Buitenlandsch Overzicht.
HET
GESTOLEN KIND
leder pak HONIG's VERMICELLI SS>ir. Bouillonblokje GRATIS
Verkorte oorlogsberichten
uit Abessinië.
De rede van
Roosevelt.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
DINSDAG 7 JANUARI 1936
64ste JAARGANG
Het geschil tusschen
sowjet Rusland en
Uraguay
Reist per W.A.C.O. naar
Westfriesland Hoorn -
Edam - Amsterdam
3 X PER DAG
De rede van Roosevelt te Rome
COURANT
Abonnement per 3 maanden bjj vooruitbet.: Heldersche Courant j 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Neder! Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 et.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bjj vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bjj niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Roosevelt over de internationale vraagstukken.
Middel landsche Zee-probleem.
Itailë
en
het
Het Middel'
landsche Zee
vraagstuk.
De redevoering van
Roosevelt, waarnaar niet
zonder belangstelling in
Europa is uitgezien, is
Vrijdagavond uitgespro
ken. De houding van de
Vereen. Staten in verschillende Europeesche
vraagstukken en in het bizonder ten opzichte
van het Abessjjnsche probleem, heeft de volle
belangstelling van Europa. De Vereen. Staten
Immers kunnen, naar den mensch gesproken,
door hun houding een oorlog doen ophouden of
voortgang doen vinden en het is daarom van
groote beteekenis welk standpunt ze ten op
zichte van Europa innemen. Nu, daarover heeft
Roosevelt wel het een en ander gezegd, dat de
Nw. Rott. Crt. een hoofdartikel in de pen gaf,
met den kop .Roosevelt als zedenmeester",
-Over het internationale gedeelte van de rede
zegt het blad dan o.m.:
O zeker, het was alles erg juist wat hjj daar
over zei. Hjj schetste de dictatuur, zooals zfl
dat steeds meer gaat verdienen.
Of het echter helpt, dit alleen maar te zeg
gen? Gewoonlijk maakt men er de betrokke
nen slechts woedend mede. Wjj zouden, met
weinig kansen van falen, de oordeelen, die ons
over dit gedeelte van Roosevelt's rede uit
Duitschland en Italië zullen bereiken, zelf kun
nen fabriceeren, als wj) maar wisten, hoeveel
daar van die rede zal worden bekend gemaakt.
Ontstaat er in onze nationale samenlevingen
«en opstandige ontevredenheid, dan neemt men
maatregelen, waarvan men hoopt, dat zjj reeds
door preventieve uitwerking, onlusten zullen
voorkomen.
Roosevelt echter geeft, na het gevaar te
hebben geconstateerd, duidelijk te kennen,
dat Amerika er niets voor voelt, zijn aan
deel te nemen in het handhaven der alge-
meene veiligheid, ofschoon Juist zijn deel
neming die veiligheid meer dan iets anders
zou waarborgen, Amerika zal niet meer
dan normaal verkoopen aan een twistzoe
ker en dan vooral geen wapens. Dat ljjkt
hem genoeg.
Als allen er zoo over dachten, kon iedere
twistzoeker gerust zjjn gang gaan tegenover
zwakkeren, of slechter geoutilleerden. Roose
velt rekent er echter op, dat anderen hun plicht
zullen doen. Hjj acht de zjjne vervuld met ver
manen. Hjj is als de man, die zjjn medeburgers
met veel zalving op het brandgevaar wjjst,
maar zich zelf er van ontheven acht, aan de
vrtjwillige brandweer deel te nemen.
Wjj meenden den tollenaar te hooren in den
man, die Juist als president der Vereenigde
Staten, in sommige opzichten minder recht van
spreken had dan wie ook ter wereld. Vooral
tn betrekking tot Italië. Want geen land heeft
«r zooveel toe bijgedragen, Italië tot zijn despe
raat avontuur te drijven, dan Juist Amerika,
In een correspondentie van de Times uit
Rome is het dezer dagen nog zoo terecht op
gemerkt: Zou er geen immigratieverbod naar
Amerika hebben bestaan, dan zou Italië ook
nooit aan een oorlog in Oost-Afrika hebben
gedacht.
