Het onverwachte
effect.
PAG. 2
ZATERDAG 25 JANUARI 1936
T JUTTERTJF
TOB NOOIT HOEKJE
CHIRURGIE
2000 JAAR GELEDEN.
GORGELEN
BIJ KEELONTSTEKING?
Populaire Rubriek
De dichter van den Wildenburg.
Hier verbleef dus Wolfram von Echen-
bach een» als gast van den burchtheer.
Eerst de in den laatsten tijd meermalen
toegepaste methode van literair-historisch
onderzoek, om niet slechts den dichter en
2ijn werk te beschouwen, maar ook de
toehoorders en hun wereld ,om de lezers
en kunstbeschermers onder de loupe te ne
men, heeft de betrekkingen tusschen den
Wildenburg en Wolfram weder aan het
licht gebracht HU zelf geeft enkele aan-
knooplngspunten voor deze hypothese: in
een vers van den „Parsifal" zegt htj, dat
de vuren op Montservat grooter waren
„wie hie ze Wildenberg". De Wildenburg
echter was juist beroemd om de ongewoon
groote haard in het slot! Op de overeen
komst der namen wezen wtJ reeds. Een
treffend document evenwel heeft de dich
ter ons in den burcht zelf nagelaten; in
een steen aan een venster zijn de woorden
gehouwen: „Owe Muter". Een gestamel
de uitroep van iemand, die om hulp
smeekt In den „Parsifal" echter vraagt
de jonge dwaas in bange zorg „Owe
muter, was ïst got?" Kan er overtuigen
der bewijs bestaan voor de veronderstelling,
dat de dichter uit het Frankische Eschen-
bach hier op de vesting in het Odenwald
zUn onsterfelijk werk schiep? Men kan
zich goed voorstellen, dat hij meege
sleept dooor het geweldige van zijn stof
de woorden liet inhouwen naast het
venster, waarvoor hij wellicht meermalen
in gedachten en gepijnigd door helmwee
gestaan heeft, om achter de groene zee
van het Odenwald zfln Middelfrankische
geboortep'aats te zoeken, die hij, jongere
zoon van een onbemiddelde familie, had
moeten verlaten. Rupert von Durne, een
fijn-besnaard, zeer ontwikkeld man, had
hem onderdak aangeboden, en diens be
trekkingen met de Staufen en de vorsten
van Midden-Duitschland hebben den vreem
den dichter misschien menigmaal geïnspi
reerd.
Wellicht heeft Wolfram den „Parsifal"
bedacht en neergeschreven voor een groo-
ten zangerwedstrijd, die in dien tijd nooit
als omlijsting diende voor de ijdelheid der
voordragenden, maar een kunstzinnig wed
ijveren waren om het hoogste beschavings
peil van naburige en bevriende ka3teelen.
Wij weten het niet precies, want bijzonder
heden over zijn leven op den burcht zijn
ons niet overgeleverd. Maar wel weten wij,
dat deZè burcht in een verborgen hoekje
van het Duitsche land, behalve architec
tonische beteekenis ook een groote cultu-
reele waarde heeft De „Parsifal" is een
der onvergankelijke dichterWerken in de
Duitsche taal, en de geboorteplaats daar
van is de Wildenburg, de graalburcht in
het Odenwald.
OPBOUW EN SYNTHESE.
Keurt uw materiaal.
Sommige vrouwen tooveren aller-fraaiste
handwerken te voorschijn, gemaakt van
alle mogelijke restjes, die ieder op zich
zelf niets lijken.
Er zijn ook synthetische (kunstmatig
vervaardigde) steenen, zóó mooi, dat
2efls een kenner ze met het bloote oog
nauwelijks van echte kan onderscheiden.
Wanneer men het materiaal kon zien,
waaruit dergelijke steenen moeten ont
staan zou men schouderophalend zeggen:
„Dat wordt immers niets."
Ook de woorden, waaruit een mooi ver
heffend boek is samengesteld zeggen ons,
elk afzonderlijk, niets nieuws.
Er zijn momenten dat ons leven, om tot
ons eerste voorbeeld terug te keeren, veel
overeenkomst vertoont met een doos vol.
„lapjes, lappen en draadjes allemaal
„overschotjes", flarden en resten van ééus
hooggestelde idealen. Het eene is ons
tegengevallen, het tweede is ons belet,
het derde hebben wijzelf bedorven enz.,
enz.
Niets meer mee te beginnne, een stel
onharmonische bestanddeelen, van het
eene te weinig en van het andere te veel.
Dit Is kritiek. Misschien volkomen ge
rechtvaardigde kritiek, maar met kritiek
alléén kunnen wij niet opbouwen.
