Buitenlandsch Overzicht.
Het verzet in Spanje
onderdrukt
ally's avontuur.
1933/1934.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
7496 EERSTE BLAD
DINSDAG 9 OCTOBER 1934
62ste JAARGANG
Het nieuwe bewind tot overgave gedwongen
President Companys gevangen genomen
IN DEN STRIJD ZIJN VEEL MENSCHBNLEVENS
TE BETREUREN
BINNENLAND
Inkomsten en vermogens
COat Th&stb ww
$m£ Urn-
wÈË ML
Q
No.
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.Heldersche Courant 11.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel i 1.66; binnenland 1 2
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, Idem per mail en overige
landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. f 0.50,10.70, f 0.70, f 1.-. Modeblad resp. 11.20,11.60,11.50,11.70
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. O'. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. O. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Teleloon50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
AD VERTENTIËN:
20 et. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruit
betaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.bij niet-contante betaling 15 ct.
per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven
onder nummer: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Mussolini over de betrekkingen met de buurlanden; er kan
slechts sprake zijn van vijandigheden of vriendschap. Fransche
bladen beweren dat Duitschland de militaire bepaling van het
verdrag van Versailles op zal zeggen.
Mussolini over de
betrekkingen met
de buurstaten
Mussolini heeft
weer eens een rede
voeringen gehouden,
die de aandacht van
de wereldpers getrok
ken heeft, trouwens
■vri de Italiaansche dictator zegt is al
tijd wel de moeite van het- aanhooren
waard. Hij kan de dingen pittig en
karakteristiek zeggen en neemt over het
algemeen geen blad papier voor den
mond. De redevoering waarop wii hier
boven doelen, heeft de Duce uitgespro
ken te Milaan, waar de arbeiders en
zwarthemden van.de Noord-Italiaansche
hoofdstad en provincie dicht opeengepakt
stonden.
Hij wees op de sociale kwesties en de
«economische crisis der laatste vijf jaren,
«n gewaagde van i den vasten wil van het
fascisme om het werkende Italiaansche
volk zfjn sociale rechten te laten weder
varen.
i Het elementaire vraagstuk was de
verdeeling van het bezit. De onlogi-
sehe paradoxale en wreede tegenstel-
ling van ellende te midden van ryk-
dom mag thans niet meer op den
i voorgrond treden. Door tusschen-
komst der corporaties zal een nieuwe
gerechtigheid worden geschapen.
Opdat Italië zich echter van deze zijn
binnenlandsche taak kan kwijten, moet
het van internationaal standpunt bezien,
volkomen met rust gelaten worden. Al
deze dingen toch hangen nauw met el
kaar samen, en daarom wil ik aldus
Mussolini een klein overzicht geven
van den internationalen toestand, waar
bij ik mij zal beperken tot die landen,
welke aan Italië grenzen.
Met betrekking tot deze landen al
dus ging Mussolini onder luide toejui
chingen voort moeten wii positie nemen
en deze onze houding zal nooit onver
schillig kunnen zijn. Er kan slechts spra
ke zijn van vijandigheden of vriendschap
Beginnen wii met
Het Oosten.
Het is duidelijk, dat er geen groote
kans bestaat om onze relaties met de
buren aan den overkant van de Adria-
tische zee te verbeteren, wanneer voort
gegaan wordt met die soort polemieken,
welke onze in diepste gevoelens krenken.
Na deze woorden aan het adres van
Zuid-Slavië, waarin Mussolini de moge
lijkheid van een vergelijk met Belgrado
liet doorschemeren, sprak de Duce over
de betrekkingen tusschen Rome en Oos
tenrijk.
Wij hebben de onafhankelijkheid
van de Oostenrijksche republiek ver
dedigd (luid applaus: Leve Oosten
rijk) en zullen dit ook verder doen,
de onafhankelijkheid die door het
bloed van den kanselier werd beze
geld, die klein was van gestalte, maar
groot van moed en hart. (Applaus.
Leve Dollfuss!).
