be nertog van Kent in den echt verbonden
rinses Marina van Griekenland.
met
Duitschlands
herbewapening.
%r*
62ste JAARGANG
Eeri schitterend schouwspel.
VVEFDF BLAD
HELDERSCHE COURANT V&N DONDERDA(AG1>1934
Londen, 29 November (V.D.). In een
jchitterende omlijsting van pracht en schoon
heid, waarin de majestueuze plechtigheid van
het religieus ceremonieel op superbe wijze
was verbonden aan de praal van den Staat
Is de Hertog van Kent, de jongste zoon vari
den Koning en de Koningin van Engeland,
heden in het huwelijk getreden met Prinses
Marina van Griekenland.
Het was niet slechts een koninklijk huwe
lijk, doch een van de grootste gebeurtenissen
van dezen aard in Europa sinds vele jaren
een gebeurtenis, die sinds vele weken 'het
onderwerp van gesprek in alle kringen heeft
uitgemaakt.
Ronuom ue Westminster Abbey te
Londen, ten overzicht van de geweldige
tribunes, welke zijn opgericht voor de
duizenden belangstellenden.
Plechtignéöu.ala op dezen dag zullen nog.
lang leven in de herinherlng"V35i hen, die zoo
gelukkig waren er getuige van te zijn.
Welk een pracht werd tentoon gespreid in
de koninklijke stoeten tusschen het Bucking-
ham Palace en Westminster Abbey dat
statige gebouw, dat de tempel is van zooveel
romantiek in de geschiedenis van Engeland.
Het was inderdaad een gebeurtenis, die de
harten ontroerde van de millioenen, die zich
verdrongen in de feestelijk versierde straten,
om slechts een glimp te kunnen opvangen
van het jonge paar.
De route, welke tusschen het paleis en de
abdij werd gevolgd, was een gloed van kleu
ren. Vlaggen van alle naties hingen van de
gebouwen, vele honderden extra-vlaggen-
stokken waren op de daken en aan de boven
ste vensters der huizen bevestigd; de tribunes,
welke op de open plaatsen waren opgericht,
waren blauw geschilderd, zoodat de beroemde
Parliament Square tegenover de Abdij een
schilderij was van blauw, rood en goud
In de historische Whitehall wapperden dui-
VeneetLgekLeUrdC V'aggetjCS Van
Venet aansche masten ter hoogte van dertig
voet, terwijl langs de deftige Bond Street hoog
boven de straat omvangrijke bloemversierin-
gen met slingers van anjers, groen en sleutel
bloemen in alle nuances, waren opgehangen.
De politieautoriteiten hadden bijzondere
voorzorgsmaatregelen genomen. Niet alleen
waren ongeveer achtduizend man op straat,
doch om te voorkomen, dat iemand in staat
zou zijn moeilijkehden te veroorzaken uit
een venster langs de route, hadden zij
lijsten laten opmaken van de toeschouwers,
die kamers of vensters langs de route hadden
gehuurd.
Maar in deze mooie omlijsting viel niets
meer op dan de uniformen van de soldaten
levendige klateringen van kleuren, gemengd
met schitteringen van zilver als lichtpijlen op
hun uniformen.
Slank, onbeweeglijk als standbeelden, ston
den zij aan eiken kant van de route, welke
gevolgd werd. Zij hadden de bewondering van
de honderdduizenden toeschouwers, die op
sommige plaatsen tien of meer rijen dik
stonden. Velen van hen, die in de achterste
rijen stonden, konden niets of slechts weinig
zien, maar toch bleven zij staan, als bewijs
van hun eerbied voor de leden van het Konin
klijk Huis. Speciale maatregelen waren ge
nomen om driehonderd invalide oud-strijders
in staat te stellen de Koninklijke stoeten te
zien voorbijtrekken.
Alle tribunes en ook de Westminster Abbey
zelf waren geheel gevuld, voordat de pro
cessies begonnen. Voor den dienst in de Abdij
waren ongeveer 1800 uitnoodigingen verzon
den. Om een vlot verloop te verzekeren, was
de Abdij verdeeld in afdeelingen, elke afdee-
ting met een letter. Elke plaats was genum
merd.
Bij het naderen van den tijd der plechtig
heid bereikte de spanning bij de menigte haar
hoogtepunt. Men rekte zich uit om de Konin
klijke optochten te zien passeeren en een luid
gejuich barstte los, toen bekend werd, dat
Koning George en Koningin Mary van
Buckingham Palace waren vertrokken voor
bun tocht naar de Westminster Abbey.
