Buitenlandsch Overzicht.
■■■PALMOLIVE
Taptoe a
Nu is het tijd
...kan een FOügCfS rijwiel
i SOO waard zijn!
en
W I L L I A R I s
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
No. 7650
EERSTE BLAD
DONDERDAG 19 SEPTEMBER 1935
63ste JAARGANG
De spanning van het oogenblik; wat brengt de dag van morgen
Mussolini onverbeterlijk; bittere uitlatingen. De wanhoopstaak
van de commissie van vijf
Wat brengt
de dag van
van morgen?
Mussolini
verbitterd.
om U te abonneeren op de Heldersche Courant
De
Raadscom
missie van vijf
De commissie van vijf.
Bezorgdheid van Roosevelt over den
internationalen toestand.
waarom II Palmolive zeep verkiest!
een Hoofdprijs van f 500.-
méér dan zeep
een schoonheidsmiddel!
Het verblijf van koning Leopold
in Zuid-Beieren.
FEUILLETON
MARINEROMAN i JK i
COURANT
Abonnement per 3 maanden bi) vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 et; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Er blijft een druk
kende atmosfeer te Ge-
nève. Men weet van
daag niet wat de dag
van morgen aan verras
singen zal brengen, ten
gevolge waarvan de geruchten toenemen. Ge
ruchten die, vermoedelijk toch ook wel een
grond van waarheid bevaten. Zoo vinden we
er een in de Nw. Rott. Crt., die de moeite
van het kennisnemen meer dan waard is.
Het heette eerst dat de koning van Italië
zeer tegen het Abessijnsche avontuur van den
duce gekant zou zijn. Er zijn inderdaad rede
nen om dit aan te nemen. In ieder geval heb
ben een groote menigte Italianen het gevoel
dat het zoo is en de populariteit van den
koning is overeenkomstig gestegen. Daarvan
heeten reeds uitingen in Italië zichtbaar te
worden. Nu gaan de geruchten reeds zoo ver,
dat men den koning het plan toeschrijft
Mussolini als staatsgevaarlijk in hechtenis te
laten nemen. Niemand zou zich over eenige
verrassing in deze aangelegenheid, van wel
ken aard die ook zijn mocht, verbazen. Dat
echter niemand buiten den koning en eenige
van zijn allervertrouwdste raadgevers van
een dergelijk plan zou weten, is natuurlijk
volstrekt ondenkbaar. Het is dus niet moeilijk
de waarde van dergelijke geruchten te beoor-
deelen. Zij hebben slechts één beteekenis: dat
zij kenmerkend zijn voor de politieke atmos
feer, zoo schrijft het blad.
Over den huidigen toestand vraagt het blad
o.m. en wij onderschrijven die vraag ten
volle:
Kan de negus zijn troepen, die tegenover
de Italianen gegroepeerd liggen, en die zon
der eenig begrip van de eischen der interna
tionale politiek moeten toezien hoe de Itali
anen zich met overstelpende middelen op den
strijd voorbereiden, steeds door in toom hou
den? Zij zullen het hun vorst reeds kwalijk
nemen dat hij die concentratie niet in de
kiem heeft doen smoren. De spanning ter
plaatse kan niet al te lang meer duren.
Dat is de angstige spanning van het oogen
blik.
De Italianen erkennen zelf dat men van het
eene oogenblik op het andere niet weet wat
men van hem (Mussolini) te wachten heeft.
Dit wijst op de mogelijkheid van iedere ver
rassing, behalve dan van blijde verrassing,
omdat het lugubere der consequenties van
zijn stemmingen tot nu toe niets te wen-
schen heeft overgelaten. Gelijktijdig groeit
ook de vastberadenheid in Engeland, en in
Frankrijk heeft men hoop, dat Engeland ten
slotte met formeele sancties genoegen zal
nemen. Men rekende op een vrij gemakkelijke
oplossing. Mussolini zou een veldtocht be
ginnen, Engeland zou weinig drastische sanc
ties voorstellen, die iedereen aanvaarden kon
en na weinig weken, als hij eenig militair
succes had behaald, zou Mussolini willen
onderhandelen enz.
