De reis van president Paul Krüger met Hr. Ms „Gelderland", Ingezonden. HELDERSCHE COURANT VAN DON DAGDAG 24 OCTOBER 1935 20 October-22 November 1900 Doe deze week Uw inkoopen Doe ze in Den Helder Doe ze bij de deel- nemende winkeliers U bevoordeelt Uzelf SUSk EoK"Jk 7-cer 11. Aan boord van Hr. 5b „Gelderland". De volgende interessante beschrijving is ontleend aan het verslag omtrent de reis op genomen in het „Marineblad" van 1900'01: De President der Zuid-Afrikaansche Republiek, die 't laatst bij 't commando van generaal Botha was geweest, welk comman do door den grooten aandrang van de vij andelijke overmacht steeds had moeten te rugwijken, was ten laatste, na bekomen ver lof, in alle stilte te Lourengo Marqués aan gekomen en had oorspronkelijk zijn intrek genomen ten huize van den Transvaalschen consul-generaal Pott. Natuurlijk was zulk een gebeurtenis toch spoedig bekend geworden en ten einde beter voor de persoonlijke vei ligheid van den bejaarden President zorg te kunnen dragen, werd op verzoek van 't Por- tugeesche bestuur de woning van den con sul verwisseld met die van den gouverneur van Lourengo Marqués. Hier zat de President geduldig af te wach ten tot de „Gelderland" klaar zou zijn met kolen laden, maar toch interesseerde hem zulks zeer, want steeds liet hij zich op de hoogte houden hoe veel ton nog overgenomen moesten worden. Eindelijk na 3 V4 dag was men gereed en kon men weer beginnen een kleine reiniging toe te passen, wat wei hoog noodig was. Wanneer de President aan boord zou komen was aan niemand bekend, totdat plotseling 's morgens den llden Octo- ber de meesten van ons bij hun ontwaken vernamen, dat de hooge gast dien morgen half zes zijn intrek in de kajuit had geno men. Zoo geheim was alles gegaan dat nie mand zulks wist, uitgenomen de Comman dant. Per rjjtuig aan de landingspier der douanen aangekomen, vond de President al daar een Portugeesche stoomsloep en een staatsiesloep ten gebruike van den Gouver neur gereed en zoo, vergezeld van den Gou verneur, eenige adjudanten en secretarissen, werd de oude, doch nog flinke President aan boord van 't oorlogsschip gebracht, dat hem naar Europa, naar een der havens door hem aan te wijzen zou overbrengen. Deze beleefd heid, dit nobel aanbod werd ten zeerste door hem en zijn volk benevens alle Holland- sc.he Afrikaanders geapprecieerd. Ongeveer 't eerst wat hij deed was, 't ka non van 15 cM. achteruit te bekijken en de dikte van 't schild op te nemen; blijkbaar had hij gaarne meer van die Long Tom's bij zijn commando's gehad, want volgens alle verhalen welke wij in grooten getale van personen hoorden, die een groot deel van den oorlog medegemaakt hadden, was de om trekkende beweging der overmacht en de groote hoeveelheid kanonnen, die uren, ja dagen lang de posities der Boeren beschoten, oorzaak van hun gedwongen terugtocht, zel den waagden hun vijanden zich binnen de 2000 yards. Met den President kwamen mede en zou den hem op zijne reis naar Europa vergezel len Dr. Heymans, zijn lijfarts, Belg van ge boorte, en de, heer Bredell, gewezen hoofd der politie in Pretoria, gedurende de laatste maanden belast met 't toezicht op de veilig heid van den President. Verder de heer Eloff, kleinzoon van den President en diens parti culiere secretaris en ten slotte een bediende, Happé, die steeds bij den President is, zijn gewoonten, gebruiken en smaak kent, een Hollander van geboorte, die vroeger op mail booten gevaren had. Dienzelfden dag werd ter gelegenheid van de heugelijke verloving van H.M. de Koningin gepavoiseerd, gesalu eerd en geparadeerd, zooals voorgeschreven was, aan welk vreugdebetoon ook de Engel- sche en Portugeesche oorlogsschepen deel namen, hoewel laatstgenoemde natie een harer ontelbare herinneringsdagen vierde. Veel, bijzonder veel beleefdheden en vriend schap ondervonden wij van de Hollanders of Afrikaansche Hollanders, want groot was het getal van hen, die voor de wraak der Engel- schen hadden moeten wijken of over de gren zen waren gedrongen. Een laatste handdruk aan onze nieuwe vrienden, eenige laatste goede bemoedigende berichten van het oorlogstooneel, en de „Gelderland" vertrok 's middags van den 20sten October met haren hoogen gast, den gast van het Nederlandsche volk, hetwelk in al zijn schakeeringen, in al zijne verschil lende opvattingen, in alle rangen en standen toch één is in eerbied en bewondering voor den eenvoudigen man, die geslepen staats lieden schaakmat