Langzaam reden zij, geëscorteerd door
cavalerie in groot tenue, langs de ontzagge
lijke menigte aan weerszijden van de route,
voortdurend luide toegejuicht.
Wellicht nog luider waren de toejuichingen
voor Prinses Marina, toen zij met haar
ouders Prins en Prinses Nieholas het paleis
verliet.
Gekleed in een hermelijnen mantel over
haar bruidstoilet, was zij een schilderij van
gratie en schoonheid. Nimmer tevoren had
Engeland een beminnelijker bruid gezien; zij
had de harten der Engelschen gewonnen. De
onstiïmge toejuichingen van de honderddui
zenden langs dc, weg, toen de auto van de
Prinses passeerde, ware», onvergetelijk. Man
nen, vrouwen en kinderen er wareu'hiizen-
den kinderen schenen al het andee voor üvF
oogenblik vergeten te zijn.
„Marina, Marina"!, schreeuwden zij, totdat
hun stemmen heesch waren, en al dien tijd
antwoordde de Prinses met een lieve glim
lach.
Een half uur voor den aanvang van de
plechtigheid verliet de Hertog van Kent, ver
gezeld door zijn oudsten broer, den Prins van
Wales, het St. James-Palaee, voor zijn laatste
rit als vrijgezel.
Groot, slank, flink, gekleed in marine
uniform, scheen hij de volmaakte bruide
gom. Zijn gelaat stond in een lach bij het
aanschouwen van de enthousiaste menigte.
Hij zag er uit als de gelukkigste man ter
wereld.
In de Westminster Abbey.
De eerste Koninklijke stoet, die aan de West
minster Abbey arriveerde, was die van den
Koning en de Koningin, die begroet werden
door vele Koninklijke gasten en de hooge gees
telijken. Toen alle gasten zich bij den ingang
hadden verzameld, traden de Koning en de
Koningin het kerkgebouw binnen en begaven
zich naar hun plaatsen bij het altaar.
Alle bruidsmeisjes waren gei
pon van witte crêpe, doorweven
nen zilveren draad en droegen bou^ê'.
kleine witte rozen, bijeengehouden dool'
zilveren lint. Zij vormden een uitstekenden
achtergrond voor de bruid. Toen deze onder
het hooge baldakijn, welke boven den ingang
was aangebracht, uit haar auto stapte, ont
snapte een kreet van bewondering aan de dui
zenden toeschouwers. Nooit tevoren zagen zij
een gelukkiger bruid. Toen zij een oogenblikje
op de trede bleef staan, straalde zij van geluk.
Haar japon was van witte zilverbrocaat,
waarop in zilver een Engelsche roos was ge
borduurd en zij scheen het tamelijk sombere
portaal van de Westminster Abbey te ver
lichten. Zonder ceintuur reikte de nauwslui
tende japon tot de knieën, waar zij wijder
werd en in een kleine sleep eindigde. De lange
witte mouwen hadden zilver lamé kappen en
van de schouders af hing een ongeveer 4,5 m
lange sleep, eveneens van wit zilverbrocaat en
afgezet met zilverlamé.
De Prinses droeg een sluier van prachtige
•mmaM
na
««uneente
met
Het vormelijk bruidspaar, Z. K. H. Prins George van Engeland en H K. H.
Prinses Marina van Griekenland, omringd door de bruidsmeisjes Boven
v.ln.r.Drinses Irene van Griekenland; lady Mary Cambridge, Prinses
Elisaberh van York en Prinses Juliana Ondei v.l.n.r.: Prinses Catharina
van Griekenland; lady Iris Mountbahen; Prinses Eugenie van Griekenland
en Groothertogin Kyra van Rusland
H.K.H. Prinses
repetitie voor he^hu™ Grieken|and.
Het was een indrukwekkend oogenblik. Alle
pracht, in de Abdrj aanwezig, was ten toon
gesteld. Aan den anderen kant stond het wit
gedekte altaar, waarop het schitterende gou
den vaatwerk van de Abdij was geplaatst, met
terzijde de Aartsbisschoppen, Bisschoppen,
kerkelijke hoogwaardigheidsbekleeders en
Koninklijke gasten.
