Veertig jaren in dienst van
de muze der Toonkunst
Jiotik zot.
De Nederlandsche Jiocft $fwt
Rondvlucht
TWEEDE BLAD
Licht op voor alle voertuigen.
HELDERSCHE COURANT VAN DINSDAG 27 AUGUSTUS 1935.
Gemeenteraad
=f
2 September 1895 2 September 1935
40-jarig bestaan van de Muziekschool A. J. Leewens,
OP BEZOEK BIJ EEN JEUGDIGEN 65-JARIGE
Visscherii.
Dinsdag 27 Aug.
Woensdag 28
20.30 uur
20.28 uur
AANKOMST INDISCHE MAIL.
Donderdag in ons land.
De Stoomvaart Mij. „Nederland" meldt, dat
de speciale boottrein met passagiers en post
in aansluiting op het motorschip „Johan van
Oldenbarnevelt" Woensdagavond 28 Aug. om
10 u. 20 van Genua zal vertrekken. Aankomst
Donderdagmorgen 29 Aug.
UITVAART D. J. SNAPHAAN.
Zaterdagmiddag is in allen eenvoud de heer
D. J. Snaphaan naar zijn laatste rustplaats
gebracht, op treffende wijze uitgeleide gedaan
door het „Stedelijk Muziekkorps", de vereeni-
ging, waarvan hij een der stichters en opbou
wers is geweest. Het hoofd van den stoet
werd geopend door het Vaandel met de schel-
leboomen, met zwart omfloerst, gevolgd door
Directeur en Bestuur der Vereeniging. Aan
weerszijden van den rouwauto fungeerden als
slippendragers leden van het corps. Daarach
ter reden vijf volgauto's met familieleden.
Overal waar de stoet doortrok waren veel be
langstellenden om door een laatsten groet
het stoffelijk ovreschot van den heer Snap
haan, deze bekende figuur in de gemeente, de
verschuldigde eer te bewijzen.
Aan den ingang van de kerkhoflaan, waar
het „Stedelijk Muziekcorps" stond opgesteld,
sloot dit zich bij dén stoet aan en onder de
tonen van „Sluimer zacht" werd de groeve
bereikt, waar inmiddels heel wat vrienden en
kennissen van den ontslapene waren verza
meld. Nadat de kist onder koraalmuziek
neergelaten was, werd het woord achtereen
volgens gevoerd door de heeren Jac. Bruijn,
voorz. van het „Sted. Muziekcorps"; Jac. ter
Hall, oud.dirigent, die voor deze gelegenheid
uit Rijswijk was overgekomen om van zijn
ouden vriend voor het laatst afscheid te ne
men; de heer Pala en een schoonzoon van den
overledene. Een zoon bedankte voor de vele
bewijzen van sympathie bij het overlijden van
zijn vader betoond.
Met den heer Snaphaan is een goed vader
en echtgenoot en een voorbeeldig vereeni-
gingsman van ons heengegaan.
CHR. ORANJEVEREENIGING.
Men schrijft ons:
De Chr. Oranjevereeniging hoopt oo Vrij
dag 30 Augustus a.s., den vooravond van den
verjaardag van H. M. de Koningin, een fees
telijke vergadering te beleggen in „Casino".
Als spreker hoopt op te treden de heer
Hendrik de Boer van Den Haag, Voorzitter
van de Propaganda-commissie v. d. Bond van
Chr. Oranjevereenigingen.
De heer De Boer is voor vele Helderschen
geen onbekende. De deelnemers aan onze
Oranje-Nassau-reizen, alsmede zij die verle
den jaar de reis met de Chr.Oranjevereeniging
naar Den Haag medemaakten, zullen zich den
heer De Boer nog wel herinneren. Ook onze
B.V.L.'s kennen den heer De Boer als een
boeiend redenaar.
Medewerking wordt verleend door de
Oranje-Harmoniekapel, de Fluitistenafd. van
de Oranjegarde en de dames Vreeswijk (piano
en viool).
De toegang is uitsluitend voor leden der
Vereeniging met één gezinslid op vertoon van
het bewijs van lidmaatschap.
Men gelieve hiermede wel rekening te wil
len houden, terwijl de leden vriendelijk ver
zocht worden hun bewijs van lidmaatschap,
indien ze hiervan zelf geen gebruik maken,
niet aan anderen af te staan.
DE FEESTELIJKHEDEN OP
KONINGINNEDAG.
Voor „Lichtstoet" worden nog
deelnemers gevraagd.
Nog enkole dagen en Oranjegezind Neder
land is weer in de gelegenheid blijk te geven
van zjjn trouw en liefde voor het Koningshuis.
In tal van plaatsen zijn reeds geruimen tijd
actieve geesten naarstig bezig met het orga-
niseeren van volks- en kinderspelen en ook
de bestuurderen van de plaatselijke Oranje
vereenigingen hebben niet stil gezeten.
Het is reeds genoegzaam bekend, dat des
middags op het sportterrein aan den Bolweg
diverse spelen gehouden zullen worden voor
de jeugd.
