Buitenlandsch Overzicht. JUUtfiet'Waca! GRATIS leder pak HONIG's VERMICELLI HET GESTOLEN KIND NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA ■ÉÉTAsmrin 64ste JAARGANG De slappe houding van Amerika tegenover de problemen in Europa; men vreest verwikkelingen. De spanning tusschen Rusland en Japan. Zal Litwinof Tokio bezoeken Een Ameri' kaansche opvatting over de koloniale expansie 3 maal per dag Den Helder- De spanning tusschen Japan en Rusland De koniale expansie Staat en Evangelische kerk in Duitschland. Buitengewone bisschopsconferentie te Fulda. Na den moord op Gustloff. Koning Albert herdacht. De Amerikaansche leger begrooting. De Kamerverkiezing in Spanje. De voorloopige uitslag wijst een aan* merkelijken vooruitgang van de linker groepen aan, BETROUWBAAR China en Japan. De a.s. politiek van Arita. Leger en vloot achter de politiek Japan en Rusland. FEUILLETON COURANT Abonnement per 3 maanden btf vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.-, NederL Oost- en West-ïndië per zeepost 2.10, idem per mafl en overige landen 3.20. losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 et Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschynt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkery v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Glrorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct We hebben er in ons vorig overzicht op ge wezen dat de kwestie van een verbod van olie- uitvoer naar Italië niet 300 gemakkelijk is. Als men er toe over kon gaan, met medewerking van Amerika, zou bereikt worden dat Italië binnen afzienbaren tijd zijn krijgsbedrijf in Abessinië zou moeten stoppen. Het zou het grootste succes zijn dat de Volkenbond zou kunnen boeken. Edoch... die houding van Amerika, daar gaat het om en die is, op z'n minst genomen, halfslachtig, soodat de doelmatigheid van een eventueel embargo maar zeer relatief zal kunnen zijn. De Nw. Rott. Crt. trok Zaterdagavond in een hoofdartikel tegen deze houding van Amerika van leer. Het blad schrijft o.m.: Het blijkt nu, dat van Washington niets te verwachting is. Amerika, dat, zoo groote woorden sprekende, begonnen is met het op- Stellen van een neutraliteitspoliüek, die een politiek van bestrijding van den oorlog zou moeten worden, en dat Europa zelfs zwak heid en nalatigheid in dezen verweet, is, uit vrees voor allerlei binnenlandsche invloeden teruggevlucht naar een politiek, die noch vleesch noch visch is. Bij die politiek van Washington zou een olie-embargo slechts door een blokkade afdoende beteekenis kunnen krijgen. Op die manier bevordert Amerika den vrede. Zelf zou het van die blokkade geen oorlogsgevaar te vreezen hebben, daar het zich niet meer, als vroeger, met alle macht ertegen zou verzetten, ter bescherming van den Amerikaanschen handel en van de levens van Amerikaansche burgers die zich in de blokkadezone zouden wagen. Maar in Europa zou de, door Amerika uitgelokte blokkade een oorlog veroorzaken, die ver meden had kunnen worden als Amerika zijn groote woorden en zijn prat gaan op het pact-Kellog met de werkelijkheid eenigszins in overeenstemming had gebracht. Het blad schrijft dan: Maar Washington durft dat niet. Juist gisteren hadden wij bezoek van een Engelsch politicus, erkend kenner van de politieke stroomingen in Amerika, die rechtstreeks terugkwam van een politieke studiereis door de Vereenigde Staten. „Men kan de wijzigingen in de inter nationale politiek van Amerika niet be grijpen", zoo zeide hij, „als men niet ken nis heeft genomen van de diepe overtui ging, die onder het Amerikaansche volk heerscht, dat een oorlog onmiddellijk voor de deur staat. Overal en bij iedereen zal men deze diep gewortelde opvatting ontmoeten. Steeds sterker