Buitenlandsch Overzicht.
mmmmp
ally's avontuur.
HAAR TEXEL
H morgen H3
Na het overlijden
Von Hindenburg
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor 10
ct.
v
NIEUWSBLAD VOOR DEN I ELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Benauwd?
EERSTE BLAD
ZATERDAG 4 AUGUSTUS 1934
62ste JAARGANG
No. 7468_
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant i'1.50; voor
Koegras, Anna Paulovvna, Breezand, Wieringenen Texel f 1.65; binnen
land f 2.— Nederl. Oost- en West lndië per zeepost l 2.10, .dem per
mail en overige landen f3.20 I.osse ros. 4 ct.fr.p.p 6ct. Zondagsblad
resp f 0.50 f 0.70, f 0.70,f 1.- Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, 1 1.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag.
Redacteur: P. C. DE BOER.
Uitgave N.V Drukkerij v/h C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 7» Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16666.
ADVERTENTIËN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur)
bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, min. 40 ct.; bij niet-contante be
taling 15 ct. per regel, min. 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met
brieven onder no.10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
De dood van Von Hindenburg heeft Hitier de opperheerschappij
in Duitschland bezorgd. - Nog steeds de schuldvraag van de
gebeurtenissen in Oostenrijk.
De dood van den
Hindenburg's geëerd en Duitschen
dood rijkspresident, von
Hindenburg, heeft
Hitier s Hitier naar de opper-
oppermacht macht in Duitschland
doen grijpen en zoo
is dit sterven niet al
leen van beteekenis voor Duitschland,
maar heeft het groote beteekenis gekre
gen voor gansch Europa. Want nu staat
Hitier niets meer in den weg voor de uit
voering van zijn plannen. Tot nog toe
had hij, al was het alleen maar uit piëteit,
te rekenen met de meening van den grij
zen veldheer, die tot in het laatst van zijn
leven invloed ten goede heeft uitgeoefend
op den gang van zaken in het land, dat
hij tot in alle uitingen van zijn sterken
geest, liefhad. Wel moeten de gebeurte
nis van de laatste jaren en in het bijzon
der van de laatste weken, het leven van
von Hindenburg hebben verbitterd en
verkort, want het kan niet anders of deze
strijder voor een vrij Duitschland, niet
alleen staatkundig vrij, maar ook vrij in
den geest, moet diep teleurgesteld zijn
door tal van maatregelen van de natio-
naal-socialisten, waartegen hij niet meer
op kon. Zijn, in dienst van het vaderland
opgeteerde leven, was niet meer bestand
tegen de felle schokken van den laatsten
Rijkskanselier HITLER
die nu de oppermachtige heerscher
van Duitschland is.
tijd, hij is op het veld van eer gesneu
veld. En nu staan we voor het nieuwe
Duitschland
Hitier, schreven we, heeft zelf de
macht in handen genomen.
„Gebruikmakend van een algemeene
volmacht, zoo schrijft „De Telegraaf", die
het parlement hem heeft gegeven, heeft
Adalf Hitier zichzelf tot het opperhoofd
van den Duitschen staat geproclameerd.
Nauwelijks was de desbetreffende wet
b kend gemaakt, of hij liet leger en vloot
den eed van trouw aan zijn persoon af
leggen. Wat beteekent dat? Dat een man,
die enkele jaren geleden zelfs het Duit
sche staatsburgerschap niet bezat, thans
een macht uitoefent, zooals nog nooit een
menseh in Duitschland heeft bezeten. De
officieele titel, dien Adolf Hitier zichzelf
in de oorkond, waarmede deze machts
bevoegdheid aan hem wordt overgedra
gen, geeft, is die van „der Führer". Met
hetzelfde recht zou hij zich keizer, tsaar
of dictator hebben kunnen noemen."
Toch heeft deze daad van Hitier
ons ook wat te zeggen en is het naast
uiting van macht, tevens een bewijs
van zwakheid. Immers, eervoller was
het geweest, als hij bij volksreferen
dum uit had laten maken, wie opvol
ger van von Hindenburg zou worden.
