Stadsnieuws J. VAN DE WITTE Den Helder op zoek naar 180 letters Aed fyot Jfoifi zet. Wie deze week koopt, koopt voordeeliq „GREAT MOUNTAIN" KEIZERSTR. 103 derde blad heldersche courant van dinsdag 22 october 1935. Azië. Een mooie filmmiddag. Meer dan f 950 aan geldprijzen en praciische cadeaux Een hoofdprijs van 100 gulden Een tweede prijs van 50 gulden Modern" Westslr. eo Dames- en Heersn- Armhand Hor'ogss Goud Doublé - Chroom Laco: niettevroeg, niette Baat WALES ANTHRACIET Fa. H. BOOY ZOON Laco: sierlijk - goed - billijk. Ongekende drukte in de straten. Critiek enthousiasme en speurderszin. LAATSTE INSTRUCTIES VOOR SPEURDERS EN WINKELIERS. Teekening van het rusthuis „Huize Parkzicht waarvan morgenmiddag 2.30 uur, de eerste steen zal worden gelegd. Dinsdag Woensdag Licht op voor alle voertuigen. Oct. 17-21 uur 17.19 uur 22. 23 MIDDELBAAR ONDERWIN B'j Kon. beslui* -noe^-^rxn tijdelijken dienst aan de wormerveer en der C. P. Koene, wonend J. A. Nij kamp, wonende te Den ,NSCHBMVIN<iEN BAND^EEG.STE» j522 Octobxer. jWeuwe zaJxen: Den Helder: Th. Kroonstuiver, Keizerstraat 7, winkel in aardappelen, groenten, fruit en delicatéssèil. - - WINKELWEEK. Fotobureau „Helder", Weststraat geeft geen album, doch stelt als prijs beschikbaar een kabinetfoto 7.50). Met Sven hedin dwars door ■t Was er natuurlijk een heidensch lawaai daarin Tivoli. Vele honderden jongens en meis jes waren er, afkomstig van onze diverse scholen, en u weet het: die behooren nu juist niet tot het kalmste volksdeel. Maar wat zou den wij, u en ik, moeten beginnen zonder een dergelijk contingent jeugdige vaderlanders? We konden ue zaak wel sluiten en nat r huis g^an, en dat is nu óók weer niet.de bedoeling. Want Schiller heeft het indertijd al gezegd, dat de man naar huiten moet, het leven in. Weliswaar zei hij er bij, dat de vrouw in huis moest blijven, maar, nou ja, dat was in die goeie oude tijd. Tegenwoordig doen we dat an ders. In ieder geval, ze zaten er en ze maak ten een heidensch kabaal. Met veel paedago- gisch inzicht had de leiding van een en ander ze allemaal in de lagere regionen gestuurd, en de „dames en heeren" en daar behoort uw verslaggever ook toe, naar boven gezon den. Dat was daar geen „upper ten", maar upser threehundred or more". laar de jongens en meisjes moeten nu den verslaggever van de Heldersche Courant maar niet boos aanzien om dat woord „heidensch kabaal". Want ten eerste behooren een dege lijke jongen en meisje lawaai te maken, en ten tweede had het nog veel erger gekund. En ten derde hebben ze later allemaal keurig zitten luisteren en kijken, Dus wat dat betreft ging het best. - Nu zullen wij allereerst eens vertellen wat er eigenlijk aan de hand was. Er werd een film vertoond, jawel, maar van wien ging dat uit en wat was de bedoeling? 't Is in drie woorden gezegd: van de Stichting „Natuur historisch Museum". Nietwaar, 't zijn er pre cies drie. Maar wat is dat Natuur-historiseh Museum, wat wil het, waar bevindt het zich? En nu is dat het kardinale punt, waarop de oude heer Hamlet of wie het dan precies was de ook alweer klassieke woorden sprak: „Daar zit 'm nu juist de kneep!" Want ziet-u, een „Stichting Natuur-historisch Museum" is nog wat anders dan een Natuur-historisch Mv.seum zelf. De kwestie is deze: in September is opge richt de Stichting „Natuur-historisch Muse um". Deze Stichting is wel in zekeren zin ont staan uit de afdeeling van de Natuur-histo rische