POPULAIR BIJVOEGSEL VAN DE HELDERSCHE COURANT
Mogen wo zoetigheid
gebruiken?
727
ZATERDAG I4 DECEMBER 1935
Mogen we zoetigheid
gebruiken? Psycho'
logie bij het eten.
Hoe we het maagsap
aan het werk zetten
door
Duitsche filmexpeditie te
Kaapstad gearriveerd.
De Mauna Loa op Hawaï
werkt weer.
Beroemd advocaat zakt in
examen.
VOOR DE
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
Dr. A. van. Rijn.
Stel eens, dat we een kleinen jongen een
schaal met een heerlijke Kerstpudding en
een schaal spinazie voorzetten en hem dan
met beide schotels alleen laten! Welke
schaal zal leeg zijn, als we terug komen?
Zal de kléine -ongen naar de zoetigheid
grepen of. zich aan de vitaminehoudende
spinazie te goed doen?
Honderd tegen één, dat hij de pudding
heeft gekozen, want hij volgt natuurlijk
zijn instinct en dat voert zijn hand naar
het lekkers.
Evenals de kleine jongen zou ook ieder
volwassene de voorkeur geven aan de zoete
spijs, als hij louter aan zijn natuurlijke
neiging gevolg gaf en niet door ervaring
en aangeleerde kennis naar de andere ricn-
ting werd gestuurd, want -het zoete zet
meer dan eenige andere smaak de maag-
sapklieren tot werking aan en hoe rijke
lijker het maagsapvloeit, des te beter
worden dt spijzen verteerd en des te meer
voordeel heeft men van het voedsel.
De spüsverterLngsproef.
In het Psychologisch Instituut van de
Colgate Universiteit te Hamilton, New
York, heeft men hieromtrent buitenge
woon interessante proeven genomen, welke
hebben aangetoond "hoezeer de smaak der
spijzen op zichzelf reeds dus geheel
afgezien van hun voedingswaarde of hun
chemische samenstelling -van invloed ia
op de werkzaamheid-der maagklieren. Men
gaf de proefpersonen, meest studenten^
die zich hiervoor beschikbaar hadden ge
steld, bepaalde spijzen te eten en nam met
tusschenpoozen van 15 minuten door mid
del van een slokdarmsonde (een genees
kundig instrument, waarmede de diepte
van den slokdarm wordt gepeild) mon
sters van den maaginnoud.
Deze monsters werden chemisch geana
lyseerd, zoodat men het percentage maag
sap in het mengsel en de samenstelling
van dit maagsap kon vaststellen. Daarbij
is men tot hoogst merkwaardige resulta
ten gekomen.
Zoete spijzen veel maagsap.
De eerste monsters werden telkens ge
nomen, voordat de proefpersonen nog van
de spijzen hadden gegeten. Er bleek, dat
het maagsap reeds begint de vloeien,
zoodra men het eten ziet of, zonder het
te zien, ruiki, ja zelfs wanneer men er
aan denkt. In dit stadium wordt er echter
nog maar weinig maagsap afgescheiden.
Het neemt echter onmiddellijk merkbaar
toe, zoodra men de spjzen proeft en nog
voor ze in maag zijn gekomen.
Het sterkst is de afscheiding van
maagsap bj zoete spijzen, daarop volgt
de werking van vleesch. Een zoute smaak
zet de maagklieren in mindere mate tot
afscheiding aan, bj' bitter en zuur bijven
de klieren werkeloos.
Bj de zoetigheden zijn nog weer ver
schillende graden te onuerscheiden in de
kracht waarmede zij de maagklieren tot
afscheiding prikkelen. De sterkste klier-
werking werd bij chocolade tabletten
waargenomen.
De werking na het eten.
