Buitenlandsch Overzicht. GHINA-MATTEN IG-els Twistedmatten KI Jb. HARIER ZOON oetbal ie fde S. COLTOF, Kanaalweg NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Vlaggen Wimpels Stokken De Duitsch-Engelsche vloot- besprekingen. IWij hebben een enorme collectie in in afgepast zoowel als stukgoed zonder naad f 5.75 en f6.75 Engeland is inzake de luchtvaart tevreden over Duitschland. ZTSZÏ- - Koegras, oost- 2 —-- *- landen t 3.20. Losse noa 4 ct f! PM mai' Cn °Verig9 Zondagsblad resp. ro.50 f 070 f 070 ML 11 *eekabonnementen ct" f 70 ru™. IL—Modeblad resp. f 1.20. f 1.50, fl.50. Verschgnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 cL per regel (galjard). Ingez. meiled. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling 10 ct. per regei, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel, minimum 60 cL (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer: 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Frankrijk* financieele zorgen. Abessinië bereidt zich ten oorlog. Nieuwe politieke stroomingen in het oude Europa Goenngs politieke huwelijksreis en Frankrijks wantrouwen. De Fransche franc in gevaar. Frankrijk heeft op het oogenblik groote binnen- landsche zorgen: zijn franc is in gevaar en moet met drastische middelen worden verde digd. ondanks den steun, dien Londen reeds op zijn beurs heeft verleend. Alle maatregelen van vroegere regeeringen tot herstel van het evenwicht in de begrooting zijn slechts als druppels op een gloeiende plaat geweest De steeds dalende inkomsten ën de nieuwe eischen van den internationalen toestand hebben het resultaat ervan onmid dellijk doen verdampen, waardoor nu een niet minder groot deficit moet worden verholpon -dan in de ergste, afgeloopen jaren. Alles komt nu tegelijk. Een tekort dat de driekwart mil- liard Nederlandsche guldens bedenkelijk na dert. Een volkomen falen van het staats- crediet, zoodat het land zijn vervallende schatkistbons niet meer verlengd of vernieuwd kan krijgen. Verder een vlucht in paniek van het groote kapitaal, en een, tegenwoordig on vermijdelijke, wilde aanval van de speculatie op de goudvoorraden van de Bank van Frankrijk. De regeering vraagt nu een volmacht voor het vrij bepalen van maatregelen, welke zij tot redding van den toestand en van het geld noodig zal achten. Indien ergens onder de ge geven omstandigheden aan een dergelijke vol macht behoefte bestaat, dan is het in Frank rijk, waar het parlement zoo bijzonder onhan delbaar pleegt te zijn, als de belangen van machUge groepen van kiezers moeten wor den aangetast. De regeering is nu bereid, de verantwoordelijkheid van de afgevaardigden af te nemen, door zelf uit te maken, waar moet worden besnoeid of belast. Of dezen dat zullen aandurven? Na een spannende zitting der Kamer heeft het kabinet-Flandin bij de stemming over het verleenen der gevraagde financieele volmach ten Vrijdag met 353 tegen 202 stemmen de nederlaag geleden. Onmiddellijk na het bekend worden van dit resultaat werd officieel medegedeeld, dat het kabinet zijn ontslag nam. Vlucht van het Fransche goud. De franc moet verdedigd worden. Reeds Dinsdag had een goudvlucht op groote schaal plaats naar Engeland. In den loop van den dag zijn 5 ton goud in baren, ter waarde van 1.250.000 pond sterling per vliegtuig van Le Bourget naar Croydon vervoerd. Zelfs particuliere passagiers hadden gou den munten en gouden sieraden tusschen hun bagage medegenomen. De mailboot van Boulogne bracht een goud lading aan ter waarde van millloen pond sterling. Aan boord hadden zich honderden Fran- schen begeven, die in Engeland hun