Buitenlandsch Overzicht.
JleiótfKt^Waco;
Na het overlijden
van Koning George.
HET
GESTOLEN KIND
Verkorte oorlogsberichten
uit Abessinië.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
De nieuwe vorst tot koning uitgeroepen.
De kwestie van
Dantzig,
No. 7703 EERSTE BLAD
DONDERDAG 23 JANUARI 1936
64ste JAARGANG
Het heengaan van den meest'democratischen vorst van de wereld
niet alleen door zijn onderdanen beteurd. - Hoe ontwikkelt zich
de strijd in Oost-Afrika.
3 maal per dag Den Helder.
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland.
De strijd in
Oost-Afrika
FEUILLETON
EEN VERHAAL UIT AFRIKA
A.s. Dinsdag wordt de koning begraven.
COURANT
Abonnement per 3 maanden bjj vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50,11.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekenlng No. 16066.
ADVERTENTIE Nl
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij- vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 16 ct. per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 Ct
Met koning George V
is de meest democrati
sche vorst van de we
reld heengegaan, een
vorst die tot het hart
van zijn volk gesproken heeft en die dat hart
veroverd had door zijn eenvoudig optreden
en meeleven met de nooden van dat volk.
Het is dan ook geen opzienbarend ver
schijnsel dat b.v. een blad als „Het Volks
blad" een pagina aan het heengaan van den
Engelschen koning wijdt en daarin zijn ver
diensten naar voren brengt.
Het blad zegt o.m.:
Als wij schrijven, dat de overleden Koning
tot een der populairste mannen van het
ganse Britse Rijk behoorde, is dit geenszins
een banaliteit bij een sterfbed. De overleden
monarch was gerespecteerd bij al zijn onder
danen, ook bij hen, die om principiële rede
nen de republiek verkiezen boven de monar
chie.
En verderop heet het:
De grootste verdienste van koning George,
waardoor hij ook op het respect uit de ar-
beidswereld aanspraak maken kan, was wel
deze: hij heeft zich, in tegenstelling tot vele
andere monarchen uit zijn tijd, een onbe
rispelijk constitutioneel vorst betoond. Van
de democratische grondwet van zijn land is
hij nimmer afgeweken, noch naar de letter
noch naar de geest. Nooit heeft hij zich door
een bepaald volksdeel tegen een ander volks
deel laten misbruiken en daarom mag van
hem in de eerste plaats worden gezegd, dat
hij als onafhankelijk en als onpartijdig man
stond boven de partijen. Ook geen volksdeel
in Engeland, hoe conservatief van politieke
richting ook, heeft ooit getracht het Ko
ningschap tegen een ander volksdeel in be
weging te brengen en daarom zijn zo tref
fend ju'st de reeds aangehaalde woorden van
Lansbury: „Deze jubileumfeesten dragen geen
enkel politiek karakter". „God save the
King" is het nationale volkslied van iederen
Engelsman. De doodarme mijnwerker van
Zuid-Wales en de welgestelde van de City
zingen het beiden. Het is het lied van alle
Engelsen, van alle Engelse democraten. Tot
een lied van de reactie is het nimmer
ontaard.
Alle bladen, zonder uitzondering, wijzen op
de democratische verdiensten van Engelands
koning. Zoo zegt het „Hbl." b.v.:
Koning George V is ongetwijfeld een „volks-
vorst" geweest in den waren zin van het
woord. Hij heeft niet slechts zijn volk als
lichtend symbool gediend, maar ook met zijn
diepe menschelijke gevoelens hartelijk met
zijn volk medegeleefd. Edward Vn, zijn voor
ganger, heeft het koningschap reeds het
democratische karakter verleend, dat het
tegenwoordig bezit en waardoor het in de
volksgevoelens zoo'n breeden grondslag
vindt. Koning George heeft deze traditie ver
sterkt en door zijn eenvoud en minzaamheid,
zijn onverflauwde belangstelling voor en
deelneming in de vreugden en nooden van
zijn volk aan het koningschap, een persoon
lijke noblesse gegeven, waardoor zijn volk
diep in het hart getroffen werd en het ka
rakter verkreeg van een groot gezin.
