Buitenlandsch Overzicht.
DE GOUDEN
BRUG
Na de beslissingen van Duitschland.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
ZATERDAG 14 MAART 1930
64ste JAARGANG
De Locarno-mogendheden hebben vastgesteld dat de
herbezetting van het Rijnland een duidelijke schending
van de art. 42 en 43 van het verdrag van Versailles
en van het pact van Locarno beteekent.
Sabotage op de Britsche
vloot.
Rijkskanselier hitier spreekt
te Karlsruhe.
Op 25 K.M. van de Fransche
grens.
De gedelegeerden stellen
de schending van art. 42
en 43 vast.
Imiteeren is waardeeren.
FEUILLETON.
- ROMAN VAN
HANNO PLESSEN
COURAN
Abonnement per 3 maanden by voorultbet: Heldersche Courant 1.50; «oegras,
Anna Paulowna. Breezand. Wleringen en Texel 1.65; binnenland 2_.
Nedert, Oost- en West-Indlë per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 8.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekening No. 16066.
ADVERTENTIE Nt
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; by niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Een oorlog nog steeds niet waarschijnlijk. Bezuin.ging is noodig;
gunstige teekenen. Duitschland begint zich ongerust te maken.
Bezuining is
noodig
Er is In Europa een
sterke spanning, een
spanning die de komen-
dagen nog toe kan ne
men, vooral als men zich
by de vergaderingen te veel zou laten leiden
door zgn gevoel en te weinig door zijn ver
stand. Er is bezinning noodig, en er zyn tee
kenen die er op wyzen dat men zyn bezin
ning langzaan^ aan terugvindt De rede van
Hitier te Karlsruhe, op 25 km van de Fran-
sche grens gehouden, wijst in die richting.
Opnieuw heeft Hitier, op ondubbelzinnige
wijze gezegd dat het zqn ernstig bedoelen ls,
den vrede van Europa te dienen. Men zie voor
den inhoud van deze rede elders in dit blad.
Welnu, als hierop volgt een daad van Hitier,
een daad die zoowel Frankrijk als Engeland
eischen, n.1. de terugtrekking van een gedeel
te van de troepen van de Rynzone, zoodat de
bezetting Inderdaad een symbolische betee-
kenis krijgt, dan zyn we een heel stuk in de
goede richting. Tot op heden ls Hitier daartoe
echter nog niet geneigd. Het is voor Dultsch-
lands dictator een kwestie van presUge en
dat is een gevaariyk ding, zooals men b.v. by
Mussolini gezien heeft In het Abessijnsche
avontuur. Aan den anderen kant is het de
vraag of HiUer de consequentie van zyn
standpunt aan zal durven en den Rgn bezet
houden. Dan staat er meer op het spel. Ook
al zal er waarschgniyk geen oorlog komen,
wat voor Duitschland onder de huidige om
standigheden zeker den ondergang zou be-
teekenen, ook economische repressaille maat
regelen komen Duitschland allesbehalve ge
legen. Het zou spoedig in een zoo geïsoleer
de positie gaan verkeeren, dat het zijn levens
mogelijkheden verloor. Hitier mag en zal zich
dus wel bezinnen.
De Nw. Rott. Crt. maakte Donderdagavond
In een overzicht een vergeiyking met den toe
stand in 1914 en beschouwde de toestand van
heden als veel overzichteiyker dan toen. In
dien tijd was er een „evenwicht van krach
ten" en verkeerde men in onzekeren toestand
omtrent de houding van Engeland.
De partijen zijn nu zeer ongelyk, al te on
gelijk, sedert men weet, dat Polen op dit
oogenbllk zonder aarzelen aan een strijd aan
de zgde van Frankryk zou deelnemen. Bo
vendien ls de machinerie, om een oorlog te
beletten, oneindig veel beter dan ln het nood
lottige jaar van deze eeuw, toen deze machi
nerie felteiyk geheel en al ontbrak.
