Buitenlandsch Overzicht. NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA yyMyj Wij breien nieuw Gebruikt in Uw soepen HONIG's BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent Oe terugkeer van het Saargebied naar Duitschland zal 1 Maart plaats hebben. Het plan van Lloyd George tot nationaal herstel. De grootsche voorstellen van Roosevelt, voor sociale hervorming in de Ver. Staten. Het Saar gebied terug voor Duitschland, DE MOORD CPDE KEIZERSGRACHT Plan tot nationaal herstel in Engeland. Roosevelts sociale hervorming. De weerslag van de stemming aan de Saar in Eupen en Malmédy. Het aangenomen rapport van de commissie-Alojsi. De tekst der aangenomen resolutie. Na de stemming in het Saarland. Een intervieuw met Hitier. Abonnement per 3 maanden bg vooruitbet.: He.dersche Courant t 150- Koegras Anna Pau.owna. Breezand. Wieringen en Texel t 1.65; bleniand f 2 Nederl. Oost- en West-Indië ner zeonoot f u r landen t 3.20. Losse nos 4 ct frn n 6 et w JT rr P- P- 6 ct. Weekabonnementen 12 ct. f l70 CSP' '50' f °'70, f0-70.fl.Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50, Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. Er zijn lichtpunten waar te nemen in den internationalen toestand en het lijkt er op, dat de groote meerderheid, waarvoor de Saarbevol- king stemde voor Duitschland, eerder toe nadering tot Frankrijk, dan verwijdering zal brengen. De verstandige politiek ook van den Franschen minister van Buitenlandsche Za ken, Laval, heeft er toe geleid, dat er wat meer vertrouwen is ontstaan. Moge het op dezen weg voortgaan, opdat een volk in druk tot een volk in vreugde mag worden. De te rugkeer van het Saargebied naar Duitsch land, die in Genève nog tal van moeilijkheden had kunnen veroorzaken, is nu een feit ge worden en 1 Maart zal de Saar onder Duitsch beleid zijn. Over de behandeling voor den Volkenbonds raad, Donderdag te Genève, meldde de corr. van de „Nw. Rott. Crt." aan zijn blad: De Volkenbondsraad is toch nog in staat geweest vanavond de behandeling van het Saarvraagstuk, onvoorziene omstandigheden voorbehouden, geheel en al af te doen. Van avond 7 uur was de overeenstemming tus schen de Duitsche en Fransche regeeringen verkregen, zoodat de Raad om 8 uur weer kon bijeenkomen om de van alle zijden ge- wenschte beslissing te treffen. De moeilijkheden, welke Donderdagmiddag nog moesten worden opgelost, betroffen de demilitarisatie van het Saargebied. De Fran sche generale staf had gewenscht, dat de Vol kenbondsraad in de resolutie, waarbij het Saargebied aan Duitschland zou worden toe gekend, uitdrukkelijk Duitschland op de ver plichtingen van het Verdrag van Versailles tot demilitariseering van dit aan den linker Rijnoever gelegen gebied zou wijzen en daar bij zelfs nog enkele maatregelen zou voor schrijven, die Juitschiand tot uitvoering van deze verplichtingen nog zou hebben te nemen, zooals vernietiging van een bestaande spoor lijn, waaraan de Franschen militair strategi sche beteekenis toekennen, uit den weg rui ming van de op het station te Saarbrücken bestaande gelegenheid om gemakkelijk troe pen uit te laden, enz. De Duitsche regeering moet haar verplich tingen tot naleving van demilitarisatie-bepa- lingen van het verdrag van Versailles in het Saargebied niet betwist hebben, maar achtte het toch met Duitschlands prestige in strijd indien de Volkenbond hierover nog precieze voorschriften zou geven. De Duitsche regee ring verzette zich er ook tegen, dat Laval in «en interpretatieve verklaring, die de Raad stilzwijgend zou aanvaarden, de Fransche eischen zou opsommen. De Duitsche regeeering heeft tenslotte In dezen haar zin gekregen en de resolu tie van den Volkenbondsraad maakt met geen enkel woord melding van de demili- tarisatie-verplichtingen van Int verdrag' van Versailles. sterk) alle Wollen Kleeding, zooals Truien, Vesten, Broeken, Sokken, Schoolkousen, Sportkousen, Dameskousen enz. (ook de aller fijnste) Handbreisters! Onze Wol en Sajet breit uit JAAr SNOR, Zuidstr. 