Buitenlandsch Overzicht.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
yyMyj
Wij breien nieuw
Gebruikt in Uw soepen HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
Oe terugkeer van het Saargebied naar Duitschland zal 1 Maart
plaats hebben. Het plan van Lloyd George tot nationaal
herstel. De grootsche voorstellen van Roosevelt, voor sociale
hervorming in de Ver. Staten.
Het Saar
gebied terug
voor
Duitschland,
DE MOORD CPDE
KEIZERSGRACHT
Plan tot
nationaal
herstel in
Engeland.
Roosevelts
sociale
hervorming.
De weerslag van de
stemming aan de Saar in
Eupen en Malmédy.
Het aangenomen rapport
van de commissie-Alojsi.
De tekst der aangenomen
resolutie.
Na de stemming in het
Saarland.
Een intervieuw met Hitier.
Abonnement per 3 maanden bg vooruitbet.: He.dersche Courant t 150- Koegras
Anna Pau.owna. Breezand. Wieringen en Texel t 1.65; bleniand f 2
Nederl. Oost- en West-Indië ner zeonoot f u r
landen t 3.20. Losse nos 4 ct frn n 6 et w JT
rr P- P- 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
f l70 CSP' '50' f °'70, f0-70.fl.Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50,
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
Er zijn lichtpunten
waar te nemen in den
internationalen toestand
en het lijkt er op, dat
de groote meerderheid,
waarvoor de Saarbevol-
king stemde voor
Duitschland, eerder toe
nadering tot Frankrijk, dan verwijdering zal
brengen. De verstandige politiek ook van den
Franschen minister van Buitenlandsche Za
ken, Laval, heeft er toe geleid, dat er wat
meer vertrouwen is ontstaan. Moge het op
dezen weg voortgaan, opdat een volk in druk
tot een volk in vreugde mag worden. De te
rugkeer van het Saargebied naar Duitsch
land, die in Genève nog tal van moeilijkheden
had kunnen veroorzaken, is nu een feit ge
worden en 1 Maart zal de Saar onder Duitsch
beleid zijn.
Over de behandeling voor den Volkenbonds
raad, Donderdag te Genève, meldde de corr.
van de „Nw. Rott. Crt." aan zijn blad:
De Volkenbondsraad is toch nog in staat
geweest vanavond de behandeling van het
Saarvraagstuk, onvoorziene omstandigheden
voorbehouden, geheel en al af te doen. Van
avond 7 uur was de overeenstemming tus
schen de Duitsche en Fransche regeeringen
verkregen, zoodat de Raad om 8 uur weer
kon bijeenkomen om de van alle zijden ge-
wenschte beslissing te treffen.
De moeilijkheden, welke Donderdagmiddag
nog moesten worden opgelost, betroffen de
demilitarisatie van het Saargebied. De Fran
sche generale staf had gewenscht, dat de Vol
kenbondsraad in de resolutie, waarbij het
Saargebied aan Duitschland zou worden toe
gekend, uitdrukkelijk Duitschland op de ver
plichtingen van het Verdrag van Versailles
tot demilitariseering van dit aan den linker
Rijnoever gelegen gebied zou wijzen en daar
bij zelfs nog enkele maatregelen zou voor
schrijven, die Juitschiand tot uitvoering van
deze verplichtingen nog zou hebben te nemen,
zooals vernietiging van een bestaande spoor
lijn, waaraan de Franschen militair strategi
sche beteekenis toekennen, uit den weg rui
ming van de op het station te Saarbrücken
bestaande gelegenheid om gemakkelijk troe
pen uit te laden, enz.
De Duitsche regeering moet haar verplich
tingen tot naleving van demilitarisatie-bepa-
lingen van het verdrag van Versailles in het
Saargebied niet betwist hebben, maar achtte
het toch met Duitschlands prestige in strijd
indien de Volkenbond hierover nog precieze
voorschriften zou geven. De Duitsche regee
ring verzette zich er ook tegen, dat Laval in
«en interpretatieve verklaring, die de Raad
stilzwijgend zou aanvaarden, de Fransche
eischen zou opsommen.
