Buitenlandsch Overzicht.
Wat brengt de AVRO
nü op tafel?
„VELO" TAFELBILJARD,
HET
GESTOLEN KIND
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
No. 7682
EERSTE BLAD
DINSDAG 3 DECEMBER 1935
63ste JAARGANG
Het toepassen van de sancties op Italië. - De mogelijkheden
van de a.s. vlootconferentie. Roosevelt verdedigt zijn politiek.
De autonomie in Noord-China onvermijdelijk?
De sancties
tegen Italië.
De vloot'
conferentie.
TAFELBILJARDS zijn er vele, maar er is slechts één
dat de kroon spant boven de velen.
Vanaf f 37 50
Roosevelt
verdedigt
zijn politiek
Deautonomie
in N 'China
Staat en Evangelische Kerk
in Duitschland.
De publiecaties van de belijdenis'
beweging onder censuur.
De perscampagne tegen de
katholieke geestelijkheid
in Duitschland.
De Britsche communisten vragen
toelating tot de arbeiderspartij.
FEUILLETON
EEN VERHAAL UIT AFRIKA
COURANT
Abonnement per 8 maanden bi) vooruitbet.Heldersche Courant 1.60; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, Idem per mail en overige
landen 8.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.60, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 60 en 412
Post-Glrorekcnlng No. 16066.
ADVERTENTIENt
20 Ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte ais redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Hoever zal men gaan
met het toepassen van
de sancties tegen Italië
Dat is een vraag die
ons blijft bezig houden
zoolang het conflict in Oost-Afrika duurt.
Hoelang zal Italië dulden dat men het econo
misch vermoordt? Dat is een tweede vraag,
die onvermijdelijk aan de eerste vastzit. Wij
gelooven niet dat Italië zich van zijn plannen
terug zal laten brengen en dat het den strijd
dus tot het bloedige einde voort zal zetten.
De Italiaansche regeering heeft nu geprofi
teerd van de aanwezigheid der vertegenwoor
digers van de staten, die zitting hebben in de
commissie van Achttien zoo meldde Reuter
Zaterdagavond uit Genève om bjj hen een
stap van groot gewicht te ondernemen.
Bova, de secretaris-generaal van de
permanente Italiaansche delegatie te
Genève, heeft Zaterdag en Vrijdag de
vertegenwoordigers der achttien mogend
heden bezocht, en de aandacht gevestigd
op de ernstige gevolgen, die de uitbrei
ding der sancties, zooals deze op het
oogenblik overwogen wordt, zou kunnen
hebben.
De diplomatieke vertegenwoordigers hebben
van de verklaringen van Bova acte genomen.
Reuter meldt nader uit Genève:
Daar de stappen van Bova een zekere ver
rassing hadden gewekt in de internationale
milieu's, werd van Italiaansche zijde tegen
het einde van den middag getracht, den
indruk te verzachten met de verzekering, dat
het Bova slechts om het peilen van de ge
zindheid te doen was geweest. Maar de be
zoeken van Bova werden inmiddels voortge
zet.
Het behoeft geen betoog, dat de Italiaan
sche gedelegeerde geen opdracht had bjj de
Fransche en Engelsche deskundigen van de
commissie van achttien, daar de gezanten
van Italië te Londen en Parijs reeds sedert
eenigen tijd de opvatting van hun regeering
aan het Engelsche en Jiet Fransche kabinet
hadden doen kennen.
De Volkenbondsstaten worden echter
steeds standvastiger wat betreft de na
koming van de verplichtingen ten opzichte
van de verdragen. Ook Frankrijk.
Wanneer het toepassen van de sancties een
conflict met Italië ten gevolge zal hebben, zal
Frankrijk zijn plicht ten aanzien van den
Volkenbond vervullen, schrijft de Petit
Parisien.
Volgens de Oeuvre, zal Baldwin voor 12
December een onderhoud met Lava! onont
beerlijk achten. In Engeland is men optimis
tisch gestemd. Men is n.1. van oordeel, dat
de Duce moet begrijpen, dat Frankrijk zich
niet meer onzijdig kan houden.
Volgens de Petit Journal, zal de commissie
van achttien weldra een datum vaststellen,
waarop het embargo op petroleum zal wor
den ingesteld.