zette; voor den verdediger van 't recht en de vrijheid van een klein ons verwant volk tegen een internationale goud dievenbende. die een der tachtigste rijken der aarde heeft omgekocht tot een oorlog; voor den ouden Boer die slechts zijn hand- teekening kan zetten en op wien toch de ge- heele wereld het oog heeft gevestigd. Men zou niet zeggen dat daar een groot man zat, een wereldberoemde persoonlijkheid, zooals men daar op de kampagne op een rieten stoel met kussen dien grooten, zwaren, ouden heer ziet mijmeren voor het uiterlijk, doch nadenken in werkelijkheid; dien ouden heer met grijzen baard en knevel en wit hoofdhaar (gevolg van den oorlog) met een bril op en tusschenbeide zijn groote pjjp met barnsteenen mondstuk voor den dag halende om zijn geliefkoosde Transvaalsche tabak (Margaliesberger) te rooken. dat die oude heer met goedig gezicht en zware brom mende stem, met een verbazend geheugen begiftigd, eigenlijk een soort van profeet is een profeet naar Oud-Testamentische op vatting. Hoewel de eerste dag in zee niet aange naam was en weldra de President en zijn ge volg zeeziek waren, zoo was verder de ge legenheid steeds zeer goed en werd er niet vee! meer van de lastige kwaal bemerkt; vooral de President was dat onaangename gevoel vlug te boven gekomen. Nu ging de reis voorspoedig en aangezien wij nog wat kolen bij moesten Iaden alvorens Djibouti te bereiken, was besloten Dar-es SalAm (Duitsch Oost-Afrika) aan te doen<). Ons verblijf was slechts kort, doch lang genoeg om vriendschap te sluiten met onze Duitsche collega's en volop te genieten van hunne groote beleefdheid. Na den vrede van Versailles Britsch Na een allergezelligst verblyf van bijna drie dagen, waarbij het aan boord minder veilig was door het kolenstof, vertrokken wij den 9sten October met de bestemming voor Djibouti, alwaar den 5den Nov. op de reede geankerd werd. In verband met den toestand van thans is het volgende wel interessant. Zoo vruchtbaar en begroeid als Dar-es Sal&m was, zoo zandig en dor was het te Djibouti, slechts twee boomen waren de trots van de plaats en die stonden in bakken in den tuin van den gouverneur. Djibouti is eenigszins als het begin van karavanenweg naar het binnenland te be schouwen en is een der natuurlijke import en exporthavena voor Abessynië. Nu be- teekent die handel nog niet veel, doch men is bezig een spoorweg aan te leggen naar dat land en is daarmede reeds vrij ver gevorderd. Alles draait daar om Abessinië, de spoorweg, de handel, enz., en men komt er veel bewoners van dat land tegen, overal vlaggen van Koning Menelik en gezanten van dien vorst, terwijl ook de gezant van Frankrijk aan dat hof geaccrediteerd op het oogenblik hier ver toefde, gereed den grooten tocht van slechts ruim 40 dagen naar de hoofdstad te onder nemen. Veel amusementen biedt de plaats niet aan, wel heeft men er eenige café's, doch hoe zouden die kunnen ontbreken op een Fransche plaats? dus vermeiden wij ons door eene wandeling door het inlandsche gedeelte, hetwelk voor ons een staaltje was van ar moede in den hoogsten graad. Ook in de Middellandsche Zee had de pre sident last van zeeziekte. Door tegenwind kon eerst 22 November te Marseille gemeerd wor den. Over de ontvangst aldaar zegt het ver slag; Op de kade stond het zwart van de men sehen die daar al uren en uren ook den vorigen dag in de koude hadden gestaan, en verhief zich aan weerszijden een groot ge juich, dat aanzwol tot een donderend hoera geroep. toen de bejaarde President op de kampagne verscheen en ondanks den kouden wind met den hoed wuivende bedankte. Wel dra lagen wij ten anker en achter gemeerd en kwamen de heeren Wolmarans, Wessels en Fischer benevens de gezant Dr. Leijds aan boord. Er werd toen beslist op welk uur de President van boord zou gaan, hetgeen oor spronkelijk 12 uur zou zijn, doch dit bracht eenige verwarring in de plannen aan den wal en men scheen zich aldaar moeilijk te kunnen bedwingen, zoodat zulks nu te elf uur ge schiedde. Het schip was gepavoiseerd, de mariniers onder de wapens, de equipage langs de verschansing paradeerende. Zoo verliet de President na afscheid van Commandant en officieren genomen te hebben onder het slaan van den parademarsch het schip en werd met de kapiteinssloep, gestuurd door den luit t/z. 2e kl. Groeneboom naar den wal gebracht, voorgestoomd door een bootje der haven politie. Onnoodig haast te zeggen, dat nu .de menigte op de kaden, op de booten