Vereeniging, die voor eenigen tijd werd opgericht (wij hebben daar al eens een en ander over medegedeeld), doch staat er ver der geheel los van en is een zelfstandig lichaam. Het doel was de Stichting is veel zijdig: in de eerste plaats wil men trachten te komen tot een aantrekkelijk opgestelde per manente tentoonstelling, voornamelijk van die dieren en planten, die in onze omgeving voor komen, met namen en voornamen en bizonder- heden; ten tweede wil men een werkgelegen heid scheppen, speciaal voor de jongeren, die een natuurstudie doen, waar zij met materiaal, boeken en deskundige voorlichting hun lief hebberijstudie op een hooger plan kunnen brengen. In de derde en vierde plaats hoopt men zoo mogelijk in de toekomst aan de onder wijzers gelegenheid te geven tot klassikaal be zoek, en door het regelmatig geven van film middagen liefde tot en belangstelling voor de natuur bij de jeugd te wekken. Wat dit laatste punt betreft, daarvoor hadden we dezen Zaterdagmiddag Sven Hedin, die ons meenam... maar eerst moeten wij u nog wat meer vertellen over deze Stichting. Men zal begrijpen, dat zoo'n ideaal als een Museum dat dai t< ch in ieder gevai een lokaal moet hebben, niet maar zoo ineenen voor elkander is te krijgen. Daarvoor zijn goede geniussen noodig met „schenkingen", met subsidieeringen, en zoo meer. En ach! de goede geniussen zijn er ook in Den Helder wel, maar de rest... Wat de Stichting op het oogenblik bezit, is nog niet rijp voor zoo'n permanente tentoonstelling; het is opgeborgen voorloopig in een schoollokaal, dat de gemeente welwil lend afstond, en we" zullen hopen, dat het daar niet al te lang meer behoeft te blijven. Voorzit ter van de Stichting is de heer J. Nijkamp, leeraar aan de Handelsschool, penningmees- teresse is mejuffrouw Held, Singel no. of weet u wat? ik geef u het gironummer, men kan nooit weten hoe een koe een haas vangt. Gironummer 125726, als u daar op stort, komt de zaak in orde. Wij hadden dus dezen middag Sven Hedin De heer Van Twisk had klaarblijkelijk ook schik n het geval, want hij stond gratis de groote Iivolizaal af, zoodat vrijwel alles wat er dezen Wie koopt bij de winkeliers, die aan de winkelweek deelnemen heeft kans, meer dan het tiendubbele van zijn inkoopen terug te ontvangen Verzuim niet bonnen te vragen voor iedere f 0.50 inkoop Bemanning Hr. Ms, v. Ghent en Kortenear vertrekt niet naar indië zonder Uw naaste familieleden ter herinnering een artistieke foto te geven, gemaakt door atelier „MODERN", WESTSTRAAT 80. Wij gebruiken uitsluitend eerste klas materiaal waardoor het ons gelukt, de kleuren van Uw distinctieven in de juiste toonwaarde weer te geven. Let op het adres Zaterdagmiddag gevangen werd zuivere winst was. Een geval waar geen handelsman tegen op kan. Nadat dus de heer Nijkamp een woord van welkom tot de talrijke aanwezigen had ge sproken en getuigd had van de groeiende be langstelling die er onder de jeugd bestaat voor de natuur en haar wonderen, een feit, dat tot groote blijdschap, maar tevens tot groote zorg stemt, Omdat die meerdere kennis niet uitsluitend uit de boeken kan'worden gehaald, en de studie van de natuur zelve daarvoor noodig is, werd met de vertooning een aan vang gemaakt. Namens het gemeentebestuur was de heer mr. dr. Van Bólhuys, secretaris, aanwezig; wethouder De Eoer had bericht van verhindering gezonden en de Burgemeester was uitstedig. Nog enkele heeren hadden bericht van