Buitenlandsch Overzicht.
JUUtfiet'Waca!
GRATIS
leder pak HONIG's VERMICELLI
HET
GESTOLEN KIND
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
■ÉÉTAsmrin
64ste JAARGANG
De slappe houding van Amerika tegenover de problemen in
Europa; men vreest verwikkelingen. De spanning tusschen
Rusland en Japan. Zal Litwinof Tokio bezoeken Een Ameri'
kaansche opvatting over de koloniale expansie
3 maal per dag Den Helder-
De spanning
tusschen Japan
en Rusland
De koniale
expansie
Staat en Evangelische kerk
in Duitschland.
Buitengewone bisschopsconferentie
te Fulda.
Na den moord op Gustloff.
Koning Albert herdacht.
De Amerikaansche
leger begrooting.
De Kamerverkiezing in
Spanje.
De voorloopige uitslag wijst een aan*
merkelijken vooruitgang van de linker
groepen aan,
BETROUWBAAR
China en Japan.
De a.s. politiek van Arita. Leger en
vloot achter de politiek
Japan en Rusland.
FEUILLETON
COURANT
Abonnement per 3 maanden btf vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.-,
NederL Oost- en West-ïndië per zeepost 2.10, idem per mafl en overige
landen 3.20. losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 et
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschynt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkery v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
We hebben er in ons
vorig overzicht op ge
wezen dat de kwestie
van een verbod van olie-
uitvoer naar Italië niet
300 gemakkelijk is. Als men er toe over kon
gaan, met medewerking van Amerika, zou
bereikt worden dat Italië binnen afzienbaren
tijd zijn krijgsbedrijf in Abessinië zou moeten
stoppen. Het zou het grootste succes zijn dat
de Volkenbond zou kunnen boeken. Edoch...
die houding van Amerika, daar gaat het om
en die is, op z'n minst genomen, halfslachtig,
soodat de doelmatigheid van een eventueel
embargo maar zeer relatief zal kunnen zijn.
De Nw. Rott. Crt. trok Zaterdagavond in een
hoofdartikel tegen deze houding van Amerika
van leer. Het blad schrijft o.m.:
Het blijkt nu, dat van Washington niets te
verwachting is. Amerika, dat, zoo groote
woorden sprekende, begonnen is met het op-
Stellen van een neutraliteitspoliüek, die een
politiek van bestrijding van den oorlog zou
moeten worden, en dat Europa zelfs zwak
heid en nalatigheid in dezen verweet, is, uit
vrees voor allerlei binnenlandsche invloeden
teruggevlucht naar een politiek, die noch
vleesch noch visch is. Bij die politiek van
Washington zou een olie-embargo slechts door
een blokkade afdoende beteekenis kunnen
krijgen. Op die manier bevordert Amerika
den vrede. Zelf zou het van die blokkade
geen oorlogsgevaar te vreezen hebben, daar
het zich niet meer, als vroeger, met alle
macht ertegen zou verzetten, ter bescherming
van den Amerikaanschen handel en van de
levens van Amerikaansche burgers die zich
in de blokkadezone zouden wagen. Maar in
Europa zou de, door Amerika uitgelokte
blokkade een oorlog veroorzaken, die ver
meden had kunnen worden als Amerika zijn
groote woorden en zijn prat gaan op het
pact-Kellog met de werkelijkheid eenigszins
in overeenstemming had gebracht.
Het blad schrijft dan:
Maar Washington durft dat niet. Juist
gisteren hadden wij bezoek van een Engelsch
politicus, erkend kenner van de politieke
stroomingen in Amerika, die rechtstreeks
terugkwam van een politieke studiereis door
de Vereenigde Staten.
„Men kan de wijzigingen in de inter
nationale politiek van Amerika niet be
grijpen", zoo zeide hij, „als men niet ken
nis heeft genomen van de diepe overtui
ging, die onder het Amerikaansche volk
heerscht, dat een oorlog onmiddellijk voor
de deur staat.
