♦I
POPULAIR BIJVOEGSEI VAN DE HELDFRSC.HF COURANT
pe strijd om den Mount Everest.
HOEKJ
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
VOOR DE
743
ZATERDAG 4 APRIL 1936
W$iM.
Moederziel alleen naar den
hoogsten top der aarde.
door
Dr. W. Harmen Eilbrink
Onlangs is de vijfde groote Engel-
sche expeditie naar de Himalaja ver
trokken. naar het geweldige Zuid-
Aziatische hooggebergte, dat zich uit-
gtrekt tusschen Tibet en Achter-Indië
en tusschen den Indus en Brahmapoe-
tra over een lengte van 2500 km en
een breedte van 220 km.
In de eerstvolgende weken of maanden
,al zich nog een keer een harde strijd af
spelen om de verfvering van den 8882 m
hoogen Mount Everest, den hoogsten top
in het Himalaja gebergte en tevens de
hoogste top der aarde. Naar alle waar
schijnlijkheid zal het de laatste groote
strijd de eindstrijd zijn.
De Engelsche expeditie, die uit twaalf
uiterst beproefde en ervaren bergbeklim
mers bestaat en evenals in het jaar 1933
onder leiding van Hugh Ruttledge staat,
is nog nooit tevoren met zoo'n groote kans
op succes uitgetrokken als dit keer. Onder
de Alpinisten van de wereld bestaat er
zelfs nauwelijks twijfel aan, dat, na de
alleszins zorgvuldige voorbereidingen,
waarbij alle vroeger opgedane ervaringen
in aanmerking zijn genomen, de moeilijke
pogingen om het reuzengebergte te ver
overen, nu binnenkort werkelijk met suc
ces zullen worden bekroond en dat met het
planten van de Britsche vlag op den top
van den Mount Everest, Engeland voor de
vele groote offers, die het voor dit speciale
doel sinds jaren heeft gebracht, zijn be-
t tooning zal krijgen.
De beklimming van den Nanga Parbat.
Zware wolkbanden komen opzetten..,
•De eerste pogingen
Ofschoon eerst in de 18e eeuw van een
systematische verovering van de hoogge
bergten gesproken kan worden, zijn er
toch uit den tijd voor Christus als presta
ties op dit gebied bekend, die verbazing
wekkend zijn. Op zijn veroveringstochten
door Klein-Azië, Palestina, Egypte, Perzië
en Indië, drong Alexander de Groote ver-
de? tot den Indus door. Zijn weg leidde
door den Taurus, het randgebergte van
klein-Azië, dat zich verheft tot een hoogte
van 3910 M. en over de Hindoekoesj, de
onherbergzame bergketen in Noord-Ooste-
'ijk Afghanistan, met een bergkam van
1500 tot 5000 m hoogte, welke het ge
bergte van Centraal-Azië met de westelijke
bergketens (die van Iran, Armenië, Kau-
tas us) ver-bindt. Bergtoppen, die eerst
000 jaren later het doel van de Alpinisten
•djn geworden, werden toen reeds door het
groote leger van Alexander, beklommen,
«annibal, (246 tot 183 voor Christus) de
wthaagsehe veldheer, neemt den weg
°ver de Pyreneeën en de Alpen. Ook in de
°?r«>gen, die de oude Romeinen in hun
reven naar de wereldheerschappij voer
ster ^otnen telkens dergelijke groote pre
faties voor. Djingiskan (1155 tot 1227),
heerscher der Mongolen in 1215
j Peking, en in het jaar 1223 de Tartaren
en de Russen onderwierp, liet zich ook
door de hooggebergten van Azië niet af-
schikken. Wat het Alpinisme-uit-liefheb-
berij betreft, hier valt eerst als eerste wer
kelijk belangrijke prestatie de bestijging
van den 4810 m hoogen Mont-Blanc,
Europa's hoogste top, door Balmat, te me-
moreeeren. (1786). Zestien jaren later
waagt de door zijn groote Midden- en Zuid-
Amerikaansche reizen bekend geworden
natuur-onderzoeker zich tot een hoogte
van 5800 m gekomen. Eenigen tijd later
echter wordt de Chimborazo door Whym-
per (1880) tweemaal beklommen. Dan
volgt het eene succes op het andere. Als
de nieuwe eeuw aanbreekt, is reeds een
aantal toppen van 5000 m hoogte „over
wonnen". Maar al spoedig wordt het dui
delijk, dat het Alpinisme niet alleen zijn
ideëele, doch ook zijn tragische zijde heeft.