Het feit, dat nu nog een stemming
zal worden gehouden, heeft weinig
of geen beteekenis. De zaak is reeds
beslist.
Dat Hitier niet direct een volksstem
ming heeft laten uitschrijven, is waar
schijnlijk ook wel de oorzaak van het feit,
dat hij weet een vermindering in de' lief
de van het Uuitsche volk tot zijn
„Führer". De gebeurtenissen van 30 Juni
hebben velen de oogen geopend en het
feit dat nog zoo weinig van de beloften
in vervulling zijn gegaan, heeft de men
sehen bitter gemaakt, terwijl de toename
van de werkloosheid ook oorzaak is dat
men innerlijk afkeerig wordt van het na-
tionaai-socialisme. Om nu te voorkomen
dat de wereld de innerlijke aftakeling van
zijn beweging zal zien, heeft Hitier eerst
de oppermacht in handen genomen, om
daarna het volk te laten beslissen. Men
begrijpt de comedie.
Wat zal Hitier doen? Door zijn machts-
vermeerdering is ook zijn verantwoorde
lijkheid zooveel grooter geworden en ten
gevolge van de geïsoleerde positie, die
Duitschland op het oogenblik in Europa
inneemt, is het hoogst wenschelijk dat hij
„geen gekke dingen"" gaat doen, want dat
zou den Duitschen staat en'het Duitsche
volk ten gronde richten. Bezit Hitier wer
kelijk de macht, waarmee hij zichzelf
sinds Donderdag bekleed heeft, dan mag
men verwachten, dat hq zich eerst toe zal
leggen op den innerlijken opbouw van hef
verscheurde Duitschland en zou er dus
zen periode van rust komen in de buiten-
landsche politiek. Zijn er echter naast
Hitier nog tal van andere machthebbers
en „leiders", en wij vreezen dat, denken
we slechts aan een man als Goehring, dan
mag men op alle verrassingen voorbereid
zijn.
De ontwikkeling van den toestand in
Duitschland mag onze volle aandacht
hebben.
De schuldvraag
van de gebeur'
tenissen in
Oostenrijk
De schuldvraag over
de gebeurtenissen in
Oostenrijk is nog
steeds het onderwerp
van bespreking in de
Oostenrijksche pers
en ook de Franschc
bladen wijden er bizondere aandacht aan
en grijpen gaarne de gelegenheid aan om
Duitschland te beschuldigen en daardoor
nog meer vertroebeling te brengen in de
internationale sfeer. Nu gaat Duitschland
zeker niet vrij uit en is het ongetwijfeld
schuldig aan den moord op Doilfuss en
den staatsgreep in Oostenrijk. Zoo con
cludeerde deze week de Petit Parisien,
uit verschillende omstandigheden, dat
Goebbels de gebeurtenissen in Weener.
al verwachtte twee uur voor de bonds-
kanselarij bezet werd-
Volgens het Journal blijkt uit clichés,
die het Straatburgsche blad Elsaesser
ontvangen had, dat Berlijn al drie dagen
te voren van de bijzonderheden van den
opstand en van het feit, dat Dullfuss ver
moord moest worden op de hoogte was.
De nieuwe Oostenrijksche bondskan
selier, dr. von Schuschnigg, heeft dezer
dagen voor het eerst de vertegenwoordi
gers van de buitenlandsehe pers ontvan
gen en daarbij zijn hart gelucht over de
laatste tragische gebeurtenissen. Dat hij
daarbij ten opzichte van Duitschland niet
vriendelijk gestemd was begrijpt men. Hij
verklaarde, dat de gebeurtenissen van
25 Juli volgens het reeds verkregen be
wijsmateriaal geen toevallige uitbarsting
van eenige desperado's zijn geweest maar
uit een volkomen voorbereid revolutie
plan voortvloeiden. Op 25 Juli zou volgens
het nationaal-socialistische plan in heel
Oostenrijk de revolutie begonnen zijn. Er
waren reeds sedert wéken zoogenaamde
terroristen-groepen gevormd, welker
commandanten preciese informaties en
instructies voor den revolutiedag hadden
gekregen.