Dit oeconomisch wapen zal zeer doeltref
fend zijn, want zonder petroleum is het on
mogelijk oorlog te voeren.
De toestand wordt voor Italië wel steeds
penibeler.
OVERSTE DE EA ItOCQUE,
leider van de Fransche „Vuurkruisen"
(Croix-du-Feu).
De leden van de
Amerikaansche delegatie
zijn naar Europa ver
trokken tot het bijwo
nen van de vlootconfe
rentie te Londen. Of er nog iets van deze
conferentie te verwachten is? Wie de buiten-
landsche politiek van de laatste jaren heeft
gevolgd, behoeft daarop van ons geen com
mentaar.
Norman Davis zeide: „Wij gaan naar Lon
den, bezield met den geest van een goeden
huur. Wij zijn ons volkomen bewust van het
belang, een bewapeningswedloop ter zee te
vermijden, en wij zullen daarom ons uiterste
best doen om een accoord tot stand te bren
gen."
Welingelichte kringen te Washington
vreezen echter, dat nu het oogenblik daar
is, dat de Amerikaansche afgevaardig
den voor de vlootconferentie zich te mid
dernacht ingescheept hebben naar Lon
den, de vooruitzichten voor deze confe
rentie minder gunstig geworden zijn.
Men is van meening, dat de Europeesche
spanning, die steeds toeneemt als gevolg van
de sancties, van ernstigen invloed zal zijn op
de besprekingen.
Men meent verder dat een zware verant
woordelijkheid op Italië rust, indien het een
strijdlustige houding op deze conferentie aan-
mm
neemt en aldus van het begin af aan een har
monieus resultaat onmogelijk zal maken.
President Roosevelt,
die heel wat critiek op
zijn politiek heeft gehad
heeft van een bezoek
aan de stad Atlanta, In
den staat Georgië, ge
bruik gemaakt om die politiek te verdedigen.
Hij werd in die stad welkom geheeten door
niet minder dan 250.000 menschen en voerde
het woord voor 85000 toeschouwers.
Roosevelt verdedigde zijn oeconomische po
litiek en zeide, dat het hoogtepunt van de uit
gaven, die niet door inkomsten worden ge
dekt, thans voorbij is. Hoewel geen nieuwe
belastingen zijn ingevoerd, stijgt de opbrengst
voortdurend, zoodat van nu af aan een ver
mindering van het tekort verwacht kan wor
den.
Naar de meening van deskundigen, aldus
vervolgde de president, is Amerika in staat,
een nationale schuld van 55 tot 70 milliard dol
lar te dragen. De schuldenlast bedraagt echter
niet meer dan 29% milliard, waarvan 1%
milliard nog ter beschikking van het ministe
rie van financiën staat.
Roosevelt bracht verder in herinnering, wat
de regeering alzoo tot stand heeft gebracht.
Op elk gebied heeft zij verbetering gebracht.
Het crediet van het land bleef gehandhaafd,
de prijzen der landbouwproducten z(jn geste
gen door de bestrijding van overproductie,
tallooze boeren zijn voor gerechterlijke exe
cutie behoed, er is een einde gemaakt aan
den kinderarbeid, er is loonsverhooging ge
komen en de regeering heeft het systeem
van collectieve arbeidscontracten bevorderd.
Het crediet van het land is op het oogen
blik beter dan dat van eenige andere mo
gendheid van den eersten rang, hoe fel ook
de aanvallen op dat crediet zijn van hen, die
de behoeftigen het liefst zouden laten ster
ven van honger.
De rede van den president werd luide toe
gejuicht.
De nieuwe Engelsche Minister van Oorlog
DUFF COOPER.
Volgens Japansche be
richten, die dus wel met
het noodige voorbehoud
moeten worden aan
vaard, heeft de autono
me regeering van Jinjoekeng haar controle
uitgebreid tot Koepeikau, juist binnen den
Grooten Muur gelegen.
Tevens zou, volgens berichten uit Japan
sche bron, de opperbevelhebber der centrale
regeering in Noord China, Soens Tsje Joean,
aan de leiders der Nanking-regeering een te
legram hebben gezonden, waarin gezegd
wordt, dat de provincies Hopei en Tsjahar en
de steden Peking en Tientsin, zoo spoedig
mogelijk een autonomen staat zuilen vormen.