francs in ponden sterling gingen omwisselen. Verscheidene der schepen, die de volgende dagen naar de Ver. Staten vertrekken, zullen eveneens groote hoeveelheden Fransch goud aan boord hebben. De eerste dezer goudzendingen zal ver scheept worden met het nieuwe reuzenschip „Normandie" dat zijn eerste reis naar New York heeft aangevangen. De totale goudverschepingen per „Norman die" naar de Ver. Staten worden op fr. 300 mill. geraamd. Hoe de stemming der Franschen zelf is, vinden wij uitgedrukt in een artikel van het blad „Paris-Midi", waarin wordt gezegd: „Er heerscht op politiek gebied eenige verwarring, maar er is één punt waarover allen het eens zijn: de franc moet onmiddellijk verdedigd worden tegen een onduldbare spe culatie. Wij kunnen reeds thans zeggen dat, welke ook de afloop zal zgn van de poli- tieken veldslag, voor een bescherming van de Fransche munt zal gezorgd worden. Geen enkele nieuwe regeering zal toelaten dat de aanval zich verder ontwikkelt; zelfs voorstanders van devaluatie, die trouwens in de Kamer de minderheid vormen, zouden in zulk een oogenblik van speculatie en tijdens een kunstmatige atmosfeer van val- sche geruchten, hunne theorieën niet durven toepassen. Donderdagavond behoort de poli tieke crisis tot het verleden, welke ook de uitslag van de Kamerstemming zal zijn. De franc zal echter niet worden meegesleept." De vraag zal echter zijn of dit desondanks mogelijk zal zijn. Italië's aggressief optreden heeft Abessinië tot een eenheid gemaakt. Wij hebben in ons vorig overzicht ons bezig gehouden met het Abessynisch-Italiaansche conflict. Het is wel in teressant in verband hiermede eens kennis te nemen van de meening van een Abessijnsch intellectueel, die hij in een interview met een journalist ten beste gaf. Deze Afrikaner heeft een Westersche opvoeding gehad en is in zijn land een schilder van beteekenis. Hij zeide o.a., sprekende over de Italianen: Wij weten dat zij ons land wel zouden wil len hebben om er een kolonie van te maken en hun menschen heen te brengen en onze bodemschatten in bezit te nemen. Maar wij geven het hun niet. De tgd is zeer moeilijk voor ons. In Europa en Amerika vinden de technici en geleerden vreeselijke dingen uit voor den oorlog. Wij bezitten niets van die wonderlijke oorlogsdingen. We hebben geen vliegtuigen, geen tanks, geen gasbommen. Veel erger is het echter, dat de wereld ons niet kent. In dit land regeert nog de oeroude, patriarchale centrale macht: de keizer. Zijn wil is onze wil. Wil hij den oorlog, of wordt hij tot den oorlog gedwongen, dan blijven in dit huis slechts de vrouwen achter. Ik en mijn bedienden, alle Abessynische mannen trekken ten oorlog en zullen stellig onzen man staan. Ik was vijf jaar lang op de kunstacademie te Parijs, mijn bediende, die hier den tetsj in schonk, kan niet lezen of schrijven. Maar wij zullen schouder aan schouder strijden en sterven. Want begrijpt u goed; wij allen zullen sterven. Treft ons een vijandelijke kogel, dan is er voor ons geen hulp. Wij hebben geen artsen, die onze wonden verbinden, geen ver plegers, die de gekwetsten na den slag naar het lazaret brengen. Wij bloeden dood, wan neer wij worden getroffen, en wij allen weten dat. Maar er is er geen onder ons, die zal thuis blijven. Wij hebben ook onze eigen zorgen. Abes- synië doorleeft thans zijn Sturm-und-Drang- periode, die Europa reeds lang achter zich heeft. Er heeft hier een onzichtbare binnen- landsche revolutie plaats. Wij jongelieden staan tegenover de oude generatie. De keizer is op onze hand, maar moet vaak voor de conservatieve krachten, die in dit land