Buitenlandsch Overzicht
ÏÏMfteï *)Vacof
De oorlog in
Abessinië.
DE GOUDEN
BRUG
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Aspirin ,8)
7741 EERSTE BLA3
DINSDAG 21 APRIL 1936
64ste JAARGANG
De Italianen rukken op Addis Abeba aan De Volkenbond
blijft toezien. Het belang van Engeland bij Abessinië. t Felle
en gerechtvaardigde Duitsche critiek op Frankrijk.
Het onrecht
aan Abessinië
3 maal per dag Den Helder -
Engeland en
t Abessijnsche
conflict.
Duitsche
critiek
op Frankrijk
Baldwin doet een beroep
op Hitier.
Edens politiek de politiek der
Engelsche regeering
VERRASSEND J
Een nieuw protest van
den negus.
De raadszitting van den
Volkenbond.
Krachtige taal van Eden.
FEU ILLE TON
ROMAN VAN
HANNO PLESSEN
HELD
COURANT
Abonnement per 3 maanden by vooruitbet.: Heldereche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
Nederl. Oost- en West-lndiö per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 8.20. Losse nos. 4 ot; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, LModeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschynt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerfl v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIE N:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) by vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
In een snel tempo ruk
ken de Italianen op de
hoofdstad van Abessinië,
Addis Abeba, aan. Ze
vinden weinig weerstand
en vorderen dagelijks flink. Ook in Genéve
vinden ze weinig weerstand. Te Rome meent
men, dat de bereidheid niet te buigen voor welke
bedreiging ook, het meest geschikte middels is
om ernstige rampen te vermyden. Inderdaad,
Mussolini heeft meer k(jk gehad op de men
taliteit van zgn Geneefsche broeders, dan aan
vankelijk gemeend was. Het onbeschaamde en
brute optreden van Italië heeft nog niet anders
uitgewerkt dan tameiyk onschuldige sancties,
die Italië met glans heeft doorstaan. En dood
leuk biyft Italië nog maar lid van den Volken
bond, hoewel het de Volkenbondsbeginselen met
voeten vertrapt. En zelfs is er nog niet één
voorstel tot royement van den trouwelooze in
gediend.
Wat heeft voor Abessinië het vertrouwen in
den Volkenbond beteekend? Wat heeft zijn
steunen op de macht van het menscheiyk recht
uitgewerkt? Niets, niets, maar dan ook heele-
maal niets. Wel ia het Bijbelwoord waar ge
worden: „Stel uw vertrouwen niet op prinsen,
noch op een menschenkind, van hetwelk geen
heil te verwachten is".
Op de meest laaghartige wijze voert Italië
den oorlog. In „The Star" schrijft Gardiner
een artikel onder den titel: „Als het gifgas
triumfeerten daarin zegt hij o.m.: dat
Mussolini alle regelen van de oorlogvoering,
die zelfs in de somberste dagen van het ver
leden in acht zgn genomen, heeft geschonden.
Hy heeft open steden verwoest, opzetteiyk het
Roode Kruis gebombardeerd en de weerlooze
bevolking voor zich opgejaagd met gifgas. Hy
heeft elk verdrag, dat hy geteekend had, ver
scheurd, elke bemiddeling, waartoe hy zich
verbonden had, van de hand gewezen en is
den oorlog begonnen zonder oorlogsverklaring
en zonder ook maar de geringste uittarting te
gen een medelid van den Volkenbond, tot welks
opneming hij zelf den voornaamsten stoot heeft
gegeven. Laat men niet denken dat deze bar-
baarschheden omdat zy bedreven zijn tegen
een onbeschaafd en hulpeloos volk, geen be-
teekenis hebben voor Europa, zy vertegen
woordigen met hun mengeling van lafheid,
ruwheid en schijnheiligheid men zie de
schaamtelooze uittarting van het afschaffen
van de slaverny met gifgas Mussolini's
denkbeelden van den oorlog. Wat hy ten aan
zien van Abessinië heeft gedaan, zal hy, als
hy er kans toe krygt, ook elders doen. Zyn
afschuweiyk voorbeeld zal, als men het niet
den kop indrukt, de heele toekomst van den
Oorlog, waar ter wereld ook, beheerschen.
