Buitenlandsch Overzicht
indrulkTtan!PZ!s,en.<l!> ^door'"!^ '"d D"ilSChland:
Een belangrijk interview
met Mussolini.
*Wat wilt
oetbal
ie
f de
SBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
in September,
63ste JAARGANG
Oandhi en de zending.
HAAS1 Azijn wint altijd
Door constante kwaliteit!
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet h
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen 'm ÏT Courunt f Koegras,
Neder 1. Oost- en West-Indië per zeepost f 2 lO^n 1651 binnenlanU 1 2—
landen t 3.20. Losse nos. 4 Cf fr m 1,61 ma" en overige
Zondagsblad resp. f 0.50 f 0 70 f b 7ii i P Ct" VVeekab°mementen 12 ct.
f1.70. Modeblad resp. f 1.20, f1.50, fl.50,
VerschyntDinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. medad. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prya Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te htiur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 cL per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en met brieven onder nummer:
10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
De toenemen'
de spanning in
Duitschland.
De toestand in
Duitschland is het laat
ste jaar in veel opzich
ten radicaal veranderd,
zóó zelfs dat men bij
oppervlakkig bezoek dat
reeds merkt. De sympathie voor Hitier is in
veel opzichten verflauwd en voor het systeem
tot het nulpunt gedaald. Zoo hoorden wij Zon
dag nog van kennissen, die juist van een va-
cantie-trip uit Duitschland waren terugge
keerd, dat verschillenden openlijk hun onge
noegen hadden te kennen gegeven met de me
thoden van het derde Rijk. Men had opge
merkt dat over het geheel genomen slechts
de ambtenaren nog met een „Heil Hitier"
groetten, de burgers daarentegen weer met
het alledaagsche „Morgen", „Mittag" en ,,'n
Abend". Er komt hoe langer hoe meer verzet,
niet alleen innerlijk, maar ook naar buiten
en dat de leiders van Duitschland dat voelen
is overduidelijk gebleken uit de laatste rede
voeringen van Hitier en Goebbels, waarin al
lerlei dreigementen werden uitgesproken tegen
den onbekenden vijand. Wie geen vijand heeft
doet dat niet.
In de Nw. Rott. Crt. vonden we Zaterdag
avond een hoofdartikel dat gewijd was aan
wat de redactie in den laatsten tijd van ver
schillende toeristen aan brieven ontvangen
had, waarm ook over dezen veranderden geest
geschreven werd. Wij ontleenen er een en
ander aan:
Wat deze briefschrijvers vrijwel overeen
stemmend treft, is de algemeenheid en de on
verschrokkenheid van de critiek.
Eenige weken geleden vertelde een Duit-
scher van aanzien, die voor discrete nationale
opdrachten in het buitenland het vertrouwen
CHRISTIAAN X
de Koning van Denemarken, hoopt den 86en
September zijn 65en verjaardag te herdenken.
'de WUhelmstrasse nog bezit - en ver-
„.7 dat de Hitlerjeugd in het Rijnland
zich met meer buiten de steden kan vertoonen,
daar zy gevaar loopt door de boeren te wor
den afgeranseld. Sedertdien hebben wij inder
daad klachten in de Duitsche pers gelezen
over aanvallen op leden van deze organisatie.
Een landgenoot, die per fiets het hem zeer
bekende Rijnland doortrok, schrijft ons, dat
in ieder kroegje waar hij aanlegde, de waard
op het stelsel begon af te geven, zoodra men
ging praten. Hetzelfde nam hij waar bij zijn
kennissen.
„Moest er nu worden gestemd, dan zou het
systeem geen 10 pet. der stemmen krijgen",
of „geen twintig procent", dat zijn zoo uit
spraken, die ons van verschillende kanten
worden gemeld. Natuurlijk zijn zij niet waar.