nog zeer sterk zijn, zwichten. Er waren bij ons tot voor korten tijd veel tegenstellingen, intriges en achterbaksche politiek. Dit alles is thans verdwenen. Italië heeft bereikt, dat Abessynië een eenheid werd als nooit te voren. Deze eenheid geeft ons ons zelfbewust zijn. Wij zijn niet bang voor Italië. Het kan komen met vliegeslcaders, tanks en zwaar geschut, dit land zal het nimmer kunnen veroveren. De tijden veranderen, politieke stroo mingen met hen. Wat in Amerika gebeurd is, waarbij het Hooggerechtshof op één dag zoowel Roosevelts' moratoriumwet voor den landbouw als zijn codes voor de industrie on grondwettig verklaarde, is in dat opzicht wel teekenend. Het wijst er op, dat men daar weer wat zelfvertrouwen krijgt in den toe stand. Ook het oude Europa zoekt naar niéuwe mogelijkheden, nieuwe verhoudingen of al thans naar consolidatie van de bestaande. Het is het Handelsblad, dat hierop wijst. Dit blad schrijft: Tegen de eenzijdige overwinnaarspolitiek van Versailles, Trianon, St. Germain, Neuilly, is een min of meer georganiseerde oppositie ontstaan. De Duitsche krachtsdemonstratie van de laatste jaren heeft deze beweging versneld en versterkt. En nu Duitschland zijn gelijkgerechtigdheid als het ware heeft ge nomen, en wat zijn weermacht betreft onge straft blijkt te kunnen behouden, nu ver hoogt het zijn magnetische aantrekkings kracht voor de overige landen in Europa, die in 1919 in een inferioriteits-positie werden geplaatst. De jongste rede van den Hongaarschen premier Gömbös, waarin hij nu ook voor Hongarije herbewapening en rechtsgelijkheid verlangt, en de oude quaestie der verdrags herziening weer aan de orde stelt, geeft hier van opnieuw blijk. En Görings missie naar den Balkan, toont aan, dat men zich in Ber lijn, vóór de Centraal Europeesche conferentie te Rome, welke Mussolini nu eenigen tijd wil uitstellen, van de nieuwe mogelijkheden ter dege rekenschap geeft. Polen had onder den druk der omstandigheden al eerder met de mentaliteit van 1919 gebroken en verkoos niet langer de opvattingen van Parijs blinde lings te blijven volgen. Italië heeft zich van den aanvang af op het standpunt gesteld, dat de toestand door de vredesverdragen gescha pen, aanpassing aan nieuwe verhoudingen be hoeft, al trekt men in Rome dan ook de lijn bij de onaantastbaarheid van een onafhanke lijk Oostenrijk. In Engeland heeft de bemid- delingspolitiek den laatsten tgd steeds vaster vormen aangenomen. En in Stresa heeft men, beducht voor navolging in Centraal en Zuid- Oost-Europa van het Duitsche voorbeeld van 16 Maart, tot een nieuw onderzoek van den militairen status der andere overwonnen landen Van 1919 „geadviseerd". De practijk heeft aangetoond, dat een Europeesche sa menleving van overwinnaars en overwonnenen geen vruchtbaar arbeidsveld kan bieden voor een goede organisatie der collectieve veilig heid. Wie nieuwe vormen wil vinden, dient een ander uitgangspunt te kiezen, dan dat van zestien jaar geleden. De vraag is natuurlijk maar: welk? „Wachter wat is er van den nacht?' Goering op den Balkan. Wij citeerden hierbo ven Goerings huwelijks reis, door het „Handels blad" aangehaald. Dat dit reisje een politiek tintje of misschien wel tint heeft, staat wel vast en dat men nogal wat wantrouwen ertegen koestert, is niet heelemaal (of liever: heelemaal niet, hetgeen nog wat anders is) onbegrijpelijk, noch onver schoonbaar. Twee staatssecretarissen en an dere politieke persoonlijkheden vergezellen de jonggetrouwen. En men zal dan ook wel niet ver mistasten door aan te nemen, dat Hitiers vertrouweling en voornaamste medewerker