Wat nu gebeurt, past niet in dit schema,
en Pertinax wijst in de Echo de Paris reeds
op het échec van de politieke berekening van
Laval, die al die vele maanden lang zou heb
ben vertrouwd op den gang van zaken. Italië
noch Engeland vervult Lavai's verwachtingen.
Mussolini verandert
intusschen nog geens
zins van standpunt en
toont zich nog steeds
diep verontwaardigd over
die mogendheden die hem moeilijkheden in
den weg leggen, in het bizonder is hij verbol
gen, zooals men weet, op Engeland.
Een correspondent van de Matin heeft een
gesprek met Mussolini gevoerd en daarin
heeft hij zich bitter uitgelaten. Uit dit be
langrijke interview nemen wij het volgende
over:
„Wij zullen een kaarsrechten weg bewan
delen, zoo zeide de Duce, en nooit zullen wij
een daad van vijandelijkheid begaan tegen
over een Europeesche natie, maar indien men
zich vijandig gaat gedragen tegen ons, be-
teekent dat de oorlog. Italië wel den oorlog,
niet, maar is er niet bang voor. Wil men, in-
plaats van de verliezen die een koloniale
politie-operatie zal kosten, gelijk beurt om
beurt Engeland en Frankrijk gedaan hebben,
millioenen dooden? Zij, die dit onheil ontke
tend zullen hebben, zullen er voor de geschie
denis verantwoordelijk voor zijn. Ik begrijp
de menschen niet, die een heele stad in brand
willen steken omdat er één huis in vlammen
opgaat. Wat er ook in Afrika gebeure, zelfs
in heel Afrika, is het logisch daarom Europa
en de beschaving in vuur en vlam te zetten.
De Italianen hebben rondborstig gezegd wat
zij met die politie-operatie voor hebben. In
de eerste plaats onze veiligheid en de moge
lijkheid van uitbreiding voor een vruchtbaar
volk, dat, na op zijn vaak dorren grond alles
wat daarvoor in aanmerking komt, bebouwd
te hebben, niet van honger wil omkomen. Aan
den anderen kant kunnen wij in Eritrea en
Somaliland niet zonder voorzorgen leven. In
die vreemde gebieden gaan de geweren van
zelf af, naar de bekentenis van de commissie
van Wal-Wal, die enkele internationale aan
sprakelijkheid heeft kunnen vaststellen. Er
staan daar 400.000 gewapende Ethiopiërs en
250.000 Italianen, die ook geweren hebben.
Italië is bereid met vreugde meer dan een
millioen man te laten mobiliseeren, op één
teeken van mij zult u getuige zijn van de ge
weldigste bekoring van een vastberaden volk:
Op één dag 10 millioen man mobiliseeren, en
let wel, dat ik buiten die alarmoefening, de
vakvereenigingen van de arbeiders houd, van
wie de minuten kostbaar zijn, omdat zij voor
de landsverdediging werken. Het is eenvoudig
een mobilisatie van politieke krachten, die
van onze partij.
Tien millioen menschen, dat is al niet
kwaad: als het noodig zal zijn, zal men
nog iets anders beleven en wel als men
b.v. tegen ons militaire sancties wil
nemen".
„Zal Frankrijk", ging de Duce voort,
„welks voor Italië vriendschappelijk gezinde
en sterk Europeesch zijnde bedoelingen ik
waardeer, sancties tegen ons willen toepas
sen? Dat is alles wat wij Frankrijk, dat, ik
begrijp het, in een delicate positie verkeert,
vragen. Maar laten de anderen dan beseffen
dat het toepassen van sancties het gevaar
meebrengt van een geheele vernieuwing der
kaart van Europa. Men zou eens zien, wat een
offers het kostte indien Italië gedreven wordt
bij de groep landen, welke een andere en mis
schien billijker verdeeling van gebied eischen".
„De oorlog tegen Abessinië is dus onver
mijdelijk?" vroeg de correspondent te Rome
van de Morningpost tijdens een interview aan
Mussolini.
„Dat hangt niet van Italië af", antwoordde
de Duce, „maar van Abessinië en den Volken
bond".
