be nertog van Kent in den echt verbonden rinses Marina van Griekenland. met Duitschlands herbewapening. %r* 62ste JAARGANG Eeri schitterend schouwspel. VVEFDF BLAD HELDERSCHE COURANT V&N DONDERDA(AG1>1934 Londen, 29 November (V.D.). In een jchitterende omlijsting van pracht en schoon heid, waarin de majestueuze plechtigheid van het religieus ceremonieel op superbe wijze was verbonden aan de praal van den Staat Is de Hertog van Kent, de jongste zoon vari den Koning en de Koningin van Engeland, heden in het huwelijk getreden met Prinses Marina van Griekenland. Het was niet slechts een koninklijk huwe lijk, doch een van de grootste gebeurtenissen van dezen aard in Europa sinds vele jaren een gebeurtenis, die sinds vele weken 'het onderwerp van gesprek in alle kringen heeft uitgemaakt. Ronuom ue Westminster Abbey te Londen, ten overzicht van de geweldige tribunes, welke zijn opgericht voor de duizenden belangstellenden. Plechtignéöu.ala op dezen dag zullen nog. lang leven in de herinherlng"V35i hen, die zoo gelukkig waren er getuige van te zijn. Welk een pracht werd tentoon gespreid in de koninklijke stoeten tusschen het Bucking- ham Palace en Westminster Abbey dat statige gebouw, dat de tempel is van zooveel romantiek in de geschiedenis van Engeland. Het was inderdaad een gebeurtenis, die de harten ontroerde van de millioenen, die zich verdrongen in de feestelijk versierde straten, om slechts een glimp te kunnen opvangen van het jonge paar. De route, welke tusschen het paleis en de abdij werd gevolgd, was een gloed van kleu ren. Vlaggen van alle naties hingen van de gebouwen, vele honderden extra-vlaggen- stokken waren op de daken en aan de boven ste vensters der huizen bevestigd; de tribunes, welke op de open plaatsen waren opgericht, waren blauw geschilderd, zoodat de beroemde Parliament Square tegenover de Abdij een schilderij was van blauw, rood en goud In de historische Whitehall wapperden dui- VeneetLgekLeUrdC V'aggetjCS Van Venet aansche masten ter hoogte van dertig voet, terwijl langs de deftige Bond Street hoog boven de straat omvangrijke bloemversierin- gen met slingers van anjers, groen en sleutel bloemen in alle nuances, waren opgehangen. De politieautoriteiten hadden bijzondere voorzorgsmaatregelen genomen. Niet alleen waren ongeveer achtduizend man op straat, doch om te voorkomen, dat iemand in staat zou zijn moeilijkehden te veroorzaken uit een venster langs de route, hadden zij lijsten laten opmaken van de toeschouwers, die kamers of vensters langs de route hadden gehuurd. Maar in deze mooie omlijsting viel niets meer op dan de uniformen van de soldaten levendige klateringen van kleuren, gemengd met schitteringen van zilver als lichtpijlen op hun uniformen. Slank, onbeweeglijk als standbeelden, ston den zij aan eiken kant van de route, welke gevolgd werd. Zij hadden de bewondering van de honderdduizenden toeschouwers, die op sommige plaatsen tien of meer rijen dik stonden. Velen van hen, die in de achterste rijen stonden, konden niets of slechts weinig zien, maar toch bleven zij staan, als bewijs van hun eerbied voor de leden van het Konin klijk Huis. Speciale maatregelen waren ge nomen om driehonderd invalide oud-strijders in staat te stellen de Koninklijke stoeten te zien voorbijtrekken. Alle tribunes en ook de Westminster Abbey zelf waren geheel gevuld, voordat de pro cessies begonnen. Voor den dienst in de Abdij waren ongeveer 1800 uitnoodigingen verzon den. Om een vlot verloop te verzekeren, was de Abdij verdeeld in afdeelingen, elke afdee- ting met een letter. Elke plaats was genum merd. Bij het naderen van den tijd der plechtig heid bereikte de spanning bij de menigte haar hoogtepunt. Men rekte zich uit om de Konin klijke optochten te zien passeeren en een luid gejuich barstte los, toen bekend werd, dat Koning George en Koningin