19. Feuilleton. Amsterdamsche deteciive-roman li) „Nu, toen Jan weer binnen kwam, gingen we heen. Hy moest nog even terug' om iets te halen dat hij vergeten had. Daarna reden wij weg." „Tot zoover, juffrouw Basquette, heeft u de waarheid gesproken", zei Middernacht. „Ver tel me nu nog of u den huisknecht nog gezien hebt, terwijl u wachtte op Heeringa, toen deze weer naar boven was gegaan!' „Neen, ik zag hem niet meer." „H'm. En wat gebeurde er met het col lier?" „Gebeurde? Jan kreeg niet de gelegenheid het me te laten zien." „Sloot hij de brandkast goed?" „Nou, dat zal wel." „Het collier en nog een en ander is uit de brandkast verdwenen," zei de detective en keek de diva strak aan. „Vertel me wat nieuws. Dacht u dat ik nooit een krant las?" „Ik dacht," zei Middernacht langzaam, „dat u het collier misschien bij vergissing kon he )- ben meegenomen." „Waar ziet u me voor aan? Toch niet voor een dievegge?" „Zes jaar geleden was u betrokken jij een afpersingszaak je. U en een name, die van soortgelijke werkjes een gewoonte maakte, J3ertha Gozelijns!" Laval heeft Donderdagavond ook niet er over gesproken. Daarentegen heeft de Duit sche regeering zich bereid verklaard in directe besprekingen met de Fransche regee ring deze demilitarisatie-kwestie te regelen. In onderhandelingen, die te Berlijn gevoerd zijn tusschen de Duitsche regeering en den Franschen ambassadeur aldaar parallel met de te Genève gevoerde besprekingen van de commissie Aloisi met de te Genève aanwezige vertegenwoordigers van Duitschland en Fran krijk heeft de Duitsche regeering uitdrukkelijk haar verplichtingen erkend en zich bereid ver klaard tot uitvoering van de noodige maat regelen, die op grond van de bepalingen van het verdrag van Versailles In het Saargebied nog noodig zouden zijn. Het schijnt, dat de Fransche generale staf de lijst van deze maat regelen reeds belangrijk heeft verkleind en dat de Duitsche regeering bereid is aan de overgebleven Fransche wenschen voldoening te schenken. Toen deze kwestie tot oplossing was ge bracht, kon de Volkenbondsraad spoedig bij eenkomen om de aangelegenheid verder te behandelen. De Raad heeft het geheele Saar gebied, zooals natuurlijk te voorzien was, aan Duitschland toegekend en heeft tegelijk be sloten, dat Duitschland reeds op 1 Maart het bestuur over het Saargebied zal over nemen. Deze datum is onvoorwaardelijk. De kwestie betreffende de demilitarisatie van het Saargebied zal in het geheel niet door de commissie-Aloisi, noch door den Vol kenbondsraad worden behandeld. Deze kwes tie blijft uitsluitend onderwerp van recht- streeksche Fransch-Duitsche onderhandelin gen. Tot een van Eu ropa's grootste optimis ten behoort ongetwijfeld de glimlachende Engel- sche staatsman, Lloyd George, man met een buitengewone vitaliteit, niettegenstaandde zijn meer dan 70 levensjaren. De grijze staatsman heeft het aangedrufd met een grootsch plan voor den dag te komen, tot nationaal her stel. Met zakenlui, economen en financiers heeft hij onderhandeld en hpt- rponitoit Van LLOYD GEORGE. uie onderhandeling is zjjn uitgewerkte plan, tot herstel van den tegenwoordigen toestand. Lloyd George heeft Donderdag, voor een groote vergadering te Bangor een uiteenzet ting gegeven van zijn plan. Aan de bladen ontleenen wij daarover het volgende: Het plan omvat een gemeenschappelijke actie van Engeland en de Vereenigde Staten ter verzekering van den wereldvrede; ver wijdering van