bezig is het terrein voor te bereiden om het isolement van Duitschland te doen verminde ren' door het versterken der politieke banden in de richting van Zuid- en Oost-Europa Ook hierop worden Remavibons verstrekt. de oude richting van de pangermaansche expansie, waarbij het keizerlijke Duitschland in botsing kwam met de Slavische politiek van het Tsaristische Rusland. Het is dan ook alleszins te begrijpen, dat de politieke huwe lijksreis van Goering in het bijzonder te Mos kou en te Parijs de aandacht trekt, terwijl ook te Rome diens .bewegingen met gespan- nen belangstelling gevolgd worden. Zal Zuid- en Oost-Europa luisteren naar het gefluit van den vogelaar? Het verdient in verband hiermede de aan dacht, dat onmiddellijk na het bezoek van Goering aan den Hongaarschen premier Göm bös, met wien hij langdurige conferenties had, deze in het parlement zijn verklaring heeft afgelegd inzake Hongarije's eisch van mili taire gelijkgerechtigdheid; een eisch, die niet nieuw is, doch die tot dusver niet met zooveel klem officieel naar voren werd gebracht. In ,het aannemen van deze straffere houding door Hongarije zal men wel den invloed van Berlijn, tot uiting gebracht door Goering, moeten zien. Van niet minder belang is de ontvangst, welke dezen in Sofia is ten deel gevallen. Het heet, dat Goering door tegemoetkoming aan de economische behoeften van Bulgarije (gelijk Duitschland dit ook tracht te doen met Joegoslavië) den Duitschen invloed in het land van Koning Boris beproeft te ver sterken. In hoeverre dit voornemen werkelijk bestaat en of Goering daarin eventueel zal slagen, is moeilijk te zeggen. Doch het is zeer opvallend, dat de Duitsche minister, die bekleed is met het gezag van den vertrouwensman van Hitier en als zoo danig namens de Duitsche regeering kan spreken, met bijzonder eerbetoon te Sofia is ontvangen. Koning Boris heeft hem de hoog ste Bulgaarsche orde verleend en heeft lang durig met hem geconfereerd. Een en ander heeft te Parijs diepen indruk gemaakt en heeft een blad als de „Temps" aanleiding gegeven om alarm te slaan en te waarschuwen tegen het streven van Duitsch land om de bestaande politieke constellatie op den Balkan los te wrikken. Als tegenmaat regel beveelt het blad, dat blijkbaar zeer on gerust is, aan om vooral niet te lang te wach ten met de definitieve regeling van het Donau-probleem, waartoe Italië het initia tief heeft genomen en welke haar beslag moet krijgen in de conferentie van Rome, i als waarborg voor den vrede in het Donau- bekken. Uit de geheele Fransche pers blijkt ove rigens, dat de tocht van Goering door den Balkan met groot wantrouwen wordt gade geslagen. Terecht Wachter, wat is er van den nacht? In welke richting zal zich de poli tieke toestand ontwikkelen? Beginnen heden. De eerste bijeenkomst tusschen de Duitsche en Engelsche vertegenwoordigers inzake de vlootbesprekingen zal te Londen plaats vinden op Dinsdag 4 Juni. Het doel van deze infor matieve besprekingen, gelijk van de vroegere besprekingen met de vertegenwoordigers van andere mogendheden, is inlichtingen uit te wisselen en meeningen als voorbereiding voor alle meer formeele onderhandelingen, die later kunnen plaats vinden, met het oog op de af sluiting van een internationale overeenkomst ter beperking van de vlootbewapening. DE GENEUCHTEN VAN HET LEVEN IN DUITSCHLAND. Nieuwe deviezen processen. Ziellier waarde lezer, eenige recente voor beelden, die doen zien hoe uiterst genoeglijk thans het leven des gemiddelden Duitschers heenvloeit. Nadat eerst onlangs twee nonnen wegens onrechtmatig uitvoeren van geld naar het bui