Buitenlandsch Overzicht ÏÏMfteï *)Vacof De oorlog in Abessinië. DE GOUDEN BRUG NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Aspirin ,8) 7741 EERSTE BLA3 DINSDAG 21 APRIL 1936 64ste JAARGANG De Italianen rukken op Addis Abeba aan De Volkenbond blijft toezien. Het belang van Engeland bij Abessinië. t Felle en gerechtvaardigde Duitsche critiek op Frankrijk. Het onrecht aan Abessinië 3 maal per dag Den Helder - Engeland en t Abessijnsche conflict. Duitsche critiek op Frankrijk Baldwin doet een beroep op Hitier. Edens politiek de politiek der Engelsche regeering VERRASSEND J Een nieuw protest van den negus. De raadszitting van den Volkenbond. Krachtige taal van Eden. FEU ILLE TON ROMAN VAN HANNO PLESSEN HELD COURANT Abonnement per 3 maanden by vooruitbet.: Heldereche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—, Nederl. Oost- en West-lndiö per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 8.20. Losse nos. 4 ot; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, LModeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschynt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerfl v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIE N: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct In een snel tempo ruk ken de Italianen op de hoofdstad van Abessinië, Addis Abeba, aan. Ze vinden weinig weerstand en vorderen dagelijks flink. Ook in Genéve vinden ze weinig weerstand. Te Rome meent men, dat de bereidheid niet te buigen voor welke bedreiging ook, het meest geschikte middels is om ernstige rampen te vermyden. Inderdaad, Mussolini heeft meer k(jk gehad op de men taliteit van zgn Geneefsche broeders, dan aan vankelijk gemeend was. Het onbeschaamde en brute optreden van Italië heeft nog niet anders uitgewerkt dan tameiyk onschuldige sancties, die Italië met glans heeft doorstaan. En dood leuk biyft Italië nog maar lid van den Volken bond, hoewel het de Volkenbondsbeginselen met voeten vertrapt. En zelfs is er nog niet één voorstel tot royement van den trouwelooze in gediend. Wat heeft voor Abessinië het vertrouwen in den Volkenbond beteekend? Wat heeft zijn steunen op de macht van het menscheiyk recht uitgewerkt? Niets, niets, maar dan ook heele- maal niets. Wel ia het Bijbelwoord waar ge worden: „Stel uw vertrouwen niet op prinsen, noch op een menschenkind, van hetwelk geen heil te verwachten is". Op de meest laaghartige wijze voert Italië den oorlog. In „The Star" schrijft Gardiner een artikel onder den titel: „Als het gifgas triumfeerten daarin zegt hij o.m.: dat Mussolini alle regelen van de oorlogvoering, die zelfs in de somberste dagen van het ver leden in acht zgn genomen, heeft geschonden. Hy heeft open steden verwoest, opzetteiyk het Roode Kruis gebombardeerd en de weerlooze bevolking voor zich opgejaagd met gifgas. Hy heeft elk verdrag, dat hy geteekend had, ver scheurd, elke bemiddeling, waartoe hy zich verbonden had, van de hand gewezen en is den oorlog begonnen zonder oorlogsverklaring en zonder ook maar de geringste uittarting te gen een medelid van den Volkenbond, tot welks opneming hij zelf den voornaamsten stoot heeft gegeven. Laat men niet denken dat deze bar- baarschheden omdat zy bedreven zijn tegen een onbeschaafd en hulpeloos volk, geen be- teekenis hebben voor Europa, zy vertegen woordigen met hun mengeling van lafheid, ruwheid en schijnheiligheid men zie de schaamtelooze uittarting van het afschaffen van de slaverny met gifgas Mussolini's denkbeelden van den oorlog. Wat hy ten aan zien van Abessinië heeft gedaan, zal hy, als hy er kans toe krygt, ook elders doen. Zyn afschuweiyk voorbeeld zal, als men het niet den kop indrukt, de heele toekomst van den Oorlog, waar ter wereld ook, beheerschen. Gardiner zegt tenslotte nog eens, dat de beschaving op het spel staat en dat er met het lot van Abessinië voor oogen, uit den wed strijd in