De redding.
T
PAG. 2
De geschiedenis van een
dwaling en haar
einde.
tob nooit
Populaire Rubriek
Madrid,September.
De hervatting van een oude
methode.
Vol spanning wacht geheel Spanje op
den aanvang van de tweede behandeling
tegen Aurora Rodridguez, die in den herfst
van het vorig jaar tot zeven en twintig
jaar en acht maanden tuchthuistraf werd
veroordeeld. De uitspraak in eerste in
stantie bevreemdde velen, aaar men
Aurora Rodriguez feitelijk als een waan
zinnige moet zien, en een waanzinnige
hoort niet thuis in een tuchthuis.
Na de eerste uitspraak hebben zich aan
het Gerechtshof te Madrid vele personen
gemeld, die zich als getuige in het proces-
Rodriguez willen opwerpen, waarom het
Gerechtshof toestond de zaak nog een
maal in openbare behandeling te doen
komen. Een tweede behandeling van het
geruchtmakend proces zal thans binnen
kort aanvangen. Aanleiding tot de ge
vangenneming van Signora Rodriguez is
een wonderkind.
Aurora Rodriguez schonk vóór 19 jaren
het leven aan een dochter, die zij Hild-
gai-t noemde. Van den vader van het kind
weet men niets af; deze verdween en liet
niets meer van zich hooren. Het kind van
Aurora Rodriguez groeide op tot een
ferm meisje. De moeder van het kind
zeide tot een ieder, die het hooren wilde:
„Mijn kind is tot iets groots geboren!"
Deze woorden herhaalde de vrouw vaak
ook tot zich zelf en ten slotte bracht
deze gedachte haar tot een tragedie, die
in het vorig jaar aan haar dochter het
leven kostte en de moeder naar een
krankzinnigen-inrichting zal brengen.
Aurora had haar kind onuitsprekelijk
lief; geheel haar leven, gansch haar doen
en laten was op het kind gericht. Het
kind werd alleen door de moeder om
ringd; het mocht de moeder niet verlaten,
mocht geen vreemden in gezelschap heb
ben en alles, wat het deed, werd door de
moeder gecontroleerd; de kleinste hande
ling werd door de vrouw goed- of afge
keurd.
Reeds op twee-jarigen leeftijd kon de
kleine Hildgart, door de zorgen van haar
moeder, lezen en schrijven en toen het
vier jaar was, speelde het meisje piano.
Op zesjarigen leeftijd leerde Hildgart
vreemde talen en telkens en telkens weer
moest het kind studeeren. Hildgart Ro
driguez heeft lang geen gemakkelijke
jeugd gekend; nimmer mocht zij een
vriendin in haar huis halen, ja, zij mocht
zelfs nooit met andere meisjes spelen.
Kwam er bezoek, dan werd het kind naar
eèn ander vertrek gestuurd en moest het
studeeren
En bereikte Aurora Rodriguez door
haai' meer dan spartaansche opvoedings
methode haar doel? Wèl kon de kleine
Hildgart reeds op 11-jarigen leeftijd aan
de Universiteit van Madrid worden toege
laten en hierdoor binnen enkele jaren, zoo
als de moeder dit gaarne zag, het diploma
voor geneeskunde en philosophie behalen.
Doch verder?
iUTTERT,„
Profetes op 16-jarigen leefttjjd.
Met haar 16de jaar was Hildgart Ro
driguez reeds een beroemd persoontje in
Spanje. Het meisje schreef philosofische
verhandelingen, welke vele geleerden ver
stomd deden staan. Het hoogtepunt van
haar beroemdheid in haar vaderland ver
wierf zij door de uitgave van een werk
over„Sexueele Hervorming", een
boek, geschreven door een 16-jarig meisje!
In dit werk propageerde de schrijfster
zulke teugellooze leerstellingen op het ge
bied van het sexualisme, dat zij al spoe
dig in Spanje den bijnaam kreeg van ,,de
roode jonkvrouw".
In bepaalde kringen van Spanje genoot
Hildgart Rodriguez zeer veel bekendheid
om de uitgifte van het werk, waarin zrj
het vraagstuk der sexualiteit behandelt.
Deze roem steeg niet alleen het meisje,
doch ook de moeder naar het hoofd. Zij
zag in haar kind de hervormster der toe
komst; zij zag in haar de profetes, die
haar „goddelijke ingevingen" aan de
menschheid verkondigt; zij zag in haar
eigen kind de „moeder der nieuwe
menschheid".
Liefde en slavernij.