Diegenen die willen beweren, dat Italië
Agressieve plannen koestert en op een
soort van protectoraat ©ver Oostenrijk
aanstuurt, zijn of niet op de hoogte van
den tijd, dan wel zij liegen bewust.
Hierop sprak Mussolini over Duitsch
land.
Het moet gezegd dat de ontwikkeling
der Europeesche geschiedenis zonder
Duitschland ondenkbaar is, doch tevens
is het noodig te verklaren, dat zekere
Duitsche stroomingen en zekere Duitsche
kringen dan ook niet den indruk mogen
vestigen, als zou Duitschland zich van den
gang der Europeesche geschiedenis verre
wilen houden.
De betrekkingen jegens Zwitserland
zijn zeef goed en zij zullen dit blijven,
niet alleen gedurende de eerste volgende
tien jaren, maar veel langer. Men ziet de
Duce houdt er een profetisclien blik op
na.,Het lijdt geen twijfel dat onze betrek
kingen met Frankrijk zoo zeide Musso
lini verder sinds een jaar zichtbaar
verbeterd zijn.
Wanneer wij tot een overeenkomst ge
raken (en dat hopen wij) dan zal dit voor
beide landen vruchten dragen, en in het
algemeen belang van Europa zijn. Van dit
alles zal men eind October of begin No
vember getuige zijn.
De verbetering der betrekkingen tus-
sclien de volkeren van Europa in het al
gemeen is van te meer belang, nu de ont
wapeningsconferentie schipbreuk heeft
geleden ondanks de hardnekkige pogin
gen van Henderson om haar te redden.
Met het oog op dezen toestand kan
het dan ook niemand verwonderen,
dat Italië besloten is zijn volk militair
te bereiden.
De rede van Mussolini heeft in politieke
en diplomatieke kringen een diepen in
druk gemaakt, in het bijzonder wat het
deel over de buitenlandsche politiek aan
gaat, dat veelal sensationeel wordt ge
noemd.
Duitschland de militaire bepalingen van
het verdrag van Versailles op zou zeg
gen, lijkt ons dan ook heusch zoo dwaas
niet. Het bericht, zooals wü dat in de
groote bladen vinden, laten we hieronder
volgen:
Zoowel de Echo de Paris als het tink-
sche blad Oeuvre zaggen uit „onverdach
te bron" te vernemen, dat het opperbevel
van de Duitsche rijksweerbaarheid bi» de
Duitsche regeering aandringt op offi-
cieele opzegging yan de militaire bepa
lingen van het vredesverdrag van Ver
sailles, aangezien de uitbreiding van de
troepensterkte en de fabricage van
nienw oorlogstuig, met name van tanks
niet langer geheimgehouden kunnen
worden.
De Echo de Paris zegt, dat generaal
Blomberg den eersten October als uiter
sten datum van de opzegging had be
paald, doch dat von Neurath zich daar
tegen zou hebben verzet. Diens verzet
beteekent echter slechts eenig uitstel
zeggen de twee Panische bladen.
Commentaar overbodig.
Duitschland en
het verdrag van
Versailles
In ons vorig over
zicht hebben we een
en ander verteld van
de bewapeningsjacht
van de wereld. Het
was geen vrooliik
beeld. Hoe kon het ook anders. Als we
met open oog de politiek van het buiten
land gadeslaan, dan kan niet anders dan
groote zorg voor de toekomst ons hart
vervullen. Wel staan de bladen op het
oogenblik niet zoo vol met sombere be
richten, maar dat komt omdat de heeren
diplomaten de laatste weken geen geeste
lijk contact met elkaar hebben gehad en
er dus van het bestaande wantrouwen
minder openbaar werd. Dat het echter
nog bestaat is zeker en een van de
sterkste bewijzen daarvan is juist de
bewapening. Ook Duitschland doet daar
aan mee. Het is geen geheim meer dat
Duitschland zich, niettegenstaande alle
verdragen, sterk bewapend en het be
richt van eenige Fransche bladen, dat
De regeering te Madrid heeft met
succes weerstand kunnen bieden aan
den stormloop van het Marxisme en
separatisme.