en in >de. sloepen het toppunt van enthousiasme be reikte, en er geen eind kwam aan de kreten van „vive le Président", „vive les Boers" „vive la liberté" en ook „vive la Hollande". Men den hoed wuivende bedankte de Presi dent, die na 5 minuten aan den aanlegsteiger, welke kwistig met vlaggen enz. versierd was, gevolgd door het geheele Zuid-Afrikaansche Comité en den gezant aankwam. in f Eenige slotbeschouwingen, haalt zich de geschiedenis? Her- Tot zoover deze historische herinneringen van 35 jaar terug. Wij hadden reeds eenige malen gelegenheid een parallel te trekken tusschen dit verleden en het heden. Wij wil len thans wijzen op een verschil, dat er gelukkig! ook is. In Krügers dagen nog was er geen sprake van een Volkenbond ter beslechting van geschillen tusschen staten; en evenals thans was er ook toen een sterke volkssympathie voor den verdrukten, een niet minder sterke antipathie jegens den aan vallenden staat Nochtans dacht geen der mogendheden eraan zich ter wille van twee Bóeren-republieken een conflict met het machtige Engeland op den hals te halen. Thans is dgar de Volkenbond, de statenbond, uit een anderen oorlog geboren, die, voor het eerst in de geschiedenis! zich openlijk uit spreekt over het ongeoorloofde van een oor log,een statenbond die middelen beraamt aan dien nieuwen, ongeoorloofden oorlog zoo spoedig mogelijk een einde te maken. En ge heel afgezien van eventueele resultaten van die tusschenkomst (en wij voor ons vleien ons niet al te zeer met positieve resultaten) is toch het feit, dat een dergelijke uitspraak gedaan wordt, dat hier een Europeesche staat veroordeeld, zijn aanval als ongeoorloofd gebrandmerkt wordt, op zichzelf al een be moedigend teeken, en een bewijs van vooruit gang der menschheid. In de wereldgeschiedenis zijn vjjf-en-dertig jaren niet meer dan een oogenblik en als wij ons dit realiseeren en bedenken, dat feitelijk de Volkenbond zelf nog maar ruim tien jaar bestaat, dan is, meenen wjj, hetgeen thans reeds geschied is van groote beteekenis, en wel in staat om zelfs den ergsten pessimist moed en vertrouwen te geven. En in dit licht bezien, is Oom Pauls reis met de „Gelder land" zeker niet een vergeefsche geweest! EINDE. Beleefd verzoek ik Uw Redactie het onder staande in Uw blad op te nemen. Naar aanleiding van het in het Adv.blad van 16 Oct. j.1. uit „De Auto" overgenomen artikel inzake het oversteken van snelverkeers- wegen, zij het mij vergund het volgende op te merken: In dat artikel wordt met heel veel woorden1 gezegd, dat de berijder van de hoofdweg voor rang moet hebben en dat de berijder van andere wegen maar moet wachten totdat de hoofdweg vrjj is. Waarom? De bepaling, dat het verkeer van rechts voorgaat, is een pracht- bepaling en sluit iedere twijfel uit en als iedere automobilist daarmede terdege rekening hield, dan gebeurden er veel minder onge lukken. Maar juist het onbeschaafde rjjden van sommige automobilisten is oorzaak van vele ongelukken. Iedere autobestuurder en iedere weggebruiker in het algemeen is, hetzjj- de primaire dan wel de secundaire weg be reden wordt, verplicht, b(j het naderen van kruispunten en zijwegen, vaart in te houden tot ongeveer 15 K.M. per uur. Vooral bij het naderen van onoverzichtelijke zijwegen, of als men ter plaatse niet bekend is, is vaart in houden een morele plicht. Het ware wenselijk dat men, evenals het contróleren van rijbewijzen, enz. van tjjd tot tijd ook contröle deed uitoefenen bij kruis punten. Het voor de hoofdwegen laten vervallen van de bepaling „rechts gaat voor", zou zeer ongewenste toestanden scheppen, met kans op meer ongelukken. Ik zal trachten dit met een voorbeeld duidelijk te maken. Een automobilist wil van Schoorl naar Den Helder. Bij het N.-H. kanaal gekomen, moet hij links af. Het verkeer van links is niet te overzien. Als hij doorrijdt loopt hij de kans door een snelheidsmaniak te worden aange reden. Wat moet hij doen? Aan een voorbij ganger, als die er is, vragen even voor ver keersagent te willen spelen, of zjjn wagen aan de kant neerzetten, motor afzetten, uitstap pen, naar de hoofdweg lopen om te zien of het verkeer vrij is en eventueel net zo lang wachten, tot er niets meer in zicht is. Dan vlug naar zjjn wagen lopen, motor aanzetten en vlug de hoek om, want er kan toch elk ogenblik weer wat aankomen. Op de weg van Bergen naar het N.