Stadsnieuws NOCH SPOT NOCH ZOT IIELDERSCHE COURANT VAN DONDERDAG ii JULI 1935- NOG S DAGEfC Visscherij. Wegracer verongelukt. M 4 i - s.4^ W 1 iï".r'/C. v -i -, 7, I >*-ii i xém<s Hf*». KjmTm (Jouden jubileum van den Torpedodienst. Morgen (Vrijdag) bestaat de Marine-Torpedodienst 50 jaar. Commandant, officieren, onderofficieren, koiporaals en manschappen van den jubileerenden Torpedodienst. sproken, van het K P M. s.s. Houtman, kregen we een dag of tien geleden op zee een tele grafische uitnoodiging om daar aan boord te komen rijsttafelen met een „echt koud Hol- landsch biertje." Een verleidelijke uitnoodi ging, die natuurlijk met beide handen aan genomen werd en toen de Houtman,komende uit Batavia, in Port Louis binnenkwam, trok ken de Commandant met alle officieren (be halve de arme wacht) daar naar toe. Een heel hartelijke ontvangst door de K.P.M. of ficieren en daarna een klein tegenbezoek van hen bij ons aan boord volgde. Het doet altijd goed in een vreemde haven een Hollandsch koopvaardijschip te zien en beide schepen zijn blij een tweede Hollandsche vlag te zién waaien. Onze tijd vliegt hier voorbij, we hebben het razend druk, o.m. met het beantwoorden van al de nieuwjaarswenschen, die in Ziiid- Amerika waren zoek geraakt en ons in Dur- ban bereikten. Een kleine duizend briefkaar ten met kiekjes van de boot moeten worden geschreven en dat houdt aardig op. Morgen gaan we dit eiland verlaten, 20 da gen voor den boeg naar Fremantle, we ho pen, maar denken niet, dat het zoo zal zijn, op goed weer en dan begint het einde te na deren. Ik hoop, dat als u dit leest de K XVIII goed in haar laatste vreemde haven is aan gekomen en dan is Soerabaja, dat zoo on bereikbaar leek bij het begin van de reis, heel dicht bij- Tot over een 20 plagen Licht Op voor alle voertuigen. Donderdag 11 Juli .go» 21.47 uur. Vrijdag 12 jf 21.46 uur. 50-JARIG BESTAAN VAN DEN MARINE-TORPEBODIENSTi Het programma der feestelijkheden. Zooals men weet wordt morgen l|et feit herdacht, dat vóór 50 jaren het koirps tbr- pedomakers werd opgericht en de visch-tor- pedo haar intrede deed in de Nederlandsche marine. Alle oud-officieren en torpedis ten zijn opgeroepen om naar Den Helder te ko men en het jubileum van hun „dienst" mede te vieren. Een uitgebreid programmal is door de actieve organisatie-commissie samenge steld, waaraan wij het volgende ontlèenen: Met den trein van 9 uur 38 zpllen de réunisten aankomen en door een officier en eenige onderofficieren ontvangen [worden. Autobussen zullen op het Stationspleih ge parkeerd staan, waarmede de réunistjen naar het Torpedo-atelier gebacht zullen [wórden. Om 10 uur zal aldaar de Kapitein-Liuitenant ter zee L. F. Klaassen, chef van derf Torpe dodienst, de herdenkingsrede uitspreken. Daarna bestaat gelegenheid om het huidige torpedo-materieel en een moderne onderzeeër te bezichtigen. Tot de attracties behoort ook de kiellegging van de nieuwe „Mercuur", het torpedowerkschip 1935. Na al deze evoluties meegemaakt te heb ben, zal de maag zich wel doen gelden; de officieren komen daarom in de Marineclub aan de Hoofdgracht en de overigen in de Marine-Cantine aan de Buitenhaven bijeen; de lunch vangt 12 uur 30 aan. 