Amerika heeft, op grond van een stelsel,
dat jammerlijk gefaald heeft, in den tijd toen
het zelf groote behoefte aan menschen had,
Immigratie en de productie van anderen bui
ten zjjn grenzen gehouden. En nu hooren wij
den president van dat land de slachtoffers vol
zalving de les lezen, daarbij vooral het stand
punt handhavende, dat hem alles slechts als
zedemeester aangaat.
Hoe Juist wij ook vele van zijn opmerkingen
vinden, wjj kunnen de gevoelens der Italianen
er tegenover begrijpen.
Het bovenstaande slaat op Roosevelt's alge-
meene beschouwingen.
Wat zjjn plannen tegenover de gebeurtenis
sen van het oogenblik betreft, daaruit zal men
weinig nieuws vernomen hebben. Opmerkelijk
was, dat hij sprak van den strijd tegen het
ontstaan of voortbestaan van autocratische in
stellingen, die voor het binnenland slavernij
en voor het buitenland een aggressieve hou
ding meebrengen". Zoo heeft nog geen
westersch staatsman over Italië en Duitsch
land gesproken. Allen, Hoare, Baldwin, La val,
hebben de houding aangenomen, dat de binnen-
landsche aangelegenheden der anderen hun
niet aangaan. Maar Roosevelt oordeele anders.
De ingediende bepalingen spreken voor zich
zelf. Opmerkelijk is, dat de Monroeleer haar
uitdrukking zal vinden in een amendement,
dat verkoop van wapenen aan Amerikaansche
staten, die met een niet-Amerikaansche staat
in oorlog zjjn geraakt, toestaat. De beperking
van den verkoop van petroleum aan Italië in
grooter hoeveelheid dan in normale tijden, zou
in toepassing reeds met een embargo vrijwel
gelijk staan, daar Italië slechts een klein ge
deelte van zijn olieproducten uit de Vereenig
de Staten placht te betrekken. Een verscher
ping van het beginsel der embargo-bepalingen
in het algemeen, in den geest van den Volken
bond, is het denkbeeld, den president het recht
te geven, het embargo op bepaalde oorlog
voerenden niet van kracht te verklaren. Dat
zou een bevoordeeling van den aangevallene
kunnen meebrengen, gelijk Abessinië nu van
de sanctielanden" ten deel valt, in afwijking
van de „neutraliteit", zooals zij verder in het
ontwerp uitdrukking vindt.
SIK ER1C DRUMMOND,
de vroegere secretaris-generaal van den
Volkenbond, die benoemd werd tot
Britsch gezant te Rome.
De voorzitter van den
Italiaanschen senaat,
Federzoni, heeft ter ge
legenheid van de Inwij
ding van het Instituut
voor de studie der inter
nationale politiek, een redevoering uitgespro-
De rede'
voering van
Roosevelt
FEUILLETON
EEN VERHAAL UIT AFRIKA
m
Ze antwoordde niet en voor ze woorden
had kunnen vinden, zei Rimington:
Neem mij niet kwalijk! Ik heb geen
recht om dat te vragen. Maar de gedachte
kwam opeens bi) me op. Ik zal de dragers
roepen.
Hjj liep naar de opening van de tent en
op hetzelfde oogenblik stak een van de dra
gers zjjn hoofd naar binnen.
Aha, dat zal Jules Legrand zijn. Ik ben
benieuwd of we voor uw verloofde zullen
Moeten vechten, miss Donthorne.
Hjj liep naar buiten en op hetzelfde oogen
blik klonk Jules Legrand's stem dreigend:
Mflnheer, wat doet u hier in m(jn ka
mer?
Honor liep haastig de tent uit en zag Ri
mington naar het vuur toegaan en er met
zjjn voet een nieuw stuk hout op schoppen.
De vlammen laaiden bijna dadelijk hoog op
en ze zag hoe de twee mannen elkaar zwij
gend aankeken over het vuur; zjj zag ook
hoe er een blik van ontsteltenis over Le
grand's gezicht was gekomen. Toen lachte
Rimington kort:
Herken Je me Legrand? Ja? Dan zal ik
Je vertellen wat ik hier doe.