verhindering gezonden. De toelichting bij de film-vertooning werd gegeven door den heer A. Delorme, conservator van het Haagsche Schoolmuseum. Al eenigen tijd geleden, alc'.us de heer Delor me, was een film toegezegd voor dit doel, en de keuze was niet al te moeilijk. Deze film werd opgenomen in 1927; toen Sven Hedin zijn grooten tocht begon, zag heel de wereld in spanning naar het verloop er van uit. Het was den toen reeds 62-jarigen geleerde gelukt een groot aantal geleerde en wetenschappelijke mannen om zich te verzamelen, en deze expe ditie was de grootste die hij ooit heeft onder nomen. Spr. vertelt ons nu van Sven Hedin, die reeds als jonge knaap als zijn roeping zag „ontdekkingsreiziger" te worden en met veel energie dat plan heeft wéten door te zetten. Vooral Koning Oskar van Zweden en zijn groote landgenoot Nobel 'zijn het geweest, die hem den meesten steun hebben gegeven bij zijn arbeid. Op zijn eersten tocht wandelde hij door Perzië in 1893 maakte hij zijn eerste reis door China, zijn tweede ging door Thibet, en, zoo als gezegd, in 1927 ving zijn groote reis aan dwars door Thibet, door een woestijngebied van 2700 kilometer, dat moest worden doorgetrok ken. Fraaie modellen Tijdens de winkelweek voor e.ke 50 cent een bon De tijdens deze reis opgenomen film, die ons Zaterdagmiddag vertoond werd, gaf een bizonder goed beeld van China, land en volk, zeden, gewoonten, godsdienst enz. Het is ten eenenmale ondoenlijk den lezer daarvan ook maar eenig idee te geven, maar de film is zonder eenigen twijfel met kennis van zaken en een goed inzicht in het belangrijkste, ver vaardigd. De jongens en meisjes hadden erg veel schik in de dieren, waarvan wij aller aardigste opnamen kregen; ieder oogenblik hoorde je van beneden „ooooch!" of, klaterde plotseling uit zoo'n verloren hoekje zoo'n echt smakelijke jongenslach op, waarom zelfs de meest doorgewinterde nurks moest glimlachen. En we zijn nu toch weer met die jongens en meisjes bezig: toen eenmaal de film aan den gang was, hadden we er, bij manier van spreken, geen kind meer aan; ze waren als slapende hondjes zoo zoet. Maar die film: ja, we weten nu wat „eten met stokjes" is; Sven Hedins mannen konden het niet klaarspelen, maar de Chineezen zelf doen het zeer handig. Chineeseh worstelen was uiterst vermakelijk vanwege de dwaze capriolen van de worselaars, de groote gods dienstige feesten, die we kregen te zien gaven wel een goeden indruk van deze heidensche gebruiken, die ook aan de jeugd reden tot groote vreugde gaven. Verschrikkelijk was een zandstorm, waardoor de expeditie over vallen werd (en de toeschouwer realiseert zich allicht niet voldoende, dat de operateur dit toch midden in zoo'n storm heeft moeten op nemen). Merkwaardig, snel en afdoende was de berechting van een kameeldief; de man was er met twee kameelen vandoor gegaan, werd evenwel achterhaald en gestraft. Zijn vonnis (volgens de Mongoolsche wet zou hem de doodstraf wachten) luidde: zonder 'oon de expeditie verlaten. Midden in de woestijn even goed een zware straf! Een vreeselijke tijd was de winter; de leider, Sven Hedin, werd ziek en werd met een paar mannen achterge'aten; de expeditie zelve trok verder. We zien dat alles in beeld. Hedin heeft zich later weer bij de expeditie gevoegd Ontzettend zijn, op 3000 m. hoogte, dergelijke sneeuwstormen; daar van hebben wij, met ons klimaat van louter „gemiddelden", zoo geen idee. Niemand van de vele