's Middags om 2 uur wordt een krans ge legd bij het monument „Voor hen dielvielen". Nadat deze plechtigheid plaats gehad heeft embarkeeren allen zich aan boord van de torpedobootjagers „Van Ghent" en „Korte- naer", die een vaartocht ter reede zullen houden en waarbij door een der jagers, een onderzeeboot en een vliegtuig torpedo's ge lanceerd zullen worden het Fr« u' cle eerste dingen, die opvallen, is stLsTT karaktC' va" het e»an.i Nog der ml H ran8cl1 de hoofdtaal en het taaltje een patois "1*'en 18 een Franach mengelmoes, Op de bevolking van 400 000 menschen zijn zoowat een 10 000 blanke Fransche Maun- cens en maar 400 Engelschen, zoodat het wel legnjpelijk is, dat hoewel Engeland al ruim on etd jaai hier het bewind voert, nog altijd te Fransche geest overheerscht. Het eiland heeft anders wel verschillende eigenaars ge- ad. Na de ontdekking door de Portugeezen waren het de Hollanders, die hier een kleine honderd jaar hebben gezeten Zij noemden ook het eiland Mauritius, naar Prins Maurits. Vele andere namen heeft het ook gehad, waarvan Isle de France een der bekendste is. Toen het na den Napoleontischen tijd weer ovei ging naar Engeland, herkreeg het zijn oorspronkelijke naam. Enkele dingen herin neren nog aan de Hollanders, zooals een bijzonder groot Gouverneurshuis (ruïne) aan den Oostkant van het eiland, bij de haven, waar onze voorouders begonnen waren. Ver der heet de hoogste berg hier de Pieter Both- kerg, genoemd naar een Hollandschen Gouver neur-Generaal, die in het gezicht van het eiland, stierf. Het hoofdbestaan van het eiland is suikerriet, dat dan ook bijna overal het uitzicht beneemt. Het eiland is een aardig geheel, niet overdreven of bijzonder mooi, maar aardig, met verschillende mooie punten en uitzichten. De kantoorplaats en haven is Port Louis aan den Westkant van het eiland, terwijl de menschen wonen in Curepipe en Vacoas, op de hoogvlakte, midden in liet land. Het is ook in Curepipe, dat we het grootste evenment van ons verblijf hier mee maken, de radio-uitzending door de Phohi, van het speciale Marine-program. De agent van Philips, hier. Monsieur Adam, heeft de vriendelijkheid gehad ons allemaal bij hem thuis te laten komen en een groote partij hier voor op touw te zetten. Tegen vijf uur des middags zijn we daar allemaal verzameld en zitten in afwachting voor het radio-toestel, eerst naar gramofoonplaten, dan naar nieuws te luisteren. Maar dan hooren we de opge wekte stem van den omroeper aankondigen, dat ons programma gaat beginnen en direct daarop klinkt het Adelborstenlied plechtig tot ons door. Het is mooi en het wordt steeds mooier; onze Staf muziek, ja, wat voelen we nu goed. hier zooveel duizenden mijlen van ons land vandaan, dat het „onze" stafmuziek is, deze stafmuziek dan speelt de ons ver trouwde marschen en de altijd mooie, maar nu extra tot ons sprekende Taptoe. Dan de rede van Kolonel Helfrich en dan komt het groote moment. Onze familie gaat spreken. Het wordt zoo aardig en leuk aangekondigd door den omroeper Startz, we voelen dat we nu heel dicht bij onze dierbaren zijn en als dan de eersten beginnen te spreken, gelooven we niet, dat het zóó lang geleden is, dat we Holland verlieten en dat Holland zoo ver weg is. Velen wordt de ontroering te machtig, als zij de stem van hun vrouw of kind ineens hoo ren, het is onvergetelijk en de manier, waar op het in elkaar gezet is, is meesterlijk. Ook de verbindende woorden van Angenent, tus- schen de toespraken van de familie door, zijn zoo goed getroffen en tot slot het driewerf hoezee, is een goed besluit van -dit mooie, prachtige halfuurtje. Woorden kunnen niet genoeg uitdrukken, hoe dankbaar we het Co mité Onze Marine voor het initiatief en de Phohi voor de verwerkelijking hiervan zijn, maar het mooiste cadeau, wat onze op