Al was het alleen al, omdat dr. Goebbels ver
standig en knap genoeg zou zijn, een stem-
mmg slechts uit te lokken over een onder
werp, waarvan hij vooruit weet, dat het bijna
alle Di sche- in één kamp kan bijeenbren
gen.. Deze uitspraken zijn echter teekenend
voor de stemming.
Er komt een duidelijke scheiding in het
Duitsche volk, dat samengesteld is zooals
alle andere volken, met een groote meerder
heid van lieden, die een afkeer hebben van
al het grove, ondraagzame, dwingelanderige.
Wij ontvangen nu geen brieven meer, dat er
van de jodenvervolging in Duitschland niets
waar is, zooals wij vroeger in den beginne
zelfs van jolen! ontvingen. Nederlanders,
die een automobieltoeht dooi- Duitschland
hebben gemaakt, vertellen ons met af
schuw van de borden, die zij geregeld aan
de ingangen der dorpen en kleine steden
vonden, waarop te lezen stond, dat joden
niet gewenscht waren, of waarop zelfs drei
gementen stonden tegen joden, die het zou
den wagen de plaats binnen te gaan.
Het werd een obcessie vertelde een dezer
automibilisten.
Even onjuist echter als de indruk der toe
risten was, die een jaar geleden nog ver
zekerden, dat alles van tevredenheid en voor
spoed blaakte in Duitschland, even onbillijk
zou het zijn, dergelijke verschijnselen als
maatstaf te nemen voor de mentaliteit van
de burgerij van die plaatsen. Men weet, wie
de borden daar neerzetten. En men weet ook,
wat het lot zou zijn van dengeen, die zou
trachten er een te verwijderen.
Als men de macht en het geweld achter
de campagne in rekening brengt, blijkt ook
de omvang van het opzettelijk verzet der be
volking. Zóó moeilijk is de strijd, dat het
orgaan der S.S., de Schwarze Front, dezer
dagen strafrechtelijke bepalingen tegen het
koopen bij joden eischte.
Wij spreken nog niet eens over het verzet,
dat de veel breedere strijd tegen de katho-
isuisj-ultj WAIRBA.!, n.8
is van plan in 1936 weer voor de film op te
treden. Hij zal zijn groote successen bij de
stomme film thans afwisselen bij de spreken
de, o.a. ,JDe Dief van Bagdad" als
geluidsfilm.
lieke kerk uitlokt. De afkeer van de joden
vervolging is zoo teekenend, omdat daar dè
strijd gevoerd wordt tegen een groep, die
door haar omvang zelf geen weerstand kan
bieden. Nu het barbaarsche, ja, hysterische
en in excessen van pornografie gestadig
overslaande van dezen strijd zoo duidelijk
wordt, is het te noodzakelijker, op de reactie
van de voor het oogenblik machtelooze
burgerij te wijzen. Men heeft zooveel gespro
ken van de deugden van het Duitsche volk;
het is noodig eraan te herinneren, dat die
lang niet ganschelijk verduisterd zijn.
De Marine-medewer
ker van de Daily Tele-
graph is van meening,
dat de multilaterale
vlootbesprekingen in
September, zooals deze door de Britsche re
geering worden gëwenscht, voorloopig wel
niet zullen kunnen doorgaan.
Het Japansche antwoord op het Britsche
voorstel, heeft dit plan verhinderd. In het
antwoord wordt verklaard, dat Japansche ge
delegeerden slechts dan aanwezig zouden
kunnen zijn wanneer van te voren een alge-
meene maximumgrens voor de oorlogsschepen
was overeengekomen. Dit is een onopvallende
omschrijving voor pariteit van de Japansche
met de Engelsche en Amerikaansche vloten.
Zooals bekend, heeft de Amerikaansche re
geering het beslist van de hand gewezen, op
dezen grondslag te onderhandelen. Wanneer
het niet gelukt, Japan te overreden, is het
nutteloos de besprekingen te openen.
