Buitenlandsch Overzicht. Taptoe a, NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIEIRINGEN EN ANNA PAULOWNA NASSI GORENG Een Rijksdaalder No. 7664 EERSTE BLAD DINSDAG 22 OCTOBER 1935 KONIJN'* AUTOMATIC Arthur Henderson overleden. Duitschland uit de Volkenbond. De mijnwerkersstaking in Zuid-Wales opgeheven De besluiten der Coördinatie commissie. Het bezoek van Drummond aan Mussolini. IOO.OOO Een schoonhei dsbe- handeling, die ieder zich kan veroorloven LISTERINE TANDPASTA Ontspanning feuilleton marineroman w 1 l l i a r i s COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—. Nederl. Oost- cn West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct. Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekenlng No. 16066. ADVEtTENlIEN: 20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction, tekst) dubbele prys. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) b(j vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct. per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct. Teleurstellende houding van Frankrijk inzake het Handvest van den Volkenbond. - De stemming in Italië Zooals men weet, heeft Lavat zich einde lijk uitgesproken in ant woord op de vraag des tijds door Engeland aan Frankrijk gesteld: zijn jullie bereid onze vloot in de Middellandsche Zee bij te staan, als Italië ons daar aanvalt. Lavai's uitspraak heeft een algeheele phrase van rust gebracht, rust in de Europeesche politiek, in den Volkenbond. Frankrijk heeft dus de wijste partij gekozen, daar zooals La- van zelf zeide, ,,het lid van artikel zestien van het Handvest betreffende den plicht tot we- derzijdschen steun in deze geen ruimte tot twijfel overlaat". Maar mét de rust, die tijde lijk weergekeerd is (voor hoelang?) heeft La- val den Volkenbond een aardige poets gebak ken, die wel van zoo ernstigen aard is, dat de Volkenbond zelf er door in de ziel werd aan getast. Welk addertje zat er toch tusschen het gras? Laval stelt niet meer den elsch, dat Engeland zijn vlooteenheden uit de Middel landsche Zee moet terugtrekken, doch ver klaart slechts, dat hij dit wenschelijk acht, mits de heer Mussolini natuurlijk zijn troe penconcentratie in Libye aanzienlijk vermin dert. Maar daarnaast gaf Laval een uitleg van artikel 16, die geen twijfel meer laat over zijn dubbelzinnige politiek, die er niet minder op gericht is, dan ter wille van de Italiaan- sche vrienden, den Volkenbond te ondermijnen. Steeds heeft Laval van Engeland ge- ëischt, dat het overleg zou plegen voor het begin van iedere actie, waarbij °ok Frankrijk zou betrokken kunnen worden. Nu echter luidde zijn betoog: Zou de aan val uitgelokt zijn door individueele maat regelen, dan zou men terugvallen op lid één van artikel zestien van het Handvest, d.w.z. met een nieuw geval van agressie te doen te hebben". Frankrijk zou dan de Volkenbond door zijn veto alleen al kunnen doen stranden! Engeland is, wanneer het zonder tot aan vallen over te gaan, zijn maatregelen ver scherpt, volkomen in zijn recht. Hier volgt een gedeelte van het hoofd artikel, dat de N.R. Crt. aan deze belang rijke kwestie gewijd heeft Wat Laval nu gedaan heeft is politiek zeker even belangrijk als juridisch. Frankrijk heeft steeds het automatisme in de bescherming van de algemeene veiligheid met kracht be pleit. Het heeft de ontwapening niet willen aanvaarden, aangezien het automatisch in werking treden van de bepalingen van artikel zestien niet verzekerd was. Wij hebben her haaldelijk daarop gewezen. Het heeft van En geland een nog grootere mate van waarborg voor automatisch intredende hulp verlangd dan het verdrag van Locarno het reeds ver zekerde. Nu het er echter op aankomt, is het Frankrijk, dat de automatische werking van het Pact den voet dwarszet. Engeland heeft die automatische werking nu bepleit en daarvoor aangeboden, wat het tot nog toe steeds