De Duitsche regeeering heeft tenslotte
In dezen haar zin gekregen en de resolu
tie van den Volkenbondsraad maakt met
geen enkel woord melding van de demili-
tarisatie-verplichtingen van Int verdrag'
van Versailles.
sterk) alle Wollen Kleeding, zooals Truien,
Vesten, Broeken, Sokken, Schoolkousen,
Sportkousen, Dameskousen enz. (ook de aller
fijnste) Handbreisters! Onze Wol en Sajet
breit uit JAAr SNOR, Zuidstr. 19.
Feuilleton.
Amsterdamsche
deteciive-roman
li)
„Nu, toen Jan weer binnen kwam, gingen
we heen. Hy moest nog even terug' om iets
te halen dat hij vergeten had. Daarna reden
wij weg."
„Tot zoover, juffrouw Basquette, heeft u de
waarheid gesproken", zei Middernacht. „Ver
tel me nu nog of u den huisknecht nog gezien
hebt, terwijl u wachtte op Heeringa, toen deze
weer naar boven was gegaan!'
„Neen, ik zag hem niet meer."
„H'm. En wat gebeurde er met het col
lier?"
„Gebeurde? Jan kreeg niet de gelegenheid
het me te laten zien."
„Sloot hij de brandkast goed?"
„Nou, dat zal wel."
„Het collier en nog een en ander is uit de
brandkast verdwenen," zei de detective en
keek de diva strak aan.
„Vertel me wat nieuws. Dacht u dat ik
nooit een krant las?"
„Ik dacht," zei Middernacht langzaam, „dat
u het collier misschien bij vergissing kon he )-
ben meegenomen."
„Waar ziet u me voor aan? Toch niet voor
een dievegge?"
„Zes jaar geleden was u betrokken jij een
afpersingszaak je. U en een name, die van
soortgelijke werkjes een gewoonte maakte,
J3ertha Gozelijns!"
Laval heeft Donderdagavond ook niet er
over gesproken. Daarentegen heeft de Duit
sche regeering zich bereid verklaard in
directe besprekingen met de Fransche regee
ring deze demilitarisatie-kwestie te regelen.
In onderhandelingen, die te Berlijn gevoerd
zijn tusschen de Duitsche regeering en den
Franschen ambassadeur aldaar parallel met
de te Genève gevoerde besprekingen van de
commissie Aloisi met de te Genève aanwezige
vertegenwoordigers van Duitschland en Fran
krijk heeft de Duitsche regeering uitdrukkelijk
haar verplichtingen erkend en zich bereid ver
klaard tot uitvoering van de noodige maat
regelen, die op grond van de bepalingen van
het verdrag van Versailles In het Saargebied
nog noodig zouden zijn. Het schijnt, dat de
Fransche generale staf de lijst van deze maat
regelen reeds belangrijk heeft verkleind en
dat de Duitsche regeering bereid is aan de
overgebleven Fransche wenschen voldoening
te schenken.
Toen deze kwestie tot oplossing was ge
bracht, kon de Volkenbondsraad spoedig bij
eenkomen om de aangelegenheid verder te
behandelen. De Raad heeft het geheele Saar
gebied, zooals natuurlijk te voorzien was, aan
Duitschland toegekend en heeft tegelijk be
sloten, dat Duitschland reeds op 1 Maart
het bestuur over het Saargebied zal over
nemen. Deze datum is onvoorwaardelijk.
De kwestie betreffende de demilitarisatie
van het Saargebied zal in het geheel niet
door de commissie-Aloisi, noch door den Vol
kenbondsraad worden behandeld. Deze kwes
tie blijft uitsluitend onderwerp van recht-
streeksche Fransch-Duitsche onderhandelin
gen.
Tot een van Eu
ropa's grootste optimis
ten behoort ongetwijfeld
de glimlachende Engel-
sche staatsman, Lloyd
George, man met een
buitengewone vitaliteit,
niettegenstaandde zijn
meer dan 70 levensjaren. De grijze staatsman
heeft het aangedrufd met een grootsch plan
voor den dag te komen, tot nationaal her
stel. Met zakenlui, economen en financiers
heeft hij onderhandeld en hpt- rponitoit Van
LLOYD GEORGE.
uie onderhandeling is zjjn uitgewerkte plan,
tot herstel van den tegenwoordigen toestand.
