De bisschop van
de Noordpool
Rockefeller k opt
een klöoilérruïne.
PC J Pk
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
fcen voorpost van het eeuwige ijs.
Pater Turquetil tusschen zeehonden
en ijsberen.
Een mooie maar zware arbeid!
door
Dr. F. Bejean.
Een Bisschop aan de Noordpool?
Zóó letterlijk moet men dat niet op
vatten, want aan de Noordpool wonen
tenslotte geen menschen. Bijgevolg zijn de
geestelijken er alzoo overbodig. Maar toch
kan men de streek, waai' hedoelde bis
schop arbeidt, tot dé Noordpool rekenen,
want het diocees rondom den Husdon-
Baai, aan welks bestuur een bisschop aan
het hoofd staat,, wordt tot de Noordpool
gerekend.
Deze bisschop aan de Hudson-baai is
een priester van Fransche nationaliteit.
Turquetil is zijn naam; reeds sedert twee
jaren werkt de geestelijke daar in het
hoogste Noorden van Canada, aan de
grens der ijszeeën. Het is een zware en
vermoeiende arbeid, welke deze missiona
ris tezamen met zijn collega, in de grauwe
woestenij van Alaska en aan de monding
der Mackenzie-rivier, verricht. Maand op
maand, jaar op jaar staart deze priester
op den voorpost van het eeuwige ijs; ijs
blokken, sneeuw, grauwe luchten...
Zestig graden onder nul.
De moeilijkheden der missiewerkzaam
heden aan de kusten der noordelijke IJszee
doen zich minder gelden bij den arbeid,
dan wel bij de omstandigheden, onder
welke deze arbeid moest worden- verricht.
-Daar- alle mensehen. dielrde priester tracht
-te bekeeren, - die men wil—doopen en die
men tot elkaar wil brengen om alzoo
predikbeurten te houden, op zeer groote
afstanden van elkaar verwijderd zijn en
hun huizen zeer verstrooid liggen, moeten
de geestelijken met hun sleden steeds op
weg zijn. Menigmaal voeren zulke reizen
over vele honderden kilometers door stre
ken. welke nog nimmer door een men-
schenvoet werd betreden. Zoover het oog
reikt, ziet men niets dan sneeuw en ijs,
ijs en sneeuw of in de drie maanden,
waarin ht hier zomer is de eindelooze,
eentonige Steppen, waarop het korte,
harde gras groeit.
Het eerste, wat de missionaris aan de
IJszee te leeren heeft, is de aanpassing
aan de troostelooze natuur en het buiten
gewone klimaat. Temperaturen van 60
graden onder nul zijn in dit gebied geen
zeldzaamheid. Hii moet zich tegen storm
en koude beschutten; hij moet zijn slede
leeren besturen, zonder, van de juiste
richting af te dwalen, hetgeen een wissen
dood beteekent. Hij moet leeren honger
'"den en ontberingen te verduren. En hier
toe behoort niet alleen een „beerennatuur" i
en een n-^ren wil. d""h ook en vooral een j
groot en diep geloof!
Van de bu'tenwereld afgesneden,
plicht heeft Pater Turquetil, den
isschop van de Noordpool" reeds her
haalde
malen ver over de ijskringen naar
let hooge Noorden gevoerd. Eenmaal
yeft Pater Turquetil zelfs op 78 graden
oorderbreedte een H. Mis moeten lezen,
at was in Baffinland; de reis erheen was
Vol gevaren. Doch de Eskimo's, die hier
w°nen, wilden zoo gaarne eens hun bis
schop hooren prediken, dus.., toog Pater
Jurquetii er op uit. Op een kouden Maart
dag bereikte Pater Turquetil eindelijk zijn
doel.
Noordelijkste missiestatie, die voort
varend Wordt onderhouden, bevindt zich
111 de nabijheid van Pond Inlet. Zij ligt niet
Ver boven dé Noordelijkste ijskringen, doch
°°k hier is het leven vol ontberingen en
^evaren. Op alle noordelijke missiestaties,
zij nu noordelijker of zuidelijker liggen,
'Jh de dappere Europeanen geheel van de
aitenwereld afgesloten. Zij leven vol-
v0°men geïsoleerd, temidden van de een-
klei^6 Esk-mo's' die met hun groote en
j,wlhe zorgen naar de priesters loopen.
a schin ziet men slechts zelden ankeren;
n,i®ats éénmaal in hot jaar kunnen de
dat '°narissen met zekerheideroprekenen,
Wer,7n ^oomschip hun voedselvoorraad.
u'g en dringend benoodigde kleeding-
stukken brengt. Hebben- zij een „buiten
kansje", dan is er misschien nog post uit
het verre vaderland voorhen bij!