Duitschland verkeert niet slechts politiek,
maar ook oeconomisch in een toestand, waar-
In ook in 1914 geen Duitsche regeering een
oorlog zou hebben aangedurfd. Er ls nu reeds
schaarschte aan allerlei noodzakeiyke dingen
ln het land. En er staat niet, zooals toen, een
welhaast rijpe oogst ten velde, die men slechts
heeft binnen te halen om voor een Jaar van
de allerbelangrykste levensmiddelen te zyn
voorzien. Men heeft geen goudvoorraad, waar
uit men het buitenland zou kunnen betalen,
voor zoover dit bereid zou zyn te leveren. Het
blokkadestelsel zou nu, vanwege de ervaring,
veel sneller werken dan ln 1914 en bovendien
zou het onmiddeiiyk met onvervaarder conse
quentie worden toegepast, daar Amerika zoo
goed als afstand gedaan heeft van zyn recht
op handel met oorlogvoerende staten.
In Fransche militaire kringen zal men dus
van meening zyn, dat dit het laatste oogen
blik is, waarop men zich niet alles van
Duitschland hoeft te laten welgevallen om
den lieven vrede te bewaren.
Deze militaire omstandigheden vinden een
aanvulling ln de politiek: In het bewustzijn
der Fransche staatslieden, over een uitzon
derlijk sterk wapen te beschikken in het ver
drag van Locarno. Engeland en Italië zyn
daardoor gebonden. Rusland ls tot alles be
reid. Over Polen spraken wy reeds. Het zal
moeliyk zyn een Frankryk, met al deze troe
ven ln handen, tot een berustend „pas" by
het rondbieden te bewegen. Te Londen heeft
men zich biykbaar rekenschap gegeven van
deze positie der Franschen. En men schynt
ook daar niet bereid.
Men begrypt dat onder deze omstandig
heden Duitschland zoo langzamerhand be
gint te beseffen wat Hitier gedaan heeft en
er zyn teekenen van ongerustheid waar te
nemen. Daarover hieronder nog bizonder-
heden.
t
3 maal per dag Den Helder-
Wieringermeer - Medemblik - Hoorn
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland
De Fransche houding laat niet na een
grooten indruk te maken op kringen, die ln
contact staan met de regeering.
In oeconomische kringen maakt men zich
ernstig ongerust over een eventueele toepas
sing van sanctiemaatregelen. Duitschland
heeft volgens hen maar voor eenige dagen
genoeg eetwaren. Indien Rusland deel zou
nemen aan de toepassing van sanctiemaat
regelen, zou de toevoer van mangaan, dat
noodzakeiyk ls voor tal van yzersoorten. niet
meer verzekerd zijn. Bovendien zou de bui-
landsche handelsbalans een dergeiyken maat
regel niet kunnen verdragen na alles wat er
reeds van gevergd ls.
We wachten maar weer af wat de dag van
vandaag en die van morgen ons zullen
brengen.
Duitschland
wordt ongerust
Wy meenen er niet
aan te mogen twyfelen
dat de vergad. van den
Volkenbond, die heden
morgen in Londen zou
beginnen, rustig en verstandig de consequen
ties van HiUers daad zal bezien en men niet
tot overhaaste en dwaze dingen zal beslui
ten. Evenwel, vast staat, dat men een vast
beraden houding zal Innemen en dat begint
Duitschland nu zoo langzamerhand te besef
fen en te verontrusten.
Havas meldt uit Beriyn, dat de Fransche
beslissing om alle mogeiykheden die het pact
van Locarno en het Handvest van den Vol
kenbond openen voor een actie tegen de
schending van het verdrag van Locarno, toe
te passen, daar een diepen indruk heeft ge
maakt.