Lloyd George heeft Donderdag, voor een
groote vergadering te Bangor een uiteenzet
ting gegeven van zijn plan. Aan de bladen
ontleenen wij daarover het volgende:
Het plan omvat een gemeenschappelijke
actie van Engeland en de Vereenigde Staten
ter verzekering van den wereldvrede; ver
wijdering van de belemmeringen van het in
ternationale handelsverkeer, door en streng
gebruik van de Britsche tarieven en van
andere onderhandelingwijzen; het opnemen
van de permanente werkeloozen in groote
ondernemingen van werkelijk nut, alsook 'n
uitgebreider tewerkstelling in den landbouw;
het vormen van een machtigen raad, zonder
partijonderscheidingen om het plan in wer
king te stellen en om de financiën te regelen;
het instellen van een kabinets-commissie van
vyf leden, welke belast zal zijn met de
voortdurende bestudeering van de vraagstuk
ken van binnenlandsche en buitenlandsche
politiek.
Lloyd George oefende een scherpe critiek
uit op de Bank vanEngeland, wier advie
zen misstanden hadden opgewekt en kort
zichtig en schadelijk waren geweest. Lloyd
George stelde niet voor, dat de Bank van En
geland een departement van de regeering
zou uitmaken, maar een directie moest wor
den ingesteld, ten einde een nauwer con
tact met de industrie en den handel te on
derhouden. Hij verklaarde zich tegen een na
tionalisatie van de banken.
Ten slotte legde de spreker er den nadruk
op, dat zijn voorstellen iedere politieke kleur
misten.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bjj niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Ja, er zijn inderdaad
nog optimisten in de
wereld, menschen die
wat aandurven. Die
hebben we in dezen tijd
meer noodig dan anders.
In een tijd, waarin alles voor den
wind gaat is het gemakkelijk genoeg om op
timistisch te zijn, maar wanneer alles als
bij de handen afgebroken wordt, om dan nog
blijkt te geven van vertrouwen in de wereld
en in de mensehheid, daar is moed toe noo
dig. Die moed toont de president van de Ver.
Staten, Roosevelt. We hebben reeds een en
ander meegedeeld over zijn hervormingsplan
nen.
Naar Reuter uit Washington meldt, heeft
president Roosevelt nu Donderdag bij het con
gres zijn voorstellen voor sociale hervorming
ingediend. Volgens zijn opdracht diende se
nator Wagner gelijktijdig een wetsbntwerp in
om deze voorstellen tot uitvoering te bren
gen.
Bg zijn boodschap legde Roosevelt een rap
port over van de commissie voor oeconomi-
sche veiligheid, welke hij heeft ingesteld.
Deze commisie eischt om te beginnen een
stelselmatig oeconomisch beheer tot het ver
schaffen van arbeid bij de ondernemingen van
de bondsregeering, vervolgens een werkloo-
zensteun, die 1 Januari 1936 zou ingaan, doch
telkens slechts voor korten tijd zou gelden
en die zou genoten werden in den vorm van
een verzekering, waaraan de patroons en, al
naar de afzonderlijke staten zulks zouden
wenschen ook de arbeiders zouden bijdra
gen. De steun zou vier weken na het begin
van de werkloosheid ingaan, de 15 dollar
per week niet te boven gaan en na 16 we
ken ophouden, waarop aan de werkloozen
overeenkomstig het bovengenoemde plan van
werkverschaffing arbeid zou worden gestraft.
De middelen zouden verschaft worden uit
loonbelasting, die begint met 1 pet. op 1
Januari 1936 en op 1 Januari 1938 op 3 pet.
Mijnhardt's Zenuwtabletten, i 75 ct.
Mijnhardt's Laxeertabletten60 ct.
Mijnhardt's Maagtabletten 75 ct.
Mijnhardt's Hoofdpijntabletten i i i 60 ct,
„Wat Mijnhardt maakt Is goed."
gebracht zal worden, tenzij er eerder een
verbetering in den staat van zaken zou in
treden, waarop de 3 pet. vroeger zullen wor
den geheven.
President ROOSEVELT.
Ten derde stelt de commissie de instelling
voor van een ouderdomspensioen, waaraan de
staten afzonderlijk en de bondskas elk de helft
zouden bijdragen en dat ten hoogste 30 dol
lar 's maands zou bedragen. Dit pensioen zou
verleend worden aan menschen beven de 65
jaar, die niet vertoeven in huizen van ouden
van dagen, wier vermogen de 5000 dollar niet
te boven gaat en die ten minste vijf jaar in
de gemeente hunner inwoning zijn gevestigd.