Mussolini keek den correspondent recht en
lang in de oogen, toen deze vroeg, of Italië
een mandaat over Abessinië zou aanvaarden,
maar gaf hierop geen antwoord.
Hij zette vervolgens uiteen, hoe hij op
29 Januari en begin Mei van dit jaar vergeefs
had getracht met Groot-Britannië onderhan
delingen aan te knoopen in verband met de
Ethiopische quaestie.
De Italiaansche toebereidselen in Oost-
Afrika kosten het land reeds twee milliard
lire.
Tegenover de 200.000 Italiaansche soldaten
staan nu 400 000 kleurlingen.
Portugal, België en Nederland, aldus de
Duce, hebben winstgevende koloniën. Zoolang
Italië geen koloniën heeft, zal het en moet het
in een toestand van agitatie verkeeren.
Mussolini sprak ten slotte de hoop uit, dat
de wolken, die thans de Engelsch-Italiaansche
vriendschap verduisteren, spoedig zullen ver
dwijnen.
U deelt in alle voorrechten van de abonné s. U doet mee aan de Winter-
puzzle met zijn geldprijzen van fl. 250.- fl. 100.- en fl. 50.- en tal van
andere fraaie prijzen. U doet mee aan den étalage-wedstrijd met in totaal
aan geldprijzen fl. 75.- en tal van practische cadeaux. U ontvangt een
gratis bewijs van toegang tot een onzer Kindermiddagen.
Abonneert U nu en vul het inteekenbiljet op pagina 5 van dit nummer in of geef
U op aan een onzer colporteurs.
Wanhopig wordt in
tusschen de taak van de
Commissie van Vijf, die
vandaag of morgen met
haar voorstellen voor
den dag zal komen,
doch bijna zeker weet, dat Mussolini ze voor
kennisgeving zal aannemen of ze zal afwijzen.
Toch heeft men waarschijnlijk belangrijke
voorstellen.
De Daily Telegraph meent te weten, dat
het rapport van de commissie van vijf te
Genève, onder verwijzing naar de „onbe
kwaamheid van Abessinië om zijn bij verdrag
vastgestelde verplichtingen na te komen" en
naar de dringende noodzaak om het land te
hervormen", zal voorstellen buitenlandsche
adviseurs te benoemen, n.1. een adviseur te
Addis Abeba en plaatselijke adviseurs over
het geheele land.
Verder zou Abessinië de provincies
Ogaden en Danakil aan Italië moeten af
staan en daarvoor schadeloos gesteld
worden met gebiedsdeelen in Somaliland
door Frankrijk en Engeland. De Italiaan
sche troepen zouden worden terugge
trokken.
Volgens een bericht uit Genève van de
Times, is de Britsche delegatie van meening,
dat de voorstellen van de subcommissie zullen
blijven binnen het kader van de Volken
bondsbeginselen.
Men koestert echter weinig hoop, dat de
Italiaansche regeering de voorstellen zal aan
vaarden, zelfs niet als basis van bespreking.
Ook Havas meldt uit Rome, dat de
kans op aanvaarding van de voorstellen
der commissie van vijf door Italië zeer
miniem te achten is, daar zij ongetwijfeld
zullen behooren tot de categorie van com
promissen, waarmee de jongste minister
raad korte metten gemaakt heeft.
Het Vaticaan schijnt thans langs vriend-
schappelijken weg zijn invloed te willen aan
wenden om Italië tot een meer verzoenende
houding te brengen.
De toestand blijft dus dreigend en zelfs
Laval, de Fransche minister van buitenland
sche zaken, die graag de lichtpunten blijft
zien, heeft zich tegenover persvertegenwoor
digers te Genève zeer pessimistisch uitge
laten, nadat hij een onderhoud had gehad met
den Abessijnschen gedelegeerde alsmede met
Eden (Engeland) en Aloisi (Italië).
Wat brengt de dag van morgen ons
De commissie keurt de voorstellen
goed.
D.N.B. meldt uit Genève:
De voorstellen tot oplossing van het Ita-
liaansch-Abessijnsche conflict zijn vanmorgen
door de commissie van vijf goedgekeurd.