Overal en bij iedereen zal men deze diep
gewortelde opvatting ontmoeten. Steeds
sterker is by de Amerikanen de vrees ge
worden, zelf opnieuw in een dergelijken oorlog
Wieringermeer - Medemblik - Hoorn -
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland.
te worden meegesleept Deze zorg komt bij
andere zorgen. Al is er op het oogenblik een
belangrijke opleving in de Vereenigde Staten,
vertrouwen in de duurzaamheid heeft men
nog niet, en om goede redenen. Nog steeds
heeft de Amerikaan niet het gevoel, voor
goed beveiligd te zijn tegen de gevaren, die
de sociale constructie van zijn land van zoo
nabij hebben bedreigd. De vroeger sociaal en
politiek zoo zorgelooze Amerikaan denkt nu
heel veel na over den toestand van zijn land,
en over die van de wereld, in betrekking tot
zjjn land. Maar hij staat onwennig tegenover
deze problemen en zjjn nadenken erover is
veel minder geschoold dat dat van oudere
volken met ervaring in dergelijke zorgen. Het
spant hem zeer in, en hij voelt, dat hy er
niet mee klaar komt. Hjj vindt heel weinig
houvast. Het gevolg is zenuwachtigheid,
vrees, vrees bovenal voor een actieve, buiten-
landsche politiek. Daarom ziet de groote
meerderheid van het publiek een gevaar in
alles wat zweemt naar bemoeiing met hetgeen
in de buitenwereld gebeurt De handen eraf
houden, dat is de eenige wijsheid."
„Washington heeft daarmede rekening te
houden, omdat nu eenmaal de verkiezingen
voor het presidentschap naderen.
DE OORDOG IN ABESSINIË.
STARACE,
de secretaris-generaal van de Fascistische
party, die naar het Italiaansche front
gereisd is.
Er is tusschen Japan
en Rusland weer eens
een gespannen verhou
ding en wel naar aan
leiding van de grens
incidenten, die de laat
ste weken hebben plaats gehad op de Mon-
goolsche grens tusschen Russische en
Mantsjoekwosche troepen.
De Japansche ambassadeur heeft nu dezer
dagen een bezoek gebracht aan den Russi-
schen vice-volkscommissaris van buitenland-
sche zaken, Stomonjakof, die voorstelde een
internationale commissie te benoemen om een
onpartijdig rapport op te stellen van de inci
denten.
Op het Japansche ministerie van oorlog zou
men bezwaar er tegen hebben dat een gedele
geerde van een neutrale mogendheid deel zou
uitmaken van de commissie die een onderzoek
moet instellen naar het grensincident van
31 Januari
Het departement van oorlog zou van mee
ning zjjn dat de drie belanghebbende landen,
Rusland, Japan en Mantsjoekwo tot overeen
stemming zullen kunnen komen.
Men herinert er aan dat Japan afkeerig is
van interventie van een niet-Aziatische mo
gendheid in kwesties tusschen Oost-Aziati
sche landen.
In verband met de gespannen verhouding
wordt ook gesproken over een bezoek van
Litwinof aan Tokio. Nu, Litwinof heeft voor
heetere vuren gestaan en de mogelijkheid be
staat dus wanneer dit bezoek inderdaad door
zou gaan, Litwinof wellicht een betere ver
houding tusschen Japan en de Sowjet-Unie
zou kunnen scheppen.
Het Japansche persburau Domei had reeeds
kortgeleden gemeld, dat men in bepaalde poli
tieke kringen in Japan den wensch te kennen
had gegeven door een bezoek van Litwinof
aan Tokio te komen tot een directe gedach-
tenwisseling over de kritieke Japansch—
Russische betrekkingen.
Naar Domei voorts meldt, heeft men op het
Japansche ministerie van buitenlandsche
zaken geen bericht omtrent dergelijke reis
plannen ontvangen. Men moet echter, zoo
wordt voorts verklaard, een bezoek van Lit
winof aan Tokio als niet ongunstig beschou
wen.
Deze uitlating van het ministerie van bui
tenlandsche zaken meenen verschillende Ja
pansche politici als een zekere aanmoediging
van eventueele reisplannen van Litwinof te
kunnen beschouwen. In verband met de ver
ergering van den toestand in het Verre
Oosten en het herhaaldelijk voorkomen van
grensincidenten, zou een dergelijk bezoek in
deze kringen van zeer veel belang worden
beschouwd.
Uit New York wordt
gemeld dat Walter Lipp-
mann, een schrijvr over
interna tionaal-politieke
onderwerpen, die zijn
artikelen geplaatst krijgt in honderden kran
ten, thans als zijn meening te kennen heeft
gegeven, dat de Amerikanen begrip behooren
te hebben en zelfs instemming voor de opvat
ting van Engeland inzake den Duitschen eisch
van koloniën.