Tevens stelt dc commissie een gedwongen
ouderdomsverzekering voor voor arbeiders
beneden de 65 jaar, die uit anderen hoofde
geen recht op pensioen hebben en minder
verdienen dan 250 dollar per maand. De mid
delen daartoe moeten gevonden worden uit
bijdragen van 1 pet. van het loon, welke elke
vijf maanden verhoogd worden, tot zy ten
slotte 5 pet. bedragen.
Hieraan wordt toegevoegd een vrijwillige
verzekering voor hen, die niet onder de ge
dwongen verzekering vallen en die in staat
zgn om zelf te sparen voor hun ouden dag,
omdat hun inkomen meer dan 250 dollar per
maand bedraagt.
Patroons en arbeiders moeten elk de helft
van deze bijdrage betalen.
Ten vierde beveelt de commissie een kinder
bijslag aan voor weduwen, wier gezin onder
maatschappelijk hulpbetoon valt. Hiertoe zou
de bondskas een derde bijdragen.
Het vijfde voorstel der commissie bevat een
financieelen en personeelen steun uit de
bondskas aan de gemeenten bij een groot-
scheepsch plan tot bevordering van de volks
gezondheid en voorkoming van ziekten.
Het plan voorziet een crediet van 100 mil-
lioen dollar voor het financieren van dit pro
gramma in het begrootingsjaar, dat 1 Juli
begint. Het ontwerp machtigt verder tot uit-
ven van maar 200 millioen dollar 's jaars in
de volgende jaren.
Voor de betaling van den werkloozensteun
zal elke patroon, die vier of meer werklieden
in dienst heeft onderworpen zijn aan een be
lasting. Hij kan een crediet krijgen, dat tot
90 pet. zal gaan van deze belasüng ten aan
zien van zijn bijdrage aan de schatkist voor
de verzekeringen.
De bekendmaking van het resultaat van de
volksstemming van de Saar heeft te Eupen
en elders in de geannexeerde kantons aanlei
ding gegeven tot Duitschgezinde betoogingen.
Verschillende gr, epen jongelieden uit Eupen
trokken zingend door de straten van de stad
en deelden Duitsche vlaggetjes met het ha
kenkruis aan de voorbijgangers uit. Ook wer
den op de muren honderden biljetjes geplakt
met de woorden: „Vandaag de Saar, morgen
Eupen en Malmédy weer bij de Heimat".
Verder hebben de Duitschgezinden nog tal
rijke ballonnetjes opgelaten, die door den wind
in de richting van Duitschland werden gedre
ven en waaraan briefjes waren gehecht met
de woorden: „Duitschers, vergeet ons niet".
De gendarmerie heeft om versterking ver
zocht te Verviers en is er in geslaagd de be-
toogers uit elkaar te drijven.
Ook Woensdag hebben nog betoogingen
plaats gehad. Bereden patrouilles rijden nu
door de stad.
Het Donderdagavond door den Volkenbonds
raad aangenomen rapport der commissie-
Aloisi begint met de vaststelling dat blijkens
de laatste rapporten der commissie voor de
volksstemming in alle stemdistricten van het
Saargebied de bevolking zich ten gunste van
terugkeer naar Duitschland heeft uitgespro
ken. Het rapport herinnert verder er aan,
dat de Volkenbondsraad bg zijn beslissing
over de souvereiniteit over het Saargebied
zal moeten rekening houden met het door
de volksstemming uitgedrukte verlangen der
bevolking. Met het oog hierop stelt de com
missie-Aloisi voor de volgende resolutie die
eenstemmig werd aangenomen:
„De Volkenbondsraad, gezien de arti
kelen 49 en 50 van het verdrag van Ver
sailles en hoofdstuk III van de bijlagen
tot deze artikelen, gezien de raadsbeslis-
sing van 4 Juni 1934, gezien het regle
ment van 7 Juli 1934 voor de volksstem
ming in het Saargebied, gezien het rap
port van 15 Januari 1935, waarbij de
volksstemmingscommissie het resultaat
van de volksstemming van 13 Januari
1935 ter kennis van den Volkenbondsraad
heeft gebracht, gezien de door Duitsch
land en Frankrijk aanvaarde verplichtin
gen besluit:
1. Uit te spreken de vereenigifig met
Duitschland van het geheele Saargebied
in de omstandigheden, die uit het ver
drag van Versailles voortvloeien (hier
in ligt opgesloten tot demilitarisatie,
zonder dat hierover uitdrukkelijk wordt
gesproken) en uit de bijzondere verplich
tingen, welke bij gelegenheid van de
volksstemming zijn aangegaan (deze
woorden doelen natuurlijk op de Duitsche
belofte van het niet nemen van repre
saillemaatregelen tegen de minderheid);
2. de datum van het herstel van het
bestuur van Duitschland over het Saar
gebied vast te stellen op 1 Maart 1935;
3. aan zijn raadscommisie van drie op
te dragen in overleg met Duitschland en
Frankrijk en met de regeeringcommissie
over het Saargebied de bepalingen, die
met het oog op de verandering van re
gime in het Saargebied noodig zijn en
de uitvoeringsvoorschriften van boven
vermelde bijzondere verplichtingen vast
te stellen; voor het geval deze bepalingen
op 15 Februari nog niet zouden zijn vast
gesteld, zal de raadscommissie van drie
voorstellen hieromtrent aan den Volken
bondsraad moeten doen, die dan de nood
zakelijke beslissingen hieromtrent zal ne
men."
