PAG. 6
ZATERDAG II APRIL 1q3 6
'T JUTTERT.1P
Van een koningin die niet
huilen kon.
Beste jongens en meisjes.
Vandaag kom lk er goedkoop af, er zfln
weinig briefjes. Nu, dat komt goed uit,
want ik was vandaag juist bezig een ex
cursie voor jullie uit te kienen, als straks
de dagen langer worden. Een goedkoop
uitstapje naar Texel, in de tijd dat de
jonge vogels pas ter wereld zijn. Ik zal
er nog niet te veel van verklappen maar
het plan bestaat om het laatst van Mei,
gegin Juni, met een aantal vriendjes en
vriendinnetjes van de krant een tocht met
autobussen over Texel te maken en dan
een bezoek te brengen aan de broedplaat
sen van de zilvermeeuwen in de Wester
slag, daar zfln wel ongeveer tienduizend
zilvermeeuwen en het is een imposant ge
zicht als de dieren opvliegen en natuurlijk
ook als in die tfld de Jonge zilvermeeuw
tjes, bfl duizenden, door de duinen fladde
ren. Er zjjn, dat begrijp je, enige kosten
aan zo'n tocht verbonden, maar die zal ik
trachten zo laag mogelflk te houden en
de directie van de krant heeft beloofd ook
iets bfl te willen dragen. Begin alvast
maar te sparen, de blzonderheden volgen
later. Woensdag heb ik een bezoek aan
Texel gebracht, om eens polshoogte te
nemen en toen ik voor het huls van
„oome" Piet stond, in de Waal, toen klonk
er plotseling een vrolijke meisjes stem:
„Hé, dag meneer!" Dat was Martha du
Porto. Nu, lk heb toen meteen een rond
gang bfl m'n Waalsche raadselvriendin
netjes gemaakt en het was jammer dat ik
een van m'n trouwste vriendinnetjes, An-
tie Eelman niet thuis trof, maar haar
moeder heeft natuurlijk m'n. groeten over
gebracht en hoop nog wel eens terug te
komen. Zo heel onverwachts, dat is het
leukst
Wat was het Woensdag ffln op Texel.
Honderden schapen lieten hun lentegeluid
horen en van achter de schapenwalletjes en
's morgens, toen de zon nog niet erg door
wilde komen, waren de lammetjes wegge
kropen, dicht achter de walletjes, twee
aan twee, als ik afstapte om die lieve
snuitjes eens wat van dichterbij te be
kijken. zagen ze me een beetje wantrou
wig aan en het moederschaap bleef op
wacht staan, om als er gevaar dreigde te
hulp te snellen, t Was een leuk gezicht
en toen 's middags de zon te voorschijn
was gekropen achter zware wolken van
daan, toen dartelden de wittige-wolle dier
tjes uitbundig over het groene grasveld.
Het boek is deze week gewonen door:
JANNIE ROOZENDAAL,
Bassin gracht 77.
Jfl leest vandaag voor t eerst het brief Je
aan Je, Jannie, en dan lees Je meteen dat
je wonderbaar gelukkig bent, want Je wint
nota bene het boek en dat niettegenstaande
Je nummer dertien bfl de verloting had.
Je ziet daardoor meteen dat het grote
dwaasheid is dat de mensen dit een on
geluksgetal noemen, want jou brengt het
toch al heel veel geluk.
Annie Moor. Dank je wel voor je goede
wensen ten opzichte van m'n Paasdagen,
Annie. Ik hoop ook dat Jt) fijne feestdagen
hebt en niet alleen JU maar alle Jongens
en meisjes uit Den Helder, en uit Texel
en Wleringen en Anna Paulowna, enfin,
alle jongens en meisjes uit heel de wereld
dan heb lk ze tenminste allemaal.
Zilverschoon. Had ik briefjes door el
kaar gegooid, Zilverschoon? Nu, dat komt
toch niet door de schoonmaakdrukte, hoor,
want die houd ik er niet op na. 't Is bij
mfl op kantoor altijd schoon en in het
voorjaar ef najaar behoeft er heus geen
extra sopje op.
Jan Kohier. Wat fijn. Jan, dat Je een
bond gekregen hebt Zo'n levende speel
kameraad is het fijnste geschenk dat ze je
kunnen geven. En dan, een hond, die is
trouw en als je goed voor hem zorgt dan
ia hfl dol op je. En natuurlijk zorg jij goed
voor hem en laat je vader en moeder de
nare karweitjes van het schoonmaken van
zijn hok en het afborstelen van z'n hon
denbody, niet opknappen.
Jantje Koomen. Dat is waar, Jan, dat
had ik eigenlijk aan het begin van m'n
praatje vergeten, maar als jij dit briefje
leest, dan hebben jullie tien fflne dagen
vacantie. Wat een feest! Nu, ik hoop van
harte dat het zonnige dagen zfln, zo zon
nig als vanmiddag toen Ik in de serre zat
en de zon zo in m'n nek stak dat ik dacht
dat m'n jongens een brandglas voor het
zonnelicht hadden gehouden.