In verband hiermede vernemen wij, dat de
leden der beide vereenigingen gratis toegang
tot de tribune hebben. Het entréebewijs kun
nen zij verkrijgen in „Musis Sacrum", a.s.
Donderdag, tusschen 4 en 6 uur.
Bij kinderspelen blijft het evenwel niet:
men heeft iets nieuws uitgedacht en wel een
„Lichtstoet".
Hiervoor zijn natuurlijk nog deelnemers
welkom. Wie iets voor dit ongetwijfeld aller
aardigste idee voelt, kan zich opgeven (maar
doe het spoedig) bij den heer J. W. Biersteker,
Prins Hendriklaan 19. Men kan in dezen
Lichtstoet op diverse manieren trachten uit
te blinken; bijv. door de een of andere fraaie
voorstelling, een opvallend idéé, een origineele
reclame, enz. Voor de uitblinkers, welke hun
gaven in een 5_tal klassen zullen kunnen
demonstreeren, zijn een aantal keurige prij
zen beschikbaar gesteld.
Voor alle bijzonderheden betreffende de
boven genoemde feestelijkheden leze men het
tweetal, in dit nummer voorkomende adver
tenties.
INSCHRIJVINGEN HANDELSREGISTER
Wijzigingen:
Den Helder:
N. V. Groenten en Fruithandel „De Ba
naan", Zuidstraat 5859. Bestuurswijziging.
Greyhond Express (eig. W. la Grouw),
Kanaalweg 66. Verplaatst naar Amsterdam,
Hekelveld 3.
W i e r i n g e n
Onderlinge Maatschap Kaasfabriek „Klein
Begin". Bestuurswijziging.
LEELIJKE VAL TE HUISDUINEN.
Zondagmiddag kwam een dame met een
kind achter op de fiets, ernstig te vallen,
doordat een hond tegen haar voorwiel sprong.
Het kind kreeg een hoofdwonde, de dame
bleef gillende liggen. Een toevallig aanwezige
korporaal-ziekenverpleger verleende de eerste
bulp: De dame hêeft vermoedelijk een arm
gebroken, in elk geval ernstig gekneusd. Zij
is per taxi naar het hospitaal gebracht.
EEN LEELIJKE VAL.
Gistermorgen, tegen 12 uur, reed "de heer
Vermeulen, wonende Middenstraat on ziin
rijwiel van de kluft bij het Helden der Z^e
pen. De man reed met flinken gang het
plein op en kwam met zijn trapper tegfn den
trottoirband, voor het huis van notaris
Schreuder. V. kwam daardoor te vallen en
brak zijn knieschijf.
Het Marine-hospitaal werd opgebeld en
na een kwartier was de ziekenauto met een
dokter ter plaatse. Na het leggen van een
voor looprg verband werd het slachtoffer in
den auto gedragen en naar het hospitaal
vervoerd.
JONGETJE IN KETEL KOKEND WATER
GEVALLEN.
Aan de bekomen verwondingen
overleden.
Zaterdagmiddag is het 3-jarig zoontje van
den heer S., Gravenstraat 88, alhier onder,
de oogen van zijn moeder in een ketel kokend
water gevallen. Juffrouw S. zou juist wat
goed gaan wasschen en had daartoe den ketel
op de plaats gezet. Haar zoontje leunde op
de deksel, die plotseling afgleed. Het noodlot
tig gevolg was, dat de kleine Maarten rugge
lings in den ketel viel. Hij bekwam ernstige
brandwonden. Onmiddellijk ontdeed de
moeder hem van zijn kleeren en wreef het
lichaampje met melk in. Toen spoedde zij
zich per taxi naar den geneesheer, die op
name in het Marine Hospitaal dringend noo
dig vond. Helaas is het knaapje Zondag
middag, ongeveer half vier, aan de bekomen
verwondingen bezweken.
Bencemlng en overplaatsing van
onderwijzend personeel.
Reeds eerder hadden B. en W. den Raad
medegedeeld, omtrent de benoeming en over
plaatsing van onderwijzend personeel dé noo-
dige voorstellen te zullen doen. Nu intus-
schen de benoeming van personeel bij het
buitengewoon lager onderwijs heeft plaats
gehad, is het mogelijk maatregelen te tref
fen met betrekking tot de vacatures bij het
gewoon lager onderwijs.
Met ingang van 1 September 1935 zullen
bij dit onderwijs twee vacatures bestaan, n.1.
aan de scholen nos. 10 en 5. In beide geval
len kan een onderwijzer worden benoemd,
omdat reeds twee onderwijzeressen aan ge
noemde scholen zijn verbonden.
In de vacature aan school no. 10 kan wor
den voorzien door benoeming van een onder
wijzer-wachtgelder. In die aan school no. 5
zouden B. en W. willen voorzien door over
plaatsing van den onderwijzer C. J. Mol,
thans werkzaam aan school no. 14.
Aan school no. 14 ontstaat daardoor een
vacature. Hierin zouden B. en W. nog niet
door een definitieve benoeming willen voor
zien, omdat de mogelijkheid bestaat, dat aan'
school no. 1 te Julianadorp met ingang van
1 Januari 1936 een leerkracht overcompleet
komt, welke leerkracht alsdan voor over
plaatsing in aanmerking zou kunnen komen.