Zulk een hooge roeping brengt een
groote verantwoording mee! De moeder
achtte het noodzakelijk haar dochter nog
scherper na te gaan in al haar bewegin
gen, dan ooit tevoren. Het meisje mocht
tenslotte niet eens meer alleen op straat
loopen of rijden; De moeder vergezelde
haar dochter op weg naar de Universiteit
en kwam haar persoonlijk van het school
gebouw afhalen. Nimmer mocht het
meisje een bezoek afleggen, tenzij de moe
der in staat was mee te gaan.
Wat tijdens die jaren van slavernij in
het hart van het meisje is omgegaan, is
niet bekend. De moeder heerschte over
het meisje; deze laatste zelf had geen
recht opzichzelfTotdat Cupido er tus-
schen kwam
Hildgart werd verliefd op een der leden
van het Spaansche Parlement en vanaf
dit oogenblik duldde zij niet langer meer
de tyrannie der moeder. Aanvankelijk pro
beerde zij door een kalm en rustig optre- I
den van de bemoeizucht der moeder al
te komen, toen dit niet hielp, verzette zij
zich openlijk tegen den wil harer moeder.
Op haar 18den verjaardag vertelde zij
haar moeder, dat zij een man liefhad, dat
zij vrij wilde zijn, dat zij niet langer meer
kon toezien, hoe haar jonge leven werd
gebonden door de tyrannie van haar
eigen moeder, dat zij het huis wilde ver
laten, indien de moeder haar nog langer
bleef vervolgen
Naar de dienstbode gedurende het pro
ces voor de rechtbank verklaarde, heb
ben zich vanaf dien tijd hevige scènes af
gespeeld tusschen moeder en dochter.
Toen de moeder haar kind steeds verder
van zich weg zag ctaan, nam zij zich voor
haar dochter liever te dooden, dan haar in
het huwelijk te zien treden. Haar liefde en
haar aanbidding voor haar kina waren
waanzin geworden.
De misdaad.
Op den avond vóór den dood van de 18-
jarige Hildgart sprak Aurora Rodriguez
met haar dochter en vroeg haar om ver
geving voor het onrecht haar aangedaan.
Zij stemde toe in het huwelijk en kuste
het meisje goeden nachtDen volgen
den morgen lag het meisje met een schot-
wonde in de slapen dood op hetbeS
denzelfden dag ging Aurora naar P
litiebureau en verklaarde. ord
dochter, Hildgart Rodriguez vermoord
Op de vraag van de poliüe, wie ztj
antwoordde zjj: „Ik ben haai moe ®r'
van God is ingegeven haar te do -
Hildgart was door God voorbestemd
worden de „Moeder der nieuwe menscn-
heid", zij was een profetes; zij genoot
vele voorrechten, door den hemel geschon
ken, doch zij werd ontrouw aan God. En
daar zij ontrouw werd, moest ik haar
dooden."
Dit is de geschiedenis van Aurora Ro
driguez, die haar eigen dochter ver
moordde.
Psychiaten hebben de vrouw voor krank
zinnig verklaard, doch zij zelf verklaart
in het geheel niet krankzinnig te zijn. Zij
wil haar straf ondergaan „uit liefde tot
haar dochter, die zij van een vreeselijken
geestelijken ondergang heeft gered."
Het is begrijpelijk, dat de eerstvolgende
behandeling van den moord op de 18-
jarige Hildgart Rodriguez veler belang
stelling trekt.
ZELFVERTROUWEN.
Het ware Zelfvertrouwen ge
bruikt weinig woorden.
Er zijn menschen, die steeds den mond
vol heben over alles wat ze zullen gaan
doen. Dit zullen ze zus inrichten en dat
zóó en wij zullen eens wat zien!
Gewoonlijk loopt het er dan op uit, dat
wij gansch niets zien, om de eenvoudige
reden dat zij, die zich al van tevoren
laten voorstaan op alles wat ze zullen
gaan doen, gewoonlijk weinig of niets
presteeren wanneer het erop aankomt.
Het ware Zelfvertrouwen slaat iemand
niet in den mond, het handelt na een
zorgvuldig en weloverlegd plan gemaakt
te hebben.
Heeft U wel eens iets waarlijk moeilijks
tot een goed einde gebracht? Zoo ja, dan
kan dit een onschatbare steun voor U zijn
zoodra er weer een moeilijkheid overwon
nen moet worden.
Hoe? O, niet door anderen hoog op
te geven van Uw prestaties, maar door
Uzelf voor te houden: „dat was óók
moeilijk, en toch kon ik het volbrengen.