Een correspondent van Paris Midi heeft in
de Beiersche Alpen het eerste interview met
Hitier, na het plebisciet, gehad. Hitier zei:
Van het oogenblik af, dat Frankrijk ons
rechtsgelijkheid tusschen de groote landen,
tusschen alle landen zal hebben toegestaan,
wil ik tegenover Franrijk eiken territorialen
eisch laten vallen. Natuurlijk moet het ver
drag van Versailles buiten werking worden
gesteld, omdat het de wereld den vrede niet
kan brengen.
Nu heeft men gevraagd, wat mijn houding
jegens de minderheid in het Saargebied zou
zijn. „Ik ben bereid de veiligheid te waar
borgen voor allen, die vijandig tegenover ons
stonden.
De geweldige overwinning vervult mij met
grenzenlooze bewondering voor het Duitsche
volk. Dit succes moet als de logische veroor
deeling van het verdrag van Versailles wor
den uitgelegd.
Hitier herhaalde uit naam van het
Duitsche volk, dat er van nu af geen terri
toriaal twistpunt met Frankrijk meer is.
Geeft U er rekenschap van, zeide hij tot
den journalist, hoezeer ik daarmee tot behoud
van den vrede in Europa bijdraag.
Ten slotte vroeg Hitier den journalist geen
geloof te slaan aan praatjes die drijvers en
uitgewekenen overal vooral in Amerika, aan
den man brengen. De volken moeten vertrou
wen stellen in het woord van Duitschland en
het helpen in zijn vredswil.
De uittocht der emigranten.
Het D. N.B. meld:
Bijna ongemerkt in het oog nog feestelijk
versierde Saarbrücken rijden, vooral 's mor
gens vroeg, verhuiswagens in de richting van
de Fransche grens. De meesten zijn afkom
stig van de Fransche firma Jager te For-
bach in den Elzas en zij bevatten de be
zittingen van de meest op den voorgrond tre
dende emigranten. Het Fransche consulaat
te Saarbrücken wordt belegerd door propa
gandisten en geldschieters van het Eenheids
front, maar het is zeer moeilijk een visum
te krijgen en Frankrijk, dat theoretisch zijn
„Ja, maar mg maakten ze niets. Toen ik
merkte, dat het gevaarlijk spel was, heb ik.."
kans gezien op het nippertje den dans
te ontspringen, zeker, zeker, dat weet ik en
na dien tijd bent u voorzichtiger geworden.
Dat was heel verstandig. Maar wat weet u
van het collier?"
„Niets, werkelijk niets. Ik las er alleen van
in de kranten."
De dwingende, koele grijze oogen van den
detective staarden in de hare.
„En wat," vroeg Middernacht, „weet u van
moord? De oude man werd gevonden, met
een diepe wonde in zijn borst. Het bloed lag
in een plas om hem heen. Zyn dood gelaat
vertoonde nog de sporen van angst, wanhoop,
ellende. Wat weet u daarvan hè, wat?!"
De artiste was doodsbleek geworden. Zg
strekte haar handen afwerend uit, als wilde
zij het beeld, dat de detective haar gaf van
het slachtoffer, van zich afschuiven.
Zij beefde over haar geheele lichaam, haar
boezem hggde en haar zakdoekje trok ze in
tweeën.