Tot zoolang kan aan school no. 14 een on
derwijzer-wachtgelder in tijdelijken diens;
worden benoemd. y
In dezen geest zijn thans voorstellen bij
Veel ten goede veranderd.
„Er is toch sedertdien wel wat veranderd
in ons muzikale leven", meent de interviewer.
„Zeer zeker," luidt het antwoord, en, een
maal op zijn praatstoel gezeten, komen de
herinneringen aanstormen.
„Wanneer men na 40 jaar een terugblik
werpt op volbrachten arbeid, een arbeid, die
met veel liefde en toewijding is verricht,
dan beseft men pas dat, mits energie en
toewijding niet ontbreken, vele moeilijkheden
kunnen overwonnen worden.
Het heeft mij geen oogenblik gespeten mijn
hart aan de welluidende muze verpand te
hebben.
Aanvankelijk bestemd voor 't smidsvak,
mijn vader en grootvader hadden een smederij,
in welke functie ik met een werkstuk op de
nijverheids-tentoonstelling hier ter plaatse
eeh le prijs mocht behalen, was ik als knaap
reeds bij verschillende muziekgezelschappen
aangesloten. Bovendien nam ik (mijn vader
was tevens organist aan de Katholieke kerk)
deze functie veelvuldig waar, waardoor steeds
meer en meer het besluit rijpte mij aan de
muziek te wijden.
Reeds vroegtijdig muziekonderwijs genoten
hebbende van den toenmaügen plaatselijken
muziekmeester H. A. Egbers (wiens opvolger
als zoodanig ik thans ben) wendde ik mij tot
den destijds bekenden klavierpaedagoog Paul
Koerman te Alkmaar, onder wiens sugges
tieve leiding het mij gelukte reeds na ruim
1% jaar studie mijn piano-diploma te Den
Haag te bemachtigen.
Tengevolge van dien stichtte ik 2 Sept 1895
mijn muziekschool en stapte 23 October
d.a.v. in 't huwelijksbootje.
„Daar behoorde toch zeker wel moed
toe", meent de interviewer.
„Durf was hiervoor wel noodig, is het ant
woord, temeer waar ik eigenlijk mijn rijpere
algemeene studie nog moest beginnen. Want
eenmaal aan den gang, kwam ik iederen dag
meer en meer tot de conclusie... eigenlijk nog
niets te weten.
Hier zet de interviewer groote oogen op.
Maar ook hem is het bekend, dat de groote
leermeesteres van den mensch eigenlijk het
leyen zelf is, en dat, wie aan den ingang
striat van dat leven, geroepen wordt tot den
plijcht met en soms tegen dat leven te strij
den. En zoo begrijpt hij, dat de jonge muziek
leeraar voelde dat zijn eigenlijke algemeene
ontwikkeling nog moest aanvangen.
„Gedurende een vijftal jaren", gaat de
heer Leewens voort, stelde ik mij onder lei
ding van den hoofdleeraar aan het Kon. Con
servatorium te Den Haag C. L. W. Wirtz en
den helaas te vroeg gestorven toonkunstenaar
Philip Loots te Haarlem.
„Ja", valt mevrouw Leewens hier in, „dat
was een moeilijke periode voor ons jonge
huwelijk. Want die lessen kostten handenvol
geld, en het huishouden moest draaien."
Maar 's heeren Leewens' oogen 'glinsteren
bij 't herdenken aan die periode.
;,Toen pas leerde ik wat „studeeren" be-
teékent. Maar tegelijk ook ondervond ik het
gepot van de studie. Wat een onvergetelijke
oogenblikken waren het, als mijn leermeester
Loots met mij een of ander werk van een
der groote componisten analyseerde! Als hij
op zijn klare en heldere wijze uiteenzette,
waarom dit speciale accoord aldus en niet
anders was geschreven, waarom deze schrijf
wijze de eenig-mogelijke was om de instru
mentale klankschoonheid ervan tot haar recht
te doen komen. Waarom elke noot, zooals zij
door den componist geschreven was, verant
woord was en waarom zij goed was. Hij liet
mij zien hoe de geringste verandering in
schrijfwijze, al was het slechts van een
enkele noot, noodwendig afbreuk deed aan
den klank. Hij bracht mij begrip bij van
melodiek en rhythme, en op deze wijze leerde
ik zoo'n componist zien in zijn enorme groot
heid, en kreeg ik ontzag voor en vooral be
grip van zijn genialiteit. En Loots zelf ge
noot van zulke momenten minstens zooveel
als zijn leerling. Ach, dat was een tijd!
Crescendo, steeds crescendo!
Dank Zij de medewerking van mijn vrouw,
diè mij steeds met haar heldere kijk op zaken
en toestanden ten volle stèunde, ging het van
meet af aan met mijn muziekschool steeds
„crescendo", zoodat ik al spoedig èen viool-
paedagoog kan mijn" inrichting verbond,
waarbij achtereenvolgens op zijn getreden de
H.H. Visscher, Hop en Sluis, en de dames
Marcelle de Haas, Jo Meeuwsen en Caro
Hoving, welke laatste nog steeds les geeft.