Vanmiddag zal Madariaga de voorstellen
officieel aan de beide vertegenwoordigers
overbrengen. De antwoorden van Italië en
Abessinië worden nog deze week verwacht.
De Raad zal dan een nieuwe bijeenkomst uit
schrijven. Er loopen allerlei geruchten over
den inhoud der voorstellen, maar een officieele
mededeeling is nergens te verkrijgen.
Abessinië zou in financieel en oeconomisch
opzicht onder toezicht van den Volkenbond,
een leening krijgen zoodat het onder een
soort internationale contróle zou komen. De
eerste adviseur van de Abessijnsche regee
ring zou dan tevens commissaris van den
Volkenbond worden. Een internationale poli
tiemacht zou voort worden ingericht. De com
missaris en de politieleiders zullen geen
Engelschen, Italianen of Franschen mogen
zijn .Binnen het kader van dit collectie man
daat zouden dan de oeconomische behoeften
van Italië op royale wijze worden behartigd.
In het Zuiden en Oosten zou Abessinië dan
Ogaden en Danakil aan Italië afstaan tegen
vergoeding van Zeila door Engeland en Dji
bouti door Frankrijk. Deze laatste beschik
king wordt echter pas besproken na aan
neming van de andere voorstellen.
DE ENGELSCHE VLOOTBEWEG1NGEN
IN DE MIDDELLANDSCHE ZEE.
Volgens een mededeeling van den Griek-
schen minister van binnenl. zaken worden in
eenige havens aan de Grieksche westkust En-
gelsche oorlogsschepen verwacht en wel zul
len reeds op 20 Sept. op Korfoe, Archostoleon
en Navarino resp. het eerste, derde en vierde
Engelsche jager flottilje aankomen. De tor-
pedobootjagers zullen waarschijnlijk worden
begeleid door andere Engelsche oorlogssche
pen.
Op Gibraltar zijn gisteren vijf torpedoboot-
jagers en een mijnenlegger aangekomen.
President Roosevelt maakt zich ernstig be
zorgd over den internationalen toestand, en
voert tijdens zijn huidig verblijf te Hyde Park
in den staat New York, in hoofdzaak bespre
kingen, die hiermede verband houden. Thans
heeft hij Norman Davis ontvangen, van wien
hij vele bijzonderheden wenschte te vernemen
voornamelijk omtrent de vraag, of de pogin
gen van den Volkenbond in staat zouden zijn,
een oorlog tusschen Italië en Abessinië te ver-
In den grooten Palmolive-wedstrijd moet dagelijks een Fongers-
rijwiel ter waarde van 39.50 (of in contanten f 35.-) worden
gewonnen. Bovendien worden 50 waardevolle extra prijzen per
dag toegekend.
Koop 3 stukken Palmolive zeep en schrijf ons op gewoon briefpapier of
op een speciaal inschrijf-formulier met niet meer dan 30 woorden
Deze wedstrijd heeft tot doe! nieuwe verbrui
kers voor Palmolive zeep te winnen - de
schoonheidszeep die bereid wordt uit olijf- en
palmoliën. Deze oliën zijn de beste natuurlijke
cosmetische middelen.
De drie stukken zeep die U gebruikt om aan
den wedstrijd mee te doen zullen er aanmer
kelijk toe bijdragen dat Uw teint haar natuur
lijke schoonheid behoudt.
Bovendien kan Uw inzending één van de dage
lijks beschikbaar gestelde Fongers rijwielen
of extra prijzen winnen en ééns per maand
ls dit niet de moeite waard? Dagelijks 51
winnaars. Stel dus niet uit - koop nu Uw
3 stukken Palmolive en beantwoord boven
staande vraag.
Zend zoo dikwijls in als U wenscht, doch
voeg bij ieder antwoord 3 zwarte banden
van de Palmolive zeep verpakking.
mijden. Op verzoek van den president blijven
verscheidenen van zijn adviseurs inzake de
buitenlandsche politiek, waaronder in de eerste
plaats de secretaris van staat Huil, in de om
geving van Hyde Park, teneinde te allen tijde
overleg met den president te kunnen plegen.