Ik ben hier gekomen op verzoek van miss
Donthorne om sir George mee te nemen.
De andere vloekte woedend, maar Riming
ton vervolgde:
Je schijnt verbaasd te zijn. Legrand. Dat
begrijp Ik. Maar de wonderen zijn de wereld
nog niet uit. En deze ontmoeting is een van
die wonderen. Of vergis ik me? Is die man
daar in de tent...
Monsieur!
Er lag iets waarschuwends in die Btem
en Legrand's oogen flitsten snel in rionor's
richting met een veelbeteekenden blik. Het
meisje merkte dien blik op en vroeg zich af
wat die beteekende, terwijl Reminglon blijk
baar iets anders zei dan hij oorspronkelijk
van plan was geweest.
Mannering gaat met me mee.
Neen, riep de Franschman heftig.
Ja. Miss Donthorne heeft het mij ver
zocht: het is aan haar om te zeggen waar sir
George heeii moet.
Legrand wendde zich met een blik naar
Honor.
Mademoiselle, u weet niet wat u doet!
Deze man... is de ergste vijand van uw ver
loofde! Als die er zelf toe in staat was zou
hfl u verbieden te gaan. U moet hier bij ons
blijven. Dat zou Mannering's wensch zijn. Ik
smeek u... verander het plan en blijf.
Het meisje keek van den een naar den
apder en zag dat Rimington's oogen haar
ernstig aanzagen. Hij negeerde de woorden
van den ander en vroeg eenvoudig: Gaat u
mee?
Honor aarzelde geen oogenblik. Er was
veel dat zij niet begreep, maar wat Jules Le
grand beweerde, maakte niet den minsten
Indruk op haar.
Ja, zei ze.
Neen, riep Legrand, terwijl hjj een snelle
beweging maakte. Er flitste iets in het licht
van het vuur en Honor zag, dat het een
zwaar automatisch pistool was. Ze wachtte,
zonder eenige vrees, want diep in haar hart
was het vaste vertrouwen, dat de Engelsch-
man met zijn ernstige oogen ook deze hinder
paal zou overwinnen.
ken over het probleem van de Middellandsche
zee.
In deze rede stelde hij in het licht, dat ten
gevolge van het fascistische herstel van Italië
en de versterking van zijn politieke en mili
taire macht Londen vrees ging koesteren voor
de traditioneele verhouding van krachten in de
Middellandsche Zee en argwaan opvatte ten
opzichte van de Italiaansche bedrijvigheid,
vooral na de tot stand koming van de Fransch-
Italiaansche overeenstemming. Daarom be
strijdt Londen de gewettigde eischen van
Italië in Abessinië, door middel van het Vol
kenbondspact.
De crisis zal overwonnen worden dank zjj
de vastberaden voortzetting van de Italiaan
sche actie, ten behoeve van de noodzakelijke
doeleinden. In de Middellandsche Zee vormt
Italië een niet op te heffen politieke werkelijk
heid en niemand kan verlangen dat een volk
van 44 millioen zielen afstand doet van zijn
eigen ontwikkeling en toekomst.
Italië heeft geen enkele reden en heeft er
ook geen belang bij de Engelsche posities in
Afrika te verzwakken, maar het heeft behoefte
aan een recht op een heter begrip voor zijn
eigen belangen. Het probleem van de Middel
landsche Zee, dat met dat van Oost-Afrika
het eenige probleem vormt, is voor Italië in
de allereerste plaats een vraagstuk van de
onafhankelijkheid.
RO MA IN BOLLAND,
de beroemde Fransehe schrijver,
wordt 29 Februari 70 jaar.
Litwinof verzoekt plaatsing van het
geschil op de agenda der aanstaande
zitting van den Volken bondsraad.
Het Volkenbondssecretariaat heeft zoo juist
de wensch van Litwinof van 30 December
openbaar gemaakt, waarin deze tot den se
cretaris-generaal van den Volkenbond het ver
zoek richt het geschil tusschen Sowjet Rusland
en Uruquay over de verbreking der diploma
tieke betrekkingen tusschen beide landen op
de agenda van de op 20 Januari beginnende
zitting van den Volkenbondsraad te plaatsen.