-H. kanaal is het precies hetzelfde en zo zijn er natuurlijk nog veel kruispunten. Onder de werking van het wets voorschrift „Rechts gaat voor", moet het van links komend verkeer vaart inhouden, c.qi stoppen en heeft de betrokken automobilist niets anders te doen, dan langzaam, zonodig op de 2e versnelling de hoek om te rijden. Er zullen natuurlijk wel snelheidsmaniakkéh zijn, die hopen, dat de bepaling „rechts gaat voor" voor de hoofdwegen vervalt, maar ik ben er van overtuigd, dat er veel meer be zadigde rijders zijn, die hopen, dat die bepaling niet vervalt, en bij de laatsten sluit ik mij graag aan. In het in den aanhef genoemde artikel komt ook nog een zinsnede voor: „Hoe nu echter, indien men rijdend op de grote verkeersbaan, naar links wil afbuigen en een daarop uit komende zijweg in wil gaan". Het geval is vrij eenvoudig, doch twijfelen is absurd. Iemand, die twijfelt is een gevaar voor de weg, en hoort daarop niet thuis. De bestuurder, die genoemde zijweg in wil gaan, geeft dit door richtingaanwijzer of arm te kennen. Het gehele verkeer, dat de zijweg is genaderd, houdt vaart in, het achteropko mend verkeer stopt zo nodig. Het tegenlig- gend verkeer, dat de zijweg is genaderd laat men passeren en het tegenliggend verkeer, dat de zijweg nog niet genaderd is, behoort tte wachten, tot genoemde bestuurder in de zijweg verdwenen is. Niet de gedragingen van de diverse weg- i gebruikers moeten in 1 een voorschrift vast gelegd worden, wknt daar is het eind van .- zoek, doch de weggebruikers dienen met de voorschriften rekening te houden en vóór alles, beschaafd te rijden en geen alcohol voor en tijdens het rijden. -Ook H.H. werkgevers zou ik willen toeroe pen: „Eis niet teveel van Uw chauffeur". Bedenk, dat autorijden veel van het zenuw gestel vordert en dat een chauffeur voldoende rust moet hebben. Zet hen ook niet aan tot roekeloos rijden, want hij moet rekening hou den met de verhuurvoorschriften en ook met de maximum-snelheid in de bebouwde kom. Met dank voor de plaatsing, P. C. VIJN. Den Helder, 20 October '35. onzer abonné's aanstonds de moeilijkheden geveeld, die hieruit kunnen voortvloeien, nu in- de scholen wel die vereenvoudigde spelling wordt onderwezen, en die spelling dan ook 'op onze kinderpagina ingevoerd. De heer Korfelboom kan zich daarvan wekelijks over tuigen. W(j voor ons wenschen niets liever ,dan eenheid in de spelling en vereenvoudiging daarvan, maar wij zijn er nog altijd niet van overtuigd, dat de speiling-Marchant logischer of beter is dan de spelling De Vries en Te Winkel. En de toekomst zal leeren of de nieuwe spelling, indien zij zich handhaaft, inderaad de bezwaren die bestaan tegen de oude, zal opheffen. Mèt belangstelling hebben wij de ons ver strekte circulaire gelezen van het Comité voor eenheid en orde in de spelling, dat ervan overtuigd is, dat de opmarsch (in dit geval opmars) van de nieuwe spelling niet meer tegen te houden is en dat, bij krachtige be vordering, de Regeering over niet te langen tjjd den doorslag zal kunnen geven. En zeer zeker zal de dagbladpers zich dan bij den algemeenen wensch der bevolking aanpassen. Maar, om baanbrekend werk te verrichten voor een spelling, die in feite even onlogisch is als de bestaande, daarvoor voelt blijkbaar de dagbladpers niet al te veel animo. Wat nu dat stukje „Noch spot noch zot" betreftkom, mijnheer Korrelboom, dien mijnheer moet u nu toch niet al te serieus nemen. Zelf zal hij de eerste zijn, die daar tegen zou protesteeren. Inderdaad zet hij de dingen vaak op z'n kop, daarvoor is hij mede werker van „Noch spot noch zot", en dat hq misschien wel eens een keer lachende de waarheid zegtja, daarvoor is hij ook „Noch spot noch zot". REDACTIE. DEN HELDER. 15 Oct. 1935. Aan de Redactie van de Heldersche Courant. Geachte Redactie. In verband met een artikeltje onder het hoofd „Noch spot noch zot", dat enige tijd geleden in uw blad verscheen en waarin de schrijver een aanval deed op de lagere school, die zijns inziens niet meer opleidt tot praktijk v, h. leven, zend ik U bijgaande circulaire. Wat uw medewerker deed was niet veel anders dan het op z'n kop zetten van alle logica. Immers, 't is niet de school, die niet meer aansluit aan het leven, 't is onze schrijf taal, die niet meer aansluit bij de spreek taal. En waar de geschreven taal niets anders is dan een afbeelding van de gesproken taal, lijkt 't mij logisch, pogingen om deze afbeel ding zo juist mogelijk te doen zijn toe te juichen en te steunen, inplaats van ze onder een dergelijk hoofd bespottelijk te maken. 