Allen bezaten het eind-diploma van het con
servatorium te Amsterdam en enkelen zetten
hun studie verder voort bij Oscar Back
aldaar. j
Reeds vóór de vestiging mijner school, trad
ik als dirigent op bij het zangkoor der O.L.Vr.
kerk, bovendien dirigeerde ik, als opvolger
van den heer Schouten in 1904 reeds „Helders
Mannenkoor". In drie perioden heb. ik H. M.
geleid, sinds 1920 permanent (en het „Man
nenkoor" wil zijn directeur nu voor geen goud.
meer kwijt, denkt de interviewer bij zich
zelf).
Én dan lacht de heer Leewens bij de
herinnering aan die eerste periode vari' Zijn
directeurschap. „Dat was in 1894, we telden
toén 19 zangers, 'en met deze negentien zdh-
gefs trokken We in dat jaar... naar h'c£ccon-)
cours in het Paleis voor Volksvlijt. Stélt if
voor, 'met z'n negentienen op dat enorme
tooneel! Maar we hebben het er nog aardig'
goed afgebracht, we kwamen met een vierden'
prijs terug, hoewel we hadden te kampen'
tegen vereenigingen, die 75 tot 100 zangers'
telden!
Ach ja, dat Mannenkoor! Natuurlijk was
er, voor al die extra repetities, die je eraan
besteedde hoeveel Zondagen ook heb fik er
niet aan opgeofferd om toch maar goed! voor
den dag te komen geen geld in kas. Maar
de hartelijkheid en de warme genegenheid,
die ik ondervonden heb van de leden! Niet te
beschrijven! Toen wij in dit huis kwamen, in
de Prins Hendriklaan, hebben ze heel in het
geheim, doordat ze toevallig een overschotje
hadden stel u voor een zangvereeniging
met een overschotje! daarvoor een fraaie
electrische lamp met schemerlamp aange
kocht, en bij onze komst hingen ze er, en, ze
hangen er nog. Zulke dingen vergeet je niet
natuurlijk!"
Nadien heeft H. M. meermalen aan, een
zangwedstrijd deelgenomen en is nimmer on-
bekroond teruggekomen. 2 maal per seizoen
concerteert deze liedertafel, waarbij steeds
goede solisten optreden.
k i
„Pro Ecclesia ét Pontfflce".
"W
In 1903, juist na de restauratie van- ons,
toén pneumatisch ingerichte mooie orgel,
volgde ik mijn voorganger als zoodanig op,
welke functie ik nog steeds met groote
ambitie vervul. Het is juist hier, waar men
met de beoefening van het onvolprezen gre-
goriaansch, in de gelegenheid is zoo'n heerlijk
vrij rhythme, losheid en soepelheid in voor
dracht te krijgen als tegenwicht voor den;
veelal gebonden liedertafelstijl. De thans
gezongen meerstemmige missen sluiten zich
volkomen bij het lyturgisch offer aan en zijn
onderworpen aan een kerkelijke goedkeuring.
Bij mijn 40-jarige loopbaan als kath. zanger
(op jeugdigen leeftijd zong ik reeds op' het
koor) mocht ik van Z. H. den Paus het
gouden eeremetaal „Pro Ecclesia et Pontifice"
orttvangen.
Bij het oude „Crescendo", thans afd. Toon
kunst, welke afdeeling het vorig jaar mét de
uitvoering van Bach's „Weihnachts-oratorium"
het 50-jarig bestaan herdacht, bespeelde
ik als jongeling in het orchest, de altviool én
zong later in het koor mee. Toen in 1902 aan
„Crescendo" het praedicaat „Toonkunst" werd
verleend, heb ik het eerste jaar als zoodanig
de afdeeling geleid, waarbij medewerking
werd verleend door een 5-tal solisten, welke
zich ook als solo-ensemble deden hooren
onder persoonlijke leiding van Dan. de Lange,
destijds directeur van het Conservatorium'te
Amsterdam en secretaris van het hoofd
bestuur der Maatschappij tot bevordering der
Tóonkunst; op het 2e concert verleende Évert
Cornelis, de latere directeur van het
Utrechtsch Stedelijk Orchest, zijn mede-
werking.
Reeds in 1903 verwisselde ik „Toonkunst"
met de nieuw opgerichte „Koorvereeniging"i
waar ik als dirigent gelegenheid had een
reeks oratoriums als: „Schöpfung" :en.
„Jahreszeiten" van Haydn, „Paulus" eit
..Elias" vari Meridelssohn, „Constantijn" van
Vierling en „Judith" van Klughardt rhet
solisten en orchëst-begeleiding, benevens' eèri
'reeks kleinere Werken tot uitvoering 'té
brengen.
den Raad ingediend; voer den onderwijzer-
wachtgelder aan school 10 is de volgende
voordracht opgemaakt:
1. J. Schlamilch te Den Helder; 2. H Bon
man te Amsterdam; 3. A. Stolker te Amster
dam.