honderden aanwezigen kon dien mid dag vermoeden, dat om half vier de „Utrecht" was uitgevaren om redding te bieden bij een der zwaarste stormen, die wij hier ooit ge kend hebben. Hoog in de bergen vindt men een Chineeseh dorp, waar hulp was te krijgen voor den zieken leider. Deze menschen hadden nog nooit een Europeaan gezien; merkwaardig was hoe ze reageerden bijvoorbeeld op het op nemen per filmapparaat. Schuw en verlegen kropen ze weg. Maar vriendelijk en voorko mend waren ze. Zoo komt men tenslotte aan het einddoel der expediie, en daarmede kwam voor ons het einde. Wie over Sven Hedin en zijn tocht wat meer wil weten, moet eens in de Openbare LeeszaaJ gaan neuzen: allicht is daar iets van zijn gading te vinden. DE EERSTE ABONNEMENTS- VOORSTELLING. „Bet.jo regeert", - het nieuwe stuk van mevrouw De Boervan Rijk. Thans is de naam van het stuk, waarmede de eerste abonnements-voorstelling het seizoen opent, bekend: het is het nieuwe stuk, waar mee mevrouw De Boervan Rijk dezen winter voor het voetlicht komt, en een oer-Hollandsch, vermakelijk stuk van Henk Bakker, getiteld „Betje regeert", waarovér reeds tal van goede kritieken ons bereikten. Bet-je is, om het met een paar woorden te zeggen, een oude huis houdster, die al jaren leeft van de rente van haar erfenis. Dan hoort zij, dat haar vroegere „mijnheer" de effecten, die zij hem ter be waring had gegeven, heeft verpand en dan besluit Betje, om erger te voorkomen, weer de huishoudschort voor te deen en daar eens groote schoonmaak te houden. Om wraak is het haar geenszins te doen; zij reddert en be zuinigt op groote schaal, pakt de zaken flink aan, bonjourt al het overbodige personeel de deur uit, weet op de huishoudelijke uitgaven te bezuinigenkortom, het is een rol, dat zal iedereen met ons eens zijn, die voor mevrouw De Boer geknipt is, en waaraan de tooneelliefhebbers dan ook weer smullen zullen. Zij speelt de kwade genius, maar in waarheid is zij de reddende engel van het gezin. En de „Maasbode" spreekt dan Ook van een „hartelijke waardeering, die dubbel en dwars verdiend was" en voegt er bij, dat ieder, die van Nederlandsch tooneel nog iets durft te verwachten, goed zal doen dit stuk van onzen tijd te gaan zien. In Den Haag is dit nieuwe stuk twee weken achtereen voor vo'le zalen opgevoerd. Zaterdag a.s. is gelegenheid voor plaats bespreking; tot uiterlijk Vrijdag kunnen abonné's voor deze voorstellingen zich nog op geven in Casino. UITVOERING „PRO PATRIA". Wij verwijzen naar de in dit nummer voor komende advertentie van bovengenoemde gymnastiek- en exercitie-vereeniging, welke a.s. Zaterdag een uitvoering geeft in Casino. WIE WIL EEN FRUITMAiVD WINNEN 2 Bij A. Visser Zoon, Reigerstraat 24. kan ieder, die voor een kwartje aan fruit besteedt, een fraaie fruitmand winnen door het gewicht te raden van een hoeveelheid druiven, Men raadplege voor bi?onderheden de advertentie in het nummer van heden. de beste Anthraciet ter wereld. Kolengrootharidel - Telef. 