de belemmeringen van het in ternationale handelsverkeer, door en streng gebruik van de Britsche tarieven en van andere onderhandelingwijzen; het opnemen van de permanente werkeloozen in groote ondernemingen van werkelijk nut, alsook 'n uitgebreider tewerkstelling in den landbouw; het vormen van een machtigen raad, zonder partijonderscheidingen om het plan in wer king te stellen en om de financiën te regelen; het instellen van een kabinets-commissie van vyf leden, welke belast zal zijn met de voortdurende bestudeering van de vraagstuk ken van binnenlandsche en buitenlandsche politiek. Lloyd George oefende een scherpe critiek uit op de Bank vanEngeland, wier advie zen misstanden hadden opgewekt en kort zichtig en schadelijk waren geweest. Lloyd George stelde niet voor, dat de Bank van En geland een departement van de regeering zou uitmaken, maar een directie moest wor den ingesteld, ten einde een nauwer con tact met de industrie en den handel te on derhouden. Hij verklaarde zich tegen een na tionalisatie van de banken. Ten slotte legde de spreker er den nadruk op, dat zijn voorstellen iedere politieke kleur misten. ADVERTENTIE N: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bjj niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Ja, er zijn inderdaad nog optimisten in de wereld, menschen die wat aandurven. Die hebben we in dezen tijd meer noodig dan anders. In een tijd, waarin alles voor den wind gaat is het gemakkelijk genoeg om op timistisch te zijn, maar wanneer alles als bij de handen afgebroken wordt, om dan nog blijkt te geven van vertrouwen in de wereld en in de mensehheid, daar is moed toe noo dig. Die moed toont de president van de Ver. Staten, Roosevelt. We hebben reeds een en ander meegedeeld over zijn hervormingsplan nen. Naar Reuter uit Washington meldt, heeft president Roosevelt nu Donderdag bij het con gres zijn voorstellen voor sociale hervorming ingediend. Volgens zijn opdracht diende se nator Wagner gelijktijdig een wetsbntwerp in om deze voorstellen tot uitvoering te bren gen. Bg zijn boodschap legde Roosevelt een rap port over van de commissie voor oeconomi- sche veiligheid, welke hij heeft ingesteld. Deze commisie eischt om te beginnen een stelselmatig oeconomisch beheer tot het ver schaffen van arbeid bij de ondernemingen van de bondsregeering, vervolgens een werkloo- zensteun, die 1 Januari 1936 zou ingaan, doch telkens slechts voor korten tijd zou gelden en die zou genoten werden in den vorm van een verzekering, waaraan de patroons en, al naar de afzonderlijke staten zulks zouden wenschen ook de arbeiders zouden bijdra gen. De steun zou vier weken na het begin van de werkloosheid ingaan, de 15 dollar per week niet te boven gaan en na 16 we ken ophouden, waarop aan de werkloozen overeenkomstig het bovengenoemde plan van werkverschaffing arbeid zou worden gestraft. De middelen zouden verschaft worden uit loonbelasting, die begint met 1 pet. op 1 Januari 1936 en op 1 Januari 1938 op 3 pet. Mijnhardt's Zenuwtabletten, i 75 ct. Mijnhardt's Laxeertabletten60 ct. Mijnhardt's Maagtabletten 75 ct. Mijnhardt's Hoofdpijntabletten i i i 60 ct, „Wat Mijnhardt maakt Is goed." gebracht zal worden, tenzij er eerder een verbetering in den staat van zaken zou in treden, waarop de 3 pet. vroeger zullen wor den geheven. President ROOSEVELT. Ten derde stelt de commissie de instelling voor van een ouderdomspensioen, waaraan de staten afzonderlijk en de bondskas elk de helft zouden bijdragen en dat ten hoogste 30 dol lar 's maands zou bedragen. Dit pensioen zou verleend worden aan menschen beven de 65 jaar, die niet vertoeven in huizen van ouden van dagen, wier vermogen de 5000 dollar niet te boven gaat en die ten minste vijf