WAT DE ESKIMO'S PRESTEEREN.
Hoog in het Canadeesche Noorden, nau
welijks 12 kilometer van de ijskringen ver
wijderd, niet ver van het Fort Goede
Hoop, heeft men vóór enkele maanden een
der schoonste kapellen gebouwd, welke
men op de wereld zal vinden. Het was een
moeizaam werk, de - bouw van deze kapel.
Iedere balk, ieder metaalstukje, het ge-
heele gereedschap, zagen, hamers, tangen
en nagels, alles moest op wankele vlot
ten worden aangevoerd. Doch de Eski
mo's, die deze kapel bouwden, onder lei
ding van hun missionarissen, lieten* zich
niet ontmoedigen.
Zij werkten van 's morgens vroeg tot
laat in den avond. Zij legden bij den bouw
van deze kunstzinnige kapel een groote
vaardigheid aan den dag, welke nogmaals
bewees, dat ook de Eskimo's tot de in
telligentste schepselen Gods behooren.
Toen de kapel gereed was, werd zij
feestelijk in gebruik genomen. De feesten
begonnen, nadat de priester er een H. Mis
in had opgedragen. Bij de feestelijkheden,
zoo schrijft Pater Turquetil, gedroegen
de Eskimo's zich als groote kinderen......
Elk sieraad werd er voor
geofferd.
De Eskimo's zijn nijvere menschen. Het
werk, hetwelk onder handen wordt geno
men, wordt altijd met nauwkeurigheid
verricht. Zoo ook is de door hen gebouw
de kapel tot in de finesses ,,af". De hout-
balken aan den zoldering zijn ieder afzon
derlijk door kunstenaarshanden bewerkt.
De enkele pilaren, die men in het kerkje
vindt, tot stutting van het dak, zijn met
vlijmscherpe messen bewerkt. Alles, wat
deze menschen aan sieraden en kostbaar
heden in particulier bezit hadden, hebben
zij naar het Godshuis gedrag«i, om
dit zoo sierlijk 'Tnöjfélijlc te maken. Ooit
de wanden werden niet vergeten. Daar
verf ontbrak, bekleedde men deze met
kostbare dierenhuiden. Boven het altaar
schilderde Pater Gronard, eveneens een
Fransch geestelijke, een voorstelling van
de Moeder Gods, een zeer verdienstelijk
schilderstuk, waarover, de eenvoudige Es
kimo's zóó enthousiast zijn, dat zij meer
dan eens per dag 'n bezoek komen brengen
aan de kleine kapel, maar zij zelf bewe
ren, alleen om Pater Gronard's schilderij
te komen bewonderen.
De inwijding van de kapel geschiedde
door Pater Torquetil. In den nacht vóór
de consecratie der kapel sneeuwde en
stormde het zoo hevigr dat de kapel voor
de helft onder de sneeuw bedolven werd.
De vrome Eskimo's togen reeds in den
morgen aan het werk om voor de gees
telijken een weg naar het kapelletje, te
banen.
I 2e Eeuwsche cistercienser'kapel
wordt naar Amerika overgebracht.
Vóór twee jaren als schapenstal in gebruik!
Naar de Fransche bladen mel
den, Heeft John D. Rockefeller Jr.
een in Frankrijk -staande kapel uit
de -12e eeuw opgekocht. De ruïne
zal op Amerikaansehe wijze over
dén Oceaan worden vertranspor-
teer'd.
De extravaganten der', Amerikaansehe
multimillionnairs zijn reeds lang bekend.
Momenteel spreekt rqen het mees» over de
luimen van den ..jóngen John D.", die een
oude Fransehe kloosterruïne heeft gekocht
en deze te New Yprk wil laten opbouwen.
