Buitenlandsch Overzicht.
WELKOM THUIS
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Aspirin
binnenland
DINSDAG 21 MEI 1935
63ste JAARGANG
c,..wJSi ZZL ',\Tu105i wnnc°""'12-
Abessinië benoemt
buitenlanders alszijnarbiters
De bijzetting van het
stoffelijk overschot van
Pilsudski.
Een ontmoeting tusschen
Laval, Göring en Beek.
De Stürmer te Frankfort.
Kerk en Staat in
Duitschland.
VERRASSEND
Gedwongen leening in
Duitschland aangekondigd
Het mandaat over Togo.
Vrouwenvredesgang.
COURANT
landen I 3.20. Losse nos 4 ot t per mal1 en overige
Zoiulugsblad resp. f0.50. f 0.70 f0 70 fl P" 6 ^eekabonnem^en 12 ct
fl.70. 10-70, II.—. Modeblad resp. f 1.20, f 1.50, fl.50,
VerschyntDinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij vjh. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling
10 cL per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Vandaag houd. Hi.ler zijn groo,e rede - W» zal de inhoud
z,,n? Nog meer Duirsche cri.iek „p de rede van Eden.
De T.mes over den polmeken toestand in Oost-Europa, na den
dood van Pilsudski.
Vandaag zal Hitler
zfln veelbesproken rede
voering houden. Wat zal
de inhoud zijn, zoo
vraagt Europa zich af.
Er hebben de laatste dagen gebeurtenissen
plaats gehad, die van invloed kunnen zijn
op deze redevoering. Daarover schrijft de
N. R- Crt. in een hoofdartikel, waaraan wij
het volgende ontleenen:
Het opperste gerechtshof in Litauen heeft
vonnissen, die in het proces tegen de
Duitsche Memeilanders zijn geveld, bevestigd.
De doodvonnissen kunnen nu voltrokken
worden. Of zij voltrokken zullen worden, ia
echter een andere vraag*). Men zal waar
schijnlijk in Duitschland erop rekenen, dat
het niet gebeurt, en te Kowno zal men zich
zeker nog ernstig bedenken, voor men iets
onherstelbaars in deze aangelegenheid onder
neemt.
Hitler moet nu eenmaal zijn groote rede
houden die, hoe zjj ook uitvalt, van grooten
invloed kan zijn op den toestand in Europa.
En Hitler is zeer gevoelig voor stemmingen
in het volk. Een van de redenen van zjjn suc
ces is juist deze seismograafachtige eigen
schap. ten opzichte van de bewegingen in de
volkspsyche. Het is de eigenaardigheid van
den volkstribuun, dat deze gevoeligheid bij
hem werkt, ook ten opzichte van bewegingen,
die hjj of de zjjnen eerst zelf hebben teweeg
gebracht. Hitler laat zich gemakkelijk mee-
sleepen door deze dingen. Hij is niet een man,
om opgewondenheid te huichelen. Zelfs al
zou hjj het noodig achten, zich zelf opzette
lijk in opgewondenheid te brengen, dan is die
opgewondenheid, eenmaal ontstaan, toch ten
volle echt. Hitler is een genie in gevoelig
heid voor hetgeen de menigte wenscht of
kan leeren wenschen, en een genie der
emotie. Men kan nooit weten of de voor
zichtige redeneeringen van de Wilhelmstrasse
kunnen standhouden tegenover gevoelens en
jqdrukken, die den dictator op een gegeven
oogenblik bestormen.
Er is allerlei, dat zijn gevoelens op het
oogenblik bestormt, behalve dan de ernstige
en veelsoortige binnenlandsche beslommerin
gen. De rede van Anthony Eden te Fulham,
waarover wij Zaterdag schreven, heeft te
Berlijn een sterken, en hoogst onaangenamen
indruk gemaakt. De Duitsche pers heeft zich
erover opgewonden.
Berlijn kan zeer onsentimenteel zyn, maar
ook zeer sentimenteel. „Heeft Eden door zijn
ziekte alles vergeten, wat hij in Maart te
Berlijn heeft gehoord en gezien?" zoo wordt
nu in de Duitsche pers gevraagd. Een vraag,
die werkeljjk op wanbegrip berust. Eden
heeft juist niets vergeten, zijn indrukken zjjn
blijkbaar even scherp gebleven als toen hjj
te Warschau, te Moskou, te Praag, en ten
slotte te Londen daarvan verhaalde.