De voorloopige regeering, die zich
Zaterdag onder leiding van Luis
Companys, den president van de
Catalaansche generaliteit te Barcelo-
na had gevormd en Catalonië had
uitgeroepen tot een onafhankeHjkcn
vrijstaat, heeft zich Zondagmorgen na
een reeks nachtelijke gevechten aan
de regeering overgegeven, Companys
zelf en zijn voornaamste medewerkers
zijn door de regeeringstroepen ge
vangen genomen.
Ofschoon de nienwe Catalaansche re
geering, die zich Zaterdag te Bareelona
heeft gevormd, in de oproepen, welke zij
via een in de gebouwen der generaliteit
geïnstalleerden radiozender tot de Cata
laansche bevolking richtte, telkens we
der verklaarde te zullen overwinnen of te
sterven, heeft zij dus zelve niet de weer
standskracht getoond, welke zij van haar
onderdanen verlangde, en waartoe zij ook
in het Spaansch de Spaansche republikei
nen had opgewekt. Gistermorgen om
kwart over zes, heeft zü zich zooals ge
zegd aan de regeeringstroepen onder lei
ding van generaal Batet overgegeven.
Alle leden der regeering, de burge
meester van Bareelona, de leden van het
stadsbestuur en de opperbevelhebber van
de Catalaansche strijdkrachten werden
in hechtenis genomen en met hen nog
verscheiden andere opstandelingen, naar
gemeld wordt in totaal 450 man.
Luis Companys, de leider der separa
tistische beweging, is met een aantal zij
ner voornaamste helpers, na gefouilleerd
te zijn, aan boord gebracht van het
Stoomschip „Uruguay", zü zullen weldra
naar Madrid worden overgebracht. De
gebouwen der Catalaansche regeering zijn
door troepen der centrale Spaansche re
geering bezet, en hoewel er hier en daar
nog wordt gevochten, keert toch langza
merhand de rust te Bareelona terug.
Gen. Batets ingrijpen.
Over het verloop der gebeurtenissen te
Bareelona meldt United Press nog het
volgende:
Na afkondiging van den nieuwen vrij
staat was de toestand te Bareelona aan
vankelijk vrij rustig. Groepen burgers,
die door de Catalaansche regeering waren
bewapend, hielden de wacht op de toe
gangswegen tot de stad. De guardia civil
hield zich afzijdig; zij sloot zich op in de
kazernes en nam niet aan de beweging
deel. Aanvankelijk scheen het of ook de
commandant der Synansche troepen van
Catalonië, generaal Batet, die zelf een
Catalaan is van geboorte, voor de bewe
ging zou zijn te winnen. Hi;i vroeg al
thans een uur bedenktijd, toen Companys
hein vroeg of hij bereid was het nieuwe
regiem te aanvaarden. Voor echter een
uur was verloopen maakte een incident
aan dezen twijfel een einde.
Een peloton soldaten maakte n.1. tus
schen elf uur en halftwaalf onder trom
petgeschal bekend, dat de centrale regee
ring voor geheel Spanje den uitzonde
ringtoestand had uitgeroepen.
Uit het gebouw der socialistische va'k-
vereeniging werd plotseling door gewa
pende burgers op de soldaten geschoten,
met het gevolg dat een hunner getroffen
werd en ineenzakte. Generaal Batet be
sloot hierop tot krachtdadige actie over
te gaan.
Hij liet ettelijke afdeelingen infan
terie en artillerie aanrukken én gaf
bevel den aanval op het gebouw te
openen. Een tijd lang werd het met
geschut en machinegeweren bestookt;
daarna bestormden de soldaten het
gebouw, welks verdedigers,-^ murw
geworden door het bombardement,
zich zonder slag of stoot overgaven.
Verwoede strijd.