Wieringermeer Medemblik - Hoorn -
In zijn radio-rede, die de eerste minister
van Engeland, Dinsdagavond heeft uitge
sproken, heeft deze o.m. gezegd:
Gedurende misschien de moeilijkste 25 jaar,
die eenig vorst in ons midden heeft beleefd,
heeft onze Koning eigenschappen van hart en
geest ten toon gespreid die het heele volk,
hier en over den Oceaan, tot hem hebben ge
trokken.
De wereld is een ernstige wereld geweest,
maar hij heeft zijn rol gespeeld op heroïeke
wijze.
Baldwin wees ook op het smartelijke van
het verlies dat de koning geleden heeft in
het heengaan van zijn zuster.
De dood van zijn zuster gaf hem een
grooten schok, de gemeenschappelijke herin
neringen uit de kinderjaren verbleekten. Het
was geen formeele band die den Koning aan
zijn zuster bond; alle avonden belde de Koning
haar op als hij haar niet gezien had, en ver
telde haar wat hij dien dag had gedaan.
Over de laatste oogenblikken zei de
premier:
Ofschoon veel van die laatste oogenblikken
geheiligd zijn, mag ik u toch wel dit zeggen:
de Koning had oogenblikken van bewustzijn
en in die oogenblikken was het steeds een
woord van dank, dat hem ontsnapte, of een
woord van vriendelijke bezorgheid voor zijn
gade of kroost, maar tot zijn secretaris zeide
hjj nog: Hoe is het met het Rijk. En de secre
taris antwoordde: Allright Sire. En de Koning
glimlachte en sliep weer in. En in zijn onder
bewustzijn heeft de liefde voor zijn volk, voor
de familie, tot welke hij met Kerstmis nog
gesproken had, zijn laatste oogenblikken on
getwijfeld verhelderd. Achter den luister van
zijn hooge positie, arbeidde hij In den staat,
in welken God hem had geplaatst.
hulpmiddelen worden toegevoerd om het den
tegenstand mogelijk te maken.
Het is thans gemakkelijker uit het Zuiden
het hart van het rijk te bereiken dan uit het
Noorden. De 350 kilometer, welke Warandab
scheiden van de lijn DzjidzjigaHarrar
Diredawa zijn ongetwijfeld gemakkelijker dan
de 500 kilometer die Makallé scheiden van
Addis Abeba.
DE NIEUWE GENERATIES
IN DE ENGELSCHE POLITIEK.
De laatste week is
voor de Abessijnen geen
beste week geweest. Hoe
men ook tracht te ver
bloemen, het groote ver-
Hes dat de troepen van Ras Desta geleden
heeft, er zijn te veel teekenen die er op wijzen
dat de Abessiniërs een zware nederlaag
hebben geleden.
De militaire medewerker van de Gazeta del
Popelo te Turijn behandelt de vooruitzichten
na de doorbraak bij Dolo. Volgens hem is het
leger van Ras Desta volkomen verloren, zon
der dat er mogelijkheid van herstel bestaat.
Graziana zou een te goed veldheer zijn, dan
dat hij zich een zekere overwinning zou laten
ontgaan.
Nu ras Desta en Dedzjas Beiene Meret
buiten gevecht zijn gesteld en daarmede elk
gevaar voor binnendringen op Italiaansch ge
bied is geweken, kan Graziani den strijd met
ras Nassiboe bij Gorrahei weer opnemen. De
toestand is thans volkomen gewijzigd, het is
niet meer 3 tegen 1 doch 1 tegen 1, waarbij
voor Italië buitendien nog de moreele winst
van voordeel is.
Zonder twijfel zullen zich thans alle krach
ten op het Somalifront richten. Een kenmerk
van een kolonialen oorlog is deze snelle wijzi
ging van den toestand.
Volgens den schrijver bouwt men geen
luchtkasteelen, indien men zegt, dat Graziani
thans zijn blikken kan richten op het hoog
land van Harrar. Met de bezetting van dit
gebied zal de beslissing vallen; een ineenstor
ting van het Abessijnsche keizerrijk zal dan
onvermijdelijk zijn, aangezien hier alle wegen
uit Britsch en Fransch Somaliland samen-
loopen, langs welke het vijandelijke leger de
MALCOLM MACDONALD,
MacDonald's zoon, die minister van
koloniën is.