wapenen een wedstryd zal ontstaan voor de ontdekking van het moordendste gas, dat de wetenschap maar kan uitdenken. De Wieringermeer - Medemblik - Hoorn - Amsterdam. Verbinding met geheel West-Friesland. Volkenbond moet thans krachtig en zonder genade toeslaan, de schroef van de sancties aandraaien en deze uitstrekken tot de onmis bare petroleum, zonder welke Mussolini's gif gasoorlog onmogeiyk zou zyn geweest. Het nieuwste portret van Koning Eduard VIII van Engeland. Italië, dat fel verbit terd is op Engeland, omdat Engeland ten slotte nog zijn felste tegenstander is, laat den laatsten tyd geen gelegenheid voorbijgaan om Engeland te be schimpen en het zoo voor te stellen dat het heele optreden van Engeland tegen den oor log in Abessinië niet anders is dan eigen belang. We vinden daarover een aardig artikel in de N.R.Crt., waaraan wij het volgende ont- leenen: Het object, waarom Engeland, volgens dezen gedachtengang, de Italianen uit Abes sinië zou wilen houden, is een meer, het veel genoemde Tana-meer, dat troepen van maar schalk Badoglio op den tweeden Paaschdag hebben bereikt. Voor Egypte en den Soedan is de Ngl de groote bevrachter en weldoener. Zonder hem zouden het woestenijen zyn. De belangrijkste cultuur van beide: katoen, heeft het geheele jaar overvloedig water noodig en de regen- tyden die slechts enkele maanden duren leveren weliswaar voor een geheel jaar meer dan voldoende water, waarvan echter een groot deel ongebruikt de delta by Alexandrië bereikt. In het eene jaargety heeft men te veel, in het andere te weinig. Dat geldt althans voor den Blauwen Nijl die voor de Soedan van de meeste beteekenis is. Jarenlang heeft Engeland met Abessinië onderhandeld over een concessie om een stuw dam te mogen bouwen op de plaats waar de Blauwe Nyi uit het meer komt. De machtige Koptische geestelijkheid heeft zich daar fel tegen gekant, omdat bij een aanmerkeiyke verhooging van het waterpeil, die het gevolg zou zgn, de kloosters en kerken in en om het meer aan vernietiging zouden zgn prijs gegeven. Het is pas den tegenwoordigen negus gelukt den tegenstand van de geeste- ïykheid te overwinnen en haar te doordringen van het groote belang om Engeland aan Abessinië te verplichten. Engeland heeft zyn vurig begeerde concesie gekregen, en het is begrijpelijk dat Londen de Italiaansche troe pen niet met welgevallen aan het meer heeft zien opdagen. Voor het begin van den veld tocht heeft Rome getracht de Engelschen gunstig te stemmen door de verzekering dat het verkregen rechten zou eerbiedigen. De actie van den Volkenbond en met name de sancties hebben het tot andere gedachten ge dachten gebracht en thans verkondigt het officieuse Giornale d'Italia: wij zyn aan het Tana-meer en blijven er. Wil dat ook zeggen: wg erkennen de Engelsche concessie niet? In dat geval ware een nieuw geschil aan de vele bestaande toegevoegd, een geschil waar- by ook de Ver, Staten belang zouden hebben aangezien de concessie inhoudt dat de stuw door Amerikaansche ingenieurs zal worden gebouwd. Metaxas, de nieuwe Grieksche Kamervoor zitter en minister van bnltenlandsche zaken. Italië is verbitterd op Engeland. Frankrijk op Duitschland en Duitsch- land niet minder op Frankrijk en zoo zouden we kunnen doorgaan. Het leven is tegenwoordig verre van rooskleu rig op dit ondermaansche en het wordt verbit terd door het wantrouwen en de haat die er tusschen de verschillende volken heerscht en die dg oorzaak is geweest van de krankzinnige bewapening waaraan de wereld zich te buiten gaat. Dat Frankrijk momenteel op Duitsch land zoo verbitterd is, zooals men weet, is in hoofdzaak te wgten aan de herbezetting van het Rijnland, dat Frankryk als een bedreiging voelt. Frankryk wilde zoo mogelijk met grof geschut tegen Duitschland optreden en als Engeland niet geremd had, dan waren er wel licht al sancties toegepast. De inconsequentie