Stadsnieuws
J. VAN DE WITTE
Den Helder op zoek naar 180 letters
Aed fyot
Jfoifi zet.
Wie deze week koopt,
koopt voordeeliq
„GREAT MOUNTAIN"
KEIZERSTR. 103
derde blad
heldersche courant van dinsdag 22 october 1935.
Azië.
Een mooie filmmiddag.
Meer dan f 950 aan geldprijzen
en praciische cadeaux
Een hoofdprijs van 100 gulden
Een tweede prijs van 50 gulden
Modern" Westslr. eo
Dames- en Heersn-
Armhand Hor'ogss
Goud Doublé - Chroom
Laco: niettevroeg, niette Baat
WALES ANTHRACIET
Fa. H. BOOY ZOON
Laco: sierlijk - goed - billijk.
Ongekende drukte in de straten.
Critiek enthousiasme en speurderszin.
LAATSTE INSTRUCTIES
VOOR SPEURDERS EN
WINKELIERS.
Teekening van het rusthuis „Huize Parkzicht waarvan morgenmiddag 2.30 uur, de eerste steen zal worden gelegd.
Dinsdag
Woensdag
Licht op voor alle voertuigen.
Oct. 17-21 uur
17.19 uur
22.
23
MIDDELBAAR ONDERWIN
B'j Kon. beslui* -noe^-^rxn
tijdelijken dienst aan de wormerveer en
der C. P. Koene, wonend
J. A. Nij kamp, wonende te Den
,NSCHBMVIN<iEN BAND^EEG.STE»
j522 Octobxer.
jWeuwe zaJxen:
Den Helder: Th. Kroonstuiver, Keizerstraat
7, winkel in aardappelen, groenten, fruit en
delicatéssèil. - -
WINKELWEEK.
Fotobureau „Helder", Weststraat geeft
geen album, doch stelt als prijs beschikbaar
een kabinetfoto 7.50).
Met Sven hedin dwars door
■t Was er natuurlijk een heidensch lawaai
daarin Tivoli. Vele honderden jongens en meis
jes waren er, afkomstig van onze diverse
scholen, en u weet het: die behooren nu juist
niet tot het kalmste volksdeel. Maar wat zou
den wij, u en ik, moeten beginnen zonder een
dergelijk contingent jeugdige vaderlanders?
We konden ue zaak wel sluiten en nat r huis
g^an, en dat is nu óók weer niet.de bedoeling.
Want Schiller heeft het indertijd al gezegd,
dat de man naar huiten moet, het leven in.
Weliswaar zei hij er bij, dat de vrouw in huis
moest blijven, maar, nou ja, dat was in die
goeie oude tijd. Tegenwoordig doen we dat an
ders. In ieder geval, ze zaten er en ze maak
ten een heidensch kabaal. Met veel paedago-
gisch inzicht had de leiding van een en ander
ze allemaal in de lagere regionen gestuurd, en
de „dames en heeren" en daar behoort uw
verslaggever ook toe, naar boven gezon
den. Dat was daar geen „upper ten", maar
upser threehundred or more".
laar de jongens en meisjes moeten nu den
verslaggever van de Heldersche Courant maar
niet boos aanzien om dat woord „heidensch
kabaal". Want ten eerste behooren een dege
lijke jongen en meisje lawaai te maken, en ten
tweede had het nog veel erger gekund. En ten
derde hebben ze later allemaal keurig zitten
luisteren en kijken, Dus wat dat betreft ging
het best.
- Nu zullen wij allereerst eens vertellen wat
er eigenlijk aan de hand was. Er werd een
film vertoond, jawel, maar van wien ging dat
uit en wat was de bedoeling? 't Is in drie
woorden gezegd: van de Stichting „Natuur
historisch Museum". Nietwaar, 't zijn er pre
cies drie. Maar wat is dat Natuur-historiseh
Museum, wat wil het, waar bevindt het zich?
En nu is dat het kardinale punt, waarop de
oude heer Hamlet of wie het dan precies
was de ook alweer klassieke woorden sprak:
„Daar zit 'm nu juist de kneep!" Want ziet-u,
een „Stichting Natuur-historisch Museum" is
nog wat anders dan een Natuur-historisch
Mv.seum zelf.