tenland tot vijf jaar gevangenis werden ver oordeeld, had zich thans voor de Berlijnsche rechtbank de pater Franciskaner Otto Goertler uit Waldbreitbach, district Neuwied aan den Rijn wegens een dergelijk misdrijf t* verant woorden. Wat had deze pater nu gedaan? Zijn orde had destijds in Nederland een leening van 1,6 millioen Mark gesloten. Deze leening werd gegarandeerd door in Nederland circuleerende obligaties. Toen in 1931 de koers dezer obligaties tot 50 en zelfs tot 40 pet. van de waarde 'daalde, werd zij in Nederland door de in de vroegere processen genoemde dr. Hofius van de Universumbank opgekocht. Beklaagde betaalde ze met chèques, welke dr. Hofius ter hand werden gesteld. Hiervoor kocht hij o.avoor 150.000 gulden eigen obligaties en voorts 572.000 mark effec ten. Deze effecten werden naar Duitschland gebracht en verkocht om aan binnenlandsche verplichtingen van de orde te voldoen. Het is natuurlijk geknoei. Maar hoor nu het vonnis: Beklaagde werd tot tien jaar gevangenis- en een boete van 350.000 mark veroordeeld. Deze boete zal, indien zij niet wordt betaald, door verdere 27 maanden gevangenissstraf worden vervangen. Voorts werd door de rechtbank het in beslag nemen van 44.000 mark nominaal aandeelen en van een bedrag van 500.000 mark bevolen. De persvrijheid. We hebben nog meer. Het betreft een jour nalist, die... eenvoudig zijn plicht deed. In twee artikelen was de Kölnische Zeitung namelijk er van uitgegaan, dat contröle van de kranten, waarop men geabonneerd is, door de Rijksperskamer was verboden. Om zeker te gaan, vroeg de redactie vóór de publicatie bij de Rijksperskamer aan, of deze meening juist was en kreeg daar een bevestigend antwoord op. De meening was echter onjuist. De man in Berlijn had zich vergist. Sedert 15 Februari ia deze contröle weer geoorloofd, maar de Ber lijnsche informator wist dit zelf niet. Is daar de Kölnische verantwoordelijk voor? Ja, zei de rechter, die dr. Schafer, den hoofdredacteur, veroordeelde tot 500 Mark boete en de kosten van het proces. Voor het gebeurde zelf kon men hem niet straffen,* omdat hg heel correct had gehan- deld. Dit was echter voor den rechter geen bezwaar, die zich op het standpunt stel de, dat hg door de bewering, volgens welke het niet verplicht was om op de vragen te ant woorden voor zoover deze betrekking hebben op het abonnement van couranten, wel in con flict is gekomen met art. 14 al. 2 van de redac- teurenwet. Daardoor zgn leden van de partij tot onge hoorzaamheid tegen de bepalingen van de gouwleiding opgestookt en moet een straf worden opgelegd. De Duitsche regeering heeft, naar de Tel. verneemt, door haar ambassadeur te Londen aan den Britschen minister van Buitenlandsche Zaken het ontwerp laten overhandigen van een luchtpact, dat alle punten bevat, welker opneming door Duitschland wenschelgk wordt geacht. De details van het ontwerp zijn nog niet gepubliceerd. In diplomatieke kringen te Londen be schouwt men de overhandiging van het plain als een onmiskenbaar gebaar van goeden wil en als een bewijs, dat Duitschland bereid is, in een geest van samenwerking tot de pacifi catie van Europa bij te dragen. Ook van de Fransche regeering heeft sic John Simon het ontwerp van een luchtpact ontvangen. Voorts meent men te weten, dat Italië en België eveneens bezig zijn met het opstellen van soortgelijke ontwerpen en men overweegt thans de mogelijkheid, een confertenie der vijf betrokken landen bijeen te roepen, al zullen nog voorbereidende besprekingen nood zakelijk zijn. Vermoedelijke inhoud. Hoewel omtrent den inhoud van het Duit sche concept niets