is echter dat waar Frankrijk tegen Duitsch land een krachtig optreden eischt, het Italië zoo mogelgk stil zijn gang wil laten gaan. Op deze inconsequentie nu wijst Duitschland, want dat is het Duitsche volk natuurlijk een doorn in het oog. De Deutsche diplomatisch-politische Korres- pondenz schrijft: Volgens de berichten uit Genéve stuurt de Fransche Volkenbondspolitiek thans openlgk af op het doel: twee vraagstukken die niets- gemeen hebben aan elkaar te koppelen. Ver bazingwekkend is, dat Frankrijk, hoewel het de sancties schadelijk acht en noemt, bereid is er aan te blijven meedoen, als het de zeker heid krijgt dat ze ook zullen worden toegepast in een geval dat met het onderhavige conflict den oorlog tusschen Italië en Abessinië) niets uitstaande heeft. Eigenlgk wenscht Frankrijk heel iets anders: het wil de sancties tegen Italië intrekken en tegen Duitschland wil het sancties beginnen. Het wil m.a.w. den Volkenbond voor zgn eigen oogmerken spannen. Lukt dat niet dan wil het den Volkenbond met lamheid slaan. Zoo komt de rekenfout in de constructie van den Volkenbond aan het licht. Die constructie was zoodanig bedoeld dat Frankrijks belangen er voorgoed door gewaarborgd leken. Een conflict als dat tusschen Italië en Abessinië past echter niet in dit schema en daarom heeft Frankrijk het van meet af heel onprettig ge vonden. Het orgaan van de Wilhelmstrasse acht het voorts niet onmogelijk dat, bijaldien Frankryk thans zgn zin niet krygt, het zich van het col lectieve beginsel, 't welk het tot dusver door dik en dun heeft verdedigd, zal afwenden. Het gaat ook op den duur niet, onder het mom van een verheven altruïsme zelfzuchtige oog merken te verbloemen. In een belangwekkende rede te Worcester heeft Baldwin Zaterdagmiddag indirect het woord gerieft tot Hii Ier en Musrolini, na vooraf te hebben gesproken over de loopende geruchten van zyn aftreden. Als ik my terugtrek, zeide hy, zal ik dat doen op het oogenblik, dat ik zelf uitkies, en niet op dat, hetwelk anderen voor hem zouden kiezen, Ik ben waarlgk niet van plan voort te gaan, zeide Baldwin, als de tyd komt, dat ik mg niet langer in staat voel mgn taak te ver vullen; voor dezen middag zal ik het hierby laten Deze woorden werden met luide toe juichingen ontvangen. Over Duitschland sprekende zeide Baldwin: Hitier, de dictator van Duitschland, heeft het in zgn macht, om op dit oogenblik méér te doen om de zwarte schaduw van de vrees, die over Europa hangt, weg te nemen, dan eenig ander thans in Europa levend mensch. Ik zeg, dat hg het in zgn macht heeft; God geve dat hy er ook den wil toe heeft. In de Italiaansche pers, ging Baldwin voort, wordt minister Eden met een gebrek aan ge matigdheid, dat wy zeer betreuren, aangeval len over wat daar als een antl-Itoliaansche politiek wordt beschouwd. Ik wensch boven alle twyfel duidelgk te doen uitkomen, dat de politiek, die de minister in deze zaak voort, niet zgn eigen persooniyke politiek is, maar de weloverwogen politiek van de geheele regeering, een politiek, die, naar myn vaste overtuiging, wordt gesteund door de overweldigende meer derheid van het Britsche volk. (Groote byval Het is geen anti-Italiaansche politiek; haar motief is niet de nederlaag of vernedering van Italië, maar steun voor het handvest van den Volkenbond. Dat is onze dryfveer, en de rest van de wereld begrgpt en waardeert dat. Het is een misvatting van Italië, daaraan een anderen uitleg te geven. Als het intusschen waar is, dat er in Abes sinië gifgas is gebruikt ik heb alle reden te gelooven, dat het waar is dan zie ik daarin, zoo eindigde Baldwin, het volgende gevaar voor de wereld: Wanneer een groot Europeesch volk, in weerwil van zgn onder- teekening van het protocol van Genéve tegen het gebruik van gifgas, dit in Afrika gebruikt, welken waarborg hebben wy dan, dat het dat niet ook in Europa zal bezigen? snel, langdurig en krachtig werkl bi) rheumaliek Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van 20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. 