deze reis is aangeboden, is deze uitzending jgeweest en nooit zullen we dit vergeten. Van de zijde der bewoners ondervinden we niets dan hartelijks, en ook is de belangstel ling voor de eerste onderzeeboot, die Mauri tius aandoet, behoorlijk. Eiken dag komen drommen menschen bij den Consul om een toegangsbewijs te halen om de boot te mogen zien en velen moeten worden teleurgesteld. In de kranten schrijft men over „onze onderzee boot". Mauritius is er al heelemaal mee ver trouwd geraakt. We brengen een gezelligen middag door op de races, waar een veertigtal werkelijk mooie paarden aan deelneemt. De baan gaat alleen tweemaal over den weg heen en dan moet het verkeer gestopt worden om- de paarden door te laten rennen. Heel gemoe delijk gaat dat allemaal toe! We hebben allemaal vrij toegang in de bios copen en ook hiervan wordt een dankbaar gebruik gemaakt. Een cocktailpartij aan boord is een der weinige dingen, waarmee we al deze bewezen attenties kunnen terugdoen en op Woensdagmiddag is de K XVm het mid delpunt van Mauritius. Het is anders zeld zaam hoeveel aardige en mooie meisjes en vrouwtjes op dit betrekkelijk kleine eiland zijn, percentsgewijs staat Mauritius wat dit betreft vrij hoog op de ranglijst! Een andere uitnoodiging is een hertenjacht. Ik persoonlijk hou er heelemaal niet van her ten te schieten; krokodillen is het eenige, wat ik werkelijk met genoegen schiet, omdat ze zooveel kinderen en zoo stelen en mee naar beneden halen. Maar die kleine mooie her ten, die een mensch niets gedaan hebben, nee; maar, ja„ er moesten een paar heen en zoo gaan we dan met zijn drieën naar de Zuid westpunt van het eiland, waar het jacht terrein ligt. Het is een schitterende omge ving; we verdeelen ons in verschillende par tijen en gaan op zoek naar herten. Ik zie er veel, heel dicht bij zelfs, maar het beest blijft zoo stil kijken naar ons, gewoon ad te wach ten om doodgeschoten te worden, dat ik er niet toe kan komen en hard „kss" roept, zoo dat het dan eindelijk verdwijnt. Na een drie uur rond geloopen te hebben in een heel mooie streek is het afgeloopen en heb ik ge lukkig niets geschoten; zoo'n jachtdag is heerlijk en gezond en een lekker biertje na afloop valt er dan dubbel in. Over bier ge Men geven allerlei soort politie bevoegdheid en instructie en ons dunkt, dat het kwaad dan gekeerd kan worden en dat in het belang van den visscher zelf. Het kan, met een omvangrijk meer als dat van de voormalige Zuiderzee, waarin, zooals is gebleken, de paling zich goed ontwikkelt, bereikt worden, dat de palingstand zich zoo verbetert, dat import niet meer noodig zal zijn. In betere ntaatschappelijke omstandigheden zal dan blijken, welk een voorname bron van inkomsten voor onze binnenvisschers daar mede is aangeboord. EEN NIEUWE INVASIE VAN BLIEK EN DUS VAN MAKREEL. Honderden gelegenheids visschers Het vorig jaar hadden we een reuze sen satie in de Buitenhaven; die sensatie is er sinds eenige dagen weer. In geweldige scholen wordt de bliek, de bekende, kleine blinkende zeevischjes opge jaagd door de makreel en zijn onze haven komen binnenvallen. De stroom dezer kleine vischjes, die, als men ze zoo ziet zwemmen, veel met de „stekeltjes" gemeen hebben, is niet te stuiten, steeds weer komen nieuwe, lange rijen om den pier heen, lange, smalle rijen als van een leger te velde bij den nade- ringsmarsch. Natuurlijk was dit verschijn sel al gauw gesignaleerd; het begon met enkele visschers, doch u moet nu eens gaan kijken! Man aan man