De waarheid is, dat blijkbaar nu eerst te
Berlijn volkomen duidelijk wordt, van welken
aard die indrukken zjjn geweest uit de
lede te Fulham. Het is waarlijk laat.
Gevaar voor een bedenkeljjken invloed op
de rede van Hitler levert de rede van Ful
ham stellig op. Men weet hoe Hitler op het
I
Engelsche witboek en op het bekende arükel
van MacDonald gereageerd heeft.
Het is natuurlijk ook denkbaar, dat door de
woorden van Eden, Hitler weer nieuwe schel
len van de oogen zjjn gevallen. Wij vinden dit
echter verre van zeker.
Lang behoeft de wereld echter niet meer in
onzekerheid te verkeeren, want morgenoch
tend is de inhoud over de wereld bekend.
mogelijkheden bekijkt. De afstanden tusschen
Duitschland en Rusland zijn helaas door
Tsjechoslowakije en den Russischen druk op
Litauen niet zoo geweldig groot, als de heer
Eden meent en bij 5000 vliegtuigen met een
gemiddelde snelheid van 400 en meer km,
bljjft er van het argument van Eden niet veel
over.
De „Deutsche Allgemeine Zeitung" kan zich
niet indenken, dat Eden in Berlijn de zaken
zoo verkeerd heeft gezien, als hij thans voor
geeft. Hij moet een vooropgezette meening
hebben gehad, of achteraf te Londen onder
bijzondere Invloeden zijn gekomen.
Elders in dit blad is een bericht opge
nomen, waarin wordt meegedeeld, dat de
doodstraf is veranderd in levenslange ge
vangenisstraf.
VON RIBBENTROP,
de Duitsche diplomaat, die waarschijnlijk
door Hitler zal worden benoemd tot
staatssecretaris, terwijl hijzelf de porte
feuille van Buitenlandsche Zaken over
neemt.
De veroniwaar'
diging over de
rede van Eden.
De redevoering van
Eden heeft in Duitsch
land heel wat veront-
diging gewekt. In ons
nummer van Zaterdag
hebben we reeds een
bloemlezing uit de Duit
sche persstemmen gegeven. Het is wel in
teressant, hieronder nog eenige Duitsche uit
latingen te publiceeren. omdat zjj zoo duidelijk
demonstreeren, dat Duitschland geen critiek
duldt.
De „Berliner Boersenzeitung" schrijft, dat
Eden, ondanks het feit, dat hij er aanspraak
op kan maken, uit eigen aanschouwing de
Europeesche vastelandspolitiek te kennen, het
zich in Fulham tamelijk gemakkelijk heeft
gemaakt en de dingen, wat den niet-Duitschen
kant betreft, heeft gezien in een onschade-
lijken eenvoud, die sterk afsteekt bij de
negatieve wijze, waarop lüj den Duitschen
kant van de aangelegenheid beoordeelt. „Wij
Duitschers, den Russischen en Tsjechischen
zaken aardrijkskundig en geestelijk naderbij
zijnde dan de Engelschen, bespeuren in ieder
geval het volle gewicht der in de allianties
tot uiting komende werkelijkheid. Wat de ont
wapening betreft, hebben zoowel de Russen
als ook de Franschen elkander plechtig ge
sterkt in den wil, ja elkander wederkeerig
verplicht, de bewapeningen op volle kracht te
houden en te versterken. Men heeft Eden in
Moskou indertijd niet het oorlogsapparaat ge
toond, dat Laval klaarblijkelijk in de hoogste
verrukking gebracht heeft. Afgezien van de
bondgenootschappen, wordt de kwestie nog
ernstiger, wanneer men de militaire lucht-
Na den dood
van
Pilsudski.
De „Times" houdt zich
in een hoofdartikel bezig
met de waarschijnlijke
ontwikkeling van de
buitenlandsche politiek
van Polen, na den dood
van Pilsudski en met
den toestand in Oost-Europa in het algemeen.
In verband met de politieke erfenis, die
Pilsudski heeft nagelaten, is volgens het
blad geen directe verandering in de Pool-
sche buitenlandsche politiek te ver
wachten.