Gardiner zegt tenslotte nog eens, dat de
beschaving op het spel staat en dat er met
het lot van Abessinië voor oogen, uit den wed
strijd in wapenen een wedstryd zal ontstaan
voor de ontdekking van het moordendste gas,
dat de wetenschap maar kan uitdenken. De
Wieringermeer - Medemblik - Hoorn -
Amsterdam.
Verbinding met geheel West-Friesland.
Volkenbond moet thans krachtig en zonder
genade toeslaan, de schroef van de sancties
aandraaien en deze uitstrekken tot de onmis
bare petroleum, zonder welke Mussolini's gif
gasoorlog onmogeiyk zou zyn geweest.
Het nieuwste portret van
Koning Eduard VIII van Engeland.
Italië, dat fel verbit
terd is op Engeland,
omdat Engeland ten
slotte nog zijn felste
tegenstander is, laat
den laatsten tyd geen
gelegenheid voorbijgaan om Engeland te be
schimpen en het zoo voor te stellen dat het
heele optreden van Engeland tegen den oor
log in Abessinië niet anders is dan eigen
belang.
We vinden daarover een aardig artikel in
de N.R.Crt., waaraan wij het volgende ont-
leenen:
Het object, waarom Engeland, volgens
dezen gedachtengang, de Italianen uit Abes
sinië zou wilen houden, is een meer, het veel
genoemde Tana-meer, dat troepen van maar
schalk Badoglio op den tweeden Paaschdag
hebben bereikt.
Voor Egypte en den Soedan is de Ngl de
groote bevrachter en weldoener. Zonder hem
zouden het woestenijen zyn. De belangrijkste
cultuur van beide: katoen, heeft het geheele
jaar overvloedig water noodig en de regen-
tyden die slechts enkele maanden duren
leveren weliswaar voor een geheel jaar meer
dan voldoende water, waarvan echter een
groot deel ongebruikt de delta by Alexandrië
bereikt. In het eene jaargety heeft men te
veel, in het andere te weinig. Dat geldt
althans voor den Blauwen Nijl die voor de
Soedan van de meeste beteekenis is.
Jarenlang heeft Engeland met Abessinië
onderhandeld over een concessie om een stuw
dam te mogen bouwen op de plaats waar de
Blauwe Nyi uit het meer komt. De machtige
Koptische geestelijkheid heeft zich daar fel
tegen gekant, omdat bij een aanmerkeiyke
verhooging van het waterpeil, die het gevolg
zou zgn, de kloosters en kerken in en om
het meer aan vernietiging zouden zgn prijs
gegeven. Het is pas den tegenwoordigen
negus gelukt den tegenstand van de geeste-
ïykheid te overwinnen en haar te doordringen
van het groote belang om Engeland aan
Abessinië te verplichten. Engeland heeft zyn
vurig begeerde concesie gekregen, en het is
begrijpelijk dat Londen de Italiaansche troe
pen niet met welgevallen aan het meer heeft
zien opdagen. Voor het begin van den veld
tocht heeft Rome getracht de Engelschen
gunstig te stemmen door de verzekering dat
het verkregen rechten zou eerbiedigen. De
actie van den Volkenbond en met name de
sancties hebben het tot andere gedachten ge
dachten gebracht en thans verkondigt het
officieuse Giornale d'Italia: wij zyn aan het
Tana-meer en blijven er. Wil dat ook zeggen:
wg erkennen de Engelsche concessie niet?
In dat geval ware een nieuw geschil aan de
vele bestaande toegevoegd, een geschil waar-
by ook de Ver, Staten belang zouden hebben
aangezien de concessie inhoudt dat de stuw
door Amerikaansche ingenieurs zal worden
gebouwd.