Sinds vele jaren had Londen niet zoovele
Koninklijke persoonlijkheden bijeengezien als
vandaag. Met Koning George en Koningin
Mary zaten bij het altaar de Koning en de Ko
ningin van Denemarken, de Koning en de Ko
ningin van Noorwegen, Prins Karei van Bel
gië,, Prinses Paul van Joego-Slavië, een zus
ter van Prinses Marina, de graaf en gravin
Toerring, haar andere zuster en zwager, Prins
Waldemar van Denemarken, Prins George
van Griekenland, Prinses Maria van Grieken
land en de Groothertog en Groothertogin Cyril
van Rusland.
In de stoelen van het koor zaten de leden
van het kabinet, oud-ministers, de leden van
het parlement, diplomaten, ambassadeurs en
gezanten o.w. de Nederlandsche gezant jhr.
mr. R. de Marees van Swinderen en andere
gepriviligeerde gasten. De meesten van hen
waren, evenals de andere heeren onder de
gasten in de Abdrj, in avondtoilet. 'Dit is de
eerste maal, dat aan gasten was toegestaan
een Koninklijke huwelijksplechtigheid in ge
woon avondtoilet bij te wonen.
Aan de plechtigheid werd nog meer luister
en kleur bijgezet door de tegenwoordigheid
van Koning George's „Honourable Corps of
Gentlemen-at-Arms" in hun scharlaken en
gouden uniformen, met hun witte pluimen en
door de Yeomen of the Guard.
Eenige minuten nadat de Koning en de Ko
ningin het kerkgebouw waren binnengetreden
arriveerde de bruidegom, die plaats nam bij
de treden naar den kansel om daar op zijn
bruid te wachten. Naast hem stonden de Prins
van Wales en de Hertog van York, die in over
eenstemming met de gewoonte btj Koninklij
ke huweljjken, optraden als zijn begeleiders.
Het groote moment was echter de aankomst
van de bruid kort daarop. Aan de groote wes
telijke ingang van de Westminster Abbey werd
zij ontvangen door den deken dr. Foxley Mor
ris, den kanunnik van de Westminster en an
dere functionarissen van de Abdij. Daar waren
ook de acht bruidsmeisjes, Prinses Juliana, de
Nederlandsche Koninklijke gast bij deze huwe
lijksplechtigheid, Prinses Irene van Grieken
land, Prinses Katherina van Griekenland,
Groothertogin KI ra van Rusland, Prinses Eli-
aabeth van York, Prinses Eugenie van Grie
kenland, »_aJy Iris Mountbatten en Lady Mary
Cambridge, de 10-jarige achternicht van Ko
ningin Mary.
antieke kant, een familiebezit, dezelfde sluier,
die haar moeder Prinses Nieholas bij haar hu
welijk droeg. Een diamanten tiara, die fon
kelde en schitterde als duizenden lichtjes,
kroonde haar hoofd en zij droeg een bouquet
van sneeuwwitte lelies.
Aan den arm van haar vader, Prins Nieho
las trad zij de Abdij binnen, gracieuselijk ge
volgd door de bruidsmeisjes.
Op de treden naar den kansel voegde de
Hertog van Kent zich bij zijn bruid, waarna
Ue huwelijksplechtigheid een aanvang nam.
De huwelijksplechtigheid.
In tegenstelling met de imposeerende praal
buiten, was de dienst in de kerk zeer een
voudig. Het huwelijk werd op de gewone wij
ze, waarop zulks in de Engelsche kerk ge
schiedt, ingezegend.
Toen de deken van de Westminter Abbey de
gebruikelijke vermaningen voorlas, kon men
in de kerk een speld hooren vallen. Niemand
wenschte ook maar een enkel woord te mis
sen van hetgeen de deken zeide en zijn stem
kon tot in alle hoeken van het gebouw dui
delijk worden verstaan.
Daarop volgde het indrukwekkendste mo
ment van de geheele plechtigheid, de inze-
goedkooper. <-~>^ngst
nftnH -w i
cu Deecje zenuwachtig, m. 1 I
van was verdwenen, toen zij elkande» uw.,
en gehoorzaamheid zwoeren. Duidelijk klon
ken hunne stemmen.
De eenvoudige ring, gemaakt van goud uit
een mijn in Wales, werd gezegend en de
Hertog schoof hem om den vinger van zijn
bruid. Zij waren man en vrouw.
Een gemengd koor van zeventig stemmen,
bestaande uit het koor van de Abdij, het koor
van de Koninklijke Kapel en vertegenwoor
digers van het koor van de St. Georges
Kapel in Windsor zong vervolgens een psalm.
De voorzanger van de Westminster Abbey
Rev. Cyril Armitage zong de smeekbeden,
waarna het jonggetrouwde paar zich naar
het altaar begaf, waar de Aartsbisschop van
York de overige gebeden las.