Het maagsap begint rijkelijk te stroo
men, zoodra de eerste smaak van het
voedsel door den mond wordt waargeno
men, het neemt dan gestadig toe, om
binnen een uur na het eten zijn noogte-
punt te bereiken. Daarna vermindert de
afscheiding van maagsap snel. Eén tot
twee uur na het eten van een gewonen
maaltijd staken de maagklieren hun
werkzaamheid geheel. Toch is dan >n
meeste gevallen nog lang niet al het voed
sel in de maag volledig verwerkt er voor
deze rest ontbreekt het maagsap, dat
noodig zou zijn om deze spijzen behoorlijk
voorbereid in den darm te doen komen.
Uit de verdei e proevei is gebleken, dat
men de afscheiding van maagsap, nadat
deze is opgehouden, weer in wollen gang
kan brengen, als men iets 2oets eet
eehigen tijd na den maaltijd.
Hieruit kan. men de; belangrijke gevolg
trekking maken, dat het raadzaam is, on
geveer een uur na het middageten een
stuk chocolade of een stukje zoete koek
te eten. Dat is dan niet alleen een aange
naam toegiftje, doch ook een nuttige on
dersteuning voor de verdere spijsvertering.
Daar wij hierbij niet, zoóals wij weten,
niet een chemische verking van zoete
spijzen te doen hebben, en het uitsluitend
psychologische uitwerking van den zoeten
smaak is komt het er niet op aan veel
zoetigheid te eten, doch is een klein
stukje, als Iet maar heel lekker smaakt,
al voldoende.
Ook zoét onder het eten.
Ook tijdens den maaltijd is het nuttig,
behalve het eigenlijke voedsel iets zoets te
gebruiken, bijvoorbeeld een kleinen slok
zoet, dik vruchten, ip. Dat bevordert de
toestrooming van het maagsap en draagt
daardoor bij tot 'een betere verwerking
van de spijzen in de maag.
Het maagsap is echter niet het eenige,
dat Wij noodig hebben, om het voedsel
voor de darmvertering voor - te bereiden.
Niet minder belangrijk is de beweging van
den maagwand, die dé spijsbrij goed door
elkaar kneedt, en de vermenging van het
voedsel met het speeksel in den mond. Ook
deze beide verrichtingen werden bij de be
wuste proeven met speciale apparaten ge
meten en daarbij bleek, dat zoute en bit
tere smaken de normale samentreking van
de maag verzwakken, terwijl zoet en
zuur daarop geen invloed hebben, dus in
elk geval de beweging van den maagwand
niet verminderen. De speekselafscheiding
wordt echter door zoet en zout bevorderd;
bij zuur en bitter ontstaat een sprongs
gewijze vermeerdering van de hoeveelheid
speCksel, gevolgd door een snelle vermin
dering van ue speekselafscheiding.
In zijn geheele uitwerking is dus zoet in
eik opzicht bevorderlijk voor de verwer
king van het voedsel in de maag en
daarmede zorgt het er dus ook vooi-, dat
het voedsel dat wij tot ons nemen, ons
lichaam zooveel mogelijk ten goede komt.
„Ja meneer, de boot is een beetje
eigenaardig van ontwerp, maar gemak
kelijk te hanteeren bij hooge zee."
Te Kaapstad is een Duitsche filmexpe
ditie gearriveerd, bestaande uit een tien
tal personen, onder leiding van den heer
K. ölbermann. Deze expeditie is uitgezon
den door de Filmonderreming Kise, die
zich hoofdzakelijk met net vervaardigen
van buiteniandsche cultuurfilms bezig
houdt.
De expeditie zal ongeveer zes maanden
in Zuid-Afrika vertoeven en alles, wat het
Afrikaansche cultuurleven voor interes
sants biedt, op de rolprent vastleggen.
Men wil opnamen maken van het Natu
relenleven, van de Afrikaansche architec
tuur. de landbouw-aangelegenheden. land
schappen, kortom, ales, wat „anders" is.
Bijzondere aandacht zal worden besteed
aan de Duitsche gemeenschap in Zuid-
Afnka." Men wil zooveel mogelijk te voet
reizen en alle bagage zelf dragen. Den
meesten tijd ifrillen de Duitschers in 'ie
open lhpht dc ort re.igen. Wanneer de nach-
ten het toelaten, zullen de expeditieleden
i in eigen tenter kampeeren.
