Buitenlandsch Overzicht. Het verzet in Spanje onderdrukt ally's avontuur. 1933/1934. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA 7496 EERSTE BLAD DINSDAG 9 OCTOBER 1934 62ste JAARGANG Het nieuwe bewind tot overgave gedwongen President Companys gevangen genomen IN DEN STRIJD ZIJN VEEL MENSCHBNLEVENS TE BETREUREN BINNENLAND Inkomsten en vermogens COat Th&stb ww $m£ Urn- wÈË ML Q No. COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.Heldersche Courant 11.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel i 1.66; binnenland 1 2 Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 1 2.10, Idem per mail en overige landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct. Zondagsblad resp. f 0.50,10.70, f 0.70, f 1.-. Modeblad resp. 11.20,11.60,11.50,11.70 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. O'. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. O. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Teleloon50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. AD VERTENTIËN: 20 et. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruit betaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Mussolini over de betrekkingen met de buurlanden; er kan slechts sprake zijn van vijandigheden of vriendschap. Fransche bladen beweren dat Duitschland de militaire bepaling van het verdrag van Versailles op zal zeggen. Mussolini over de betrekkingen met de buurstaten Mussolini heeft weer eens een rede voeringen gehouden, die de aandacht van de wereldpers getrok ken heeft, trouwens ■vri de Italiaansche dictator zegt is al tijd wel de moeite van het- aanhooren waard. Hij kan de dingen pittig en karakteristiek zeggen en neemt over het algemeen geen blad papier voor den mond. De redevoering waarop wii hier boven doelen, heeft de Duce uitgespro ken te Milaan, waar de arbeiders en zwarthemden van.de Noord-Italiaansche hoofdstad en provincie dicht opeengepakt stonden. Hij wees op de sociale kwesties en de «economische crisis der laatste vijf jaren, «n gewaagde van i den vasten wil van het fascisme om het werkende Italiaansche volk zfjn sociale rechten te laten weder varen. i Het elementaire vraagstuk was de verdeeling van het bezit. De onlogi- sehe paradoxale en wreede tegenstel- ling van ellende te midden van ryk- dom mag thans niet meer op den i voorgrond treden. Door tusschen- komst der corporaties zal een nieuwe gerechtigheid worden geschapen. Opdat Italië zich echter van deze zijn binnenlandsche taak kan kwijten, moet het van internationaal standpunt bezien, volkomen met rust gelaten worden. Al deze dingen toch hangen nauw met el kaar samen, en daarom wil ik aldus Mussolini een klein overzicht geven van den internationalen toestand, waar bij ik mij zal beperken tot die landen, welke aan Italië grenzen. Met betrekking tot deze landen al dus ging Mussolini onder luide toejui chingen voort moeten wii positie nemen en deze onze houding zal nooit onver schillig kunnen zijn. Er kan slechts spra ke zijn van vijandigheden of vriendschap Beginnen wii met Het Oosten. Het is duidelijk, dat er geen groote kans bestaat om onze relaties met de buren aan den overkant van de Adria- tische zee te verbeteren, wanneer voort gegaan wordt met die soort polemieken, welke onze in diepste gevoelens krenken. Na deze woorden aan het adres van Zuid-Slavië, waarin Mussolini de moge lijkheid van een vergelijk met Belgrado liet doorschemeren, sprak de Duce over de betrekkingen tusschen Rome en Oos tenrijk. Wij hebben de onafhankelijkheid van de Oostenrijksche republiek ver dedigd (luid applaus: Leve Oosten rijk) en zullen dit ook verder doen, de onafhankelijkheid die door het bloed van den kanselier werd beze geld, die klein was van gestalte, maar groot van moed en hart. (Applaus. Leve Dollfuss!). Diegenen die willen beweren, dat Italië Agressieve plannen koestert en op een soort van protectoraat ©ver Oostenrijk aanstuurt, zijn of niet op de hoogte van den tijd, dan wel zij liegen bewust. Hierop