Het vermoorden van den commissaris
van politie te Innsbruck op den voormid
dag van 25 Juli was het officieele sein
voor het uitbreken der revolutie. Van de
144. rebellen, die op 25 Juli in de bonds-
kanselarij waren binnengedrongen, waren
12 actieve politieambtenaren, die tot het
nationaal-socialisme waren overgegaan.
Het vermoorden van Doilfuss was een
der doeleinden van deze revolutionnairen
want de rebellen hadden Doilfuss zonder
bezwaar gevangen kunnen nemen zonder
hem te dóoden, indien zij niet de opdracht
tot ombrengen hadden gekregen. In Ka-
rinthië, Stiermarken en Opper-Oostenrijk
had de revolutie een tamelijk grooten om
vang aangenomen, maar hoofdzakelijk
omdat de natiónaal-socialisten daar door
hun leiders bedrogen waren met de me-
dedeeling, dat de revolutie te Weenen
geslaagd was. De bondskanselier deelde
mede, dat de regeeringstroepen moeite
hadden de boerenbevolking er van terug
te houden de nationaal-socialisten te lyn
chen.
Dr. von Schuschnigg verklaarde
verder, dat in Oostenrijk volkomen
anarchie geheerscht zou hebben, in
dien de poging tot omwenteling zou
zijn geslaagd en dat dit een aanlei
ding zou zijn geweest, lat binnen drie
uur buitenlandsehe troepen Oosten
rijk bezet zouden hebben.
met Salonboot Dr. Wagernaker
goedkoops retourfoUjeiten
Den Hefder-ïexel
te klasse cent
2e klasse eo cent
Directeur T.E.S.O.
Dr. SCHACHT BELAST MET DE
WAARNEMING VAN HET
RIJKSDEPARTEMENT VAN
OECONOMISCHE ZAKEN.
Minister Schmitt voorloopig voor zes
maanden met verlof.
Het D.N.B. meldde Donderdagavond:
De ernstige ziekte waardoor de rijksmi
nister van oeconomische zaken onlangs
getroffen is, maakt een langdurig verlof
noodzakelijk. Daar er hoop bestaat dat dr.
Schmitt na afloop van dit verlof zijn func
tie Weer zal kunnen hervatten, maar met
Dr. SCHACHT.
het oog op de dringende oeconomische
vraagstukken niet mogelijk is, de leiding
van het departement voor langen tijd on
bezet te laten, heeft de rijkskanselier den
Rijkspresident reeds vorige week voorge
steld, om den president van de Rijksbank-
dr. Schacht, voorloopig voor een termijn
van zes maanden met de leiding van het
departement van oeconomische zaken te
belasten. De Rijkspresident heeft het
daarop betrekking, hebbende decreet op
30 Juli 1934 onderteekend.
van
De ontvangst van het doods
bericht.
Donderdagmorgen te 9u.25, aldus het D.
N. B., schorsten alle Duitsche zenders
hun programma's. Op dat oogenblik
toch ontving Berlijn uit Neudeck de
droeve tijding dat president Hindenburg
was overleden. Alle zenders schakelden
daarop in op de rijkshoofdstad, waar mi
nister Goebbels het Duitsche volk ver
wittigde van het treurige nieuws.
De draadlooze kennisgeving besloot
met het lied „Ich hatt' einen Kameraden."
Reuter meldt nog uit Berlijn, dat
Hindenburg gestorven is zonder bij
bewustzijn te zijn gekomen. De ge
heele familie was aan het sterfbed.
De familie von Hindenburg.
De overleden rijkspresident was in 1879
gehuwd met de in 1921 te Hannover over
leden Gertrud von Sperling, uit welk hu
welijk drie kinderen gesproten zijn, over
ste Oscar von Hindenburg, die sinds 1925
adjudant van zijn vader is geweest; Ir-
mengard, gehuwd met den in 1928 over
leden grooten grondeigenaar Joachim
von Brockhusen en Anne Marie, gehuwd
met majoor Christiaan von Pentz. De
president had 10 kleinkinderen en 2
achter-kleinkinderen.