Hoe te lava vernielt de dorpen.
De nieuwe uitbarstingen van den vul
kaan Mauna Loa op Hawaï heeft vele
nieuwsgierigen uit gansch Amerika ja
zelf? uit Europa, naar Hawaï gedreven. De
schepen, welke van hieruit naar Hawaï
varen, zijn uagelijks overvol. De reizigers
behoeven echter niet bang te zjn, dat zij
te laat komen. De lava van den Mauna
Lóa, den grootsten vulkaan ter wereld, is
zóó heet, dat zj jaren noodig heeft, af
te koelen en nogmaals jaren noodig heeft
om te verharden. Eerst na twaalf maan
den zal de door Mauna Loa uitgeworpen
lava niet meer zóó heet zijn, dat men
zich er aan kan branden. Binnen dien tijd
zal zij echter nog zoo warm zijn, dat men
er een spiegelei op kan bakken.
Het ligt voor de hand, dat alle dorpen
en steden, waardoorheen de gloeiende
lava vloeit, n vlammen moéten opgaan.
De inboorlingen gelooven echter niet, dat
het doodende vocht zoo ver zal komen. Zij
zijr. er minstens van te overtuigen, dat
de stad Hilo er door zal worden vernield.
Men denkt n.1. aan een oude legende,
waarin de Godin Pele eens met den Ha-
waïschen zwijnt god .Cf ma Puaa streed.:
Zij verloor, doch werd begenadigd onder
voorwaarde, dat zij ervoor moest zorgen,
dat de stad Hilo eenmaal door kokende
lava in vlammen zou opgaan; en dit be
loofde zijn.
Hilo is een stad van 20.000 mwoners;
sedert onheugelijke tijden is de stad ge-
Vrijwaard gebleven van vernieling door
lava.
EEN GALANTE JUSTITIE,
Waar men zijn leeftijd in
's rechters oor mag fluisteren!
Vanaf een bepaalden leeftijd verraadt,
geen enkele vrouw graag haar leeftijd.
Dit bemerkte het best het Gerechtshof te
Nicaragua, waar 90 procent der vrouwe-
lijke getuigéh liever een mijneed doen dan
haar juisten leeftijd op te geven. Een der
rechters is echter op .-en lumineus idee ge
komen,- welke een einde maakt aan de
leugenachtige verklaringen der vrouwe
lijke getuigen. Vanaf 1 Januari 1936 mag
iedere vrouw die ter verantwooraing voor
den rechtèr is geroepen, haar leeftijd... in
's rechters oor fluister
Men twijfelt er niet aan, of deze maat
regel zal succes hebben.
Uit Johannesburg wordt gemeld; Sir
Patrick Hasting, K.C.,/oormaiig Procu
reur-Genei aal in e Britsche -egeering,
die opdraent Kreeg om in het as. jaar in
een groote ffai.e in de Tra. .svaalrche
af deeling van het Hooggerec.itsb jf op te
treden en die met net oog hierop! examen
moest afleggen in het Romeihsch-ftoi-
landsci recht Statenrecht, is voor
beide examens „gestraald" Krachtens de
wet van 1921 moet Sir Patrick eerst het
advocaten-toelatings-examen afleggen, al
vorens hij in het plaatselijk Hof kon op
treden Hj neeft de voorgeschreven exa
mens verledc ma nc ih Londen 'schrifte
lijk gedaan, doch zakte. En aangezien de
zaak, waarin Sir Paruck moest optreden,
reeds in Feoruari a.s voorkomt; is het
voor Sir PaTriek den lenigsten uitweg,
wanneer nij vóór het einde van .dit jaar
nógmaals eer examen at legt.