wordt losgelaten, mag toch worden aangenomen, dat het in groote trek ken gebaseerd is op het principe van pariteit in de lucht tusschen onderteekenaars van het luchtpact en op de verplichting van weder* zijdschen bijstand in de lucht tegen een eventueelen aanvaller. Ook wordt beweerd, dat Duitschland een supplementaire conventie heeft voorgesteld, ten einde de burgerbevol king te vrijwaren tegen luchtaanvallen. Voorts zou Duitschland niet ongeneigd zijn, maat regelen te overwegen voor een internationale contröle op de productie van vliegtuigen en een internationale contröle overwegen voor de burgerlijke luchtvaart. Feuilleton u en HOOFDSTUK I. Een toegestaan verzoek. De gele twee-zitter reed bedaard voorbij den höielingang, en met een glimlachje van blij vooruitzicht op zijn gebruind, goedmoedig ge zicht, wuifde de Hon. John („Jack") Carstairs naar een gestalte achter een venster, voor dat hg den auto langzaam achter de garage van De Drie Geveltoppen instuurde. De grijns lach van Jacob Wilkins, de hötelknecht, weid een evenbeeld van den zijnen, zoodra Wilkins zag wie daar was. „En hoe voelt ge u vandaag. Sir?" vroeg de man van de garage met belangstelling, toen Carstairs uit de auto gesprongen was. „Als een vischje in het water, dank je! En puik in conditie ook, kan ik je tot mijn blijd schap zeggen! En ik ben den laatsten tijd zoo dik en vet geworden, dat ik mg bijna schaam mg te verkleedcn. En als fanatisme een loodje in de schaal werpt, behoorde ik vandaag een zak vol doelpunten te maken." „Ik hoop dat u dat doen zult, sir, warem pel, dat hoop ik. Een gewonnen spel, den eer sten dag van het seizoen, zou de club ver bazend veel goed doen. Heeft u ooit van een f oeS gehoord, die met zooveel stroppen te doen heeft gehad als Kensington? Het eene seizoen na het andere is er telkens iets in het honderd geloopen. Het scheen er doodge woon bij te hooren, dat na het besteden van meer dan 3000 geldje, dat bar slecht ge mist kon worden aan dien Shee, deze in de lappenmand moest geraken, voordat hg in een spannenden wedstrijd een bal voor hen getrapt heeft. „Onze Bob" met deze vriend schappelijke aanduiding bedoelde de man zijn baas en werkg ver stond vrijwel op zijn achterste beenen, totdat hij hoorde dat u in de plaats van Shee als middenvoor zou uitkomen. Er zullen vanmiddag een massa oogen scherp op u gevestigd zijn, sir, maar ik hoop dat alles goed zal afloopen." „Dat hoop ik mei jou, Jacob. In ieder geval, ik zal mgn best doen. Daar kun je van op aan!" „Het is een prachtkans o, zoo'n pracht kans, voor een jongen amateur zooals u, sir; gooi haar niet weg." Jack Carstairs, die door veelvuldige „ge bruikmaking" meer of minder vertrouwd was met het autocratisch optreden van Jacob, zoodra beroepsvoetbal Wilkins stokpaardje van den dag óp het tapijt kwam, glimlachte rustig bij zichzelvcn, en Tijn auto aan de zor gen van den man overlatende, ging hij het hö- tel binnen. „U is dus waarlijk gekomen!" Deze woorden, op een toon vol verwachting geuit, werden gesproken door een meisje, dat bg het binnenkomen van Carstairs ui' een pri- vé-vertrek aan d' rechterzijde te voorschijn ge komen was. Maisie Willen was juis. tot een stralende jonge vrouw ontloken. Er lag een goudglans over haar blonde haren; haar wan gen hadden hun warmen gloed aan de roos ontleend. Slank als zg was, waren haar vor men zoo volmaakt, dat de schooheid van haar lichaam de bekoorlgkheid van haar gezichtje evenaarde. In vroegere en galantere dagen, zou Maisie Willen de gevierde beauty van ie- deren „saletjonker" in Londeii geweest zijn; in den tegenwoordigen tijd