Op Neudeck.
Uit Neudeck wordt via Keulen geseind:
Kort na het overlijden van den rijks
president zijn de huisvlag en de presi
dentsstandaard halfstok gehangen. De ar
beiders zijn van de velden teruggeroepen.
Alle arbeid is gestaakt.
Voor de rijkskanselarij.
Voor het paleis van den rijkspresident
en de rijkskanselarij te Berlijn was de
menschenmenigte te 11 uur onafzienbaar.
De meesten stonden met ontbloot hoofd
en er heerschte plechtige stilte onder de
menigte, die iederen auto, die in- of uit
reed met groote belangstelling volgde.
Toen generaal von Blomberg uitstapte,
bracht de geheele menigte zwijgend den
Duitschen groet.
Hindenburg wordt op staats
kosten begraven.
Het rijkskabinet heeft de volgende
wet afgekondigd over de begrafenis op
staatskosten van den overleden rijkspresi
dent von Hindenburg.
Art. 1. Het Duitsche volk bereidt den
gestorven rijkspresident, generaal-veld-
maarschalk von Hindenburg een begra
fenis op staatskosten.
Art. 2. De betrokken ministers worden
met de uitvoering van de begrafenis be
last.
Een telegram van deelneming
van den ex-keizer.
Reuter seint ons uit Doorn:
De ex-keizer heeft het volgende tele
gram gezonden aan kolonel von Hinden
burg, den zoon van den overleden rijks
president:
„De keizerin en ik nemen met bewo
gen hart aan den rouw van u en van het
geheele Duitsche volk deel.
„Een rijkgezegend leven van dienst
aan het vaderland is ten einde. De kroon
prins zal onzen laatsten groet aan den
onsterfeiijken held van Tannenberg bren
gen."
(w.g.) Wilhelm I. R.
De ex-keizer is zeer aangegrepen door
den dood van Hindenburg, en heeft be
sloten, na overleg met de vertegenwoor
digers der familie Hohenzollern te Ber
lijn, om geen verklaringen te doen. Hij
heeft den ex-kroonprins bevolen onmid
dellijk naar Neudeck te' verrekken en
een groote krans te zenden aan de familie
von Hindenburg.
Hitier aan Oscar v©n Hindenburg.
Hitier heeft overste Oscar von Hin
denburg en echtgenoote het volgende tele
gram doen toekomen:
„Nog diep onder den indruk van de,
voor mijn geheele leven onvergetelijke
stonde, in welke ik voor het laatst onzen
generaal-veldmaarschalk zien en spreken
mocht, krijg ik thans de ontstellende tij
ding van zijn overlijden.
Ik verzoek U mijn eigen zoowel als de
deelneming van de natie te willen aan
vaarden."
tëJ,
Als Gij 's nachts niet slapen kunt
door de benauwdheid op Uw borst.
Als Uw ademhaling moeilijker en pijn
lijker wordt door de verstopping var»
Uw luchtpijptakken, neem dan Akker's
Abdijsiroop. Gij zult Uw benauwdheid
overmeesteren, want de slijm zal zon
der moeite loskomen. Vanaf den
eersten lepel begint de verlichting.
Dat opgeblazen, benauwde gevoel
zal verdwijnen en na korten tijd zult
Gij geen spoor meer van die borst-
benauwdheid bemerken. Neem dus bij
ffoest-Griep-Bronchitis-Asthma
AKKE/9'3
Overal verkrijgbaar.
Bovengenoemde prijs wordt verhoogd
met bijslag voor Omzet-belasting.
Betuiging van deelneming van
den koning van Engeland.
Koning George heeft kolonel Oscar von
Hindenburg te Neudeck het volgende
telegram gezonden:
„Ik heb met diep leedwezen den dood
vernomen van uwen eminenten vader,
veldmaarschalk von Hindenburg, rijks-
president, wiens hooge hoedanigheden,
zoowel als soldaat en als staatsman hem
een eereplaats zullen verzekeren in de
annalen van uw land. Ik bied u mijn
diepgevoeld rouwbeklag aan met het
groote verlies, dat u geleden hebt."