Daarentegen worden de volgende maand
marinedeskundigen uit Frankrijk en Italië te
Londen verwacht. Bij deze gelegenheid zal
hun een uiteenzetting gegeven worden van
de volle beteekenis van het Duitsch-Engel-
sch vlootverdrag. De vooruitzichten op een
multilateraal verdrag tot beperking van de
vloten, dat in de plaats zou kunnen komen
van de afloopende verdragen van Washington
en Londen, zijn zeker niet groot.
In een interview met Ward Price
verklaart Mussolini zijn houding niet
meer te kunnen wijzigen. Wanneer
sanctiemaatregelen mochten worden
toegepast, zal Italië uit den Volken
bond treden.
De Londensche correspondent van de N. R.
Crt. meldt:
In een lang interview met Ward Price, den
correspondent van de Daily Mail, welks pu
blicatie hij zelf machtigde, heeft Mussolini
gezegd, dat hij, wanneer te Genève sancties
tegen Italië genomen worden, onmiddellijk den
Bond verlaten zal, en dat men zich zonder de
mogelijkheid van een misverstand bewust
moet zijn, dat iedereen die sancties tegen Ita
lië toepast de gewapende vijandschap van
Italië tegenover zich zal vinden. Wanneer de
Volkenbond zoo roekeloos zou zijn om een af
gelegen koloniale campagne tot een Europee-
schen oorlog te maken, die de deuren wijd
open zou zetten voor iedere onbevredigde am
bitie op het vasteland of over de geheele we
reld en die ditmaal niet millioenen maar
tientallen millioenen menschenlevens zou
kosten dan zou de schuld daarvan op den
Bond rusten.
Mussolini verklaarde een delegatie
naar Genève te zullen zenden
voorzien van boeken en documenten, inclu
sief foto's, waaronder die van lady Simon
over den slavenhandel. Europa moet als de
Ver. Staten doen, namelijk Italië rustig zijn
missie laten vervullen.
Voor men over sancties praat, moet men
de mogelijke gevolgen daarvan overwegen.
Geen kans op wijziging van zijn
houding.
Kans op verandering in zijn houding
is er, naar hij uitdrukkelijk verklaarde,
niet. De eenige kans is, dat Abessinië
toegeeft. Pogingen tot blokkeeren van
Italiaansche havens of het sluiten van
het Suez-kanaal zal Italië te land, ter
zee en in de lucht weerstaan.
Het laatste zou hij als een schending van
het verdrag van Versailles beschouwen. Ook
in den Russisch-Japanschen oorlog is het
kanaal niet gesloten en afsluiting van de
Italiaansche troepen in Oost-Afrika van hun
vaderland zou, volgens hem, een vijandelijke
daad zijn, die hij niet dulden zou.
Frankrijk en Italië.
Op een vraag, of Frankrijk hem vrije hand
in Oost-Afrika toegezegd had, antwoordde
Mussolini, dat als gevolg van de overeen
komst van 7 Januari, alle verschillen tus-
schen Italië en Frankrijk opgelost zijn. Hij
denkt dat hij voor de kolonisatie en civilisa
tie van Abessinië vijftig jaar noodig heeft.
Bij het vervullen van die taak zal hij niet
de tegenvoeter', maar de makker van het
Britsche rijk zijn.
De Britsche regeering heeft de
bijzondere rechten van Italië in
Abessinië erkend,
en eerst als Italië het recht van Groot-Bri-
tannië zou aantasten, zou het voor dit land
tijd zijn om halt te roepen.
Als reden waarom hij Abessinië thans wil
annexeeren, geeft Mussolini op, dat Italië
een bevolking van vier en veertig millioen
heeft op een gebied, waarvan slechts een
klein deel, namelijk een-vijfde van de opper
vlakte van Frankrijk, bruikbaar is. Abessi
nië is driemaal zoo groot als Italië en heeft
uitgestrektestukken grond, die uitstekend
geschikt zijn voor Italiaansche kolonisatie.
Deze koloniseering zal ten voordeele zijn
niet alleen van Italië maar van de geheele
wereld.