Een in andere bergregionen zeer ervaren
bergbeklimmer, Mommery, probeert de
8114 m hooge Nanga Parmat te beklim
men en bereikt een hoogte van 6000 m.
Plotseling echter wordt hij door een zee
van wolken verzwolgen. Ongeveer terzelf
der tijd wendt Freshfield pogingen aan, om
de tweede hooge top van de Himalaja te
beklimmen. Al spoedig moest Freshfield
echter erkennen, dat het in de onmetelijke
ijsmassa's een vrijwel onbegonnen werk
was. Zoo komt hij eigenlijk niet verder dan
tot verkenning. Spoedig echter, volgt een
sensationeel succes van het Amerikaansche
echtpaar Bullock—Workman. Op het Ka-
rakorum-gebied bereiken de beiden Ameri
kanen een hoogte van 7000 m. Ongeveer
in dien tijd probeert Lonsteff tot een
hoogte van 7300 m te komen.' -
Vergeefsche pogingen van. En
gelsche bergbeklimmers.'
Het groote aantal pogingen, om den
hoogsten top der aarde te bereiken, hebben
wij eigenlijk aan den wereldoorlog te dan
ken, aangezien toen geestelijk en lichame
lijk kunnen aan elkaar getoetst werd, en
de marschen in het hooggebergte tot een
reusachtige ontwikkeling van de Alpen
techniek leidden. Na den oorlog rustten de
Engelschen hun eerste Himalaja-expeditie
uit, die zich de beklimming van den Mount
Everest ten doel had gesteld. Men kwam
slechts tot een hoogte van 7010 m, terwijl
de expeditie bovendien nog een betreurens
waardig verlies leed: de verdienstelijke
natuurvorscher Hellas werd het slachtoffer
van zijn dapperheid. Generaal Bruce zet
het werk van den overledene met verdub
belde energie voort. Reeds het volgende
jaar maakt men zich gereed voor een
nieuwe expeditie naar de Himalaja. Een
groote energie drijft hen steeds verder, en
een deel van de expeditie bereikt zelfs al
een hoogte van 8180 m.' Een daaropvol
gende poging, brengt het tot een hoogte
van 8300 m. Maar nog steeds is men niet
tevreden. Men probeert het nog voor eén
derde maal. Ditmaal echter, doet de berg
reus zich in al zijn geweld kennen. Een
lawine brengt zeven menschen om het
leven. In het jaar 1924 vertrekt de derde
expeditie, maar ook haar blijft een teleur
stelling niet gespaard. Twee van de beste
manschappen, Leigh Mallory en A. G. Ir-
vine, die zich door hun groote dapperheid
een onvergetelijken naam hebben verwor
ven, en wien het gelukte, tot een hoogte
van bijna 8600 m te komen, werden plot
seling door een ongunstige weersverande
ring verrast en vielen als slachtoffers van
den berg van hun verlangen.
Kapitein Wilson en zftn waan
zinnig plan.
In de serie mislukkingen, treedt in het
bijzonder naar voren, de val van Kapitein
Wilson, die zich in 't hoofd gezet had,
zonder eenig gezelschap naar den top van
den Mount Everest te gaan. Geheel op
zichzelf en Zijn energie vertrouwend,
kwam Wilson óp steeds grootere hoogte.
Hij moest tenslotte echter de ervaring op
doen, dat ook de grootste moed van een
enkeling de Overmacht van sneeuw en ijs
op den duur niet opgewassen is. Zoo vond
ook dit waanzinnige plan een bitter einde.