is by de Amerikanen de vrees ge worden, zelf opnieuw in een dergelijken oorlog Wieringermeer - Medemblik - Hoorn - Amsterdam. Verbinding met geheel West-Friesland. te worden meegesleept Deze zorg komt bij andere zorgen. Al is er op het oogenblik een belangrijke opleving in de Vereenigde Staten, vertrouwen in de duurzaamheid heeft men nog niet, en om goede redenen. Nog steeds heeft de Amerikaan niet het gevoel, voor goed beveiligd te zijn tegen de gevaren, die de sociale constructie van zijn land van zoo nabij hebben bedreigd. De vroeger sociaal en politiek zoo zorgelooze Amerikaan denkt nu heel veel na over den toestand van zijn land, en over die van de wereld, in betrekking tot zjjn land. Maar hij staat onwennig tegenover deze problemen en zjjn nadenken erover is veel minder geschoold dat dat van oudere volken met ervaring in dergelijke zorgen. Het spant hem zeer in, en hij voelt, dat hy er niet mee klaar komt. Hjj vindt heel weinig houvast. Het gevolg is zenuwachtigheid, vrees, vrees bovenal voor een actieve, buiten- landsche politiek. Daarom ziet de groote meerderheid van het publiek een gevaar in alles wat zweemt naar bemoeiing met hetgeen in de buitenwereld gebeurt De handen eraf houden, dat is de eenige wijsheid." „Washington heeft daarmede rekening te houden, omdat nu eenmaal de verkiezingen voor het presidentschap naderen. DE OORDOG IN ABESSINIË. STARACE, de secretaris-generaal van de Fascistische party, die naar het Italiaansche front gereisd is. Er is tusschen Japan en Rusland weer eens een gespannen verhou ding en wel naar aan leiding van de grens incidenten, die de laat ste weken hebben plaats gehad op de Mon- goolsche grens tusschen Russische en Mantsjoekwosche troepen. De Japansche ambassadeur heeft nu dezer dagen een bezoek gebracht aan den Russi- schen vice-volkscommissaris van buitenland- sche zaken, Stomonjakof, die voorstelde een internationale commissie te benoemen om een onpartijdig rapport op te stellen van de inci denten. Op het Japansche ministerie van oorlog zou men bezwaar er tegen hebben dat een gedele geerde van een neutrale mogendheid deel zou uitmaken van de commissie die een onderzoek moet instellen naar het grensincident van 31 Januari Het departement van oorlog zou van mee ning zjjn dat de drie belanghebbende landen, Rusland, Japan en Mantsjoekwo tot overeen stemming zullen kunnen komen. Men herinert er aan dat Japan afkeerig is van interventie van een niet-Aziatische mo gendheid in kwesties tusschen Oost-Aziati sche landen. In verband met de gespannen verhouding wordt ook gesproken over een bezoek van Litwinof aan Tokio. Nu, Litwinof heeft voor heetere vuren gestaan en de mogelijkheid be staat dus wanneer dit bezoek inderdaad door zou gaan, Litwinof wellicht een betere ver houding tusschen Japan en de Sowjet-Unie zou kunnen scheppen. Het Japansche persburau Domei had reeeds kortgeleden gemeld, dat men in bepaalde poli tieke kringen in Japan den wensch te kennen had gegeven door een bezoek van Litwinof aan Tokio te komen tot een directe gedach- tenwisseling over de kritieke Japansch— Russische betrekkingen. Naar Domei voorts meldt, heeft men op het Japansche ministerie van buitenlandsche zaken geen bericht omtrent dergelijke reis plannen ontvangen. Men moet echter, zoo wordt voorts verklaard, een bezoek van Lit winof aan Tokio als niet ongunstig beschou wen. Deze uitlating van het ministerie van bui tenlandsche zaken meenen verschillende Ja pansche politici als een zekere aanmoediging van eventueele reisplannen van Litwinof te kunnen beschouwen. In verband met de ver ergering van den toestand in het Verre Oosten en het herhaaldelijk voorkomen van grensincidenten, zou een dergelijk bezoek in deze kringen van zeer