De koloniale kwestie moet actueel
gemaakt worden.
De tijd is nu volgens Mussolini misschien
gekomen om de geheele kwestie der koloniën
met al haar implicaties ook ten voordeele
van andere landen actueel te maken.
Zoodra Abessinië echter voor de Italiaan
sche kolonisatie openstaat zullen de kolo
niale aspiraties van Italië volledig bevredigd
zijn.
Hij besloot met de verzekering, dat hjj niet
meer terugkan, daar anders tweehonderd
duizend geweren in Oost-Afrika uit zich zelf
zouden afgaan.
De Mahatma wijzigt zyn stand
punt, dat ieder bij den godsdienst
behoort te blijven, waarin hjj ge
boren is.
Dr. Stanley Jones schrijft in een brief,
naaf aanleiding van een bezoek aan Mahat
ma Gandhi, volgens de „Luth Herald":
„Op mijn reis bezocht ik Gandhi en had ik
een uiterst belangrijk gesprek met hem.
Vroeger was hij van meening, dat niemand
van godsdienst moest veranderen; een ieder
behoort bij den godsdienst te blijven, waartoe
hij krachtens zijn geboorte behoort. Daardoor
werden vele Hindoes afgehouden van den
overgang tot het Christendom. Nu echter
sprak Gandhi dat hij een Hindoe die Christen
zou worden zonder meer zou toestaan om bij
zijn familie te blijven. Ja, zelfs al zou zijn
eigen zoon tot het Christendom overgaan, hij
zou hem als geacht lid van zijn geslacht bij
zich houden, met dit voorbehoud, dat daar
mee natuurlijk niet een algeheele verweste-
lijking gepaard zou gaan. Ik vroeg hem of hij
Indië tot deze houding zou overhalen. Hij be
vestigde dit en voegde er aan toe: „Als een
maal dit standpunt zal zijn doordrongen zul
len vele hindernissen voor den overgang tot
het Christendom wegvallen." Dat is belang
rijk. Want de grootste moeilijkheid bij de uit
breiding van het Christendom onder de hoo-
gere kasten lag vooral daarin, dat zij, die
Christus willen navolgen, tegelijkertijd uit
hun familie werden gebannen en nooit meer
mochten terugkeeren. Als Gandhi met zijn
Buitenlandsch Overzicht
De bekende Engelsche journalist,
Ward Brice, heeft een belangrijk
interview gehad met Mussolini,
waarin deze verklaarde zijn hou
ding niet meer te kunnen wtfzigen
Mussolini bezoekt de vroegere Oosten-
rijksche stad Bolzano en wordt geest
driftig ontvangen
Zwendelary door een meubelzaak te
's-Hertogenbosch. Oplichting van een
bedrag van 60.000
Zaterdag en Zondag hebben weer tal
van doodelijke verkeersongelukken
plaats gehad
De drukte op Schiphol. Het eerste
halfjaar 1935 reeds meer dan 1,0.000
passagiers en 950.000 bezoekers
Nederlandsche autobus op Duitsch
grondgebied aangehouden. De pas
sagiers verdacht van deviezen-smok
kelarij
Motorjachtje overvaren in de Gouwe.
De eigenaar verdronken
De Fransche vlieger Delmotte heeft
zijn eigen wereldsnelheidsrecord ge
slagen. Een gemiddelde uursnelheid
van 1,50.766 km
Aanslag op een sneltrein bij Olde-
broek. Schandelijke baldadigheid van
eenige militairen
In Noord-Japan hebben overstroo
mingen vermoedelijk 80 menschen
levens geëischt
Te Overschie is een ernstig geval van
chantage ontdekt. Een jonge man is
in arrest gesteld
Bij een vliegongeluk in Noord-Italië
zijn drie der beste Italiaansche vlie
gers gedood
Tengevolge van de overstrooming in
Honan (China) zijn meer dan 1,800
menschen verdronken
Zaterdagavond heeft men de eerste
slachtoffers gevonden van het tun
nelongeluk te Berlijn. Zeven lijken
geborgen
t' euilleton
Marineberichien
Omtrek-nieuws
Marktberichten
Snortnieuwa
Pag. 1
1
3
2
2
2
6
!»t 3
3
1
7
6
7
7
diepgaanden invloed er nu voor zorgt, dat
Hindoes die lid van de Christelijke kerk zou
den worden, niet met hun families moeten
breken, zal het evangelie een nieuwe en be
langrijke deur geopend zijn. (De Tel.)
