De oudste rechtbank van Engeland moet beslissen tob Noorr hoekje PAG. 2 ZATERDAG 23 ME! 1936 Wie mag de linker koningshandschoen dragen? Populaire Rubriek Een humoristisch verhaal van liefde en list! T JUTTERtj. Een jaar voor de kroning van Edward VIII in de Westminster-Abdy, kwam te Londen een der belangrijkste en, uit historisch oogpunt, het oudste gerecht, samen. Alleen deze rechtbank heeft het recht over de groote vraagstukken van de Engelsche koning- en kroningsover leveringen te beslissen. Ver van het publiek De kooplieden, de vertrouwden met de statistieken op gebied van verkeer, de hoteliers en vele anderen, die een rol spe len in het openbaar leven in Engeland en Londen hebben uitgerekend, dat 1937 het jaar met het grootste zakencijfer moet worden, dat men sinds tientallen jaren heeft gekend. Men berekent, dat enkele milioenen pond sterling van bezitters zullen verwisselen. Reusachtige voorraden voor het kronings feest worden gemaakt. Nu reeds bespreekt men plaatsen in de Londensche hotels. Maar ver van deze die de Engelsche lords met het woord „rommel" bèstempelen, maakt zich de oudste rechtbank van En geland gereed om zittingen te houden, die zeker wel het merkwaardigste zullen bieden, in dezen modernen tijd, denkbaar. Erfelijke plaatsen in de West minster-Abdy. Eiken dag vergaderen de aanzienlijkste leden van het kroningshof. Men kan er den waardigen Lord Hailsman, den Lord- kanselier zien, en den hertog van Norfolk, den Graafmaarschalk, die de verantwoor delijkheid voor het gansche kroningsfeest op zich moet nemen, samen met Ramsay MacDonald, den Lord-voorzitter van dit hof. Lange lijsten, waarop de namen van edelen, worden aandachtig nagegaan. De oude raadgevers van het hof weten aan de hand van hun notitie's of uit het hoofd, wie in de Westminster-Abdij recht heeft .op een erfelijke, van vader óp zoon over gedragen plaats. Zij kunnen zelf zeggen, wien de eer te beurt zal vallen, de linker handschoen van den koning aan te brengen en te dragen. De serie der 23 eischen. De oude Engelsche traditie bepaalt, dat aan het hof 22 verschillende vragen voor gelegd worden. Het getal 22 is slechts dan geldig, wanneer de koning een vrijgezel is. Wanneer echter de koning gehuwd is, dan wordt een 23ste eisch geformuleerd, die betrekking heeft op de plichten van den kamerheer der koningin. Men maakt een scherp onderscheid tus- schen erfelijke aanspraak en deze welke alleen op grond van een aanstelling in een betrekking gesteld wordt of ook nog tus- schen de voorgaande aanspraken en een derde soort, die alleen bestaan in het ver- leenen van een titel. 2 van de 22 vragen worden steeds vlug en zonder uitvoerige toelichting afgehandeld. Aldus, de op dracht van de bisschoppen van Durnham, Bath en Wells, bestaan er uit, „Zijne Majesteit bij de kroning te ondersteunen" en het geërfde recht van den „domheer van Westminster" den koning te onderrichten in de riten en ceremoniën. door L. M. A. EILERS. Wil je een sigaret? vroeg ze. Wel ehgraag. Zoo arm, dat hij niet eens een cigaret meer heeft, dacht ze. Ze rookten en keken elkaar aan. Ik ehwas eigenlijk allang van plan eens naar U toe te gaan, zei hij toen, Maar enik vreesde voor indis cretie Ze keek hem verbaasd aan. Hij drukte zich zoo keurig uit, bepaald een nette jongeneen of andere verarmde intel lectueelvreeselijk toch! Wil je een kop koffie? vroeg ze. Graaggraag Ze dronken hun koffie en spraken over neutrale dingen, het weer en zoo. Toen stond hij op. Wat ben ik u schuldig? En tegelijk haalde hij tot haar onuitspreke Kroningsceremoniën uit het jaar 1377. Hoe kwamen deze rechtbank, deze aan spraken, deze merkwaardige zittingen van een kroningshof tot stand? In het jaar 1377, voor de kroning van Richard II, ont stond namelijk een ernstig geschil tus- schen eenige hovelingen, die ieder voor zichzelf aanspraak maakten op zekere rechten en die natuurlijk uit deze tra- ditioneele en alleen voor de plechtigheid geldende rechten, voordeel wilden halen. Daar men het niet eens werd, was men verplicht dit kroningshof samen te roe pen. Dit hof nu in de laatste instantie be sliste over aanspraken en rechten. En daarbij is het gebleven. Heden mag geen Engelschman van edelen bloede bij een kroningsfeest de linkerhandschoen dragen of de punt