Kom, neemt de „lappendoos" eens nader
in oogenschouw. Dat blauw is mooi, maar
er is te weinig van, en hetzelfde geldt
voor dit oranje. Het gaat echter mooi sa
men en van die combinatie is nog best iets
te maken, iets moois zelfs.
Diept uit de „lappendoos" van uw leven
eens zulke „restanten" op en begint eens
aan opbouw. Daar is b.v. nog een mis
kende gave van u het is een gave, dat
weet U door de hardnekkig terugkeerende
scheppingsdrang, die in Uw vingers tin
telt en die aan Uw geestesoog de verleide
lijkste visioenen voo> toovert. En daar
naast ligt nog een stukje van «en eigen
schap die u vroeger in sterke mate bezat,
maar waar an teleurstellingen een groot
stuk hebben doen verdwenen, n.1. volhar
ding.
Combineert die volharding nu eens met
uw gave, u heeft destijds niet alle wegen
geprobeerd, niet alle kanalen gepeild om
uw gave erkend te krjjgen, tien tegen een
dat u op een moedeloos oogenblik gezegd
heeft: „nu, ik pas er verder voor, het
wordt toch niets" want dat is zui
ver menschelijk. En zelfs al h u des
tijds alles geprobeerd, dan moeten er nu
weer nieuwe mogelijkheden, weer nieuwe
kansen zijn. Laat deze niet onbeproefd.
Daar in dien hoek van de „doos" liggen
nog een paar aardige kleinigheden, dingen
die u eenmaal schuchter in een hoekje van
uw hart vurig gehoopt heeft Ja, maar
heef: u er ooit veel moeite vooi gedaa
Zet er eens handeling, geduld en volhar
ding achter en ziet wat er dan gebeurt
Het staat wel interessant, het is ge
makkelijk maar leidt tot niets om te
zeggen: „u Den een ongeluksvogel, mt)
loopt alles tegen, ik kan eenmaal niets."
En degene, die alles schijnt mee te
loopen, gewent daaraan en kan het ein
delijk niet meer waardeeren. Maar hoe
groot is daarentegen de voldoennig van
hen of haar die kan zeggen: „Het was
moeilijk en allen waren tegen mij, maar
tóch ben ik gekomen, waar ik zijn wilde."
Slechts Jan Sali blijft huiverend en pas
sief thuis bij de kachel, wanneer daarbui
ten op den grooten levensweg de Noor
denwind huit Menschen van stavast zeg
gen: „Tegenwind?"... Kraag op, schou
ders vierkant en recht er tegen in."
DR. JOS DE COCK.
Snugger.
Vrouw: Hoe zal ik nu deze spijker in den
muur krijgen zonder op mijn vingers te
slaan?
Haar man: Houdt de hamer dan met alle-
lei je handen vast.
De eigenaar van een der voornaamste
restaurants in Parijs heeft 25.000 francs
betaald om in het bezit te komen van 10
niet bekende recepten van Brillant-Sa-
varin.
AMERIKA—EUROPA.
De wedstrijd tusschen de beide kam
pioensteams is geëindigd met een magere
Amerikaansche overwinning van slechts
ruim 2800 punten, behaald in een dupli-
cate-wedstrijd van 300 spellen.
De laatste 8 spellen heeft men in
Madison-Garden laten verspelen, waar het
publiek het spel kon volgen door middel
van kaarten van ongeveer 1 X 2 m, maar
dit schijnt vrijwel op een mislukking te
zijn uitgeloopen, door de geuite goed
en/of afkeuringen van het publiek, die bo
vendien, volgens experts althans, in de
meeste gevallen nog precies tegengesteld
waren van wat zS) behoorden te zijn.
Het Amerikaansche team bestond uit de
beroemde „4 Azen", het Europeesche team
uit den Franschen Baron de Nexon en P.
Albarran, terwijl dit team gecompletteerd
werd door de belde Grieken Tulumaris en
Venizelos (een zoon van den bekenden
oud-minister) en de heer Rousset
Na eenige zittingen was het reeds dui
delijk, dat het Amerikaansche team met
de eer zou gaan strijken, de weddenschap
pen waren zelfs tot 101 opgeloopen,
toen plotseling de beste van dit team,
Mr. Jacoby ziek werd, waardoor de
Franschen weer meer kans kregen.
Had Baron de Nexon niet zoo veel last
gehad met het begrijpen van de psycholo
gische biedingen van zijn partner Albar
ran, dan zou de uitslag misschien nog
wel anders zijn geweest, ofschoon daar
tegenover staat, dat door wel of niet snij
den het eenige in deze wedstrijd geboden
groot-slem voor de Amerikanen verloren
ging en door de Franschen werd gewon
nen.
Eén der psychologische biedingen van
de Franschen leverde maar even een ver
schil op van 2320 punten: z{j gingen n.1.
6 down kwetsbaar, hiermede tevens een
record vestigende voor de meeste downs
in een Amerikaansch eerste klasse tour-
nooi.