Fer radio werd daarop bekendgemaakt,
dat thans het paleis van de Catalaansche
generaliteit zou worden bestormd, waar
zich de Catalaansche regeering bevond
en nog steeds haar radio-oproepen tot
hardnekkig verzet tegen de centrale re
geering uitzond. Ook het ministerie van
Binnenlandsche Zaken zou worden be
zet om definitief een einde te maken aan
het bestaan van de separatistische regee
ring.
De opstandelingen, die het ministerie
van Binnenlandsche Zaken bezetten, bo
den meer weerstand. Zü bleken in het
bezit te zün van machinegeweren en
handgranaten en na een half uur van
verbitterden strijd, deden zü de regee
ringstroepen onverrich terzake terug
deinzen.
Veel rust kregen zü echter niet, want
slechts korten tijd later werd de aanval
hervat en eenigen tüd golfde de strijd
heen en weer tot op een gegeven moment
de verdedigers hun geweervuur plotse
ling staakten. Den soldaten, die voor
zichtig het gebouw binnendrongen,
wachtte een groote verrassing: zü vonden
het gebouw volkomen leeg. De verdedi
gers waren door een onderaardsche gang
ontkomen.
De strijd om de Catalaansche genera
liteit was niet minder verwoed. De om
geving van het gebouw was volkomen
in het donker gehuld, hetgeen voor de
aanvallers geen gunstige factor was.
Bovendien hadden zich op de daken van
het gebouw, evenals op de huizen in den
omtrek, opstandelingen opgesteld, die
een hagel van kogels op de regeerings
troepen liet neerdalen.
De regeer ing
meester.
is den toestond
Een tijdlang zag het er voor de solda
ten niet zeer gunstig uit. Zü hielden ech
ter moedig stand en drongen zelfs meer
en meer op, tot zjj ten slotte, dank zü
het demoraliseerende effect van het zwa
re geschut en het voortdurende geratel
der machinegeweren, den weerstand der
belegerde opstandelingen konden bre
ken. O.a. werd ook gebruik gemaakt
van mijnenwerpers, welker uitwerking
stellig zeer groot moet zün geweest, want
nadat deze in gebruik waren genomen
was het met het verzet spoedig gedaan.
De straten rondom het gebouw werden
met behulp van traangasbommen schoon
geveegd; de regeeringstroepen waren den
toestand weer meester.
Volgens een besluit van de regee
ring te Madrid zullen Companys en
zijn medeplichtigen terechtstaan voor
de rechtbank der constitutionneele
waarborgen en niet voor den krijgs
raad verschijnen. De oud-premier
Azana, die de leiding op zich had
genomen van de nieuwe revolution-
naire regeering, welke gisteren te
Bareelona tegelijk met den Catalaan-
schen vrijstaat is gevormd, bevindt
zich niet onder de gevangenen.
Hoeveel personen bii den strijd van
Zaterdagnacht om het leven zijn gekomen
kan nog niet worden gezegd. Reeds zou
den 23 lijken zijn geïdentificeerd, andere
berichten spreken echter van veertig
dooden. Daar nog steeds in verschillende
deelen van Bareelona wordt geschoten,
zal het aantal slachtoffers vermoedelijk
nog stijgen. Het aantal gewonden be
draagt naar schatting ongeveer 156.
De groote daling tengevolge
van de crisis'
In verband met de groote belangstel
ling naar de nieuwste gegevens der inko
mens en vermogens in Nederland, zullen
m de negende aflevering van het Maand
schrift van het Centraal Bureau voor de
statistiek, welke ter perse is, enkele voor
loopige totale cjjfers betreffende de sta
tistiek der rijksinkomsten- en vermogens
belasting worden opgenomen voor het be
lastingjaar 1933—1934.