Engeland verzet zich tegen den Duitschen
eisch, omdat, wanneer Duitschland koloniën
bezit, dit bij Duitschland den wensch moet
wekken om een marine te scheppen, sterk
genoeg, om die koloniën te beschermen, het
geen een gevaar zou kunnen worden voor de
veiligheid der zeewegen, die de deelen van
het Britsche rijk verbinden.
Het grondbeginsel van het buitenlandsche
beleid der Ver. Staten is de Monroe-leer. Deze
leer beteekent niet, dat de Ver. Staten
zich het recht van verovering van Latjjnsch-
Amerika voorbehouden, maar is gebaseerd op
de overtuiging, dat iedere natie, welke nieuw
gebied verwerft in een der beide Amerika's,
haar zeemacht zou moeten uitbreiden. Hieruit
zou een wedstrijd ontstaan, welke zou uit-
loopen op een gevaar voor onze (Ver. Staten)
veiligheid. Het is deze zelfde overweging, die
Engeland weerhoudt van een herverdeeling
der koloniën. Wel zou het toestaan van zulke
koloniën aan Duitschland thans het ge
vaar voor een strjjd om de suprematie over
de zeeroutes achteruitschuiven, maar later
zou die strijd slechts te feller ontbranden. Het
gaat hier om de verbindingswegen tusschen
Europa aan den eenen kant en Azië en Afrika
aan den anderen kant. De eenige oplossing
van het vraagstuk zou zijn aan Duitschland
en Italië meer facilitieten toe te staan op
alle wereldmarkten.
DE KERKSTRIJD IN DUITSCHLAND.
KERKL,
de Duitsche minister voor de Rijkskei
De beljjdenisbeweging.
Naar de Berlijnsche correspondent van de
Neue Züricher Ztg. meldt, is in den laatsten
tjjd weer toenadering merkbaar tusschen de
Belijdenisbeweging en de Luthersche bis
schoppen, die er zich van hadden afgewend,
omdat zij op een redelijk vergelijk met minis
ter Kerrl hoopten.
Na een te Hannover gehouden gedachten-
wisseling tusschen hen en ds. Niemöller, den
strijdbaren predikant te Berlijn-Dahlem is
besloten een belijdenissynode van afgevaar
digden uit het geheele rijk te beleggen. Deze
synode zal a.s. Dinsdag (18 dezer) te Oeyn-
hausen in Westfalen beginnen.
De correspondent van de N. R. Ct. te Berlijn
meldt ons:
Voor de tweede maal is een compromis
tusschen de Roomsch-katholieke geestelijkheid
en de regeering in Duitsmiland in zicht ge
weest en voor de tweede maal zijn de schijn
baar hoopgevende onderin#delingen uitgeloo-
pen op nieuwe verscherping van den strijd.
Kardinaal Faulhaber is met de beide andere
Duitsche kardinalen te rade gegaan, dat er
een nieuwe buitengewone bisschoppen-confe
rentie te Fulda moet worden bijeengeroepen,
waar zal worden beraadslaagd over de uit
voeringsbepalingen van het concordaat en de
nieuwe maatregelen tegen de katholieken, in
bijzonder in het Rijnland. (De beschuldiging
houdt in het organiseeren van Heimat benden
en het beoefenen van terreinsport, wat echter
alleen de Hitler-Jugend is voorbehouden. Dit
wordt als bolsjewistische methoden geken
schetst).
Consequenties.
De Bondsraad zal, naar wij in Zwitsersche
bladen lezen, zich in zijn eerstvolgende bijeen
komst bezig houden met de vraag of een
centrale van nationaal-socialistische organi
saties in den huidigen vorm wel kan worden
bestendigd. De Bondsraad wil daarover een
besluit nemen, vóór een opvolger van Gust
loff tot „leidei van de landsgroep „Zwitser
land" wordt benoemd.
Verleden jaar heeft de regeering richtsnoe
ren voor de toepassing van het recht van ver-
eeniging van buitenlandsche organisaties
vastgesteld. Het gaat er nu om uit te maken,
welke organisatise daaraan volaoen en in dit
verband merkt de Neue Züricher Ztg. op:
„De groote plechtigheden waarmee in
Duitschland het stoffelijk overscnot van Gust
loff ter aarde is besteld hebben bewezen dat
het Derde Rijk den „leider der landsgroep
Zwitserland" als een officieele en representa
tieve persoonlijkheid beschouwt. Naar Zwit
sersche opvatting was Gustloff evenwel een
gewoon particulier, die president was van de
organisatie der in Zwitserland wonende Rijks-
Duitschers. Die volkomen uiteenloopende op
vatting zou tot moeilijkheden kunnen leiden,
die men goed zal doen reeds thans onder de
oogen te zien, ten einde tijdig maatregelen te
nemen om ze te voorkomen.