veel belang worden beschouwd. Uit New York wordt gemeld dat Walter Lipp- mann, een schrijvr over interna tionaal-politieke onderwerpen, die zijn artikelen geplaatst krijgt in honderden kran ten, thans als zijn meening te kennen heeft gegeven, dat de Amerikanen begrip behooren te hebben en zelfs instemming voor de opvat ting van Engeland inzake den Duitschen eisch van koloniën. Engeland verzet zich tegen den Duitschen eisch, omdat, wanneer Duitschland koloniën bezit, dit bij Duitschland den wensch moet wekken om een marine te scheppen, sterk genoeg, om die koloniën te beschermen, het geen een gevaar zou kunnen worden voor de veiligheid der zeewegen, die de deelen van het Britsche rijk verbinden. Het grondbeginsel van het buitenlandsche beleid der Ver. Staten is de Monroe-leer. Deze leer beteekent niet, dat de Ver. Staten zich het recht van verovering van Latjjnsch- Amerika voorbehouden, maar is gebaseerd op de overtuiging, dat iedere natie, welke nieuw gebied verwerft in een der beide Amerika's, haar zeemacht zou moeten uitbreiden. Hieruit zou een wedstrijd ontstaan, welke zou uit- loopen op een gevaar voor onze (Ver. Staten) veiligheid. Het is deze zelfde overweging, die Engeland weerhoudt van een herverdeeling der koloniën. Wel zou het toestaan van zulke koloniën aan Duitschland thans het ge vaar voor een strjjd om de suprematie over de zeeroutes achteruitschuiven, maar later zou die strijd slechts te feller ontbranden. Het gaat hier om de verbindingswegen tusschen Europa aan den eenen kant en Azië en Afrika aan den anderen kant. De eenige oplossing van het vraagstuk zou zijn aan Duitschland en Italië meer facilitieten toe te staan op alle wereldmarkten. DE KERKSTRIJD IN DUITSCHLAND. KERKL, de Duitsche minister voor de Rijkskei De beljjdenisbeweging. Naar de Berlijnsche correspondent van de Neue Züricher Ztg. meldt, is in den laatsten tjjd weer toenadering merkbaar tusschen de Belijdenisbeweging en de Luthersche bis schoppen, die er zich van hadden afgewend, omdat zij op een redelijk vergelijk met minis ter Kerrl hoopten. Na een te Hannover gehouden gedachten- wisseling tusschen hen en ds. Niemöller, den strijdbaren predikant te Berlijn-Dahlem is besloten een belijdenissynode van afgevaar digden uit het geheele rijk te beleggen. Deze synode zal a.s. Dinsdag (18 dezer) te Oeyn- hausen in Westfalen beginnen. De correspondent van de N. R. Ct. te Berlijn meldt ons: Voor de tweede maal is een compromis tusschen de Roomsch-katholieke geestelijkheid en de regeering in Duitsmiland in zicht ge weest en voor de tweede maal zijn de schijn baar hoopgevende onderin#delingen uitgeloo- pen op nieuwe verscherping van den strijd. Kardinaal Faulhaber is met de beide andere Duitsche kardinalen te rade gegaan, dat er een nieuwe buitengewone bisschoppen-confe rentie te Fulda moet worden bijeengeroepen, waar zal worden beraadslaagd over de uit voeringsbepalingen van het concordaat en de nieuwe maatregelen tegen de katholieken, in bijzonder in het Rijnland. (De beschuldiging houdt in het organiseeren van Heimat benden en het beoefenen van terreinsport, wat echter alleen de Hitler-Jugend is voorbehouden. Dit wordt als bolsjewistische methoden geken schetst). Consequenties. De Bondsraad zal, naar wij in Zwitsersche bladen lezen, zich in zijn eerstvolgende bijeen komst bezig houden met de vraag of een centrale van nationaal-socialistische organi saties in den huidigen vorm wel kan worden bestendigd. De Bondsraad wil daarover een besluit nemen, vóór een opvolger van Gust loff tot „leidei van de landsgroep „Zwitser land" wordt benoemd. Verleden jaar heeft de regeering richtsnoe ren voor de toepassing van het recht van ver- eeniging van buitenlandsche organisaties vastgesteld. Het