staan ze aan den kant, allen gewapend met een hengel model- hengels en stokken-met-een-touwtje, zie je op jacht naar de zoo zeer begeerde makreel. Wij gingen gistermiddag eens kijken. Loom en zwoel was het weer, hoog stond de zon aan den strak-blauwen hemel. Geen wolkje was er om een verkoelende schaduw op de transpireerende ruggen der looze visschers en visschertjes te werpen. Vlak en kalm lag daar het helder-groene water van de haven, af en toe tot een golfslag bewogen door de zeewaarts trekkende „G 15" of de binnenko mende „Dr. Wagemaker". Het was warm, zeer warm aan de Buiten haven. Maar wie gedacht had. dat het tè warm was, had zich danig vergist. Want van het uiterste puntje van de pier tot aan het Wachtschip stond, zat of lag een bonte rij van menschen, die onafgebroken de blikken op het watervlak gericht hielden. Daar waren mannen, jongens, maar ook vrouwen en meisjes. En die allen zaten daar te blakeren in het zonnetje, dat meedoogenloos zijn ver zengende stralen neerzond. Voor den toe schouwer was een blik in het water interes sant. Wij hebben wel eens een massa visch bij elkaar gezien, maar zooveel bliek als zich bevond onder den kant, laat zich niet in ge tallen uitdrukken. Als wij zouden spreken van duizenden, zouden wij er ik-weet-niet-jhoeveel nddst zijn! Vooral in de hoeken en in (je vlak ken „dood" water tusschen de schepen en den wal was het bepaald wonderbaarlijk. Men krijgt den indruk of men zoo op die groote, groen-zwarte massa kan stappen zonder te zinken. En als er dan een school ma- kreelen bovendien achter dien bliekenhoop zit, dan weten de vischjes zich niet meer te red den en springen boven het water uit! De vis schers hebben ze noodig, want de bliekjes dienen als aas. Het kost uiteraard geen moeite om aan dit aas te komen, want met een schepnet heeft men één streek door het water te geven en bij honderden spartelen even later de zilverachtige diertjes op den kant, waar de visschende menschheid maar behoeft toe te tasten om het lokmiddel der makreel te bezitten. Vanzelfsprekend heerscht er dezer dagen een gezellige drukte aan de haven, niet alleen van visschers, maar ook van de zeer geïnte resseerde toeschouwers. Vanaf hun schip „l'Ailette" volgden de Fransche matelots de hengelprestaties van de Helderschen met be langstelling. Allengs is die belangstelling overgegaan in critiek, en thans is het zoover gekomen, dat zij daadwerkelijk aan de vangst deelnemen. Op hun beurt in sappig-Heldersch- Hollandsch becritiseerd door de trekkers aan den wal. Vanwege de warmte was het wat stil dezen middag, hier en daar steeg een kreet op, als een „slachtoffer" door het lucht ruim zweefde en een seconde later op de planken neerkletste. Of als een school ma kreel zich aankondigde via een plotseling op- geschrikten zwerm bliek of een heftig ge spartel boven water. Maar overigens "tukte en tukte men, haalde uit en legpe weer in. kunt U profi'ee en van onze schüt erende Anfhraciet tetien danLAftGSTEN ZOMERPRIJS. 9 Juli. Als voor den oorlog een buiten- landsche minister een bezoek bracht aan een land, was dit niet minder dan een sensa Hij stapte met hoogen hoed op, en rok a.. uit den trein, er waren fanfarecorpsen aa., het station en het 6-jarig dochtertje van de burgemeester had vrij gekregen van scho^ om met witte handschoentjes aan, de ecl - genoote van den buitenlandschen gast bic - men aan te bieden. Er werden eerebogen o"- en monsterbanketten aangericht, die de g.