Verlaging huurwaarde van koffiehuizen, enz.
In de raadsvergadering van 3 Januari 1935
werd aangehouden het voorstel om afwijzend
te beschikken op een adres van het bestuur
van de afd. Haarlem „Horecaf", de percee-
len, uitsluitend dienende tot uitoefening van
het bedrijf van houder van een koffiehuis,
restaurant of andere inrichting tot het ge
bruiken van spijzen en dranken tegen beta
ling, ten aanzien van de Personeele belasting
met winkels gelijk te stellen.
Deze aanhouding geschiedde, mede op aan
drang van de heeren Biersteker en Terra, in
afwachting van de tot standkoming van een
wettelijke regeling.
Nu bedoeld wetsontwerp intusschen het
Staatsblad heeft bereikt, is deze aangelegen
heid weder door B. en W. onder de oogen ge
zien. Dezen hebben daarbij wederom een
onderzoek laten instellen naar de financieele
gevolgen voor de gemeente, wanneer tot in
williging van het verzeok zou worden over
gegaan.
Dit onderzoek heeft uitgewezen, dat, wan
neer, zooals door de adresseerende afdeeling
is verzocht, de huurwaarde van de cafége
deelten voor 1/3 zou worden belast, de belas
tingopbrengst van de hier bedoelde groep
van belastingplichtigen met pl.m. 3500.
zou worden verminderd.
B. en W. zijn van gevoelen, dat, vooral in
den tegenwoordigen tijd, waarin vrijwel alle
gemeentebesturen bij het sluitend maken
hunner begrootingen met groote moeilijkhe
den hebben te kampen, onze gemeente zich
een dergelijke vermindering van inkomsten
niet kan veroorlooven. Zij kunnen derhalve
geen vrijheid vinden den Raad voor te stellen
aan het verzoek van adressante te voldoen.
De meerderheid van de Commissie van Bij
stand is van hetzelfde gevoelen.
B. en W. vestigen er nog de aandacht op,
dat door de .verlaging van de belasting we
gens den grondslag biljarten reeds een be
langrijke tegemoetkoming aan belanghebben
den is verleend.
ADRES AAN DEN RAAD.
Door de Ver. tot Behartiging der Belangen
van Café-Restaurantbedrijven in Nederland
inzake muziekaangelegenheden werd het vol
gende adres aan den Raad gezonden:
Aan den Raad der Gemeente
Den Helder.
Geeft met verschuldigde eerbied te kennen;
het bestuur der Vereeniging tot behartiging
der belangen van Café-Restaurantbedrijven in
Nederland inzake muziekaangelegenheden, ge
vestigd te Utrecht, Lorentzlaan 31bis;
dat zij met steeds toenemende teleurstelling
moet constateeren, de zaken van Café-Restau
rantbedrijven werkende met muziekensembles,
strijkjes, aan de thans heerschende crisis het
hoofd niet meer kunnen bieden;
dat het in hoofdzaak is toe te schrijven aan
(jelastenopdrijving waaraan vele gemeenten
zich hebben schuldig gemaakt;
dat een dezer voornaamste drukkende en
onredelijke lasten is de Openbare Vermake
lijkheidsbelasting, ook wel genaamd muziek-
of 'vermakelijkheidsbelasting;
dat bij een volharden van het tegenwoordige
aanslagpeil der bedoelde belasting dit kan lei
den tot sluiting respectievelijk inkrimping der
exploitatie dier bedrijven, waartoe volgens
door ons ingewonnen inlichtingen onvermijde
lijk zal moeten worden overgegaan;
dat vastgesteld mag worden hiermede het
belang der Gemeenschap niet gediend kan zijn,
noch worden;
dat daarnaast eveneens vaststaat de werk
loosheid de groote geesel in dezen tijd
weder meerdere slachtoffers aan haar toch
reeds te groot aantal zal doen toevoegen;
dat ontegenzeggelijk de financieele kosten
steunuitkeeringen welke hierdoor ont
staan voor de Gemeente meerdere malen het
bedrag zullen gaan overtreffen van de op
brengst der belasting;
dat zoo bezien, het in het algemeen belang
een plicht te achten is, tot een aanzienlijke
verlaging respectievelijk afschaffing dezer be
lasting worde overgegaan;
dat toch tegenover het hieruit voortsprui
tende financieele nadeel zal staan;
a. bevordering van werkgelegenheid,
b. besparing van steungelden aan musici,
C. besparing van steungelden aan ander
personeel,
iel. in de gelegenheid stelling, om de meer
dan hoogstnoodige bedrijfsverbeteringen tot
uitvoering te brengen, waardoor uitbreiding
van werkgelegenheid in andere bedrijfstakken;
dat adressante derhalve beleefd verzoekt in
de| heffing der Vermakelijkheidsbelasting tot
een aanzienlijke verlaging respectievelijk af
schaffing te besluiten;
dat adressante het in hooge mate zou betreu
ren zoo de bovengenoemde bedrijven niet wel
mogelijke maatregelen in overweging zouden
gaan nemenals waaromtrent de gemoederen
zich thans en uiteindelijk bezighouden namelijk
„stopzetting der muziek";
dat het moment door de radeloosheid der
in hoogen nood verkeerende exploitanten
om tot doorvoering van laatstbedoelde maat
regel over te gaan niet lang meer op zich zal
laten wachten, is naar de meening van adres
sante een vaststaand feit;
redenen waarom adressante beleefd doch
zeer dringend, niet alleen in het belang der
hierboven genoemde bedrijven, doch evenzeer
in het algemeen belang, Uwen Raad verzoekt
tot aanzienlijke verlaging respectievelijk af
schaffing der Vermakelijkheidsbelasting te
willen besluiten.