Alle Brusselsche Zondagavond- en Maan
dagochtendbladen herdenken uitvoerig de 2e
verjaring van Kon' ïg Albert's tragischen
dood cn wijzen op de vele deug „en en gaven
van geest en gemoed, die dezen vorst ken
merkten en hem niet in België alleen, maar
over de geheele wereld buitengewoon popu
lair wisten te maken.
De grootste legerbegrooting in vredestijd is
door het Huis van Afgevaardigden aangeno
men met 204 tegen 36 stemmen en vervol
gens doorgezonden naar den Senaat.
De begrooting voorziet in uitgaven ten be
drage van 543 millioen dollars.
Het Huis heeft een amendement aangeno
men, waarbij 1000 reserve-officcieren van het
leger voor herhalingsoefeningen onder de
wapenen wordengeroepen. Dit amendement
was ingediend door den voorzitter van de
commissie voor legerzaken.
Gisteren is in Spanje de eerste stemming
gehouden ter verkiezing van de nieuwe Ka
mer, welke de enkele maanden geleden ont
bonden Kamer zal vervangen.
Bij deze verkiezing zijn er
twee hoofdgroepen,
de rechtsche coalitie, zich noemende, het anti-
revolutionnaire front en de linker coalitie,
zich noemende het volksfront Daartusschen
in staan enkele centrumsmannen van de re
geering en ook sommige onafhankelijke en
conservatieve progesslsten, die echter allen
zich voor deze verkiezingen b(j het anti-revo
lutionaire front hebben aangesloten. Na de
verkiezingen treden zy weer volkomen vry als
middelpartijen op.
Er zijjn in het geheel 870 candidaten gesteld.
Dit beteekent niet, dat er nog enkele bij komen
juist de regeering was van plan nog enkele
candidaten méér te stellen. Ieder kan volgens
de wet candidaat zijn.
In het geheel zijn er 473 zetels.
Voorloopige cijfers.
Vannacht om half vier werd berekend, dat
de linkergroepen reeds over 225 zetels in de
Kamer beschikten, de rechterzijde over 135
zetels, het centrum over 60.
bevat ter kennismaking een
HONIG's BOUILLONBLOKJE
werki bij
fewed verkoudheid sfeeds
Uit»luif«nd verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
20 lebl. 10 ct». en orenjeiekjet van 2 labl. tO ets.
Staat van beleg en staat van alarm.
Te Madrid Is, naar Reuter meldt, gisteren
de staat van beleg afgekondigd.
Reeds gisterenmorgen was een zekere op
winding in de stad merkbaar. Voor de partij
gebouwen der linksche partijen vormden zich
talrijke groepjes, die „leve de republiek!"
riepen. Tegen 11 uur kwam in de volkswijk
Catro Caminos eenige duizenden personen bij
een, die zich naar het centrum der stad be
gaven onder het zingen van de „Internatio
nale" en onder het roepen van „Leve de
republiek!"
In de eerste rijen werden plakkaten mede
gedragen, waarin voor de politieke veroor
deelden algeheele amnestie werd geëischt. Bij
het voorbijtrekken van den stoet lieten tal
van arbeiders hun werk in den steek, om zich
bij den optocht aan te sluiten.
Het gerucht gaat, dat de arbeiders-organi
saties wellicht een 24-urige algemeene sta
king zullen afkondigen om een spoedige am
nestie te verkrijgen.
De regeering heeft besloten over geheel
Spanje den alarm-toestand af te kondigen.
De nieuw benoemde Japansche ambassa
deur in China, Arita, die Ariosji gaat ver
vangen, heeft deelgenomen aan een confe
rentie, waarin hij over zijn nieuwe taak heeft
gesproken. Hij zal de bestaande politiek van
Japan ten opzichte van China op dezelfde
wijze voortzetten, welke politiek berust op
de eensgezinde openbare meening van Japan.