Men hoopte dat, dank zy den Invloed van
Engeland een oplossing gevonden zou kunnen
worden en dat er een regeling zou kunnen
worden getroffen, waarby Frankryk ln zeke
ren zin genoegen zou nemen met het voldon
gen feit en er zich toe zou bepalen een protest
in te dienen.
Volgens inlichtingen uit doorgaans goed in
gelichte bron was men er aan het eind van
de vorige week reeds mee bekend, dat het ge-
heele kabinet voor een opzegging van het
pact van Locarno was, doch eenige ministers,
onder wie Schacht, von Neurath, von Blom
berg verzetten er zich tegen, dat deze op
zegging gepaard zou gaan met een bezetting
van het Rijnland.
Blomberg zou gezegd hebben, dat de Ryks-
weer op het oogenblik niet de verantwoorde-
ïykheld van een dergeiyke politiek op zich
zou kunnen nemen. Schacht heeft korten tyd
geleden in Der Deutsche Volkswirt nog ge
pleit voor onderhandelingen over het gede
militariseerde Rynland, waarby iqj voorstel
de dit „laatste overbUjfsel van de Fransch-
Dultsche ongeiykheid" te doen verdwijnen,
door Frankrgk een nieuwe garantie aan te
bieden. Von Neurath zou Schacht zeer heb
ben gesteund. Doch Hitier. die steun vond by
Goebbels, Goering en Frank had tot den coup
de theatre van de bezetting van het Rynland
besloten om redenen van prestige en ook om
dat de binnenlandsche politiek dit noodig
maakte.
DR. WILHELM FURTWANGLER,
de beroemde Duitsche dirigent, die na
onderhandelingen met Göhrlng, de post
van kapelmeester aan de Beriynsche
Staatsopera terug ontving.
Geen algemeen»
onder het personeel.
ontevredenheid
In het Lagerhuis zyn etteUjke vragen ge
steld over de gevallen van sabotage welke op
eenige oorlogsschepen van de Britsche marine
zyn geconstateerd.
Overste Fletcher stelde de bel&ngrykste
vraag, n.1. of het onderzoek aan het licht
heeft gebracht of personeel van de vloot de
hand heeft gehad Ir deze gevallen van sabo
tage, en of deze handelingen niet een uiting
waren van een algemeene ontevredenheid
onder het personeel.
De parlementaire secretaris van de admi
raliteit lord Stanley verklaarde dat het onder
zoek nog geen enkele verantwoordeiykheid
van de aangeduide soort aan het licht had
gebracht en dat er overigens geen enkele
reden was om te gelooven aan het bestaan
van een gevoel van ontevredenheid by het
vlootpersoneel of by de arbeiders op de ma
rine-werven.
ttfcU is die nleiuO^ HON IG'S KALFSSOEP
Hitier heeft Donderdag te Karlsruhe, op
25 K.M. afstand van de Fransche grens, een
verkiezingsrede gehouden, in welke hg weer
begon met een uitvoerig historisch overzicht
van het Duitschland vóór de machtsomwen
teling van het nat.-socialisme. De rede werd
door den zender Stuttgart uitgezonden.
„Ook wat het buitenland betreft, heb ik
naar hetzelfde ideaal gestreefd als in het.
binnenland, n.1. naar een oplossing der Euro-
peesche moeiiykheden op den grondslag van
gezond verstand en een sterken wil. Dat zyn
ideologieën, maar deze ideologieën hebben
my de laatste drie jaar op goede paden ge
voerd.
Ik ben nog oyertuigd, dat men eens zal
begrgpen, dat twee volkeren niet op den
duur in een z.g. „erfvyandschap" moeten
leven.
Ik ben met Polen begonnen en het is my
gelukt en toen heb ik gepoogd datzelfde ge
loof ook naar het Westen over te brengen.