vormde zg de voor naamste trekpleister van die vermaarde, eeu wenoude uitspanningsplaats, De Drie Gevel toppen, die het uitzicht over het zelfs nog- vermaarder speelterrein van de welbekende Hoofdstedelgke Eerste Divisie Voetbalclub, de Kensington F. C., en een geliefkoosde ver zamelplaats voor sportlui was. Jack Carstairs kreeg een kleur, toen hg raar h.»t meisje keek. Hij was tot over de ooren op Maisie Willen verliefd, en dat was al begi nnen. den eersten dag waarop hij haar gezien had, nu drie maanden geleden. Hij had er met geen woord tegen haar van gespro ken, maar de tijd zou aanbreken, dat hg ge dwongen werd zijn bekentenis te doen. Alle drommels, een jonge kerel kon zijn gevoelens niet zoo opgekurkt blijven houden als hij ge daan had. Hg wist natuurlgk niet vooruit of Maisie bereid zou zijn zijn vrouw te worden, maar de omstandigheid, dat zg niets meer was dan de dochter van een hotel-eigenaar, die in vervlogen dagen professional geweest was voor de voetbalclub, op welker terrein De Drie Geveltoppen uitzag, legde zoo weinig gewicht bij hem in de schaal, dat hij er zelfs geen enkele gedachte aan wijdde. Hg was tevreden met de wetenschap, dat Maisie het „liefste" zoowel als het mooiste kind was, dat hg kende, en dat hij wanhopig verliefd op haar was. Na de verbijsterende wezentjes, die hij in zoogenaamde gezelschapskringen ontmoette, was deze hötelhoudersdochter even verkwikkend voor de zinnen als de Engelsche roos, waarmede zij zulk een groote gelijkenis vertoonde. Terwijl zij het handje, dat hem zoo spon taan toegestoken werd, een oogenblik langer vast hield dan met de strikte vormen over een te brengen was, dronk hij de frappante schoonheid van het meisje in. De wetenschap, dat hij het meisje een dienst bewezen had door vandaag naar De Drie Geveltoppen te komen, liet het bloed in zijn polsen heviger kloppen. Zg had een beroep op hem gedaan, en hij had er aan gehoor gegeven dank baar, dat de gelegenheid hem geschonken was. „Ja, ik ben gekomen, Miss Willen," zei hg. „Dat spreekt van zelf!" Haar bruine oogen verhelderden bij deze woorden. Indien zij een fraai beeld aanbood, dit was eveneens het geval met den slanken, elegant gekleeden jongen man, die naast haar stond. Het was Jack Carstairs bg den eersten oogopslag aan te zien dat er aristocratisch bloed in zijn aderen stroomde; .„j had het recht om het woordje „Honourable" voor zijn naam te plaatsen, maar liet dit ten allen tijde achterwege. Vijfentwintig jaren oud, bezat hij den eerlijken uitdagenden blik van iemand, die voorbestemd was iets te beteekenen. Het hel dere oog en de tot leer getaande huid duidden op een leven in de open lucht, terwijl de beval lige lenigheid van zijn-bewegingen zijn uitblin ken in allerlei sport liet vermoeden. Van den Hon. John Strephon Carstairs, om hem zijn volen naam te geven, werd gezegd, dat hij de beste amateur-middenvoor van Engeland was. „Vader heeft de lunch voor u gereed, Mr. Carstairs." Het meisje aarzelde even, voordat ze verder ging. „Hij verlangt er ook naar om u te spreken." „Het zal niet lang duren of ik ga me ver beelden dat ik een gewichtig persoon ben," antwoordde Carstairs met een schelmsch glim lachje. „Dat is u vandaag al," zei het meisje, en ging hem voor naar de privé-zitkamer, waar de tafel al voor een maaltgd gedekt stond. „Komaan, het doet iemand goed u te zien, Mr. Carstairs." Een kort, gezet man, man een rond, joviaal, gladgeschoren gezicht, kwam den bezoeker tegemoet om hem de hand te drukken. Het was duidelijk te zien, dat zyn beenen een weinig krom waren, en dat hij zich, ondanks zijn toe- nement