Deze mededeeling is geschied in een verga
dering van Arita met Ariosji en hoofdambte
naren van het departement van buitenland
sche zaken te Tokio. Ariosji wees er echter
op, dat de openbare meening van Japan ten
opzichte van China niet eensgezind is. Het
was daarom noodig die eensgezindheid tol
stand te brengen. Naar men verneemt, staan
zoowel het Japansche leger als de Japansche
vloot achter de politiek van het departement
van buitenlandsche zaken. Voordat de con
ferentie plaats vond, was trouwens overleg
gepleegd tusschen buitenlandsche zaken, oor
log en marine.
Het Russische consulaat ln Moek-
den gesloten.
Medegedeeld wordt, dat het Sow jet-Rus
sische consulaat te Moekden gesloten zal wor
den op instructie van Moskou. Dit brengt het
aantal Russische consulaten ln Mantsjoekwo
terug tot vijf, waartegenover Mantsjoekwo
slechts twee consulaten op Russisch gebied
heeft. Mantsjoekwo dringt er by de Russische
regeering op aan toestemming te verleeren
tot de opening van nog drie Mantsjoerjjsche
consulaten op Russisch gebied.
Nieuwe gevechten aan Mantsjoe
rjjsche grens.
Uit Hail&r wordt gemeld, dat opnieuw era.
stige gevechten hebben plaats gehad tusschen
de troepen van Buiien-Moagollë en Japansch-
Mantsjoerysche troepen, nabjj het Boeirmeer,
aan de noord-westelijke grens van Mantsjoeiije.
De Mongolen,die met pantserauto's waren uit
gerust, vielen de Japansch-Mantsjoerijsche
troepen aan, doch werden na een strijd, die
verscheidene uren duurde, teruggeslagen.
EEN VERHAAL UIT AFRIKA
84) HOOFDSTUK XVIII.
Rimington deed zjjn oogen open en op
«elfde oogenblik keek Honor toevallig om.
«ag dat de oogen, die haar aankeken, vol-
omen helder en rustig waren, hoewel de
oortsgloed nog niet heelemaal van zfln ge-
Bcht verdwenen was.
Ah. zei ze verheugd. Je bent wakker.
Ja, zei hjj en hief zich op zjjn ellebogen
°P orn °m zich heen te kijken... Ze zag hoe
*r een verwonderde uitdrukking ln zijn oogen
wam, '°en .vroeg hy plotseling:
«ijn we hier gekomen. Ze vertelde
et hem en aan het einde van het verhaal
«nikte hy.
Ik was koortsig natuuriyk. Die wond
*kn me... en die ellendige zwakheid. Toen
"figon hy te lachen.
Liefste, je bent een heldin. Je hebt ons
gisterenavond door alle moeiiykheden heen
geholpen. Als je je zou willen verwaardigen
Je tot myn nederige persooniykheid neer te
huigen zou ik... zou Je...
Met een gelukkigen lach en een blos op
aar gezicht, knielde Honor naast hem neer
en hij sloeg zyn armen om haar heen en
■Kuste haar.
hebt my gered, zei hy Innig, en nu
aon we veilig.
Lat weet ik nog niet zoo zeker, ant-
uurdde ze en ze vertelde hem van de ge-
alte die ze tegen de maan had afgeteekend
t>e£ien,
Hy floot even en zei toen: Dat üjkt erop,
alsof hy ons spoor per slot van rekening
toch nog gevonden heeft, maar hy heeft ons
op dat kritieke oogenblik niet gezien.
Toen kwam er opeens een gedachte by hem
op, en hy keek haar onderzoekend aan:
Je zei dat je den heelen tyd met je
geweer in de hand hebt zitten wachten; zou
Je heusch geschoten hebben als... hy hier was
gekomen
Honor's gezicht betrok even, toen kwam er
een vastberaden uitdrukking ln haar oogen en
ze antwoordde op beslisten toon:
Ja.
Ook als het...
Wie het ook geweest was, antwoordde
ze met een beslistheid die hem volkomen
overtuigde.
Hy strekte de hand uit en nam de hare
in een warmen greep.
Liefste, zei hy, ik hoop dat het zoover
niet komen zal, terwille van Jou. En laten
we nu tot meer prozaïsche zaken terug-
keeren. Ons ontbyt?
Er Is niets, antwoordde ze, alleen wat
water in onze flesschen.