geweigerd had te doen: onvoorwaardelijk automatisch ingrijpen tegen een aanvaller op het vasteland. In deze toe- niet uit blik. DAG EN NACHT. zegging van Engeland, door Hoare reeds te Genève aangeduid en in latere onderhandelin gen met Parijs nog versterkt, lag de grootste beteekenis van hetgeen er nu te Genève gaan de was. Een geweldig, automatisch samen werkend blok van staten van wie geen ag- gressie te verwachten was, kolossen als het Britsche rijk en Rusland omvattend, benevens Frankrijk, de Kleine Entente en de Balkan- Entente, dat was met elkaar een macht tot waarborg van den vrede, waartegen geen aggressie het zou hebben kunnen opnemen. Men kon zich daarbij haast beveiligd gaan voelen. Laval nu verloochent ter wille van Musso lini datgene, waarvan Frankrijk de eerste voorvechter is geweest. Daaraan valt nu niet meer te twijfelen. Zijn betoog is er op berekend om de toepassing van sancties zoo weinig mogelijk buigzaam te maken. Men kan zich den indruk voorstellen, die dit vanmorgen te Genève heeft gemaakt. Hoe zal Engeland daarop antwoorden? Dat de stemming er in Italië niet beter op wordt, nu de Volken bond zich tot het nemen van zulke belangrijke besluiten verbonden heeft laat zich gemakkelijk denken. Zonder dat er van een paniekstemming gesproken kan wor den is de toestand toch zoo, dat de bevolking zich verre van „gemakkelijk" voelt. Waar moet dat heen, zoo oordeelt de eenvoudige man van de straat, als wij niets van het buitenland meer mogen invoeren en wij op onze beurt maar moeten zien hoe we onze producten verkoopen. Allen klagen; de meesten echter voor dat zij geslagen worden, doch alleen al om het som bere uitzicht dat zich voordoet. Het is daarom wel eens aardig te lezen, hoe de stemming werkelijk in Italië is en we laten daartoe de Romeinsche correspondent van de Nw Rott. Crt. hier aan het woord: De troepen zijn opgerukt en het „schuldig" is uitgesproken. Deze schuldigverklaring is een bittere pil, want zij beteekent waarschijnlijk voor eene groote kategorie van neringdoenden een zware slag, met name al die van het vreemdelingenverkeer en de hotelindustrie moeten leven. Italië zal worden gemeden en wie weeet voor hoe lang. Nu volgen de sanc ties. Niemand kan zich een juist denkbeeld maken van de gevolgen hiervan. Wat betreft het embargo op wapens en munities en ander oorlogstuig naar Italië, terwijl die naar den vijand worden vrijgegeven, treft vooral het laatste gedeelte de fantasie van het publiek. Hoelang de eigen bewapening en de materiaal- voorraad het uit kunnen houden, weet niemand te beoordeelen. Het afsnijden van kredietmo gelijkheden acht men van weinig belang, om dat naar men zegt er nog maar weinigen waren, die eenig krediet in het buitenland ge noten. Zelfs de staat werd in Amerika reeds sedert lang slechts tegen contanten bediend. De goudvoorraad van de staatsbank was al lang in dienst gesteld. Als het hier dus maar bij bleef. Er hangt een lichte nerveuse spanning in de atmosfeer, eenige onrust, hoewei zonder overdrijving gezegd kan worden, dat alarmee- rende geruchten hoogst zeldzaam zijn. Zal de voedselvoorziening spaak loopen? Totnogtoe wordt de mogelijkheid nauwelijks overwogen. Van eenige agitatie bij het inslaan van levens middelen is hoegenaamd geen sprake. Enkele artikelen zijn in prijs gestegen, zooals b.v. zeepen en vetten, benzine en steenkool, tenge volge van de vraag er naar voor de behoeften van het leger, andere komen wat schaarscher aan de markt, hetgeen echter heel goed een gevolg van de contingenteeringen kan zijn. Ook zullen er wel grossiers zijn, die wat min der afgeven, rekenende op eene prijsstijging maar daar zijn het dan ook kooplieden voor. Van „hamsteren" is weinig te bespeuren. Zenuwachtige vreemdelingen slaan provisie in. In het Noorden is de komst van een aantal buitenlandsche Israëlieten gesignaleerd en gaan daar