Na den dood van den maarschalk is het
mogelijk, dat de spanning met de Sowjet-
Unie vermindert en de vroegere hartelijke
betrekkingen met Frankrijk voor een deel
worden hersteld. De oorzaken der wrijving in
Europa zijn eerder van psychologischen dan
van materieelen aard, aldus de „Times", de
oeconomische ellende, waaronder de bevolking
van Europa gebukt gaat, zou zeker evenzeer
door een herstel van het internationale ver
trouwen, als door eenige der zeer gewenschte
hulpmaatregelen worden verminderd.
Het lijdt geen twijfel, dat het wantrouwen
van Polen tegenover het Oostelijk pact over
wonnen zou kunnen worden, wanneer Duitsch
land tot het pact zou toetreden. Zelfs wanneer
men de verplichtingen tot daadwerkelijke
hulpverleening zou weglaten, zoude toetreding
der beide landen dat, wat er als een weder
keerig bondgenootschap uitziet, in een weder-
zijdsch pact tot verhindering van een aanval
veranderen.
O
Volgens mededeeling van den Italiaanschen
gezant te Addis Abeba heeft Abessinië thans
zijn beide vertegenwoordigers benoemd voor
de arbitrage-commissie tot bijlegging van het
Italiaansch-Abessinische geschil.
Het zijr de Fransche jurist de la Frandelle
en de waarschijn]j'k Amerikaansche) jurist
Pittman Benjamin Patteck.
De Italiaansche gezant heeft met alle voor
behoud kennis genomen van de hem gedane
mededeeling, aangezien, zooals bekend is, de
Italiaansche regeering op het standpunt staat,
dat arbiters voor Abessinië van Abessynsche
nationaliteit behooren te zijn.
3»m&
AKELA EAPHART,
de bekende Amerikaansche aviatrice, zal
haar opzienbarende vliegtochten voort
zetten.
NIEUWE ITALIAANSCHE TROEPEN-VER-
SCHEPINGEN NAAR OOST-AFRIKA.
Reuter meldt uit Napels:
Opnieuw zjjn vier mailbooten van hier naar
Oost-Afrika vertrokken met aan boord 5500
officieren, soldaten en arbeiders, alsmede
groote hoéveelheden oorlogsmaterieel.
Het stoffelijk overschot van maarschalk
Pilsudski is vanochtend te Krakau zeven uur
aangekomen. De affuit met de kist was op een
platten goederenwagen geplaatst. Aan alle
stations, waar de trein passeerde, stonden de
bewoners van de plaats opgesteld om den
grobten doode de laatste eer te bewijzen.
Te Krakau zijn 300,000 personen van buiten
aangekomen, om aan die plechtige begrafenis
deel te nemen.
Te acht uur begaf de stoet zich naar de
kathedraal, waar de prins-bisschop, mgr. Sa-
pieba, celebreerde.
Langs den geheelen \~sg van het station
naar de kathedraal waren zwarte vanen ge
hangen.
Nader wordt gemeld:
Om half elf begon de historische klok Zyg-
munt te luiden, toen de kist door de generaals
den z^. koninklijken weg werd opgedragen,
tusschen twee hagen van afgevaardigden van
mijnwerkers en van boeren in hun nationale
costuums. Daarna boog de president van de
republiek voor de kist, nadat deze voor het
portaal van de kathedraal was aangekomen,
en hier sprak hij zijn lijkrede uit. Op de schou
ders van de generaals en onder treurmuziek
werd de kist vervolgens de kerk binnenge
dragen. waar prins Sapieba, de aartsbisschop
van Krakau, een plechtigen dienst leidde, ge
volgd door een requiem.
i Om kwart voor één begon de bijzetting in
den koninklijken grafkelder. Alle klokken van
geheel Polen luidden, de 101 saluutschoten
werden afgevuurd, begeleid door het volkslied
én het lied van de legionairen.
Ter gelegenheid van de bijzetting
van Pilsoedski te Krakau.
Laval, Göring en Beek hebben Zaterdag
te zamen een noenmaal gebruikt te Krakau,
waar zjj gelijk men weet aanwezig waren
wegens de bijzetting van Pilsudski.
Reuter meent te weten, dat hun ontmoe
ting belangrijke resultaten heeft opgeleverd.
Onder meer zou een bezoek van Laval aan
Berlijn besproken zijn, dat naar men meent
binnen eenige weken zou plaats vinden.