't Zou nog logischer zjjn, dergelijke pogin gen te steunen, door zichzelf de moeite te getroosten, de vereenvoudigde spelling te gaan gebruiken en zich niet langer te laten beheersen door een uit gewoonte gegroeide gehechtheid aan archaïsmen, zoals de spel lingvoorschriften van De Vries en Te Winkel zo langzamerhand geworden zjjn. Ik hoop, dat de lectuur van bijgaande circulaire aanleiding zal zijn, uw houding t.o.v. de vereenvoudigde spelling, zo spoedig mogelijk te herzien. U zult er de overgangs periode mee helpen bekorten, wat zeer zeker in het belang van uw abonné's zal zijn. Hoogachtend, H. KORRELBOOM, Buys Ballotstraat 23. In antwoord op het bovenstaande kunnen wij den inzender mededeelen, dat de Neder landsche dagbladpers met een enkele uit zondering, zooals de bladen der Arbeiders pers. en wellicht nog eenige andere hetj besluit genomen heeft om, zoolang het verzet tegen de z.g. vereenvoudigde spelling van minister Marchant nog zoo algemeen blijft en zelfs de Regeering er niet aan denkt in haar officieele stukken die spelling in te voeren, zich te houden aan den klaarblijkeljjken wensch van de meerderheid der bevolking en voorloopig nog de spelling De Vries en Te Winkel blijft volgen. Een standpunt, dat een provinciaal blad o. i. het best doet na te vol gen. Overigens hebben wjj voor de kinderen .„„^KUF EN MAATSCHAPPELIJK HULPBETOON. Ja, het klinkt wat bitter, dat bovenschrift en misschien ziet alleen een leek de zaak zoo. Het grondbedrijf der Gemeente moest op heffen, de stijgende prijzen voor bouwgrond, zij gaf planmatige bebouwing, diende sociale woningverbetering, bereikte winsten in gas, water en electriciteitsbedrijven, verlichtte de belasting door inning van straatbelasting bjj huiseigenaren, gaf en geeft massa's personen gelegenheid den bevolkingsaanwas van Den Helder voortdurend te doen klimmen en daar door de algemeene welvaart te bevorderen. Hoe hebben we het echter zien gebeuren. Met het grondbedrijf der Gemeente begon nen plots de grondprijzen te stijgen, de plan matige bebouwing gaf ras duurdere bouw kosten en wegenaanleg, het gasverbruik verminderde door te hoogen kostprijs, de huur der woningen moest worden verhoogd door opgelegde wegenbelasting. Een bevolkingsaanwas kwam tot stand door timmerlieden, metselaars schilders en verdere ambachtslieden uit andere plaatsen en werd nog verhoogd door de ruime woon gelegenheid, die velen naar Den Helder trok om mede gebruik te maken van een hoogere R.R. en milderen steun. Was het grondbedrijf en de daarmede ge paard gaande bebouwing over langeren ter mijn en in de gewenschte huurklasse tot uit voering gekomen, dan zouden thans niet zoo vele werklooze ambachtslieden uit andere "plaatsen en provincies in Den Helder zjjn,, het aantal, leegstaande woningen zou niet zoo bovenmatig zijn en bovendien we waren ont heven van een verderen aanwas van noodlij denden uit omliggende en andere gemeen ten. En wat zien we desondanks. De Gemeente blijft maar nieuwbouwver gunningen verleenen, stelt 3e klas grond be schikbaar, in 't kort, is bezig, de huurmalaise te vergrooten en de uitgaven van Maatschap pelijk Hulpbetoon te doen stijgen. Werkloosheid en armoede zijn in en in droevig, maar wat heeft Den Helder er aan andere gemeenten te ontlasten en haar eigen lasten te verzwaren? Alom zien we de kleinere gemeenten be ter deze slechte tijden doorkomen dan de ste den en goed beschouwd is het logisch te ver klaren, omdat de steden, waaronder ook Den Helder behoort, door hun grondpolitiek en woningbouw een bevolkingsaanwas bevorde ren, die niet ten voordeele van de gemeente- financiën kan zijn. Alleen stopzetting van onnoodigen woningbouw zal opvoerig van RJt. en M.H. kunnen stuiten en verdere huurmalaise stopzetten. De inheemsche be volking van Den Helder zal er wel brj va ren. F. SPELDJESDAG TEN BATE VAN HET CHRISTELIJK MILITAIR TEHUIS. De gehouuen speldjesdag op Zaterdag 19 October j.1., waarvan de baten komen ten goede aan bovengenoemd tehuis, heeft bruto opgebracht de somma van 156,38. In Aanmerking genomen de buitengewoon slechte weersomstandigheden, kan het resul taat nog oevredigend genoemd worden. De dames en hee-en collectanten en de ge vers en geefsters zeggen wij hartelijk dank. Mochten er onder onze plaatsgenooten zijn, die niet in d? gelegenheid waren iets voor bovengenoemde insiellinf af te zonderen, dan is de heer Oostende, Kanaalweg 10c, gaarne bereid die gave nog