Mary van Buckingham Palace waren vertrokken voor bun tocht naar de Westminster Abbey. Langzaam reden zij, geëscorteerd door cavalerie in groot tenue, langs de ontzagge lijke menigte aan weerszijden van de route, voortdurend luide toegejuicht. Wellicht nog luider waren de toejuichingen voor Prinses Marina, toen zij met haar ouders Prins en Prinses Nieholas het paleis verliet. Gekleed in een hermelijnen mantel over haar bruidstoilet, was zij een schilderij van gratie en schoonheid. Nimmer tevoren had Engeland een beminnelijker bruid gezien; zij had de harten der Engelschen gewonnen. De onstiïmge toejuichingen van de honderddui zenden langs dc, weg, toen de auto van de Prinses passeerde, ware», onvergetelijk. Man nen, vrouwen en kinderen er wareu'hiizen- den kinderen schenen al het andee voor üvF oogenblik vergeten te zijn. „Marina, Marina"!, schreeuwden zij, totdat hun stemmen heesch waren, en al dien tijd antwoordde de Prinses met een lieve glim lach. Een half uur voor den aanvang van de plechtigheid verliet de Hertog van Kent, ver gezeld door zijn oudsten broer, den Prins van Wales, het St. James-Palaee, voor zijn laatste rit als vrijgezel. Groot, slank, flink, gekleed in marine uniform, scheen hij de volmaakte bruide gom. Zijn gelaat stond in een lach bij het aanschouwen van de enthousiaste menigte. Hij zag er uit als de gelukkigste man ter wereld. In de Westminster Abbey. De eerste Koninklijke stoet, die aan de West minster Abbey arriveerde, was die van den Koning en de Koningin, die begroet werden door vele Koninklijke gasten en de hooge gees telijken. Toen alle gasten zich bij den ingang hadden verzameld, traden de Koning en de Koningin het kerkgebouw binnen en begaven zich naar hun plaatsen bij het altaar. Alle bruidsmeisjes waren gei pon van witte crêpe, doorweven nen zilveren draad en droegen bou^ê'. kleine witte rozen, bijeengehouden dool' zilveren lint. Zij vormden een uitstekenden achtergrond voor de bruid. Toen deze onder het hooge baldakijn, welke boven den ingang was aangebracht, uit haar auto stapte, ont snapte een kreet van bewondering aan de dui zenden toeschouwers. Nooit tevoren zagen zij een gelukkiger bruid. Toen zij een oogenblikje op de trede bleef staan, straalde zij van geluk. Haar japon was van witte zilverbrocaat, waarop in zilver een Engelsche roos was ge borduurd en zij scheen het tamelijk sombere portaal van de Westminster Abbey te ver lichten. Zonder ceintuur reikte de nauwslui tende japon tot de knieën, waar zij wijder werd en in een kleine sleep eindigde. De lange witte mouwen hadden zilver lamé kappen en van de schouders af hing een ongeveer 4,5 m lange sleep, eveneens van wit zilverbrocaat en afgezet met zilverlamé. De Prinses droeg een sluier van prachtige •mmaM na ««uneente met Het vormelijk bruidspaar, Z. K. H. Prins George van Engeland en H K. H. Prinses Marina van Griekenland, omringd door de bruidsmeisjes Boven v.ln.r.Drinses Irene van Griekenland; lady Mary Cambridge, Prinses Elisaberh van York en Prinses Juliana Ondei v.l.n.r.: Prinses Catharina van Griekenland; lady Iris Mountbahen; Prinses Eugenie van Griekenland en Groothertogin Kyra van Rusland H.K.H. Prinses repetitie voor he^hu™ Grieken|and. Het was een indrukwekkend oogenblik. Alle pracht, in de Abdrj aanwezig, was ten toon gesteld. Aan den anderen kant stond het wit gedekte altaar, waarop het schitterende gou den vaatwerk van de Abdij was geplaatst, met terzijde de Aartsbisschoppen, Bisschoppen, kerkelijke hoogwaardigheidsbekleeders en Koninklijke gasten. Sinds vele jaren had Londen niet zoovele Koninklijke persoonlijkheden bijeengezien als vandaag. Met Koning George en Koningin Mary zaten bij het altaar de Koning en de Ko ningin van Denemarken, de Koning en de Ko ningin van Noorwegen, Prins Karei van Bel gië,, Prinses Paul van Joego-Slavië, een zus ter van Prinses Marina, de graaf en gravin Toerring, haar andere zuster en zwager, Prins Waldemar van Denemarken, Prins George van Griekenland, Prinses Maria van Grieken land en de Groothertog en Groothertogin Cyril van Rusland. In de stoelen van het koor zaten de leden van het kabinet, oud-ministers, de leden van het parlement, diplomaten, ambassadeurs en gezanten o.w. de Nederlandsche gezant jhr. mr. R. de Marees van Swinderen en andere gepriviligeerde gasten. De meesten van hen waren, evenals de andere heeren onder de gasten in de Abdrj, in avondtoilet. 