Zaterdagmiddag hebben Laval en Göring
een privé onderhoud gehad in de appartemen
ten waar maarschalk Pétain te Krakau
logeert en Zaterdagavond zijn ze nog eens
bijeengekomen. Hun leider besprekingen heb
ben te zamen meer dan drie uur geduurd.
De Stürmer, het bekende antisemietische
weekblad van Julius S-reicher, heeft ook te
Frankfort a. d. M. een filiaal geopend, naar
de correspondent van de Neue Züricher Zei
tung vandaar meldt. De entrée van de Stür
mer is aangekondigd op plakkaten van niet
minder dan anderhalven meter hoogte, die op
straat aangeslagen worden. Ze bevatten illu
straties, die van een ziekelijke fantasie of
of alleen van verwildering getuigen. Ritueele
moorden, slachtingen van arische kinderen,
sexueele misdadigers met kromme neuzen en
duivelachtig-uitziende Joodsche geneesheeren,
die hun christelijke patiënten vergiftigen, ge
ven een denkbeeld van het tentoongestelde.
Als het volk nog langen tijd op deze manier
wordt voorgelicht dan, schrijft het blad, staat
Duitschland voor een pogrom of voor een
uittocht van Joden zooals in de 15de eeuw uit
Spanje!
snal, langdurig
an krachtig werkt
De actie tegen de geestelijken.
Dr. Niemöller, de strijdbare dominé te Ber-
lijn-Dahlem, heeft gisteren in een preek mee
gedeeld, dat thans 22 evangelische geestelij
ken in concentratiekampen zitten, 5 onder
politiebewaking staan, 12 uit hun parochies
zijn verwijderd en dat aan zes is verboden te
preeken.
In verband met de demonstraties en voor
lezing van protesten in de voorafgaande we
ken in de r.k. kerken, werden gisteren in vele
steden, vooral te Berlijn en München de r.k.
kerken tijdens den dienst door politie en
Gestapo scherp bewaakt.
Voor den aankoop van grondstoffen.
De Berlijnsche correspondent van de Nw.
Rott. Crt. meldde Zondagavond:
„Het kapitaal houdt op een bezitrecht te
zijn en wordt tot een volkomen concrete ver
plichting waarover de staat oordeelt". Met
deze uitspraak eindigt het artikel van Non-
nenbruch in de Völkische Beobachter, waarin
antwoord gegeven wordt op de onuitgesproken
vraag: „waai- moeten de middelen vandaan
komen om de grondstoffen te betalen, welke
Duitschland noodig heeft indien het voort zal
gaan met het stelsel der werkverschaffing?"
„Het Duitsche bedrijfsleven, zoo betoogt
Nonnenbruch, heeft een groote opleving er
varen. De moeilijkheden waarmede men op
het oogenblik te kampen heeft, vloeien uit
deze opleving voort. In het bijzonder is daarbij
het probleem der grondstoffen acuut gewor
den.
„De opleving van het bedrijfsleven is natio-
naal-socialistisch geweest, de moeilijkheden
welke daardoor ontstaan zullen, eveneens in
nationaal-socialistischen zin, worden opgelost.
Het nationaal-sociali8me, dat het recht op
arbeid heeft geproclameerd en het kapitaal de
macht wil ontnemen om te bepalen hoeveel er
zal worden gewerkt, moet zich daardoor nood
zakelijker wijze steeds verder van het kapita
lisme verwijderen.
„De toestand van het oogenblik is alleen ge
vaarlijk voor het kapitalisme maar niet voor
het nationaal-socialisme of voor het Duitsche
volk wat hetzelfde is.
„Aanvankelijk hééft het nationaal-socialis
me (men versta door de arbeidsinflatie) het
bedrijfsleven doen opleven zonder ingrijpen in
het bestaande oeconomische stelsel. Thans is
het noodzakelijk om een schrede te doen welke
wegvoert van het kapitalisme.
„Wat voor het bedrijfsleven gemakkelijk en
wat voor het volk nuttig is, daartusschen is
thans een tegenstelling ontstaan.
bij rhcumatieii
Uitsluitend verkrijgbaar In de oranje-bandbuisjes van
20 tabl. 70 ct». en oranjezakje» van 2 tabt. 10 ets.
Bezorgdheid van Maxton.