„Hg is dood, ja, hij is dood!" gilde ze.
„Dus toch, dus toch! Hij heeft..."
De rest van haar woorden ging verloren
in hevig snikken.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
Geen stap verder.
Detective Middernacht kwam niet bijzon
der onder den invloed van dezen tranenvloed;
maar hij moest toegeven, dat zich in de rom
melige kamer een tragische scène afspeelde,
Norma Talmadge of Ast a Nielsen waardig.
„Zenuwen," dacht hij bij zichzelf, „zenuwen
die de baas worden over iemand, die van de
tooneelplanken naar een bar gaat, en van
de bar naar bed, een mooi leven voor
wie er van houdt."
Maar de detective wist ook, dat zulke
menschen in overspannen toestand er dik
wijls iets uitflappen wat zij anders zouden
hebben verzwegen misschien was de gele
genheid gunstig iets te weten te komen, een
spoor te vinden, dat leiden kon tot de oplos
sing van het raadsel, waarin tot nog toe, on
danks alle moeite, die Middernacht zich ge
geven had, geen licht was te zien.
Plotseling greep hij de vrouw bij een arm
en snauwde: „Huil niet, en zeg wat u weet,
dat zal u goed doen!"
Voordat zij antwoorden kon, kwam echter
Nellie, de meid, toegeloopen, of liever toege
sprongen, Zij deed den detective denken aan
een kat, een lenige, leelgke kat, met boos
aardige schitterende oogen. Zij sloeg haar ar
men beschermend om de actrice heen, begon
haar te troosten, en keek Middernacht aan
of zij hem wilde verscheuren.
„Een mooie meneer bent u," siste ze. „Is
het uw gewoonte een arme vrouw de stuipen
op het lijf te jagen? U moest met mij te
doen hebben, ik had u allang de kamer uit
gebonjourd!"
„Hou je bedaard meisje," zei Middernacht.
„Dacht je dat ik hier voor mijn pleizier was?
Het is heel aardig van je, dat je juffrouw
Basquette in bescherming neemt, maar nu
moet het uit zijn. Ga de kamer uit tot ik je
zeg dat je weer binnen kunt komen."
„Waarom maakt u haar overstuur?",
hield de meid koppig vol. „Zg h -eft het niet
gedaan. Een hart van goud heeft ze, voor
iedereen is ze even goed."
„Mond dicht," gromde de detective, die er
zich wel van bewust was, dat hg kostbaren
tijd verloor: het psychologisch moment, waar
op de actrice wel-icht alles zou zeggen, wat zij
op haar hart had. zou weldra voorbg zijn.
„En gauw de kamer uit. of ik reken je in."
„Zal me een zorg zijn," antwoordde de
meid. „U moet maar doen wat u niet laten
kunt, maar haar zult u geen haar krenken."
Middernacht bevond zich in een lastig par
ket. Tegenover een vrouw kon hij moeilijk
geweld gebruiken, en de meid was blijkbaar
te woedend om naar rede te luisteren. Hij
gooide het dus over een anderen boeg.
„Meisje," zei hij bedaard, het is mijn
plicht je meesteres te ondervragen. Als dat
hier onmogelijk is, zal ik haar onder arrest
laten stellen. Stuur je daar op aan?"
Dit argument maakte meer indruk; de
meid nam aarzelend haar arm van Ida Bas-
quette's schouders, en keek haar medelij
dend aan.
„Ga nu meisje," zei Middernacht, en wees
naar de deur.
Inmiddels had de actrice haar zelfbeheer-
sching terug gekregen, zij was geen kind,
en al waren haar zenuwen haar soms de baas,
zg wist zich toch altijd weer te bedwingen.
Ook gaf zij er zich nu rekenschap van, dat
haar ontsteltenis den detective verdacht
moest voorkomen, zoo kalm als zij kon, zei
ze:
„Ja, ga nu maar Nellie, laat me even met
meneer alleen."
Het meisje keek Middernacht boos aan, en
ging. Bij de deur stond ze stil, en wierp
hem nogmaals een blik toe, alsof ze zeg
gen wou: denk erom dat je met mij te doen
krijgt als je het haar lastig maakt!
Toen verdween ze en de detective wendde
zich tot de ster van het voetlicht.
„Verzwijg niets," raadde hij, „ontlast uw
geweten. U bent oud en verstandig genoeg
om te begrijpen, dat u zichzelf veel last kunt
besparen door ronduit te zeggen wat u
weet."