,'t Welk doende, enz
voor het bestuur voornoemd
C. Gennissen, -
secretaris.
'Utrecht, 20 Augustus 1935.
ALWEER EEN RINGSLANG.
Het wordt hier een griezelige stad, nu de
'slangen tot het gewone stadsbeeld gaan be-
hooren.
Zaterdagmorgen kwam, namelijk alweer
iemand op ons kantoor met een ongeveer één
meter lange ringslang, welke door hem op
den Kanaalweg gevangen was. Het is bijna
zeker, dat ook dit dier, met z'n glinsterende
oogjes vroeger zijn domicilie in Klein Artis
had. Daar deze drijvende tentoonstelling ech
ter reeds vertrokken is, zal de ringslang een
andere woonplaats krijgen.
54 toestellen op „De Kooij" geland.
De Zaterdagmorgen om 10 uur van het
vliegveld Eelde gestarte 54 toestellen, deel
nemende aan de Nederlandsche rondvlucht,
zijn alle op het vliegkamp van Hr. Ms. „De
Kooij" geland. Twee toestellen zijn niet ge
start, n.1. de G.A.C.U.U. en de G.A.C.T.J.,
twee Engelsche toestellen, waarvan de avia-
teurs nog niet aan de startplaats waren ver
schenen.
Reeds voor tienen spoedde zich een men-
schenmassa uit Den Helder naar het vlieg
kamp, waar alles tip-top in gereedhed was
gebracht. Ên voor de vliegers, èn voor de be
zoekers. Om 11 uur was het vliegveld om
zoomd door een geweldige zee van menschen,
waaronder een groot gezelschap Friesche
ouden-van-dagen, die in spanning wachtten
op dingen die komen gingen. Het gedutd
werd niet lang op de proef gesteld, want even
over elven vertoonde zich een groote, grijze
vogél, die glinsterend afstak tegen het strak
blauw van den hemei. Het bleek de Douglas
van de K.L.M. te zijn, die een paai rondjes
over Den Helder maakte en vervolgens eeu
sierlijke landing uitvoerde. Het toestel taxie
de naar de groote hangar en stelde zich
rechts daarvan op. De eerste, die we zagen
uitstappen, was de stewardes mej. Bongert-
man. Zij knipperde met de oogleden vanwege
het schelle zonlicht en had even later de ge
legenheid ons te vertellen, dat de tocht over
de Wadden van buitengewone schoonheid
was geweest. Opgewekt en monter kwamen
de overige passagiers uit het toestel en als
laatste de lachende Viruly, die verschillende
kennissen onder de officieren van het vlieg
kamp De Kooij aantrof.
Op de „Jan van Gent" volgde een toestel
letje van de Nationale Luchtvaart School en
met regelmatige tusschenpoozen landden de
overige toestellen. Gelijk elders was men zeer
gerilteresseerd in de vele buitenlandsche toet
stenen; het publiek kwam oogen te kort om
het geheele schouwspel van vliegende, da
lende en taxiënde vliegtuigen in zich op te
nemen. Met de F. XII van de K.L.M. kwamen
de generaals C. J. Snijders en Duymaar van
TwiSt mede; zij werden na het uitstappen
hartelijk verwelkomd door den commandant
van het vliegkamp, kolonel Ferwerda. Om
12.10 waren er 44 van de 54 toestellen bin
nen; zij werden alle in vakken opgesteld en
m rijen naast elkaar. De toestellen zoo in
siagorde opgesteld te zien, bood een interes
santen aanblik. Er stond nogal een stevige
wind, die de deelnemers op dezen tweeden
dag in den rug hadden. Matrozen, die bij het
„parkeeren" assisteerden, hadden soms de
grootste moeite om de lichte toestellen in
bedwang te houden. Zelfs zagen we een en
keling uit het front verdwijnen, achteruitge-
waaid als het toestel werd. En even later
werd een toestelletje „getipt"^ het viel om,
doch richtte zich zelf weer op. De Technische
Dienst van het vliegkamp keek het vlieg
tuigje op eventueele opgeloopen blessures na.
De Avions Caudron trok uiteraard ook hier
veel belangstelling en voorts de autogiro, be
stuurd door den leider van de sportvlucht, den
heer Sehmidt Crans. Om, ruim half één ston
den 54 toestellen op den grond.
De deelnemers togen, meerendeels gewa
pend met badpak, naar Huisduinen, waar in
het Badhotel de lunch gebruikt zou worden.
Het verblijf op Muisduinen.