ÜANDOLPH CHURCHILL,
de zoon van Winston Churchill, die tot
de oppositie-vleugel van de conservatieven
behoort.
Scherpe woorden van Eden cn
van de andere raadsleden aan het
adres van den Senaat van Dantzig.
De Volkenbondsraad heeft gisterenochtend
het rapport van den hoogen commissaris van
den Volkenbond te Dantzig, Lester, behan
deld, dat, zooals bekend, scherpe aanklachten
tegen den Senaat van Dantzig over niet eer
biediging van de door den Volkenbond ge
waarborgde grondwet van de vrije stad Dant
zig inhoudt.
Eden heeft als rapporteur voor den Raad
op den ernst van den toestand gewezen,
daarbij verklarende, dat hij aan de goede
trouw en den goeden wil van den Senaat van
Dantzig tot naleving van zijn verplichtingen
23)
Honor bleef zwjjgend staan. Was het
*erkeljjk een goed einde? Moest ze zijn ver
haal gelooven? Ze herinnerde zich weer het
gezicht tusschen de bladeren, waarnaar Fa-
tuma had gewezen. Intuïtief voelde zjj dat
hij de waarheid verdraaide; dat hjj niet alleen
hun zoogenaamde redder, maar ook de onbe
kende aanvaller was geweest. Ze huiverde
«ven; hjj zag het, begreep misschien de reden
«rvan en merkte Ironisch op:
U bent koud, mademoiselle, en het is
toch een warme nacht. Het is niet goed om
*oo te huiveren in Afrika. Het is de voorbode
van de koorts. U moet kinine nemen. Ik zal
Vat voor u halen.
Hjj haastte zich naar zjjn tent. Honor keek
hulpeloos naar Mannering, maar besefte al
spoedig, dat ze bjj hem geen steun zou vin
tien, want ln zjjn glinsterende oogen was een
afwezige blik en op den grond bjj zjjn rech
terhand lag een omvergegooide tinnen beker,
htaar hjj was haar eenige hoop, en ten einde
*aad liep ze haastig op hem toe.
George, zei ze zacht, maar met nadruk,
George!
Mannering bewoog even, deed een poging
uit zijn stoel op te staan en viel toen weer
terug met een half dronken lach, terwjjl zijn
hoofd voorover zakte. Ze stond op hem neer
te kjjken in het wanhopige bewustzijn, dat
«r hier voor haar geen hulp te vinden was;
toen zag ze Jules Legrand uit zjjn tent ko
men met een kleine flesch met pillen in de
hand.
Terwjjl hjj met een vluchtigen blik naar
den man in den stoel keek, zei hjj:
Een beetje van streek, zooals ik zei,
mademoiselle. Als de koorts een man uitge
put heeft... Hjj voltooide zjjn woorden met
een beweging van zjjn schouders. U moet
niet al te streng zjjn. Liefdadigheid ls een
goede eigenschap.
Hjj schudde drie pillen uit de tube en gaf
ze haar en Honor slikte gehoorzaam, niet
wetende wat zjj anders moest doen.
Goed! Zoo strjjden we tegen de koorts.
Maar U zult wel hongerig zjjn en uw maal
staat te wachten. U zult mij moeten veront
schuldigen. Ik heb al gegeten... Mannering
ook... en ik heb vanavond veel te doen. Maar
morgen hebben we een heelen dag en van
nacht moet u slapen.
Hjj boog en ging heen. Honor bleef waar ze
was en het bewustzjjn van haar volkomen
hulpeloosheid drong zich met haar afschuwe-
ljjke klaarheid aan haar op. Haar oogen dwaal
den af naar de donkere schaduw van de
boomen; het woud leek haar de eenige veilige
schuilplaats toe hoewel het onvermijdelijk
den dood beteekende. Wanhopig ging ze naar
haar tent terug, gooide zich op haar bed en
begroef haar gezicht in de handen. Een paar
minuten later kwam er Iemand binnen en ze
keek verschrikt op. Het was Fatuma met wat
beschuiten en een kom dampende soep. Haar
hart sprong op van vreugde, toen zf het don
kere gezicht herkende.
Fatuma! fluisterde ze. Fatuma!"