Hy keek naar de zonnige vlakte voor hen
en zei:
Dat moeten we bewaren. We mogen
geen water aanraken tot we by het meer
komen, waar myn kamp ls. En het zal wel
ontzettend warm worden. Ze keek naar de
plaats waar de wilde dieren graasden en zei
peinzend:
Ik zou wel vleesch kunnen krygen als
het erg noodig is. Maar als die man niet
veraf is, zou het ons kunnen verraden.
Ja, stemde hij toe, we moeten het maar
liever niet doen, behalve als je erg hongerig
bent. Als we flink doormarcheeren kunnen
we tegen twaalf uur by het meer zyn.
Ik heb geen honger, zei ze snel, als jy
er toe in staat bent, moesten we maar dade-
ïyk op weg gaan.
Dat ls het wijste wat we doen kunnen
meende hy, voordat de zon zoo erg warm
wordt, hoe eer hoe beter.
Ze hielp hem opstaan en stond hem be
zorgd aan te kyken toen hy duizelig zyn
hand aan zyn oogen bracht.
Wat is er? vroeg ze ongerust.
Niets. Een beetje duizelig, maar het zal
wel overgaan als we onderweg zyn.
Hy zei het onverschillig, een beetje te on
verschillig en Honor zag toen ze op weg
gingen, dat hy zyn lippen op elkaar geklemd
had en dat er een pyniyke blik ln zijn oogen
was gekomen en ze begreep heel goed dat
het loopen hem moeite kostte.
Ze vroeg hem zyn arm weer over haar
schouder te leggen, zooals hy gisteren gedaan
had, maar hy weigerde het schertsend.
Neen, liefste. Ik ben toch geen klein
kind? Ik moet op myn eigen beenen kunnen
loopen.
Het leek Honor of ze ontzettend langzaam
vooruitkwamen. Het zonlicht begon al spoedig
ondrageiyk hel te worden, de lucht trilde ln
de steeds grooter wordende hitte. De om
trekken van de acacia's begonnen te ver
doezelen en het getjilp van de ontelbare
sprinkhanen klonk niet langer opwekkend,
maar leek meer een onuitstaanbare, eeuwig
durende begeleiding.
Rimington liep heel langzaam, zoo lang
zaam, dat het haar doodmoe maakte, maar
ze wist dat zelfs dit een bijna onmogelijke
Inspanning voor hem was en ze trachtte niet
hun stap te versnellen. Soms deed ze haar
oogen half dicht, een paar keer vestigde ze
ze op een eenzame boom, ver voor hen uit,
en mat daarnaar af, in welk tempo ze op
schoten. Een vogel, die eenzaam over de
vlakte wiekte, deed haar beseffen, hoe lang
zaam zy vooruitkwamen.
Keer op keer keek ze om zich heen of ze
ook iets van hun achtervolger merkten, maar
ze zag niets en dat was het eenige, dat haar
een gevoel van troost gaf. Angstig keek ze
naar den man naast haar. De koortsachtige
kleur op zyn wangen was dieper geworden
en er was een blik in zyn oogen, die haar
doodeiy'k ongerust maakte, onder zyn korte
baard was zyn mond krampachtig dlchtge-
klemd. Toen ze by een boschje mimosa
struiken kwamen, waarvan de eene kant zich
in de schaduw bevond, vroeg ze:
Zou je niet even uitrusten, Alec.
Hy keek haar verward aan, alsof hy niet
gehoord of begrepen had wat ze zei. Toen
zei hy plotseling op heftigen toon:
Nee, liefste. Vooruit. We moeten verder.
En hy worstelde Weer voort en Honor
moest nu wel by hem büjveh, maar haar be
zorgdheid werd steeds grooter, toen ze naar
hem keek en zag hoe de koorts weer snel
op kwam zetten. Hy liep onzeker, in zyn
oogen was een vreemde glinstering en zyn
lippen bewogen zich alsof hy trachtte woor
den te zeggen, maar er kwam geen geluid.
Ten slotte kon ze het niet langer aanzien en
ze wendde voor dat ze dorst had en dwong
hem tot drinken, nadat ze zelf even aan het
water genipt had. Hy zette de flesch aan zyn
mond en het koele, verfrisschende water deed
hem alles vergeten behalve dat hy dorst had.
Ze herinnerde zich wat hy gezegd had over
het water, maar ze hield hem niet tegen.
Wat gaf het? Het water zou hem goeddoen
en tegen twaalf uur...