Ik ben dus instaat, iets moeilijks te vol
brengen, en ook ditmaal zal het mij ge-
lukkèn".
Met Zelfvertrouwen alléén komen wij er
niet: wij moeten leeren tevens al onze
aandacht en heel onze energie samente-
trekken op het te bereiken doel. Het zou
al té gemakkelijk zijn, wanneer wij konden
volstaan met te denken: „ik kan het wel,
het zal wel gaan", want alleen het
zelfvertrouwen waarachter inspanning en
overleg staan, is een gegrond zelfvertrou
wen. Zonder inspanning en overleg is
zelfvertrouwen als een huis zonder funda
menten.
Een hoofdvereischte is, dat U de ge
dachte: „het kan niet" verre van U houdt,
wanneer er iets moeilijks volbracht moet
worden. Evenmin schiet U er mee op,
Uzelf voor te praten dat het gemakken,,
is want iets gemakkelijks vraagt
of weinig inspanning. geet>
Het beste is, wanneer U er als Voi«
tegenover staat: „het kan natuurlek
zie ik nog niet direct hoe het 't b' 81
kan. We zullen het een rustig betan.
En dit gaat U doen, van alle kan»,
met steeds als achtergrond die m
het moet kunnen, er moet een We_ e-
ën vinden zal ik hem".
In moeilijke gevallen kunnen an<w
ons, ook met de beste bedoeling
LUUltti as* v."
weer met een ander voorstel komt
en
totaal in de war brengen, doordat iWe
I
Ie
Wij Ml vw
ren om al deze mogelijkheden in
Wij
dan onwillekeurig onze concentratie,
wij broodnoodig hebben, gaan versnw
ren om al deze mogelijkheden in ov£
weging te nemen.
De mogelijkheden, die U met Uw aard
het beste zult kunnen verwezenlijken
zullen juist die zijn, die in Uw eigen hoofd'
opkomen.
Wanneer U heelemaal geen
uitweg
vinden kunt, leg alles betreffende het
moeilijk geval dan eens voor eenige uren
terzijde, en houdt U met heel wat anders
bezig. Dan zult U soms het verrassend
resultaat zien, dat U, op een oogenbliii
dat Uw bewustzijn met heel iets anders
bezig is, plotseling een goede oplossing
Invalt.
Want het onderbewustzijn laat iets, dat
ons geheel vervuld heeft en nog niet op.
gelost is, geen oogenblik los. Dag en nacht
werkt het door, ook al spreken en denken
wij aan andere dingen. En het onderbe.
wustzijn werkt soms het beste wanneer
men er bewust geen eischen aan stelt.
Want dan krijgt het gelegenheid, om de
ontvangen indrukken te rangschikken
en er een weg in te vinden.
Het ware Zelfvertrouwen gebruikt wei
nig woorden; het bouwt op eigen inspan
ning en eigen wilsconcentratie en voert
ons, mits wij geduld hebben en blijven ver
trouwen, uit iedere doolhof.
Dr. JOS DE COCK.
Bankier: ,,'t Spijt, maar met het oog
op uw finantieele positie kan ik tot een
huwelijk met mijn dochter geen toestem
ming geven."
Sollicitant: „Zou ik dan alstublieft
achter uit mogen? M'n schuldeischers
staan namelijk aan den voorkant te
wachten."
„S.O.S. - S OS. 11 Schip in nood 1
Columbia op een rif
geworpen I Alle booten
over boord I Houden het
hoogstens drie uur uit 1
Een avontuurlijk zeeverhaal,
door
ARTHUR RIHA.
Dorning liet de lichte kotter naar het
Zuiden vliegen. Met een stijven bries in
den mg ontvluchtte hij zijn achtervolgers,
die hem op grond van een gerechtelijke
dwaling wegens een moord, dien hij niet
had begaan, in hechtenis wilden nemen.
Daar ook in Amerika de gerechtelijke mo
lens zeer langzaam en kostbaar
malen, had hij er de voorkeur aan gege
ven, zich op deze wijze aan de greep der
Justitie te onttrekken, om in vrijheid, lie
ver dan in de cel, de ontdekking van den
waren schuldige af te wachten. Dit was
hem ook aangeraden door zijn vriend, den
particulieren detective, die den moorde
naar zou trachten op te sporen. Potter had
zelfs den kotter beschikbaar gesteld, waar
in Dorning zich moederziel alleen op weg
van San Francisco naar Zuid-Amerika be
vond.