sprak Mussolini over Duitsch land. Het moet gezegd dat de ontwikkeling der Europeesche geschiedenis zonder Duitschland ondenkbaar is, doch tevens is het noodig te verklaren, dat zekere Duitsche stroomingen en zekere Duitsche kringen dan ook niet den indruk mogen vestigen, als zou Duitschland zich van den gang der Europeesche geschiedenis verre wilen houden. De betrekkingen jegens Zwitserland zijn zeef goed en zij zullen dit blijven, niet alleen gedurende de eerste volgende tien jaren, maar veel langer. Men ziet de Duce houdt er een profetisclien blik op na.,Het lijdt geen twijfel dat onze betrek kingen met Frankrijk zoo zeide Musso lini verder sinds een jaar zichtbaar verbeterd zijn. Wanneer wij tot een overeenkomst ge raken (en dat hopen wij) dan zal dit voor beide landen vruchten dragen, en in het algemeen belang van Europa zijn. Van dit alles zal men eind October of begin No vember getuige zijn. De verbetering der betrekkingen tus- sclien de volkeren van Europa in het al gemeen is van te meer belang, nu de ont wapeningsconferentie schipbreuk heeft geleden ondanks de hardnekkige pogin gen van Henderson om haar te redden. Met het oog op dezen toestand kan het dan ook niemand verwonderen, dat Italië besloten is zijn volk militair te bereiden. De rede van Mussolini heeft in politieke en diplomatieke kringen een diepen in druk gemaakt, in het bijzonder wat het deel over de buitenlandsche politiek aan gaat, dat veelal sensationeel wordt ge noemd. Duitschland de militaire bepalingen van het verdrag van Versailles op zou zeg gen, lijkt ons dan ook heusch zoo dwaas niet. Het bericht, zooals wü dat in de groote bladen vinden, laten we hieronder volgen: Zoowel de Echo de Paris als het tink- sche blad Oeuvre zaggen uit „onverdach te bron" te vernemen, dat het opperbevel van de Duitsche rijksweerbaarheid bi» de Duitsche regeering aandringt op offi- cieele opzegging yan de militaire bepa lingen van het vredesverdrag van Ver sailles, aangezien de uitbreiding van de troepensterkte en de fabricage van nienw oorlogstuig, met name van tanks niet langer geheimgehouden kunnen worden. De Echo de Paris zegt, dat generaal Blomberg den eersten October als uiter sten datum van de opzegging had be paald, doch dat von Neurath zich daar tegen zou hebben verzet. Diens verzet beteekent echter slechts eenig uitstel zeggen de twee Panische bladen. Commentaar overbodig. Duitschland en het verdrag van Versailles In ons vorig over zicht hebben we een en ander verteld van de bewapeningsjacht van de wereld. Het was geen vrooliik beeld. Hoe kon het ook anders. Als we met open oog de politiek van het buiten land gadeslaan, dan kan niet anders dan groote zorg voor de toekomst ons hart vervullen. Wel staan de bladen op het oogenblik niet zoo vol met sombere be richten, maar dat komt omdat de heeren diplomaten de laatste weken geen geeste lijk contact met elkaar hebben gehad en er dus van het bestaande wantrouwen minder openbaar werd. Dat het echter nog bestaat is zeker en een van de sterkste bewijzen daarvan is juist de bewapening. Ook Duitschland doet daar aan mee. Het is geen geheim meer dat Duitschland zich, niettegenstaande alle verdragen, sterk bewapend en het be richt van eenige Fransche bladen, dat De regeering te Madrid heeft met succes weerstand kunnen bieden aan den stormloop van het Marxisme en separatisme. De voorloopige regeering, die zich Zaterdag onder leiding van Luis Companys, den president van de Catalaansche generaliteit te Barcelo- na had gevormd en Catalonië had uitgeroepen tot een onafhankeHjkcn vrijstaat, heeft zich Zondagmorgen na een reeks nachtelijke gevechten aan de regeering overgegeven, Companys zelf en zijn voornaamste medewerkers zijn door de regeeringstroepen ge vangen genomen. Ofschoon de nienwe Catalaansche re geering, die zich Zaterdag te Bareelona heeft gevormd, in de oproepen, welke zij via een in de gebouwen der generaliteit geïnstalleerden radiozender tot de Cata laansche bevolking richtte, telkens