De kwestie is deze: in September is opge
richt de Stichting „Natuur-historisch Muse
um". Deze Stichting is wel in zekeren zin ont
staan uit de afdeeling van de Natuur-histo
rische Vereeniging, die voor eenigen tijd werd
opgericht (wij hebben daar al eens een en
ander over medegedeeld), doch staat er ver
der geheel los van en is een zelfstandig
lichaam. Het doel was de Stichting is veel
zijdig: in de eerste plaats wil men trachten te
komen tot een aantrekkelijk opgestelde per
manente tentoonstelling, voornamelijk van die
dieren en planten, die in onze omgeving voor
komen, met namen en voornamen en bizonder-
heden; ten tweede wil men een werkgelegen
heid scheppen, speciaal voor de jongeren, die
een natuurstudie doen, waar zij met materiaal,
boeken en deskundige voorlichting hun lief
hebberijstudie op een hooger plan kunnen
brengen. In de derde en vierde plaats hoopt
men zoo mogelijk in de toekomst aan de onder
wijzers gelegenheid te geven tot klassikaal be
zoek, en door het regelmatig geven van film
middagen liefde tot en belangstelling voor de
natuur bij de jeugd te wekken.
Wat dit laatste punt betreft, daarvoor
hadden we dezen Zaterdagmiddag Sven Hedin,
die ons meenam... maar eerst moeten wij u
nog wat meer vertellen over deze Stichting.
Men zal begrijpen, dat zoo'n ideaal als een
Museum dat dai t< ch in ieder gevai een lokaal
moet hebben, niet maar zoo ineenen voor
elkander is te krijgen. Daarvoor zijn goede
geniussen noodig met „schenkingen", met
subsidieeringen, en zoo meer. En ach! de goede
geniussen zijn er ook in Den Helder wel, maar
de rest... Wat de Stichting op het oogenblik
bezit, is nog niet rijp voor zoo'n permanente
tentoonstelling; het is opgeborgen voorloopig
in een schoollokaal, dat de gemeente welwil
lend afstond, en we" zullen hopen, dat het daar
niet al te lang meer behoeft te blijven. Voorzit
ter van de Stichting is de heer J. Nijkamp,
leeraar aan de Handelsschool, penningmees-
teresse is mejuffrouw Held, Singel no. of
weet u wat? ik geef u het gironummer, men
kan nooit weten hoe een koe een haas vangt.
Gironummer 125726, als u daar op stort, komt
de zaak in orde.
Wij hadden dus dezen middag Sven Hedin De
heer Van Twisk had klaarblijkelijk ook schik
n het geval, want hij stond gratis de groote
Iivolizaal af, zoodat vrijwel alles wat er dezen
Wie koopt bij de winkeliers, die
aan de winkelweek deelnemen heeft
kans, meer dan het tiendubbele
van zijn inkoopen terug te ontvangen
Verzuim niet bonnen te vragen
voor iedere f 0.50 inkoop
Bemanning Hr. Ms, v. Ghent
en Kortenear vertrekt niet
naar indië
zonder Uw naaste familieleden ter herinnering
een artistieke foto te geven, gemaakt door
atelier „MODERN", WESTSTRAAT 80.
Wij gebruiken uitsluitend eerste klas materiaal
waardoor het ons gelukt, de kleuren van Uw
distinctieven in de juiste toonwaarde weer te
geven. Let op het adres
Zaterdagmiddag gevangen werd zuivere winst
was. Een geval waar geen handelsman tegen
op kan.
Nadat dus de heer Nijkamp een woord van
welkom tot de talrijke aanwezigen had ge
sproken en getuigd had van de groeiende be
langstelling die er onder de jeugd bestaat voor
de natuur en haar wonderen, een feit, dat
tot groote blijdschap, maar tevens tot groote
zorg stemt, Omdat die meerdere kennis niet
uitsluitend uit de boeken kan'worden gehaald,
en de studie van de natuur zelve daarvoor
noodig is, werd met de vertooning een aan
vang gemaakt. Namens het gemeentebestuur
was de heer mr. dr. Van Bólhuys, secretaris,
aanwezig; wethouder De Eoer had bericht van
verhindering gezonden en de Burgemeester was
uitstedig. Nog enkele heeren hadden bericht
van verhindering gezonden. De toelichting bij
de film-vertooning werd gegeven door den heer
A. Delorme, conservator van het Haagsche
Schoolmuseum.
