Buitenlandsch Overzicht.
i
oetbal
ie
I 1B A
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
STRANDTENTEN f Q C|t
MARQUIZEN OVERTREK
S. COLTOF
GHINA-MAITEN
16-els Twistedmatten
N.VJb.HARIER&ZOflNj
Hoofdpijn, Kiespijn. ^rö„n0S
BINNENLAND
fd
ZATERDAG 8 JUNI 1935
63ste JAARGANG
geh. compleet *».JU
dubbel breed f 0.22
Kanaalweg
Kerk en Staat in Duitschland
Verdere versterking van de
Belgische luchtmacht.
De Fransche minister-crisis.
Koning Gustaaf voor de
eerste maal naar de
bioscoop.
zonder naad f 5.75 en f6.75
Fen bezoek van de Koningin
aan Rotterdam.
Overdracht van de
portefeuille van
oeconomische zaken.
Export van boter naar
Duitschland.
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant f 1.50; Koegraa,
Anna Paulowna, Breezand. Wieringen en Texel t 1.65; binnenland f 2.—,
NederL Oost- en West-Indië per zeepost f 2.10. idem per mail en overige
landen f 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. f 0.50, f 0.70, 0.70, f 1.—Modeblad resp. f 1.20. f 1.50, £1.50,
f 1.70.
Verschynt Oinsda g-. Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel,
minimum 60 cL (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Parlementaire verwarring in Frankrijk. - Laval waagt een poging
tot samenstelling van een kabinet. Geen vlotte erkenning van
Sowjet'Rusland door België
Parlementair^
critieke
toestand in
Frankrijk
In een hoofdartikel
schrijft de N. R. Crt.
over den critieken toe
stand in Frankrijk, ten
gevolge van de toene
mende parlementaire
verwarring. Het wordt
onduidelijk, zegt het
blad, hoe men het falen op het nippertje af
van Bouisson nu nog moet beschouwen.
De politieke toestand wordt steeds verwar
der, vooral ook doordat de ongedurigheid in
de politieke partijen toeneemt. Er is een be
langrijke ommekeer gekomen, sedert de radi
cale partij met een dozijn stemmen tegen be
sloot, Bouisson haar steun te verleenen voor
zijn machtigingswet. Bouisson heeft deze ver
andering moeten ervaren, ja, hij heeft reeds
reden gehad, voor de beslissing gevallen was,
de toen reeds duidelijke desertiet van 'n groot
gedeelte der radicalen te geeselen. Het is
sedertdien vooral niet beter geworden. De
afkeer onder de linksche elementen in de ra
dicale partij voor het verleenen van eenige
volmacht is steeds grooter geworden. Er is
onrust en hoefgestamp in den radicalen stal.
Herriot heeft blijkbaar alle macht over zijn
mannen verloren. Rechts en links in de partij
hebben steeds ver van elkaar af gestaan. Nu
kan men ternauwernood nog van een partjj
spreken. De naam bestaat voort, en ook nog
het krakende geraamte van de organisatie.
Discipline, eenheid bij de stemmingen zijn
weg.
Een krachtige luidruchtige groep in de
partij voelde niet alleen niets meer voor het
verleenen van volmachten, maar was zelfs
afkeerig geworden van de nationale samen
werking tot overwinning der moeilijkheden.
Daladier is een groot man in deze groep. Zij
roept om een regeering van het „kartel", dat
alleen de groepen van links zou mogen om
vatten.
In ieder geval hebben de radicalen van
rechts zich nu voorloopig niet meen. ongerust
te maken over een bondgenootschap met het
gemeenschappelijk front, dat waarschijnlijk
het einde van hun party, ook als uiterlijke
eenheid, zou beteekenen. De eischen van het
gemeenschappelijk front bleken zoo vérstrek
kend, dat geen lid van een burgelijke party
eraan denken kan ze te aanvaarden. Wat
deze vereenigde groepen willen is socialis
tische politiek, met verzwakking van de
landsverdediging, waarvoor in Frankrijk ze
ker geen meerderheid is te vinden.