Het zal niet gemakkelgk zgn, ik weet het,
maar ik geloof aan mijn ideaal om het ge
zond verstand ook in de betrëkkingen tus-
sohen Duitschland en Frankryk te doen zege
vieren. Ik denk er niet aan de rechten van
mijn volk daarbij prijs te geven, noch die van
Frankrgk aan te tasten, maar als beide vol
keren op volkomen rechtsgelgk standpunt
elkander tegemoet treden, dan geeft dat ach
ting voor elkaar. Er kunnen geen twee part
ners een vergeigk sluiten indien ze niet vry
gelijk tegenover elkaar staan. Er is veel
historisch ongeluk tusschen onze beide lan
den. De grenzen waren dan eens 100 K.M.
meer Oosteiyk, dan weer meer Westeiyk ge
trokken, maar voor die 100 K.M. is onein
dig veel kostbaar bloed gevloeid. Nu stel lk
voor, dat het gezond verstand zal zegevieren
en de eeuwige strijdbijl begraven zal worden.
Wie op anderen een beroep doet, brengt niet
de sterkste elementen mee, maar wel ik, die
juist als nationalist den wil van 67 millioen
menschen achter my heb.
Myn eerzucht gaat naar geheel andere din
gen uit dan naar veroveringen of stryd. Ik
heb den oorlog meegemaakt en wil geen
nieuwe militaire triomfen vieren. Myn ge-
denkteeken by het Duitsche volk moet later
een herinnering aan het werk des vredes zyn.
Een granaat kost my 3000 mark. Dan bouw
ik liever voor 4000 een woning voor een
werkloos arbeider.
Maar ik wil hierby geen inmenging en
geen voorschriften van een ander, want ik
sta tevens op de bres voor de vrijheid en het
leven van mijn volk.
Duitschland heeft geen plan Tsjechoslowa-
kye, Polen of België aan te vallen, maar
Sowjet-Rusland grenst door een derden staat
aan Duitschland. Wat Frankryk wil, zou ik
graag willen weten, maar wat het bosjewis-
me wil, dat weet lk, dat heb lk beleefd in
ons eigen land, en daaromtrent kan geen
vreemde staatsman my iets wgs maken. Al
leen ezels stooten zich tweemaal aan den
zelfden steen. Als anderen het nog niet on
dervonden hebben, zooveel te gelukkiger voor
hen, maar wy weten het maar al te goed, en
als Frankrgk dan met dat rgk nog een af-
zonderlgk verdrag sluit, dan moet ik op alle
gebeurlijkheden voorbereid blgven. En daar
om heb ik het Rynland symbolisch laten be
zetten.
In het belang van het Duitsche volk heb
ik de wereld 25 jaar garantie voor den vrede
aangeboden. Dat ls een periode, die zelfs bo
ven myn generatie uitgaat. Maar men be
denke wel, dat er niet altyd een man zal
zyn die een volk van 67 millioen voor 25 Jaar
verplichten kan.
Als het niet ln goede aarde valt, zal het
aanbod niet herhaald worden.
Met dat aanbod heb ik een nieuw appèl
aan het Duitsche volk verbonden. De wereld
zegt n.1. dat lk geen volk achter my heb. Ik
zal het 29 Maart vragen of ik zyn wil en
belangen goed heb waargenomen!
Met een driewerf Sieg Heil, dat door dui
zenden herhaald werd, de Horst-Wessel- en
Deutschland-Uederen, werd de vergadering
gesloten.
Duitschland is slechts bereid de
bezetting niet uit te breiden en de
troepen niet naar de grenzen te
verplaatsen, Indien Frankryk en
België dit ook niet doen.
Naar Reuter Donderdag te Londen ver
nam, heeft minister Eden na de vergadering
van het Britsche kabinet van Woensdagavond,
den Duitschen gezant te Londen, von Hoesch,
ontboden, en hem gezegd, dat het moeliyk
was den ernst te overdrgven waarmee de En-
gelsche regeering den toestand beschouwt. Hy
deelde den gezant mee, dat gisteren bespre
kingen zouden worden gehouden van de Lo
carno-mogendheden.