Bjj zijn grootmoeder.
Het is op een kasteel nabij de Tegernsee, m
Zuid-Beieren, waar zijn grootmoeder, de her
togin-douairière Maria-Josephe van Beieren
verblijft, dat koning Leopold, samen met de
koninigin-moeder Elisabeth, eenige dagen is
gaan doorbrengen. Hij zal waarschijnlijk Za
terdag of Maandag a.s. te Brussel terug zijn.
Na den terugkeer van koning Leopold en
koningin Elisaheth zal de koninklijke familie
Stuivenberg verlaten om haar intrek te ne
men in het kasteel Laeken.
ITALIAANSCHE OUD-STRIJDERS
BERAADSLAGEN.
De commissie van de besturen der oud-
strijdersorganisaties hebben in een bijeen
komst beraadslaagd over deelneming van
bataljons van de vereenigingen wan oud
strijders, die een vrijwilligersdivisie zwart*
hemden „Tiber" zouden vormen, aan de expe
ditie in Oost-Afrika.
Meer dan 19.000 leden der organisaties van
oud-strijders hebben zich vrijwillig voor
dienstneming aangemeld.
^°°r
7)
Hij had een aangename manier van ver
tellen en Jo luisterde graag naar zijn rustige
stem met het Limburgsche accent, dat zijn
toon ietwat zangerig deed klinken.
Maar ook kreeg ze nu een beter inzicht in
verscheidene dingen en 'ulrts ze haar theore
tische kennis aan met datgene wat zij op
Zoo'n duidelijke manier uit de praktijk hoorde.
De avonden vlogen veel te snel om naar
haar zin en spijtig keek ze naar de klok als
het weer tijd was om huiswaarts te gaan.
Als was het vanzelfsprekend, zoo bracht
Wim haar dan tot aan de deur van haar wo
ning, waar zij dan afscheid nam in het blijde
vooruitzicht, dat er nog vele van die heerlijke
avonden zouden komen.
Maar op één zoo'n avond was dan gekomen
wat zij allang geweten had dat komen zou.
Toch, toen zij dien avond voor den regen
schuilden in de portiek van haar vaders
winkel, waar juist het licht van een straat
lantaarn inviel: toen hij haar hand had geno
men en haar diep in de oogen keek, was zij
toch erg zenuwachtig geweest.
„Jo", zei hij recht op zijn doel afgaand: „ik
wou eens heel ernstig met je praten; je be
grijpt wel waar het om gaat. Mag ik spre
ken
Zij knikte slechts, want ze kon niet ant
woorden.
„Kijk me eens goed aan, Jo?" vroeg hij.
Heel even sloeg ze de oogen op, terwijl ze
hevig bloosde.
„Jo, liefste, wil je mijn vrouw worden?"
Zij sloeg haar oogen neer en een klein,
zenuwachtig snikje welde op uit haar keel.
Hij legde een arm om haar schouders en
terwijl hij haar hoofd optilde, keek hij in
oogen, die vol tranen stonden, maar waarin
hjj het antwoord las.
Toen vroeg hij niet verder meer, maar hij
trok haar aan zijn borst en drukte een lange
kus op haar bevende lippen.
„Dank je, lieveling," zei hij haar weer kus
send. Een poos stonden ze in innige omhel
zing, zich niet storend aan den regen die in
het portiek waaide. Zeer veel hadden ze te
bespreken samen, nu zij elkander gelukkig
gevonden hadden, maar eindelijk zei hij toch:
„Kom schat, het is hoog tijd voor je om naar
bed te gaan, anders sta je morgen voor de
klas te knikkebollen. En mag ik dan morgen
avond met je ouders komen spreken?"
„Neen, o neen Wim, dat kan niet," zei ze
haar armen om zijn hals leggend. „Ik moet
daar eerst met moeder over praten. Neem
me niet kwalijk jongen, maar het is alleen
omdat ik van vader zooveel tegenstand ver
wacht. 't Is beter dat ik er eerst met moe
der over spreek. Dan komen we morgenavond
bij Frank samen en als we die het nieuws
hebben verteld, kunnen we er met hen ook
over spreken, want jongen, mijn vader zal er
niets van willen hooren.,,
„Ik neem jou niets kwalijk, kindje. Maar
je vader is toch wel voor rede vatbaar?