10 cis. Reuter seinde Vrgdagavond laat uit Addis Abeba: De negus heeft den Volkenbond opnieuw een protest-nota doen toekomen, waarin hy zegt: In zyn worsteling tegen een aanvaller, wacht Abessinië nu reeds gedurende zeven maanden tevergeefs op maatregelen, die aan deze agressie een einde kunnen maken. De sanctimaatregelen, waartoe besloten is, z0n onvoldoende gebleken. Na deze lange periode van wachten, heeft Abessinië het recht om te vragen, of het beginsel van de collectieve veiligheid, doode letter ls. Abessinië dringt aan op de erkenning van zyn rechten en vraagt alle leden van den Volkenbond onmiddellijk maatregelen te nemen, die een einde kunnen maken aan den Italiaanschen inval, die in stryd is met de be ginselen van het Covenant. Bewaking van de legatiegebouwen te Addis Abeba. De legatiegebouwen te Addis Abeba, die niet zooals het Engelsche een eigen bewaking hebben, worden gedurende den nacht door dubbele posten Abessgnsche politie bewaakt Een verplaatsing van de Abesstyn- sche regeering aanstaande? Uit Addis Abeba meldde Reuter: Het gerucht heeft de ronde gedaan, dat de Abessgnsche regeering besloten zou hebben, Addis Abeba te verlaten en zich in het bin nenland terug te trekken. De regeering ont kent deze mogeiykheid niet doch zy voegt eraan toe, dat hieromtrent nog niets beslo ten is. President Brace heeft gisterenochtend om elf uur de openbare zitting van den Raad van den Volkerenbond geopend, in tegenwoordig heid van Paul Boncour, Eden, Potemkin, Alolsi en Wolde Mariam. Brace gaf het woord aan De Madariaga, die zjjn rapport voorlas, waar in verslag wordt gegeven van de onderhande lingen tot byiegging van het conflict, met als conclusie, dat alle hoop moet worden opge geven door middel van onderhandelen tot een oplossing te komen. Voor de openbare zitting is om kwart voor elf een zitting met gesloten deuren gehouden. In deze zitting moet Eden, naar Reuter meent te weten, een krachtige rede hebben gehouden, waarin hy gezegd moet hebben, dat de agressie geen baten mag opleveren. Als agressie voor deel oplevert ls het bestaan van den Volken bond onmogeiyk. Een rede van Alolsi. Nadat De Madariaga zyn lezing had uitge bracht, verklaarde Brace het debat geopend. Hy gaf eerst het woord aan de partyen. Een stilte volgde op zyn woorden. Met name Wolde Mariam, de Abessgnsche afgevaardig den, van wien men een toespraak verwachtte, bleef zwggen. Na eenige minuten wachtens nam Aloisi het woord. Naar Reuter meldt, was Aloisi's verklaring, zoowel wat vorm als wat toon betreft, zeer gematigd. Hy bepaalde zich tot de verdediging van Italië's houding inzaka de verzoeningspoging. Hy ging de voorwaarden na, die Italië ge steld heeft voor het openen van de onderhan delingen en verzekerde, dat Italië niet de be doeling had den Volkenbond bg de besprekin gen uit te sluiten, omdat de besprekingen zou den geschieden in overleg met de commissie van dertien en den Raad en beide lichamen op de hoogte zouden worden gehouden van de on derhandelingen en de eventueele resultaten. Italië heeft rechtstreeksche onderhandelin gen geëischt, omdat zulks het meest practische en doeltreffendste stelsel is. De eenige positieve factor om tot een overeenkomst te geraken, was een levendig- besef van den wezeniyken stand van zaken. Vervolgens zette Aloisi meer in het bijzonder het voorbehoud van de Italiaansche regeering uiteen, ten aanzien van den brief van den voor zitter van de commissie dertien aan de Itali aansche regeering in antwoord op haar voor gaande mededeelingen nopens de wijze van oorlogvoering in Abessinië, waarbij hg op merkte, dat de commissie in dezen brief zich een bevoegdheid heeft aangematigd, die haar niet toekomt, nJ. die van buiten eiken