'Dit is de eerste maal, dat aan gasten was toegestaan een Koninklijke huwelijksplechtigheid in ge woon avondtoilet bij te wonen. Aan de plechtigheid werd nog meer luister en kleur bijgezet door de tegenwoordigheid van Koning George's „Honourable Corps of Gentlemen-at-Arms" in hun scharlaken en gouden uniformen, met hun witte pluimen en door de Yeomen of the Guard. Eenige minuten nadat de Koning en de Ko ningin het kerkgebouw waren binnengetreden arriveerde de bruidegom, die plaats nam bij de treden naar den kansel om daar op zijn bruid te wachten. Naast hem stonden de Prins van Wales en de Hertog van York, die in over eenstemming met de gewoonte btj Koninklij ke huweljjken, optraden als zijn begeleiders. Het groote moment was echter de aankomst van de bruid kort daarop. Aan de groote wes telijke ingang van de Westminster Abbey werd zij ontvangen door den deken dr. Foxley Mor ris, den kanunnik van de Westminster en an dere functionarissen van de Abdij. Daar waren ook de acht bruidsmeisjes, Prinses Juliana, de Nederlandsche Koninklijke gast bij deze huwe lijksplechtigheid, Prinses Irene van Grieken land, Prinses Katherina van Griekenland, Groothertogin KI ra van Rusland, Prinses Eli- aabeth van York, Prinses Eugenie van Grie kenland, »_aJy Iris Mountbatten en Lady Mary Cambridge, de 10-jarige achternicht van Ko ningin Mary. antieke kant, een familiebezit, dezelfde sluier, die haar moeder Prinses Nieholas bij haar hu welijk droeg. Een diamanten tiara, die fon kelde en schitterde als duizenden lichtjes, kroonde haar hoofd en zij droeg een bouquet van sneeuwwitte lelies. Aan den arm van haar vader, Prins Nieho las trad zij de Abdij binnen, gracieuselijk ge volgd door de bruidsmeisjes. Op de treden naar den kansel voegde de Hertog van Kent zich bij zijn bruid, waarna Ue huwelijksplechtigheid een aanvang nam. De huwelijksplechtigheid. In tegenstelling met de imposeerende praal buiten, was de dienst in de kerk zeer een voudig. Het huwelijk werd op de gewone wij ze, waarop zulks in de Engelsche kerk ge schiedt, ingezegend. Toen de deken van de Westminter Abbey de gebruikelijke vermaningen voorlas, kon men in de kerk een speld hooren vallen. Niemand wenschte ook maar een enkel woord te mis sen van hetgeen de deken zeide en zijn stem kon tot in alle hoeken van het gebouw dui delijk worden verstaan. Daarop volgde het indrukwekkendste mo ment van de geheele plechtigheid, de inze- goedkooper. <-~>^ngst nftnH -w i cu Deecje zenuwachtig, m. 1 I van was verdwenen, toen zij elkande» uw., en gehoorzaamheid zwoeren. Duidelijk klon ken hunne stemmen. De eenvoudige ring, gemaakt van goud uit een mijn in Wales, werd gezegend en de Hertog schoof hem om den vinger van zijn bruid. Zij waren man en vrouw. Een gemengd koor van zeventig stemmen, bestaande uit het koor van de Abdij, het koor van de Koninklijke Kapel en vertegenwoor digers van het koor van de St. Georges Kapel in Windsor zong vervolgens een psalm. De voorzanger van de Westminster Abbey Rev. Cyril Armitage zong de smeekbeden, waarna het jonggetrouwde paar zich naar het altaar begaf, waar de Aartsbisschop van York de overige gebeden las. Van het altaar sprak de Aartsbisschop van Canterbury den Hertog en de Hertogin van Kent toe en gaf hij hun zijn kerkelijken