Fe u i I 1 e t o n.
en
40)
„Hij zal komen, wanneer hij met eenige
mogelijkheid kan' dat weet ik," besloot
Willen, „maar hij vertoeft bij zijn vader, die
op het uiterste ligt, en alles wijst er op, dat
wij een ander zullen moeten laten spelen. Wij
mogen van iemand, wiens vader ieder oogen
blik sterven kan, niet verwachten, dat hij
op het voetbalveld verschijnen zal... Heilige
Mozes, daar heb je hem!"
Een oogenblik geleden, had de lucht buiten
van toejuichingen gedaverd, maar de offici
als hadden te aandachtig naar de woorden
van Willen geluisterd om dit opgemerkt te
hebben. Het gebrul was voortgebracht door
de kelen van de Kensington supporters, toen
zij hun afgod bij het spel uit een taxi hadden
zien stappen, die fullspeed tot aan de kleed
kamers doorgereden was.
„Mijn vader gaat goed vooruit. De dokters
achten hem nu het gevaar te boven. De spe
cialist zei, dat ik hem gerust alleen kon
laten. En, denkende dat ik hier noodig was,
ben ik gekomen."
„Noodig! Zonder jou hadden wy geen
kansje om te winnen, als je dat bedoelt!"
riep Bill Whittaker, de clubleider, volgens
Bob Willen, de zoon van een lord was, maakte
hij zijn verontschuldigingen, omdat hij „zoo'n
grooten mond tegen hem had durven op
zetten."
Ze werden met een aanmoedigend kloppen
op den rug beantwoord.
„Ik hoop, dat de dag nooit zal aanbreken,
Bill, waarop ik me beleedigd zal gevoelen
over wat jij tegen mij gezegd hebt," ant
woordde de middenvoor. „Hoeveel tijd heb ik
om me te verkleeden?"
„Vijf minuten; vooruit, kom hier, en ik zal
je helpen," grijnslachte de verrukte club
leider.
Carstairs' binnenkomen van de kleedkamer
Werd met gejubel begroet. Kensington had er
zeer tegenop gezien zonder zijn medewerking
te moeten spelen, maar, zoodra zij hem zagen,
kregen de overige spelers hun zelfvertrouwen
terug.
„Over je verkoudheid heen, Huish?" vroeg
de aanvoerder van het elftal, dadelijk op hem
toe stappende.
„Ik ben zoo lekker als kip," zei de man,
die den vorigen nacht geen oog dicht ge
daan had.
De geestdrift van de menigte sprak hem
moed in. Hij was weer in zijn element terug.
Dit was zijn sfeer misschien geen sfeer
van zeer verheven aard maar toch was
het hem welgevallig, dat, wanneer hij zich
straks vertoonde, duizenden menschen hem
zouden toejuichen als een verafgood acteur
op het tooneel van het groene veld.
En hoe werd hij door hen ontvangen! Nu
kwam alles op zijn pootjes terecht! Mid-
chester City! Wat verbeeldde Midchester
City zich wel? Huish zou hun even een lesje
geven!
Maar Midchester, dat het terrein van de
tegenovergestelde zijde betrad, klemde grim
mig de tanden opeen. Wanneer Kensington
dien dag met de overwinning ging strijken,
zou het aan het hoofd van de ranglijst van
de Eerste Divisie komen. Wat een verbeel
ding voor een elftal, dat nog niet zoovele
maanden geleden diep in de modder gewroet
had!
