kan een bekende ac
trice zoo niet gaan afhalen, bekende
hij, hemeltje lief, voor een geeostu
meerd feest, waarop ik een hongerig
intelelctueel moest voorstellen...was
ik.... prachtig.... maar voor ge
woon. Hij keek weifelend naar zijn
schoenen, kapot.... zijn pakver
sleten.... totaal op.Een overjas.
bezat hij niet, zijn hoed was eenvoudig
ontoonbaar.
Charlie bemerkte dat en bood hem
gulweg een pak aan. Ik heb nog wel
iets geschikts man, dat komt later dan
wel in orde.
Maud glimlachtte toen ze hem zag
pd sprak: Laten we een kopje koffie
drinken.
Neen, zei Arend.
Wat, neen?
Ik kan hoogstens daar met u op die
bank gaan zitten, zei Arend vertwij
feld, maar nu nog kopjas koffie van u
aannemen., dat kan ik niet.
Ze keek hem even aan en zeide toen:
Goed. Terwijl ze zaten sprak ze: Tk kan
u een baantje bezorgen in den schouw
burg. Op de administratie. Het is niet
veel, maar iets, Wilt u dat aannemen!-
Misschien vindt u dan intusschen iets
anders.
Hij slikte. en vroeg met een wat
h.esche stem:
Waarom hebt u dat toch allemaal
voor me gedaan?
Haar oogen dwaalden langs hem
heen. Na een oogenblik zei zer Ik zag
Hèèèèèèèè!!!!! Watte???? Toch waar
dat ik m'n been gebroken hep? Mensch
hoe kunt u dat vragen!!! Gelooven ze
dat dan in de Jutterij niet????
Ja, kijk 's Wimpie zeg die meneer,
d'r hep d'r niemand wat van gelooid,
we dachten allemaal dat meneer Yvel
Dwalnurg en jij een beetje op de
respektiefelijke duimen aan 't zuigen
zijn gegaan en de Jutterij een beetje
aan 't bezaniken waren, want 't is
nouw zomer zie je en in de zomer zit
ten alle sjoernalisten zoo'n beetje op
bun duimen te zuigen
Weet u wat ik gedaan hep. Ik hep
tegen die juffrouw en meneer gezeg
dat ze maar makreelen moesten gaan
vangen en niet naar Maastricht om
Wimpie te bezaniken met z'n linker
vliegwiel en ik hep de dekens ovei
m'n neus getrokken en niks meer gezeg
Nouw en effe later zeg die juffrouw
kijk 's Wimpie. Nouw, en toen ik keek
toen had ze een fijne zak met sinaas
appels in de hand. En toen ben ik
vanwege de sinaasappels maar niet
meer kwaad gebleven en ik hep die
juffrouw een fijne smakkert gegeven
om d'r te bedanken en dat mag ik
nouw niet in de krant zetten en dat
liep ik bij vergissing nouw toch ge
daan en dat hep die meneer die op de
zetmachine mag slaan bij de krant, d r
toch in gezet hè, en ik hep 'm nog wel
een brieffie geschreven dat ie 't niet
mog doen.
Nouw schrijf ik altijd m'n eerlijke,
oprechte, ware meening as aspierant
sjoernalist en nouw gelooven ze me
niet en as de menschen op 1 April door
een berichie in de krant bezanikt wor
den dan hollen ze d'r allemaal op af
en as ze dan zien dat ze op 1 April
voor niks geloopen hebben dan lachen
ze net zoo as een boer die kiespijn
hep en alle menschen die in mij lezen
en die me niet gelooft hebben, die be
loof ik nouw, met m'n hand op m'n
hansoppie, dat ik ze met 1 April 1935
zal laten tippelen, zoowaar as Wimpie,
Wimpie heet.
Ze hebben mijn altijd gezeg, dat een
man geen wraak gevoelens moet koes
teren, nouw dan wil ik nouw 's voor
een keertje geen man zijn maar een
dooje doodgewone aap en ik zal wraak-
nemen, reken maar van jes en met de
vierdaagsche afstandsmarsch zijn ze
ook aan de gang geweest en van de
Jutterij zijn d'r ook een hoop mee ge
weest hè en ze hebben fijn geloopen.
Ik had altijd dit jaar voor de i erste
keer mee willen doen, maar dat gaat
nouw niet en daarom hep ik maar alle
maal die plaatjes en foto's goed beke
ken en toen zag ik ze fijn tippelen.
As de menschen nouw maar alle
maal om hun nieuwe rijwielbelasting-
plaatje denken want de minister hep
gezeg, datte-ie geen centen meer hep
en dat al die meneeren die op die he
la stingplaat jes moeten letten direkt de
eerste dag dernaar zalle kijken en die
meneeren hebben allemaal een cursus
Noot van den zetter: niks hoor
Wimpie. 't Staat d'r nouw eenmaal en
't blijft er staan, de menschen tnogen
toch wel weten, dat een Helderseh
juffie 'n smakkerd van je gekregen
heeft, omdat ze sinaasappelen voor je
heeft meegebracht.
u staan, toen ik met de andèren uit den
wagen stapte. Ik bemerkte dat u naar
binnen werd geschoven en dat u weer
wou weggaanen intusschen had
ik wei gezien, wat u voor een type was.
ik wilde u een goeden avond bezorgen.
En na een oogenblik voegde ze erbij.
J lijkt op iemand, dien ikwaar ik
veel van gehouden hebin den tija,
toen ik nog een beginnend actricetje
was. DaaromHaar stem brak af en
hij zag tranen in haar oogen.
Ze3 maanden later, waarin hij Maud,
die het zéér druk had, zelden anders
zag dan als ze op kantoor kwam, solli
citeerde hij naar een betrekking en hal.
eindelijk geluk.