Metaxas, de nieuwe Grieksche Kamervoor
zitter en minister van bnltenlandsche zaken.
Italië is verbitterd op
Engeland. Frankrijk op
Duitschland en Duitsch-
land niet minder op
Frankrijk en zoo zouden
we kunnen doorgaan.
Het leven is tegenwoordig verre van rooskleu
rig op dit ondermaansche en het wordt verbit
terd door het wantrouwen en de haat die er
tusschen de verschillende volken heerscht en
die dg oorzaak is geweest van de krankzinnige
bewapening waaraan de wereld zich te buiten
gaat. Dat Frankrijk momenteel op Duitsch
land zoo verbitterd is, zooals men weet, is in
hoofdzaak te wgten aan de herbezetting van
het Rijnland, dat Frankryk als een bedreiging
voelt. Frankryk wilde zoo mogelijk met grof
geschut tegen Duitschland optreden en als
Engeland niet geremd had, dan waren er wel
licht al sancties toegepast. De inconsequentie
is echter dat waar Frankrijk tegen Duitsch
land een krachtig optreden eischt, het Italië
zoo mogelgk stil zijn gang wil laten gaan. Op
deze inconsequentie nu wijst Duitschland, want
dat is het Duitsche volk natuurlijk een doorn in
het oog.
De Deutsche diplomatisch-politische Korres-
pondenz schrijft:
Volgens de berichten uit Genéve stuurt de
Fransche Volkenbondspolitiek thans openlgk
af op het doel: twee vraagstukken die niets-
gemeen hebben aan elkaar te koppelen. Ver
bazingwekkend is, dat Frankrijk, hoewel het
de sancties schadelijk acht en noemt, bereid
is er aan te blijven meedoen, als het de zeker
heid krijgt dat ze ook zullen worden toegepast
in een geval dat met het onderhavige conflict
den oorlog tusschen Italië en Abessinië) niets
uitstaande heeft.
Eigenlgk wenscht Frankrijk heel iets
anders: het wil de sancties tegen Italië
intrekken en tegen Duitschland wil het
sancties beginnen. Het wil m.a.w. den
Volkenbond voor zgn eigen oogmerken
spannen. Lukt dat niet dan wil het den
Volkenbond met lamheid slaan.
Zoo komt de rekenfout in de constructie van
den Volkenbond aan het licht. Die constructie
was zoodanig bedoeld dat Frankrijks belangen
er voorgoed door gewaarborgd leken. Een
conflict als dat tusschen Italië en Abessinië
past echter niet in dit schema en daarom heeft
Frankrijk het van meet af heel onprettig ge
vonden.
Het orgaan van de Wilhelmstrasse acht het
voorts niet onmogelijk dat, bijaldien Frankryk
thans zgn zin niet krygt, het zich van het col
lectieve beginsel, 't welk het tot dusver door
dik en dun heeft verdedigd, zal afwenden. Het
gaat ook op den duur niet, onder het mom
van een verheven altruïsme zelfzuchtige oog
merken te verbloemen.
In een belangwekkende rede te Worcester
heeft Baldwin Zaterdagmiddag indirect het
woord gerieft tot Hii Ier en Musrolini, na vooraf
te hebben gesproken over de loopende geruchten
van zyn aftreden.
Als ik my terugtrek, zeide hy, zal ik dat doen
op het oogenblik, dat ik zelf uitkies, en niet
op dat, hetwelk anderen voor hem zouden
kiezen, Ik ben waarlgk niet van plan voort te
gaan, zeide Baldwin, als de tyd komt, dat ik
mg niet langer in staat voel mgn taak te ver
vullen; voor dezen middag zal ik het hierby
laten Deze woorden werden met luide toe
juichingen ontvangen.
Over Duitschland sprekende zeide Baldwin:
Hitier, de dictator van Duitschland, heeft het
in zgn macht, om op dit oogenblik méér te
doen om de zwarte schaduw van de vrees, die
over Europa hangt, weg te nemen, dan eenig
ander thans in Europa levend mensch. Ik zeg,
dat hg het in zgn macht heeft; God geve dat
hy er ook den wil toe heeft.