Al eenigen tijd geleden, alc'.us de heer Delor
me, was een film toegezegd voor dit doel, en
de keuze was niet al te moeilijk. Deze film
werd opgenomen in 1927; toen Sven Hedin zijn
grooten tocht begon, zag heel de wereld in
spanning naar het verloop er van uit. Het was
den toen reeds 62-jarigen geleerde gelukt een
groot aantal geleerde en wetenschappelijke
mannen om zich te verzamelen, en deze expe
ditie was de grootste die hij ooit heeft onder
nomen. Spr. vertelt ons nu van Sven Hedin,
die reeds als jonge knaap als zijn roeping zag
„ontdekkingsreiziger" te worden en met veel
energie dat plan heeft wéten door te zetten.
Vooral Koning Oskar van Zweden en zijn
groote landgenoot Nobel 'zijn het geweest, die
hem den meesten steun hebben gegeven bij zijn
arbeid. Op zijn eersten tocht wandelde hij door
Perzië in 1893 maakte hij zijn eerste reis door
China, zijn tweede ging door Thibet, en, zoo
als gezegd, in 1927 ving zijn groote reis aan
dwars door Thibet, door een woestijngebied van
2700 kilometer, dat moest worden doorgetrok
ken.
Fraaie modellen
Tijdens de winkelweek voor
e.ke 50 cent een bon
De tijdens deze reis opgenomen film, die
ons Zaterdagmiddag vertoond werd, gaf een
bizonder goed beeld van China, land en volk,
zeden, gewoonten, godsdienst enz. Het is ten
eenenmale ondoenlijk den lezer daarvan ook
maar eenig idee te geven, maar de film is
zonder eenigen twijfel met kennis van zaken
en een goed inzicht in het belangrijkste, ver
vaardigd. De jongens en meisjes hadden erg
veel schik in de dieren, waarvan wij aller
aardigste opnamen kregen; ieder oogenblik
hoorde je van beneden „ooooch!" of,
klaterde plotseling uit zoo'n verloren hoekje
zoo'n echt smakelijke jongenslach op, waarom
zelfs de meest doorgewinterde nurks moest
glimlachen. En we zijn nu toch weer met die
jongens en meisjes bezig: toen eenmaal de
film aan den gang was, hadden we er, bij
manier van spreken, geen kind meer aan; ze
waren als slapende hondjes zoo zoet.
Maar die film: ja, we weten nu wat „eten
met stokjes" is; Sven Hedins mannen konden
het niet klaarspelen, maar de Chineezen zelf
doen het zeer handig. Chineeseh worstelen
was uiterst vermakelijk vanwege de dwaze
capriolen van de worselaars, de groote gods
dienstige feesten, die we kregen te zien gaven
wel een goeden indruk van deze heidensche
gebruiken, die ook aan de jeugd reden tot
groote vreugde gaven. Verschrikkelijk was
een zandstorm, waardoor de expeditie over
vallen werd (en de toeschouwer realiseert zich
allicht niet voldoende, dat de operateur dit
toch midden in zoo'n storm heeft moeten op
nemen). Merkwaardig, snel en afdoende was
de berechting van een kameeldief; de man was
er met twee kameelen vandoor gegaan, werd
evenwel achterhaald en gestraft. Zijn vonnis
(volgens de Mongoolsche wet zou hem de
doodstraf wachten) luidde: zonder 'oon de
expeditie verlaten. Midden in de woestijn even
goed een zware straf! Een vreeselijke tijd was
de winter; de leider, Sven Hedin, werd ziek
en werd met een paar mannen achterge'aten;
de expeditie zelve trok verder. We zien dat
alles in beeld. Hedin heeft zich later weer bij
de expeditie gevoegd Ontzettend zijn, op 3000
m. hoogte, dergelijke sneeuwstormen; daar
van hebben wij, met ons klimaat van louter
„gemiddelden", zoo geen idee. Niemand van
de vele honderden aanwezigen kon dien mid
dag vermoeden, dat om half vier de „Utrecht"
was uitgevaren om redding te bieden bij een
der zwaarste stormen, die wij hier ooit ge
kend hebben. Hoog in de bergen vindt men een
Chineeseh dorp, waar hulp was te krijgen voor
den zieken leider. Deze menschen hadden nog
nooit een Europeaan gezien; merkwaardig
was hoe ze reageerden bijvoorbeeld op het op
nemen per filmapparaat. Schuw en verlegen
kropen ze weg. Maar vriendelijk en voorko
mend waren ze.