gaat er nu om uit te maken, welke organisatise daaraan volaoen en in dit verband merkt de Neue Züricher Ztg. op: „De groote plechtigheden waarmee in Duitschland het stoffelijk overscnot van Gust loff ter aarde is besteld hebben bewezen dat het Derde Rijk den „leider der landsgroep Zwitserland" als een officieele en representa tieve persoonlijkheid beschouwt. Naar Zwit sersche opvatting was Gustloff evenwel een gewoon particulier, die president was van de organisatie der in Zwitserland wonende Rijks- Duitschers. Die volkomen uiteenloopende op vatting zou tot moeilijkheden kunnen leiden, die men goed zal doen reeds thans onder de oogen te zien, ten einde tijdig maatregelen te nemen om ze te voorkomen. Alle Brusselsche Zondagavond- en Maan dagochtendbladen herdenken uitvoerig de 2e verjaring van Kon' ïg Albert's tragischen dood cn wijzen op de vele deug „en en gaven van geest en gemoed, die dezen vorst ken merkten en hem niet in België alleen, maar over de geheele wereld buitengewoon popu lair wisten te maken. De grootste legerbegrooting in vredestijd is door het Huis van Afgevaardigden aangeno men met 204 tegen 36 stemmen en vervol gens doorgezonden naar den Senaat. De begrooting voorziet in uitgaven ten be drage van 543 millioen dollars. Het Huis heeft een amendement aangeno men, waarbij 1000 reserve-officcieren van het leger voor herhalingsoefeningen onder de wapenen wordengeroepen. Dit amendement was ingediend door den voorzitter van de commissie voor legerzaken. Gisteren is in Spanje de eerste stemming gehouden ter verkiezing van de nieuwe Ka mer, welke de enkele maanden geleden ont bonden Kamer zal vervangen. Bij deze verkiezing zijn er twee hoofdgroepen, de rechtsche coalitie, zich noemende, het anti- revolutionnaire front en de linker coalitie, zich noemende het volksfront Daartusschen in staan enkele centrumsmannen van de re geering en ook sommige onafhankelijke en conservatieve progesslsten, die echter allen zich voor deze verkiezingen b(j het anti-revo lutionaire front hebben aangesloten. Na de verkiezingen treden zy weer volkomen vry als middelpartijen op. Er zijjn in het geheel 870 candidaten gesteld. Dit beteekent niet, dat er nog enkele bij komen juist de regeering was van plan nog enkele candidaten méér te stellen. Ieder kan volgens de wet candidaat zijn. In het geheel zijn er 473 zetels. Voorloopige cijfers. Vannacht om half vier werd berekend, dat de linkergroepen reeds over 225 zetels in de Kamer beschikten, de rechterzijde over 135 zetels, het centrum over 60. bevat ter kennismaking een HONIG's BOUILLONBLOKJE werki bij fewed verkoudheid sfeeds Uit»luif«nd verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van 20 lebl. 10 ct». en orenjeiekjet van 2 labl. tO ets. Staat van beleg en staat van alarm. Te Madrid Is, naar Reuter meldt, gisteren de staat van beleg afgekondigd. Reeds gisterenmorgen was een zekere op winding in de stad merkbaar. Voor de partij gebouwen der linksche partijen vormden zich talrijke groepjes, die „leve de republiek!" riepen. Tegen 11 uur kwam in de volkswijk Catro Caminos eenige duizenden personen bij een, die zich naar het centrum der stad be gaven onder het zingen van de „Internatio nale" en onder het roepen van „Leve de republiek!" In de eerste rijen werden plakkaten mede gedragen, waarin voor de politieke veroor deelden algeheele amnestie werd geëischt. Bij het voorbijtrekken van den stoet lieten tal van arbeiders hun werk in den steek, om zich bij den optocht aan te sluiten. Het gerucht gaat, dat de arbeiders-organi saties wellicht een 24-urige algemeene sta king zullen afkondigen om een spoedige am nestie te verkrijgen. De regeering heeft besloten over geheel Spanje den alarm-toestand af te