Gilles en Bertha Hendriks®. Dat was
nog eens een net briefje, Bertha, daar had
je vast eens rustig de tijd voor genomen
en er misschien wel de punt van je tong uit
Je mond voor laten hangen, of komt het
omdat je op een andere school bent? Ja,
in het Timorpark lopen wD Zondags ook
wel eens te genieten, dat is niet zo ver
weg met de kinderen en het is er fijn,
maar vooral als we een paar jaar verder
zfln zal het er mooi worden, als de bomen
gegroeid en de struiken voller geworden
zfln.
Harry du Porto, de Waal (T.). Lest best,
Harry, dat weet je, alleen geloof je het
naturlflk niet als moeder je de laatste
pannekoek op je bord schuift, want dan
lust je altfld nog meer? Dat was van de
week een verrassing, hé, toen lk daar zo
plotseling bfl jullie in de hulskamer zat
Dat had je natuurlflk niet gedacht. Had
ik nu van de week maar geweten dat jij
verhoogd was naar de vflfde en Martha
naar de zevende, dan had ik jullie meteen
kunnen feliciteren, nu moet ik het op m'n
schrijfmachine doen. Maar enfin, 't is
even hartelflk gemeend; hoor. De hartelijke
groeten aan je hele familie, die ik nu
bflna ken, op Je vader na.
Nu Jongens en meisje, tot wederschrfl-
ven. En nogmaals, een prettige, zonnige
vacantie.
Kinaervriend.
door
ANNIE LIJSTER.
Izza gaat proberen te helpen.
De vogels leren hem een lied.
De koning en de koningin van Bella-
vetia hadden hun enig dochtertje verloren.
Op zekere morgen toen de koningin prin-
ses Jitta wilde wekken, was haar bedje
leeg en sindsdien had niemand meer iets
van haar gehoord. De koning en koningin
waren troosteloos, maar de koningin kon
niet huilen en zat de hele dag maar strak
voor zich uit te kflken. Zfl vermagerde
zienderogen en de koning, die de knapste
doktoren bfl haar liet komen, was rade
loos. Doch iedere dokter zei, dat de ko
ningin moest huilen, dat zfl dan weer
krachtig zou kunnen worden.
De koning liet nu de grootste voor
drachtkunstenaars uit het rflk komen, die
de koningin prachtige verzen voordroegen
van leed en droefenis, maar de koningin
huilde niet.
Toen stuurde hfl een boodschap naar be
roemde musici, er kwamen violisten,
harpisten, ja heele orkesten op het palels,
die wemoedige muziek speelden, maar de
koningin bleef strak voor zich uit kflken.
Izza, een elfje uit het bos in de buurt
van de stad, waarin het paleis lag, hoorde
van de droefheid der koningin en hfl be
sloot zfln vriendjes de kabouters er op uit
te sturen om prinses Jitta te gaan opspo
ren. Maar dat kon nog wel zoo lang duren
en hoe kon hfl nu Intussen de koningin hel
pen? Terwfll hfl daarover zat te denken,
kwam er een jong meisje door de laan ge
wandeld. Het meisje zong een liedje, doch
scheen van het lopen erg moe geworden
te zfln. Toen zfl dan ook een boomstronk
zag staan, ging zfl er op zitten en het
duurde niet heel lang of zfl sliep vast.
Toen kreeg Izza een inval. Hfl riep de
zangvogels van het bos bfl zich, vertelde
hun van het verdriet der koningin. Toen
wees hfl op het meisje. „Kijk," zei k'j, „zfl
kan mooi zingen, maar zfl heeft nog nooit
verdriet gehad en kan dus geen weemoedig
lied zingen, waardoor de koningin zou gaan
huilen. Daarom vraag ik jullie: zing het
meisje in het oor: jfl mees, je mooiste
toon, jfl leeuwerik, je hardste triller, jfl
lflster, je zachtste fluittonen, jfl, nachte
gaal je diepste slagtoon."
De vogels, die van Izza hielden en ook
het meisje wel kenden want zfl had hen
gedurende de winter dikwijls zaad gegeven
deden wat hfl vroeg. Iedere vogel zong
vlak bfl het oor van het slapende meisje en
raakte tenslotte met zfln snaveltje de mond
van het meisje aan.
Izza bedankte de vogels, toen nam hfl
zachtjes het meisje haar hoedje van het
hoofd en legde dat een eindje verder op
de weg neer.
Toen wachtte hfl tot de slaapster wak
ker werd. Plotseling sprong zfl overeind,
voelde naar haar hoofd, miste dadelflk
haar hoedje, keek om zich heen en zag het
een eind verder liggen. Vlug liep zfl er
heen en terwijl zfl zich bukte, zag zfl een
groot bord aan de kant van de weg staan,
waarop geschreven stond, dat degene, die
kans zag, de koningin aan het huilen te
brengen, een grote beloning kreeg.