Zoo komt men tenslotte aan het einddoel
der expediie, en daarmede kwam voor ons het
einde. Wie over Sven Hedin en zijn tocht wat
meer wil weten, moet eens in de Openbare
LeeszaaJ gaan neuzen: allicht is daar iets van
zijn gading te vinden.
DE EERSTE ABONNEMENTS-
VOORSTELLING.
„Bet.jo regeert", - het nieuwe stuk
van mevrouw De Boervan Rijk.
Thans is de naam van het stuk, waarmede
de eerste abonnements-voorstelling het seizoen
opent, bekend: het is het nieuwe stuk, waar
mee mevrouw De Boervan Rijk dezen winter
voor het voetlicht komt, en een oer-Hollandsch,
vermakelijk stuk van Henk Bakker, getiteld
„Betje regeert", waarovér reeds tal van goede
kritieken ons bereikten. Bet-je is, om het met
een paar woorden te zeggen, een oude huis
houdster, die al jaren leeft van de rente van
haar erfenis. Dan hoort zij, dat haar vroegere
„mijnheer" de effecten, die zij hem ter be
waring had gegeven, heeft verpand en dan
besluit Betje, om erger te voorkomen, weer
de huishoudschort voor te deen en daar eens
groote schoonmaak te houden. Om wraak is
het haar geenszins te doen; zij reddert en be
zuinigt op groote schaal, pakt de zaken flink
aan, bonjourt al het overbodige personeel de
deur uit, weet op de huishoudelijke uitgaven
te bezuinigenkortom, het is een rol, dat
zal iedereen met ons eens zijn, die voor
mevrouw De Boer geknipt is, en waaraan de
tooneelliefhebbers dan ook weer smullen
zullen. Zij speelt de kwade genius, maar in
waarheid is zij de reddende engel van het
gezin. En de „Maasbode" spreekt dan Ook
van een „hartelijke waardeering, die dubbel
en dwars verdiend was" en voegt er bij, dat
ieder, die van Nederlandsch tooneel nog iets
durft te verwachten, goed zal doen dit stuk
van onzen tijd te gaan zien. In Den Haag is
dit nieuwe stuk twee weken achtereen voor
vo'le zalen opgevoerd.
Zaterdag a.s. is gelegenheid voor plaats
bespreking; tot uiterlijk Vrijdag kunnen
abonné's voor deze voorstellingen zich nog op
geven in Casino.
UITVOERING „PRO PATRIA".
Wij verwijzen naar de in dit nummer voor
komende advertentie van bovengenoemde
gymnastiek- en exercitie-vereeniging, welke
a.s. Zaterdag een uitvoering geeft in Casino.
WIE WIL EEN FRUITMAiVD WINNEN 2
Bij A. Visser Zoon, Reigerstraat 24. kan
ieder, die voor een kwartje aan fruit besteedt,
een fraaie fruitmand winnen door het gewicht
te raden van een hoeveelheid druiven, Men
raadplege voor bi?onderheden de advertentie
in het nummer van heden.
de beste Anthraciet ter wereld.
Kolengrootharidel - Telef. 235 ere 479
VISSC'HERIJ.
In de N. Visscherij-Crt. komt een inge
zonden stuk voor van de vereeniging „Vis-
scherijbelangen" Urk, waarin scherp ge
klaard wordt over de onvoldoende bezetting,
wat de kustwacht betreft, op verschillende
vuurtorens, zoodat niet geregeld kan worden
waargenomen, wat er op zee voorvalt.