De Examinatoren, die Sir Patrick exa
mineerden, waren twee bekende Kaap-
stadsch. advocaten. Siï Patrick Hasting
is een van de meest •ekwame en geziene
adveehten in Lenden.Kij^waS" procureur-
generaal in de Arbeidersregeering Van
1924-
LAAT VOOR EEN KIND „IETS TE
WENSCHÈN" OVER.
In onzen tijd zijn velen geneigd te mee-
nen, dat men het kind zooveel mogelijk
terwille moet zijn in z'n wenschen. Want,
zoo redeneert men, de stumperds zullen
later zooveel moeten missen.
Nu is dit een zeer mooie opvatting van
de oudertaak, doch wij gelooven niette
min, dat er toch een belangrijk gevaar in
schuilt. En wel vooral tegen het belang
van het kind zelf.
Kinderen bijven aan het wenschen. Daar
zijn het dan ook kinderen voor tusschen
haakjes: doen grooten eigenlijk niet vaak
hetzelfde? Jong zijn en wensehen, be-
hooren bij elkaar.
Maar of alle wenschen nu maar dade
lijk moeten vervuld worden, zie, dat Ijkt
ons een vraag, ter overdenking wel
waard.
Daar zjn bjv. wénschen op het gebied
van speelgoed.
Sommige kinderen willen alles hebben,
wat ze zien. Het gekregen speelgoed van
eenige weken terug is ineens niets meer
waard, bj het zien van iets anders.
„Hè, ik wou, dat ik dè.t toch maar ge
kregen had!" zucht het kind.
„Als ik dat nog eens kreeg, dan zou ik
eerst: bij zjn," is de nactische wensch van
een ander.
En het pleit is gewonnen.
De knaap krjgt het begeerde speelgoed.
Totdat eens een vraag komt: 'k Wou.
dat ik de maan had". Men lacht en vindt
dit overdreven. Neen lezer, dezo vraag
werd door een kleinen jongen werkelj'k
eens aan zjn moeder gedaan. En hj' open
de meteen de oogen van deze vrouw in dit
opzicht. Deze moeder zag ineens in, hoe
verkeerd het geweest was, telkens haar
jongen te geven, wat hj plots begeerde.
Er was voor deze knaap niets redelj-
kerwijze dan te vervullen te wenschen
over gebleven.
Én was dit jongetje gelukkig met zijn
prachtige verzameling speelgoed Absoluut
niet. In de eerste plaats niet wegens zjn
min of meer aangekweekte „wensch-ón-
deugd" en daar naast niet, wegens het feit,
dat de ouders hem met al dit mooie speel
goed de heerlj'ke fantasie ontnomen had
den. -
Wat dit laatste beteekënt, kah men eerst
goed bemerken, wanneer men een jongetje,
van minder goed bedeelde ouders beZig
ziet, uit wat blikken doosjes, houtjes en
plankjes enz., een weet-ik-wat voor een
fantastisch kasteel te bouwen!
Veel te vaak wordt de droomenwereld
der kinderen verstoord door het maar da
delijk vervullen hunner wenschen.
Het meeste gevaar in dit opzicht loopen
het eenige en het ziekeljke kind.
Het eerste, meestal door ouders en fami
lie om het hardst verwend, ziet steeds zjn
wenschen vervuld. Het meent tenslotte,
da', ieder op zjn wenken gereed staat. Maar
hoe bedrogen komt het straks uit, als het
met andere dingen te doen krjgt. Dan moet
met „schade en schande" heel wat afge
leerd en heel wat aangeleerd en verdragen
worden. De opvoeding van het ziekelijke
kind is nog wel zoo moeiljk. En we mer
ken het dan ook telkens, dat n& de ziekte
zoo'n kind eigenlijk „bedorven" is. Het
kost dan heei wat moeite zijn wenschen en
de vervulling ervan, tot de ware proporties
terug te brengen. Ik weet, dat het moeiljk
is, maar ik wil toch ook niet nalaten, de
ouders te wijzen op het gevaar van het te
snel in vervulling brengen, wat het kind
zoo maar eens wenscht!
Oppassen en verstandig praten met het
kind en zj hier de boodschap.