we der verklaarde te zullen overwinnen of te sterven, heeft zij dus zelve niet de weer standskracht getoond, welke zij van haar onderdanen verlangde, en waartoe zij ook in het Spaansch de Spaansche republikei nen had opgewekt. Gistermorgen om kwart over zes, heeft zü zich zooals ge zegd aan de regeeringstroepen onder lei ding van generaal Batet overgegeven. Alle leden der regeering, de burge meester van Bareelona, de leden van het stadsbestuur en de opperbevelhebber van de Catalaansche strijdkrachten werden in hechtenis genomen en met hen nog verscheiden andere opstandelingen, naar gemeld wordt in totaal 450 man. Luis Companys, de leider der separa tistische beweging, is met een aantal zij ner voornaamste helpers, na gefouilleerd te zijn, aan boord gebracht van het Stoomschip „Uruguay", zü zullen weldra naar Madrid worden overgebracht. De gebouwen der Catalaansche regeering zijn door troepen der centrale Spaansche re geering bezet, en hoewel er hier en daar nog wordt gevochten, keert toch langza merhand de rust te Bareelona terug. Gen. Batets ingrijpen. Over het verloop der gebeurtenissen te Bareelona meldt United Press nog het volgende: Na afkondiging van den nieuwen vrij staat was de toestand te Bareelona aan vankelijk vrij rustig. Groepen burgers, die door de Catalaansche regeering waren bewapend, hielden de wacht op de toe gangswegen tot de stad. De guardia civil hield zich afzijdig; zij sloot zich op in de kazernes en nam niet aan de beweging deel. Aanvankelijk scheen het of ook de commandant der Synansche troepen van Catalonië, generaal Batet, die zelf een Catalaan is van geboorte, voor de bewe ging zou zijn te winnen. Hi;i vroeg al thans een uur bedenktijd, toen Companys hein vroeg of hij bereid was het nieuwe regiem te aanvaarden. Voor echter een uur was verloopen maakte een incident aan dezen twijfel een einde. Een peloton soldaten maakte n.1. tus schen elf uur en halftwaalf onder trom petgeschal bekend, dat de centrale regee ring voor geheel Spanje den uitzonde ringtoestand had uitgeroepen. Uit het gebouw der socialistische va'k- vereeniging werd plotseling door gewa pende burgers op de soldaten geschoten, met het gevolg dat een hunner getroffen werd en ineenzakte. Generaal Batet be sloot hierop tot krachtdadige actie over te gaan. Hij liet ettelijke afdeelingen infan terie en artillerie aanrukken én gaf bevel den aanval op het gebouw te openen. Een tijd lang werd het met geschut en machinegeweren bestookt; daarna bestormden de soldaten het gebouw, welks verdedigers,-^ murw geworden door het bombardement, zich zonder slag of stoot overgaven. Verwoede strijd. Fer radio werd daarop bekendgemaakt, dat thans het paleis van de Catalaansche generaliteit zou worden bestormd, waar zich de Catalaansche regeering bevond en nog steeds haar radio-oproepen tot hardnekkig verzet tegen de centrale re geering uitzond. Ook het ministerie van Binnenlandsche Zaken zou worden be zet om definitief een einde te maken aan het bestaan van de separatistische regee ring. De opstandelingen, die het ministerie van Binnenlandsche Zaken bezetten, bo den meer weerstand. Zü bleken in het bezit te zün van machinegeweren en handgranaten en na een half uur van verbitterden strijd, deden zü de regee ringstroepen onverrich terzake terug deinzen. Veel rust kregen zü echter niet, want slechts korten tijd later werd de aanval hervat en eenigen tüd golfde de strijd heen en weer tot op een gegeven moment de verdedigers hun geweervuur plotse ling staakten. Den soldaten, die voor zichtig het gebouw binnendrongen, wachtte een groote verrassing: zü vonden het gebouw volkomen leeg. De verdedi gers waren door een onderaardsche gang ontkomen. De strijd om de Catalaansche genera liteit was niet minder verwoed. De om geving van het gebouw was volkomen in het donker gehuld, hetgeen voor de aanvallers geen gunstige factor was. Bovendien hadden zich op de daken van het gebouw, evenals op de huizen in den omtrek, opstandelingen opgesteld, die