kondigen. De nieuw benoemde Japansche ambassa deur in China, Arita, die Ariosji gaat ver vangen, heeft deelgenomen aan een confe rentie, waarin hij over zijn nieuwe taak heeft gesproken. Hij zal de bestaande politiek van Japan ten opzichte van China op dezelfde wijze voortzetten, welke politiek berust op de eensgezinde openbare meening van Japan. Deze mededeeling is geschied in een verga dering van Arita met Ariosji en hoofdambte naren van het departement van buitenland sche zaken te Tokio. Ariosji wees er echter op, dat de openbare meening van Japan ten opzichte van China niet eensgezind is. Het was daarom noodig die eensgezindheid tol stand te brengen. Naar men verneemt, staan zoowel het Japansche leger als de Japansche vloot achter de politiek van het departement van buitenlandsche zaken. Voordat de con ferentie plaats vond, was trouwens overleg gepleegd tusschen buitenlandsche zaken, oor log en marine. Het Russische consulaat ln Moek- den gesloten. Medegedeeld wordt, dat het Sow jet-Rus sische consulaat te Moekden gesloten zal wor den op instructie van Moskou. Dit brengt het aantal Russische consulaten ln Mantsjoekwo terug tot vijf, waartegenover Mantsjoekwo slechts twee consulaten op Russisch gebied heeft. Mantsjoekwo dringt er by de Russische regeering op aan toestemming te verleeren tot de opening van nog drie Mantsjoerjjsche consulaten op Russisch gebied. Nieuwe gevechten aan Mantsjoe rjjsche grens. Uit Hail&r wordt gemeld, dat opnieuw era. stige gevechten hebben plaats gehad tusschen de troepen van Buiien-Moagollë en Japansch- Mantsjoerysche troepen, nabjj het Boeirmeer, aan de noord-westelijke grens van Mantsjoeiije. De Mongolen,die met pantserauto's waren uit gerust, vielen de Japansch-Mantsjoerijsche troepen aan, doch werden na een strijd, die verscheidene uren duurde, teruggeslagen. EEN VERHAAL UIT AFRIKA 84) HOOFDSTUK XVIII. Rimington deed zjjn oogen open en op «elfde oogenblik keek Honor toevallig om. «ag dat de oogen, die haar aankeken, vol- omen helder en rustig waren, hoewel de oortsgloed nog niet heelemaal van zfln ge- Bcht verdwenen was. Ah. zei ze verheugd. Je bent wakker. Ja, zei hjj en hief zich op zjjn ellebogen °P orn °m zich heen te kijken... Ze zag hoe *r een verwonderde uitdrukking ln zijn oogen wam, '°en .vroeg hy plotseling: «ijn we hier gekomen. Ze vertelde et hem en aan het einde van het verhaal «nikte hy. Ik was koortsig natuuriyk. Die wond *kn me... en die ellendige zwakheid. Toen "figon hy te lachen. Liefste, je bent een heldin. Je hebt ons gisterenavond door alle moeiiykheden heen geholpen. Als je je zou willen verwaardigen Je tot myn nederige persooniykheid neer te huigen zou ik... zou Je... Met een gelukkigen lach en een blos op aar gezicht, knielde Honor naast hem neer en hij sloeg zyn armen om haar heen en ■Kuste haar. hebt my gered, zei hy Innig, en nu aon we veilig. Lat weet ik nog niet zoo zeker, ant- uurdde ze en ze vertelde hem van de ge- alte die ze tegen de maan had afgeteekend t>e£ien, Hy floot even en zei toen: Dat üjkt erop, alsof hy ons spoor per slot van rekening toch nog gevonden heeft, maar hy heeft ons op dat kritieke oogenblik niet gezien. Toen kwam er opeens een gedachte by hem op, en hy keek haar onderzoekend aan: Je zei dat je den heelen tyd met je geweer in de hand hebt zitten wachten; zou Je heusch geschoten hebben als... hy hier was gekomen Honor's gezicht betrok even, toen kwam er een vastberaden uitdrukking ln haar oogen en ze antwoordde op beslisten toon: Ja. Ook als het... Wie het ook geweest was, antwoordde ze met een beslistheid die hem volkomen overtuigde. Hy strekte de hand uit en nam de hare in een warmen greep. Liefste, zei hy, ik hoop dat het zoover niet komen zal, terwille van