-. meentelijke schatkisten en ook de magen een jaar lang niet te boven kwamen. De bladen konden maandenlang geen artikelen van los3* medewerkers aannemen, zooveel viel erna te praten. Dit alles is wel veranderd. Ministers zijn op hun departementen nau welijks meer te vinden. De minister van een groote mogendheic., die niet eenmaal per week op reis gaat, wek. tegenwoordig verdenking of last te hebben van wagenziekte, of niet zeker te zijn van z i tafelmanieren. De minister van een vreenuic mogendheid, die thans in een ander land a riveert, schuift onopgemerkt, samen met atie andere reizigers, het tourniquet uit, hij heeft een deukhoed op en een geruit reispakje aar., en mag al blij zijn als er een „hooge be ambte" van het ministerie van Buitenland- sche Zaken aan den trein is om „hem te ver welkomen", d.w.z, hem uit handen te houden van opdringerige witkielen en de taxi naar z'n hotel voor hem te betalen. Het 6-jarig dochtertje van den burgemeester zit op school, als of er niets aan de hand is. met haar tongetje uit haar mond aap-noot-niies te spellen. Trouwens, reizende ministers laten tegenwoordig hun vrouwen thuis. Die zijn al lang het reizen beu. Zij kennen in alle be roemde badplaatsen, die zij met haar echtge- nooten hebben bezocht, alle officieele eetge- legenheden, alle griebussen waar de spécia- lité's du pays worden opgediend, alle winkels waar plaatselijke souvenirs te krijgen zijn, op haar duimpje. En voor haar gezondheid hoeven ze ook niet mee, want al wat er aan kuuroorden bestaat, hebben ze met haar mi- nistreriëele heer-en-gebieders af geconfereerd. De eerlijkheid gebiedt, te constateeren, dat het groote publiek ook niet meer in opwin ding kan raken over zoo'n bezoek. Waar de lunch en het diner gebruikt zijn, is niet erg interessant, maar is gewoonlijk het eenige, dat zonder reserve wordt verklapt. Verder worden er dan conimuniqué's verstrekt, maar die moet men kunnen lezen. Mag ik daarvoor een kleine gebruiksaan wijzing aan de hand doen? Links vindt U de geijkte formules, rechts de beteekenis: De besprekingen zijn in een hartelijke sfeer gevoerd, bëtee- kent: Wij hebben elkaar beleefd aangehoord, maar elk halsstarrig aan ons eigen stand punt vastgehouden. Wij hebben de vol maakte overeenstem ming der weder- zijdsche opvattingen kunnen constateeren Alles wat vroeger a' gezegd is, is her kauwd. Iets nieuws is niet bereikt. Wij zijn ons ten voïie bewust, dat onze na ties hand in hand moeten gaan: Als in onze respec tieve landen de opp0* sitie tegen ons bond genootschap z' maar koest wilde houden... In grooLe lijnen zijn we het eens: In de onderdeel®® zijn we hopeloos ver deeld Wy hebben een groo- ten stap voorwaarts gedaan... Wij respecteeren vol komen elkanders standpunt Het is de vraag we het ooit eenfl zU len worden. Het ia heelemaal m*- Niemand heeft centimeter toegeg ven. Misschien, dat deze toelichtingen i zullen blijken, de getaande belangstelling .de openbare meening weer wat op te re.-i Onze stadgenoot, Leon de Hoogh, werd op het Stedelijk gymnasium te Amersfoort bevorderd van de le naar de 2e klasse. AANBESTEDING. Volgt na de vaartocht nog een thee in de Marine-club, resp. in de Marine-cabtine dan is het einde van de feestelijkheden daar. Op het jubileum en zijn herdenking komen wij in ons Zaterdag-nummer uitvoerig terug. Namens Gebr. Koning werd Woensdagmor gen in het Kegelhuis alhier, door den heer S. Krijnen aanbesteed het bouwen van een groentehal aan de Piet Heinstraat 38, alhier. De volgende biljetten waren hiervoor inge komen: B. Muller Krul ƒ2288.Gebr. Steeman 2389.