In de Italiaansche pers, ging Baldwin voort,
wordt minister Eden met een gebrek aan ge
matigdheid, dat wy zeer betreuren, aangeval
len over wat daar als een antl-Itoliaansche
politiek wordt beschouwd. Ik wensch boven
alle twyfel duidelgk te doen uitkomen, dat de
politiek, die de minister in deze zaak voort,
niet zgn eigen persooniyke politiek is, maar de
weloverwogen politiek van de geheele regeering,
een politiek, die, naar myn vaste overtuiging,
wordt gesteund door de overweldigende meer
derheid van het Britsche volk. (Groote byval
Het is geen anti-Italiaansche politiek; haar
motief is niet de nederlaag of vernedering van
Italië, maar steun voor het handvest van den
Volkenbond. Dat is onze dryfveer, en de rest
van de wereld begrgpt en waardeert dat. Het
is een misvatting van Italië, daaraan een
anderen uitleg te geven.
Als het intusschen waar is, dat er in Abes
sinië gifgas is gebruikt ik heb alle reden
te gelooven, dat het waar is dan zie ik
daarin, zoo eindigde Baldwin, het volgende
gevaar voor de wereld: Wanneer een groot
Europeesch volk, in weerwil van zgn onder-
teekening van het protocol van Genéve tegen
het gebruik van gifgas, dit in Afrika gebruikt,
welken waarborg hebben wy dan, dat het dat
niet ook in Europa zal bezigen?
snel, langdurig
en krachtig werkl
bi) rheumaliek
Uitsluitend verkrijgbaar in de oranje-bandbuisjes van
20 tabl. 70 ets. en oranjezakjes van 2 tabl. 10 cis.
Reuter seinde Vrgdagavond laat uit Addis
Abeba:
De negus heeft den Volkenbond opnieuw
een protest-nota doen toekomen, waarin hy
zegt:
In zyn worsteling tegen een aanvaller,
wacht Abessinië nu reeds gedurende zeven
maanden tevergeefs op maatregelen, die aan
deze agressie een einde kunnen maken. De
sanctimaatregelen, waartoe besloten is, z0n
onvoldoende gebleken.
Na deze lange periode van wachten, heeft
Abessinië het recht om te vragen, of het
beginsel van de collectieve veiligheid, doode
letter ls. Abessinië dringt aan op de erkenning
van zyn rechten en vraagt alle leden van den
Volkenbond onmiddellijk maatregelen te
nemen, die een einde kunnen maken aan den
Italiaanschen inval, die in stryd is met de be
ginselen van het Covenant.
Bewaking van de legatiegebouwen
te Addis Abeba.
De legatiegebouwen te Addis Abeba, die
niet zooals het Engelsche een eigen bewaking
hebben, worden gedurende den nacht door
dubbele posten Abessgnsche politie bewaakt
Een verplaatsing van de Abesstyn-
sche regeering aanstaande?
Uit Addis Abeba meldde Reuter:
Het gerucht heeft de ronde gedaan, dat de
Abessgnsche regeering besloten zou hebben,
Addis Abeba te verlaten en zich in het bin
nenland terug te trekken. De regeering ont
kent deze mogeiykheid niet doch zy voegt
eraan toe, dat hieromtrent nog niets beslo
ten is.
President Brace heeft gisterenochtend om
elf uur de openbare zitting van den Raad van
den Volkerenbond geopend, in tegenwoordig
heid van Paul Boncour, Eden, Potemkin, Alolsi
en Wolde Mariam. Brace gaf het woord aan
De Madariaga, die zjjn rapport voorlas, waar
in verslag wordt gegeven van de onderhande
lingen tot byiegging van het conflict, met als
conclusie, dat alle hoop moet worden opge
geven door middel van onderhandelen tot een
oplossing te komen.
Voor de openbare zitting is om kwart voor
elf een zitting met gesloten deuren gehouden.