235 ere 479 VISSC'HERIJ. In de N. Visscherij-Crt. komt een inge zonden stuk voor van de vereeniging „Vis- scherijbelangen" Urk, waarin scherp ge klaard wordt over de onvoldoende bezetting, wat de kustwacht betreft, op verschillende vuurtorens, zoodat niet geregeld kan worden waargenomen, wat er op zee voorvalt. De verschillende scheepsrampen, die den laatsten tijd op onze kust voorkwamen en die te laat werden opgemerkt, zoodat misschien bijtijds hulp kon worden verleend, schrijft men toe aan deze onvoldoende bezetting. Deze ernstige klacht verdient nauwgezette overweging, want te ver doorgevoerde bezui niging mag toch geen oorzaak zijn, dat noo- deloos menschenlevens in gevaar worden ge steld. We twijfelen dan ook niet of aan deze klacht, die we ook, zij het in verkorten vorm, zagen vermeld in De Standaard, zal de noo- dige,' aandacht worden geschonken. Het filleeren van visch begint hier te lande ook meer toepassing te vinden. Te IJmuiden houdt men zich daarmee bezig en, naar we vernemen, zou zeer zeker groote uitbreiding aan dit bedrijf kunnen worden ge geven, indien voor meer geregelde aanvoer van daarvoor geschikte visch gezorgd zou worden. Doch niet alleen voor geregelde aan voer, maar ook voor grootere stabiliteit in de prijzen, zoodat de consument niet met schommelende prijzen, voor dit artikel had rekening te houden, want dan komt er stag natie in de afname. VAN AGAAPT Van succes gesproken! Natuurlijk hadden wjj vooruit de kansen berekend; hadden ieder pro en contra nauw keurig tegen elkaar uitgewogen, en waren 1 tot de uiteindelijke conclusie gekomen, dat deze, op sportieve leest geschoeide „puzzle" (want dat is en blijft het!) er in moest gaan. En zij ging er in. Gisterenmiddag hebben wij ons persoonlijk yan dit heugelijke feit overtuigd en wij ver zekeren U dat het een allerprettigst uurtje was, hetwelk wij in de feestelijk aandoende stad beleefden. Het had iets van een vervroegde St. Nico- laas-drukte: daarbij hielp het weer prachtig mee, hetgeen in deze dagen natuurlijk een van de belangrijke factoren is. 180 letters staan in de volle belangstelling van het overgroote deel der Heldersche be volking. Reeds 's middags trekt men er op uit. Gewapend met potlood en papier. Vanzelfsprekend is ook thans de lieve jeugd haantje de voorste, vooral in de middag uren, toen de scholen hom even vroolijken als beweeglijken inhoud uitstortten. U had ze moeten zien: heele karavanen, met blocnoten, schriften, stukjes papier in hun handen geklemd, liepen, draafden of ren den door de straten. Het was een vertier van jewelste. Maar ook tal van ouderen" mochten wij signaleeren. i Daar waren ouden van dagen, die ernstig en 100 serieus étalage na étalage afspeur den. Geen lachje kon er af: a'.s was 't een levenskwestie Sommige winkeliers gaven hun letter een dusdanige plaats, dat men gedwongen was ai neerhurkend of zich uitrekkend, haar te ont dekken. Wij geven direct toe, dat het een min of meer amusant schouwspel oplevert voor diegenen, welke reeds zoo gelukkig waren de letter in kwestie reeds opgespoord te hebben. De bedoeling is het echter niet!: natuurlijk, men mag gerust eenigen tijd zoeken. Daar is niet het minste tegen. Doch het is ook van groot belang voor den winkelier, dat de zoe ker het niet „op-geeft". Dat men hier dus nog even aandenke. Later op den dag werd het nog belangrijk drukker. Gansche gezinnen verlieten huis en haard en doorkruisten onze stad van Noord naar Zuid en van West naar Oost. Allergenoeglijkste gevallen maakten we mee: Stel U voor, een bejaard echtpaar, samen zoo om en nabij de 110 lentes tellende, dat tersluiks achter een troepje jongens en meisjes aansloop. Bemerkte nu een van deze jeugdige garde een letter, dan werd dat vanzelfsprekend luide geannonceerd. 