De radicalen hebben dus ontdekt, niet met
de socialisten te kunnen samengaan. Maar
wat kunnen zij dan wel? Dat is een vraag
waarop men al sedert vele jaren een ant
woord mist.. Doch zij hebben nu eenmaal een
domineerende positie in de Kamer. Het is
een pijnlijke en verwarde toestand.
Laval zal een
poging wagen
Over het verdere ver
loop van de kabinets
crisis in Frankrijk nog
het volgende: Piétri
heeft Donderdagmiddag na de besprekingen
met Herriot en Mandel niet afgewacht wat
de uitslag zou zijn van Herriot's mededeelin-
gen in de socialistisch radicale Kamergroep.
Piétri zou zich bij de besprekingen bereid
verklaard hebben met beperkte volmachten
genoegen te nemen en van geval tot geval
van het parlement afzonderlijke machtigin
gen te vragen tot verdediging van den frank,
bestrijding van de speculatie en herstel van
het evenwicht in de begrooting. Hij zou heb
ben toegezegd de Kamer niet te ontbinden.
Verordeningen van de regeering zouden de
financieele commissies uit Kamer en Senaat
worden voorgelegd, aleer tot afkondiging
over te gaan.
PIERKE LAVAL,
de Fransche minister van buitenlandsche
zaken.
Tegenover al deze concessies ttad hij echter
zijnerzijds den eisch gesteld, dat hij niet in
zee zou gaan met een wankel kabinet, dat op
papier misschien over 15 of 20 stemmen
meerderheid beschikte, maar slechts met een
regeering, die op een breede republikeinsche
meerderheid zou steunen.
Voor de socialisten was Piétri echter te
zeer een man van het centrum met eerder
rechtsche dan linksche neigingen en de radi
calen hebben zijn toezeggingen zoo lauw ont
vangen, dat Herriot er niet in geslaagd is de
linkergroep van zijn partij voor een kabinet
Piétri warm te doen loopen.
Na een korte conferentie tusschen Herriot
en den formateur is deze tegen 6 uur naar
het Elysée gegaan en heeft zijn opdracht
weer aan president Lebrun teruggegeven.
Havas meldde Donderdagavond 9 uur nog:
Laval heeft, na het bedanken van Piétri,
en nadat ook de soc. radicaal Delbos een
opdracht had geweigerd, opdracht tot kabi
netsformatie gekregen en die aanvaard.
Laval vertrouwt snel te zullen slagen in de
vorming van een kabinet van nationale een
heid, dat loopt van de rechterzijde tot en
met de socialistische radicalen.
Laval zal, als hy slaagt, de portefeuille van
buitenlandsche zaken behouden.
Het vlot met de er
kenning van Sowjet-
Rus!,und in België al
evenmin als in ons land.
Alleen zij die er finan
cieel voordeel inzien,
willen gaarne tot die erkenning besluiten, de
anderen zijn beangst voor de Sowjet-metho-
den. Men vertrouwt de Sowjet-politiek niet
en de voorgewende vriendelijkheid tegenover
het buitenland evenmin. Verschillende be
richten uit Rusland zijn maar al te veel in
tegenstelling met het vriendelijk gelaat dat
de Sowjet-regeerders aan de buitenwereld
toonen. Fel en bitter is nog steeds de strijd
tegen den godsdienst en honderden geloovi-
gen worden nog verbannen naar oorden waar
geen leven mogelijk is.
Het katholieke België weet dat en voelt
er dan ook weinig voor op vriendschappelij-
ken voet met de communisten te komen. De
Brusselsche corr. van de Nw. Hott. Crt. meld
de aan zijn blad o.m.
De onderhandelingen tusschen minister
Vandervelde, leider van de Belgische arbei
derspartij en den Russischen ambassadeur te
Parijs, Potemkin, blijken een minder vlot ver
loop te hebben gehad dan men in de Wet
straat alhier had verwacht. De bespreking
werd vooral moeilijk toen Vandervelde de
kwestie der erkenning van de Sowjets door
België afhankelijk bleek te willen maken van
ihet sluiten van een handelsovereenkomst,
terwijl hij verder ook over het schuldenvraag-
stuk een en ander moet hebben gerept. Tot
een positief resultaat is men dan ook tot nu
toe niet gekomen. Minister-president Van
Zeeland heeft met Vandervelde en andere mi
nisters over deze moeilijkheden geconfereerd
en het voornemen te kennen gegeven de on
derhandelingen voort te zetten. De kwestie
van de erkenning der Sowjets is in de jong
ste algemeene vergadering van de Federatie
der Brusselsche Arbeiderspartij te berde ge
bracht. Het Kamerlid Brunfant betreurde het,
dat de regeering blijft talmen terwijl dr.