In deze zitting moet Eden, naar Reuter meent
te weten, een krachtige rede hebben gehouden,
waarin hy gezegd moet hebben, dat de agressie
geen baten mag opleveren. Als agressie voor
deel oplevert ls het bestaan van den Volken
bond onmogeiyk.
Een rede van Alolsi.
Nadat De Madariaga zyn lezing had uitge
bracht, verklaarde Brace het debat geopend.
Hy gaf eerst het woord aan de partyen.
Een stilte volgde op zyn woorden. Met name
Wolde Mariam, de Abessgnsche afgevaardig
den, van wien men een toespraak verwachtte,
bleef zwggen. Na eenige minuten wachtens nam
Aloisi het woord. Naar Reuter meldt, was
Aloisi's verklaring, zoowel wat vorm als wat
toon betreft, zeer gematigd. Hy bepaalde zich
tot de verdediging van Italië's houding inzaka
de verzoeningspoging.
Hy ging de voorwaarden na, die Italië ge
steld heeft voor het openen van de onderhan
delingen en verzekerde, dat Italië niet de be
doeling had den Volkenbond bg de besprekin
gen uit te sluiten, omdat de besprekingen zou
den geschieden in overleg met de commissie
van dertien en den Raad en beide lichamen op
de hoogte zouden worden gehouden van de on
derhandelingen en de eventueele resultaten.
Italië heeft rechtstreeksche onderhandelin
gen geëischt, omdat zulks het meest practische
en doeltreffendste stelsel is. De eenige positieve
factor om tot een overeenkomst te geraken,
was een levendig- besef van den wezeniyken
stand van zaken.
Vervolgens zette Aloisi meer in het bijzonder
het voorbehoud van de Italiaansche regeering
uiteen, ten aanzien van den brief van den voor
zitter van de commissie dertien aan de Itali
aansche regeering in antwoord op haar voor
gaande mededeelingen nopens de wijze van
oorlogvoering in Abessinië, waarbij hg op
merkte, dat de commissie in dezen brief zich
een bevoegdheid heeft aangematigd, die haar
niet toekomt, nJ. die van buiten eiken regel
aan procedure om een uiterst ernstige rechts
kwestie te stellen. Dientengevolge kan Italië
noch het beginsel, noch den grondslag van een
dergeiyk oordeel aanvaarden.
Naar Reuter verder nog meldt, heeft Aloisi
voor Italië de toepassing geëischt van het
Handvest in zyn geheel en al zijn artikelen en
niet van enkele artikelen, op willekeurige wyze
uitgezocht.
Ten aanzien van de beschuldiging van het
gebruik van gifgas door de Italianen, zei
Aloisi, dat zyn regeering het recht opeischte
van repressaillemaatregelen tegen de A.bes-
synsche wreedheden.
Een kort verweer van Wolde Mariam.
Nadat Aloisi gesproken had, stond Wolde
Mariam op om op te komen tegen de bewering
dat Abessinië verantwoordelgk zou zgn voor
het mislukken van de poging tot verzoening,
waarby hy zeide: „Niemand ter wereld kan te
dien aanzien ook maar de geringste illusie
koesteren". Wolde Mariam protesteerde verder
tegen het in gebreke blgven van den Volken
bond om Abessinië den bgstand te verleenen,
waarop het als slachtoffer van een ongerecht
vaardigde agressie recht had. Hy besloot met
een beroep te doen op den Raad tot volledige
toepassing van de sancties, voorzien in art. 16
van het Handvest.
Nadat loeide partyen gehoord waren, werd
de zitting tot gisterenmiddag verdaagd.
De Raad besloot de buitengewone zitting, die
al van de byeenkomst van Londen dateert, ook
nu nog niet te sluiten. De zitting zal worden
geschorst.
Korte verklaringen van Alolsi,
Wolde Mariam en van den gedele
geerde van Ecoador.
Baron Aloisi heeft hierop te kennen
gegeven, zonder eenige toelichting, dat de
Italiaansche regeering tegen de resolutie
zal stemmen.