partijtjes metalen, vooral koper van hand in hand. Arthur Henderson, Britsch oud-minister van Buitenlandsche zaken en voorzitter der Ontwapeningsconferentie, is overleden. Maandag 21 October was het twee jaar geleden, dat Duitschland zijn lidmaatschap van den Volkenbond heeft opgezegd. De op zeggingstermijn is twee jaar, zoodat dezen dag Duitschland ophoudt lid te zijn van den Bond. In politieke kringen wordt het afloopen van dezen termijn als een belangrijk feit be schouwd. in verband met Duitschlands ver plichtingen krachtens het verdrag van Locar no, waaraan voortaan weinig practische be- t eekenis meer kan worden gehecht. Nadat de federatieieiders van de eigenaars van de Oceaan Mij. te Nine Mile Point de toezegging hadden verkregen, dat er geen slachtoffers zouden vallen en over den twee den eisch van tewerkstelling van louter leden der federatie, nader zou worden onderhan deld, hebben de 185 man die van Vrijdag nacht voor een week af in de mijn waren gebleven, de kooien opgezocht en zijn naar boven gekomen. Sommigen van de mannen' vielen flauw, toen zij de reactie van de frissche lucht met een bijtend scherpen wind gewaar werdeft, maar ze waren spoedig bij en door hun vrouwen of verloofden werden ze, zwart en onkenbaar als ze waren, hartelijk omhelsd zoodra ze uit de liften stapten. Toen werd een groote bijeenkomst op de plaats zelve beiegd, waar de bestuursleden de in den aan hef genoemde mededeelingen deden, en na kort beraad besloten de mannen Maandag aan het werk te gaan en de sympathie staking in de andere mijnen in den omtrek af te lasten. Op dat moment waren er nog 28.000 del vers in het geheel in staking, maar ook zij besloten in den loop van den middag, op de verkregen toezeggingen het werk te hervat ten. In het dorpje Trelewiss, dat het dichtst bij Nine Mile Point ligt, werd in allerijl een muziekkorps samengesteld, dat de 185 man, die zoo dapper voor de erkenning van hun vakbond gestreden hadden, in triomf naar hun woning geleidde. SPIONNAGE AAN DE NOORD OOSTELIJKE GRENS VAN FRANKRIJK. De geheime politiek heeft acht personen gearresteerd, die zich ophielden bij de ves tingwerken langs de Duitsche grens. Zij worden verdacht van spionnage ten behoeve van een buitenlandsche regeering. Bij de bagage van een der gearresteerden is een foto van de forten gevonden. LORD BUCCLEUGH. f Naar Reuter meldt, is de hertog van Buccleugh, de vader van Lady Alice Scott, verloofde van den hertog van Gloucester, eyen over middernacht op zijn landgoed Bowhilis in het graafschap Selkirk overleden. Z.M. de Koning George betreurt te moeten mededeelen, dat met het oog op het overlijden van den hertog van Buccleugh het huwelijk van den hertog Gloucester met Lady Alice Scott, dat in de Abdij van Westminster zou worden voltrokken, een particulier karakter zal dragen. De huwelijksvoltrekking zal ge schieden in de kapel van Buckingham Paleis. engelands vlootprogramma. Reuter meldt uit Londen: De vlootcorrespondent van de Daily Tele- graph meldt, dat Engeland direct na afloop van de vlootverdragen van Washington en Londen begin 1937 een begin zal maken met de uitvoering van een uitgebreid programma ter vervanging van de verouderde kruisers. Het ligt in het voornemen 60 70 bruik bare kruisers deel te doen uitmaken van de vloot, dus ongeveer het dubbele van het tegenwoordige aantal moderne schepen. Be halve van kruisers zal het programma ook den bouw van linieschepen, torpedobootjagers en patrouille-vaartuigen omvatten. De zoogenaamde coördinatie-commissie, waarin alle 5 staten vertegenwoordigd zijn, die deel uitmaken van de conferentie der Volkenbondsstaten voor de sanctiebepalingen tegen Italië, heeft Zaterdagavond een open bare vergadering gehouden. Daarin zijn alle voorstellen der commissie van achttien be krachtigd. Zooals bekend had de coördinatie commissie bovendien de vorige week