De indruk te Weenen.
Behoudens uitdrukkingen van persoon
lijk leedwezen weigert men in officieele
kringen te Weenen, naar Reuter meldt,
zich uit te laten over den dood van Hin
denburg. Men zegt, dat het niet Oosten
rijks zaak is om zich hierover officieel
te uiten. Officieus beschouwt men den
dood van Hindenburg en de vereeniging
van de functies van rijkspresident en
rijkskanselier in handen van Hitier min
of meer als een nieuwe verwikkeling, te
meer daar men op goed gezag vernomen
heeft, dat Hindenburg vóór de jongste
verergering van zijn ziekte voornemens
is geweest eigenhandig aan Miklas te
schrijven, dat hij de jongste gebeurtenis
sen in Oostenrijk betreurde en daarbij te
pleiten voor een atmosfeer van verzoe
ning.
Uit Rome. Een nieuwe perioe
van onrust en spanning.
Hindenburg is gestorven op liet oogen
blik, waarop Duitschland hem het meest
noodig had, dat is, naar Reuter meldt, de
algemeene zienswijze te Rome, waar men
de vrees uitspreekt, dat de verdwijning
van Hindenburg van het Duitsche too-
neel, de inleiding zal zijn tot een nieuwe
periode van onrust en spanning in Euro
pa, welke het noodig zal maken, de Ita-
iiaansche troepen nog langer aan de
grens te houden.
Feuilleton
Q
Uit het Amerikaansch.
6)
onniiddeliyk stootte ze met haar
bukt >-•'!' ^en h°ogen ijzeren rand; ze
iinnili i T.llet raam was gesloten;
u. (le huisbewaarder of een van de
komen61™ ha!1' waarschijnlijk bij het op-
zonde,. ')U1 llet raam gesloten,
af tp Zlmoeite te geven om voor-
iemLt zoeken> of zich misschien
hovc:>i.f„°P dak bevond; en van de
haar" sPortön van de ladder af was
hooérn tra (5oor het muurtje aan den
baur o van het bovenlicht, niet zicht-
geweest.
op ft.)'',!a kreet van angst liet Sally zich
0l" den' n|eën vallen, zett ehaar vingers
het car V e'\ trok uit alle macht. Maar
een „I,U| 1 "jets, de ijzeren pen van
bpzoo tce'dimeters hield de metalen
^ik was p' ei' geen verwikken moge-
baar IT:'!n oogenblik Weef ze zoo op
liggen a n ln den slagregen radeloos
haar èiih.yVn ,oen huiten zichzelf door
'aar cu ounen zichzelf door
eer|i lit neerden angst voor het
Jeugd <lnrwi\'iarvoor ze van haar prilste
jerug naa?l tng 8.eweest was. liep ze
^a;'t knokkoi atelier-raam en sloeg met
fe1 gelukki.,8 Z0- hard als ze durfde op
warden \-n ,V1 JJ dikke glas om Mary
haar tegenwoordigheid in
kennis te stellen. Maar het atelier bleef
donker en hoe ze ook riep, ze kreeg geen
antwoord; na een paar minuten gaf ze
het op blijkbaar was het nog niet laat
en was Mary nog niet van de repetitie
thuis.
In lang-aangehouden, oorverdoovende
salvo's, slechts nu en dan onderbroken
door een paar oogenblikken van betrek
kelijke stilte, begeleidde de donder de
fellé, violetkleurige bliksein-schiehten,
die onophoudelijk door de her- en der
waarts drijvende loodgrauwe onweers
wolken zig-zagden.
In gebogen houding bleef Sally tegen
den opstaanden kant van het groote raam
aanzitten. Ze was buiten zichzelf van
angst en daarbij zoo verblind door het
weerlicht, dat ze als eenige gewaarwor
ding de behoefte had om weg te kruipen.