Naar Reuter uit Chineesche bron te Pei-
ping verneemt, hebben de Japanners aan de
Chineesche autoriteiten van Noord-China ver
zocht, binnen drie dagen, te rekenen vanaf
29 November, een besiissing te nemen ten
aanzien van de autonomie van Noord-China.
Volgens berichten uit Japansche bronnen
heeft Soeng Tsjen aan de opperbevelhebber
van de centrale regeering van Noord-China,
aan de regeeringsleiders van Nanking, een
telegram gestuurd waarin hij zegt dat de au
tonomie in Noord-China niet te vermijden is,
en dat Japan, wanneer de autonome regee
ring ten opzichte van Japan een vriendschap
pelijke houding zal aannemen, haar alle nood
zakelijke hulp zal verleenen.
In opdracht van Kerrl, den rijksminister van
kerkelijke aangelegenheden, heeft de Gestapo
(geheime politie) alle publicaties van de Be
lijdenisbeweging, met inbegrip van de om
zendbrieven aan de leden en geestelijken, onder
censuur gesteld.
Ds. Niemöller, de bekende predikant van
Berlijn-Dahlem heeft gisterochtend aan zijn
gemeente uiteengezet, dat deze maatregel ten
doel heeft de eensgezindheid van de leden der
Belijdeniskerk te vernietigen. Hij voegde er
b(j: „De kerk zal geen voorschriften aan
vaarden over hetgeen zij als waarheid heeft
te beschouwen. Minister Kerrl heeft ons den
handschoen toegeworpen."
In de kringen van de Beljjdeniskerk is men
van oordeel dat de censuur, welke alle mede-
deelingen over interne kerkelijke aangelegen
heden aan de goedkeuring van den minister
onderwerpt, de eerste stap is tot een geweld
dadige ontbinding der beweging.
De perscampagne tegen het optreden van
een gedeelte van de katholieke geestelijkheid
wordt voortgezet. De berichten over de offer
vaardigheid van het Vaticaan en de Italiaan
sche bisschoppen bevatten reeds Vrijdagavond
toespelingen op het minder vaderlandslievend
gedrag der Duitsche geestelijkheid. Zaterdag
waren het geen toespelingen meer, maar
wordt aan de berichten uit Italië een krach
tige aanval geknoopt, welke aan duidelijkheid
niets te wenschen overlaat.
De National Sozialistische Korrespondenz
schrijft aan het slot van haar kantteekening:
Ginds offervaardigheid, hier kortzichtig eigen
belang?
Aan het slot van een artikel van de Völ-
kische Beobachter leest men:
In Italië bisschoppen, die van eigen com
fort afstand doen om hun land te heipen, die
zelfs de teekenen van hun bisschoppelijke
waardigheid en de kerkschatten ter beschik
king van het vaderland stellen. In Duitsch
land hoog en zelfs allerhoogste geestelijken
die voor heel gewone misdaden tegen de
volksgemeenschap nog probeeren aanspraak
te maken op den glans van het martelaar
schap. Waar werkelijk christendom aan den
dag gelegd wordt? Dat uit te maken is niet
moeilijk maar bitter."
DE WERKELOOSHEID IN BELGIË NEEMT
VERDER TOE.
Weer 6000 meer dan de vorige week.
Naar de correspondent van de Nw. Rott.
Crt. meidt is het totaal rijf er van de werk-
looze arbeiders ook in de afgeloopen week
blijven stjjgen. Volgens een officieele opgaaf
bedraagt het thans 173,035 tegen 167.087 op
18 November. Te Antwerpen blijkt het aan
tal werkloozen 3ts te zijn afgenomen, maar
overal elders groeit bet weer aan.
De communistische partij in Engeland heeft
gevraagd opgenomen te mogen worden in de
arbeiderspartij.
Van communistische zijde acht men de op»
neming van de partij in de arbeiderspartij ge
rechtvaardigd vanwege den steun van de com
munisten aan de arbeiders-candidaten bij de
laatste verkiezingen, waarbij ettelijke dezer
hun succe3 te danken zouden hebben gehad
aan de stemmen, door communisten op hen uit
gebracht.