Jou. En laten we nu tot meer prozaïsche zaken terug- keeren. Ons ontbyt? Er Is niets, antwoordde ze, alleen wat water in onze flesschen. Hy keek naar de zonnige vlakte voor hen en zei: Dat moeten we bewaren. We mogen geen water aanraken tot we by het meer komen, waar myn kamp ls. En het zal wel ontzettend warm worden. Ze keek naar de plaats waar de wilde dieren graasden en zei peinzend: Ik zou wel vleesch kunnen krygen als het erg noodig is. Maar als die man niet veraf is, zou het ons kunnen verraden. Ja, stemde hij toe, we moeten het maar liever niet doen, behalve als je erg hongerig bent. Als we flink doormarcheeren kunnen we tegen twaalf uur by het meer zyn. Ik heb geen honger, zei ze snel, als jy er toe in staat bent, moesten we maar dade- ïyk op weg gaan. Dat ls het wijste wat we doen kunnen meende hy, voordat de zon zoo erg warm wordt, hoe eer hoe beter. Ze hielp hem opstaan en stond hem be zorgd aan te kyken toen hy duizelig zyn hand aan zyn oogen bracht. Wat is er? vroeg ze ongerust. Niets. Een beetje duizelig, maar het zal wel overgaan als we onderweg zyn. Hy zei het onverschillig, een beetje te on verschillig en Honor zag toen ze op weg gingen, dat hy zyn lippen op elkaar geklemd had en dat er een pyniyke blik ln zijn oogen was gekomen en ze begreep heel goed dat het loopen hem moeite kostte. Ze vroeg hem zyn arm weer over haar schouder te leggen, zooals hy gisteren gedaan had, maar hy weigerde het schertsend. Neen, liefste. Ik ben toch geen klein kind? Ik moet op myn eigen beenen kunnen loopen. Het leek Honor of ze ontzettend langzaam vooruitkwamen. Het zonlicht begon al spoedig ondrageiyk hel te worden, de lucht trilde ln de steeds grooter wordende hitte. De om trekken van de acacia's begonnen te ver doezelen en het getjilp van de ontelbare sprinkhanen klonk niet langer opwekkend, maar leek meer een onuitstaanbare, eeuwig durende begeleiding. Rimington liep heel langzaam, zoo lang zaam, dat het haar doodmoe maakte, maar ze wist dat zelfs dit een bijna onmogelijke Inspanning voor hem was en ze trachtte niet hun stap te versnellen. Soms deed ze haar oogen half dicht, een paar keer vestigde ze ze op een eenzame boom, ver voor hen uit, en mat daarnaar af, in welk tempo ze op schoten. Een vogel, die eenzaam over de vlakte wiekte, deed haar beseffen, hoe lang zaam zy vooruitkwamen. Keer op keer keek ze om zich heen of ze ook iets van hun achtervolger merkten, maar ze zag niets en dat was het eenige, dat haar een gevoel van troost gaf. Angstig keek ze naar den man naast haar. De koortsachtige kleur op zyn wangen was dieper geworden en er was een blik in zyn oogen, die haar doodeiy'k ongerust maakte, onder zyn korte baard was zyn mond krampachtig dlchtge- klemd. Toen ze by een boschje mimosa struiken kwamen, waarvan de eene kant zich in de schaduw bevond, vroeg ze: Zou je niet even uitrusten, Alec. Hy keek haar verward aan, alsof hy niet gehoord of begrepen had wat ze zei. Toen zei hy plotseling op heftigen toon: Nee, liefste. Vooruit. We moeten verder. En hy worstelde Weer voort en Honor moest nu wel by hem büjveh, maar haar be zorgdheid werd steeds grooter, toen ze naar hem keek en zag hoe de koorts weer snel op kwam zetten. Hy liep onzeker, in zyn oogen was een vreemde glinstering en zyn lippen bewogen zich alsof hy trachtte woor den te zeggen, maar er kwam geen geluid. Ten slotte kon ze het niet langer aanzien en ze wendde voor dat ze dorst had en dwong hem tot drinken, nadat ze zelf even aan het water genipt had. Hy zette de flesch aan zyn mond en het koele, verfrisschende water deed hem alles vergeten behalve dat hy dorst had. Ze herinnerde zich wat hy gezegd had over het water, maar ze hield hem niet tegen. Wat gaf het? Het water zou hem