De onafhankelijke arbeidersafgevaardigde
Maxton heeft, naar Reuter meldt, gepro
testeerd tegen de mogelijkheid, dat aan
Duitschland het mandaat over Togo wordt
gegeven. Hij heeft medegedeeld a.s. Woens
dag aan den minister van koloniën de vraag
te zullen stellen of het dezen bekend is dat
de hertog van Mecklenburg onlangs de Goud
kust heeft bezocht, en dat hjj tijdens dit be
zoek door den gouverneur der kolonie is ont
vangen, dat de laatste gouverneur van
Duitsch Togoland de hertog van Mecklen
burg was; en of hij de verzekering wil geven,
dat de kwestie van aanbieding van het Vol
kenbondsmandaat voor Togoland aan
Duitschland niet door de Engelsche regeering
met de Duitsche zal worden besproken, zoo
lang het huidige regime in Duitschland aan
het bewind Is.
Voor de tweede maal is Zaterdagmiddag te
's-Gravenhage de Vrouwen Vredesgang, de
stille omgang van Nederlandsche vrouwen,
ten gunste van den Vrede gehouden.
Een indrukwekkende demonstratie, zoowel
door haar strekking als door haar omvang.
Van menige vrouw, die niet meedeed, schrijft
de N. R. Crt., hebben wij dezer dagen de
vraag gehoord: Wat geeft het? Inderdaad
kan men hetgeen het geeft niet aanstonds
onder cijfers brengen. Zooiets is trouwens in
ideëele aangelegenheden altijd moeilijk, of
wel onmogelijk, misschien „geeft" het op deze
manier beschouwd in het geheel niets. Maar
met dat al heeft een demonstratie als deze
haar beteeken is als uiting van den vredeswil
van een groot aantal vrouwen uit alle deelen
van ons land, velen van wie men het wel
kon aanzien, dat het hun opoffering gekost
moest hebben de reis naar Den Haag te
ondernemen.
Feuilleton.
83)
De wonderlijke belevenissen
van dr Kaiserlien
VIJFDE DEEL.
I.
Het ontbrak de bende niet aan humor; dat
dient tot haar eer te worden gc-egd. En be
halve voor humor had zjj gevoei voor regie. In
dc° 'oop 'er tjjden had men 't zich tot een ge
woonte gemaakt om geslaagde rooftochten
®P min of meer feestelijke wijze te vieren.
feest zonder maaltijd is slechts half
erk En van half werk had het consortium
Paald een afschuw. Derhalve had men dit-
•baai een zaaltje van een goed restaurant in
e binnenstad gehuurd om aan de verdceling
'in 'Ion buit den noodlgen luister te kunnen
h(j zetten.
Hoewel er voor zes personen gedekt was,
aren er voorloopig slechts vier aa.iwezlg,
r dames en twee heeren. Deze laat-
cjtü l'J'sterden naar de bijnamen „Profes-
'H en ,,Baron"i üe dames waren in dit
"eu bekend als „Spiona" en „Rakker".
de 00rta was er nog iets in het vertrek, dat
v'tr>a,1f'ackt van den opmerkzamn toeschou-
f.,..' Zeker niet zou zjjn ontgaan: op een ta-
trw naast bet hoofdeinde van de tafel lag,
In Zrs rozen bedekt, een langwerpig paket
hriiin papler
e "Professor" was een slanke Jongeman
met bruin haar en een paar oogen, die zoo
heerljjk droomerig voor zich uit konden sta
ren, dat zeker niemand hem zou hebben ver
dacht onder den nietszeggenden naam Hans
Müller Ir het geboorteregister van zjjn woon
plaats te zijn ingeschreven. Hjj was het, die
zich als dr. Kaiserlien voor eeuwig de sym
pathie had weten te verwerven van mevrouw
Reinhardt in de Kantstraat, nummer hon
derd twee en dertig.
Op dit oogenblik bevond hjj zich echter in
een situatie, welke aan zjjn gunstige reputatie
bij mevrouw Reinhardt zeker ernstig afbreuk
zou hebben gedaan, wanneer deze hem had
kunnen observeeren, want de jonge dame,
waarmee hij zich op zeer vertrouwelijke wijze
onderhield en die zich door den pseudo-
Kaiserlien „Rakker" liet noemen, maakte
geenszins dien indruk van degelijkheid en in
getogenheid, welke eenvoudige geesten als
mevrouw Reinhardt als een eerste eisch voor
de goede huisvrouw beschouwen.