jaar in de gemeente hunner inwoning zijn gevestigd. Tevens stelt dc commissie een gedwongen ouderdomsverzekering voor voor arbeiders beneden de 65 jaar, die uit anderen hoofde geen recht op pensioen hebben en minder verdienen dan 250 dollar per maand. De mid delen daartoe moeten gevonden worden uit bijdragen van 1 pet. van het loon, welke elke vijf maanden verhoogd worden, tot zy ten slotte 5 pet. bedragen. Hieraan wordt toegevoegd een vrijwillige verzekering voor hen, die niet onder de ge dwongen verzekering vallen en die in staat zgn om zelf te sparen voor hun ouden dag, omdat hun inkomen meer dan 250 dollar per maand bedraagt. Patroons en arbeiders moeten elk de helft van deze bijdrage betalen. Ten vierde beveelt de commissie een kinder bijslag aan voor weduwen, wier gezin onder maatschappelijk hulpbetoon valt. Hiertoe zou de bondskas een derde bijdragen. Het vijfde voorstel der commissie bevat een financieelen en personeelen steun uit de bondskas aan de gemeenten bij een groot- scheepsch plan tot bevordering van de volks gezondheid en voorkoming van ziekten. Het plan voorziet een crediet van 100 mil- lioen dollar voor het financieren van dit pro gramma in het begrootingsjaar, dat 1 Juli begint. Het ontwerp machtigt verder tot uit- ven van maar 200 millioen dollar 's jaars in de volgende jaren. Voor de betaling van den werkloozensteun zal elke patroon, die vier of meer werklieden in dienst heeft onderworpen zijn aan een be lasting. Hij kan een crediet krijgen, dat tot 90 pet. zal gaan van deze belasüng ten aan zien van zijn bijdrage aan de schatkist voor de verzekeringen. De bekendmaking van het resultaat van de volksstemming van de Saar heeft te Eupen en elders in de geannexeerde kantons aanlei ding gegeven tot Duitschgezinde betoogingen. Verschillende gr, epen jongelieden uit Eupen trokken zingend door de straten van de stad en deelden Duitsche vlaggetjes met het ha kenkruis aan de voorbijgangers uit. Ook wer den op de muren honderden biljetjes geplakt met de woorden: „Vandaag de Saar, morgen Eupen en Malmédy weer bij de Heimat". Verder hebben de Duitschgezinden nog tal rijke ballonnetjes opgelaten, die door den wind in de richting van Duitschland werden gedre ven en waaraan briefjes waren gehecht met de woorden: „Duitschers, vergeet ons niet". De gendarmerie heeft om versterking ver zocht te Verviers en is er in geslaagd de be- toogers uit elkaar te drijven. Ook Woensdag hebben nog betoogingen plaats gehad. Bereden patrouilles rijden nu door de stad. Het Donderdagavond door den Volkenbonds raad aangenomen rapport der commissie- Aloisi begint met de vaststelling dat blijkens de laatste rapporten der commissie voor de volksstemming in alle stemdistricten van het Saargebied de bevolking zich ten gunste van terugkeer naar Duitschland heeft uitgespro ken. Het rapport herinnert verder er aan, dat de Volkenbondsraad bg zijn beslissing over de souvereiniteit over het Saargebied zal moeten rekening houden met het door de volksstemming uitgedrukte verlangen der bevolking. Met het oog hierop stelt de com missie-Aloisi voor de volgende resolutie die eenstemmig werd aangenomen: „De Volkenbondsraad, gezien de arti kelen 49 en 50 van het verdrag van Ver sailles en hoofdstuk III van de bijlagen tot deze artikelen, gezien de raadsbeslis- sing van 4 Juni 1934, gezien het regle ment van 7 Juli 1934 voor de volksstem ming in het Saargebied, gezien het rap port van 15 Januari 1935, waarbij de volksstemmingscommissie het resultaat van de volksstemming van 13 Januari 1935 ter kennis van den Volkenbondsraad heeft gebracht, gezien de door Duitsch land en Frankrijk aanvaarde verplichtin gen besluit: 1. Uit te spreken de vereenigifig met Duitschland