Maar na een paar oogenblikken kreeg de
werkelijkheid weer wat op haar. Met
haar zakdoek veegde ze de stralen regen
van haar gezicht; daarna trachtte ze zich
zoo veel mogelijk te beheersehen om door
een duidelijk begrip van den toestand,
waarin ze zich bevond, zoo mogelijk een
oplossing te vinden. Met den regen had
ze niet langer rekening te houden
haar haar en kleeren dropen .van het
water; erger dan het was, kon t met
meer worden maar het ^onweei!
Bij de gedachte aan mogelijke gevolgen
liet alle vermogen tot redeneeren haar in
den steek 't was of het onbeheersehte
woeden van de elementen haar tot een
primitief wezen maakte met de primitieve
behoefte, om een schuilplaats te vinden,
waar ze voor het donderend geweld van
den storm veilig was.
Ja, dat was het eenige, wat ze kon doen
er was een kans, dat bet dakraam
van een van de belendende huizen open
of allicht niet afgesloten zou zijn. Zonder
rekening met haar angst te houden, die
haar kleinmoedig tot blijven waar ze was,
wilde, dwingen, liep ze tegen den snerpen
den en feilen wind in, dwars het dak over
en klom over 't, muurtje, dat de afschei
ding lusschen beide huizen markeerde.
Een paar stappen nog en ze zag het dak
raam maar daar wachtte haar de eerste
teleurstelling; het raam was gesloten.
Moedig liep ze door naar het volgende
dak maar met hetzelfde resultaat.
Hijgend van moeheid en nu en dan
snikkend in haar angst liep ze' voort
't werd een tocht zonder einde, een vcr-
schrikkingstócht, die haar het gevoel gaf
liet slachtoffer van een nachtmerrie te
zijn
Van het eerste oogenblik af had ze ge
tracht om door te tellen zich een veili-
gen terugtocht te verzekeren, maar na een
paar vergissingen raakte ze hopeloos in
de war... ze zou onmogelijk hebben kun
nen zeggen, hoeveel daken ze reeds van
dat met 't atelier-raam verwijderd was,
toen ze plotseling een raam zag, dat zoo
wijd open stond, dat de regen vrij naar
binnen kon slaan; zonder zich een oogen
blik in het eigenaardige van dit feit te
verdiepen, zonder zich af te vragen, hoe
ze ontvangen zou worden, of baar verkla
ring, van haar aanwezigheid op 't dak in
zulk noodweer geloofd zou worden, zette
ze zich over den rand van het gastvrije
raam heen en tastte met haar voeten naar
de sporten van de ladder. Bijna onmiddel
lijk voelde ze steun, voorzichtig ging ze
een paar sporten naar beneden, en
stiet door een onhandige beweging met
haar elleboog tegen den ijzeren arm, die
het raam omhoog hield.
Met een doffen smak viel het dicht...
uit angst om met haar vingers bekneld te
raken liet Sally zich los ze sloeg ach
terover en kwam onzacht op den vloer
terecht. Gelukkig was de afstand niet
groot en had ze zich niet noemenswaardig
bezeerd. In een ommezien was ze over
eind en bleef ze, besluiteloos wat te doen,
staan luistereneerst de slag van het
raam en daarna de harde bons, waarmee
zij zelf op den grond terecht gekomen
wasnatuurlijk zouden de bewoners
van 't Huis komen kijken, wat er aan de
hand was.
De onweersbui 'bereikte haar hoogte
punt; op drie, vier plaatsen te gelijk
lichtte het; zonder ophouden volgden de
slagen elkander op, dreunend, krakend,
oorverdoovend, met zulk een geweldig
geluid-volume, dat alles om haar heen,
als een reusachtig klankbord, stond mee
te trillen. Toen, plotseling, een paar;
oogenblikken van betrekkelijke stilte.
Sally boog zich iets voorover neen, ze
hoorde mets! niets dan het neerslaan
van den regen boven haar hoofd op 't
grint van het dak en het onregelmatige
druppelen van 't water utó haar kleeren
in den plas beneden het nu gesloten dak
venster.