in ontvangst te nemen. „KERSTFEEST OP ZEE". (Ned. Zeemansccntrale) Mogen wjj een ieder in den lande weer her inneren aan de verzending der Kerstkisten naar de schepen, die hun Kerstfeest niet thuis kunnen vieren? Tot aan Kerstmis toe is alles welkom, zooals: leesboeken, sokken, spelen, scheurkalenders, pijpen, tabak, tijdschriften, sofakussens, dikke wollen dassen, zakdoeken, sigaren, versnaperingen, muziekinstrumenten, kooigordijntjes, wanten, chocolade, postpapier, slipovers, enz. enz. Mevr. F. J. JONGMANv. d. STROOM, p.a. Walterschoutskantoor, Nieuwe Vaart 2, Amsterdam (C.), (voor Comité A'dam). Jonkvr. J. W. ORTT, p.a. Leeszaal Ned. Zeemanscentrale, Veer haven 17 Rotterdam, (voor Comité Rot terdam). N.B. Pakjes voor dit doel worden welwil lend in ontvangst genomen door: Mevr. BRASSER—SCHOORL, Midden straat 45, Den Helder. Mevr. W. OORTOORT, Den Burg (Texel). Verschenen bij Van Holkema Waren- dorfs Uitg. Mjj. te Amsterdam: 1 „Fulco, de Minstreel", een his-orisch verhaal uit den tijd van Graaf Jan I doorC. Joh. Kievit. Zesde druk Een boek bij veie volwassenen nog wel bekend uit hun eigen schooljaren, een boek, waarvan het aanta herdrukken wel de beste aanbeveling <s Zoowel voor meisjes als voor jongens goede lectuur. 2 Met Piet Hein naar de West" door G. C. "Hoogewerff. Ook een „historische ro man" voor jongeren en heel interessant, goed gedocumenteerd, boeiend en leerzaam. Het verhaal geeft een uitstekenden kijk op de mentaliteit van de Hollanders uit de 17e eeuw, op hun gebruiken, kleeding, schepen en bewapening, enz. 3 De vier Uiltjes", door J. P. Zoomers- Vermeér, een meisjesboek over vier zusjes Uilenburg, die het finantieel moeilijk hebben, daar vader meer -"roomt over het doen van uitvindingen dan tracht den kost te verdie nen voor zijn vier dochtertjes. De oudste vervangt de jong gestorven moeder, die an dere drie zijn nog op school, maar de tweede, het meest echte, levende figuurtje uit het verhaal, zocht al gauw een baantje. De zus sen zijn onderling erg lief en erg aan elkaar gehecht, een nieuwe buurjongen en zijn hond deelen in de liefde tot beide weer ver dwijnen. Later komen ien oude vrouw, die tijdelijk een kame. in hun huis huurt en nog later een vriendelijke heer in hun kleine krin getje en .e '»atste is het, die het groote geluk in het gezinnetje brengt, door eerst het jongste kind, eeu zangeres in den dop, te adopteeren en or haar muzikale opleiding te zorgen en later, als de vader plotseling sterft, de zaken voor de oudere drie zusters zóó we-ït te regelen, dat ze rustig in een klein huisje buiten kunnen gaan wonen. Een lief boek met veel goede dingen, maar wel wat erg zoet. 4. „Wat '..Pajke bere.kte", door Nanda. Een meisjesverhaal over zoo'n echt „hartje van goud", jolig, slordig ding, maar eerlijk en goed. altijd klaar, om een ander te helpen, altijd v-d medelijden met ieders verdriet, met haar vader, die zij., betrekking kwijt raakt, met een jonge, schatrijke tante, die blasé is. met een straatboefje, dat geen ouders meer heeft en tij een paar slechte menschen in de kost is. waar hij niets dan stelen en vloeken leer z. Op haar msnier tracht Pauke allen te helpen, haar vader door steeds te bidden, dat hij weer slagen mag, haar tante door haar aan het werk te zetten en haar straat vriend door haar hartelijk vertrouwen. Een goed boek voor jongere meisjes. Alle boeken geïllustreerd door Rie Rein.ier- hoff. Ing. 1.75. geb. 2.50. 5. „Else's Baantjes" door Heieen Bosloo- per-Harting. Een boek voor oudere meisjes over een meiske, dat haa eigen weg door het leven moet zoeken. Moeder is gestorven en Els mist 'haar ontzettend, begrijpt nu pas, wat Moeder altijd voor haar geweest is en Vader;die zich nooit veel van vrouw en dochter heeft aangetrokken, gaat zijn pen sioen vertereu in het Zuiden van Frankrijk en zendt Else alleen een ma&ndelijksche toe lage. Else, die voor onderwijzeres geslaagd is. kan als zoodanig niet aan den gang komen, heeft eerst eenige kantoorbaantjes, dan wordt ze cassière in een grooten winkel, waar ze het afschuwelijk vindt, maar waar ze een oude schoolvriendin ontmoet, die haar aan een prettig baantje helpt als gouvernante bij een klein neefje. Hier ix Els op haar plaats, ze maakt van het stille zoete ventje een echten kerel, een robbedoes, die gerust naar school kan en geen gouvernante meer noodig heeft, waarna Els ziel. ook weer terug trekt, voldaan over haar werk en verscheidene goede vrienden rijker. Een heel goed boek. Nans van Leeuwen zorgde voor enkele illustraties tusschen den tekst. 