Wolde Mariam stelde met leedwezen vast,
dat het ontwerp van de resolutie niet duidelgk
genoeg uitspreekt, dat de Italiaansche regee
ring sinds zeven maanden een vernietigings
oorlog voert tegen een volk, waarvan de eenige
misdaad is, dat het zyn politiek bestaan en
het leven van zyn inwoners verdedigt tegen
een aanvaller, die alle verdragen schendt en in
het byzonder de conventie van 1925 tot verbod
van het gebruik van gifgassen. De Italiaan
sche regeering heeft den Volkenbond en do
wereld uitgedaagd. Zal de Volkenbondsraad
zich tevreden stellen met het richten van eeQ
22)
Een oogenblik biyft hy staan; dan gaat hy
een paar schreden terug om zich in het bosch
te verbergen. Want op de vrye helling staat
een huis, waarvan de verlichte vensters de
Aanwezigheid van menschen verraden. En
bienschen wenscht Sylvester Vonberg op dit
oogenblik tot eiken prys te vermyden.
Aan den voet van een spar zoekt hy een
plaats ln de zachte, witte sneeuw. Hy leunt
"et hoofd tegen den stam in een gevoel van
Weldadige ontspanning en staart omhoog naar
den helderen sterrenhemel.
£>e diepe, schier heilige stilte van den maan
nacht vindt ingang in zgn gemoed. Lang
zaam maakt hy zich los van al het aardsche.
Geleidelgk verliezen zyn ,door de vorst ver
stijvende ledematen elk physlek gevoel...
Een plotselinge windvlaag schudt de
sneeuw van de takken. Zij verstuift en valt
omlaag op Sylvesteris bleek gelaat. Hy sluit
zijn oogen. Zijn laatste bewuste gedachte
Zoekt God. Den God van zyn kinderjaren,
tot Wien zyn moeder, een vrome boerin, hem
geleerd heeft te bidden:
•■Onze Vader, die in de Hemelen zyt..."
De draad breekt af.
"Johanna... Jo..." dringt het zich plotse-
onweerstaanbaar aan hem op.
Gedachten en gevoelens vloeien ineen en
tenslotte wordt liefde tot een gebed:
„Wees gegroet, Maria..."
Vyf minuten voor twaalf wijzen de kunstig
bewerkte wijzers op Renate's oud Weensche
pendule. De, uit de zestiger jaren, van de
hand van meester Lorenz Resch stammende
klok, ls een oud erfstuk van de familie
Royter.
Het verloop van den tyd van Renate's kin
derjaren heeft deze klok gemeten en ge
regeld. Daarna heeft zg de jonge vrouw ver
gezeld ln de woning van Wolfgang Lien,
waar zy louter gelukkige uren heeft geslagen.
Op het oogenblik, waarop de dood deze aan
het aardsche leven onttrok, heeft het uur
werk zgn regelmatig werk plotseling gestaakt.
Sindsdien heeft Renate's levende en ontvanke
lijke fantasie de pendule gegeven. Zg leende
haar zoo te zeggen een stukje van haar ziel
en gaf haar daarmee in zekeren zin de mo- I
gelgkheid zich met haar te onderhouden. En
zoo is dan de oude klok eigenlgk een deel
van haar eigenares geworden en neemt zg
een soort eereplaats in de Lantaarn in.
Tik-tak, tik-tak, gaat onophoudelijk de slin-
ger in korte, elkaar steeds gelijkblijvende
tydsafstanden...
Renate overziet het verleden en richt haar
blik op de toekomst, waarmee zg eigenlgk
eveneens heeft afgedaan en waarvan ze in het
diepst van haar ziel toch niets meer ver
wacht.
„Verrassingen kan het nieuwe jaar ons
toch niet meer brengen", zegt ze, uit haar
overpeinzingen ontwakend, halfluid tot de
oude pendule, terwgl ze het langzame voort-
giyden van de wgzers gadeslaat.