De Sowjet regeering beschouwt de hande
ling van Uruguay als onvereenigbaar met den
eerbied die Uruguay aan zijn Volkenbonds-
verpiichtingen verschuldigid is.
Onder deze omstandigheden en met het oog
op artikel elf van het Volkenbondsverdrag, dat
aan ieder Volkenbondslid het recht verleent
de aandacht van den Volkenbondsraad te ves
tigen op alle omstandigheden die den vrede
of de goede verstandhouding tusschen de vol
keren in gevaar kunnen brengen, heeft de
Sowjet-regeering besloten den toestand, ont
staan door de overtreding door Uruguay van
de voorschriften van artikel 12 paragraaf 1
van het Volkenbondsverdrag, bij den Volken
bondsraad aanhangig te maken.
Zaterdagavond heeft Roosevelt de president
der Vereenigde Staten ter opening van het
Congres een rede uitgesproken, waaraan het
volgende is ontleend:
De politiek, aldus de president, die er op
gericht was goede betrekkingen tusschen de
Amerikanen te scheppen is geen ideaal meer,
doch is werkelijkheid geworden. Sedert den
zomer van 1933 echter zijn de stemmingen en
de doeleinden van de regeerders van talrijke
groote volken in Europa niet meer gericht op
den vrede en op een goede verstandhouding
tusschen de volken.
De dreigende toestand.
Het is zoover gekomen dat het Amerikaan
sche volk kennis moet nemen van een groei
ende slechte gezindheid, van neigingen tot den
aanval, van bewapeningen die een gevaar op
leveren voor de prikkelbare geestesgesteld
heid. De toestand heeft vele elementen In zich
die leiden tot de tragedie van een algemeenen
oorlog.
Vandaag den dag is er grond voor pessi
misme.
Het ware onnut te verkondigen, dat die vol
ken die bedoelde naties, welke beheerscht wor
den door die autocratische geest en gezindheid
tot agressie, vormen, geen sympathie zouden
koesteren voor hun vereerders, en dat hun ge
legenheid geschonken wordt zich te uiten en
den gang der dingen naar hun wensch te wij
zigen.
Daar de middelen die de democratische re-
geeringsvorm ten dienste stelt, voor hen niet
bestaan, volgen die volken blind en hardnek
kig de leiding van hen, die den autocratischen
staatsvorm belijden.
Die volken, die expansie zoeken, herstel van
onrechtvaardigen toestanden, voortvloeiende
uit voorafgegane oorlogen, die afzetgebieden
zoeken voor hun handel, voor hun bevolking,
of zelfs gelegenheid om hun eigen vreedzame
bijdragen aan den voortgang der beschaving
te toonen, slagen er niet In dat geduld te too-
nen dat noodig is om langs redelijken en wet
tigen weg, door vreedzame onderhandelingen,
of volgens de schoonste beginselen der recht
vaardigheid zulks te bereiken.
Zjj zjjn dan teruggekeerd tot het oude ver
trouwen in het recht van den sterkste, en tot
het fantastische geloof dat alleen zij zijn uit
gekozen om een zending in de wereld te heb
ben, die alle anderen landen noodig hebben en
zullen aanhooren. En die anderen zullen hun
onderworpen zijn!
Ik erken, aldus Roosevelt, dat deze woorden,
die ik met zorgvuldige overweging heb geko
zen, niet aangenaam zijn voor het land, dat,
begrijpend dat het voor hem bestemd is, zich
aantrekt wat gezegd wordt.
Den wereldvrede en den wil tot een
Alle Inlichtingen bij de agenten en de chauffeurs
goede verstandhouding staat slechts 10
of 15 der menschheid in den weg.
Dat is de reden waarom de pogingen om
te komen tot beperking van de bewapening
niet alleen mislukt zijn, maar gevolgd zijn
door nieuwe bewapeningen in de lucht en op
het land en dat is ook de reden waarom de
pogingen om te komen tot een beperking van
de bewapening ter zee voor de komende jaren
zoo weinig succes hebben.
President ROOSEVELT.
De houding van de Vereenigde
Staten strikt neutraal.