Ba Mama, fluisterde de ander terug,
terwjjl ze Honor de kom met soep gaf. Eet!
Honor dronk de soep op en toen ze klaar
was begon Fatuma zacht baar hand te stree-
len, terwijl het meisje zich de paar woorden
Swalihis voor den geest trachtte te halen.
Zoo zaten ze geruimen tjjd en hoewel geen
van beiden zich anders verstaanbaar kon
maken, voelden ze allebei de sympathie, die
ze voor elkander voelden, geen woorden be
hoefde.
Plotseling bleef de strelende hand van Fa
tum? onbewegeljjk liggen en Honor voelde
hoe ze huiverde. Op het zelfde oogenblik drong
weer he„ eentonigeg rhythmische geroffel tot
haar door. Het klonk heel dichtbij, ergens in
het bosch rechts van hen; en langen tjjd
zaten de twee vrouwen onbewegeljjk te luiste
ren tot meer trommels invielen, steeds maar
weer, tQt het woud scheen te trillen van het
jtrankzinnigmakende geroffel. Toen stierf het
weg, werd een flauw, ver-weg gedreun, tot het
opnieuw aanzwol en bijna uit het kamp zelf
scheen te komen.
Plotseling hoorde Honor beweging in het
kamp en een stem die het helsch geroffel
trachtte te overstemmen en toen Honor voor
zichtig naar de tentopening sloop en naar
buiten tuurde, zag ze Legrand naast Manne
ring staan, trachtend hem wakker te schud
den.
Word wakker, mon ami! riep hjj. Het is
tjjd.
Ze zag hoe Mannering langzaam zjjn oogen
begon uit te wrijven en den Franschman af
wezig aanstaarde. Legrand schudde hem nog
eens.
Toe, beste jongen, dat geroffel beteekent
dat het tjjd voor ons wordt. We zullen voort
maken als je vanavond nog zekerheid wilt
hebben.
Die woorden schenen Mannering klaar wak
ker te maken en de ander stak zijn handen
onder zijn arm en hielp hem overeind, greep
hem toen bij zijn schouders, dat hjj niet zou
vallen. Honor keek naar Mannering met die
pen afkeer.
jegens den Volkenbond moest twjjfelen. De
Volkenbondsraad zou in dezen toestand niet
mogen berusten. Eden vroeg aan zjjn collega's
hun meening in dezen te kennen te geven.
Achtereenvolgens hebben hierop Leger
(Frankrijk), de Madariaga, Munch, Beek,
Litwinof, Roesjdi Arras en de Vasconcellos
in meer of minder sterke woorden, waarbij
vooral Leger, Litwinof, de Madariaga en
Roesjdi Arras een krachtige taal spraken,
hun instemming met de opvatting van Eden
uitgesproken, dat de Volkenbondsraad voor
een eerbiediging der Dantziger grondwet zou
moeten zorgen. Allen brachten ook hulde aan
de inzichten en de onpartjjdigheid van Lester.
Nadat Lester nogmaals den toestand had
uiteengezet, verklaarde de president van den
Dantziger Senaat, Greiser, wederom evenals
altijd te Genève, dat de Senaat de door den
Volkenbond gewaarborgde grondwet zal eer
biedigen
Eden zal Vrijdag een rapport met voorstel
len uitbrengen.
De ter-aarde-bestelling van Koning George
V zal waarschjjnlijk op Dinsdag 28 Januari
geschieden.
Het stoffelijk overschot zal rusten ln een
Chapelle ardente van de Westminster Hall,
van heden (Donderdag) tot Dinsdag.
De rouwstoet zal trekken van de West
minster Hall naar Paddington Station.
In de St. George-kapel van het kasteel
Windsor zal de rouwdienst gehouden worden.
Een later bericht meldt, dat de begrafe
nis definitief is vastgesteld op Dinsdag a-s.
De Koning naar Sandringham.
Na de ontvangst van den premier is Ko
ning Eduard VIII gistermiddag, in gezelschap
van den vermoedelijken troonopvolger, den
vermoedelijken troonopvolger, den hertog van
York, en zijn gemalin en zijn inmiddels her
stelden broeder, den hertog van Gloucester
en gemalin, naar Sandringham vertrokken.