Twaalf uur! Het fijne slagwerk begint het
juist beëindigde laatste uur van het oude
jaar aan te kondigen...
Renate opent het raam. Het gelui der klok
ken van de omliggende dorpskerken ver
mengt zich met de slagen van de oude pen
dule. Plechtig klinkt dat in de stilte van den
nacht.
Bella spitst haar ooren. Met de voorpooten
op de vensterbank geleund, kgkt zy vol ver
wachting naar haar meesteres. Instinctief ge
voelt zy het bijzondere karakter van dit oogen
blik.
Renate knikt den hond toe en haalt haar
mantel en shawl...
De dog antwoordt met een uitbundig ge-
kwispel van zijn staart en sleept haastig
Renate's warme overschoenen aan.
Als zij kort daarop het huis verlaat, blgft
Bella dicht aan haar zgde...
Langzaam loopt Renate om haar woning
heen en vervolgens door de sneeuw naar de
zoom van het bosch...
De echo der bergen weerkaatst het gebeier
van de klokken, die het nieuwe jaar inluiden.
„Sylvester", denkt Renate en zy glimlacht
weemoedig.
De hond wordt plotseling onrustig. Hij
blaft kort, blgft eensklaps stokstijf staan en
snuffelt met de neus in den wind om dan
met een paar sprongen in het bosch te ver-
dwgnen. Vandaar dringt opnieuw herhaald
geblaf tot Renate, die het dier met stggende
belangstelling heeft gadegeslagen, door. Ter
wgl zij nog besluiteloos overlegt, komt Bella
reeds weer uit het bosch te voorschyn; zy
loopt op Renate toe en trekt haar by den
mantel mee. Daarby ligt in de verstandige
hondenoogen een onmiskenbaar dringend ver
zoek haar te volgen...
„Ja", zegt Renate, terwgl zy de dog bg
den halsband neemt en zich door haar laat
leiden...
Eenige minuten later staat zij tegenover
Sylvester Vonberg, die met gesloten oogen
languit op den grond ligt. In het vale licht
van de maan lijkt zijn gelaat nog bleeker dan
het in werkeUjkheid is.
Een doode, denkt Renate. In een eerste op
welling van schrik en afgrijzen doet zy instinc
tief een stap achterwaarts. De dog echter
blaft wederom, kort en scherp. Het klinkt als
een aanmoediging, zy duwt haar kop tegen
het gelaat van den man en begint dit eerst
aarzelend, maar gaandeweg sneller en syste
matisch met haar 'vochtige warme tong te
streelen.
„Bella, brave hond", zegt Renate zachtjes,
bgna beschaamd, terwgl ook zij zich nu over
den verongelukte heenbuigt.
Dan ziel ze, hoe uit diens half geopenden
mond een lichte, fgne damp in de koude lucht
#tggt. Nóg ademt de man! Hier in de sneeuw
in te slapen, zou zeker zgn einde hebben be-
teekend, als de hond hem niet ontdekt had.
Snel overlegt Renate, wat haar te doen staat
en even snel gaat zij tot handelen over.
Zg tilt het hoofd van den man wat op,
knoopt zgn skipak open en masseert zijn
borst. Daarna knielt zg bg hem neer en begint
zgn armen regelmatig op en neer te bewegen
om de ademhaling te bevorderen. Spoedig
moet zij echter erkennen, dat het onmogeiyk
is haar samaritanenwerk hier ter plaatse te
voleindigen. Zij taxeert den afstand tot haar
woning.
Het moet gaan denkt ze en zich daarna tot
den hond wendend, beveelt ze luid:
„Pak aan, Bellanaar huis!"
Het slimme dier begrgpt onmiddeliyk, wat
zijn meesteres bedoelt. Het zet zyn tanden in
4e kleeren van den man en sleept het lichaam
handig over de dikke sneeuwlaag tot voor den
ingang van de woning. Zóó snel volbrengt de
dog haar taak, dat Renate het transport
slechts in de looppas kan volgen
Spoedig heeft ze den hewustelooze in de
hall neergelegd. Hier in de Lantaarn zyn
kussens en dekens, cognac, warme thee en
verder alles, wat noodig is om den man weer
tot bewustzyn te brengen.