embonpoint, nog veerkrachtig bewoog. Stemmig, maar met uitmuntenden smaak ge kleed, zag Bob Willen er uit als wat hij was de algemeen geëerbiedigde eigenaar van een bloeiend hötel. Toch was Bob Willen niet in het hotelwezen grootgebracht. Ongeveer twintig jaren lang was hij beroepsvoetbalspeler geweest. Al dien tijd had hg de kleuren van den Kensington- club gedragen. „De grootste sportsman, die ooit den voet op een voetbalveld zette," had een vooraanstaand official van den Voetbal bond eens van Willen verklaard, en geduren de de vele jaren, dat hij de lieveling van het voetbalpubliek geweest was, had hij mis schien méér dan eenig professional van zgn tijd bijgedragen om het peil van den bezol digden voetbalspeler te verhoogen. Toen hij de scharlaken trui van de Kensington Club voor de eerste maal aangetrokken had, had den oningewgden op beroepsvoetballers neer gezien als op het schuim der maatschappij op den met electricitei geladen Zaterdagmid dag, waarop hij voor de laatste maal voor Kensington speelde, had, met andere notabe len, een Kabinets-Minister den wedstrgd by- gewoond om hem zgn hulde te brengen. Het „afscheid" van Bob Willen werd in de couran ten in kleuren en geuren beschreven. De er kend grootste spil van zijn tgd, betreurde de geheele voetbalwereld zgn heengaan. Dit was de man, die na den Hon. John Carstairs de hand geschud te hebben, hem van onder tot boven met critische oogen bekeek. „Ga er bg zitten, Mr. Carstairs," noodigde hij na korten tgd uit. „U krijgt vandaag een voetballerslunch een mootje visch en een rijstpudding, maar u is van harte welkom. Ik hoop, dat u vandaag voor ons zult uitkomen." „Met groot genoegen, Mr. Willen," ant woordde Carstairs. De wereld zou gevonden hebben dat deze beiden, vader en dochter, maatschappelijk ver beneden hem stonden, maar hij, van zgn kant, zag tegen hen op. Met zijn veertien Engelsche Internationale caps, vertegenwoordigde Bob Willen voor hem het hoogste wat er op sportgebied bereikt kon worden, terwijl Maisie, de dochter van den voormaligen professional, alles over zich had wat lief, teeder en mooi mocht heeten. „Misschien kun j ij beter het woord doen, lieve kind," zei Bob, toen de maaltijd begon nen was. Na zich overtuigd te hebben dat het hun gast aan niets ontbrak, keerde Maisie zich met een impulsief gebaar tot hem. „Ik heb mij misschien een schandelijke vrij postigheid veroorloofd," begon zij, „maar ik hoop, dat u de omstandigheden onder welke ik u den brief schreef, gerechtvaardigd zult vinden. U weet," ging zg snel voort, „dat vader gedurende zgn geheele loopbaan als prof. voor de Kensington Club gespeeld heeft. H(j is dus natuurlgk kolossale belangstelling in de ploeg blijven stellen; de voornaamste reden waarom hy dit höel kocht, was omdat De Drie Geveltoppen vlak bg het terrein van Kensington gelegen was. En u weet ook al welk een supportster van de club ia ben..." zy hield even cp om te bedenken hoe zg zou voortgaan. „Vader is nu al drie jaren uit het voetbal," sprak zij eindelijk verder. „En hg zou nooit tegenover een ander dan zichzelven willen bekennen, dat het Kensington-spelpeil sedert nooit meer zoo hoog gestaan heeft als toen hg nog meespeelde. De ploeg scheen eenvou dig alle doortastendheid verloren te hebben. Weliswaar heeft Kensington zgn plaats in de eerste divisie weten te behouden, maar zy hadden ieder seizoen een zwaren kamp te voeren om niet tot de tweede gedegradeerd te worden, Zooals de meeste ploegen, heeft het zwakke punt altijd by den middenvc ge* zeten, (Wordt vervoigd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1