Maar mochten de Vereenigde Staten en de
andere volken van Amerika tegenover dezen
toestand geplaatst worden, dan kunnen zij
geen andere houding aannemen dan een strikte
neutraliteit, die er op gericht is niets te doen
dat het conflict kan aanwakkeren, vastbeslo
ten door een passende verdediging zich er voor
te behoeden in dit conflict verwikkeld te raken
en aangevallen te worden, en wettigen steun en
hulp te verleenen om andere naties terug te
brengen tot het gebruik van middelen des vre-
des en van goede gezindheid jegens elkander,
Roosevelt zeide ten slotte dat in democrati
sche landen de groote zorg van het volk ge
richt is op de verhindering van het voortbe
staan of het ontstaan van autocratische in
stellingen die voo het binnenland slavernjj en
voor het buitenland een agressieve houding
meebrengen.
De indruk in de Ver. Staten.
Reuter meldt uit Washington, dat de Demo
craten eens van zin zjjn in het prijzen van de
boodschap van Roosevelt. Eenige republikeinen
uiten daarentegen hittere commentaren, maar
het meerendeel van hunne collegae sluit zich hjj
den lof aan.
Persstemmen over Roosevelt's rede.
Naar Reuter uit New York meldt, noemen
de oppositiebladen de rede van Roosevelt
een theatrale verkiezingstoespraak. De New-
York Herald Tribune spreekt van het schril
contrast tusschen de toewjjding voor den vrede
in het buitenland en de opwekking van haat in
het binnenland.
Aan de GanaJe Doria hebben de Italia
nen het plaatsje Amino bezet. Voorts vie
len zjj een Abessjjnsch kamp aan bjj Areri
dat zjj na een hevig gevecht veroverden.
De Abessiniërs lieten 150 gesneuvelden
en gewonden op het slagveld achter.
Het Italiaansche legerbericht maakt
voorts gewag van gevechten tusschen pa
trouilles in Tembien en bjj de samenvloei
ing van de Gabat en de Geva.
Officieel wordt te Rome meegedeeld,
dat Zaterdag twee Italiaansche vliegers
in het Noordwesten van Abessinië bjj de
grens van den Soedan zjjn neergeschoten.
Van de Abessiniërs, die bjj het bom
bardement van het Roode Kruis-hospl-
taal bjj Dolo gewond zjjn, zjjn er 20 over
leden, zoodat het totaal aantal slachtof
fers thans 50 bedraagt,
Italianen hebben gisteren langs het
geheele Noordeljjke front intensieve bom
bardementen uitgevoerd, die vooral in het
Wolbal t-gebied groote schade hebben ver
oorzaakt.
De Engelsche gezant te Addis Abeba
heeft zjjn regeering het bombardement op
ambulance van Dagaboer bevestigd. Men
zal een officieel rapport doen opmaken.
De Sun van Baltimore zegt, dat Amerika
dankbaar is voor do openhartigheid, waarmee
de president do bedreiging van den vrede van
do zjjde der autocratisch geregeerde staten
heeft gebrandmerkt.
De Amerikaansche neutraliteit.
Naar Reuter uit Washington meldt, is bjj
Je Amerikaansche Kamer nog een derde ont
werp neutraliteltswet ingediend door een af
gevaardigde van Indiana. Dit is het strengste
van de drie en verbiedt den uitvoer en het
verschaffen van leeningen aan de oorlogvoe
renden, zoodra een oorlog Is uitgebroken.
De indruk in Duitschland.
Naar de Berljjnsche correspondent van
Havas meldt heeft de boodschap van presi
dent Roosevelt aan het Congres in Duitsch
land diepen indruk gemaakt. Men heeft er
met voldoening kennis genomen van de nieuwe
strooming in de Ver. Staten en merkt op dat
wanneer Amerika in 1915 had geweigerd oor
logsmateriaal aan de oorlogsvoerenden te
leveren het niet in het conflict zou zjjn be
trokken.
De petroleum kwestie minder ge-
vaarljjk geacht.
In officieele kringen te Rome wensehte men
zich Zaterdag nog niet uit te laten over da
rede van Roosevelt en over de nieuwe Ameri
kaansche neutraliteitsmaatregelen, aangezien
men eerst den volledigen tekst wenscht te
kennen.