Zooals de met de voorbereidingen belaste
expeditie, die eenigen tijd.geleden de terug
reis uit het Himalaja gebied maakte, heeft
kunnen vaststellen, was het Wilson gelukt,
verbazend hoog te komen. Men vond n.1.
het lijk van den overmoedigen bergbeklim
mer op groote hoogte. De eerstvolgende
tijd brengt een hardnekkige strijd om de
Kanchenzönga.
In het bijzonder is het Paul Bauer ge
weest, die den strijd met den 8579 meter
hoogen reus heeft aangebonden. In het
jaar 1928 maakt Paul Bauer zich met een
schare van uitgezochte bergbeklimmers op,
om het eerst naar den Kaukasus te gaan,
met het doel, daar gedurende vrij langen
tijd de kampeermogelijkheden in het ijs te
bestudeeren. In het jaar daarop onder
neemt Bauer de eerste groote poging naar
de Kanchenzönga, die op 7400 m wegens
de nadering van den winter moest worden
opgegeven. Eenigen tijd later volgt een
tweede poging van Bauer. Maar ditmaal
zijn het epidemieën, die alle plannen den
bodem inslaan. Bijna tot een hoogte van
8000 meter gekomen, moet men nog eens
zonder succes den terugweg aanvaarden.
In de jaren 1932 en 1934 wordt een
Duitsch-Angelsaksische expeditie uitgerust
naar den Nanga Parmat. Bij de eerste
poging komt men tot een hoogte van meer
dan 7000 meter, de tweede poging leidt tot
een hoogte van bijna 7900 meter, de tweede
poging leidt tot een hoogte van bijna 7900
meter, de top van den berg blijft echter
nog onbereikbaar, gedeeltelijk door tech
nische moeilijkheden, gedeeltelijk door het
uitbreken van ziekten. De derde tocht
kostte zelfs drie bergbeklimmers het leven,
bovendien keerde een half dozijn dragers
niet meer terug.
Strijd om de laatste 500 meter!
In den grond van de zaak komt het er
bij de laatste beklimming van den hoogsten
bergtop der aarde nog slechts op aan, de
laatste 1000, of zelfs maar de laatste 500
meter te bereiken. De met dè grootste, zorg
en nauwkeurigheid getroffen voorberëidin»
Iféli zgn tot ln dfe kleinste details'op-deze-
ingesteld. Wat de technische zijde van de
zaak betreft, werd het uiterste gedaan, om
alle vroegere fouten uit te sluiten. In het
bijzonder is alles erop ingericht, de ver
stelling van een permanenten weerkun
digen dienst maakt het mogelijk, gevaar
lijke verrassingen bijtijds uit den weg te
gaan. De vaste kampen, die ln het 7000
meter-gebied zijn opgeslagen, voldoen aan
aanmerkelijk hooger eischen dan vroeger.
De voornaamste kracht van deze expedi
tie is echter gelegen in de voortreffelijke
samenstelling van de manschappen, die met
groote zorg zijn uitgekozen. Namen als
S. Smythe, Wyn Harris, Wigram, Oliver,
Garin, Kempson, Morris, Warren en
Humphrey spreken voor zichzelf.
De laatste poging
Daar een deel van de leden der expeditie
zich door langdurige training gewend heeft
aan verdunde lucht, zou het niet eens uit
gesloten zijn, dat een enkel lid der expe
ditie er in slaagt zonder zuurstofmasker
het doel van den tocht te bereiken.
In groote spanning wacht de wereld den
uitslag af. Moge de „Godin-Moeder der
bergen", zooals de inheemsche bevolking
den Mount Everest noemt, de wakere
mannen goed gezind zijn en hun taaie vol
harding met succes bekronen...
De onderwijzer had de kinderen over de
sneeuw verteld en om te zien of zij het
hadden begrepen, vroeg h\j: „Annie, als
wij op een kouden winterdag naar buiten
gaan en wij wandelen de laan af, wat zien
wij dan aan,iedere hand?"
Annie?- „Een handschoen mijnheer."
i i.u.11^.1!ii. n nar-*
HET KIND EN HET GESPREK VAN'
VOLWASSENEN'.