reeds besloten, dat de uitvoer van wapenen, munitie en oorlogsmateriaal naar Italië behoort ver boden te worden en verleden Maandag had de coördinatie-commissie zich reeds uitgesproken ten gunste van de veel omvattende financi- eele sanctiemaatregelen, die de commissie van achttien had voorgesteld. De commissie heeft thans op voorstel van de commissie van 18 achtereenvolgens be slist dat: 1. Alle invoer van Italiaansche waren be hoort te worden verboden; 2. de uitvoer van een aantal nader ge noemde grondstoffen en producten naar Italië behoort te worden verboden; 3. de staten, die aan de sanctiebepalingen deelnemen, elkander wederkeerig steun moe ten verleenen voornamelijk door de vermeer dering van elkanders invoer; 4. de commissie van achttien te Genève in permanente zitting bijeen zal blijven om de uitvoering der genoemde besluiten na te gaan en eventueel nieuwe voorstellen aan de coör dinatie-commissie in te dienen; 5. de voorzitter der coördinatie-commissie, de Vasconcellos, de voornaamste documenten inzake het Italiaansch-Abessijnsche geschil met inbegrip natuurlijk van de aanbevelingen der coördinatie-commissie aan de niet Volken- bondsstaten zal doen toekomen met de mede- deeling, dat de coördinatie-commissie gaarne alle mededeelingen zal ontvangen, die de niet Volkenbondsstaten nuttig zouden- oordeelen aan de coördinatie-commissie te doen. 6. De coördinatie-commissie op 31 October weer bijeen zal komen, om den datum van de inwerkingtreding der oeconomische sanctie maatregelen vast te stellen. Nadat de coördinatie-commissie alle boven genoemde besluiten had genomen sprak voor zitter de Vasconcellos de overtuiging uit, dat de conferentie een belangrijke taak vervuld heeft in het belang van de organiseering der veiligheid door collectieve solidariteit. Hij ver daagde hierop de coördinatie-commissie tot 31 October, nadat Eden hem uit aller naam voor zijn voortreffelijke leiding had bedankt. De Temps heeft uit Diredawa het verhaal gekregen van een Abess(jnsche soldaat, die bij den Italiaansche aanval op Gerlogoebi tegen woordig is geweest. De infanterie der Italianen, zoo vertelt hij, heeft, gesteund door een stuk of twintig tanks den aanval geopend. Volgens onze orders zijn wy teiuggetrokken naar het Wes ten, op Gorrahei. Onze troepen werden weldra gedecimeerd door de machinegeweren en het vuur van de tanks en een veertigtal makkers naast mij viel neer, gesneuveld of gewond. Wij ver langden er vurig naar den Italianen te nade ren om ze met de blanke wapens aan te val len, maar onze bevelhebber gelastte ons terug te trekken, zeggende dat onze beurt later zou komen als wjj beter gewapend waren. De tanks, die van klein formaat waren, met blanken bemand; de aanvallende infan terie bestond uit Somali's. Wij hebben geenerlei levensmiddelen achter gelaten en de Italianen zullen hun water zelf mee moeten brengen, EEN VERKLARING VAN RUNCIMAN. Runciman, de Engelsche minister van han del, heeft te Penzance een rede gehouden over het Italiaansche-Abessijnsche conflict. Sprekende over de Engelsche vlootbewe- gingen zeide hij volgens Reuter o.a., dat de schepen, die in normale omstandigheden op Malta gestationneerd zijn, naar Alexandrië zijn gedirigeerd, zoodat het strategische mid delpunt der wereld niet meer Malta, doch Alexandrië is. Voorts zijn schepen van de thuisvloot naar Gibraltar gezonden. Daar bevinden zjj zich tot op den huidigen dag en houden de wacht voor de poort van de Middellandsche Zee. Het officieele communiqué, dat Zaterdag, in den loop van den avond, te Rome en Lon den is gepubliceerd, luidt als volgt: De Britsche gezant te Rome heeft op 18 October j.1. een bezoek gebracht aan den chef van de Italiaansche regeering. Drum mond heeft Mussolini opnieuw de verzekering gegeven, dat de Britsche regeering allerminst van plan is in verband met het geschil tus schen Italië