De verschillende scheepsrampen, die den
laatsten tijd op onze kust voorkwamen en die
te laat werden opgemerkt, zoodat misschien
bijtijds hulp kon worden verleend, schrijft
men toe aan deze onvoldoende bezetting.
Deze ernstige klacht verdient nauwgezette
overweging, want te ver doorgevoerde bezui
niging mag toch geen oorzaak zijn, dat noo-
deloos menschenlevens in gevaar worden ge
steld.
We twijfelen dan ook niet of aan deze
klacht, die we ook, zij het in verkorten vorm,
zagen vermeld in De Standaard, zal de noo-
dige,' aandacht worden geschonken.
Het filleeren van visch begint hier te
lande ook meer toepassing te vinden. Te
IJmuiden houdt men zich daarmee bezig en,
naar we vernemen, zou zeer zeker groote
uitbreiding aan dit bedrijf kunnen worden ge
geven, indien voor meer geregelde aanvoer
van daarvoor geschikte visch gezorgd zou
worden. Doch niet alleen voor geregelde aan
voer, maar ook voor grootere stabiliteit in
de prijzen, zoodat de consument niet met
schommelende prijzen, voor dit artikel had
rekening te houden, want dan komt er stag
natie in de afname.
VAN AGAAPT
Van succes gesproken!
Natuurlijk hadden wjj vooruit de kansen
berekend; hadden ieder pro en contra nauw
keurig tegen elkaar uitgewogen, en waren
1 tot de uiteindelijke conclusie gekomen, dat
deze, op sportieve leest geschoeide „puzzle"
(want dat is en blijft het!) er in moest
gaan.
En zij ging er in.
Gisterenmiddag hebben wij ons persoonlijk
yan dit heugelijke feit overtuigd en wij ver
zekeren U dat het een allerprettigst uurtje
was, hetwelk wij in de feestelijk aandoende
stad beleefden.
Het had iets van een vervroegde St. Nico-
laas-drukte: daarbij hielp het weer prachtig
mee, hetgeen in deze dagen natuurlijk een van
de belangrijke factoren is.
180 letters staan in de volle belangstelling
van het overgroote deel der Heldersche be
volking.
Reeds 's middags trekt men er op uit.
Gewapend met potlood en papier.
Vanzelfsprekend is ook thans de lieve jeugd
haantje de voorste, vooral in de middag
uren, toen de scholen hom even vroolijken
als beweeglijken inhoud uitstortten.
U had ze moeten zien: heele karavanen,
met blocnoten, schriften, stukjes papier in
hun handen geklemd, liepen, draafden of ren
den door de straten.
Het was een vertier van jewelste. Maar ook
tal van ouderen" mochten wij signaleeren.
i Daar waren ouden van dagen, die ernstig
en 100 serieus étalage na étalage afspeur
den. Geen lachje kon er af: a'.s was 't een
levenskwestie
Sommige winkeliers gaven hun letter een
dusdanige plaats, dat men gedwongen was ai
neerhurkend of zich uitrekkend, haar te ont
dekken. Wij geven direct toe, dat het een min
of meer amusant schouwspel oplevert voor
diegenen, welke reeds zoo gelukkig waren de
letter in kwestie reeds opgespoord te hebben.
De bedoeling is het echter niet!: natuurlijk,
men mag gerust eenigen tijd zoeken. Daar is
niet het minste tegen. Doch het is ook van
groot belang voor den winkelier, dat de zoe
ker het niet „op-geeft".
Dat men hier dus nog even aandenke.
Later op den dag werd het nog belangrijk
drukker.
Gansche gezinnen verlieten huis en haard
en doorkruisten onze stad van Noord naar
Zuid en van West naar Oost.
Allergenoeglijkste gevallen maakten we
mee: Stel U voor, een bejaard echtpaar, samen
zoo om en nabij de 110 lentes tellende, dat
tersluiks achter een troepje jongens en meisjes
aansloop.
Bemerkte nu een van deze jeugdige garde
een letter, dan werd dat vanzelfsprekend luide
geannonceerd. 14 groezelige vingers wezen
haar dan ten overvloede nog demonstratief
aan. Maar tegelijkertijd riep de juffrouw „O
ja, daar is-ie", en manlief schreef......