Vroegere pogingen van de communisten om
voet te krijgen in de arbeiderspartij zijn mis
lukt en daar sindsdien de communistische in
vloed gedaald is, zal ook deze poging wel tot
mislukking gedoem zijn.
Als de AVRO voor St. Nicolaas gaat spelen, dan komen er tal
van extra-verrassingen! Iedere nieuwe abonné op de Radio Bode - het
meer dan 100 pagina's dikke Programmatijdschrift - ontvangt GRATIS
het verrassend-mooie Kerstnummer op vergroot formaat, uitgevoerd in
een weelde van kleuren: tal van verhalen, van Willy Corsari, Anne de Vries,
Ted O. Sickens, Coen Meijer e.a.; bijdragen van Dr. Fischer. Dr. Vetter,
L. J. Jordaan en L. M. G. Arntzenius, vele
tekeningen (o.m. van Prof. Jurres), een twee
tal prijsvragen en een groot aantal fraaie
reproductieseen streling voor het oog
en een aanwinst voor de boekenkast!
Bovendien: de 20 geliefde AVRO-Kunst-
kalender, beroemd om 2ijn grootse kostbare
uitvoering. En nögmaals bovendien: alle
in December verschijnende nummers van
Nederlands mooiste programmatijdschrift,
waaronder het 136 pagina's dikke, gezellige
St. Nicolaas-nummer.
De RadioBode kost per
halfjaar slechts f3.-. Stort
dit luttele bedrag op giro
128.000 AVRO, Am
sterdam, bij het Hoofd
kantoor: Keizersgr. 107,
Amsterdam, of bij een
der vele Bijkantoren.
RADIOèBODE
Neêrlands nationaal radioblad.
2)
Walther Donthorne kwam uit zijn tent en
liep naar hem toe. Plotseling bleef h(j staan
en wees opgew nden naar links. Mannering
en het meisje draaiden ziel/ vlug r-m en za
gen even, voor een ondeelbaai oogenblik, op
ongeveer een mij] jfstand een druk bewegen
van grijze ruggen, wapperende ooren en
glinsterende slagtanden. Het volgende
oogenblik waren ze achter .en helling ver
dwenen.
- zÜn °P weS naar het bosch! zei Don
thorne opgewonden. Als we niet gauw
voortmaken, kunnen we ze niet meer snap
pen.
Hij begon haastig bevelen aan de dragers
te geven en Mannering keek het meisje aan.
We moeten meegaan, zei ze. Er zit
niets anders op.
Tien minuten later waren ze op weg, ter
wijl drie inboorlingen met extra geweren hen
volgden.
Walter had de richting, die ze volgen moes
ten, zoo berekend, dat ze den weg, dien de
olifanten genomen hadden, kruisten, en al
heel gauw kwamen ze bij het breede spoor,
dat de reusachtige dieren gemaakt hadden.
Ze gaan regelrecht op het bosch af, zei
Donthorne. Misschien hebben ze daar halt
gehouden.
Hij ging hen voor, trillend van agitatie. Op
dat oogenblik was h(j geen zieke meer. Ziijn
oogen glinsterden koortsachtig, zijn haar hing
sluik over zijn voorhoofd en het zweet parel
de op zijn mager gezicht. De zon steeg hoo-
ger en de hitte werd langzamerhand ondra
gelijk, het licht verblindde hen, maar Don
thorne scheen het niet te merken. Hij liep zoo
snel, dat de anderen hem nauwelijks konden
bijhouden en keek geen oogenblik om zich
heen... al zjjn aandacht was gericht op het
spoor voor hem. Zijn zustei begon teekenen
van vermoeidheid cc tounen en Mannering
stelde haar fluisterend voor een korte rust
te houden, maar ze schuc.de het hoofd en
worstelde veder. Eindelijk hadden ze het einde
van het lange gras bereikt en kwamen aan
een groot stuk, dat afgebrana was en nu
frisch en jong begon op te schieten. Het reu-
zenspoor liep er dwars ver heen en aan den
anderen kant wachtte hen de schaduw van
de hoornen.