en Abessinië eenige actie te ondernemen, die verder gaat dan haar col lectieve verplichtingen als trouw lid van den Volkenbond met zich meebrengen, of verder dan de maatregelen waartoe de Volkenbonds staten in overeenstemming met het Volken bondspact hebben besloten. Drummond heeft verder uitgelegd, dat de houding van de Britsche regeering in dit ge schil op geenerlei wijze door egoïstische mo tieven werd geïnfluenceerd. Alle verklarin gen, die hierop doelden, zijn van iedere waar heid ontbloot en kunnen slechts verspreid zijn door menschen die slecht op de hoogte waren van den stand van zaken of onheil wensch- ten te stichten. kan U op 28 October de of een der 512 prijzen van de STAATSLOTERIJ bezorgen. Loterij-Kantoor Sigarenmagazijn W0RIWH0UDT, Spoorstraat 12; „VRAAG EN AANBOD", Hoofdgracht hoek Torensteeg 3. Van heden af altéén nog maar mondverzorging mei Tweemaal per dag Listerine gebruiken i» een gewaarborgde verzorging Groote tube 50 cents Kleine tube 25 cents 10.000.000 geestdriftige gebruikers over de geheele wereld SLAVERNIJ AFGESCHAFT IN DOOR ITALIË BEZETTE GEBIEDEN. Naar Reuter uit Romt meldt, heeft generaal de Bono een proclamatie uitgevaardigd, waarin een einde wordt gemaakt aan de slavernij op het door Italianen bezette gebied, en alle slaven in vrijheid worden gesteld. SYMPATHIE VOOR ABESSINIË IN SUMATRA'S WESTKUST. Aneta meldt uit Padang. In verband met het Italiaansch-Abessijn sche conflict komen er in de Bovenlanden vau Sumatra's Westkust gevallen voor van vasten en bidden door Inlanders voor Abessinië, en voor de in den strijd tegen Italië gevallenen. Het bericht, dat Laval bevestigend heeft geantwoord op de Britsche vraag, is, naar Reuter verneemt, te Londen met groote vol doening ontvangen. Nu dit antwoord is gegeven, is de eerste voorwaarde van een ontspanning in de Mid dellandsche Zee vervuld. Met de zekerheid van den steun van de Fransche vloot, zou Engeland het terug trekken van een deel van zyn extra-verster king in de Middellandsche Zee kunnen over wegen. Voordat echter de Britsche vloot in de Middellandsche Zee tot haar normale sterkte verminderd kan worden, zouden naar men meent, nog twee voorwaarden vervuld moeten worden: le. Italië zou de extra-troepen, die het in Lybië heeft samengetrokken, moeten terugroepen. 2e. Zou er een merkbare verbetering in den algemeenen toestand moeten in treden, d.w.z., dat de aanvallen tegen Groot-Brittannië in de Italiaansche bla den zouden moeten ophouden. Hoewel het niet onmogelijk is, dat beide voorwaarden worden vervuld, is er nog geenerlei overeenstemming hierom trent tusschen de Britsche en Italiaan sche regeering bereikt. 4i door 21) Het was nog twee dagen voor Kerstmis, toen de schoener meerde aan de kade te Auckland. De kapitein, die de zorg voor het schip aan zijn broer overliet, begaf zich onmiddellijk tpet zjjn passagier aan wal om hem op het Hollandsche consulaat te brenger. Zoodra zij daar aankwamen, verzochten zij dadelijk bij den consul te worden toegelaten. Deze, een bejaard maar nog levenslustig man, luisterde met begrijpelijke belangstelling naar het wonderlijke verhaal van bootsman Woud en toen deze uitgepraat was sprong hij op en zeide: „Heer n, dat klinkt bijna onge looflijk, maar ga door bootsman en vertel hie wat uw verdere plannen zijn. Met alle middelen, die mij ten dienste staan zal ik u helpen." „Dat is gauw gezegd mijnheer," hernam de bootsman. „Ten eerste wit ik zoo vlug moge lijk twee telegrammen verzenden en wel, een waar den marine-commandant te Soerabaia en oen aan mijn verloofde, die in Den Helder Woont". „Zeer goed, hier is schrijfgereedschap," zei <le consul. «Schrijf de telegrammen zelf even, dan zal mijn bediende dadelijk voor de verzending zorgen." Nadat dit gedaan was, vervolgde de boots man: „En ten tweede zou ik zoo spoedig moge lijk naar Soerabaia willen terugkeeren, maar