Ze keek om zich heen eerst kon ze
door de volslagen duisternis niets zien,
maar toen, hij 't weerlicht, dat na een paar
korte oogenblikken van rust het vertrek
in een bijna doorloopenden slechts nu en
dan in een ondeelbaar moment afgebro
ken violet-hlauwen lichtgloed zette, kreeg
ze een vrij duidelijken indruk van haar
omgeving; ze stond op een groot vier
kant portaal, vlak bij de leuning van een
trap, welke langs de wanden van een open
trappenhuis naar beneden liep. Drie of
vier deuren kwamen op dit portaal uit
maar hoe ze ook luisterde, uit geen van
de kamers, die zich toch zeker achter die
deuren bevinden moesten, kwam eenig
geluid.
Met een gevoel van verbazing om die
onnatuurlijke stilte waarbij, nu zij zich
veilig wist, een steeds aangroeiende angst
kwam voor de pijnlijke situatie, die, hij
ontdekking, het gevolg van haar impul
sieve handelwijze zou zijn, liep Sally op
haar teenen naar de trapleuning en keek
naar beneden. Maar hoe scherp ze ook
speurde en luisterde, ze ontdekte niets,
dan wat schaduwen, verder was het stil,
doodstil, uitgestorven stil. Maar in plaats
dat dit ontbreken van eenig geluid haar
gerust stelde, beklemde het haar meer en
meer; het open dakvenster was 't bewijs
geweest, dat ze niet in een onbewoond
huis haar toevlucht genomen had. Be
hoedzaam opende ze de deuren, die op
't portaal uitkwamen, één voor één...
drie dienstbodenkamers met eenvoudig,
degelijk meubilairkeurig in orde, maar
zonder iets, dat op de aanwezigheid van
bewoners wees.
Langzaam, stapje voor stapje ging zij
de trap af, maar de volgende verdieping;
na een paar oogenblikken aarzelen tro.c
ze de stoute schoenen aan en ging ook
Hier op verkenningstocht uit: drie mooie,
ruime slaapkamers.... leeg!
Haar verbazing en nieuwsgierigheid
wonnen het van haar ongerustheid; snel
liep ze de trap af naar de verdieping
daaronder: twee slaapkamers, beide mes
hun eigen had- en kleedkamer- en alles
even luxueus en smaakvol ingericht.
Toen de verdieping daaronder: een
groote hall, waarop drie deuren uitkwa
Uien; twee daarvan in den muur aan haar
linkerhand gaven toegang tot de zitkamer
en de bibliotheek, de derde in den wanl
tegenover de voordeur tot de eetkamer
eetkamer en bibliotheek waren ineenloo-
pende kamers, gescheiden door een paar
reusachtige schuifdeuren; evenals op de
tweede verdieping waren de kamers ook
hier het bewijs, dat rijkdom en goed;
smaak elkaar bij de inrichting van deze
intérieurs de hand gereikt hadden. Het
eenige, wat nu nog te onderzoeken over
bleef, was het sous-terrain. Met een plot
selinge herleving van al haar angst liep
ze behoedzaam de lage, breede trap af.
maar ook hier wachtte haar hetzelfde
schouwspel; de keuken was leeg. Maar
ondanks dat, ontdekte ze hier het een en
ander dat op een doodgewone oplossing
van het probleem wees: op een kasti 3
tegen den muur stond een wekker, die
energiek tikte en ofschoon het vuur in
het groote fornuis uitgedoofd was, ver
ried de hitte, welke de groote boiler uit
straalde, haar, dat de inhoud ervan niet
ver van 't kookpunt af was, een impres
sie welke ze door even haar hand op dj
wit-glanzende oppervlakte te ieggen on
derzocht en waarvan ze de juistheid met
een lichten kreet van pijn constateerde.
Deze beide dingen, in combinatie met
het feit dat het huis op dit uur van den
dag door iedereen verlaten was bracht
baar op een gedachte, welke in al haar
simpelheid heel aannemelijk was: de be
woners waren voor de laatste hel ft van
de week naar buiten gegaan een ge
woonte van vele rijke New Yorkers in
't begin van het seizoen en de dienst
boden hadden van de gelegenheid gepro
fiteerd om zich elders te gaan amuseeren.
(Wordt vervolgd).