„Maar wat wilt u dan eigenlijk weten?"
ontweek zij.
De detective begreep, dat het psychologisch
moment voorbij was, en dat deze vrouw weer
op haar hoede was, al zat zij nog zoo ont
daan met haar verscheurd zakdoekje haar
oogen te wrijven. Hij was zijn tijdelijk over
wicht op de vrouw kwijt, zij zat nu tegen
over hem zooals zij op de tooneelplanken zat
tegenover het publiek, ieder woord berekenend
iederen zin overwegend, ieder gebaar beheer-
schend: Nellie, de meid, had zijn kans om iets
te weten komen, bedorven.
Maar Middernacht was geen man, die gauw
den moed opgeeft, en laten merken dat hij
het onderspit had gedolven, deed hij in geen
geval.
„Wat ik weten wil?" vroeg hij bedaard.
„Ik wil weten wat u bedoelde toen u uit
riep: Dus toch! Dat hebt u geroepen, juf
frouw Basquette, en ik wil weten wat u ermee
bedoelde. Wie heeft toch den moord gepleegd
Hoe is zijn naam? Of aan wien dacht u, toen
u riep: dus toch?"
„Ik was... ik was vreeselyk zenuwachtig.
Ik heb u al gezegd, dat ik me ziek voel. U
hebt me angst aangejaagd. Ik wist niet wat
ik zei. Mijn woorden hadden in 't geheel geen
beteekenis, werkelijk niet."
„Als u denkt, dat u dat spelletje met mij
kunt spelen, hebt u het verkeerd," zei de
detective grimmig. „U hebt u versproken,
versproken, hoort u, en u hebt te kiezen, of
te deelen: u zegt de waarheid, of ik neem
u mee, en stel u in verzekerde bewaring,
tot het u schikt uw mond open te doen."
De actrice gaf geen antwoord, maar stond
op en liep naar een muurkast.
„Wat gaat u doen?" vroeg de detective.
„Een mantel en een andere japon krijgen,"
antwoordde zij kalm. Ik heb niets te zeg
gen, en ik zal dus wel met u mee moeten
gaan... naar de gevangenis."
„Precies," zei Middernacht. „Kleed u vlug,
alstublieft. Ik heb nog meer te doen van
daag."
„Wilt u me niet een minuut of tien geven.
Ik wou een vriendin telefoneeren om hier te
komen en mijn kamer nu en dan wat in orde
te houden. Ik heb hier nogal een en ander
wat nu juist niet voor vreemde oogen be
stemd is, en ik weet niet hoelang ik onder
arrest zal worden gehouden."
„Ik geef u precies tien minuten, om een
en ander te regelen."
„Dank u... Nellie!!"
De actrice had de meid nauwelijks geroe
pen, of zij was al in de kamer.
Haar meesteres nam de telefoon, die op
een tafeltje naast haar lit-jumeaux stond en
draaide een nummer aan. „Ben jij daar Jetje?
Wat, nog in bed? Jij luilak. Zeg, zou je zoo
gauw mogelijk hier kunnen komen? Maar da
delijk. Waarvoor? Dat zal ik je zeggen als je
hier bent. Nee, heusch door de telefoon gaat
het niet. Dank je hoor!"
Zij hing den haak op, en ging naar een
klein zijvertrek, gevolgd door de meid.
Intusschen liep Middernacht in gedachten
de kamer op en neer. De moord op den huis
knecht was geheimzinniger dan ooit en tel
kens als de detective een spoor meende te
ontdekken, draaide het op het laatste oogen
blik op niets uit, en kon hg weer van voren
af aan beginnen. Aan verdachten geen ge
brek, maar dat maakte de zaak niet een
voudiger. En het mooiste was, dat de een
voudigste oplossing wel eens de juiste kon
zijn. Wanneer Dolle Bult, de inbreker, on
danks zijn hardnekkige ontkenning, de dader
was... Maar neen, Middernacht kon en wildé
deze oplossing niet aanvaarden. Zijn instinct
zei hem, dat niet de Dolle de kris in het
hart van het slachtoffer had gestoken, en
bovendien... had die Ida Basquette niet op
het punt gestaan den naam te noemen var»
iemand, die zooal niet de dader, dan toch da
man geweest was die een bedreiging had
geuit? (Wordt vervolgd).