De Britsche regeering achtte zich ge
rechtigd Hitier te vragen om een spon
tane bydrage te leveren om den toestand
te ontspannen. Hg suggereerde, dat de
Duitsche regeering om den ernst van
haar goeden wil te toonen alle troepen uit
het Rynland zou terugtrekken, op een
symbolisch aantal na. Dit aantal zou ge
durende den tyd, dat de onderhandelingen
duurden, en tot dat de internationale toe
stand op bevredigende wyze geregeld was
niet vergroot worden. Indien Duitschland
hiertoe bereid zou zgn, zou Eden zulks
een belangrgke poging achten tot ver
zachting van den toestand.
De Duitsche gezant heeft Donderdag namens
zyn regeering geantwoord, dat de Duitsche
regeering onmogeiyk haar medewerking kan
verleenen aan besprekingen over een voor-
loopige of biyvende beperking van de Duitsche
souvereiniteit over het Rynland. Deze mede-
deeling doende namens den Rykskanselier,
wilde de Duitsche gezant, teneinde het voor
Frankrgk gemakkelgker te maken, onderhan
delingen over het Duitsche voorstel te begin
nen, hieraan toevoegen, dat de Duitsche ryks
kanselier van het begin af aan de bedoeling
heeft gehad het herstel van de Duitsche sou
vereiniteit in het Rynland een symbolisch
karakter te geven. De sterkte van de troepen
in het Rynland is gebaseerd op vredestyd;
nauwkeurige cyfers hieromtrent hebben mili
taire attaché's van Frankryk en Engeland te
Beriyn reeds bereikt.
Men heeft onder de tegenwoordige omstan
digheden niet het plan deze troepen uit te
breiden, noch om de bezetting nader by de
Fransche en Belgische grenzen te brengen.
Deze bepaling ls gemaakt voor den duur
van de tegenwoordige onderhandelingen en de
Duitsche regeering verwacht, dat Frankryk
en België een zelfde houding aan zullen
nemen.
Dit besluit van de Duitsche regeering ls
door het Kngelsche departement van buiten-
landsche zaken medegedeeld aan de vertegen
woordigers van Frankryk, België en Italië.
Men is te Londen van meeiiing, dat de Brit
sche regeering dit Duitsche besluit beschouwt
als een bydrage om tot een regeling te komen,
doch dat de Britsche regeering van meening
ls, .dat het besluit minder ver gaat, dan men
gevraagd had.
Een verdere demarche ls niet by de Duit"
sche regeering gedaan
De Volkenbondsraad is tegen heden
morgen elf uur byeen geroepen.
Het officieele communiqué, dat na de be
sprekingen van Donderdagmiddag is uitge
geven luidt als volgt:
De vergadering van gedelegeerden der
mogendheden, die het Locarno-pact hebben
onderteekend en daarvoor garant zyn is in
het departement van bultenlandsche zaken
om 17 uur gehouden.
Aanwezig waren voor Groot-BrittannlB
Eden, Lord Halifax en Sir Robert Vansittart;
voor Frankrijk Flandin en Corbin; voor
België Van Zeeland en baron Cartier do
Marchlenne; voor Italië Grandi.
Met algemeene stemmen werd erkend,
dat de herbezetting van de gedemilitari
seerde zone door Duitschland duidelijk
een schending wordt van art. 42 en 43
van het verdrag van Versailles en van
dat van Locarno.
De Volkenbondsraad, tot wien Frankryk
en België zich gewend hebben, zal zich op
dit punt moeten uitspreken.
Persil wordt door concurrenten
Nagemaaktgelimiteerd
En zoodra dat wéér mislukt is.
Wordt het nóg eens geprobeerd
Maar Persil is daar niet boos om,
't Doet Persil zelfs geen verdriet t
Daar Persil altijd Persil blijft.
Lukt die namaak immers niet.