Marteaux, lid van den gemeenteraad, zeide:
„Slechts 5 of 6 landen hebben nog altijd de
Sowjets niet erkend. Weldra zal de vraag
oprijzen, niet of wij Rusland, maar wel of
Rusland ons wil erkennen."
Bij het einde van de vergadering werd een
resoluttie aangenomen waarbij, in het belang
van den vrede en van de oeconomische be
trekkingen, ten zeerste wordt aangedrongen
op hpt onverwijld erkennen van de Sowjets
door de Belgische regeering.
Donald itichberg,
leider van den weder-opbouw-campagne in de
Vereenigde Staten.
Lord Philip Snowden
voormalig Engelsch minister van buitenland
sche zaken, die thans pogingen doet een sa
menwerking tusschen Engeland en Duitscti-
land te bevorderen.
Er is alle reden, om te gelooven, dat alle
interne moeilijkheden in de belijdeniskerk
thans overwonnen zijn. Woensdagavond heeft
dr. Koch in de Annakerk te Augsburg, ge
preekt en bisschop Mahrarens in de St. Ul-
ricus.
Dr. Koch zeide dat de kerk, nu zij door
een nieuwen vorm van heidendom bedreigd
en uitgedaagd wordt, ook moet toonen wat
zij thans waard is en welke haar beginselen
zijn. De kerk is verantwoordelijk voor haar
eigen lidmaten maar niet minder voor hen,
die nog ver van het ware christendom ver
wijderd zijn.
Pe correspondent van de Times meldt ver
der nog uit Augsburg, dat het Berlijnsche
Hof van appèl het beroep van Rijksschop
Miiller om de belijdeniskerk te verbieden
zich „een voorloopig kerkbestuur" te noemen,
heeft verworpen. De beslissing van het Hof
was gebasseerd op het feit, dat een aantal
wettelijk erkende kerkgenootschappen zich
vrijwillig onder de jurisdictie van dit „voor
loopig kerkbestuur", dat onder leiding staat
van bisschop Mahrarens, heeft gesteld.
Weer 30 militaire vliegtuigen
besteld.
Overeenkomstig een reeds geruimen tijd
geleden opgemaakt luchtvaartprogramma
waaromtrent wij vroeger al een en ander
mededeelden, heeft de minister van lands
verdediging thans weer 30 nieuwe militaire
vliegtuigen besteld. Deze toestellen, van het
Fairey-Foxtype, zullen te Gosselier worden
gebouwd, waar de firma Fairey, in samen
werking met het departement van Landsver
dediging, een vliegtuigfabriek heeft opge
richt. In September a.s. zal het luchtvaart
regiment te Evere-Brussel met een eerste
escadrille worden versterkt.
Tevens bestaat het plan, dit jaar nog tot
een nieuwe bestelling van kanonnen, voor de
luchtdoelartillerie bestemd, over te gaan.
Duitsclie perssteuinienen.
De Duitsche pers vindt in de Fransche
crisis gereede aanleiding om van een mis-
lukkig van democratische regeeringsvormen
in Europa te gewagen.
Zoo zegt het Berl. Tagebl.: „Onze diag
nose is. dat Europa niet in staat zal zijn orde
op zaken te stellen, als zijn lot afhankelijk
blyft van zulke parlementaire methoden als
thans in Frankrijk weer opgeld doen.
„De Nachtausgabe oefent eveneens scherpe
kritiek uit op het parlementaire stelsel en
zegt, dat de Fransche crisis geen crisis van
den frank, maar een parlementscrisis is, die
echter harerzijds wel tot een crisis van den
frank aanleiding kan geven.
De D.A.Z.tg. vestigt er de aandacht op.
dat de „politieke machinerie" in Frankrijk
veel mannen van beteekenis belet goede
diensten in de binnen- en buitenlandsche
staatkunde aan hun land te bewijzen.