Zoo gauw waren de deelnemers aan de Ne
derlandsche Rondvlucht niét in Huisduinen
aangekomen, of het meerendeel maakte van
de schiterende gelegenheid gebruik om eén
heerlijk bad in de Noordzee te nemen. Vlie
gen en zwemmen maakt hongerig, en daar
had men rekening mee gehouden, In het Bad
hotel van de N.V. Zeebad Huisduinen stond
op lange tafels alles wat een koude lunch
annex is, uitgestald. Het ging er gemoedelijk
en gezellig toe. Een ieder pakte zijn eigen
broodje of slaatje, of hij nu generaal Snij
ders dan wel vice-admiraal Borton heette.
Dit werd kennelijk geapprecieerd door de
gasten. Vanwege de K. L. M. was gezorgd
voor een muzikaal driemanschap, dat popu
laire melodieën, voorzien van Hollandschen
tekst, opdiende, waarmede vooral de buiten
landers veel plezier hadden. Van de gelegen
heid om een dansje te maken werd door
enkele aviateurs en hun dames een grif ge
bruik gemaakt. Kortom de ontvangst was in
orde hier. De heer Pauw, hoofdbesturslid van
de V.V.V. in Nederland, maar ook de heeren
van de plaatselijke afdeeling van de V.V.V.
hebben alle eer van hun werk gehad.
Het was in het Badhotel ook, dat we gene
raal Snijders een óórdeel vroegen over de
rondvlucht. De vitale veteraan was er opge
togen over: „Een buitengewoon genot, zoo je
eigen land van uit de lucht te zien, Zuid-
Holland, Gelderland, Groningen en de Wad
den-eilanden vooral. En dan is de propagan
distische waarde van deze vlucht zeer groot!
De ontvangst op De Kooij was, zooals we die
van de Marine gewend zijn: charmant! In dit
hotel van Zeebad Huisduinen heb ik stilletjes
van het fraaie uitzicht zitten genieten."
Om half drie vertrok hét gezelschap zoetjes
aari terug naar het vliegveld.
De start voor de laatste étappe.
Klokslag drie uur was 't, dus precies vol
gens pragramma, toen het eerste toestel we
der opsteeg, voor het afleggen van de laatste
étappe. Het opstijgen nam veel minder tjjd in
beslag dan het dalen en parkeeren; hadden
de vliegtuigen 's morgens 1% uur noodig, nu
was alles in drie kwartier afgeloopen. Het
publiek was in nog grooter aantal present
dan des morgens, waaraan de vrije Zaterdag
middag en het buitengewoon mooie weer wel
niet vreemd zullen zijn geweest. Het ééne
toestel na het andere koos het luchtruim,
speciale belangstelling hadden de beide'
K.L.M.-ers, de auto-giro, de Fransche Cau
dron, welke men hier algemeen het mooiste
vliegtuig vond, en het toestel van den Engel-
schen vice-lucht-maarschalk Borton. De
maarschalk was de laatste, die opsteeg. Hij
wfts de eenige die nog eenige stunts ten
besté gaf, toen suisde ook zijn rappe ma
chine Zuidwaarts, de andere achterop.
Alles heeft hier een vlot verloop gehad; de
marine kan tevreden zijn over de medewer
king, die zij in dit nationaal gebeuren heeft
kunnen verleenen.
jVIaaltyd en prijsuitreiking te
Scheveningen.
Ten besluite van de rondvlucht is Zaterdag
avond. in het Kurhaus te Scheveningen een
gemeenschappelijke maaltijd gehouden, waar-
24 Augustus. Wanneer men in deze
dagen leest, dat een heel leger om bezuini
gingsredenen wordt opgedoekt, dan kijkt men
wel een klein beetje verwonderd. Want het is
in deze lieve wereld regel geworden, dat de
militaire uitgaven juist evenredig toenemen
met het geldgebrek. We hoeven maar de
namen te noemen van Rusland, Japan,
Duitschland en Italië. En daar komt ineens
een mogendheid, al is het een heele kleine
mogendheid, die zegt: Nee, mijneheeren, op
die manier gaan wij op de flacon; geen geld,
geen soldaten.
Is men in dat kleine land dan zoo karig
met geld? Is men er zóó op de kleintjes?
Nee, dat kan nu niet bepaald gezegd worden.
Want het kleine land heet Monaco, en daar
pleegt men de ducaten nogal te laten rollen.
Maar Prins Louis vari Monte Carlo is een
reëel man. De inkomsten van de speeltafels
verminderden. „Dan maar het leger de laan
uit", zei de prins, en hij zegde alle... 76 man
men 3 maanden op.
De officieren heeten nu van plan te zijn,
zich voor den dienst in Abessinië aan te mel
den. Een nobele gedachte... maar of Maurice
Chevalier hen niet als figuranten in een van
zijn hartveroverende kijkspelen beter zou
kunnen gebruiken?