Hij mag toch het geluk van zijn kind zoo
maar niet opofferen voor een gril van hem.
Zulke dingen gaan jou persoonlijk aan niet
waar, en je bent toch verstandig genoeg om
in zoo'n aangelegenheid zelf te beslissen. Als
ik eens kalm met hem praat zal het zoo'n
vaart niet loopen denk ik!"
„Och neen Wim, je kent vader immers niet.
Maar ik vrees dat er een geweldige storm
los breekt boven mijn hoofd, als hij het hoort."
„Nu, goed dan meisje, tot morgenavond
dan, bij Frank. Maar nu moet je naar bed."
Weer trok hij haar aan zijn borst en tus
schen zijn kussen door sprak hij bemoedi
gende woorden.
„Nu kindje, niet te zwaar erover piekeren
hoor. Alles komt terecht.
„Nog een kus en d5n vlug naar kooi."
„Slaap zacht, liefste."
„Wel te rusten, schat."
Den volgenden avond had Jo een poos zit
ten werken op haar kamer.
Nu maakte ze haar kapsel wat in orde
voor den spiegel en neuriede een vroolijk
wijsje. De uren voor de klas hadden dien dag
vreeselijk lang geduurd en toen de school
uitging was zij dan ook een van de eersten
die het hek uitging naar huis. Zij wist dat
haar vader dien avond naar een vergadering
moest en ze wilde van deze zeer gunstige
gelegenheid gebruik maken om haar moeder
deelgenoot van haar geluk te maken. Ze
wilde zich nu nog zooveel mogelijk vermeien
in haar jong geluk voordat de storm die on
vermijdelijk booven haar hoofd zou losbreken
zooals ze wist, zou komen.
Toen ze klaar was ging ze naar beneden
waar haar moeder zat.
„Al bijna half acht!?" riep ze uit.
„Wel mamaatje, ik zou om acht uur bij
Frank zijn, dus heb ik nog net een half
uurtje voor mijn eigen moedertje. Kom eens
bij me op de divan zitten, schat, dan zal ik
u als eerste het groote nieuws vertellen.
Luister dus goed naar uw kleinste meisje.
Sinds een paar maanden heb ik bij Frank
iemand van de marine leeren kennen. Zoo
terloops heb ik er u weieens iets van ge
zegd, geloof ik. Welnu, daar heb ik me
gisterenavond mee verloofd. Neen moedertje,
schrik maar niet! 't Is een echt aardige man
hoor, zoo ernstig en bedaard. Een goede
schoonzoon voor u. O, ik wist het allang
hoor zoo dom ben ik niet, dat ik wel begreep
waar hij heen wilde. Als ik 's avonds bij
Frank vandaan ging dan bracht hg me altijd
thuis.
En gisterenavond heeft hij me gevraagd
of ik zijn vrouw wilde worden.
En wat denkt u dat ik gezegd heb, mama?"
De oude vrouw keek in de bruine oogen
van haar dochter, die guitig lachten en zeide:
„Daar behoef ik niet naar te gissen kind,
want ik zie in je oogen wat je gezegd hebt."
„Mis geraden schat, want ik heb niets ge
zegd. Maar hij zag ook in mijn oogen dat ik
toestemde en toen heeft hij me gekust.
O, moedertje, het is toch zoo'n lieve man.
Hij vroeg of hij vanavond mocht komen om
met u en vader te spreken, maar ik heb ge
zegd dat ik er eerst met u over wilde praten
omdat ik bang ben dat vader er niets van zal
willen hooren. O mama, hij is zoo'n schat en
ik ben zoo gelukkig. Alleen de ruzie die we
nog met vader zullen hebben werpt een scha
duw op mijn geluk. Maar ik laat hem niet
los hoor moeder, er mag dan van komen
wat wil! En wat denkt u er van, moeder?
Zal ik hem dan morgenavond laten komen en
wilt u mij dan helpen?"