Baron de Nexon:
S. a.9.8.7.3.
H. a.b.10.8.
R. a.10.4.3.
K.
Dav. Burnstine Fryjr.
S. 6.4. N. S. h.v.b.2.
H. 7.4.2.
R. h.b.8.6.
K. 10.5.4.3.
W.
H. h.6.
R. 2.
Z. K. a.v.b.9.7.2.
P. Albarran
3. 10.5.
H. v.9.5.3.
R. v.9.7.5.
K. h.8.6.
N/Z. waren kwetsbaar, W. had gegeven.
Het bieden verliep:
West. Noord. Oost. Zuid.
pas IR doublé 18
pas 3H 4K 4H
5K 63 doublé 6 S.A.
pas pas doublé pas
pas pas.
Het eindbod leek natuurlijk nergens
naaar, N. was door het psycische S.-bod
van Z. aardig in de war geraakt, met het
hierboven vermelde resultaat.
In de andere kamer paste Z. zooals het
behoort in de eerste ronde, waarna een
elndcontract van 4H. werd bereikt en ook
gemaakt.
Gelukkig voor de Franschen Werd de
nieuwe telling toegepast, zoodat deze 6
down kwetsbaar gecontreerd niet meer dan
1700 punten kostte; de eerste down n.L
200 en elke volgende 300, tegenover 2700
punten volgens de oude telling.
In het groot-slem Klaveren dat ge-
boden werd in beide kamers, verzuimde de
invaller voor Jacoby, Mr. Edw. Hynses Jr,
met a.h.3. in de eene en b.10.8.4.2. in de
andere hand, alvorens te snijden op de vr.
het aas te spelen, waardoor de tegenpartij
aan slag kwam en in een renonce van zijn
partner kon trekken, waardoor twee
slagen verloren gingen. De Franschen
speelden dit spel correct, waardoor de vr.
op den eersten slag moest vallen, omdat
toevallig sec zat.
ND.S.
Op zijn studiereis naar Alaska en de
Aleoeten heeft de bekende anthropoloog
van het Smithsonian Institution te Was
hington, Dr. A. Hardlicka, de interessante
ontdekking gedaan, dat de Indianen, die
ten tjjde van Caesar en Cleopatra de thans
eenzame en verlaten Kodiak-eilanden aan
de kust van Alaska bewoonden, schedel
operaties verrichtten, waaraan in onze da
gen slechts heel ervaren spcialisten zich
zouden wagen. Bf z(jn opgravingen vond
hij onder anderen een 2000 jaar ouden
schedel, die de onmiskenbare sporen van
een geslaagde trepanatie vertoonde. De
primitieve instrumenten in aanmerking
genomen, waarmede de Indianasche chi
rurgen van dien tijd moesten werken
steenen messen, boren en schaven mag
het een wonder heeten, dat de patiënten
deze operaties doorstonden; om been
splinters of gezw -llen te verwijderen wer
den gaten ter grootte van een iaalder in
het schedeidek gesneden! Volgens Dr.
Hardlicka wisten ook reeds de oude Egyp-
tenaren, zoowel als de Inca's, blülens de
sporen van operaties op mummiehoofden
er Oud-Peruaansche schedeis gevonden,
met het trepaneermes om te gaan, zoodat
ook op dit punt de ouae volken allerminst
bij ons ten achter stonden.
Algemeen beschouwt men gorgelen bij
keelontsteking als een doeltreffend mid
del. In den laatster tijd hebben verschil
lende dokters echter het publiek onder
het oog trachten te brengen, dat, als de
keelontsteking er eenmaal is. gorgelen
geen nut meer heeft. Zelfs nemen tegen
woordig sommige dokters het standpunt
in, dat gorgelen bij eelontsteking na-
deelig is. Men beeft namelijk patiënten
laten gorgelen en toen van de uitwerking
daarvan Röntgenopn. men gemaakt, waar
bij ook de amandelen te zien waren. UK
deze foto's kon worden vastgesteld, dat
het gorgelwater slechts het verhemelte en
1" het gunstlgt.e geval de punten van de
amandelen _,ereikt, dus heelemaal niet
komt, waar het juist noodig is, om gene
zing te kunnen jrengen. Daarbij komt
nog, dat door het gorgelen de ontstoken
'seis in beweging geraken, terwijl men
er anders juist altijd naar zal streven, de
ontstoken plek stil te houden. Om deze te-
den is de uitwerking van het gorgelen
dus nadeelig te noemen en vandaar ooi
het verwerpen van dit algemeen toege
paste middel.
door
James White.
(Slot.,)
Myra stond op.
Maar Lizzy, je ze, wat e. n zonder
linge manieren heb Je vanavond. Natuur
lijk is meneer Elfast uitgenoodigd, hij kon
niet mee-soupeeren, en is daarom wat later
Laat meneer dadelijk binnenkomen.