ook zou ik u om wat geld willen verzoeken om de noodige kleeren te koopen en mijn verblijfkosten te betalen voor zoolang ik nog moet wachten op scheepsgelegenheid." „Wat dit laatste betreft, dat is niet noodïg, mijnheer de consul," viel de kapitein hem in de rede. „Zoolang hij in Auckland is blijft hy mijn gast." „Kyk eens aan, dat is gemakkelijk opge lost," zei de consul opgeruimd. Hier is geld voor de noodige inkoopen, en wat die scheeps gelegenheid betreft; over vier dagen gaat er een boot van de K.P.M.dus zat ik daarop voor u passage bespreken. Na den consul bedankt te hebben voor zyn vriendelijke medewerking, begaven de beide mannen zich op weg naar het huis van den kapitein. Vier dagen later verliet het snelle passa giersschip van de K.P.M. de haven van Auck land met aan boord onzen held, die uitgeleide was gedaan door den consul met den kapitein en stuurman van de „Nancy" in gezelschap van hun vrouwen. Voor het laatst wuifde hij hun een hartelijk vaarwel toe. Toen wendde hij zijn blik naar vooruit en hij mompelde: „Houdt goeden moed HOOFDSTUK VIII. Op den morgen van den eersten Kerstdag lag een laagje sneeuw in de straten van Den Helder. Dien nacht was de wind omgeloopen naar het noorden en was het begonnen met vriezen. Een heel dun laagje ijs lag in de i) Koninklijke Paketvaart Maatschappij. grachten en op beschutte plaatsen waar geen sneeuw was gevallen, was het glad geworden. En voortdurend daalden blanke sneeuw vlokken neer op de doorweekte aarde, die echter niet smolten, maar op het ijs dat zich op de steenen gezet had bleven liggen eii zoo een wit tapijt vormden, wat door jong en oud geapprecieerd werd; door de Ouderen omdat zij nu zonder gevaar van uitglijden konden wandelen, en door de jeugd om de pret van het sleetje rijden en divers sneeuw balgevechten. Tóen Frank dien morgen uit bed stapte,; kleedde hij zich snel aan want het was koud op de slaapkamer. Hij keek naar buiten en riep hij blij verwonderd: „Het weer is vannacht veranderd vrouwtje, het sneeuwt en het heeft gevroren ook! Er ligt al ijs in de gracht. Blijf jij nog maar een poosje liggen, schat. Ik zal wel thee zetten en je straks een heerlijk kopje brengen." Beneden gekomen, maakte hij dadelijk de kachel aan en zette water op het gascomfoor. Terwijl hij nog bezig was met theezetten, werd er gebeld. „Wie kan daar nu zoo vroeg zijn," mom pelde hij, zich naar de gang begevend. Een telegrambesteller stond op de stoep. Deze reikte hem een telegram over en zeide: „Alstublieft mijnheer, ik hoop, dat het goed nieuws is." Onderwijl iiy naar de keuken terugliep, maakte hij het papier open en las met oogen groot van verbazing: Beste vrienden. Ik ben gered. Octopus gezonken bij Vriendschapseiland. Ben half jaar op bewoond eiland geweest. Kon niet eerder bericht zenden. Voorzichtig aan Jo zeggen s.v.p. Ben nu te Auckland. Schrijf naar Soera baia. Brief volgt spoedig Hartelijke groeten van Wim Woud Frank vergat zijn thee en holde met drie treden tegelijk de trap op. „Kijk eens hier vrouw," riep hij byna ademloos, „hier is een telegram van Wim uit Nieuw-Zeeland. Wim is gered. Hij leeft!" Greta las het bericht vliegensvlug door. De nu zeven-jarige Annie kwam de slaap kamer van haar oudérs inloopen en vroeg nieuwsgieng: „Wat is er gebeurd, papa?" Haar moeder liet zich uit het bed glyden en spoorde Annie aan zich vlug te gaan klee- den om dadelijk even naar Opoe te gaan. Terwijl ze zich kleedde zei ze tot haar man: „Laat Annie nu vlug gaan vragen of Jo hier komt. Ondertusschen kunnen we dan bedenken hoe we het haar moeten zeggen." „Wel vrouw, dat zal gemakkelijk genoeg gaan. 