En Renate's pogingen worden met succes
bekroond. Eenige diepe zuchten ontsnappen
den mond van den bgna verongelukte. Daarna
begint hg met de handen om zich heen te
tasten en keert hy het hoofd om......
Op dit oogenblik weerklinkt het ontploffen
van donderbussen, waarmee de Tlrolers het
nieuwe jaar plegen in te luiden.
In den langzaam tot het leven terugkeeren
den geest wekken deze detonaties allereerst
het gehoor. Luisterend heft de man het hoofd
op en nu bewegen zich ook reeds zyn lippen
in een vraag:
„Wat is dat
Renate, die even moet zoeken naar een ant
woord, doet den ontwakenden man aan haar
voeten niet verontrust, zegt de dubbele
beteekenis van het woord wel allerminst ver
moedend op geruststellenden toon:
„SylvesterDaarby buigt zy zich vol
vrouweiyke zorg over hem heen om haar arm
voorzichtig onder zijn schouder te schuiven.
Het woord en de aanraking van de vrouw
tooveren een glimlach op zgn gelaat en tot
haar verbazing ziet Renate hoe dit plotseling
verheldert en oneindig veel knapper wordt.
Langzaam openen zich nu ook zyn oogen.
Groote, donkere oogen zyn het, die geleidelgk
het beeld van de vrouw ln zich opnemen. Het
ontpopt zich als de tot mensch geworden
goedheid, waarop ware zielenadel het stempel
der schoonheid heeft gedrukt. En de donkere,
sprekende oogen omvatten het met een blik,
waarin dankbaarheid en diepe vereering liggen
opgesloten
„Hemelschestamelt de man. Dan
zinkt zgn hoofd terug op haar arm. Zgn oogen
sluiten zich weer en spoedig hoort men nog
slechts zyn regelmatige ademhaling. Hy
slaaptDe slaap der genezing.
Inneriyk diep ontroerd bewaakt Renate
deze sluimering. Teneinde hem niet te storen,
volhardt zy ln haar half knielende, half ge
bukte houding, zy verroert haar arm niet,
niettegenstaande deze onder het zware ge
wicht van den man spoedig inslaapt
Er hangt een hoopvolle stilte in de hall,
een stilte, welke slechts even verbroken wordt
door een slag van de oude pendule, die het
eerste uur van het nieuwe jaar aankondigt,
Renate heft het hoofd op. Door de half ge
opende deur biyven haar oogen gericht op
haar trouwen metgezel van haar ltven.
Er ligt een vraag ln opgesloten, een drin
gende vraag naar de toekomst. Nog slechts
een uur geleden vervulde haar geen enkele
wensch, was zy vry van alle nieuwsgierigheid,
omdat zy de toekomst voor zich afgebakend
achtte en in de stellige overtuiging verkeerde,
dat geen enkele belevenis daarin ook maar
eenige verandering zou kunnen brengen. En
nu staat zy plotseling met al haar ervaring
en met al haar beslistheid voor de poort van
die toekomst als een klein kind voor de deur
van een kamer vol geschenken. In zestig
minuten, een belacheiyk korte spanne tgds,
kon een dergelgke omwenteling zich in haar
voltrekken. Wat moet dat alles beteekenen?
Haar vragened blik verkeert in een drin
gende bede om raad en hulp.
„Tik-tak, tik-tak", antwoordt de oude klok.
„Tracht er toch zelf een verklaring voor to
vinden, jy, alwetende vrouw met zooveel rype
ervaring
De 1ste Januari 1936 heeft ln den vroegen
ochtend wftt sneeuw gebracht. Tegen 10 uur
scheuren de wolken uiteen. De zon breekt
door, stralender dan ooit en een half uur later
koepelt een diepblauwe hemel over het Inns-
bracker bergland.
(Wordt vervolgd,),