Na zjjn aankomst op Sandringham, heeft
de Koning zich onmiddellijk naar de vertrek
ken van zijn moeder begeven.
Tegen het vallen van den avond hebben
koning Eduard VIII en zijn broer, de hortog
van Gloucester, zich naar het kerkje begeven,
waarin het stoffelijk overschot van koning
George wacht op de overbrenging naar Lon
den.
Na ongeveer tien minuten in de kapel te
hebben vertoefd, zjjn de koning en zjjn broer
naar het paleis te Sandringham terugge
keerd.
Het stoffeljjk overschot wordt van
daag naar Westminster Hall ge
bracht.
Vanmiddag te kwart voor drie zal de kist
met het stoffelijk overschot van Koning
George V aan het Kings Cross-station aan
komen. De weg, die de stcet zal volgen naar
Westminster Hall zal door politie worden
afgezet. Slechts de leden van het Koninkljjk
Huis zullen in den stoet meekomen. Koning
Eduard VHI en zjjn broers, zullen achter de
kist gaan, die op het affuit zal worden ver
voerd dat ook Koning Eduard VH op zjjn
laatsetn tocht heeft gedragen.
Men rekent er op dezen weg in ongeveer
vjjf kwartier af te leggen, zoodat de «toet
tegen vier uur in de Hall verwacht wordt.
Tot 10 uur 's avonds zullen genoodigden dan
gelegenheid krjjgen langs de kist te defilee-
ren en Vrjjdagmorgen wordt de Hall voor het
publiek opengesteld, dat vier dagen lang van
8 uur 's morgens tot 10 uur 's avonds de
zelfde gelegenheid van defileeren krjjgt.
De vergadering van den gehei
men raad.
De geheime raad is bijeengekomen om het
overljjden van den Koning te constateeren,
alsmede de troonsbestijging door den nieuwen
Koning.
Dit is de eenige gelegenheid, yaarop de ge
heime raad, die uit ruim 300 leden bestaat,
voltallig vergadert.
De nieuwe koning werd niet terstond in
de zittingzaal toegelaten. Men leidde hem ln
een nevenvertrek.
Onder de diepste stilte werd de geheime
raad ln kennis gesteld van den dood van
George V en de troonsbestijging door zjjn
zoon. Vervolgens werd de nieuwe Koning
met het gebruikelijke ceremonieel binnen
geleid.
Zoodra de Koning de zaal was binnengeko
men, trad hjj toe op de Lords van den ge
heimen raad en verklaarde hjj den troon te
willen bestjjgen.
Het medeleven der bevolking.
De Lord-Kanselier heeft voor Dinsdag en
den dag der begrafenis de sluiting verordend
van alle theaters, bioscopen, sportgelegenhe-
den enz., maar daarenboven hebben alle ho
tels hun strijkjes afgezegd, alle partjjen of
feesteljjke bijeenkomsten zijn uitgesteld en de
rechtbanken en beurzen in het geheele land
hebben vrijwillig gesloten. De politieke bijeen
komsten in het district Ross and Cromarty
zijn afgezegd en de geheele verkiezingsstrijd
bljjft rusten. Vrijwel alle vergaderingen van
openbare lichamen of particuliere instellin
gen zijn uitgesteld. Vandaag zal de radio
weer een gewoon programma doen hooren en
mogen ook theaters en bioscopen heropenen,
maar vele directies hebben drie dagen slui
ting hunner amusements-gelegenheden aan
gekondigd.
Een dienst ln St. Paul.
De speciale dienst die gisteren ter herden
king van Koning George in St. Paul's kathe
draal ls gehouden, werd door meer dan vier-
diuzend menschen bijgewoond.
De dienst zal worden herhaald na vier uur
op Woensdag en Vrijdag.
De commissie van achttien heeft beslo
ten, een commissie van vertegenwoordi
gers van landen, die petroleum ex- of
transporteeren, te vormen, ten einde de
doeltreffendheid van een petroleurn-
embargo te bestudeeren. Men vermoedt,
dat deze nieuwe commissie reeds de
volgende week bjjeen zal komen.