Uit deze voorloopige gegevens, die in
dit maandschrift in vergelijking worden
gebracht met overeenkomstige gegevens
van 1 Mei 1915 af, blijkt, dat het bedrag
der zuivere inkomenstens vóór den kin
deraftrek voor het belastingjaar 1930'31
het hoogste is geweest, n.1. 4.367 mil
lioen en dat daarop als gevolg van de in
in 1929 opnieuw ingetreden oeconomische
crisis een teruggang is gevolgd tot 3160
millioen voor 1933—1934, welke daling
27.65 pet. uitmaakt van het topjaar 1930—
1931. Het gemiddeld inkomen per aange
slagene bedroeg over 1933—1934 2125 en
bereikt hierdoor over dit jaar het laag
ste punt van alle sinds 1915 verstreken
jaren. Het hoogst gemiddelde inkomen
werd aangetroffen over de jaren 1917—18
en 1920—1921 en beliep 2659.
De aandacht zü erop gevestigd, dat het
bedrag der inkomsten in het algemeen
betrekking heeft op de inkomsten, geno
ten in het voorgaande kalenderjaar, zoo
dat bovengenoemd bedrag van 3160 mil
lioen. de inkomsten betreft over het ka
lenderjaar 1932.
Het bedrag der in de vermogensbelas
ting vallen vermogens bereikte het hoog
ste punt over het belastingjaar 1929—30,
n.1. 15.666 millioen, waarop een terug
gang is gevolgd van 11.472 millioen over
1933—1934 (daling 26.77 pet.). Het gemid-
Feuilleton
O
Uil het Amerikaansch.
84)
>,U? Niets, absoluut niets!" viel ze hem
In de rede, terwijl ze in een redelooze op
laaiing van drift haar polsen uit den greep
loswrong. „Doen jullie ooit iets? Is de
"vrouw niet altijd alleen de schuld? Jullie
schuld is 't nooit natuurlijk niet, ver
«eeld je! Maar maak je niet bezorgd
zal niets doen, niets zeggen of doen,
frl!Y e «beroerde" episode weer in je
Klachten naar voren te roepen. Ga maar
uw naar huis en naar bed voordat
J t weet ben je alles, wat gebeurd is,
1 vergeten."
kel^na ruw wreef ze zich met de knok-
liiu Yan Yaar banden over haar trillende
los "."Vergeten," barstte ze opnieuw
Maai» 1* als. bat maar ooit kon....
"at is juist m'n boete, 't vernede-
laten mm611' <lat' ik' <loor miJn gevoel te
Hikho-1 een non door zyn ridder-
alsof D ongen heb te doen, alsof.
Lvt!il.^eet ba' zoo zeker," antwoordde
teven* geprikkeld en geïnteresseerd
anderina°r ("e P'otselinge van-front-ver-
<nu»u> be merkwaardige ineonse-
vn., reüeneering. die er het gevolg
te gry-
\an was "®n®ering> bie er het
Pen V, p ebeerde hij haar hand
met zoo dwaas. Zie je dan
niet, dat je me razend maakt, dat ik dol
op je ben?"
„O, ja.zeker!" lachte ze minachtend.
„Hoor eens gebruik je verstand
je bent pienter genoeg," antwoordde hü
geprikkeld. „Je weet drommels goed, dat
een vrouw en een vrouw als jü niet
met een man als ik kan spelen hem kan
behandelen, of hij een kwajongen is. Ik
verzeker je...."
Büna had hü een domheid gezegd, hij
beheerschte zich op het laatste oogenblik.
Een vrouw van dit type, dat alles zwaar-
serieus nam, moest je niet op zoo'n ma
nier aanpakken: „Ik ben dol op je, werke-
lük," ging hij veel kalmer voort, „en ik
zou er alles voor over hebben, als....
Maar de quaestie is.het lamme ervan
is, ik kan niet.
Je mag 't niet riskceren, hè?" verbe
terde ze zijn zin. „O, ik begrijp 't heel
goed. Heb ik je niet van 't begin af ge
waarschuwd, dat ik geen cent bad? Jy
mag 't niet riskeeren, hè, om verliefd te
worden op een Niemand zonder geld.
een doodgewone winkeljuffrouw, die zich
wat aantrekkelijk gemaakt heelt door de
geleende veeren van een ander. Neen
ie hoeft niet zoo ongeloovig te kijken -
heb je 't niet allang geraden? In elk ge
val, dat ben ik en anders niets, of bever
dat was ik een winkeljuffrouw zonder
werk voordat ik hier als de secretares
se van Mrs. Goswold kwam. En dat zal
jk morgen weer zyn, of is 't morgen niet,
dan een uur nadat ze hoort, dat ik naai
mannelyke gasten 'snachts naloop,...
en zo zoo ver breng, dat ze me aanhalen
cn zoenen!"