ze gen. Nadat het „God save the King" en een hymne, speciaal gecomponeerd voor de plechtigheid waren ten gehoore gebracht, be gaven de Hertog en de Hertogin van Kent zich met hun familieleden naar de kapel van St. Edward the Confessor, achter het groot- altaar. Daar lagen op een eikenhouten tafel de twee registers, die moesten worden getee- kend. Het eerste register, geteckend door de bruid en den bruidegom en de voornaam ste getuigen bij de plechtigheid, was het ge wone register, dat volgens de wet vereischt is om door de betrokken personen te worden geteekend en dat in het archief van de West minster Abbey wordt bewaard. Het tweede register is van groo tere be- teekenis. Het is bekend, als het Koninklijk Register en wordt altijd gebruikt bij Konink lijke huwelijken, doopplechtigheden en andere bijzondere gebeurtenissen. Het bevat de handteekeningen van nagenoeg alle konink lijke persoonlijkheden van Europa van de laatste 160 jaar. Het register is zeer om vangrijk en wordt veilig opgeborgen in het Ministerie van Binnenlandsche Zaken in Whitehall. Nadat de registers waren geteekend begaf het jonggetrouwde paar zich met de leden van het koninklijke gezelschap dooi den wes telijken uitgang van de Abdij naar bulten, ge volgd door de processie van geestelijken, ge kleed in schitterende roode gewaden. Buiten stond de auto voor het jonge paar gereed; eerst stapte de bruid en daarna haar echtgenoot in. Terug naar het paleis. Toen de auto, geëscorteerd door cavallerie, zich in beweging zette om terug te rijden naar Buckingham Palace, steeg een luid ge juich uit de menigte op. Hoeden werden in de lucht geworpen en het scheen alsof de menigte buiten ziehzelve van vreugde was. De terugweg naar het Buckingham Palace leidde langs een andere, langere route, om zooveel mogelijk menschen in de gelegenheid te stellen het koninklijk paar toe te juichen. Het enthousiasme langs de met vlaggen ver sierde straten was enorm. Onmiddellijk nadat de Hertog en Hertogin en de andere leden van het Koninklijk ge zelschap in het paleis waren teruggekeerd, werd in de particuliere koninklijke kapel een Grieksch-orthodoxe godsdienstoefening gehou den. De dienst, die een strikt particulier ka rakter droeg, werd geleid door den Griekschen Aartsbisschop te Londen, Dr. Strinopoulos Germanos, dje ^geassisteerd werd door twee priesters en twee dekenen." Het was een schilderachtige plechtigheid in deze kapel. De bruid en bruidegom droe gen brandende waskaarsen en volgden den priester, die hen voorging in het Allerheilig ste van de Kapel, terwijl hij wierook offerde en een psalm zong. Na een korte toespraak van den Aartsbis schop over het huwelijk, stelde hij aan bruid en bruidegom de vraag, of zij elkander trouw zwoeren. De woorden, waarbij het huwelijk verbon den werd verklaard, werden driemaal voor bruid en bruidegom herhaald, waarna de Aartsbisschop ringen schoof om den ring- u terec. de brandende ruDoe». eheelej*^ hun gen. Himley Hall is een prac» blijf in het hart van het Engelsche landschap? De huwelijksplechtigheid in de Westminster Abbey werd per radio uitgezonden. Op acht plaatsen waren microfoons opgehangen en toen de Hertog van Kent en zijn bruid hun huwelijksgeloften aflegden, werden hun stem men over de geheele aarde gehoord. Nimmer tevoren waren te Londen zulke omvangrijke voorbereidingen getroffen voor een historische gebeurtenis als deze. Gedu rende de eerstvolgende dagen zal Londen de vroolijkste stad ter wereld zijn. Alle beperkin gen betreffende den verkoop van' sterken drank zijn opgeheven en café's, restaurants, theaters en bioscopen zullen den geheelen nacht open mogen zijn. West End zal de eerstvolgende dagen schit teren in een zee van licht. Elk groot gebouw zal door schijnwerpers worden verlicht. Winston Churchill uit zijn beduchtheid. In het Lagerhuis heeft