Evenals zoo menige welbekende club van
de League had Midchester zijn goede en zijn
kwade dagen, maar dit moest het elftal tot
zijn eer nagegeven worden zij lieten zich
bij het spel nooit van de wijs brengen. En ge
woonlijk kon men er gerust op rekenen, dat
zij nooit een krimp zouden geven.
En dat geschiedde ook nu; onmiddellijk na
den aftrap, baande hun voorhoede zich een
weg door alle oppositie en voordat de ont
hutste menigte zich het gebeurde goed be
wust was, zat de bal in het net Kensing
ton was een doelpunt achter, en het spel was
nog geen halve minuut aan den gang!
Dat hadden de Kensington backs op hun
geweten. Toen dit noodlottige schot in het
doel belandde, hadden zij nauwelijks hun
plaatsen ingenomen. Die onweerstaanbare
aanval had hen totaal overrompeld en het
kwaad was geschied.
Gedurende een volle minuut bleef het
kolossale publiek met stomheid geslagen
verpletterd door dezen gril van het Lot
maar toen werd er als uit één mond ge
schreeuwd: „Huish!" En onophoudelijk:
„Huish!"
Het was een noodkreet, die de volks
menigte in vervlogen dagen had kunnen toe-
gillen aan een kampioen, om haar uit de
slavernij te verlossen; een noodkreet gericht
tot een redder, een bevrijder...
De Kensington middenvoor voelde zich door
dit geschreeuw gesterkt. Den eenen keer na
den anderen leidde hij aanvallen, die veel
goeds beloofden, maar die op niets uitliepen,
dank zij de onverzettelijke verdediging van
Midchester. Deze laatste had er haar zinnen
op gezet om te behouden wat zij had; de
goden hadden haar de kostbare gave van een
goal na de eerste halve minuut in den schoot
geworpen, en zij koesterde het volste ver
trouwen tot groote dingen in staat te zijn.
Hun uithoudingsvermogen was onbegrensd,
en de winsten waren matig. Er werd geen
kwartier gegeven, noch gevraagd. Ieder man
werd onvermoeid aangevallen en beet zonder
pardon in het gras. Wetenschappelijk voetbal
werd in deze omstandigheden een zeldzaam
heid; het was bijna alsof dit in 't geheel niet
bestond.
Maar het prikkelende schouwspel van twee
elftallen, die elkaar in dezen titanischen
strijd bekampten, zweepte de menigte op tot
een staat, die aan delirium grensde. Kon
Kensington den gelijkmaker maar voort
brengen! Dus deden zijn van nieuw af een be
roep op hun afgod... „Huish! Huish!"
De middenvoor schoot ver naar rechts.
Steigerde als een veulen, racete Cillepsie om
den linker-back heen, en schoot den bal over
de hoofden. Met een snel, onfeilbaar kopschot
plaatste Huish het leer in het net, maar het
volgende oogenblik, zelfs terwijl de menigte
tot razernij overgeslagen scheen te zijn,
zagen de toeschouwers dat hij als een blok
tegen den grond sloeg.
„Hij is op!" werd er vol ontzetting door de
rijen gepreveld.
HOOFDSTUK XXIX.
Cupido op het voetbalveld.
„Waar ben ik?" vroeg de middenvoor.
Toen hij de oogen opende, zag hij Bob Willen,
Bill Whittaker en Maisie Willen met angstige
oogen naar hem kijken.
Toen herinnerde hij het zich. „Heb ik ge
scoord?" vroeg hij.
„Of je gescoord hebt, mijn zoon," zei Bob
Willen, „en niet eventjes hard ook. Good-
hind had geen kans, de bal zat in het net,
voordat hij kon uitloopen. Maar het was een
duurbetaalde goal, Jack; een van de backs
gaf je een trap tegen het hoofd, en je bent
bijna een half uur bewusteloos geweest. De
dokter zegt, dat je moet uitvallen."