Nee/ Persil is er juist blij om.
Dat men 't imiteeren gaat.
Omdat daardoor wordt bewezen.
Dat Persil het hóógste staat.
Want, als dat niet het geval was,
VFas de namaak nooit geschiedt
Goede dingen imiteert men.
Maar de minder goede niet..,\
Jat dwaze hart. Want dat hy er geen
zooals het, door zyn koele terughou
dendheid teleurgestelde schoone geslacht af
®a toe pleegt te beweren, ls niet waar.
k.
hc
Slecht:
«aam.
s eenzaam is dit hart, grenzeloos een-
da'-~'a alS dan ^erstrala nadert, Kertsmls,
w 1 men met zoo'n hart zoo graag uit den
eR zou gaan, dan wordt een mensch sen-
K,(',rTtCe1"' berispt Szartossy zichzelf. Ener-
we racllt hy zich te verzetten tegen de
hij stemming, die hem overvalt, als
SistrP eenzame ochtendwandeling de
het ra,nser dorpsschool passeert, vanwaar
KersH°0r 6en kinderkoor gezongen oude
ham tegen klinkt:
Du selige, oh Du fröhlige,
snadebringende Weihnachtszeit..."
daa.,' 's echter niet de eenige, die zich van-
als °^[,p 22 December 1935. als vreemdeling,
dat hij0 ^aSt niet op zÜn Bemalt voelt, door-
fïevoe/ Kep!aa?d wordt door een primitief
derdrukkc" heimwee' dat zich niet laat on-
ïelfjg ;arone* Geitier openbaart zich dit-
erschynsel reeds sinds gisteren in
een steeds toenemende onrust. Johanna ob
serveert en... doorziet haar tante, die het
bedryvige opstellen van een enormen Kerst
boom met electrische verlichting in de hall
van het hotel, met gemengde gevoelens gade
slaat. Weliswaar zwygt zy heroïsch, maar de
uitdrukking van haar levendig gelaat ver
raad alles.
Haar, op klagenden toon gestelde vraag:
„En wat heb Je nu voor vandaag op Je
programma, Hanna?" laat omtrent de ge
voelens van de oude dame geen twyfeL
„Ik wil u graag gezelschap houden, tante,"
antwoord het nichtje.
„Nee, nee, dat zou nog mooier zyn...!"
weert deze haastig af. „Je bent toch voor je
gezondheid hier. Maak dus maar gauw, dat
je op de ski's komt by dit prachtige weer.
Zooveel gezelschap heb Je ook niet meer,
want de twee meisjea uit Dresden, daar is
ook niet veel aardigs aan, geloof lk en die
Hamburgsche reder met zyn kaarsrechte
vrouw kunnen me heelemaal gestolen wor
den. Szartossy dwaalt blgkbaar het liefst in
z'n eentje rond en de anderen zyn natuuriyk
allen vertrokken met de feestdagen... dat is
ook eigeniyk vanzelf sprekend..."
Sophie von Geltler wordt af en toe be-
heerscht door stemmingen, die haar slechts
toelaten zich ln Weensch dialect uit te druk
ken. Johanna vindt dit „slang" van de oude
dame kostelgk. Bovendien weet zy uit er
varing. dat een en ander slechts een gevolg
ls van een bepaalden gemoedstoestand.
Daarom haast zy zich ook nu om in te gry-
pen en niets aan haar verraadt dat het
opzettelijk of onopzeteiyk - ignoreeren van
Vonberg als passend gezelschap, van de zijde
der tante, haar kwetst:
Na ja maar daarvoor wordt na de feest
dagen en vooral na Nieuwjaar weer een
groot aantal nieuwe gasten verwacht. Ik heb
gisteren gehoord, dat alle kamers reeds be
steld zyn."
„Alles goed en wei, maar de feestdagen
zelf, weet je..." moet het de oude barones
nu toch van het hart. Doch Johanna valt
haar onmiddellgk in de rede: „Die gaan ook
voorby, tante!"