Eden heeft gisteren het Britsche memo
randum gepubliceerd over de besprekin
gen, die de Britsche regeering gevoerd
heeft met de regeeringen van de state»
aan de Middellandsche Zee over den
bjjstand, die deze staten zouden moeten
verleenen, in gevat de Britsche vloot ln
deze zee werd aangevallen. Het memo
randum bevat ook de Fransch-Britsche
gedachten wisseling over toepassing van
art. 16 van het Volkenbondsverdarg.
Ook de Fransche regeering heeft een
memorandum gepubliceerd over deze be
sprekingen, waarin ultdrnkkeljjk ver
klaard wordt, dat zjj niet verder gegaan
zjjn dan de kwestie der gemeenschapi»e-
ljjke verplichtingen, die alle leden van den
Volkenbond ln het openbaar hebben aan
gegaan.
Men meent ln Volkenbondskringen te
weten, dat de Italiaansche regeering een
nota aan den Volkenbond zal zenden,
waarin zjj protesteert tegen de Britsche
demarche.
Door den val van Neghelli kunnen de
Italianen zonder bedreiging in hun rag,
hun actie op Harrar voortzetten.
De koptische geesteljjkheid in Noord-
Abessinië moet zich in haar geheel onder
worpen hebben.
De troepen van generaal Graziani heb
ben Maandagochtend Neghelli bezet. De
hoofden en edelen uit het gebied van Ho
raria hebben hun onderwerping aange
boden.
Ook langs de Webi Gestro zet het leger
van generaal Graziani zjjn opmarsh voort.
Hier bieden hoofden en edelen van Aroessi
hun onderwerping aan. De buit is groot.
Hulde van de Labour-partjj.
Opmerkelijke hulde is den overleden souve-
rein en zijn kwaliteiten als constitutioneel en
democratisch Koning gebracht ln een verkla
ring van den nationalen raad der Arbeiders
partij, die op Buckingham palace is over
handigd door Attlee, den leider der partij.
In deze verklaring wordt den nieuwen ko
ning trouw betuigd, en wordt hem een lange
regeering in vrede en voorspoed toege-
wenscht.
De overleden vorst een God
vruchtig man.
NatuurIjjk bevatten de bladen gisteren nog
allerlei bjjzonderheden uit het leven van den
overleden Koning. Het is ondoenlijk daarvan
ook maar een overzicht te geven Slechts een
paar punten, die niet algemeen bekend zijn,
stippen wjj hieruit aan.
Koning George V was een godvruchtig man.
Hjj liet nimmer de zaken van het dagelijksch
leven Indruk maken op zijn goedsdienstige
plichten. Zijn gewoonte was den dag te be
ginnen met het lezen van een hoofdstuk uit
den bjjbel.
Het stuitte haar geweldig, dat hjj zich in
deze omstandigheden zoo volkomen aan den
drank had overgegeven en tegeljjk met haar
verontwaardiging voelde ze een onuitspreke-
ijjke wanhoop. Van dezen dronkaard had ze
niets te verwachten en van Jules Legrand's
bedoelingen ten opzichte van haar maakte ze
zich geen illusies.
Mannering maakte een beweging, die zjjn
gezicht in het schijnsel van het vuur deed
komen. Honor schrok. Dat was niet het ge
zicht van iemand die te vee] gedronken had,
dit was als een masker, een doodsbleek, scherp
masker, waarin de oogen glinsterden met een
vreemden glans. Er moet iets anders zijn...
opium, cocaïne misschien...
Een oogenblik later duwde Mannering de
hand die hem vasthield weg en stond rechtop
voor zich uit te staren in de doordringende
duisternis achter het vuur. Hoor je de trom
mels, mor) ami?
Ze roepen ons, we moeten weg. Maar je
moet een geweer hebben. Dat zul je noodig
hebben voor wat er gedaan moet worden.
Hjj liet den Engelschman even alleen en
ging één van de tenten binnen. Toen hjj weer
te voorschjjn kwam had hjj in iedere hand een
geweer. Hjj zette een er van tegen een boom
en onderzocht toen het andere, bljjkbaar om
te zien of het geladen was.
Dat is genoeg. Hier pak aan!