Niettemin heeft het feit, dat Amerika de
verschepingen van oorlogsmaterialen, zoo lang
die de normale hoeveelheden niet te boven
gaan, niet zal stopzetten, hoop gewekt, welke
hoop nog wordt versterkt, door de meening
dat Engeland te Genève niet het initiatief zal
nemen tot het instellen van een embargo op
petroleum.
Onderwijl stond Legrand kwaadaardig en
triomfantelijk te lachen.
Monsieur Rimington, wilt u zoo goed
zijn onmiddellijk te vertrekken. En u, made
moiselle, moest maar naar uw tent gaan.
Ze had nog maar een paar stappen gedaan
toen ze den Franschman hoorde lachen en
dreigend bevelen: Vooruit hond!
Wel, Legrand, aangezien er niets anders
opzit... Ze draaide haar hoofd om bij die on
verschillige woorden en zag wat er gebeurde.
Rimington sprong, lenig als een tijger,
dwars over het vuur... uit Legrand pistool
Kwam een lichte flits, nog één, en nog één,
maar de kogels floten tusschen de toppen van
de hoornen, want Rimington's eene hand had
den Franschman bjj de pols gegrepen, terwijl
de andere hem vasthield bij den nek.
Het schieten hield op en de Engelschman
deed een stap achteruit, zjjn gebalde vuist
schoot uit en trof den ander precies op het
hart. Legrand zwaaide achterover, verloor
zjjn evenwicht door de kracht van den slag,
viel en bleef onbewegelijk liggen. Uit de
duisternis kwamen zijn dragers aanhollen, op
geschrikt door de revolverschoten; maarAlec
Rimington draaide zich om en zei Iets op ge
biedende toon tegen hen en ze bleven staan
als verschrikte schapen, terwijl de een na
den ander naar het vuur afdroop. Rimington
lachte en gaf zjjn eigen mannen een kort j
bevel met een blik op den bewusteloozen
Legrand.
Leg den zieken Bwana uit de tent op de
draagbaar en vouw de tent op. Die tweede
ook.
De dragers haastten zich om zjjn bevel uit
te voeren, terwijl de Engelschman een wakend
oog hield op de Inboorlingen bij het vuur en
hun hulpeloozen meester. In wonderbaarljjk
korten tijd lag Mannering op de draagbaar,
de tenten waren opgebroken en ze waren
klaar om te vertrekken en toen pas maakte
Rimington aanstalten om te zien hoe het met
zjjn overwonnen vijand was. Terwijl hjj zich
over hem heenbukte liep Honor op hem toe.
Is... is hjj dood?
Ik ben bang van niet, was het laconieke
antwoord. Ik had hem tot mosterd moeten
slaan, schurk dat hjj is. Maar daar is nu niets j
meer aan te doen. Kom, miss Donthorne, we
moeten gaan!
Ze trokken weg van Jules Legrand en zjjn
angstige dragers, het bosch in, waar veilig
heid hen wachtte.
HOOFDSTUK IX.
De zon was nog niet opgegaan, maar in
Rimington's kamp was alles al in beweging
en toen Honor te voorschijn kwam uit Manne
ring's tent, stond het ontbjjt klaar en waren
de dragers bezig alles gereed te maken voor
het vertrek.
Morgen, miss Donthorne, begroette
Remington haar. Ik hoop, dat de weder
waardigheden van gisteravond geen kwaad
hebben gedaan
Absoluut niet, antwoordde ze opgewekt.
Prachtig! en de patiënt?
Vast in slaap. Ik geloof, dat hjj nu
werkeljjk geen koorts meer heeft.
Ik hoop het, maar het is altjjd een hard
nekkige geschiedenis.
Zjjn toon verontrustte Honor. Hjj scheen
volkomen onverschillig ten opzichte van Man
nering. Ze zag de toebereidselen voor het ver
trek en vroeg:
Gaan we weg?
Ja, zoo gauw als u ontbeten hebt miss
Donthorne en de zon op is...
Ze wierp een aarzelende blik in de richting
van Mannering's tent.