Een leger dat bestaan moet van de op
brengst der roulette, is overigens een pracht
gegeven voor een film op zichzelf. Heeft
Prins Louis er wel ooit aan gedacht, als het
leger zóó afhankelijk is van het gokkende
menschdom, daar profijt van te trekken? Had
't niet zeer loonend kunnen zijn, zijn schilder
achtige heldenschaar, getooid in vol operette
gala, naar Amerika te zenden, als levende
reclame voor het schoone land, waar het
ivoren balletje rolt?
De Amerikaan is bijzonder gevoelig voor
pittoreske levende-beelden uit het oud
Europa, en behalve dat hij den troep nooit
meer had laten gaan, maar hem „en bloc"
ter exploitatie had neergeplant op Coney Is-
land of in een van die andere daverende
Lunaparken van de Nieuwe Wereld zoodat
Priris Louis er voor 'n koopje zou zijn afge-
komen) hadden de laatsten der millioenen-
Mohikanen zich door den schilderachtigen
aanblik van' het baccara-leger stellig laten
overhalen, nog éénmaal, als in den goeden
ouden tijd, aan de Azuren Kust te gaan pro-
beeren wat aan de New Yorksche beurs wel
voorgoed onmogelijk scheen te zijn geworden:
een gokje te wagen met kans op winst...
Hoe droefgeestig zal het leger van Monaco
de laatste maanden rondom het Casino heb-
gebungeld. „Zaterdag 8 vreemdelingen, Zon
dag 6, Maandag 3... wat moet er terecht
komen van onze soldij?..."
Én nu is alles uit.
Geen gokkers, geen leger.
Geen geld, geen Monagasken.
Laten onze jongens blij zijn, dat de soldij
hier niet afhankelijk is van de Straperlo-win-
sten. Want dan stonden onze kazernes leeg)
en bij dit weer is een kantoorkruk of een
toonbank ook niet alles!
aan ongeveer negentig dames en heeren deel
namen.
De tafels waren keurig met bloemen ver
sierd, terwijl als pièce de milieu een vliegtuig
in suiker prijkte.
Als tafelpresident fungeerde jhr. Van den
Berch van Heemstede, die den maaltijd open
de met het instellen van een dronk op de
Koningin, waarop de muziek het Wilhelmus
speelde.
De uitslagen van den gehouden wedstrijd
zijn als volgt:
Wisselbeker voor de best geplaatste Aero
Club: gewonnen door de Amsterdamsche
Aero Club (de eerste maal werd deze beker
gewonnen door de Rotterdamsche-, de tweede
maal door de Twentsche Aero Club).
Kruizenwedstrijd. Amateurs, le prijs Skor-
sewski (Polen); 2e pr. Presland (Engeland),
Professionals: le luit. D. L. Asjes; 2e W,
Sluyters, beiden instructeurs van de Natio
nale Luchtvaartschool.
Wordt er door den handel vaak geklaagd
over te geringen aanvoer van visch, zoodat
telkens wordt aangedrongen op grooter bui-
tenlandschen aarivoer, daartegenover staat de
meening van de visschers, dat er aanvoer vol
doende is.
Levendig wordt dit aangetoond in een inge
zonden stuk in de „N. Visscherij-Crt." door
den secretaris van de visschersvereeniging
te Goeree, die meedeelt voor hoe belachelijken
lagen prijs de verache schol aan de markt
moest worden gelaten.
Een' prijsgemiddelde van nog geen cent
per kg.
Dit is toch wel tergend weinig en het is
geen wonder, dat van visscherszijde wordt om
gezien naar middelen om hierin verandering
te brengen.
Als er wérkelijk gebrek aan aanvoer is, hoe
komt het dan, dat geen hooger prijs aan den
afslag wordt besteed.
In het algemeen profiteert de consument
niet van dezen lagen prijs, dus zal het de
handel moeten zijn. Maar hoe een schikking
te maken waarmee zoowel visscher als han
del en consumentgebaat zijn?
Een oplossing hiervoor weten we niet, of
het zou móetén zijn, dat de Visscherij-Cen-
trale minimumprijzen zou gaan vaststellen,
Maar dergelijk ingrijpen schept, gezien de
bemoeiing met andere vischobjecten, eigenaar
dige bezwaren.
Zullen dan toch de overheidslichamen de
distributie ter hand moeten nemen?
Het schijnt- er naar te wijzen, dat het die
richting uitgaat, tenzij de kleinhandel, die zich
thans organiseert, zóó het inzicht weet te ont
wikkelen, dat ook den visscher een loonend
bestaan toekomt.
Zoover hoper we, dat het komt, .dat er
steeds overleg zal zijn tusschen visscher en
tusschenhandel.
Zooals misschien bekend, houdt de Ned,
Bond van Kleinhandelaren op 2 September a.s.
zijn congres te Den Haag.
Eelangrijke punten komen op de agenda
voor. O.a. b.v. een rede van. den secretaris van
dien Bond, den heer L. Prcsser, over |iet./on
derwerp: „De taak van onzen Bond in hc^ clis-
trjbutiesysteem van d^n Nederlari.dscheni(v(t^h-
hanöel". ;i)l v f
Men wil tracht;^ het ^y^rschil in jb'gj/ing
van groot- en kl.eiphan^g}., t^'ftver^yg^ih