van het geheele Saargebied in de omstandigheden, die uit het ver drag van Versailles voortvloeien (hier in ligt opgesloten tot demilitarisatie, zonder dat hierover uitdrukkelijk wordt gesproken) en uit de bijzondere verplich tingen, welke bij gelegenheid van de volksstemming zijn aangegaan (deze woorden doelen natuurlijk op de Duitsche belofte van het niet nemen van repre saillemaatregelen tegen de minderheid); 2. de datum van het herstel van het bestuur van Duitschland over het Saar gebied vast te stellen op 1 Maart 1935; 3. aan zijn raadscommisie van drie op te dragen in overleg met Duitschland en Frankrijk en met de regeeringcommissie over het Saargebied de bepalingen, die met het oog op de verandering van re gime in het Saargebied noodig zijn en de uitvoeringsvoorschriften van boven vermelde bijzondere verplichtingen vast te stellen; voor het geval deze bepalingen op 15 Februari nog niet zouden zijn vast gesteld, zal de raadscommissie van drie voorstellen hieromtrent aan den Volken bondsraad moeten doen, die dan de nood zakelijke beslissingen hieromtrent zal ne men." Een correspondent van Paris Midi heeft in de Beiersche Alpen het eerste interview met Hitier, na het plebisciet, gehad. Hitier zei: Van het oogenblik af, dat Frankrijk ons rechtsgelijkheid tusschen de groote landen, tusschen alle landen zal hebben toegestaan, wil ik tegenover Franrijk eiken territorialen eisch laten vallen. Natuurlijk moet het ver drag van Versailles buiten werking worden gesteld, omdat het de wereld den vrede niet kan brengen. Nu heeft men gevraagd, wat mijn houding jegens de minderheid in het Saargebied zou zijn. „Ik ben bereid de veiligheid te waar borgen voor allen, die vijandig tegenover ons stonden. De geweldige overwinning vervult mij met grenzenlooze bewondering voor het Duitsche volk. Dit succes moet als de logische veroor deeling van het verdrag van Versailles wor den uitgelegd. Hitier herhaalde uit naam van het Duitsche volk, dat er van nu af geen terri toriaal twistpunt met Frankrijk meer is. Geeft U er rekenschap van, zeide hij tot den journalist, hoezeer ik daarmee tot behoud van den vrede in Europa bijdraag. Ten slotte vroeg Hitier den journalist geen geloof te slaan aan praatjes die drijvers en uitgewekenen overal vooral in Amerika, aan den man brengen. De volken moeten vertrou wen stellen in het woord van Duitschland en het helpen in zijn vredswil. De uittocht der emigranten. Het D. N.B. meld: Bijna ongemerkt in het oog nog feestelijk versierde Saarbrücken rijden, vooral 's mor gens vroeg, verhuiswagens in de richting van de Fransche grens. De meesten zijn afkom stig van de Fransche firma Jager te For- bach in den Elzas en zij bevatten de be zittingen van de meest op den voorgrond tre dende emigranten. Het Fransche consulaat te Saarbrücken wordt belegerd door propa gandisten en geldschieters van het Eenheids front, maar het is zeer moeilijk een visum te krijgen en Frankrijk, dat theoretisch zijn „Ja, maar mg maakten ze niets. Toen ik merkte, dat het gevaarlijk spel was, heb ik.." kans gezien op het nippertje den dans te ontspringen, zeker, zeker, dat weet ik en na dien tijd bent u voorzichtiger geworden. Dat was heel verstandig. Maar wat weet u van het collier?" „Niets, werkelijk niets. Ik las er alleen van in de kranten." De dwingende, koele grijze oogen van den detective staarden in de hare. „En wat," vroeg Middernacht, „weet u van moord? De oude man werd gevonden, met een diepe wonde in zijn borst. Het bloed lag in een plas om hem heen. Zyn dood gelaat vertoonde nog de sporen van angst, wanhoop, ellende. Wat weet u daarvan hè, wat?!" De artiste was doodsbleek geworden. Zg strekte haar handen afwerend uit, als wilde zij het beeld, dat