Rimington raadde haar onuitgesproken ge
dachte.
U bent ongerust over Mannering, Is het
niet? Maar van twee kwaden moeten we het
minste kiezen. Ais we niet gaan, zullen we
den strjjd tegen Legrand moeten aanbinden,
want hjj zal het er zeker niet bjj laten. De
wouden van de Congo zijn Hyde Park niet.
Er gebeuren dingen in Afrika die nooit in de
Times komen. Het eenige recht dat hier geldt
is het recht van de sterkste; en we zouden
in de pan gehakt kunnen worden zonder dat
de Belgen in M'Buba er ooit iets van zouden
merken. En er zjjn mogeljjkheden in dit ge
val die u niet kent, miss Donthorne. Legrand
is een vreemde persoonljjkheid en... en...
priester.
Dat weet ik, zei ze.
O, wist u dat? Wel, maar er zjjn an
dere dingen die u niet weet. Hjj is koek en
ei met de stammen hier in de buurt. Ik ver
denk hem van practjjken waar u van zoudt
gruwen. Juist van zjjn priesterschap heeft
hjj heele slechte practjjken overgehouden en
Afrika is een ideaal land voor menschen van
dat soort. Legrand had dat ook heel gauw
in de gaten. Hjj had geweldige invloed op
de inboorlingen hier hjj is een soort hooge-
priester hier geworden van de een of andere
gruwelijks godsdienst, die alles behalve wars
is van bloedoffers en dergeljjke plechtigheden.
Als hjj er werkeljjk zijn zinnen op gezet
heeft om ons te krijgen en dat heeft hjj
zeker dan staat ons een vroolijke tjjd te
wachten.
Denkt u dat hjj ons vervolgen zal?
Rimington knikte.
Ik hoorde vannacht trommels roffelen
niet dat gewone helsche geroffel, dat ze
lederen avond doen, maar signalen en dat
kon wel eens beteekenen, dat Legrand al op
het oorlogspad is. Ik had er gisterenavond
het volle recht toe om hem dood te schieten,
maar er waren redenen...
Hjj zweeg, lachte een beetje gedwongen en
haalde zjjn schouders op.
Dat is de toestand, miss Donthorne, dus
U zult wel begrjjpen waarom we zoo gauw
mogelijk moeten vertrekken. Hoe verder we
weg zjjn hoe beter. U zult me wel willen
excuseeren, als ik niet met u ontbjjt. Ik heb
nog een paar dingen te doen..
Hjj ging heen en Honor ging machinaal
zitten en at wat de zwarte drager haar voor-
zltte, diep in gedachten verzonken over wat
ze gehoord had.
Ze begreep maar half wat hjj gezegd had
over Legrands connectie met de heidensche
stammen uit de buurt, maar wat ze begreep
was genoeg om haar te doen huiveren van
afkeer. Ze besefte volkomen welke gevaren
hen nog te wachten konden staan als Le
grand hen werkeljjk achtervolgde. Ze durfde
er niet verder aan te denken en haar ge
dachten sprongen over op een ander onder
werp. Ze dacht aan den half uitgewischten
naam dien ze gelezen had op den grafsteen
en aan het feit, dat het George was geweest,
die het bevel had gegeven het opschx-ift weg
te beitelen. Wie was de doode, wier naam ze
gehoord had van Mannering's lippen? Maar
terwjjl ze die vraag stelde, verbaasde ze zich
er over, dat het antwoord, behalve dat het
misschien een oplossing van alle geheim
zinnigheid zou zjjn, haar verder onbewogen
liet, ofschoon het haar, met het oog op zjjn
langdurig verbljjf in Afrika, het waarschjjn-
ljjkst leek, dat de doode Madeline zjjn vrouw
was geweest. Die gedachte liet haai- volko
men koud. Haar verloving met Marmering
leek haar thans iets onwezenlijks, iets onbe
staanbaars, toe. De verhouding was al ge
spannen geworden door de tweeslachtigheid,
die ze Intuïtief In hem voelde en Riming
ton's vraag van den vorigen nacht had haar
laatsten twjjfel weggevaagd.
(Wordt vervolgd).