„Ik zal je graag helpen kind, maar ik ken
hem in het geheel niet. Wat is hij eigenlijk
en hoe heet hij?"
„Hij heet Willem Woud, moeder en hij is
onder-officier. Zijn ouders hebben vroeger
naast de ouders van Frank gewoond.
Frank kent hem heel goed want die heeft
ook nog met hem op hetzelfde schip gediend
en toen veel steun aan hem gehad. Maar
weet u wat we doen, mama!
Ga voor een uurtje mee naar Frank dan
kunt u hem zien en spreken. Vader komt
toch niet voor tien uur terug van die verga
dering.
Wacht maar, dan zal ik uw mantel halen
en u lekker inpakken tegen de koude. U
kunt dan morgen met kennis van zaken spre
ken al kent u hem dan nog maar een dag.
Maar dit zeg ik u op den voorgrond moeder:
Ik wil hem hebben en niemand anders".
„Nu, stil maar kind, we zullen eerst eens
zien en er daarna nogeens ernstig over
praten."
De kachel snorde gezellig in de huiskamer,
waar de oude heer Vonk zat met de krant
voor zich. Een tevreden trek gleed over zijn
gezicht, want hij had zoojuist de beursbe
richten gelezen en aangezien de koers van
zijn effecten zich in een stijgende lijn bewoog,
was hij in een aangename stemming. Zijn
vrouw zat aan den anderen kant van de
kachel en keek nu en dan van haar hand
werkje naar haar echtgenoot als deze tevre
den humde.
Jo zat aan de tafel met een boek voor zich
en deed of ze las, maar het laatste half uur
had ze geen blad meer omgeslagen. Den
vorigen avond bij Frank hadden ze besloten
dat zij eerst met haar vader zou spreken en
als deze het goedvond zou ze Wim gaan
halen. Zij had een geweldigen hekel aan scènes
en zat nu te peinzen hoe ze erover zou be
ginnen tegen hem. Haar moeder knikte haar
bemoedigend toe en toen opeeng vastbesloten
het boek dichtslaand, vroeg ze:
„Vader, mag ik u even storen?"
„Zeker kind, antwoordde hij opgeruimd,
wat heb je op je geweten?"
Even aarzelde ze nog, maar zich dwin
gend om kalm te zijn, zeide ze:
„Iemand heeft aanzoek om mijn hand ge*
daan en die wou u persoonlijk spreken van
avond."
Hij veerde op uit zijn stoel en de krant
naast zich neerleggend, vroeg hij, terwijl zijn
gelaat een groote nieuwsgierigheid verried!
Aha, zoo... enne... wie is het en wat voor
een betrekking heeft hij
„Hij is onder-officier bij de marine, vader
en hij heet Willem Woud."
De beide vrouwen keken gespannen naar
zijn gelaat dat reeds begon te betrekken en
wachtten op wat hij te zeggen had.
„Onder-officier zeg je. En wat heb jij ge
zegd?'
„Ik heb hem mijn jawoord gegeven, vader.
Ik ken hem sedert eenige maanden. Hij is
een goed vriend van Frank daar heb ik hem
trouwens ook leeren kennen
De oude heer wachtte even, blijkbaar om
zich op te winden en dan met de noodige
kracht los te barsten. Toch klonk zijn stem
nog betrekkelijk kalm toen hij op snijdenden
toon begon:
„Zoo, zoo, een ondei-officier, en jij hebt
al ja gezegd! De beste partijen heb je afge
wezen, zelfs mijnheer Baaks heb je geweigerd
en een onderofficier zou je nemen!? Jij hebt
wel „ja" gezegd, maar ik zeg „neen".
Ben je vergeten wat ik verleden jaar nog
gezegd heb? Ik wil niet dat mijn dochter zich
verslingert aan zoo iemand. Je kunt hem
nemen, maar dan ga je hier oogenblikkelijk
de deur uit en zal ik jou niet meer als mijn
dochter erkennen!"
„Maar hoor eens man," kwam zijn vrouw
Jo te hulp, „het is een nette man en er vaTï
niets van hem te zeggen. Ik heb hem gister*
avond zelf gesproken bij Frank."
(Wordt vervolgd.)