14 groezelige vingers wezen haar dan ten overvloede nog demonstratief aan. Maar tegelijkertijd riep de juffrouw „O ja, daar is-ie", en manlief schreef...... Totdat men het in de gaten kreek. De ver ontwaardiging was groot: wie had zoo iets nu ooit op de viool hooren spelen; was DAT sportief; en dan oude menschen. De beide echtelieden vonden het niet direct leuk in dien kring. Totdat de juffrouw een inval kreeg: Ja, jongens, vader heeft z'n fokkie vanavond op tafel laten liggen De eene helft geloofde het; de rest dacht er het zijne over Vaders gaan uit met hun kroost, dienst meisjes zoeken, al manoeuvreerend met kin derwagens en boodschappenmanden. En dat alles bij elkaar maakt de stemming, de sfeer, die er moet zijn, wil een dergelijke opgaaf slagen. Ook de winkeliers zijn best tevreden. En geen wonder. Menschen, die zelden of nooit hun étalage aanzien, zijn nu verplicht deci meter bij decimeter grondig af te speuren. En allicht zie je dan toevallig net iets, wat je juist van noode had. Voilé.! Natuurlijk is de critiek nietvan de lucht, doch het is malsche. We stonden naast twee bejaarde vrouwtjes, bont geschort, die ook naarstig met stompjes potlood en papier op het oorlogspad waren getogen. De een zochtde ander was. secretaresse. Nu was er een winkelier, en die had z'n letter zóódanig opgesteld, dat zij voor het grijpen hing. Maar je moest 'r zien! En dat was nu juist de kunst. De vrouwtjes, de oude rimpel-hoofdjes ge bogen en de oogjes speurend, vonden maar geen letter. Nu, dat vonden ze eerst niet aardig en later werden ze zelfs wat kregel. Jandorie nog an toe: waarom moest je 't een oud mensch zoo lastig maken! Totdat een fief meiske voorbijkwam. „Siet- U-'m-niet-juffrouw, daar-Iegt-ie"en ja, hoor, daar zagen ze haar. Nu wilde het geval, dat het een winkel was, waarm sierlijke anti- macassartjes en geborduurde kleedjes ge- etaleerd waren. Achter zoo'n cvengehaakt stukje werk bevond zich de letter. En de booze juffrouw snerpte: 'k vind 't geen werk! Achter dat „dweiltje"! 'n Mensch zou s'n oogen bederreve En zoo gaat het. Zoowel in de hoofdstraten als in de meer afgelegen wijken. Overal trekt men heen en overal dromt men saam. Wij hopen, dat het weer mee blijft werken. Doet het dat, dan mogen wij ongetwijfeld aan het einde van de week gewagen van een groot succes. En dat was de bedoeling! Summa summarum: doet Uw inkoopen bij hen, die „geletterd" zijn, geeft Uw oogen den kost en 'ost de puzzle op. Het kost U een paar zwerftochten door de stad, doch op deze excursies kunt U plezier beleven. Er zijn tal van kansen op een prijs. Nu het blijkt, dat het enthousiasme voor de winkelweek van dien aard is, dat zjj zelfs de verwachtingen van de groot ste optimisten overtreft, zouden wjj den deelnemenden winkeliers nog enkele raad gevingen op het hart willen drukken. „De" letter. Ten eerste dan: de letter. Geef haar een dusdanige plaats in Uw etalage, dat men er weliswaar naar moet zoeken, doch dat het niet al te moeilijk wordt. Men begrjjpe goed: de letter moet ge vonden worden. Door iedereen. Dat is ook Uw belang! De vlag uit! Vervolgens: de vlag. Winkeliers: sti muleer de stemming zooveel mogelijk. Lang niet allen staken de driekleur uit en deze is reeds van verre het uit- 21 O c t o b e r. In den volksmond ont staan de schilderachtigste uitdrukkingen. Maar men zal moeten toegeven, dat géén uit drukking, spontaan aan devolksphantasie ontsproten, indrukwekkender, teekenender, ja, ontroerender is dan de Russische uitroep: „Dat is een banaan!" U zult dit zonder uitlegging