't Is immers een blijde tijding!" „Ik ben klaar mama," kwam Annie ver tellen. „Goed zoo kind; ga jy nu eens vlug naar Opoe en vraag of tante Jo dadelijk bij ons komt. Zeg maar, dat papa goed nieuws voor haar heeft." Annie, goed ingepakt in mantel en das, werd door haar /ader naar buiten gelaten en holde weg met de gewichtige boodschap voor tante Jo. Intusschen begon Greta voor het ontbijt te zorgen en spraken ze erover wat dat wel voor hun zuster zou z(jn als ze strams dit geweldige nieuws, het byna onge looflijke, hoorde. Nadat Annie door het dienstmeisje was binnengelaten, werd ze door haar grootmoe der op den schoot genomen en kreeg ze een kus op haar rozige wangetjes. „Zoo kieine meid," zei de oude vrouw, „ben jij al zoo vroeg buiten. En kom je ons nu een vroolijk Kerstfeest toewenschen?" „Neen Opoe," zei de kieine ondeugd; „ma ma heeft gezegd, dat ik tante Jo moest gaan viagen by haar te komen, want oh..,, papa heeft goed nieuws voor haar, zegt mama.". Zij knikte uitdrukkelijk met het blonde kopje als om haar woorden kracht by te zetten. „Zoo, lief kind; nu, tante Jo is op haar ka- met. Ga het haar maar gauw zeggen." Annie liet zich var, den schoot der oude vrouw zakken en rende de trap op. „Dag tante, nu moet u eens voelen wat een koude handen ik heb!" riep ze, haar koude vingers op Jo's wangen leggend, „O, stoute meid!" riep deze quasi ver schrikt, zoodat Annie hartelyk lachte. „Moet je me zoo wakker komen maken?" Jo, die nog te bed lag, trok haar naar zich toe en kuste het van pret stralende gezichtje. „Tante," vervolgde ze, zich weer de bood schap herinnerend, „mama heeft gezegd, dat u vlug bij ons moet komen, want papa heeft goed nieuws voor u, zegt ze. Ja, heusch waar hoor!" deed ze ernstig, toen ze het ietwat ongeloovige gezicht van Jo zag. Jo, die begreep dat het dan wet iets bizon- ders moest zijn als Greta haar zoo vroeg liet roepen, stapte vlug het bed uit en begon zich dadelijk klaar te maken om uit te gaan. Toen ze klaar was droeg ze Annie de trap af en ging de huiskamer binnen, waar haar moeder bezig was. „Goeden morgen, moedertje, heeft u goed geslapen. Is vader nog niet beneden?" Zonder antwoord af te wachten vervolgde ze: „Greet heeft me laten roepen, ik ga er eerst even heen. Neen wacht niet op me; ik zal daar wel ontbijten. Dag kleine moes. Kom Annie, we gaan, kind!" Toen ze het huis van haar zwager binnen trad zat deze met zijn vrouw en twee kinde ren aan het ontbijt. „Goeden morgen menschen. Een vroolijk Kerstfeest toegewenscht hoor! Wat Is het weer vannacht veranderd zeg; er ligt al tamelyk wat sneeuw en het gaat nog steeds door. Dus hebben we toch nog een witte kerstmis. Maar jullie hebben me laten roepen omdat je goed nieuws voor me had, Frank. Wat ter wereld kan dat zyn?" „Dat zal ik je straks zeggen, waarde schoonzuster. Maar ga eerst zitten en eet mee. Dat kom: daar binnenvallen met een overstelpenden woordenvloed zoodat wy er geen speld tusschen kunnen krijgen," zei Frank plagend. „Ik zal dan beginnen met goeden morgen te zeggen; dat heb jij ook gedaan nietwaar? Jij hebt ons een vroolijk Kerstfeest toege wenscht. Dat doen wy jou ook, Jo en ik weet zeker dat die wensch dadelijk in vervulling zal gaan als je weet waarvoor wij je hebben laten roepen." Hier wachtte hy even als wist hjj nog niet op welke wijze hy' haar het nieuws zou mede deelen. Jo, die aan zijn gezicht zag, dat hij iets bijzonders had, waar hy niet goed mee voor den dag wist te komen, zat bijna op haar stoel te springen. Haar hart klopte luid en verwachtingsvol keek ze naar haar zwa ger, als wilde ze de woorden van zijn lippen lezen. Frank wendde zich weer tot haar en ver volgde: Wy hebben Inderdaad goed nieuws voor je, Jo. Bereid je maar voor op een heel groot geluk, op iets heerlijks, op iets wat jo nooit gedacht zou hebben, waarop je men- schelykerwijs gesproken nooit meer gerekend zou kunnen hebben." Weer wachtte hij even, terwijl de spanning in Jo nog meer toenam. „Stel je eens voor," zoo mg hy verder, „dat leteof Iemand...... had verloren en hy kwam (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 1