Dorning had nog slechts weinige jaren
geleden als stuurman gevaren en voelde
zijn borst zich verruimen, toen hij de lang
ontbeerde, de frissche, prikkelende zee
lucht weer in zijn longen opsnoof. Zonder
de minste spijt zag hij het land achter zich
verdwijnen dat land, waar nu zoo'n ver
raderlijke val voor hem stond opgesteld.
Nadat hij de zeilen had gesteld en het
stuur had vastgezet, daalde hij in de kleine
kajuit af. Hij stelde de radio in op de golf
lengte van Frisco en hij behoefde niet lang
te wachten, of hij hoorde zijn signalement
beschrijven, gevolgd door het verzoek tot
zijn aanhouding. Zesduizend dollar was er
als belooning voor zijn aanhouding uitge
loofd. Dat was genoeg, om de geheele we
reld achter hem op te jagen. Maar on
danks dat kon hij een glimlach niet weer
houden, want de politie-omroep meende,
dat hij op weg was naar de Zuidze», ter
wijl hij in werkelijkheid naar Zuid-
Amerika koers zette.
De eerste dagen verliepen, zonder dat er
iets bijzonders voorviel. Dorning vermeed
de gewone scheepvaartroutes, zoodat hij
maar af en toe heel in de verte de rook
pluimen van andere schepen in 't zicht
kreeg. De gunstige wind voerde hem met
volle kracht Zuidwaarts. Nu en dan liet
hij zich eenige uren met ingenomen zeilen
drijven, om ook wat te kunnen slapen. Des
morgens en 's avonds stelde hjj den ont
vanger op golflengte 600, op welke golf
Potter hem met zijn particuliere zender
op de hoogte hield. Maar Potters berich
ten werden steeds korter. Hij scheen bij
zijn nasporingen op een ondoordringbare
muur te stuiten. Daaruit kon worden af
geleid, dat de moordenaar tot een invloed
rijke gang behoorde, die hem goed verbor
gen wist te houden. In zijn radioboodschap
raadde Potter hem dan ook, zich goed uit
de buurt te houden en te wachten tot er
wat gras over de zaak zou zijn gegroeid.
Ziedend van verontwaardiging moest Dor
ning ten slotte toch erkennen, dat er onder
deze omstandigheden niets anders voor
hem opzat.
Den vierden morgen stak er een hevige
storm op, die Dorning dwong zijn zeilen te
reven. Van Potter kwam er geen bericht.
Alleen een paar scheepsberichten waren
er op golflengte 600 te hooren.
Daar klonken plotseling twaalf scherpe,
korte geluidsstooten door de stilte van
zijn kajuit. Met een schok zette Dorning
zich tot luisteren, want hij wist, dat dit
de aankondiging van de groote noodkreet
was. En daar hoorde hij het ook reeds, het
drievoudige alarmsignaal: drie punt
drie streep drie punt, S.O.S.
Onmiddellijk volgde het verklarende be
richt van het in nood verkeerende schip:
„Stoomschip Columbia. Met machinedefeot
door den storm op onderzeesch vulkanisch
rif geworpen. Negentien graden acht mi
nuten Noord. Honderd zestien gTaden
twaalf minuten West. Alle booten door de
golven overboord geslagen. Schip zit °P
klip vast en wordt door hooge zeeën ge-
teisterd. Houden het hoogstens nog drie
uur uit."
Schepen antwoordden op den noodkreet
Allereerst een mailboot, die meer dan drie
honderd zeemijlen van de plaats van het
ongeluk verwijderd was. Het zette onmid
dellijk koers naar het wrak, doch het zou
dertien of viertien uur duren, eer het ter
plaatse zou zijn. Tot zoo lang zou h®
wrak het in deze kokende zee zeker nie'
uithouden. Als eerste landstation meldde
zich Los Angeles, bijna negenhonderd 1&'
mijlen verwijderd. Het bergingsvaartuig
dat door dit station werd toegezegd, z°u
in elk geval te laat komen. Eén was e'
slechts die zich dicht genoeg in de huur
bevond, om de reddende hand te biede1^
Dorning met zijn kotter, hij was s'e<®.
zestien zeemijlen van het wrak verwijde
Het in nood verkeerende schip bericht
verdere bijzonderheden. Zesendertig uk®
schen verkeerden in den hoogsten
Dorning zou hen op elkaar geperst in «J
kotter kunnen onderbrengen en met
bijleggen, tot er een grooter schip te
kwam. Bij deze gedachte wendde hi)
voor
willekeurig den steven naar de plaats va
de ramp. Hulp verleenen in nood, was
zijn zeemanshart niet alleen plicht,
eenvoudig vanzelfsprekend.
(Slot
volgtJ