En toen gebeurde plotseling wat ze den
heelen tyd gevreesd had...
Ze hoorde een kort, fluitend geluid, de
flesch werd uit zyn handen geslingerd en
viel twee meter verder neer. Ze gunde zich
zelf niet den tyd om te onderzoeken waar
het geluid vandaan was gekomen. Ze liet
zich dadciyk op de knieën vallen en sleepte
Rimington met zich mee.
Stil. Stil jongen: fuisterde ze en dankte
den hemel dat toen hy onbewegeiyk bleef
liggen.
Ze nam het geweer van haar schouder,
lichtte het hoofd op en keek omzichtig om
zich heen. Haar gezicht was heel bleek en
er was een verschrikte blik in haar oogen,
maar om haar mond lag een trek van vast
beradenheid: als het noodig mocht zyn, zou
ze voor het noodig mocht zyn, zou ze voor
het alleruiterste niet terugschrikken. Ze wist
dat hun achtervolger ergens verscholen moest
liggen, wachtend op een nieuwe kans. Ge
legenheid om zich te verbergen was overal.
Zooals zy onzichtbaar waren in het hooge
gras, zoo had ook hy erin weg kunnen duiken.
Hij kon overal zyn in die groote vlakte. Mis
schien kroop hy op dat oogenblik ergens door
het gras naar hen toe. Bovendien stonden er
een paar groepen doornige struiken, van
waar de aanvaller de heele vlakte kon over
zien en die onderzocht ze scherp, elk op zyn
beurt, terwyl ze haar hoofd heel voorzichtig
boven het hooge gras uitstak. Eerst ontdekte
ze niets, toen zag ze plotseling iets glinste
ren uit een mimosastruik rechts van haar.
Ze twyfelde er geen oogenblik aan of het
moest de loop van een geweer zyn, die het
zonlicht terugkaatste en ze begreep, dat in
die struik hun vyand verborgen moest liggen.
Ze tuurde scherp of ze verder niets van hem
zou kunnen ontdekken, maar in het begin
was de kleine glinstering het eenige van zyn
aanwezigheid. Na een poosje echter vond ze
een plek waar het bruin van de bladeren
een beetje anders van tint was, en na een
oogenblik maakte ze by zichzelf uit, dat bet
Iets van khaki moest zyn... de top van een
zonnehelm dacht ze.
Ze bleef de plaats gespannen voorzichtig
gadeslaan. Het stukje helm dat in het begin
zoo moeilyk te vinden was geweest, werd
langzamerhand een punt, dat ze onmogelijk
uit het oog verliezen kon. En ze begon zich
weer af te vragen, wie het zyn konWas
het Legrand... of was het...?
Maar ze had geen keus en hoewel ze in
wendig sidderde voor wat ze ging doen,
bracht ze toch haar geweer in gereedheid.
Toen knielde ze op één knie, maar bleef zoo
dicht mogelyk by den grond en daarop legde
ze aan op een plek, iets lager dan de zonne
helm. Er was een uitdrukking van afschuw
in haar oogen, maar ze beefde niet. Ze om
klemde het geweer vaster, toen haalde ze
langzaam den trekker over. Ze hield haar
adem in om niet van haar doel af te wijken,
maar op hetzelfde oogenblik dat ze vuurde,
hoorde ze een heeschen lach achter zich.
Dat plotselinge geluid maakt haar zoo aan
het schrikken, dat ze haar doel miste en toen
haar schot afgegaan was, zag ze, lK>e het
geweer daarginds tusschen de struiken plot
seling met een ruk verschoof en de zonne
helm verdween.
Machinaal laadde ze haar geweer opnieuw,
zonder naar Rimington te durven kyken,
steeds haar blik op die struik daar gericht.
Ze had echter den man achter het geweer
gemist, maar ze was er zeker van, dat ze
het geweer geraakt, misschien wel onbruik
baar gemaakt had. Ze hoopte het vurig, want
hoewel haar liefde voor Alec Rimington ster
ker was dan alle bezwaren, toch was het
een afschuwelyke gedachte, dat zy Marme-
ring's dood op haar geweten zou hebben. Ges
spannen bleef ze wachten. Er kwam geen
schot terug ln antwoord op het hare; geen
geluid drong tot haar door en ze zag het
stukje khaki niet weer te voorschijn komen.
(Wordt vervolgd.)