Winston Chur chill gisteren zijn met spanning verwach te rede over de herbewapening van Duitschland gehouden. Baldwin deed in zijn antwoord o.m. een beroep op Duitsch land om zijn isolement op te geven. Gisteren is in het Lagerhuis een zeer be langrijk debat gehouden over de herbewape ning van Duitschland. Winston Churchill verdedigde nl. een amen dement op het adres van antwoord op de troonrede, waarin gezegd werd dat het de fensieve apparaat van Groot-Brittannië niet meer voldoende was om den vrede, de veilig heid en de vrijheid der burgers van het Em pire te waarborgen. De fabrieken van Duitschland, aldus Chur chill, werken zoo goed als onder oorlogsom standigheden en de Britsche defensiemacht met name de luchtmacht, is niet meer vol doende WINSTON CHURCHILL. Churchill „niet _dat een oorlog on vermijdelijk was of voor de ueur stönci'TuvcS». - als Groot-Brittannië niet onverwijld begon zijn eigeïi veiligheid te verzekeren zou het wel dra niet meer in staat zijn dit te doen. liet groote nieuwe feit, dat de aandacht trel<t vair alle landen van Europa is, dat Duitschland zich herbewapent met name in de lucht. Einde 1936 zal zijn luchtmacht 50 pet. groo^er zijn dan die van Engeland en einde 193/7 io0 pet. grooter. Het bezit 200 tot 300 burgerlijke vliegtuigen, die in bombarde- r«entsvliegtuigen kunnen worden veranderd, vinger van den rechterhand van heide. De ./Sprekende over het luchtwapen, zeide Chur- ring, die aan den Hertog werd geschonken, werd op speciaal ontwerp van zijn echtgenoot^ vervaardigd. Deze gift is een integreere^d deel van de huwelijksritus van de Grieksjéhe orthodoxe kerk. Vervolgens dronken eerst de Hertog en daarna de Hertogin, driemsuü uit eenzelfden, beker. Na afloop van dezen dienst werd in een van de statiezalen van het paleis een lunch ge serveerd. Dit was een scnicterende bijeen komst, bijgewoond door ongeveer honderd gasten, onder wie koningen, koninginnen, prinsen, prinsessen en leden van buitenland- sche koninklijke families. De Hertog en Hertogin op reis. Vroeg in den namiddag reed het jonge paar in een rijtuig, getrokken door de beroemde Windsor-schimmels van Buckingham Palace, naar het Paddington-station, vanwaar zij per trein naar Birmingham vertrokken. Naar het station werden zj) begeleid door een escorte van de Life Guards en overal waar de Her tog en Hertogin passeerden, stonden weer duizenden langs den weg geschaard om hen toe te juichen. chili, dat de brandbom het vreeselijkste ik. Door aanhoudende bomaanvallen van een week of tien dagen op Londen, zouden 30 tot 40.000 menschen worden gedood of verminkt en zouden in korten tjjd 3 tot 4 millioen menschen naar het platteland worden gedre ven. Schier ieder deel van het land bevindt zich binnen het bereik van een luchtaanval, r-iet is zoo goed als doelloos om de Britsche arse«vo)en en fabrieken naar de Westkust te willen verplaatsen. De eenige practische en zekere verdedign^ was volgens spr., den vij and evenveel nadeel to/» te brengen als hij En gelanti, zou kunnen berokkenen. Al» dit be reikt kon worden, wat beteekc^t dan daar tegenover 60 tot 100 millioen pond sterling, die bijv. door een leening konden worden op gebracht. Er was, zoo vervolgde Churchill, geen en kele reden om aan te nemen, dat Duitsch land Groot-Brittannië zou aanvallen. Het Duitsche volk is zeer vriendschappelijk ge zind ten opzichte van Groot-Brittannië, maar het besluit van slechts een handvol mannen zou voldoende zijn om een aanval te doen ge schieden en het gevaar voor Groot-Brittannië Aan den vooravond van het vorstelijk huwelijk te Londen. Het Engelsche Koningspaar verlaat per auto, luide toegejuigd door een enthousiaste menigte, de Westminster Abbey, waar zij de repetitie voor de huwelijksplechtigheid hebben bijgewoond.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1934 | | pagina 5