Totdat men het in de gaten kreek. De ver
ontwaardiging was groot: wie had zoo iets
nu ooit op de viool hooren spelen; was DAT
sportief; en dan oude menschen.
De beide echtelieden vonden het niet direct
leuk in dien kring. Totdat de juffrouw een
inval kreeg: Ja, jongens, vader heeft z'n
fokkie vanavond op tafel laten liggen
De eene helft geloofde het; de rest dacht
er het zijne over
Vaders gaan uit met hun kroost, dienst
meisjes zoeken, al manoeuvreerend met kin
derwagens en boodschappenmanden.
En dat alles bij elkaar maakt de stemming,
de sfeer, die er moet zijn, wil een dergelijke
opgaaf slagen.
Ook de winkeliers zijn best tevreden. En
geen wonder. Menschen, die zelden of nooit
hun étalage aanzien, zijn nu verplicht deci
meter bij decimeter grondig af te speuren.
En allicht zie je dan toevallig net iets, wat
je juist van noode had. Voilé.!
Natuurlijk is de critiek nietvan de lucht,
doch het is malsche.
We stonden naast twee bejaarde vrouwtjes,
bont geschort, die ook naarstig met stompjes
potlood en papier op het oorlogspad waren
getogen.
De een zochtde ander was. secretaresse.
Nu was er een winkelier, en die had z'n letter
zóódanig opgesteld, dat zij voor het grijpen
hing. Maar je moest 'r zien! En dat was nu
juist de kunst.
De vrouwtjes, de oude rimpel-hoofdjes ge
bogen en de oogjes speurend, vonden maar
geen letter. Nu, dat vonden ze eerst niet
aardig en later werden ze zelfs wat kregel.
Jandorie nog an toe: waarom moest je 't een
oud mensch zoo lastig maken!
Totdat een fief meiske voorbijkwam. „Siet-
U-'m-niet-juffrouw, daar-Iegt-ie"en ja,
hoor, daar zagen ze haar. Nu wilde het geval,
dat het een winkel was, waarm sierlijke anti-
macassartjes en geborduurde kleedjes ge-
etaleerd waren. Achter zoo'n cvengehaakt
stukje werk bevond zich de letter. En de
booze juffrouw snerpte: 'k vind 't geen werk!
Achter dat „dweiltje"! 'n Mensch zou s'n
oogen bederreve
En zoo gaat het. Zoowel in de hoofdstraten
als in de meer afgelegen wijken. Overal trekt
men heen en overal dromt men saam.
Wij hopen, dat het weer mee blijft werken.
Doet het dat, dan mogen wij ongetwijfeld aan
het einde van de week gewagen van een groot
succes. En dat was de bedoeling!
Summa summarum: doet Uw inkoopen bij
hen, die „geletterd" zijn, geeft Uw oogen den
kost en 'ost de puzzle op.
Het kost U een paar zwerftochten door de
stad, doch op deze excursies kunt U plezier
beleven.
Er zijn tal van kansen op een prijs.
Nu het blijkt, dat het enthousiasme
voor de winkelweek van dien aard is, dat
zjj zelfs de verwachtingen van de groot
ste optimisten overtreft, zouden wjj den
deelnemenden winkeliers nog enkele raad
gevingen op het hart willen drukken.
„De" letter.
Ten eerste dan: de letter. Geef haar
een dusdanige plaats in Uw etalage, dat
men er weliswaar naar moet zoeken,
doch dat het niet al te moeilijk wordt.
Men begrjjpe goed: de letter moet ge
vonden worden. Door iedereen. Dat is
ook Uw belang!
De vlag uit!
Vervolgens: de vlag. Winkeliers: sti
muleer de stemming zooveel mogelijk.
Lang niet allen staken de driekleur
uit en deze is reeds van verre het uit-
21 O c t o b e r. In den volksmond ont
staan de schilderachtigste uitdrukkingen.
Maar men zal moeten toegeven, dat géén uit
drukking, spontaan aan devolksphantasie
ontsproten, indrukwekkender, teekenender,
ja, ontroerender is dan de Russische uitroep:
„Dat is een banaan!"