Toe- ze het bosch bereikt hadden, bleef
Donthorne staan en luisterde. Het was dood
stil, geen er.kel geluid urong tot hen door,
maar het spoor was duidelijk te zien en on
eindig voorzichtig, want al is een olifant ge
weldig groot, hij is niet gemakkelijk te vin
den tusschen de boomen. Een half uur iang
gingen ze verder, toen, op een plek, waar
de boomen verder uit elkaar stonden en bree
de zonneflitsen door het donkere bosch licht
ten, bleef Donthorne weer staan, ingespan
nen luisterend. Toen hief hij zijn hand om
hoog.
Luister eens, fluisterde hij.
Ze luisterden. Het geluid, dat hij géhoord
had, drong nu ook tot hen door het ty
pische, rommelende kauwen van een troep
olifanten. Een 'Ogenblik stonden ze doodstil,
toen vervolgden ze voorzichtig hun weg. Een
groote mierenhoop lag op hun weg en Don
thorne beduidde zijn zuster daar op te gaan
staan, terwijl hij en Mannering nog een paar
meter verder gingen. Van haar hooge stand
plaats had net meisje een duidelijk gezicht
op de kudde. Ze kon zien hoe de beesten de
takken aftrokken met hui. slurven, hoe ze
met hun lange ooren trachten de vliegen te
verdrijven, ze zag de zware lichamen met de
de modderkorsten, die er op vastgebakken
waren.
De aanblik bekoorde haar onweerstaanbaar
en een oogenblik staarde ze strak naar het
ongewone schouwspel. Toen keek ze om zich
heen naar haar broer en zijn vriend en ze zag
iets glinsteren tusschen de boomen het
zonlicht op een geweer. Ze herkende haar
broer en zag hoe hij voorzichtig naar de kleine
open plek toesloop en haar hart bonsde van
opwinding, want de dichtstbijzijnde olifant
was niet meer dan dertig meter van hem ver
wijderd. Ze kon Mannering niet zien, maar
hij was ongetwijfeld ergens dicht bij haar
broer.
Toen gebeurde het. Ze zag Donthorne nog
dichterbij sluipen, toen stond hij stil en hief
de dichtstbijzijnde olifant, een mannetje, dat
met zijn slurf l.et struikgewas bij zijn pooten
had staan afgrazen, zijn kop op. Toen hoorde
ze een schot en tegelijk een woedend getrom
pet en het dier, 'at niet doodelijk gewond
was, begon in f'e richting van het geluid te
draven, terwijl de heele kudde achter hem
aankwam een ondoordringbare massa ang
stige, doldriftige dieren, met zenuw .chtig be
wegende slurven en slagtanden, die glinster
den in het zonlicht.
Donthorne was precies in hun weg en het
mannetje, dat aan het hoofd van den troep
liep, had hem blijkbaar als slachtoffer uitge
kozen, want terwijl de andere slurven doelloos
op en neer bewogen als kronkelende slangen,
was de zijne opgerold als een veer naar be
neden, zooals olifanten altijd doen als ze een
speciaal doel hebben.
Honor zag haar broer zijn geweer nog eens
afschieten, maar ze hoorde het schot niet;
toen schoot de slurf uit en het hoofd van den
man gleed achterover of zijn nek gebroken
was. Maar voor hij gevallen was had de slurf
hem gegrepen en hem hoog in de lucht ge
heven, terwijl zjjn armen en beenen hulpeloos
neerhingen, als de ledematen van een te los
opgevulde zemelpop.
Honor Donthorne uitte een kreet van doo-
delrjke ontzetting, toen verloor ze haar even
wicht en viel van de mierenhoop, precies op
den weg van de dravende kudde. Ze kwam
terecht bij een struik en bleef daar liggen,
zich volkomen bewust van het gevaar dat
haar dreigde,, maar onmachtig om zich te be
wegen.
De aarde irilde als bij een aardbeving, een
zwaar bonzend geluid mengde zich onder het
woeste getrompetter; stofwolken warrelden
omhoog en er was gekraak van brekende tak
ken en struiken. Toen draafde de eerste olifant
voorbij en zijn glanzende slagtanden dreigden
onheilspellend naar beneden.
Achter hem aan kwam de heele troep reus
achtige beesten. De gronddaverde onder hun
groote pooten, hun getrompet overstemde
ieder ander geluid. Het meisjes sloot de oogen
van angst.