de detective haar gaf van het slachtoffer, van zich afschuiven. Zij beefde over haar geheele lichaam, haar boezem hggde en haar zakdoekje trok ze in tweeën. „Hg is dood, ja, hij is dood!" gilde ze. „Dus toch, dus toch! Hij heeft..." De rest van haar woorden ging verloren in hevig snikken. ZEVENDE HOOFDSTUK. Geen stap verder. Detective Middernacht kwam niet bijzon der onder den invloed van dezen tranenvloed; maar hij moest toegeven, dat zich in de rom melige kamer een tragische scène afspeelde, Norma Talmadge of Ast a Nielsen waardig. „Zenuwen," dacht hij bij zichzelf, „zenuwen die de baas worden over iemand, die van de tooneelplanken naar een bar gaat, en van de bar naar bed, een mooi leven voor wie er van houdt." Maar de detective wist ook, dat zulke menschen in overspannen toestand er dik wijls iets uitflappen wat zij anders zouden hebben verzwegen misschien was de gele genheid gunstig iets te weten te komen, een spoor te vinden, dat leiden kon tot de oplos sing van het raadsel, waarin tot nog toe, on danks alle moeite, die Middernacht zich ge geven had, geen licht was te zien. Plotseling greep hij de vrouw bij een arm en snauwde: „Huil niet, en zeg wat u weet, dat zal u goed doen!" Voordat zij antwoorden kon, kwam echter Nellie, de meid, toegeloopen, of liever toege sprongen, Zij deed den detective denken aan een kat, een lenige, leelgke kat, met boos aardige schitterende oogen. Zij sloeg haar ar men beschermend om de actrice heen, begon haar te troosten, en keek Middernacht aan of zij hem wilde verscheuren. „Een mooie meneer bent u," siste ze. „Is het uw gewoonte een arme vrouw de stuipen op het lijf te jagen? U moest met mij te doen hebben, ik had u allang de kamer uit gebonjourd!" „Hou je bedaard meisje," zei Middernacht. „Dacht je dat ik hier voor mijn pleizier was? Het is heel aardig van je, dat je juffrouw Basquette in bescherming neemt, maar nu moet het uit zijn. Ga de kamer uit tot ik je zeg dat je weer binnen kunt komen." „Waarom maakt u haar overstuur?", hield de meid koppig vol. „Zg h -eft het niet gedaan. Een hart van goud heeft ze, voor iedereen is ze even goed." „Mond dicht," gromde de detective, die er zich wel van bewust was, dat hg kostbaren tijd verloor: het psychologisch moment, waar op de actrice wel-icht alles zou zeggen, wat zij op haar hart had. zou weldra voorbg zijn. „En gauw de kamer uit. of ik reken je in." „Zal me een zorg zijn," antwoordde de meid. „U moet maar doen wat u niet laten kunt, maar haar zult u geen haar krenken." Middernacht bevond zich in een lastig par ket. Tegenover een vrouw kon hij moeilijk geweld gebruiken, en de meid was blijkbaar te woedend om naar rede te luisteren. Hij gooide het dus over een anderen boeg. „Meisje," zei hij bedaard, het is mijn plicht je meesteres te ondervragen. Als dat hier onmogelijk is, zal ik haar onder arrest laten stellen. Stuur je daar op aan?" Dit argument maakte meer indruk; de meid nam aarzelend haar arm van Ida Bas- quette's schouders, en keek haar medelij dend aan. „Ga nu meisje," zei Middernacht, en wees naar de deur. Inmiddels had de actrice haar zelfbeheer- sching terug gekregen, zij was geen kind, en al waren haar zenuwen haar soms de baas, zg wist zich toch altijd weer te bedwingen. Ook gaf zij er zich nu rekenschap van, dat haar ontsteltenis den detective verdacht moest voorkomen, zoo kalm als zij kon, zei ze: „Ja, ga nu maar Nellie, laat me even met meneer alleen." Het meisje keek Middernacht boos aan, en ging. Bij de deur stond ze stil, en wierp hem nogmaals een blik toe, alsof ze zeg gen wou: denk erom dat je met mij te doen krijgt als je het haar lastig maakt! Toen verdween ze en de detective wendde zich tot de ster van het voetlicht. „Verzwijg