Hij kocht een ruiker rozen en ging
naar Maud's huis. Ze wenschte hem
hartelijk geluk en nam de bloemen
van hem aan.
Ik heb het aan u te danken.zei hij
en dacht daarbij aan den man, dien ze
liefhad. Dat deed de woorden op zijn
lippen verstommen, die hij zoo graag
had uitgesproken.
Nadien ontmoetten ze elkander
méér.
Hij kon haar nu uitnoodigen en zij
toonde altijd even groote belangstelling
voor zijn werk als hij voor het hare.
En het oogenblik kwam, waarin hij
zijn verlangen niet meer kon verzwij
gen.
ik had er ook nóóit met je over wil
len spreken, zei hij, maar ik kan dezen
twijfel niet meer verdragen. Zeg me, of
ie hem nog altijd lief hebt, dan zal ik
in naroioopen gevoiga en nou ker
de menschen die geen belastingnk,
hebben d'r niet meer .irJ
in hardloopen gevolgd en nou k-*»*
-1 - nnVi am 1 rr/-»/-»*-. V, 1
Plaatfo
ebfS'
fiets van z'n zussi'e zat enj
nieuwe admiraal die nouw <je
nou»
neoueu ui mu u.™ van door'r!^3
zoo as Wimpie 't eens gelapt heb r-1
ie op Je fiets van z'n zussie zat
mag worden bij de marine die is
in cie leer bij de admiraal die nouirT
baas is en die vertelt dat nouw alW,e
wat de nieuwe baas mot doen en as da
de ouwe baas weg is en de nieuw»
d'r dan krijgt de nieuwe ook een vb
en dan mag ik fijn naast de Koning
zitten as ze komp en dan mag-ie 0y"'
al fijn vooraan zitten en hoeft lekk'
niet te betalen. Dus das fijn hè. fS 1
as ikke later een groote journalig be'
zit ik ook overal fijn met m'rt
bovenop en juffrouw^Krijnen vat
at
- „ijne inf
frouw hè, want W impie liep ook
jt uvan da
apenschool aan de Hoogstraat oJ
nouw ook weg. Dat was een fijne
bij d'r gezeten en nouw gaat ze nisten
en nouw hoop ik maar, dat ze nog bwj
lang van die rust mag blijven genieten
en as ikke nouw Zondags met m'n
mooie muts oploop en ik kom juffrouw
Krijnen tegen, dan zal ik die muts al
tijd fijn voor d'r blijven afnemen en
nouw moet ik dit briefie meneer Stam
van de polisie ook nog effe feliciteereu
met die fijne medalje, die ik gekte,
gen hep van de Koningin en dat zal
meneer Stam wel lollig vinden hè, dat
ie nouw nog 's in de krant komp en
nouw ik toch tegen meneer stam aan
't praten ben, zou ik 'm willen vragen,
dat as m'n gebroken loopmasjiene'
nouw weer heelemaal beter is en ikke
ken weer hard loopen of ie dan net uil
doen of z'n neus aan 't bloejen is, as
ie mijn nouw 's toevallig ziet belletje-
trekken of een emmer water ziet om
gooien, want dat vind ik zoo lollig ziet
u en daar ken je de dienstmeisies zoo
lekker kwaad mee maken.
Nou dag hoor. Tot de vollegende
week dan maar weer.
Saluut,
ROOSEVELT OP HET PIRATEN-
EILAND.
Terwijl men zich in de Vereenigde
Staten het hoofd breekt over den af.
loop van de algemeene staking te San
Francisco geniet Franklin Roosevelt in
rust en vrede van zijn vacantie.
Een dezer dagen deed hij het oude
zeerooversnest Cocoseiland aan, een
onbewoond eiland midden in de paci-
fic. In politiek opzicht behoort dit
pirateneiland aan Costa-Rica. Roose
velt kon zich daar naar hartelust aan
zijn grootste liefhebberij geven, n.1.
visschen. Hij moet in een uitstekend
humeur geweest zijn. Met veel inte
resse luisterde hij naar de oude ge
schiedenissen van den eens beroemden
zeeroover Benito, die van Cocos-eiland
uit de voorbijvarende schepen over
viel en kaapte.
De legende vertelt zelfs, dat deze
piraat in den loop van de jaren een
goudschat van 10 millioen dollars sa*
menschraapte.
Meer dan 1000 expedities zijn reeae
op zoek naar de sprookjesachtige schat
ten gouds geweest. Tot nu toe is het
echter niemand gelukt, de gouden
sporen van den grooten zeeroover
vinden.
nooit meer over mijn liefde spreken...
Ze staarde hem aan.
Of ik wien liefheb?
Den.man aan wien ik je deed den
ken en terwille van wien.
Ze begon te lachen. Die bestond toen
alleen in mijn fantasie, dwaze jongen-
Zie je, zoodra ik je zag, voelde ik sym
pathie voor je en toen je wilde weg
gaan, besloot ik je te laten blijven,
deels uit medelijden, omdat ik wel be
greep, hoe je er aan toe was en aan je
heele uiterlijk bemerkte, dat je ge®'
schooier was, deels, wel.... laten we
het maar liefde op het eerste gezien»
noemen. Maar dat wou ik je natuurlij"
niet bekennen en daarom.
De rest ging verloren in zijn omhei
zing. Het feest wa3 zeer vroom
waarmede hun verloving gevierd werJ
en er waren bij lange na niet alleen
mensehen, wien het goed ging in bet
leven, doch velen, voor wie dit het eer
ste feest sinds langen tijd was, mis
schien ook wel voor de eerste mas'
sinds lang!
EINDE