6 „Ank en Hans in de Rimboe", door H. de Leeuw. Het is schrijver blijkbaar te doen om het publiceeren van tal van Indische rimboe-verhalen, waarin tijgers, olifanten, krokodillen, apen en vooral het dwerghert, slim als Reintje de Vos, een rol spelen. De verhalen zijn ook heel aardig, maar voor Ank en Ham bljjft niet veel ruimte over. Af en toe komen ze weer eens opduiken en lezen we, dat ze mee gaan naar de rubberplantage of naar de kampong, maar het komt altijd weer neer op het misteren naar de amusante verhalen Verscheidene illustraties tusschen den tekst verluchten het boek 7 „Wat Smikkeltje beleefde." Een geestig muizen verhaal v^or de kleintjes, een verhaal van muizen, die in een stadshuis wonen, in de Spekstraat, tusschen keuken en provisie kast, maar door de tallooze gevaren en ach tervolgingen tenslotte gaan verhuizen naar buiten, waar alles eerst vreemd is, maar waar het leven tenslotte toch veel prettiger blqkt. Veel geestige illustraties verlevendigen het leuke verhaal. Prijs der beide boeken ing. 1.75. geb. 2.50, 8. „De Bergmannetjes", door G. van Nes- Uilkens. Vijfde d-uk. Met vreugde zien we dat dit door en door sympathieke boek weer een nieuwen druk beleeft. De fijne geest in het groote domineesgezin, de verschillende karak ters der tien kinderen, de nauwe,7]ks voel bare leiding der moeder, de vele vreugden om kleinigheden, het leed, wat natuurlijk ook niet steeds passeert, maar bovenal de gezonde humor, de echte levenskunst maken het boek to„ een, dat waard is meer dan eens gelezen te worden. b Prijs ing. 1.25, geb. 1 90. 9. „Rembrandt". een historische roman door H. S. Ashton, vertaald door C. J. Kelk. Ruim 300 pagina's over het leven van den grootmeester der Nederlandsche schilders een levensbeschrijving van de geboorte tot den dood. Schrijver deelt zijn werk in vier boeken in: Ontluiken, bloei, nazomer en de bloemen vallen uit. naar de vier perioden in mp^?ï, S even' 7Jjn jeugd' z9n huwelijk met Saskia, zijn leven met Hendrikje Stoffels en dan de periode van steeds grooter armoede .eerd geeft schrijver een beeld van Rem- rbdSk?rr en ZUn Schrij- ReJSi enner en bewonderaar van Rembrandta werken te zyn, een bewonderaar eeen bias er zelf- al neemt hjj ook voor dett m°nd als hij over Rem uw, ais de tijd, waarin het speelt n»» k„_ lang wekkend boekl 'en be" Verschenen bij Andries Blitz te Amgte s Wmgs Across Continent» (The K.Lu 4illl sterdam—Batavia Line) by E. Rusman A'r'l- Dit boekje is bedoeld als wegwjjZer Engelsche passagiers op de Amsterd»*00* Batavia lijn of omgekeerd, We vinden i verschillende hoofdstukken voorafgegaan een „snelle vlucht door Nederlands gesh°°r nis", een beschrijving van Holland in v'ede" vlucht, Amsterdam, de route door Cent Europa, de winterroute door Zuid-Euro enz. tot Bandoeng toe. In een aanhang nog eenige aanwijzingen omtrent luchtn» gatie en vliegtuig-instrumenten. Vl- Het heele werkje is rijk geïllustreerd m tal van gewone en luchtfoto's, eenige teek! ningen en eenige kaartjes, terwij l de Sheü reclame-bijvoegsel een kaart van de gehee route geeft. Een interessant werkje voor En gelsche en Engelsch-kennende passagiers on de Indië-route. Verschenen by Uitgeverij: „Het Boeken gilde" te Hilversum: „Jongens van alle stran" den", door Klaas Smelik. De titel komt niet zoo zeer tot zijn recht daar het boekje bijna geheel bestaat uit ver! halen van „heer Dirk", een Nieuwedieper van' afkomst. Pas in het laatste hoofdstuk wor.p een Chinees ook een „sobat" van heer Dirk en dan blijkt ook schrijvers bedoeling, (t' socialistische gelijkheidsopvatting, de r00<i6 vlag de wereld over. Verder is het een tanie- lijk amusant, tamelijk ruw verhaal, over het zeemansleven bij de marine en de koopvaardij met hier en daar een rood draadje. De gees tigheden van de jongens onderling zijn vaak kostelijk. De houtsneden der illustraties zijn heel goed. evenals de kop op den omslag. A. A. Milne, Kamperfoelie. Vertaald door Ed. de Nève. Boucher, Den Haag. Dit boekje behoort tot de Karavaan-serie dezelfde, waarvan wij o.a. het aardige en interressante werk van Alb. Gervais over China hebben gesproken. Helaas kunnen w«' dit boekje niet zoo sterk aanbevelen. Het is een gewoon, doorsnee-Engelsch romannetje géschreven door een redacteur van het En gelsche weekblad „Punch", en de vele geestig, heden, die erin worden gelanceerd, zijn voor een