„Zegt hij dat? Welnu, dat zullen we eens
zien!" Hij beproefde op te sta.an van de rust
bank waarop hij lag, maar wa3 zóó duizelig,
dat hij steun bij den arm van Maisie moest
zoeken.
„Ik mag hier eigenlijk niet zijn," lispelde
zij. „Maar ik zat zoo in angst ik kon een
voudig niet wegblijven!"
„De hemel zegene je lief gezicht!" glim
lachte de middenvoor terug. „Alleen het zien
van jou heeft mij weer fiks gemaakt.!"
„Maar je kunt nog niet op de beenen
staan; je wilt toch niet verder spelen?"
„Wat! Wou je mij omkoopen, Maisie? Ik
had je altijd voor een supportster van Ken
sington gehouden."
„Maak geen gekheid, jongen!" Tranen
stonden haar in de oogen. „Ik wil niet, dat
je je aan verder gevaar blootstelt. Je bent
niet geschikt om nog te spelen. De dokter
had je al dadelijk naar het ziekenhuis willen
laten brengen."
„Dat zal ik dien pillendraaier nooit ver
geven. Zeg my nu eens, Maisie, hoe is de
stand?"
„Nog altijd 11, Jack," viel Bob Willen in.
„Wij mogen van geluk spreken als wij hen er
verder uithouden; het is na de rust steeds
een felle doelworsteling gebleven."
„Wel, Wel," spotte de speler. „Hoor mij nu
eens goed aan, Maisie, en wees een braaf
meisje! Als we getrouwd zijn, zul je ook
moeten luisteren naar wat ik zeg. Ik heb je
toestemming nog wel niet gevraagd, Bob,
maar dat zal best in orde wezen, denk ik..."
„Welbedankt," ging Jack daarna voort,
„maar ik kan je evengoed by voorbaat iets
vertellen. Eenigen tijd geleden deed ik je een
belofte. Ik beloofde om voor Kensington
middenvoor te spelen, tot Alex Shee in staat
zou zijn, dat baantje weer over te nemen.
Dat beloofde ik jou; ik beloofde mezelven,
dat als er de geringste kans toe bestond, ik
zou probeeren met de hulp van de andere
leden van het elftal natuurlijk; houd mij niet
voor zoo'n verwaanden kwast om de club
bovenaan de ranglijst te brengen. Winnen wij
deze match van de City, dan komen wij op
no. 1 van de ranglijst; de speeltijd is nog
maar kort, en de stand is nog steeds 11,
zeg je. Dus bestaat voor mij de moreele ver
plichting om in het veld terug te gaan. Ik
kan misschien niet veel doen, maar ik moet
zeer zeker een poging in het werk stellen.
Heusch, ik voel me best. Mijn beenen zijn
weer heelemaal in orde."
„Maar je hoofd," merkte Maisie op, op dien
moederlijk bezorgden toon, die haar zoo goed
afging en zij wees naar een lap hecht
pleister, die scherp tegen de donkere krul
haren afstak.
„Voetbal behoor je te spelen met je voeten,
lieve meid!" antwoordde de middenvoor.
„Waarachtig, ik moet gaan," en weg was hij
De volgende minuut scheen de geheele
reusachtige tribune door het geweldige spek
takel op het punt van in te storten.
„Ga mee, Maisie, om het einde bij te wo
nen!" zei Bob Willen kortaf, maar toch viel
er een trilling in zyn stem te bespeuren.
Zij namen hun plaatsen weer in, zagen den
middenvoor een paar woorden met Christie,
den spil, spreken toen liep hij naar den
vleugel. Gillepsie werd naar binnen ver
plaatst, en de rechtsbinnen speelde verder
als middenvoor.
„Hij is caduc!" „Kijk eens naar zijn hoofd!"
„Allemachtig! Wat een wanbof! En op een
dag als vandaag!"