Dat zal ik haar niet vertellen, gal
Lyttleton ten antwoord, „tenminste, als
jij belooft je mond te houden."
Ze ging een stap achteruit, alsof hij
haar een slag in 't gelaat had willen ge
ven een oogenblik bleef ze zoo in die
afwerende houding staan en keek ze hem
sprakeloos in het nieuwe gezicht, dat hy
haar nu toonde; het koude heersehzueh-
tige masker van den man, die een vrouw
geheel in zyn macht weet. En 't verdriet
ervan legde zich met een kouden greep
om haar hart, gaf haar zulk een gevoel
van ellende, dat ze zich op de lippen by-
ten moest, om 't niet uit te schreeuwen.
„Ik.bracht ze er eindelyk met
moeite uit. „Ik mijn mond houden? O..
Wat dacht je, dat ik 't beleedigende van
dit zelf bekend zou gaan maken?"
„Dat is dus afgesproken," zeide hij
kalmpjes. „Wat my betreft, moet ik eer-
lyk toegeven, dat ik niet graag zou zien
dat 't bekend werd, dat ik.ik ook.van
nacht last van slapeloosheid had gehad.
Maar als jij niets zegt en ik zeg niets.,
wel, als ik je dan soms op de een of an
dere manier van dienst kan zijn, met ge
noegen, hoor."
Een paar oogenhlikken gaf ze geen
antwoord; toen keek ze hem recht aan.
„Ik begrijp, dat ik dit verdiend heb," zei-
do ze heel rustig. „Dit is heel onaange
naam, maar aan den anderen kant is 't ge
lukkig, dat 't zoo geloopen is. Nog geen
twee minuten geleden wist ik me geen
raad van schaamte by de gedachte, dat ik
't toegelaten heb., dat ik zoo dom ge
weest ben om te veronderstellen, dat je
iets zou kunnen voelen voor een vrouw
beneden je stand, iemand, die ten eerste
niet was wat je maatschappelijk jo gelykc
noemt en die zich daarbij aan de on-
klescbheid schuldig gemaakt bad om je
te laten merken, dat zij veel om jou gaf.
Maar nu, nu ik dat niet ben, je gelijke
in stand bedoel ik, een meisje, dat je au
sérieux moet nemen, nu ben ik bly, dat
't gebeurd is. Want nu ben ik niet langer
zoo naïef als eerst, nu begryp ik sommige
dingen veel beter.den heer Lyttleton.
Ja, nu begrijp ik je goed, een beetje te
goed, misschienl"
Rechtop, met een verachtend-lachenden
trek om haar mond, keek z© den verbaas
den man tegenover zich aan, toen met de
woorden: „Wees maar niet bang, ik ben
genezen," keerde ze zich om, en wilde
weggaan.
Maar nu was 't de man, die blijkbaar
opeens tot andere gedachten gekomen
was.
Hij wist, dat er vrouwen met zulk een
temperament bestonden tot zijn schade
had hy er wel eens kennis mee gemaakt
maar niet lederen dag ontmoette je et
een, die het had; wat ze dan ook, van een
maatschappelyk standpunt gezien be
doelde hij mocht zijn, temperament,
hartstocht had ze, daar was hij zeker van.
Van het eerste oogenblik af had hy haar
naar waarde geschat, had hij begrepen,
wat dat beheerschte uiterlyk verborg
met zün gewonen flair; den flair van een
echten kenner, had hij dat toch maai
netjes gezien.
Hij klemde zijn lippen vast opeen, zyn
oogen begonnen eigenaardig te glanzen.