Van het altaar sprak de Aartsbisschop van
Canterbury den Hertog en de Hertogin van
Kent toe en gaf hij hun zijn kerkelijken ze
gen.
Nadat het „God save the King" en een
hymne, speciaal gecomponeerd voor de
plechtigheid waren ten gehoore gebracht, be
gaven de Hertog en de Hertogin van Kent
zich met hun familieleden naar de kapel van
St. Edward the Confessor, achter het groot-
altaar. Daar lagen op een eikenhouten tafel
de twee registers, die moesten worden getee-
kend. Het eerste register, geteckend door
de bruid en den bruidegom en de voornaam
ste getuigen bij de plechtigheid, was het ge
wone register, dat volgens de wet vereischt is
om door de betrokken personen te worden
geteekend en dat in het archief van de West
minster Abbey wordt bewaard.
Het tweede register is van groo tere be-
teekenis. Het is bekend, als het Koninklijk
Register en wordt altijd gebruikt bij Konink
lijke huwelijken, doopplechtigheden en andere
bijzondere gebeurtenissen. Het bevat de
handteekeningen van nagenoeg alle konink
lijke persoonlijkheden van Europa van de
laatste 160 jaar. Het register is zeer om
vangrijk en wordt veilig opgeborgen in het
Ministerie van Binnenlandsche Zaken in
Whitehall.
Nadat de registers waren geteekend begaf
het jonggetrouwde paar zich met de leden
van het koninklijke gezelschap dooi den wes
telijken uitgang van de Abdij naar bulten, ge
volgd door de processie van geestelijken, ge
kleed in schitterende roode gewaden.
Buiten stond de auto voor het jonge paar
gereed; eerst stapte de bruid en daarna haar
echtgenoot in.
Terug naar het paleis.
Toen de auto, geëscorteerd door cavallerie,
zich in beweging zette om terug te rijden
naar Buckingham Palace, steeg een luid ge
juich uit de menigte op. Hoeden werden in
de lucht geworpen en het scheen alsof de
menigte buiten ziehzelve van vreugde was.
De terugweg naar het Buckingham Palace
leidde langs een andere, langere route, om
zooveel mogelijk menschen in de gelegenheid
te stellen het koninklijk paar toe te juichen.
Het enthousiasme langs de met vlaggen ver
sierde straten was enorm.
Onmiddellijk nadat de Hertog en Hertogin
en de andere leden van het Koninklijk ge
zelschap in het paleis waren teruggekeerd,
werd in de particuliere koninklijke kapel een
Grieksch-orthodoxe godsdienstoefening gehou
den. De dienst, die een strikt particulier ka
rakter droeg, werd geleid door den Griekschen
Aartsbisschop te Londen, Dr. Strinopoulos
Germanos, dje ^geassisteerd werd door twee
priesters en twee dekenen."
Het was een schilderachtige plechtigheid
in deze kapel. De bruid en bruidegom droe
gen brandende waskaarsen en volgden den
priester, die hen voorging in het Allerheilig
ste van de Kapel, terwijl hij wierook offerde
en een psalm zong.
Na een korte toespraak van den Aartsbis
schop over het huwelijk, stelde hij aan bruid
en bruidegom de vraag, of zij elkander
trouw zwoeren.
De woorden, waarbij het huwelijk verbon
den werd verklaard, werden driemaal voor
bruid en bruidegom herhaald, waarna de
Aartsbisschop ringen schoof om den ring-
u terec.
de brandende ruDoe».
eheelej*^
hun
gen. Himley Hall is een prac»
blijf in het hart van het Engelsche landschap?
De huwelijksplechtigheid in de Westminster
Abbey werd per radio uitgezonden. Op acht
plaatsen waren microfoons opgehangen en
toen de Hertog van Kent en zijn bruid hun
huwelijksgeloften aflegden, werden hun stem
men over de geheele aarde gehoord.
Nimmer tevoren waren te Londen zulke
omvangrijke voorbereidingen getroffen voor
een historische gebeurtenis als deze. Gedu
rende de eerstvolgende dagen zal Londen de
vroolijkste stad ter wereld zijn. Alle beperkin
gen betreffende den verkoop van' sterken
drank zijn opgeheven en café's, restaurants,
theaters en bioscopen zullen den geheelen
nacht open mogen zijn.
West End zal de eerstvolgende dagen schit
teren in een zee van licht. Elk groot gebouw
zal door schijnwerpers worden verlicht.