Deze opvatting van Kerstfeestviering over
treft alles, waarmee het nichtje uit Stettln
tot dusver de verbazing van de oude dame
heeft opgewekt. Haar zichtbare ontstem
ming, welke zy tevergeefs ln woorden tracht
uit te drukken, ls eenigszins vermakeiyk.
Johanna glimlacht. „U zult eens zien,
tantetje, hoe aardig het ls ter afwisseling
Kerstmis eens ln ;en hotel te vieren."
„Na...?!" Slechts deze eene lettergreep
heeft de barones als een antwoord over, maar
daarin ligt dan ook een wereld van twyfel.
Op hetzelfde oogenblik betreden dr. Falk
en miss Spencer, belden ln een levendig ge
sprek gewikkeld, de hall. Ja, ook de fleg-
matike Engelsche ls bepaald opgewonden en
dat ls op zichzelf al zooiets buitengewoons,
dat Barones Geitler's belangstelling en
nieuwsgierigheid onmiddeilgk worden opge
wekt.
Een nauwkeurige informatie wordt haar
bespaard. Zij wordt direct aangeklampt en
mer inviteert haar om aan het zoojuist be
sproken middagproject deel te nemen. Het
ligt in het voornemen, direct na tafel per
slede naar Innsbruck te gaan om Kerst-
inkoopen te doen. Kerstinkoopen dat wil
zeggen in de drukte van met pakjes belade-
nen a'thans iets van de Kerststemming thuis
te doorleven. De oude dame is natuurlijk
direct vuur en vlam en zeer nadrukkeiyk be
tuigt zy dr. Falk haar waardeering voor dit
schitterende idée. Alleen dringt zy er op
aan, dat Szartossy, voor wlen Sophie von
Geitier nu eenmaal een bgzondere voorliefde
heeft, de vierde man zal zgn.
Deze verklaart zich daartoe gaarne be
reidt. Ook voor hem heeft het woord „Kerst
inkoopen" Iets fascineerends; alleen wil hy
de mooie heenreis op ski's maken om dan
tegen 5 uur de anderen te ontmoeten ln Hotel
„Maria Teresi"", vanwaar zy dan gezamen-
ïyk den terugtocht zullen aanvaarden.
„En wilt u uw boodschappen ln Innsbruck
dan geheel alleen doen, zonder eenigen raad
en bystand?" vraag de Barones.
Met deze vraag dringt het niet alleen tot
Szartossy, maar ook tot de anderen door,
dat men zich door het parool „Kerstinkoo
pen" heeft laten verblinden zonder eigeniyk
goed te weten voor wie men al die cadeaux
zal aanschaffen. De aarzeling duurt echter
slechts kort. Juist het „wat" en „voor wie"
zullen den yver van het viertal slechts stl-
muleeren.
Johanna is by deze gedachenwisseling
overbodig geworden en glimlachend trekt zy
zich dan ook terug.
„Sylvester," denkt ze. „jy bent m'n kost
baarste Kerstgeschenk..."
De bevrachting van de Barones, miss Spen
cer en dr. Falk ln een der ruime hotelsleden
voltrekt zich onder groote belangstelling en
j hilariteit van de zgde der gasten. Allen ver
keeren biykbaar in de beste stemming.
Schertsende afscheidswoorden, vermaningen
en bestellingen klinken door elkaar. Szar
tossy, die op zyn ski's gereed staat om te
vertrekken, maakt tenslotte een eind aan
de vrooiyke afscheidsceremoniën. Hg dreigt,
by den grooten voorsprong, dien hy zal heb
ben, de winkels in Innsbruck totaal te zullen
hebben leeggeplunderd vóór het gezelschap
de stad bereikt.
Maar dan commandeert dr. Falk: „Voor
uit!"