Deze opmerkingen uit het publiek troffen
Bob Willen en zijn dochter. Deze laatste keek
bedenkelijk, maar de voormalige Interna
tional glimlachte.
„Kijk goed uit je oogen, dan zul je eens
wat zien!" zei hij, inwendig gnuivend, „die
aanstaande man van je is een slimme jonge
rakker!"
„Daar is niets van aan hij is een echte
schat!" antwoordde Maisie, wier gedachten
ditmaal niet bij voetbal waren.
Haar vader schudde het hoofd als achtte
hij verder spreken zonde van den tyd, en
wijdde zijn aandacht aan het spel. De strijd
woedde nog hevig, maar de kansen waren
ongelijk.
„Haal op, jullie tienen!" galmden de Ken
sington supporters; en er scheen recht en
waarheid in dezen oorlogskreet te liggen,
want hun Huish was op den vleugel niet
méér dan een figurant. Als begrepen de
andere spelers van het elftal dat hij lamge
slagen was, kreeg hy geen bal toegespeeld;
hij raakte het leer alleen aan, wanneer het
zijn kant uit rolde.
Alle horloges werden in de hand gehouden.
De minuten werden afgeteld, toen de menigte
bemerkte, dat de verbonden middenvoor van
den vleugel verdwenen was.
Scherper toekijkende, zagen zij, dat hy
naar het midden van het veld geslopen was.
Hij scheen daar doelloos rond te loopen, als
wist hij niet wat aan te vatten. Maar toen
Christie in zijn handen klapte, en den bal
recht voorzette, kwam er leven in den „inva
lide". Voordat de City backs zijn voornemen
hadden kunnen doorgronden, was hij als een
bliksemlicht tusschen hen door geschoten.
Zelfs de menigte stond perplex van dezen
slimmen zet, tot zij Huish den bal vlak langs
Goodhind in het net zagen schieten en het
winnende doelpunt maken.
Te midden van het oorverdoovend lawaai,
dat nu ontstond, was het moeilijk om ieder
een te verstaan, maar Bob Willen maakte
een luidspreker van zijn handen en schreeuw
de Maisie in het oor; „Is hij nu een slimme
rakker of niet?"
„Hij heeft zyn belofte gehouden, vader!"
antwoordde zy, maar Bob was te uitgelaten
van vreugde om het te verstaan.
De man, die var. de poorten des doods
tot het leven teruggekeerd was, nam Maisie's
handen in de zyne.
„Je zult dus Jack's vrouw worden, lieve
kind?" zei Lord Overton. „Je moet het geen
ironie vinden van de zijde van een oud man,
die zooveel leed over jullie beider, leven ge
bracht heeft, dat hij je nu alles goeds toe-
wenscht. Ik had moeten weten, dat, als de
tijd daar was, mijn jongen een goede keuze
zou doen. Ik ben een verbitterd oud man ge
weest, die, tot aan mijn ziekte, altijd den
zonneschijn beproefde te weien, inplaats van
die als een welkome vriend te begroeten.
Maar ik hoop en vertrouw, dat je, wanneer
je met mijn jongen in dit huis bent komen
wonen, je met je lieftalligheid want het
zien van je alleen is reeds een vreugde, lieve
kind ook myn verdord leven wilt bestra-
Jen, zooals je dat van mijn zoon bestralen
zult. God zegene je, lieve Maisie; ik vraag nu
niets anders meer, dan de vergunning van je
te mogen houden."
Buiten de kamer nam haar minnaar haar
in zijn armen.
„Ik verdien al dit geluk niet, lieveling!"
zei hy ernstig. „Ik begrijp niet, waarom het
my geschonken is."
Zij nestelde zich dichter in dat zalige toe
vluchtsoord.
„Omdat de Liefde, evenals jij, een Sports
man is, beste Jack!" antwoordde zij. „Jy ver
dient veel meer dan dit."
Maar, terwijl hij haar kuste, zei hij, dat
een grooter geluk onmogelijk bestaan kon.
EINDE.