Winston Churchill uit zijn
beduchtheid.
In het Lagerhuis heeft Winston Chur
chill gisteren zijn met spanning verwach
te rede over de herbewapening van
Duitschland gehouden. Baldwin deed in
zijn antwoord o.m. een beroep op Duitsch
land om zijn isolement op te geven.
Gisteren is in het Lagerhuis een zeer be
langrijk debat gehouden over de herbewape
ning van Duitschland.
Winston Churchill verdedigde nl. een amen
dement op het adres van antwoord op de
troonrede, waarin gezegd werd dat het de
fensieve apparaat van Groot-Brittannië niet
meer voldoende was om den vrede, de veilig
heid en de vrijheid der burgers van het Em
pire te waarborgen.
De fabrieken van Duitschland, aldus Chur
chill, werken zoo goed als onder oorlogsom
standigheden en de Britsche defensiemacht
met name de luchtmacht, is niet meer vol
doende
WINSTON CHURCHILL.
Churchill „niet _dat een oorlog on
vermijdelijk was of voor de ueur stönci'TuvcS». -
als Groot-Brittannië niet onverwijld begon zijn
eigeïi veiligheid te verzekeren zou het wel
dra niet meer in staat zijn dit te doen.
liet groote nieuwe feit, dat de aandacht
trel<t vair alle landen van Europa is, dat
Duitschland zich herbewapent met name in de
lucht. Einde 1936 zal zijn luchtmacht 50 pet.
groo^er zijn dan die van Engeland en einde
193/7 io0 pet. grooter. Het bezit 200 tot 300
burgerlijke vliegtuigen, die in bombarde-
r«entsvliegtuigen kunnen worden veranderd,
vinger van den rechterhand van heide. De ./Sprekende over het luchtwapen, zeide Chur-
ring, die aan den Hertog werd geschonken,
werd op speciaal ontwerp van zijn echtgenoot^
vervaardigd. Deze gift is een integreere^d
deel van de huwelijksritus van de Grieksjéhe
orthodoxe kerk.
Vervolgens dronken eerst de Hertog en
daarna de Hertogin, driemsuü uit eenzelfden,
beker.
Na afloop van dezen dienst werd in een van
de statiezalen van het paleis een lunch ge
serveerd. Dit was een scnicterende bijeen
komst, bijgewoond door ongeveer honderd
gasten, onder wie koningen, koninginnen,
prinsen, prinsessen en leden van buitenland-
sche koninklijke families.
De Hertog en Hertogin op reis.
Vroeg in den namiddag reed het jonge paar
in een rijtuig, getrokken door de beroemde
Windsor-schimmels van Buckingham Palace,
naar het Paddington-station, vanwaar zij per
trein naar Birmingham vertrokken. Naar het
station werden zj) begeleid door een escorte
van de Life Guards en overal waar de Her
tog en Hertogin passeerden, stonden weer
duizenden langs den weg geschaard om hen
toe te juichen.
chili, dat de brandbom het vreeselijkste ik.
Door aanhoudende bomaanvallen van een
week of tien dagen op Londen, zouden 30 tot
40.000 menschen worden gedood of verminkt
en zouden in korten tjjd 3 tot 4 millioen
menschen naar het platteland worden gedre
ven. Schier ieder deel van het land bevindt
zich binnen het bereik van een luchtaanval,
r-iet is zoo goed als doelloos om de Britsche
arse«vo)en en fabrieken naar de Westkust te
willen verplaatsen. De eenige practische en
zekere verdedign^ was volgens spr., den vij
and evenveel nadeel to/» te brengen als hij En
gelanti, zou kunnen berokkenen. Al» dit be
reikt kon worden, wat beteekc^t dan daar
tegenover 60 tot 100 millioen pond sterling,
die bijv. door een leening konden worden op
gebracht.
Er was, zoo vervolgde Churchill, geen en
kele reden om aan te nemen, dat Duitsch
land Groot-Brittannië zou aanvallen. Het
Duitsche volk is zeer vriendschappelijk ge
zind ten opzichte van Groot-Brittannië, maar
het besluit van slechts een handvol mannen
zou voldoende zijn om een aanval te doen ge
schieden en het gevaar voor Groot-Brittannië
Aan den vooravond van het vorstelijk huwelijk te Londen. Het Engelsche Koningspaar verlaat per auto, luide
toegejuigd door een enthousiaste menigte, de Westminster Abbey, waar zij de repetitie
voor de huwelijksplechtigheid hebben bijgewoond.