niets," raadde hij, „ontlast uw geweten. U bent oud en verstandig genoeg om te begrijpen, dat u zichzelf veel last kunt besparen door ronduit te zeggen wat u weet." „Maar wat wilt u dan eigenlijk weten?" ontweek zij. De detective begreep, dat het psychologisch moment voorbij was, en dat deze vrouw weer op haar hoede was, al zat zij nog zoo ont daan met haar verscheurd zakdoekje haar oogen te wrijven. Hij was zijn tijdelijk over wicht op de vrouw kwijt, zij zat nu tegen over hem zooals zij op de tooneelplanken zat tegenover het publiek, ieder woord berekenend iederen zin overwegend, ieder gebaar beheer- schend: Nellie, de meid, had zijn kans om iets te weten komen, bedorven. Maar Middernacht was geen man, die gauw den moed opgeeft, en laten merken dat hij het onderspit had gedolven, deed hij in geen geval. „Wat ik weten wil?" vroeg hij bedaard. „Ik wil weten wat u bedoelde toen u uit riep: Dus toch! Dat hebt u geroepen, juf frouw Basquette, en ik wil weten wat u ermee bedoelde. Wie heeft toch den moord gepleegd Hoe is zijn naam? Of aan wien dacht u, toen u riep: dus toch?" „Ik was... ik was vreeselyk zenuwachtig. Ik heb u al gezegd, dat ik me ziek voel. U hebt me angst aangejaagd. Ik wist niet wat ik zei. Mijn woorden hadden in 't geheel geen beteekenis, werkelijk niet." „Als u denkt, dat u dat spelletje met mij kunt spelen, hebt u het verkeerd," zei de detective grimmig. „U hebt u versproken, versproken, hoort u, en u hebt te kiezen, of te deelen: u zegt de waarheid, of ik neem u mee, en stel u in verzekerde bewaring, tot het u schikt uw mond open te doen." De actrice gaf geen antwoord, maar stond op en liep naar een muurkast. „Wat gaat u doen?" vroeg de detective. „Een mantel en een andere japon krijgen," antwoordde zij kalm. Ik heb niets te zeg gen, en ik zal dus wel met u mee moeten gaan... naar de gevangenis." „Precies," zei Middernacht. „Kleed u vlug, alstublieft. Ik heb nog meer te doen van daag." „Wilt u me niet een minuut of tien geven. Ik wou een vriendin telefoneeren om hier te komen en mijn kamer nu en dan wat in orde te houden. Ik heb hier nogal een en ander wat nu juist niet voor vreemde oogen be stemd is, en ik weet niet hoelang ik onder arrest zal worden gehouden." „Ik geef u precies tien minuten, om een en ander te regelen." „Dank u... Nellie!!" De actrice had de meid nauwelijks geroe pen, of zij was al in de kamer. Haar meesteres nam de telefoon, die op een tafeltje naast haar lit-jumeaux stond en draaide een nummer aan. „Ben jij daar Jetje? Wat, nog in bed? Jij luilak. Zeg, zou je zoo gauw mogelijk hier kunnen komen? Maar da delijk. Waarvoor? Dat zal ik je zeggen als je hier bent. Nee, heusch door de telefoon gaat het niet. Dank je hoor!" Zij hing den haak op, en ging naar een klein zijvertrek, gevolgd door de meid. Intusschen liep Middernacht in gedachten de kamer op en neer. De moord op den huis knecht was geheimzinniger dan ooit en tel kens als de detective een spoor meende te ontdekken, draaide het op het laatste oogen blik op niets uit, en kon hg weer van voren af aan beginnen. Aan verdachten geen ge brek, maar dat maakte de zaak niet een voudiger. En het mooiste was, dat de een voudigste oplossing wel eens de juiste kon zijn. Wanneer Dolle Bult, de inbreker, on danks zijn hardnekkige ontkenning, de dader was... Maar neen, Middernacht kon en wildé deze oplossing niet aanvaarden. Zijn instinct zei hem, dat niet de Dolle de kris in het hart van het slachtoffer had gestoken, en bovendien... had die Ida Basquette niet op het punt gestaan den naam te noemen var» iemand, die zooal niet de dader, dan toch da man geweest was die een bedreiging had geuit? (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1