regel aan procedure om een uiterst ernstige rechts kwestie te stellen. Dientengevolge kan Italië noch het beginsel, noch den grondslag van een dergeiyk oordeel aanvaarden. Naar Reuter verder nog meldt, heeft Aloisi voor Italië de toepassing geëischt van het Handvest in zyn geheel en al zijn artikelen en niet van enkele artikelen, op willekeurige wyze uitgezocht. Ten aanzien van de beschuldiging van het gebruik van gifgas door de Italianen, zei Aloisi, dat zyn regeering het recht opeischte van repressaillemaatregelen tegen de A.bes- synsche wreedheden. Een kort verweer van Wolde Mariam. Nadat Aloisi gesproken had, stond Wolde Mariam op om op te komen tegen de bewering dat Abessinië verantwoordelgk zou zgn voor het mislukken van de poging tot verzoening, waarby hy zeide: „Niemand ter wereld kan te dien aanzien ook maar de geringste illusie koesteren". Wolde Mariam protesteerde verder tegen het in gebreke blgven van den Volken bond om Abessinië den bgstand te verleenen, waarop het als slachtoffer van een ongerecht vaardigde agressie recht had. Hy besloot met een beroep te doen op den Raad tot volledige toepassing van de sancties, voorzien in art. 16 van het Handvest. Nadat loeide partyen gehoord waren, werd de zitting tot gisterenmiddag verdaagd. De Raad besloot de buitengewone zitting, die al van de byeenkomst van Londen dateert, ook nu nog niet te sluiten. De zitting zal worden geschorst. Korte verklaringen van Alolsi, Wolde Mariam en van den gedele geerde van Ecoador. Baron Aloisi heeft hierop te kennen gegeven, zonder eenige toelichting, dat de Italiaansche regeering tegen de resolutie zal stemmen. Wolde Mariam stelde met leedwezen vast, dat het ontwerp van de resolutie niet duidelgk genoeg uitspreekt, dat de Italiaansche regee ring sinds zeven maanden een vernietigings oorlog voert tegen een volk, waarvan de eenige misdaad is, dat het zyn politiek bestaan en het leven van zyn inwoners verdedigt tegen een aanvaller, die alle verdragen schendt en in het byzonder de conventie van 1925 tot verbod van het gebruik van gifgassen. De Italiaan sche regeering heeft den Volkenbond en do wereld uitgedaagd. Zal de Volkenbondsraad zich tevreden stellen met het richten van eeQ 22) Een oogenblik biyft hy staan; dan gaat hy een paar schreden terug om zich in het bosch te verbergen. Want op de vrye helling staat een huis, waarvan de verlichte vensters de Aanwezigheid van menschen verraden. En bienschen wenscht Sylvester Vonberg op dit oogenblik tot eiken prys te vermyden. Aan den voet van een spar zoekt hy een plaats ln de zachte, witte sneeuw. Hy leunt "et hoofd tegen den stam in een gevoel van Weldadige ontspanning en staart omhoog naar den helderen sterrenhemel. £>e diepe, schier heilige stilte van den maan nacht vindt ingang in zgn gemoed. Lang zaam maakt hy zich los van al het aardsche. Geleidelgk verliezen zyn ,door de vorst ver stijvende ledematen elk physlek gevoel... Een plotselinge windvlaag schudt de sneeuw van de takken. Zij verstuift en valt omlaag op Sylvesteris bleek gelaat. Hy sluit zijn oogen. Zijn laatste bewuste gedachte Zoekt God. Den God van zyn kinderjaren, tot Wien zyn moeder, een vrome boerin, hem geleerd heeft te bidden: •■Onze Vader, die in de Hemelen zyt..." De draad breekt af. "Johanna... Jo..." dringt het zich plotse- onweerstaanbaar aan hem op. Gedachten en gevoelens vloeien ineen en tenslotte wordt liefde tot een gebed: „Wees gegroet, Maria..." Vyf minuten voor twaalf wijzen de kunstig bewerkte wijzers op Renate's oud Weensche pendule. De, uit de zestiger jaren, van de hand van meester Lorenz Resch stammende klok, ls een oud erfstuk van de familie Royter. Het verloop van den tyd van Renate's kin derjaren heeft deze klok gemeten en ge regeld. Daarna heeft zg de jonge vrouw ver gezeld ln de woning van Wolfgang Lien, waar zy louter gelukkige uren heeft geslagen. Op het