Hjj gaf Mannering het geweer, die het aan
nam zonder er naar te kjjken, nog steeds met
dien vreemden, strakken blik op de duister
nis vóór hem gericht! De Franschman keek
hem even scherp aan, haalde zjjn schouders
op en lachte smakeljjk. Toen zei hjj langzaam
cn met nadruk:
En goed mikken, mon ami. Je moet be
grijpen dat dit noodzakelijk is en er zijn an
deren die voor het kind zullen zorgen. Voor
uit, we moeten gaan!
Mannering draaide zich zwjjgend om en liep
achter den ander aan door het kamp. Toen
ze den buitensten lichtcirkel van het kamp
bereikten, schoot Legrand blijkbaar plotseling
iets te binnen. Hjj hield Mannering tegen en
liep regelreht op Honor's tent af.
Het meisje ging achteruit en toen de
Franschman in de deuropening verscheen, liet
Fanuma zich met een kreet van schrik op de
knieën vallen, legde haar armen op den grond
en verborg haar gezicht ln haar handen. Le
grand keek even vluchtig naar haar en zei
toen tot Honor:
Het spijt me dat de noodzakeljjkheid
mij er toe dwingt het kamp voor een korte
poos te verlaten, mademoiselle met Man
nering. Maar ik laat mijn mannen hier achter
en ze zullen goed op u letten, begrijpt u? Hjj
lachte:
Geen utstapjes in het bosch, dezen keer,
mademoiselle. Het zou niet veilig zijn en daar
u onder mjjn hoede bent, kan ik het niet toe
staan. U hoort de trommels. Die zwarte dui
vels vieren feest en als ze u in het bosch
vonden! Hjj maakte een veelbeteeknend ge
baar.
Hjj wuifde even met zjjn hand, voegde zich
weer bjj den wachtenden Mannering en samen
verdwenen ze in de duisternis. Legrand voorop.
Langen tjjd nog nadat ze weg waren ge
gaan, stond Honor Donthorne bij haar tent
opening te staren, naar het verste van de
twee vuren, waar omheen een dozjjn zwartjes
zaten te praten, terwjjl de trommels onophou-
deljjk en enerveerend roffelden. Ze dacht niet
aan ontsnappen. Niet alleen die neergehurkte
zwartjes, maar het woud zelf was haar cipier
Het zou waanzin zjjn, die alleen kon eindigen
met den dood, zonder te weten waar ze naar
toe kon gaan. Den vorigen keer had ze gewei
ten dat er hulp te vinden was, maar nu...
Haar gedachten zwierven weg naar Alec
Rlmington. Waar zou hjj zjjn? Ze kon het
alleen maar gissen en deze vraag deed een
andere bi) haar opkomen: waar waren Jules
Legrand en Mannering naar toe gegaan En
weer kon ze onmogelijk raden, maar ze had
de vaste overtuiging dat hun weggaan iets te
maken had met dat helsche tormgeroffel. Le
grand had gezegd, dat de inboorlingen aan
het feestvieren waren, als ze Legrand goed
begrepen had, beteekenden die trommels het
doodsgeroffel van een mensch. De woorden
klonken nog ln haar na.
En goed mikken, mon ami... En er zjjn
anderen die voor het kind zullen zorgen.
Op vvle moest Mannering schieten Wie was
„hei k'nd" waar de anderen voor moesten
zorgen? Even schoot een bijna ongeloofelijke
gedachte door haar heen. die ze bjjna dadelijk
weer verwierp. Het geroffel werd zachter,
tot het wegstierf tot een verwijderd gedreun.
De lnboollngen kropen dichter bjj het vuur
als om bescherming te zoeken en wierpen af
en toe schichtige blikken op het duistere
woud, alsof daar een verborgen dreiging
verscholen lag. Ze hadden hun gepraat ge
staakt en zaten met vooruitgestoken hoofden
zwjjgend te luisteren, alsof ze wachtten op
een of ander signaal.
Eenmaal leek het Honor alsof ze tusschen
het doffe gedreun een anderen klank hoorde
den angstkreet van een vrouw of een kind.
Maar ze hoorde het geluid niet meer, terwijl
de trommels gestadig weer doorroffelden. Een
paar minuten gingen voorbij; toen hoorde ze
achter zich plotseling een zachten gil. Ze
draaide zich snel om.
(Wordt vervolgd).