bezwaarlijk kunnen begrijpen. Ook wij genoten pas toen wij in het Handelsblad de toelichting lazen: „Het is een banaan", beteekent: het is non sens, het is phantasic Een „banaan" is in de voorstelling van den eenvoudigen Sovjetburger iets onwaar schijnlijks, iets dat alleen in de verbeelding van een phantast kan bestaan. Hij heeft hooren beweren, dat er een vrucht van dien naam bestaat, maar volgens hem heeft niemand die vrucht ooit gezien. Een banaan is dus een mythe, een legende. De een of ander met een rijke phantasie heeft de legende geschapen van een vrucht met de onmogelijke benaming banaan en heeft die verder verbreid. En de men schen waren naïei genoeg om hem te gelooven. Het woord banaan is dus synoniem met „bedenksel",. Houd jjj je banaan voor je" misschien zelfs: „ons kun je geen banaan op de mouw spelden", al klinkt dit wat erg bizar beteekent dus: „Je kunt óns niet bedotten". Men zegt, dat de uitdrukking ontstaan is onder de daklooze kinderen, die toch sterk zijn in het bedenken van nieuwe uitdrukkin gen, en dat de uitdrukking geleidelijk veld won en nu algemeen wordt gebruikt. Het is amusant en tragisch en alles tege lijk, maar het is niet onwaarschijnlijk, want hebben wij in het Nederlandsch niet het equi valent: „Het is een canard" Een canard, of eend, komt uit de lucht. „Het is een canard" 'beteekent dus letterlijk: „het is uit de lucht gegrepen". Een Rus, die deze laatste uitdrukking niet kent, zal op zijn beurt onze uitdrukking canard dan ook niet vatten, en niet kun nen begrijpen wat een eend met een leugen te maken heeft. Trouwens, wat beteekent: „iets wat uit de de lucht is gegrepen"? Het kan moeilijk iets anders zijn dan: een radio-nieuwsbericht. En wie de volkomen tegenstrijdige berichten van het Abessynische front leest, zal onmid dellijk begrijpen, dat deze uitdrukking moet ontstaan zijn in een tijd, toen de bericht geving net zooveel houvast gaf als nu. „Heusch?" zult u vragen. Nee, heusch niet! Maar is het niet even goed gevonden als de... mythe van de banaan In Somaliland of Equador zullen ze, als ze iets absoluut ongeloofwaardig vinden, natuur lijk zeggen: ,,'t Is de demping van de Zui derzee", want wie heeft ooit gehoord, dat een zee gedempt werd? In Zwitserland kun nen ze zeggen: „Het is Gryère, want alle Gruyère gaat naar het buitenland en de Zwitsers zelf blijven er koud van. En als wij in onze kranten lezen, dat de vrijhandel in de wereld wordt hersteld, kunnen wij on- geloovig zeggen: „Hou je caviaar maar voor je". Want dat is voor ons nu weer een legende. roepteeken, dat u mee doet. Daarb\j komt dat Den Helder nog meer aan feest-week-cachet wint. Tenslotte, en dit is voor de ijverige zoekenden bestemd: als men zoo fortuin lijk is alle letters te bezitten, dan denke bent alle letters te bezitten, dan denke men er wel aan, dat men niet zoo zeer een slagzin krijgt, als wel een 4-regellg rijm. Speurders en winkeliers: succes! Teneinde ieder misverstand te voorkomen, vestigen wij de aandacht op het volgende: Achter den naam van sommige winkeliers staat zoowel een cadeau vermeld als een prijs. Bijv. fa. Zoekmans: 1 taart 2.50. Dit wil dan natuurlijk zeggen, dat deze firma een taart ter beschikking stelt ter waarde van 2.50 en niet een taart plus 2.50. Doe deze week uw inkoopen, doe ze in Den Helder, doe ze bij de deelnemers aan de winkelweek. U bevoordeelt uzelf.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 7