De eigenlijke naam van deze jongedame
was Anja Lösch. Zij had slechts oogen voor
den „Professor" en bekommerde zich niet
om den „Baron", die een tijd lang Stolzen-
berg had geheeten en in het gewone leven
als Georg Körber bekend was. Deze man,
onmiskenbaar de oudste van het viertal
hij was ongeveer vijf en veertig jaar voelde
zich steeds bij de anderen achtergesteld en
in zijn bijzondere kwaliteiten miskend, een
idéé fixe, dat nog sterker was geworden,
sinds „Rakker", aan wie hij zjjn hart had
verpand, zich afkeerig toonde van zijn avan
ces en meer en meer het gezelschap zocht
van den gewoonlijk wat vroolijker gestemden
Professor". Ook nu voelde de „Baron" zich
verlaten, want de andere dame in het vertrek,
Spiona". die inderdaad niemand anders was
dan Hammer's secretaresse, juffrouw Schafer,
toonde evenmin eenige neiging tot toenade
ring, hetgeen niet te verwonderen was, want
diep in haar hart koesterde „Spiona" een
stille sympathie voor haar chef op het Sul
fide syndicaat, met wien zij zich in de toe
komst nog eens een huwelijk droomde, dat
dan tevens voor goed een eind zou maken
aan haar relaties met den „Baron", den
„Professor" en de overige leden van dit
illustre gezelschap.
De professor wendde zich tot de anderen:
„De trein uit Rome moet om zes uur zeven
en vijftig aankomen. Aangezien Syndicus, in
verband met het feestelijke karakter van de
zen dag ongetwijfeld van een taxi gebruik zal
maken, kunnen wij er op rekenen, dat hij
om zeven uur hier is. Wij hebben dus nog
juist twee minuten tijd. Laten wij die benut
ten ter verzorging van ons aangelaat, opdat
dit van vreugde strale bij de joyeuze entrée
van het beminde paar!"
De Baron had een grondigen afkeer van de
gezwollen taal van den Professor en op dit
oogenblik voelde hij zich bepaald gekrenkt,
omdat de aankomst van Syndicus en Notje
als het glanspunt van den avond zou worden
gevierd.
„Wij hadden ook. een salonorkest kunnen
laten aanrukken", merkte hij vinnig op. „Dat
zou dan bij Syndicus' entréee de intocht der
gladiatoren hebben kunnen aanheffen!"
Spot ging langs den Professor heen. „Jam
mer, dat je zoo laat komt met dat voorstel",
antwoordde hjj droog. „Maar als je er wat
voor voelt, voor een gramophoon en de be
treffende plaat zou ik nog wel kunnen zor
gen".
De Baron maakte een afwerende handbe
weging. „Ik erger me alleen maar aan de
manier, waarop jullie dien Syndicus verhe-
melen".
„Ho, ho, waarde vriend!" protesteerde de
pseudo Kaiserlien met gewichtige ernst. „Je
onderschat de beteekenis van onzen Syndicus.
Als raderen aan de machine zijn wij alTen
bruikbaar, jij en ik. Maar zonder Syndicus
zou de machine nooit op gang komen. Ik
koester dan ook het voornemen vanavond in
een uitvoerige rede de bijzondere kwaliteiten
van Syndicus in het licht te stellen
Op dat oogenblik trad Notje aan den arm
van den man, wiens naam juist genoemd
was, het zaaltje binnen. Wanneer zij niet in
reis toilet waren geweest, zouden hun plech
tige afgemeten stappen het vermoeden heb
ben kunnen wekken, dat zjj van het stad
huis kwamen.
„Wij zjjn gearriveerd!" kondigde Nora
Tilden op pathetischen toon aan.
De Professor beschikte over voldoende hu
mor om hierop op waardige wijze te rea-
geeren. Het tweetal plechtig tegemoet tre
dend, galmde hij: „Zoo weest dan welkom,
gij laatsten des syndicaats. Met kloppend
harte en overkropt gemoed verbeiden wij,
als trouwe bondgenooten, uw komst!"
„Mooi gezegd, Professor!" andwoordde
Syndicus. „Je bent een patente kerel!"
Zijn blik viel op de gedekte tafel. „Keu
rig hebben jullie dat gearrangeerd!"
Rakker neuriede: „Eerlijk zullen wij alles
deelen..."
Ook de Baron werd door de algemeen heer-
schende vroolijke stemming aangestoken. Hg
werd zelfs galant en hielp Nora Tilden aan
haar mantel. Deze beloonde hem met een
dankbaren blik. „Ik ken je haast niet meer,
Baron; zelfs jou schijnt het weerzien geluk
kig te maken."