En fetielijk was zo op genade of onge
nade aan hem overgeleverd. Als dat ver
haal over haarzelf waar was, behoefde hij
maar één woord te zeggen, en ze stond als
't ware op straat. Zelfs Abigail Goswold
zou haar dan niet meer kunnen helpen;
stel je voor, al haar prestige zou ze ermee
weggooien, als ze< mensehen zou willen
dwingen om een winkeljuffrouw als hun
gelijke te ontvangen. En wat dat meisje
daar in dien donkeren mantel betrof, als
ze werkelijk dat soort leven had leeren
kennen, of liever, als haar leven tot dus
ver niets anders geweest was, dan grau
wen en snauwen te moeten afwachten van
de vrouwen, die veel geld hadden, wel,
dan zou ze liever alles dulden, dan dit, wat
ze nu had, te moeten loslaten.
En dan, dat moest hy zeggen, van 't eer
ste oogenblik af was ze dadelijk op Irem
gesteld geweest. Niet alleen had hy dit
gezien, maar had hy 't gehoord, van de
zelfde lippen, die hy zooeven nog gekust
had, en die zich hadden laten kussen. Als
hy maar niet zoo stom-verbaasd en zoo
onvoorbereid geweest was, zyn gevatheid,
zyn takt, waarover hij by dergelijke situa
ties gewoonlijk in zoo ruime mate be
schikte, was hij heelemaal kwijt geweest,
hij mocht wel oppassen, want deze had hy
er bijna door verloren. Bijna gelukkig!
Wel was 't riskant om in dit huis met
zoo'n soort verhouding te beginnen, als
't gemerkt werd, lag hy er voorgoed uit.
Maar, waarachtig, 't zou doodzonde zijn
om 't te laten loopen; eentje van dit tem
perament was een beetje gevaar best
waard.
Geen wonder, dat 't geweten van den
beer Lyttleton tegen zooveel spitsvondig
heid hèt zuchtend afleggen moest.
En zoo kwam bet dus, toen Sally zich
omkeerde om weg te gaan, dat de jonge
man met een paar snelle stappen naast
haar stond en haar met zijn hand op haar
arm tegenhield.
.Blijf nog even hier ik heb je nog
iets te zeggen, kind," zeide hij heel rus
tig.
De zonderlinge combinatie van den on-
verwacht-nederigen toon en de vernede
rende familiariteit van 't woord „kind"
brachten haar zoo in de war, dat ze, tegen
den verstandigen raad van haar zeer com
petente intuïtie in, aarzelend bleef staan.
„Zoo moeten we niet van elkaar gaan
als kwade vrienden en alleen doordat
we elkaar verkeerd begrijpen," zeide hij
met een klank in zijn stem, waarvan hij
door ondervinding wist dat hij er bij
zulke gelegenheden wonderen mee ver
richtte, en met een volkomen negeeren
van haar uitgesproken vijandige houding:
„Vier woorden maar en 't is weer goed
tusschen ons maar je moet eerst even
naar me luisteren.
„Ja...." zeide ze koel.
„Vier woorden, anders niet. Met de
hand op haar arm boog Lyttleton zich
naar Sally over. „Ik heb ze vanavond al
één keer'gezegdWil je ze nog eens
hooren? Neen, neen., hoor me eerst aan.
Ik heb wel degelijk gemeend, war ik ge
zegd heb, maar ik was mezelf niet., on
handig, kinderachtig als een jongen van
achttien daarom heb ik mijn bedoeling
niet duidelijk kunnen maken. Je begreep
me verkeepd, je legde m'n woorden anders
uit dan ik ze bedoelde en in plaats van je
rustig uitleg te geven werd ik driftig
domoor die ik was. Je hebt zooeven heel
harde, wreede dingen gezegd., van jouw
standpunt misschien billijk.... 't kan
zyn je hebt me woorden in den mond ge
legd, je hebt me gedachten verweten, die
geen oogenblik bij me opgekomen waren.
(Wordt vervolgd).