Johanna en Vonberg flankeeren de ver
trekkende slede aan beide zyden. Tot kort
voor Vlll vergezellen zy de Inzittenden, maar
daar nemen zy afscheid om dwars door het
sneeuwveld de richting van de ruïne Hohen-
berg in te slaan.
Vóór het dichte, dik besneeuwde bosch
hen opneemt, werpen zy nog een blik op het
landschap, dat zich aan hun voeten uitstrekt.
Zwggend genieten zy van de schoonheid,
welke de streek ln haar majestueuze pracht
hun biedt en dan op hetzelfde oogenbllk
ontmoeten hun blikken elkaar. Diep boo-
ren zy Ineen. Langzaam sluit Johanna haar
oogen, zooals men dat doet voor de verblin
dende glans van het schitterende zonlicht en
een gelukzalige glimlach vormt zich om haar
mond.
„Jo... myn Jo..."
„Jo!" Nooit nog heeft iemand Johanna,
Barones Geltler-Hattorf zoo genoemd. En
steeds weer, als Sylvester Vonberg haar
dezen naam geeft, voelt zy dat als een on
eindige liefkozing. Een enkele maal vraagt
zy zich wel eens af, of zooveel geluk opeens
eigeniyk wel mogelgk is, of het stand zal
kunnen houden in het gewone leven, dat toch
eens weer moet komen om dan zyn rechten
op te eischen. Slechts zelden echter bekruipt
haar deze twyfel en nooit in tegenwoordig
heid van den man, dien zy liefheeft. Want
dan ls zy slechts gevoel, niets dan liefhebben
de vrouw, die uitsluitend het goede en het
mooie dezer aarde ziet...
Terwgl het paar zijn weg langs het smalle
boschpad vervolgt, zegt Sylvester Vonberg:
„Vannacht heb lk de eerste compositie be
ëindigd... het thema fugaal doorgewerkt...
ln breede gedragenheid opgebouwd tot het
eind... tot den top. Deze symphonie ben jy.
Jo. jy alleen. De melodie van jouw liefde ls
er ln verwerkt en het rythme van Jouw ziel.
Het ls het beste werk, dat ik ooit gemaakt
heb... Daarvoor dank lk je, Jo, dat je zóóveel
voor me wilt zyn... dat Je me zóó ryk maakt
door Je liefde..."
Hartstochteiyk en warm klinken zijn woor
den, ofschoon hy zachtjes spreekt. De vrouw
aan zyn zijde drinkt ze, zooals men edele wyn
geniet Ze bedwelmt zich er aan en laat zich
meesleuren door de vlammende geestdrift
van den man, die haar er mee omhult en
haar opheffend wegvoert naar den hemel
aller gelukzaligheden...
Een half uur later zit het tweetal in het
gezellige, van rook bezwangerde notabelen
zaaltje van de herberg „Zur Traube" in het
dorp Aldrane. Een enorme, groene kachel in
het midden van het lokaal straalt verkwis
tend zyn warmte uit. Johanna en Sylvester
hebben hun jasje en sweater uitgetrokken.
Zij drinken thee uit groote glazen en eten er
dikke sneden roggebrood met boter en honing
by. Zwygend overgelukkig lachen zy elkaar
toe.
„Is het hier geen schitterend pendant van
de five o'clock ln Iglerhof, Jo?"
„Ik zou in leder geval voor geen geld van
de wereld willen ruilen, boy!"
Johanna leunt behaaglgk achterover ln
haar Stoel. Stee nog glimlachend, kgkt ze
van onder haar wenkbrauwen naar Sylves
ter, die groote happen van het smakeiyke
brood neemt en vervolgt: „Maar daarom be
hoef Je toch niet direct zoo te overdryven!"
Terwgl zy dit zegt, duwt ze zachtjes zgn
armen weg, welke hg beiden op tafel heeft
gelegd, onderwyi vry heftig ln zyn thee roe
rend.
(Wordt vervolgd.)