U zult dit zonder uitlegging bezwaarlijk
kunnen begrijpen. Ook wij genoten pas toen
wij in het Handelsblad de toelichting lazen:
„Het is een banaan", beteekent: het is non
sens, het is phantasic
Een „banaan" is in de voorstelling van
den eenvoudigen Sovjetburger iets onwaar
schijnlijks, iets dat alleen in de verbeelding
van een phantast kan bestaan.
Hij heeft hooren beweren, dat er een
vrucht van dien naam bestaat, maar volgens
hem heeft niemand die vrucht ooit gezien.
Een banaan is dus een mythe, een legende.
De een of ander met een rijke phantasie
heeft de legende geschapen van een vrucht
met de onmogelijke benaming banaan en
heeft die verder verbreid. En de men
schen waren naïei genoeg om hem te
gelooven. Het woord banaan is dus
synoniem met „bedenksel",. Houd jjj je
banaan voor je" misschien zelfs: „ons kun
je geen banaan op de mouw spelden", al
klinkt dit wat erg bizar beteekent dus:
„Je kunt óns niet bedotten".
Men zegt, dat de uitdrukking ontstaan is
onder de daklooze kinderen, die toch sterk
zijn in het bedenken van nieuwe uitdrukkin
gen, en dat de uitdrukking geleidelijk veld
won en nu algemeen wordt gebruikt.
Het is amusant en tragisch en alles tege
lijk, maar het is niet onwaarschijnlijk, want
hebben wij in het Nederlandsch niet het equi
valent: „Het is een canard" Een canard, of
eend, komt uit de lucht. „Het is een canard"
'beteekent dus letterlijk: „het is uit de lucht
gegrepen".
Een Rus, die deze laatste uitdrukking niet
kent, zal op zijn beurt onze uitdrukking
canard dan ook niet vatten, en niet kun
nen begrijpen wat een eend met een leugen
te maken heeft.
Trouwens, wat beteekent: „iets wat uit de
de lucht is gegrepen"? Het kan moeilijk iets
anders zijn dan: een radio-nieuwsbericht. En
wie de volkomen tegenstrijdige berichten
van het Abessynische front leest, zal onmid
dellijk begrijpen, dat deze uitdrukking moet
ontstaan zijn in een tijd, toen de bericht
geving net zooveel houvast gaf als nu.
„Heusch?" zult u vragen.
Nee, heusch niet! Maar is het niet even
goed gevonden als de... mythe van de
banaan
In Somaliland of Equador zullen ze, als ze
iets absoluut ongeloofwaardig vinden, natuur
lijk zeggen: ,,'t Is de demping van de Zui
derzee", want wie heeft ooit gehoord, dat
een zee gedempt werd? In Zwitserland kun
nen ze zeggen: „Het is Gryère, want alle
Gruyère gaat naar het buitenland en de
Zwitsers zelf blijven er koud van. En als
wij in onze kranten lezen, dat de vrijhandel
in de wereld wordt hersteld, kunnen wij on-
geloovig zeggen: „Hou je caviaar maar voor
je". Want dat is voor ons nu weer een
legende.
roepteeken, dat u mee doet. Daarb\j
komt dat Den Helder nog meer aan
feest-week-cachet wint.
Tenslotte, en dit is voor de ijverige
zoekenden bestemd: als men zoo fortuin
lijk is alle letters te bezitten, dan denke
bent alle letters te bezitten, dan denke
men er wel aan, dat men niet zoo zeer
een slagzin krijgt, als wel een 4-regellg
rijm.
Speurders en winkeliers: succes!
Teneinde ieder misverstand te voorkomen,
vestigen wij de aandacht op het volgende:
Achter den naam van sommige winkeliers
staat zoowel een cadeau vermeld als een
prijs. Bijv. fa. Zoekmans: 1 taart 2.50.
Dit wil dan natuurlijk zeggen, dat deze
firma een taart ter beschikking stelt ter
waarde van 2.50 en niet een taart plus
2.50.
Doe deze week uw inkoopen, doe ze in Den
Helder, doe ze bij de deelnemers aan de
winkelweek.
U bevoordeelt uzelf.