groot deel, vreezen wij, niet appreciabel voor een Hollandsche lezerspubliek. De per soonsbeschrijvingen zyn niet bizonder belang rijk, ook de intrige is tenslotte heel gewoon, en alles blijft nogal aan de oppervlakte. Be paald ongunstige dingen kunnen wij over het boekje niet zeggen; het is de geschiedenis van een gelukkig jong huwelijk en er worden wel aardige dingen in gezegd. Maar als geheel is het te Engelsch; zij, die een verhaaltje als dit apprecieeren, kunnen het beter in het ori gineel lezen. Zoodat. naar ons oordeel de ver taling overbodig was. Met name Al Die Hoofdletters, waarmee de Engelsche zoozeer werken, irriteeren nogal. Dat Had De Ver taler Nu Toch Wel Kunnen Voorkomen. Kurt Lubinski, Abessinië, land ea volk. Met 53 foto-illustraties en een kaart... Prijs 1.50. 2.25 geb. Abessinië is op het oogenblik actueel en van alle kanten zien wjj dan ook artikelen, boeken, kaarten enz., over aii merkwaar dige land verschjj ten. Het boek van den journalist Lubinski, die met zijn jonge vrouw het land bereisd heeft en zijn indrukken weergeeft, is zeer intéressant eu gaarne wil len wij het hier aanbevelen. Te meer omdat het goedkoop is en tal van fraaie Toto's als illustratiemateriaal geeft, alsmede een dui delijke kaart. We «.rijgen uit Lubinski's boek een duideljjk beeld van het interessante land, dat in vele dingen gelijkwaardig is aan een westersch land, maar dat tegelijkertijd nog allerlei typische middeleeuwsche toestanden kent. Vermakelijk is bijvoorbeeld het verhaal van de intercommunale telefoonverbinding die de schr. aanvroeg. Hij kreeg die ook, maar niet dan nadat alle dienstdoende ambtenaren op de verschillende tusschen- Ijjnen zich uitvoerig omtrent elkanders wel varen en den gezondheidstoestand van hun diverse familieleden op de hoogte hadden gesteld. En er was voor Lubinski niets anders te doen dan maar te wacnten tot deze infor maties op bevredigende wjjze waren afge- Ioopen. Toen kwam de verbinding. Wie een kijk op land „-n volk wil hebben, schaffe z'ch dit vlot geschreven werkje aan. Uitgever Andries Blitz. Amsterdam. Egbert Eewjjck, Kunstzjj. Ro man. Arnhem, van Loghum Slaterus, In dezen roman wordt uitvoerig en minu tieus het leven beschreven van arbeidsgezin- nen in een groot industriedorp met een kunst zijdefabriek (Ede?) De schrjjver heeft warme genegenheid en liefde voor zijn personen, -en tracht in zjjn roman nauwkeurig alle ups en downs uit hun leven weer te geven. Daarin slaagt hjj wonderwel, ook zjjn natuur beschrijvingen en de scènes op de fabriek en in de gezinnen zelf zijn over 't algemeen goed weergegeven. Opzet en uitwerking vallen eveneens zeer te prijzen, hoewel het boek ken nelijk een eersteling is, is het breed van opzet. Maar het heeft één kardinale fout: het is te lang en te uitvoerig. De schr. heeft nog niet geleerd zich voldoende te beheerschen en weet niet het kaf te scheiden van het koren; hjj heeft alles wat hem bezighield weerge geven als een photograaf, maar toen het op retoucheeren aankwam, liet zjjn inzicht hem in den steek. Dat is erg jammer. We weten nu eenmaal, dat de gesprekken des dagelijk" schen levens voor negentiende totaal onbe langrijk zjjn. Welnu, de taak van den roman schrijver Is uit dit overstelpende materiaa datgene te publiceeren wat van genoegzaam belang ia. Zjjn taak is niet om nu maar alles onverkort weer te geven. We krijgen hierdoor een te veel, en dit werkt vermoeiend en doe het boek schjjnbaar onbelangrijk lijken. Terwij het dat toch niet is. Als de 467 compact ge drukte bladzjjden (soms zjjn de dialogen, om plaatsruimte te sparen, niet eens op ideuw alinea's gezet), gereduceerd waren eew0"*® tot, laten we zeggen, de helft, zou het aan belangrijkheid hebben gewonnen. Dit alles behoeft den adspirant-lezer nic te schrikken, want desondanks kunnen wq) zen roman aanbevelen, om zijn opi*ecl1 waarmede deze arbeiderslevens ge8C~*liej(|, zgn. om de liefde en de warme genege' die er in doorstralen, om het juiste payc^ ,a gische inzicht, dat de schr. toont te keb n ef deze levens. Mooie en fijne dingen kom.anjcj in voor en de schr. idealiseert des°"^ toch geenszins zjjn menschen, maar g weer zooais ze zjjn. vaii Een tweetal goede omslagtcekeningc^^ M. de Lange versieren vóór- en ac Alles en alles dus: als debuut wa ro* kens alle symptomen ls geslaag' e0, man, ondanks het te veel, aan te be Prjjs f 3.geb. 3.90,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1935 | | pagina 6