—; A. Bolt 2415.—; W. F. Labout 2420.Noppert Oort 2437.Oeljee fk Kraft 2440.—; W. J. Braggaar 2464.—; C. Goes 2545.L. Plaatsman 2585.—; D. Kooger 2594.—; C. Th. Kwak 2600.—; E. G. Smits 2633.—; A. J. Muller f 2749.—; C. Bakker 3589.—; EEN EXCURSIE. Hedenochtend trokken tweehonderd leden van „Onderling Belang" met autobussen van het Koningsplein, voor een excursie naar de Fordfabrieken en de K.L.M. Volgende week zal eenzelfde groep dezen tocht maken. HOE MEN GRATIS KAN KOOPEN IN „DE BIJENKORF". Wij vestigen de aandacht van onze lezers op de reclame-campagne, welke „De Bijen korf" in de Spoorstraat van 10 Juli tot 10 Augustus organiseert. Ook hier is men van de idee uitgegaan: een gratis koopdag, die klanten in de gelegen heid stelt aangeschafte artikelen voor niets in 't bezit te krijgen. Een dergelijke reclame heeft zich steeds als zeer gewild bewezen De bijzonderheden er van kunt U lezen in de advertenie, welke in dit nummer opge nomen is. De N. R. Ct. heeft een bericht uit Ouddorp, waarin gezegd wordt, dat de garnalenvisschers beweren, dat de Visscherij-centrale 20 ct. per kg eischt van de gezouten garnalen, die haar Frankrijk gezonden worden. Het gevolg is, dat die handel is stopgezet. Als dat inderdaad zoo is, komen de visschers van den wal in de sloot en zal er nog grooter ergernis rijzen over instellingen, die als opzet hadden een bedrijf te steunen, soms jhet te gendeel schijnen te bereiken. Alvorens een oordeel hierover te hebben, dienen echter nader bevestigende berichten te worden afgewacht, want zoo die heffing er is om kosten te dekken, bereikt men met stopzetting van het bedrijf juist het tegenover gestelde en dan gaat het niet slechts om die mindere ontvangst van 20 ct. per kg., maar geldt het een bedrijfsverlies, dat veel breeder, om zich heen grijpt, dan deze 20 ct. per kg. Wanneer zonder die heffing toch voortzet ting van het bedrijf mogelijk zou zijn, zou het van goed beleid getuigen als men van visscherij centrale-wege die 20 cent prijs gaf Bij IJmuiden vischte een schuit voor een bepaalden afnemer op garnalen, maar dit uitzonderlijke geval, dat slechts het visschen door één schuit toelaat, demonstreert al dui delijk hoe het met de garnalenvisschers in het algemeen gesteld is. Wanneer zal de tijd aanbreken, dat we ein delijk eens wat vreugdiger geluid zullen kun nen laten doorklinken. In de Tel. komt een art. voor, waarin spijt tot uiting komt over het aanbrengen van zeer kleine aal, die aan de geringe minimum- maat van 25 c.M. niet eens voldoet en aan de controle schijnt te ontsnappen. Deze z.g. „veters" brengen altijd nog wel Iets op, maar voor den palingstand is het verderfelijk. Ook wij wezen op dit euvel en het is jaren geleden, dat we op deze plaats reeds aandron gen op het stellen van de minimum-maat van 25 c.M. op 35 c. M„ zooals dat in Denemar ken toen reeds het geval was, waardoor De nemarken ten slotte een voorsprong kreeg op onzen binnenlandsche aalstand. Het gevolg ervan was. dat wij in eigen behoefte niet meer konden voorzien en Denemarken groote kwan ta importeerde En als nu zelfs de hand niet kan worden ge houden aan de minnimum-maat van 25 C.M. dan ziet het er inderdaad slecht uit voor on zen aalstand, die zich op het IJselmeer zoo aardig begon te ontwikkelen. Dan helpt het uitzetten van pootaal al heel weinig. Hier zal dus ernstig dienen te worden in gegrepen. I We troffen het met, dat het juist een stille periode was, doch wij