De kellner verscheen, ontkurkte een flesch
champagne en dit was het sein om aan tafel
te gaan. Syndicus nam plaats aan het
hoofdeinde, tegenover hem Nora Tilden; aan
de eene zijde zaten professor en Rakker, aan
de andere zijde de Baron en Spiona.
Syndicus wierp een korten blik op het
bruine paket, dat op het tafeltje naast hem
lag.
„Aardig bedacht," knikte hjj, de anderen
veelbeteekenend toelachend.
Toen de couverts voor den eersten gang
waren weggeruimd, wendde Syndicus zich tot
den kellner: „Met den volgenden gang wil
len wij vijftien minuten wachten en tot zoo-
langen wenschen wij niet gestoord te worden."
Een hoopvol stilzwijgen volgde op deze
woorden. De vijf anderen begrepen, wat er
nu zou komen. Het was natuurlijk belache
lijk, maar allen voelden toch een zekere be
klemming.
„Syndicus nam het paket van het tafeltje.
„Wij zullen overgaan tot de verdeeling!" kon
digde hij aan. „Baron, mag ik je verzoeken
de deur te sluiten?"
De Baron gehoorzaamde.
„Dames en Heeren!" vervolgde Syn iicua,
terwijl hg het pak:t met een plechtig gebaar
In de hoogte hield. „Alvorens ik den waarde-
vollen inhoud van dit paket van zijn omhul
sel ontdoe, wU ik er op wijzen, dat dit om
hulsel geheel onbeschadigd is en de dubbele
zegels zich nog in volkomen ongerepten staat
bevinden."
„Halt!" interrumpeerde hier de Professor.
,,Ik verzoek de geachte aanwezigen eerst mjj
nog eenige minuten gehoor te willen ver
schaffen".
„Aha!" merkte Nora Tilden op. „De onver
mijdelijke toespraak!"
„Inuerdaad!" gaf de Profesor toe. „De on
vermijdelijke toespraak!" En met een vluch-
tlgen blik naar den Baron vervolgde hij:
„Onvermijdelijk, maar niet overbodig Da
mes en Heeren! In dit gedenkwaardig oogen'
blik, waarop onder ons even weldoordacht,
als welgeslaagd plan de eindstreep zal wor
den gezét, is het mij een behoefte eenige
vluchtige opmerkingen te maken over het
karakter van ons arbeidssysteem en het we
zen onzer organisatie. Wij zijn, toen wij des
tijds onzen veldttocht tegen r. Kaiserlien ont
wierpen en de rollen verdeelden, met elkaar
overeengekomen, dat ieder van ons qpn-
spraak zou kunnen maken op een zesde deel
van de winst. Dat was, om zoo te zeggen,
niet veel anders dan een verwezenlijking van
het democratische principe in geldzaken. Na
dien heeft wellicht deze of gene zich afge
vraagd of die wijze van verdeelen wel recht
vaardig was. Wellicht is bij sommigen van
ons wel eens een enkele maal de gedachte
opgekomen, dat hem of haar een moeilijker
en gevaarlijker taak was opgedragen dan
aan de anderen en dat hij of zij eigenlijk
aanspraak zou kunnen maken op een grooter
aandeel in de baten van deze onderneming.
Wie echter onder ons zoo argumenteert,
heeft den dieperen zin v»n onze manier van
werken niet begrepen. Wij huldigen in onzen
kring, als ik het zoo zeggen mag, geen for-
meele democratie.
Elk van ons heeft het zijne bijgedragen tot
het welslagen der onderneming. Het voordeel
van onze arbeidsmethode was, dat wij de te
verrichten werkzaamheden en het daaraan
verbonden gevaar op een bijzondere wijze
over de leden verdeelden, Dat klinkt misschien
vreemd, maar het zal u allen ongetwijfeld
duidelijk worden, wanneer ik het werk van
elk afzonderlijk memoreer. Jij, Syndicus, was
de man, die het plan uitbroedde. Jouw werk
was, om zoo te zeggen, het extract van ons
aller taak. En daarom was het logisch, dat
jij zelf op den achtergrond bleef om ons
slechts in intiemen kring met je aanwijzingen
en adviezen terzijde te staan.
(Wordt vervolgd