een hagel van kogels op de regeerings troepen liet neerdalen. De regeer ing meester. is den toestond Een tijdlang zag het er voor de solda ten niet zeer gunstig uit. Zü hielden ech ter moedig stand en drongen zelfs meer en meer op, tot zjj ten slotte, dank zü het demoraliseerende effect van het zwa re geschut en het voortdurende geratel der machinegeweren, den weerstand der belegerde opstandelingen konden bre ken. O.a. werd ook gebruik gemaakt van mijnenwerpers, welker uitwerking stellig zeer groot moet zün geweest, want nadat deze in gebruik waren genomen was het met het verzet spoedig gedaan. De straten rondom het gebouw werden met behulp van traangasbommen schoon geveegd; de regeeringstroepen waren den toestand weer meester. Volgens een besluit van de regee ring te Madrid zullen Companys en zijn medeplichtigen terechtstaan voor de rechtbank der constitutionneele waarborgen en niet voor den krijgs raad verschijnen. De oud-premier Azana, die de leiding op zich had genomen van de nieuwe revolution- naire regeering, welke gisteren te Bareelona tegelijk met den Catalaan- schen vrijstaat is gevormd, bevindt zich niet onder de gevangenen. Hoeveel personen bii den strijd van Zaterdagnacht om het leven zijn gekomen kan nog niet worden gezegd. Reeds zou den 23 lijken zijn geïdentificeerd, andere berichten spreken echter van veertig dooden. Daar nog steeds in verschillende deelen van Bareelona wordt geschoten, zal het aantal slachtoffers vermoedelijk nog stijgen. Het aantal gewonden be draagt naar schatting ongeveer 156. De groote daling tengevolge van de crisis' In verband met de groote belangstel ling naar de nieuwste gegevens der inko mens en vermogens in Nederland, zullen m de negende aflevering van het Maand schrift van het Centraal Bureau voor de statistiek, welke ter perse is, enkele voor loopige totale cjjfers betreffende de sta tistiek der rijksinkomsten- en vermogens belasting worden opgenomen voor het be lastingjaar 1933—1934. Uit deze voorloopige gegevens, die in dit maandschrift in vergelijking worden gebracht met overeenkomstige gegevens van 1 Mei 1915 af, blijkt, dat het bedrag der zuivere inkomenstens vóór den kin deraftrek voor het belastingjaar 1930'31 het hoogste is geweest, n.1. 4.367 mil lioen en dat daarop als gevolg van de in in 1929 opnieuw ingetreden oeconomische crisis een teruggang is gevolgd tot 3160 millioen voor 1933—1934, welke daling 27.65 pet. uitmaakt van het topjaar 1930— 1931. Het gemiddeld inkomen per aange slagene bedroeg over 1933—1934 2125 en bereikt hierdoor over dit jaar het laag ste punt van alle sinds 1915 verstreken jaren. Het hoogst gemiddelde inkomen werd aangetroffen over de jaren 1917—18 en 1920—1921 en beliep 2659. De aandacht zü erop gevestigd, dat het bedrag der inkomsten in het algemeen betrekking heeft op de inkomsten, geno ten in het voorgaande kalenderjaar, zoo dat bovengenoemd bedrag van 3160 mil lioen. de inkomsten betreft over het ka lenderjaar 1932. Het bedrag der in de vermogensbelas ting vallen vermogens bereikte het hoog ste punt over het belastingjaar 1929—30, n.1. 15.666 millioen, waarop een terug gang is gevolgd van 11.472 millioen over 1933—1934 (daling 26.77 pet.). Het gemid- Feuilleton O Uil het Amerikaansch. 84) >,U? Niets, absoluut niets!" viel ze hem In de rede, terwijl ze in een redelooze op laaiing van drift haar polsen uit den greep loswrong. „Doen jullie ooit iets? Is de "vrouw niet altijd alleen de schuld? Jullie schuld is 't nooit natuurlijk niet, ver «eeld je! Maar maak je niet bezorgd zal niets doen, niets zeggen of doen, frl!Y e «beroerde" episode weer in je Klachten naar voren te roepen. Ga maar uw naar huis en naar bed voordat J t weet ben je alles, wat gebeurd is, 1 vergeten." kel^na ruw wreef ze zich met de knok- liiu Yan Yaar banden over haar trillende los "."Vergeten," barstte ze opnieuw Maai» 1* als. bat maar ooit kon.... "at is juist m'n boete, 't vernede- laten mm611' <lat' ik' <loor miJn gevoel te Hikho-1 een non door zyn ridder- alsof D ongen heb te doen, alsof. Lvt!il.