hoorden wel van heele- dagen-visschers, dat op sommige oogenblik- ken de makreel bij tientallen gelijk gevangen wordt. Of nog sterker, dat zij zoo uit het water geschept kon worden. En dat is geen visscherslatijn, want wij hoorden het van ver schillende kanten bevestigen. Iemand ver telde ons, dat de Oostenwind buitengewoon geschikt was om de bliek en dus de makreel in onze haven te jagen; als de wind van rich ting veranderde, zou het spoedig gedaan zijn! Zij, die van hengelen of van makreel houden, haasten zich dus om nog op een maaltje be slag te kunnen leggen. Want erg lang zal deze makreel-hoog-conjunctuur wel niet meer duren. En zij, die iets aardigs willen mee maken, kunnen wij aanraden, vooral in de avonduren of anders 's morgens in de vroegte eens een kijkje te gaan nemen aan de Bui tenhaven. Het is er werkelijk zeer interessant! AARDIGE GLORINE-RECLAME. Vandaag zult u in onze courant twee ad vertenties aantreffen over het ongetwijfeld bij u reeds bekende wasch-bleek- en reinigings middel „Glorine". Een foldertje, dat kortgeleden bij onze cou rant werd ingelegd, heeft u er reeds alles van verteld, zoodat wij kunnen volstaan met u te wijzen op de advertenties, welke in de aan staande weken regelmatig geplaatst zullen worden en waarin u de voordeelen van dit „wondermiddel" duidelijk zullen worden uit eengezet. Op het oogenblik willen wij het echter heb ben over een zeer bijzondere reclame, die de Emka-fabrieken voor de lezers van de Helder- sche Courant heeft bedacht. Er zijn namelijk 50 couranten verspreid over onze geheele op laag, waarin van de twee advertenties één ontbreekt. Welnu als u een courant heeft met een open vakje, terwijl u geen tweede adver tentie van de „Glorine" kunt vinden, stuur die courant dan op naar ons bureau of geef deze daar persoonlijk af, dan ontvangt u in ruil daar voor een keurig jongens- of meisjes boek. Die boeken zijn werkelijk de moeite meer dan waard. Wij hopen voor u, dat u tot de gelukkigen zult behooren, die op een van de pagina's een blanco vakje zult aantreffen, want dat zal u recht geven op zoo'n prachtig kinderboek. In een sloot en in schroef van van motorboot verward geraakt. Dinsdag is jnj de gemeente Zijpe in een sloot langs den Schagerweg het lijk opge haald van den 20-jsrigen Helderschen jonge man, J. Ankeringa. yermoed wordt, dat hij zittende op zijn racefiep, die later opgehaald werd, niet voldoende gelei heeft op den weg en zoodoende de sloot is ingereden. Ongeluk kigerwijze lag juist op deze j>lek een motor bootje; A. droeg een roode éKirt, waarmede hij in de schroef van het genoemde bootje verward raakte Hij heeft zich niet meer los kunnen werken, zoodat hij jammerlijk ver dronk. Aanvankelijk kon men den dréckeling niet identificeeren, doch op zijn fiets la-vond zich een belastingplaatje, waarin volledige naam en adres uitgeponsd waren. De Rijks- en Gemeentepolitie hebben beslag gelegd op het lijk voor een nader onderzoek. Het is voorloopig geborgen in het Tehuis voor Ouden van Dagen te Zijpe In het plaatje stond als adres de Jan in 't Veltstraat genoemd, doch het blijkt, dat de jongeman sinds korten tijd in de Gravenstraat 9 alhier woonde. Hij was geen lid van Je rennersvereeniging „DOK". alhier. Het slachtoffer stond a's een in zichzelf gekeerd jon-menseh b"-'- Reeds opgenomen in het Adv.-blad van gisteren. voor VIJF wasschen 16 ct •V.VvVvNV.M Randehond. „Emka Ap«ldoom jc Veve^6* duo* va" en q>*"1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 10