„Ach ja, die arme koningin," zei de
kleine tegen zichzelf," ik wou, dat ik haar
helpen kon!" Toen bleef zfl in gepeins ver
zonken staan en riep dan uit: „Men zegt,
dat ik zo mooi zingen kan ik geloof,
dat ik voor de koningin wel heel mooi zal
kunnen zingen. Zou ik het wagen naar het
paleis te gaan? Ik doe het toch niet uit
fldelheid, maar alleen om die arme, lieve
koningin te helpen."
Zfl zette haar hoedje op en ging vlug
naar het paleis. Eerst keken de kamerdie
naren haar een beetje verwonderd aam
maar toen zij zo bescheiden vroeg, of zfl
voor de koningin een lied mocht zingen,
werd zfl toegelaten, vooral ook, omdat de
koning bevel had gegeven, dat iedereen,
die het wilde proberen, een kans moest
hebben.
Men bracht haar naar een grote zaal,
waar de arme koningin op een troon zat
en zfl zag er zo ellendig uit, dat het hart
van het meisje bflna brak.
Toen begon zfl te zingen. Het was een
oud lied:
„Op zekere nacht, geheel onverwacht,
Begon een stem zachtjes te klagen,
De machtige wind, heeft toen gezwind,
De klank naar mfl toe gedragen.
Van nameloos leed en treurigheid,
Is mfln hart bflna gebroken,
Door het zilte nat van mijn tranen zfln
De bloemkens geheel ontloken.
De schone maan wil ondergaan,
Want het leed mag niet meer heersen
De koningin zat eerst zonder zich te be.
wegen, en het scheen, alsof zfl het meisje
niet eens opmerkte. Maar toen hief zfl het
hoofd op. De hele hofhouding kwam in be
weging, omdat de koningin bfl het horen
van het Ued haar houding veranderd had
Het meisje zelf verwonderde zich over
haar lied. Zo had zfl nog nooit kunnen zin
gen!
En de hofraad fluisterde: „Zfl zingt als
een nachtegaal en een leeuwerik." Men
moest iedere keer met de zakdoek de ogen
droogmaken.
Toen het meisje echter bfl de regels
kwam:
„De schone maan wil ondergaan.
Want het leed mag niet meer heerschen..."
toen begon de koningin te snikken, kwam
van haar troon af en sloot het meisje in
haar armen en zei, luid huilend: „Je moet
voortaan altfld bfl me blflven, ik zal voor
je zorgen alsof je een dochtertje van me
was."
De koningin had de verlossende tranen
gevonden, gelukkig nog voor het te laat
was.
De koning bedankte het meisje zo har
telflk als hfl maar kon en heette haar ook
welkom als zfln pleeg-dochtertje. Maar
stel je het geluk van den koning en de
koningin voor, toen daar opeens de vleu
geldeuren opengingen en het vermiste prin
sesje binnen kwam stormen. Zij sloeg haar
armpjes om de hals van haar moeder en
toen die van haar vader, en beiden waren
zo blfl, dat zfl iedereen om zich heen ver
gaten.
Natuurlflk moest het prinsesje vertellen,
waar zfl geweest was en nu hoorde de ko
ningin, dat een boze heks haar had mee
genomen en in het bos had neergezet,
waar zfl verdwaald was. Maar Izza had de
hulp van de kabouters ingeroepen, die
waren op onderzoek uitgegaan en hadden
haar tenslotte heel ver van huis terugge
vonden. In een mooie kabouterwagen was
zfl naar het paleis gereden en daar was zij
gelukkig weer terug.
De koningin vertelde nu dat het meisje
zo mooi had gezongen, dat de koningin
eindelflk had kunnen huilen en daardoor
niet ernstig ziek was geworden en dat het
prinsesje er nu voortaan een zusje bfl had.
Prinsesje Jitta vond het heerlflk, want
nu had zfl altfld een meisje van haar eigen
leeftfld bfl zich om me te spelen en samen
haar lessen te leren en zo leefde iedereen
nog lang en gelukkig.
Izza was blfl, dat hfl kans had gezien,
door middel van het meisje de koningin te
helpen en door middel van de kabouters
het arme verdwaalde prinsesje terug te
vinden en hfl zong als een nachtegaal van
pure blfldschap.
EEN.'BOOTJE UIT PAPIER.
Hier zien jullie afgebeeld hoe je zelf een
schip uit papier kunt maken. Wfl hebben
er niets anders voor nodig dan enige vel
len stevig papier, een schaar en een paar
spelden. Wfl beginnen met een strook pa
pier, die wfl met een speld aan elkaar
steken, zooals fig. 1 laat zien. Dan maken
o o "*1 o o
wfl in de aldus ontstane rand verschil!®1^
kleine gaatjes, waardoorheen wfl bel®
dunne rolletjes papier steken, zie fig-
Daarop leggen wfl een in de vorm van «fD
scheepsromp geknipt papier, zie boven
3, de schoorstenen en de masten, eVC"
eens van papier gemaakt, steken wfl
het dek heen, zoals, fig. 3 laat zien-
beide schepen van fig. 4 geven
andere modellen aan, en het wordt aa^
jullie eigen fantasie overgelaten nog
ander model te maken, want er zfln
tuurlflk allerlei mogelijkheden.