Ieder oogenblik verwachtte ze vermorzeld
te worden onder de logge pooten of gegrepen
en omhooggeheven in één van die machtige
slurven. Een van de dieren baande zich een
weg door het groepje struiken, waarnaast ze
lag, de eeltige poot plompte neer op het
minder dan twee meter afstand van haar
hoofd en zij werd half bedolven onder de neer-
krakende takken. Maar ze bleef onbewegelijk
liggen en dat was haar eenige kans op red
ding.
Minuten verliepen, toen daverde het laat
ste dier voorbij. Ze hoorde het overdonderend
geweld minder worden. Maar nog bewoog ze
zich niet. Ze bleef liggen, zoo lang, dat 't haar
eeuwen toescheen, volkomen verdoofd en ver
bijsterd. Eindelijk lichtte ze langzaam haar
hoofd op. Er was geen enkele olifant meer
te zien. Het woud voor haar was doodstil,
maar achter haar klonk nog het daverende
geweld van de woedende dierenmassa. Ze
dwong zichzelf om zich op te richten en wor
stelde overeind. Toen hoorde ze Mannering
ergens tusschen de boomen haar naam roepen.
Honor! Honor!
Ze besefte dat ze niet de eenige was, die
den overval overleefd hau. Ze schudde de tak
ken en het .ermorzelde struikgewas van zich
af en trachtte antwoord te geven. Maar haar
tong en lippen weigerden voor een oogenblik
den dienst en voor ze de woorden had kun
nen uitbi. ogen, kwam Mannering al tus
schen de boomen vandaan, zag haar en holde
haastig op h' ar toe.
Honor! Honor! riep hjj, toen hij haar
bereikt had. Goddank dat je nog leeft!
Hij greep haar handen en ze voelde hoe hij
beefde. Zijn gezicht was doodsbleek. Het meis
je bleef even zwijgen, toen vormden haar lip
pen een enkel woord:
Walter!
Mannering huiverde. Heb... je het ge
zien? De... de... olifant... Ze knikte en Man
nering ging haastig voort, dankbaar dat hij
haar niet hoefde te vertellen wat er gebeurd
was:
Hij is daarginds tusschen de boomen.
Haar lippen trachten iets te zeggen, maar
er kwam geen geluid. Hij las de vraag in
haar oogen en anwoordde:
Ja, hij is dood! Die slag met de slurf
moet hem dadelijk gedood hebben. Je behoeft
niet bang te zijn dat Walter gevoeld heeft
hoe het beest hem opnam en tusschen de
boomen slingerde.
Honor Donthorne stond onbewegelijk voor
zich uit te staren, haar gezicht was doods
bleek, haar oogen brandden, maar ze huilde
niet. Ze begreep, dat hi) trachtte haar te
troosten, maar de woorden vonden geen weer
klank in haar gemoed.
Mannering praatte voort.
We moesten de dragers gaan zoeken en
hem hier begraven. Het dient nergens voor
om hem terug te brengen naar het kamp. Hij
zou het zelf ook niet gewild hebben, en... wel,
een krijgsmansgraf, zie je Honor, het is mooi
te liggen op de laats, waar je gevallen bent.
De sentimenteel» woorden klonken mis
plaatst op dat oogenblik, maar het meisje
scheen het niet op te merken. Ze stond nog
steeds onbewegelijk voor zich uit te staren.
Mannering, met haar nanden nog in de zijne
werd bang en barstte plotseling uit:
Honor! Honor! Zeg in Godsnaam iets.
Bedenk, dat dit een oeter en vlugger einde
is voor Walter dan de dood, die onvermijde
lijk moest komen, als hij erop gewacht had.
Als hp erop gewacht had? riep ze on
vast. Wat bedoel je, George?
Wat ik zeg. Als hrj gewacht had... zoo
als velen niet gedaan zouden hebben. Ik was
bang...
Zonder eenige reden, zei ze snel.
Nee, antwoordde hij. Juist vanmor
gen had ik reden om bang te zijn, tot... dat...
dat... Hij brak zijn woorden af.
Ik zal het je zeggen, als we in het kamp
terug zijn, antwoordde Mannering ontwij
kend. Je hebt waarachtig al genoeg uit te
staan gehad.
(Wordt vervolgd).