Slechts weinigen zullen geweten hebben,
dat koning Gustaaf van Zweden tot voor
korten tijd nog nooit *n bioscoop had bezocht.
Dit geschiedde voor de eerste maal dezer
dagen, toen de koning in het Palladium, de
eerste bioscoop van Stockholm, de journaal
films kwam zien, die gemaakt waren van de
huwelijksfeesten, ter gelegenheid van het
huwelijk van prinses Ingrid met kroonprins
Frederik van Denemarken.
Toen op den dag van het huwelijk de films
door de Svensk Filmindustrie des namiddags
te 3 uur te Kopenhagen waren voltooid, wer
den zij per vliegtuig naar Stockholm gebracht
en des avonds in de Stockholmsche bioscopen
vertoond.
„CROIX DE FEU" DUCHT BURGER
OORLOG.
De oudstrijdersbeweging van de „Croix de
Feu" heeft biljetten met den volgenden in
houd aangeplakt:
„De staatskassen zijn leeg. De vrede is on
zeker. Het volk verwacht arbeid en brood.
Een regeering waagt het tot het parlement
te zeggen: Wij bestrijden de speculanten, laat
ons werken. Binnen 24 uur is de regeering
gevallen.
Afgevaardigden van rechts en links, slaven
der kapitalistische of marxistische internatio
nale zijn bereid een burgeroorlog voor te be
reiden.
Wij roepen u een „halt" toe.
De centrale organisatie van oud-frontstrij
ders en oorlogsinvaliden heeft haar leden en
aanhangers opgeroepen voor een groote be
tooging die vanavond in de Salie Wagram zal
worden gehouden en waarin de strijd wordt
aangezegd aan elke regeering, die de noodige
moreele en materieele waarborgen niet zal
bieden.
Wij hebben een enorme
collectie in
in afgepast zoowel als stukgoed
pijnen te verdrijven is een Mijnhardt's Poeder.
Per stuk 8 ct.doos 45 ct. Bij Uw Drogist.
JACOBUS UBLUS. f
Gistermiddag kwart voor twee is te Noord-
wijk overleden, de bekende zanger Jacques
Urlus. Hy is 68 jaar oud geworden. De ter
aarde bestelling van het stoffelijk overschot
zal geschieden Dinsdag a.s. te Noordwijk.
Nu is de groote kunstenaar, de zanger van
God's genade, heengegaan, in alle opzichten
geslaagd is zijn leven geweest met een vrouw
die hem jaren in de moeilijke kunstenaars
loopbaan een prachtige steun geweest is.
Roem en eer heeft hij behaald, evenzeer de
achting van allen die hem als kunstenaar, als
echtgenoot en vader gekend hebben.
Zijn nagedachtenis zal in eere gehouden
worden.
D. H. HINLOPEN OVERLEDEN.
Te Bussum, waar hy de laatste jaren ge
woond heeft, is in den ouderdom van 86 jaar
overleden de heer D. H. Hinlopen, oud-gezag
voerder bij de K.N.SI1. en oud-lid van den
Raad voor de Scheepvaart.
Op Zaterdag 22 Juni.
Het ligt in het voornemen van H. M. de
Koningin, Zaterdag 22 Juni een bezoek te
brengen aan Rotterdam.
Zijn wij wel ingelicht, dan zal dit bezoek
een zeer eenvoudig karakter dragen. Het
is de wensch van H. M. zich persoonlijk op
de hoogte te stellen van de omstandigheden,
waarin Rotterdam thans verkeert.
De minister van oeconomische zaken. mr.
Steenberghe, heeft Donderdagmiddag zijn
portefeuille overgedragen aan zijn opvolger,
prof. dr. ir. H. C. J. H, Gelissen.
Nadat de gebruikelijke formaliteiten waren
verricht heeft minister Steenberghe den secre
taris-generaal, den directeur-generaal van
handel en nijverheid en den directeur-gene
raal van landbouw aan den nieuwen minister
voorgesteld.
In den loop van den dag heeft minister
Steenberghe afscheid genomen van de amb
tenaren, met wie hij meer in het bijzonder
contact heeft gehad.
Ten departemente wordt, naar de „Nw.