oogenblik, waarop de dood deze aan het aardsche leven onttrok, heeft het uur werk zgn regelmatig werk plotseling gestaakt. Sindsdien heeft Renate's levende en ontvanke lijke fantasie de pendule gegeven. Zg leende haar zoo te zeggen een stukje van haar ziel en gaf haar daarmee in zekeren zin de mo- I gelgkheid zich met haar te onderhouden. En zoo is dan de oude klok eigenlgk een deel van haar eigenares geworden en neemt zg een soort eereplaats in de Lantaarn in. Tik-tak, tik-tak, gaat onophoudelijk de slin- ger in korte, elkaar steeds gelijkblijvende tydsafstanden... Renate overziet het verleden en richt haar blik op de toekomst, waarmee zg eigenlgk eveneens heeft afgedaan en waarvan ze in het diepst van haar ziel toch niets meer ver wacht. „Verrassingen kan het nieuwe jaar ons toch niet meer brengen", zegt ze, uit haar overpeinzingen ontwakend, halfluid tot de oude pendule, terwgl ze het langzame voort- giyden van de wgzers gadeslaat. Twaalf uur! Het fijne slagwerk begint het juist beëindigde laatste uur van het oude jaar aan te kondigen... Renate opent het raam. Het gelui der klok ken van de omliggende dorpskerken ver mengt zich met de slagen van de oude pen dule. Plechtig klinkt dat in de stilte van den nacht. Bella spitst haar ooren. Met de voorpooten op de vensterbank geleund, kgkt zy vol ver wachting naar haar meesteres. Instinctief ge voelt zy het bijzondere karakter van dit oogen blik. Renate knikt den hond toe en haalt haar mantel en shawl... De dog antwoordt met een uitbundig ge- kwispel van zijn staart en sleept haastig Renate's warme overschoenen aan. Als zij kort daarop het huis verlaat, blgft Bella dicht aan haar zgde... Langzaam loopt Renate om haar woning heen en vervolgens door de sneeuw naar de zoom van het bosch... De echo der bergen weerkaatst het gebeier van de klokken, die het nieuwe jaar inluiden. „Sylvester", denkt Renate en zy glimlacht weemoedig. De hond wordt plotseling onrustig. Hij blaft kort, blgft eensklaps stokstijf staan en snuffelt met de neus in den wind om dan met een paar sprongen in het bosch te ver- dwgnen. Vandaar dringt opnieuw herhaald geblaf tot Renate, die het dier met stggende belangstelling heeft gadegeslagen, door. Ter wgl zij nog besluiteloos overlegt, komt Bella reeds weer uit het bosch te voorschyn; zy loopt op Renate toe en trekt haar by den mantel mee. Daarby ligt in de verstandige hondenoogen een onmiskenbaar dringend ver zoek haar te volgen... „Ja", zegt Renate, terwgl zy de dog bg den halsband neemt en zich door haar laat leiden... Eenige minuten later staat zij tegenover Sylvester Vonberg, die met gesloten oogen languit op den grond ligt. In het vale licht van de maan lijkt zijn gelaat nog bleeker dan het in werkeUjkheid is. Een doode, denkt Renate. In een eerste op welling van schrik en afgrijzen doet zy instinc tief een stap achterwaarts. De dog echter blaft wederom, kort en scherp. Het klinkt als een aanmoediging, zy duwt haar kop tegen het gelaat van den man en begint dit eerst aarzelend, maar gaandeweg sneller en syste matisch met haar 'vochtige warme tong te streelen. „Bella, brave hond", zegt Renate zachtjes, bgna beschaamd, terwgl ook zij zich nu over den verongelukte heenbuigt. Dan ziel ze, hoe uit diens half geopenden mond een lichte, fgne damp in de koude lucht #tggt. Nóg ademt de man! Hier in de sneeuw in te slapen, zou zeker zgn einde hebben be- teekend, als de hond hem niet ontdekt had. Snel overlegt Renate, wat haar te doen staat en even snel gaat zij tot handelen over. Zg tilt het hoofd van den man wat op, knoopt zgn skipak open en masseert zijn borst. Daarna knielt zg bg hem neer en begint zgn armen regelmatig op en neer te bewegen om de ademhaling te bevorderen. Spoedig moet zij echter erkennen, dat het onmogeiyk is haar samaritanenwerk hier ter plaatse te voleindigen. Zij taxeert den afstand tot haar woning. Het