Het geval doet denken aan Ford's aan
koop van .-en imeruwtardig villa in Schot
land, welke eveneens over het water werd
gedragen.
John D. Jr. heeft de geheele architectuur
van een oude kapel gekocht, die eenmaal
tot de Abdij van Pontau' in Landes (Fr.)
behoorde en die door kenners als een voor
beeld van Cistercienser-archiiectuur wordt
geroemd. Het gêheele gebouw, welks ver
koop gescniedde door 'n Parijsch kunsth.
en door Rockefeller voor 30.000 is aan
gekocht, zal steen voor steen, worden af
gebroken en niur Ne York worden ver-
transporteerd. Hier zal het in. het'nieuwe
Museum voor Middeleeuwsche Kunst, welk
museum reeds talrijke kunststukken van
de familie Rockefeller bewaart, worden on
dergebracht.
De Amerikaansehe millionair heeft bo
vendien een fonds van 2% millioen dollars
gesticht, om den heropbouw en het' onder
houd van het bouwwerk te financieren.
De oude kapel is vóór eenige jaren in
geheel verwaarloosden toestand door twee
Fransche kunstkenners ontdekt. Zij werd
door de boeren als schapenstal gebruikt;
langs de muren hingen de ranke wijnstok
ken; de tuin rondom zag er door het
overvloedig onkruid zeer vervallen' uit.
De kapel beslaat ongeveer 14 -vier
kante meter, heeft aan den ingang drie
ronde Romeinsche bogen en rust op" drie
zuilen. De restauratie, welke de kapei be
hoeft, zal te New York geschieden; Roct
kefeller heeft reeds enkele zeef bekende
kunstherstellers voor "dit werk geënga-'
geerd.
De oude muren van de Fransche kapel,
die korten tijd geleden nog dienst deden
om de schapen te behoeden, zullen binnen
kort voor iedereen te bezichtigen zijn jn
hst New Yorksch Metropolitan-Museum,
het Museum voor Middeleeuwsche Kunst
en een voorbeeld zijn van de scheppende
bouwkunst, welke de monniken in de 12e
eeuw aan den dag legden.
Naar de Amerikaansehe bladen melden,
is de jonge „John D." zóó enthousiast
over zijn koop, dat hij er lederen aag op
uit is om andere bouwwerken aan te koo-
pen, af te laten brokkelen en weer te laten
opbouwen... Naar men zegt is hij thans
bezig met onderhandelingen over den aan
koop van een eeuwenoude herdershut,
welke in het Noorden van Texas staat. De
eigenaar van dit huisje vraagt echter voor-
loopig een nog te hoog bedrag. Wellicht
dat hjj zijn prijs zal doen zakKen, wan
neer zich geen andere liefhebber aanmeldt
dan de „Jonge John D."!
EEN HOROSCOOP VOOR DEN
BABY-PRINS.
Over zyii toekomst behoeft hy niet
ontevreden te zyn.
Londen: „The Baby Prince", de zoon van
den Hertog van Kent en Prinses Marina, is
in Engeland reeds een bekende persoonlijk
heid en dagelijks berichten de dagbladen
omtrent ,,'s-Prinsen doen en laten. Doch
de „Daily E-'press' heef», thans, de kogel
afgeschoten. Hét blad heeft een horos
coop van den kleinen prins gepubliceerd,
waaruit men kan opmaken, dat „Venus
zich in het teeken der jonkvrouw bevindt
en ook dat de betrekkingen van de lief
desster tot Mercurius zeer gunstig zijn".
Hieruit kan men met voor astrologen
absolute zekerheid cohstateeren, dat,, de
baby-prins kunstzinnigen aanleg zal krij
gen en later een zeer sensief karakter aan
den dag zal leggen. H" z&J een lang-en
gelukkig leven hebben. Als staatsman zal
hij een groote bekwaamheid ten toon sprei
den. Men ziet: de zoon van-den Hertog
van Kent zal een echte prins worden!'
fciEi u. uk >-5-3
VOOR CLEL
HET KIND EN' HET BOEK.
Wat het boek beteekent in 't léven van
volwassenen, behoeft nauwelijks betóog.
Wie zich slechts even een voorstelling be
wust kan maken van te moeten leven
zonder die zwarte teekens op het witte
papier, is tegelijk doordrongen van de
groote beteekenis, welk het boek hier
mede ook de kranten en tijdschriften
voor het leven heeft.