Rott. Crt." verneemt, zijn heengaan algemeen
betreurd wegens de bekwame en sympathieke
wijze, waarop hij leiding aan het departement
heeft gegeven.
-O
Het Tweede Kamerlid Loviuk
vraagt om een garantieregeling.
De heer Lovink heeft aan den minister van
oeconomische zaken de volgende vragen ge
steld:
1. Is het den minister bekend, dat alle
Feuilleton.
en
6)
De manier, waarop de ander opschrok, gaf
voldoende antwoord. Als deze slang uit de
onderwereld een voldoenden blik in het bin
nenste van Wayne had kunnen werpen, zou
hij tot het besef gekomen zijn dat juist de
begeerte naar dit meisje, Maisie Willen,
Wayne tot krankzinnigheid opgevoerd had,
dat er maar één gedachte was, die hem be
zielde. En die was: hoe hij zich het bezit zou
kunnen verzekeren van dit juweel, dat hem
altijd zoo styf op een afstand gehouden, dat
hem altijd met zulk een ongenaakbare koel
heid behandeld had. Dien middag had hij alle
smarten van de hel te doorstaan gehad. Hij
had de liefde, die Maisie Willen voor Jack
Carstairs koesterde, in de oogen van het
meisje gelezen, en als hij zich niet met de
uiterste inspanning in bedwang gehouden had,
zou hij zyn niets kwaads vermoedenden mede
minnaar en het meisje zelve hebben kunnen
vermoorden. Als een man, die vele jaren
achtereen zyn hartstochten den vrijen teugel
gelaten heeft viel het Wayne bijzonder moei
lijk om den vurigsten wensch, dien hy ooit ge
koesterd had, nu in te toornen. Deze hotel-
houdersdochter zou de zijne worden, voordat
er nog veel tijd verloopen was, ongeacht de
gevolgen. Dat had hij gezworen Telkens wan
neerhij haar zag, laaide de vlam van zijn
hartstocht op.
„Hoezoo
Het woord werd woest uitgestooten. En toen
„Sluiper Symes alleen weer met dat tergende
glimlachje van hem voor den dag kwam, liet
hij volgen: „Ik ken een zekere Miss Maisie
Willen, wier vader het hotel „De Drie Gevel
toppen" in Kensington drijft. Waag het niet,
haar met je smerige vingers te bezoedelen!"
De stem van Wayne sloeg plotseling tot een
toon van woesten naijver over.
„Maak je met zoo druk. Wayne!" glim
lachte de ander. „Jij mag de meid hebben
het is mij alleen om een aandeel in het geld
te doen. Het zit zoo", vervolgde Symes, nu
van meening, dat hij het geduld van den ander
lang genoeg op de proef gesteld had, „ik heb
vernomen hoe, doet er niet toe, maar neem
gerust van mij aan, dat myn bronnen puik
zijn dat dit jonge ding een rijke erfgename
geworden is. Een aardig rond sommetje
die twintig duizend pond!" Hij wreef zich in
de palmen van zijn handen. „De vent met die
duiten is of liever, was een oom van
haar. Deze verhuisde vele jaren geleden naar
de Vereenigde Staten, en begon na eenigen
tijd een spaarpotje te maken. Hij liet zijn ge-
heele vermogen na aan zijn eenige zuster
de moeder van Maisie Willen. In de wildernis
sen van Noordwest-Canada verloren als hij
wa3 hij was goudzoeker wist hij niet,
dat zijn zuster vóór hem gestorven was. Maar,
niettemin, was hij een bedachtzame sinjeur!
Hij maakte een voorbehoud, dat in geval van
overlijden van zuster, het geid zou komen aan
haar dochter Maisie die hij als héél klein
kind gekend had.
„Nadat ik gezien had, dat jij op die meid
tot over de ooien verkikkerd was het op
merken van zulke dingen behoort tot mijn
vak. vergeet dat niet bedacht ik, dat jij
er'niet vies van zou zyn mij een behoorlijke
provisie voor die inlichting uit te betalen
als je kans ziet er wat van terecht te bren
gen. Dat laatste is het voornaamste, natuur
lijkik zou tevreden zijn met vijfhonderd
pond in het handje, en vijftienhonderd als
jullie goed en wel getrouwd zijn. Tien procent
is zoo goed als niets, voor een inlichting van
die waarde, Wayne!"