^eet ba' zoo zeker," antwoordde teven* geprikkeld en geïnteresseerd anderina°r ("e P'otselinge van-front-ver- <nu»u> be merkwaardige ineonse- vn., reüeneering. die er het gevolg te gry- \an was "®n®ering> bie er het Pen V, p ebeerde hij haar hand met zoo dwaas. Zie je dan niet, dat je me razend maakt, dat ik dol op je ben?" „O, ja.zeker!" lachte ze minachtend. „Hoor eens gebruik je verstand je bent pienter genoeg," antwoordde hü geprikkeld. „Je weet drommels goed, dat een vrouw en een vrouw als jü niet met een man als ik kan spelen hem kan behandelen, of hij een kwajongen is. Ik verzeker je...." Büna had hü een domheid gezegd, hij beheerschte zich op het laatste oogenblik. Een vrouw van dit type, dat alles zwaar- serieus nam, moest je niet op zoo'n ma nier aanpakken: „Ik ben dol op je, werke- lük," ging hij veel kalmer voort, „en ik zou er alles voor over hebben, als.... Maar de quaestie is.het lamme ervan is, ik kan niet. Je mag 't niet riskceren, hè?" verbe terde ze zijn zin. „O, ik begrijp 't heel goed. Heb ik je niet van 't begin af ge waarschuwd, dat ik geen cent bad? Jy mag 't niet riskeeren, hè, om verliefd te worden op een Niemand zonder geld. een doodgewone winkeljuffrouw, die zich wat aantrekkelijk gemaakt heelt door de geleende veeren van een ander. Neen ie hoeft niet zoo ongeloovig te kijken - heb je 't niet allang geraden? In elk ge val, dat ben ik en anders niets, of bever dat was ik een winkeljuffrouw zonder werk voordat ik hier als de secretares se van Mrs. Goswold kwam. En dat zal jk morgen weer zyn, of is 't morgen niet, dan een uur nadat ze hoort, dat ik naai mannelyke gasten 'snachts naloop,... en zo zoo ver breng, dat ze me aanhalen cn zoenen!" Dat zal ik haar niet vertellen, gal Lyttleton ten antwoord, „tenminste, als jij belooft je mond te houden." Ze ging een stap achteruit, alsof hij haar een slag in 't gelaat had willen ge ven een oogenblik bleef ze zoo in die afwerende houding staan en keek ze hem sprakeloos in het nieuwe gezicht, dat hy haar nu toonde; het koude heersehzueh- tige masker van den man, die een vrouw geheel in zyn macht weet. En 't verdriet ervan legde zich met een kouden greep om haar hart, gaf haar zulk een gevoel van ellende, dat ze zich op de lippen by- ten moest, om 't niet uit te schreeuwen. „Ik.bracht ze er eindelyk met moeite uit. „Ik mijn mond houden? O.. Wat dacht je, dat ik 't beleedigende van dit zelf bekend zou gaan maken?" „Dat is dus afgesproken," zeide hij kalmpjes. „Wat my betreft, moet ik eer- lyk toegeven, dat ik niet graag zou zien dat 't bekend werd, dat ik.ik ook.van nacht last van slapeloosheid had gehad. Maar als jij niets zegt en ik zeg niets., wel, als ik je dan soms op de een of an dere manier van dienst kan zijn, met ge noegen, hoor." Een paar oogenhlikken gaf ze geen antwoord; toen keek ze hem recht aan. „Ik begrijp, dat ik dit verdiend heb," zei- do ze heel rustig. „Dit is heel onaange naam, maar aan den anderen kant is 't ge lukkig, dat 't zoo geloopen is. Nog geen twee minuten geleden wist ik me geen raad van schaamte by de gedachte, dat ik 't toegelaten heb., dat ik zoo dom ge weest ben om te veronderstellen, dat je iets zou kunnen voelen voor een vrouw beneden je stand, iemand, die ten eerste niet was wat je maatschappelijk jo gelykc noemt en die zich daarbij aan de on- klescbheid schuldig gemaakt bad om je te laten merken, dat zij veel om jou gaf. Maar nu, nu ik dat niet ben, je gelijke in stand bedoel ik, een meisje, dat je au sérieux moet nemen, nu ben ik bly, dat 't gebeurd is. Want nu ben ik niet langer zoo naïef als eerst, nu begryp ik sommige dingen veel beter.den heer Lyttleton. Ja, nu begrijp ik je goed, een beetje te goed, misschienl" Rechtop, met een verachtend-lachenden trek om haar mond, keek z© den verbaas den man tegenover zich aan, toen met de woorden: „Wees maar niet bang, ik ben genezen," keerde ze zich om, en wilde weggaan. Maar nu was 't