Maar waar dit zoo is voor de volwasse
nen, is dit in met mindere mate het geval
voor de jeugd, en wel zeer bepaald voor
de rijpere jeugd.
Een goed boek heeft menig volwassene
niet alleen aangenaam bezig gehouden en
gedurende deze uren beschermd tegen een
gevaarlijke ledigheid des duivels oor
kussen nietwaar? maar bovenal ook
hem of haar gesterkt, vertroost en nieu
wen levensmoed geschonken,7 zoodat met
versterkte energie het leven weer aange
vangen werd.
Het leven van velen onzer is een roman
en vaak hoorde ik zeggen: „O, als ik eens
een boek kon schrijven van mijn leven!"
waarmede dan zeer vaak bedoeld werden
de dagen van tegenspoed en tegenslag,
van moeiten en zorgen en verslapping.
De besten onzer, de fijn besnaarde
zielen, weten dit in een vorm 'te gieten,
welke ons boeit, optrekt en dapper maakt.
Wij moeten hier dankbaar voor zijn!
Maar ook de rijpere jeugd kent deze
moeilijkheden.
En ook zij wil getroost en gesterkt
worden
En zal dit worden, als 't leest van de
moeiten en zórgen en strijd van hem, of
haar, die denzelfden leeftijd en dezelfde
moeiten hadden. Daarom zij bij voorkeur
een boek voor de jeugd ook over de jeugd.
Nu is het natuurlijk zeer moeilijk Voor
de jeugd te schrijven. In 't algemeen wor
den boeken eerst geschreven door volwas
senen. Ook jeugdboeken en het gevaar
van de dingen anders te zien is dan ook
groot. Toch verstaan onze Nederlandschc
kunstenaars dit wel! Er zijn talrijke voor
beelden van te geven.
Terwijl de instellingen van Commissies
voor jeugdlitteratuur, bestaande uit hoog
staande vrouwen en mannen van allerlei
richtingen, een waarborg zijn. dat de door
hen aanbevolen lectuur goéd is en wij mét
het volste vertrouwen deze boeken onze
kinderen in handen kunnen geven.
Men geve nooit lukraak het kind .'een
boek! Laat men toch liever, óf zelf '.het
boek lezen, óf advies inwinnen bij deze
commissies. Dit advies is al gemakkelijk,
want er bestaan talrijke uitgaven van _lec-
tuuropgaven voor de jeugd, welke geraad
pleegd kunnen worden.
Het wordt meer en meer gewoonte op
bepaalde gelegenheden het kind een boek
tot geschenk te geven. Men kan nauwe
lijks iets beters wenschen... als aan boven
genoemde voorwaarden echter eerstVol
daan is!
Tenslotte nog dit: Let terdege op, wat
uw kind leest!
Een goed boek is een goed vriend. Doch
wee een slecht boek!
Geen invloed is grooter, dan deze!
Als laatste opmerking moge nog deze
volgen:
Geef ook Uw kind af en toe ter lezing
een levensbeschrijving van een groot
mensch. Het is de beste lectuur, welke ik
aan raden kan!
En niet te vergeten: mooie gedichten.
Zij worden helaas door het Nederlandsche
volk te veel vergeten. Leest ze samen met
Uw kinderen. Leest ze voor, al is het nog
zoo gebrekkig en spreekt er over. Onze
litteratuur biedt stof in overvloed.
Een ieder bepale zelf de keuze, al naar
zijn levensbeschouwing en zijn meening,
wat hij goed acht voor zijn kind.
Wij kunnen in deze rubriek natuurlijk
geen boeken noemen, doch we kunnen U
wel verwijzen naar de talrijke lectuur-
opgaven. Raadpleegt ze.
Een goed boek is een goed vriend! Ook
voor Uw kind!
En een mensch zal bij brood alleen niet
leven! Ook uw kind niet!
Correspondentie:
Naar aanleiding van het artikeltje „Kind
en Krant", ontving ik verschillende brie
ven doch alle van voorstanders. Is het
probleem hiermee opgelost Gaarne zou
ik meerdere antwoorden ontvangen! Bij
voorbaat dank.