„Laat het om mij Wayne te noemen, ver
vloekte afzetter!" viel de ander uit. „En waar
moet ik die vijfhonderd pond vandaan halen,
denk je wel? Ik heb op dit oogenblik amper
vijfhonderd pence in mijn bezit."
„Maar je hebt genoeg rijke kennissen, niet
waar?" bracht Symes hem onder het oog.
„Die jonge Carstairs, bijvoorbeeld? Hij zou je
zonder bedenken die som leenen, nietwaar?
Dat zou ook een leuke mop zijn!" En „Slui
per" Symes barstte in lachen uit.
„Daar zou ik eens over moeten denken,"
antwoordde Hector Wayne langzaam.
Symes kneep zijn oogen half dicht.
„Mij goed," zei hij toen, „alleen wou ik je
vragen om niet te vergeten dat een inlichting
zooals ik je verstrekt heb, altijd haar markt
waarde behoudt. Ik geef je mijn aanbod tot
Maandag in handen; heb ik dan het geld niet
in contanten in mijn bezit, dan beschouw ik
mij als vrij om mij tot een ander te wenden.
Goeien avond!"
Alleen gelaten, zat Wayne ineengezakt in
zijn stoel. Hij beschouwde de laatste woor
den van Symes niet, zooals menigeen gedaan
zou hebben, als melodramatische snoevery.
Hij wist dat wat de man gezegd had, niets
dan de naakte en eenvoudige waarheid was.
De wetenschap dat iemand in het bezit van
geld was. was voor Symes hetzelfde als de
sterke lucht van het spoor voor een bloed
hond; het kwam altijd hierop neer, dat hij zijn
prooi tot het bittere einde opjoeg. Hoe be
lachelijk het ook mocht klinken, „Sluiper"
Symes zou stellig een andere „markt" voor
zijn nieuwtje vinden, als hij (Wayne) zelf geen
kooper werd.
En evenmin beschouwde Wayne de mede-
deeling als een los praatje. Ze bevatte waar
heid, daaraan behoefde niet getwijfeld te wor
den. Symes bezat een uitgebreider, en bonten
kring van kennissen, en daaronder waren ver
scheidene advocatenklerken begrepen, die er
niet afkeerig van waren om de geheimen van
hun kantoor te verkoopen, ten einde er een
onwettige bijverdienste uit te slaan. Een van
deze ontrouwe bedienden had, zeer zeker, een
kantoorgeheim in het gretige oor van Symes
gefluisterd, in ruil voor een borrel en een bil
jet van een pond. Dit was een van de manie
ren, waarop „Sluiper" Symes zijn verachte
lijke praktijken dreef.
Wat Symes er mee voor had, lag voor de
hand. Het was hem ter oore gekomen, dat
Wayne op vriendschappelijken voet met Maisie
Willen stond; hij had gedacht dat de weten
schap, dat het meisje 20.000 waard was,
voor Wayne een prikkel zou zijn om te zien
zich van het bezit van haar te verzekeren,
dus had hij zich tot dezen gericht, met den
eisch van tien procent provisie, wanneer „het
zaakje" tot stand kwam, als gold het de een
voudigste en meest voorkomende handels
transactie
Wayne wierp zijn eindje sigaar weg en stak
een versche op. Hij schonk zich een sterke
whisky-soda in, en dronk het glas achter el
kaar leeg. Toen het laatste dropje door zijn
keelgat gegleden was, smakte hij met de lip
pen, en begon met zichzelven te overleggen.
Die Symes was een gemeen sujet maar
bij deze gelegenheid toch een nuttig gemeen
sujet, bedacht hij. Hij had al lang met zich
zelven uitgemaakt, dat hij Maisie Willen in
zijn macht zou krijgen, door welke middelen
dan ook. En nu zij 20.000 waard was, ver
kreeg een huwelijk met dit meisje, dat hem
zoo dikwijls had laten voelen dat zij met ver
achtelijke oogen op hem neei-zag, in de zijne
iets pikants, dat bijna onweerstaanbaar was.