Lizzy keek hulpeloos rond, alsof ze niet
goed raad wist met iets.
Ja mevrouw... maar hij is... eh... niet
gekleed.
Dat weet ik, zei Myra ongeduldig
meneer is vandaag van een reL terugge
komen. Meisje, waar bemoei Jü je eigen
lek mee?
Lizzy ging weg met een verongelijkt
gezicht en opeens zag ik Myra verschrikt
haar hand naar den mond brengen, als om
een kreet te smoren en toen zei ze onbe
grijpelijke woorden:
O, ik heb toch niet; neen, toch wel...
maar zou h# niet... door die reis... mis
schien dat...
Het vermoeden, dat in haar opkwam,
bleek later deels waarheid. Wel had ze ook
dezen nieuwen bekende gewaarschuwd,
dat het souper-Costumé veranderd was In
eea gewoon souper met muziek-na, doch
hU, vandaag teruggekomen van een reis,
had zijn post niet doorgekeken, (htj was,
tusschen haakjes, op het eerst gezicht
verliefd geworden op Myra en te veel ver
vuld van het aanstaand weerzien om aan
iets anders te denken) en zoodoende
kleedde hfl zich voor het souper-costumé.
HU was een lange jonge man, met een
bril op en een aardig-leelU'k gezicht. Later
hoorde Ik, dat hu een knap jurist en aller
lei andere goede eigenschappen bezat. Doch
op dat moment zag ik hem binnentreden
met een verwachtingsvol vrooltjk lachje,
gekleed ln een kort broekje me. een ma
trozenblouse, een matrozen-hoedje, op net
hoofd, vastgehouden door een elastiek on
der de kin en met witte sokken en witte
schoenen, die ongelooflijk lang leken aan
het eind van zijn bloote beenen.
De glimlach bestierf op zijn gezicht en
wij grepen haastig naar servetten, menu's
vazen bloemen, taschjes, wat er zoo al voor
je gezicht kan worden gehouden. Maar
Myra zei: O, beste meneer Elf ast, ik ben
blU U te zien... U weet zeker niet, dat we
eh... niet gecostumeerd zUn, maar hel hin
dert niets.
Iemand naast me kreunde en Delton
grijnsde openlUk. Als er iets is, zegt men.
wat een man alle hoop doet verliezen, dan
is het belachelUk te zijn in de oogen van
een vrouw, die hU bewondert.
Voor geen geld ter wereld zou ik in de
plaats van den armen jongen zijn geweest,
hoewel Myra haastig den nieuw-aangeko-
mene een stoel bezorgde, zoo opgesteld, dat
men niet te veel van hem zag.
Ik merkte, dat enkele gasten overhaast
de boeken op de planken gingen bekUken
ik heb Myra nooit zoo ongelukkig gezien
ze is fijngevoelig en vindt het vreese-
1U om Iemand iets onaangenaams aan te
doen. En toen nam George Elfast zijn
malle hoedje af en begon te lachen. Het
was geen verlegen, krampachtig of over
spannen lach, het was de goedgehumeurde
spontane, aanstekelijke lach van een man,
die werkelijk plezier heeft en op slag keer
den diverse gasten terug aan tafel en lie
ten anderen hun servetten vallen en lach
ten mee.
Misschien is er nooit zóó gelachen, in
Myra's vertrekken. Dien heelen avond lang
Er was geen sprake van musiceeren - d®
pianist zat bla2end van woede in een hoe
noch van kunstzinnige gesprekken, wan
telkens, als iemand naar George Elf as
keek, begon hij te lachen en Elfast lacn
mee. HU was komiek genoeg om te zlefl.
maar hij maakte het hog komieker, <J<»
zich te gedragen naar zUn kostuun en 8
gen middernacht zag ik hem op een so 8
zitten tusschen de aardigste meisjes, c
aanwezig waren, terwUl hU zich taartje
liet voeren en slokjes wUn. WU mannen
gunden hem graag zUn komisch succes
We redeneerden allemaal zonder uitzonde
ring zóó: Al Zou deze Jongeman zich late'
ontpoppen als een Apollo, een filmster
weldoener, nooit zou hU meer werkeUj
kans kunnen hebben bU Myra of welke
vrouW ook. Want een echte vrouw kan
niet verliefd worden op een man, om wie"
ze een heelen avond gelachen heeft.
En nu zgn ze getrouwd, Myra en hU.
doel ik. Myra's eenige verklaring wa-
(tegen Delton), dat ze voor 't eerst sl«cS
jaren echt hartelUk en onschuldig ee'
lachen had dien avond. En dat ze een man>
die het klaarspeelde, zóó aardig belacne
lijk te zUn, tot alles ln staat achtte.
o