Als een frappant staaltje van grove on
verantwoordelijkheid van een ouder tegen
over zijn kind, wil ik U hier mededeelen
een gevalletje, waar ik dezer dagen ge
tuige van was.
Er ging een jong paar trouwen het
bleek een z.g. nood-huwelijk te zijn. Een
vrouw had zich met haar twaalf-jarig
dochtertje tusschen de talrijke nieuwsgie
rigen in weten te dringen, doch niet ver ge
noeg om alles wel goed te kunnen zien.En
toen hoorde ik deze onbeschaafde ën HoogSt
onverantwoordelijke vrouw tegeft haar
kind zeggen: ,,Toe, ga jij eens hierdoor en
kijk eens of ze al ver is". Hiermede werd
dan de jonge bruid bedoeld.
Als men zoo iets hoort, zou men, ware
men niet bewust van de straf die er op
staat, zoo'n vrouw ik ken het mensoh
niet een flinke oorvijg toedienen.
Natuurlijk zal zoo'n staatlje van grove
onbeschaafdheid en gebrek aan verant
woordelijkheid hoogst zelden voorkomen,
doch de meesten onzer zullen niet zelden
een gesprek hebben gehoord, tusschen vol
wassenen, waar op doorzichtige wijze,
vergezèld van geheimzinnige gebaren,'~~in
het bijzijn van kinderen over zedelijkheids-
onderwerpen dubbelzinnig gesprokén werd.
En meermalen zal een ouder zijn kind
misschien reeds nebban betrapt op uit
drukkingen, welke lang niet meer die eens
kinds zijn en waarvan men nauwelijks kan
veronderstellen, dat zijn éigen kind zoo
iets weet en zeggen kan.
Men vraagt zich af, waar Haalt het kind
dit toch vandaan! En vele moeders zijn in
tens bedroéfd, als Ze deze dingen bij hun
kinderen beginnen op -te merken.
Doch ik vraag U, zijn riiet talrijke vol
wassenen hieraan schuldig?
Waaromwordt er toch niet opgepast
met woorden en uitdrukkingen, gebruikt
in het nabij zijn van kinderen?
Waarom toch die dubbelzinnigheid in
het bijzijn van kinderen?
Waarom telkens weer,, als er kinderen
bij zijn, te spreken over het noodhuwelijk
van die of die?
Het komt voor. Het is niet een z.g. pae-
dagogisch verzonnen titeltje van een ar
tikel. Was dit slechts waar!
Men klaagt over de toenemende onzede
lijkheid. En wat doet men zelf? Waarom
let men niet op zijn gesprekken? Waarom
wordt in fabrieken en werkplaatsen door
opgeschoten jongelui telkens weer over al
die dingen gesproken een zekere zucht
om zich volwassen te toonen zonder dat
begrepen wordt, dat men toont, nog verre
van dit volwassen zijn, d.i. beheersohj. zijn,
af te staan?
Er bestaat een vloekverbod. Zeer goed,
als het mee kan helpen godslasterlijke taal
tegen te gaan. Doch het gevaar, hierboven
door ons geschetst, eischt nog grooter toe
zicht. Een ieder kan in dit opzicht mede
werken. En vooral de langs de straten
slenterende jongelui eischen in dit opzicht
een steeds scherpere contróle. Anders zal
de vergiftiging eener kinderziel steeds
grooter omvang gaan nemen.
Wij ontvingen van verschillende ouders
een verzoek, hier eens op te wijzen. We
hebben aan dit verzoek hierbij voldaan.
Of het iets helpen zal? Och, wij weten
het niet.
Maar, als een ieder nu eens ging letten
op zijn gesprekken, op de gesprekken van
grootere jongens en bij het vernemen van
de aanwezigheid van onzedelijke typen on
der deze jongens allereerst de betrokken
ouders te gaan waarschuwen en, zoo dit
niet helpt, de politie in kennis te stellen,
wellicht zou er dan al veel - bereikt wor
den.