Met haar trouwen en daarmee tevens
een klein vermogen inpalmen! En de som om
daartoe te geraken, te leenen van niemand
anders dan den man, dien hij als zijn mede
minnaar haatteWas dat geen mop!
Hij liet geen tijd verloren gaan om zijn plan
ten uitvoer te brengen. Zeven uur! Hij zou
ergens gaan eten en daarna Carstairs opdui
ken.
Toen de klok negen sloeg, schelde hij aan
de deur van de kleine flat van Carstairs in
Half Moon Street. Evenals zoovelen van zijn
klasse, volgde de Hon. John de gewoonte om
er appartementen van zichzelf „op na te hou
den", hoewel hij zyn eigen kamers had in het
groote heerenhuis op Grosvenor Square, het
stadsdomicilie van zijn vader. Lord Overton.
Met een glimlach, even valsch als dat van
Jezebel, nam Wayne de hand aan, die zijn
gastheer hem reikte.
„Ik kon niet nalaten je even te komen op
zoeken, Carstairs, om je mijn gelukwenschen
aan te bieden met het schitterend spel, dat je
vandaag te zien gegeven hebt, en zoo meer,
weet je," zei hij. „Ik had tot na de match
willen wachten, maar wist niet hoe lang je
nog werk zou hebben. En dan," en hy schoof
een masker van volmaakte jovialiteit voor zijn
gezicht, „zag ik Miss Willen, en ik wou geen
spelbreker zijn. Ik neem het je niets kwalijk,
beste kerel."
Jack Carstairs keek den spreker scherp
aan. Er lag geen hatelijkheid of spijtigheid in
den toon van Wayne; integendeel, hy had ge
sproken als een bevoorrecht en meelevend
vriend. Wayne was alles, behalve dat toch
voelde Jack zich dezen avond met de geheele
wereld verzoend. Hij had alles om hem geluk
kig te maken; hij had het winnende doelpunt
voor Kensington gescoord in zijn eersten wed
strijd voor die tot dusver zoo onfortuinlijke
Eerste Divisie-Club, en daarna had hij den
dank geoogst van het meisje, dat hij liefhad.
De trouwe Bob Willen had hem de hand ge
schud, de avondbladen hadden hun lof over
hem uitgebazuindo, wat was het leven
mooi!
En dat herinnerde hem aan Iets. „Excuseer
me een oogenblik," zei hij tegen zijn bezoe
ker.
„Ga gerust je gang, beste kerel!"
Carstairs liep naar de hal van de flat, en
vroeg een telefoonummer aan. Zonder zijn
gehoor in te spannen, was de bezoeker in
staat om brokstukken van een gesprek op te
vangen.
In het begin neuriede Carstairs ongeduldig,
voordat hij met het aangevraagde nummer
doorverbonden werd.
Toen vroeg hij: „Is u daar?" met zulk een
gretigheid, dat de man, wiens ongunstig ge
zicht duidelijk verried hoe scherp hij afluis
terde, al dadelijk raadde wie zich aan het an
dere einde van den draad bevond.
„Het spijt me ontzettend." hoorde hij Car
stairs met spreken voortgaan, „maar bij mijn
thuiskomst vond ik een brief, die mij voor het
week-end naar Hampstead uitnoodigt. Ik
ga daar 's morgens met een vroegtrein heen.
Ik hoop bytijds terug te zijn om Maandag
avond met u naar het dansen te gaan, maar
in ieder geval zend ik een autoGoeden
dag!"
Jack Carstairs keerde in de kamer terug en
schoof zijn bezoeker een verfrisschenden
dronk toe.
„Ik zit voor het oogenblik vrijwel op zwart
zaad, Carstairs," zei Wayne nu. „Zou je me
voor een paar weken niet wat duiten kunnen
ieenen?"
„Een paar honderd pond zijn alles, wat ik
kan missen," antwoordde Carstairs, wiens ge
dachten nog in het hotel De Drie Geveltop
pen toefden, „en die kun je met pleizier krij
gen." En hij nam een chequeboekje uit een
Iade.
„Je doet er mij een verduiveld pleizier mee,
kerel." Hy bukte zich, opdat de ander zijn
glimlach niet zou zien.
(Wordt vervo'^