moet gaan denkt ze en zich daarna tot den hond wendend, beveelt ze luid: „Pak aan, Bellanaar huis!" Het slimme dier begrgpt onmiddeliyk, wat zijn meesteres bedoelt. Het zet zyn tanden in 4e kleeren van den man en sleept het lichaam handig over de dikke sneeuwlaag tot voor den ingang van de woning. Zóó snel volbrengt de dog haar taak, dat Renate het transport slechts in de looppas kan volgen Spoedig heeft ze den hewustelooze in de hall neergelegd. Hier in de Lantaarn zyn kussens en dekens, cognac, warme thee en verder alles, wat noodig is om den man weer tot bewustzyn te brengen. En Renate's pogingen worden met succes bekroond. Eenige diepe zuchten ontsnappen den mond van den bgna verongelukte. Daarna begint hg met de handen om zich heen te tasten en keert hy het hoofd om...... Op dit oogenblik weerklinkt het ontploffen van donderbussen, waarmee de Tlrolers het nieuwe jaar plegen in te luiden. In den langzaam tot het leven terugkeeren den geest wekken deze detonaties allereerst het gehoor. Luisterend heft de man het hoofd op en nu bewegen zich ook reeds zyn lippen in een vraag: „Wat is dat Renate, die even moet zoeken naar een ant woord, doet den ontwakenden man aan haar voeten niet verontrust, zegt de dubbele beteekenis van het woord wel allerminst ver moedend op geruststellenden toon: „SylvesterDaarby buigt zy zich vol vrouweiyke zorg over hem heen om haar arm voorzichtig onder zijn schouder te schuiven. Het woord en de aanraking van de vrouw tooveren een glimlach op zgn gelaat en tot haar verbazing ziet Renate hoe dit plotseling verheldert en oneindig veel knapper wordt. Langzaam openen zich nu ook zyn oogen. Groote, donkere oogen zyn het, die geleidelgk het beeld van de vrouw ln zich opnemen. Het ontpopt zich als de tot mensch geworden goedheid, waarop ware zielenadel het stempel der schoonheid heeft gedrukt. En de donkere, sprekende oogen omvatten het met een blik, waarin dankbaarheid en diepe vereering liggen opgesloten „Hemelschestamelt de man. Dan zinkt zgn hoofd terug op haar arm. Zgn oogen sluiten zich weer en spoedig hoort men nog slechts zyn regelmatige ademhaling. Hy slaaptDe slaap der genezing. Inneriyk diep ontroerd bewaakt Renate deze sluimering. Teneinde hem niet te storen, volhardt zy ln haar half knielende, half ge bukte houding, zy verroert haar arm niet, niettegenstaande deze onder het zware ge wicht van den man spoedig inslaapt Er hangt een hoopvolle stilte in de hall, een stilte, welke slechts even verbroken wordt door een slag van de oude pendule, die het eerste uur van het nieuwe jaar aankondigt, Renate heft het hoofd op. Door de half ge opende deur biyven haar oogen gericht op haar trouwen metgezel van haar ltven. Er ligt een vraag ln opgesloten, een drin gende vraag naar de toekomst. Nog slechts een uur geleden vervulde haar geen enkele wensch, was zy vry van alle nieuwsgierigheid, omdat zy de toekomst voor zich afgebakend achtte en in de stellige overtuiging verkeerde, dat geen enkele belevenis daarin ook maar eenige verandering zou kunnen brengen. En nu staat zy plotseling met al haar ervaring en met al haar beslistheid voor de poort van die toekomst als een klein kind voor de deur van een kamer vol geschenken. In zestig minuten, een belacheiyk korte spanne tgds, kon een dergelgke omwenteling zich in haar voltrekken. Wat moet dat alles beteekenen? Haar vragened blik verkeert in een drin gende bede om raad en hulp. „Tik-tak, tik-tak", antwoordt de oude klok. „Tracht er toch zelf een verklaring voor to vinden, jy, alwetende vrouw met zooveel rype ervaring De 1ste Januari 1936 heeft ln den vroegen ochtend wftt sneeuw gebracht. Tegen 10 uur scheuren de wolken uiteen. De zon breekt door, stralender dan ooit en een half uur later koepelt een diepblauwe hemel over het Inns- bracker bergland. (Wordt vervolgd,),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1