de man, die blijkbaar opeens tot andere gedachten gekomen was. Hij wist, dat er vrouwen met zulk een temperament bestonden tot zijn schade had hy er wel eens kennis mee gemaakt maar niet lederen dag ontmoette je et een, die het had; wat ze dan ook, van een maatschappelyk standpunt gezien be doelde hij mocht zijn, temperament, hartstocht had ze, daar was hij zeker van. Van het eerste oogenblik af had hy haar naar waarde geschat, had hij begrepen, wat dat beheerschte uiterlyk verborg met zün gewonen flair; den flair van een echten kenner, had hij dat toch maai netjes gezien. Hij klemde zijn lippen vast opeen, zyn oogen begonnen eigenaardig te glanzen. En fetielijk was zo op genade of onge nade aan hem overgeleverd. Als dat ver haal over haarzelf waar was, behoefde hij maar één woord te zeggen, en ze stond als 't ware op straat. Zelfs Abigail Goswold zou haar dan niet meer kunnen helpen; stel je voor, al haar prestige zou ze ermee weggooien, als ze< mensehen zou willen dwingen om een winkeljuffrouw als hun gelijke te ontvangen. En wat dat meisje daar in dien donkeren mantel betrof, als ze werkelijk dat soort leven had leeren kennen, of liever, als haar leven tot dus ver niets anders geweest was, dan grau wen en snauwen te moeten afwachten van de vrouwen, die veel geld hadden, wel, dan zou ze liever alles dulden, dan dit, wat ze nu had, te moeten loslaten. En dan, dat moest hy zeggen, van 't eer ste oogenblik af was ze dadelijk op Irem gesteld geweest. Niet alleen had hy dit gezien, maar had hy 't gehoord, van de zelfde lippen, die hy zooeven nog gekust had, en die zich hadden laten kussen. Als hy maar niet zoo stom-verbaasd en zoo onvoorbereid geweest was, zyn gevatheid, zyn takt, waarover hij by dergelijke situa ties gewoonlijk in zoo ruime mate be schikte, was hij heelemaal kwijt geweest, hij mocht wel oppassen, want deze had hy er bijna door verloren. Bijna gelukkig! Wel was 't riskant om in dit huis met zoo'n soort verhouding te beginnen, als 't gemerkt werd, lag hy er voorgoed uit. Maar, waarachtig, 't zou doodzonde zijn om 't te laten loopen; eentje van dit tem perament was een beetje gevaar best waard. Geen wonder, dat 't geweten van den beer Lyttleton tegen zooveel spitsvondig heid hèt zuchtend afleggen moest. En zoo kwam bet dus, toen Sally zich omkeerde om weg te gaan, dat de jonge man met een paar snelle stappen naast haar stond en haar met zijn hand op haar arm tegenhield. .Blijf nog even hier ik heb je nog iets te zeggen, kind," zeide hij heel rus tig. De zonderlinge combinatie van den on- verwacht-nederigen toon en de vernede rende familiariteit van 't woord „kind" brachten haar zoo in de war, dat ze, tegen den verstandigen raad van haar zeer com petente intuïtie in, aarzelend bleef staan. „Zoo moeten we niet van elkaar gaan als kwade vrienden en alleen doordat we elkaar verkeerd begrijpen," zeide hij met een klank in zijn stem, waarvan hij door ondervinding wist dat hij er bij zulke gelegenheden wonderen mee ver richtte, en met een volkomen negeeren van haar uitgesproken vijandige houding: „Vier woorden maar en 't is weer goed tusschen ons maar je moet eerst even naar me luisteren. „Ja...." zeide ze koel. „Vier woorden, anders niet. Met de hand op haar arm boog Lyttleton zich naar Sally over. „Ik heb ze vanavond al één keer'gezegdWil je ze nog eens hooren? Neen, neen., hoor me eerst aan. Ik heb wel degelijk gemeend, war ik ge zegd heb, maar ik was mezelf niet., on handig, kinderachtig als een jongen van achttien daarom heb ik mijn bedoeling niet duidelijk kunnen maken. Je begreep me verkeepd, je legde m'n woorden anders uit dan ik ze bedoelde en in plaats van je rustig uitleg te geven werd ik driftig domoor die ik was. Je hebt zooeven heel harde, wreede dingen gezegd., van jouw standpunt misschien billijk.... 't kan zyn je hebt me woorden in den mond ge legd, je hebt me gedachten verweten, die geen oogenblik bij me opgekomen waren. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 1