goeddoen en tegen twaalf uur... En toen gebeurde plotseling wat ze den heelen tyd gevreesd had... Ze hoorde een kort, fluitend geluid, de flesch werd uit zyn handen geslingerd en viel twee meter verder neer. Ze gunde zich zelf niet den tyd om te onderzoeken waar het geluid vandaan was gekomen. Ze liet zich dadciyk op de knieën vallen en sleepte Rimington met zich mee. Stil. Stil jongen: fuisterde ze en dankte den hemel dat toen hy onbewegeiyk bleef liggen. Ze nam het geweer van haar schouder, lichtte het hoofd op en keek omzichtig om zich heen. Haar gezicht was heel bleek en er was een verschrikte blik in haar oogen, maar om haar mond lag een trek van vast beradenheid: als het noodig mocht zyn, zou ze voor het noodig mocht zyn, zou ze voor het alleruiterste niet terugschrikken. Ze wist dat hun achtervolger ergens verscholen moest liggen, wachtend op een nieuwe kans. Ge legenheid om zich te verbergen was overal. Zooals zy onzichtbaar waren in het hooge gras, zoo had ook hy erin weg kunnen duiken. Hij kon overal zyn in die groote vlakte. Mis schien kroop hy op dat oogenblik ergens door het gras naar hen toe. Bovendien stonden er een paar groepen doornige struiken, van waar de aanvaller de heele vlakte kon over zien en die onderzocht ze scherp, elk op zyn beurt, terwyl ze haar hoofd heel voorzichtig boven het hooge gras uitstak. Eerst ontdekte ze niets, toen zag ze plotseling iets glinste ren uit een mimosastruik rechts van haar. Ze twyfelde er geen oogenblik aan of het moest de loop van een geweer zyn, die het zonlicht terugkaatste en ze begreep, dat in die struik hun vyand verborgen moest liggen. Ze tuurde scherp of ze verder niets van hem zou kunnen ontdekken, maar in het begin was de kleine glinstering het eenige van zyn aanwezigheid. Na een poosje echter vond ze een plek waar het bruin van de bladeren een beetje anders van tint was, en na een oogenblik maakte ze by zichzelf uit, dat bet Iets van khaki moest zyn... de top van een zonnehelm dacht ze. Ze bleef de plaats gespannen voorzichtig gadeslaan. Het stukje helm dat in het begin zoo moeilyk te vinden was geweest, werd langzamerhand een punt, dat ze onmogelijk uit het oog verliezen kon. En ze begon zich weer af te vragen, wie het zyn konWas het Legrand... of was het...? Maar ze had geen keus en hoewel ze in wendig sidderde voor wat ze ging doen, bracht ze toch haar geweer in gereedheid. Toen knielde ze op één knie, maar bleef zoo dicht mogelyk by den grond en daarop legde ze aan op een plek, iets lager dan de zonne helm. Er was een uitdrukking van afschuw in haar oogen, maar ze beefde niet. Ze om klemde het geweer vaster, toen haalde ze langzaam den trekker over. Ze hield haar adem in om niet van haar doel af te wijken, maar op hetzelfde oogenblik dat ze vuurde, hoorde ze een heeschen lach achter zich. Dat plotselinge geluid maakt haar zoo aan het schrikken, dat ze haar doel miste en toen haar schot afgegaan was, zag ze, lK>e het geweer daarginds tusschen de struiken plot seling met een ruk verschoof en de zonne helm verdween. Machinaal laadde ze haar geweer opnieuw, zonder naar Rimington te durven kyken, steeds haar blik op die struik daar gericht. Ze had echter den man achter het geweer gemist, maar ze was er zeker van, dat ze het geweer geraakt, misschien wel onbruik baar gemaakt had. Ze hoopte het vurig, want hoewel haar liefde voor Alec Rimington ster ker was dan alle bezwaren, toch was het een afschuwelyke gedachte, dat zy Marme- ring's dood op haar geweten zou hebben. Ges spannen bleef ze wachten. Er kwam geen schot terug ln antwoord op het hare; geen geluid drong tot haar door en ze zag het stukje khaki niet weer te voorschijn komen. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1