van het zwaard langs de rech terzijde vasthouden, tenzij hij door een bij zondere beslissing daartoe gerechtigd is. Toch ontstaan er nog geschillen tussehen de edelen. Thans nog gebeurt het, dat er gens een lord beweert, door de beslissing van het hof benadeeld te zijn. Maar men onderwerpt zich en zwijgt. Waar is de plaats van Prinses Elisabeth Twee gewichtige vraagstukken zal het kroningshof spoedig op te lossen hebben. De eene bestaat er voornamelijk uit, welke rol prinses Elisabeth van York, de dochter van den Hertog van York, die misschien Koningin Elisabeth van Engeland zal hee- ten, moet spelen bij de kroning in het jaar 1937? Wellicht zal de kleine kroonprinses naast den grooten oom op een kleinen troon plaats nemen. Misschien zal ze daar door haar vader vervangen Worden. Dat is dus nu even onzeker als de dag, waarop nu eindelijk de plechtigheid zal plaats vinden. Dit zal gebeuren tussehen den len en 12en Mei. Maar hoe zal men het besluit treffen? Van de 36 koningen, die in Engeland ge- „Wij vierden den verjaardag van onze verloving met het planten van dit boompje." „Wat zul je in den loop der jaren een mooie laan krijgen." lijke verbazing een portefeuille voor den dag. Toen l%j die opende, zag ze dat hij vol bankbiljetten was. UU.'..„. U was dus niet half verhongerd? vroeg ze. Niét half verhongerd Hij keek haar pathetisch aan. Zoudt u dat dan niet zijn, als u sinds acht weken niet anders had gegeten dan rauwe wortelen, sla en vruchten Ze staarde hem aan. Ja, dat zit zooMevrouw Elman is de stichtster van een natuur-leven-vereeniging. Buiten slapen, liefst zelfs zonder tenten, zooveel mogelijk onbekleed loopen en ehwel hongerensla en zoo. Ik leerde haar toevallig kermen en ehwel, ze heeft een dochter. Letty lachte, in weerwil van haar zor gen. Mooi natuurlijk? Mooi? Wel, mevrouw Elman kam peert nu met haar vereeniging hier bij het bosch, we zijn vanmorgen aangekomen hebben acht weken ergens anders gekam peerd, maar kregen onaangenaamheden met de boerenNu, er zijn vijftig jongemannen bij, tussehen twintig en zes tig jaar en verder zij en haar dochter. Meer hoef ik u niet te zeggen! kroond werden, hebben er 14 op een Zon dag den troon bestegen, 11 op een Maan dag, 2 op een Dinsdag, 2 op een Woens dag, 5 op een Donderdag, 1 op een Vrij dag en 1 op een Zaterdag. Een kroning in Mei brengt geluk Wat de maand betreft, daarover was men het spoedig eens. Eenige andere voor den loop van dit jaar bestemde feestelijk heden mochten niet gestoord worden. Bo vendien laat men hierin een „traditioneel moment" gelden, teneinde de kroning juist in Mei te doen plaats vinden. Drie groote Engelsche vorsten lieten zich in deze maand kronen en hebben naderhand Engeland een groote toekomst tegemoet geleid. De astrologen, die natuurlijk offi cieel er zich niet in mogen mengen, heb ben (zoo althans beweren sommigen) hier een weinig gesouffleerd. COOLIDGE'S BEZITTINGEN PUBLIEK VERKOCHT, New York: Te Northampton (Massachu- setts) werden onlangs de particuliere be zittingen verkocht van Coolidge, den voor ganger van President Hoover. De eigen dommen werden publiek verkocht en de veiling werd geleid door George H. Bean, een Amerikaansch selfmademan. Bean be gon zijn loopbaan als kruidenier, toen werd hij journalist, later rechter aan het Hoog Gerechtshof. Toen hij nog een kruidenier was, leerde Bean Coolidge kennen en van dien tijd af waren zij vrienden. De veiling van Coo- lidge's eigendommen riepen in den ouden heer Bean zeer vele herinneringen wak ker. Veel van Coolidge's bezittingen is ook door Bean gekocht. Voor de veiling was zooveel interesse, dat men toegangs bewijzen uitgaf en allen weerde, die slechts uit nieuwsgierigheid kwamen. Ieder voorwerp bracht meer op dan het waard was. De Amerikanen hebben nu eenmaal graag een aandenken aan hua groote mannen. Het hoogste bod viel op de wieg van Coolidge, die zijn vader zelf had getimmerd. Toen de heer Bean aan den verkoop van deze wieg moest begin nen, brak hij in een zenuwachtig snikken uit, aldus de Amerikaansche pers...... MEVROUW VENIZELOS VOOR HET PARIJSCHE GERECHT. Parijs: Voor het Gerechtshof alhier werd dezer dagen een merkwaardig pro ces behandeld, waarin de vrouw van den overleden Griekschen staatsman, Venize- los, gewikkeld was. Na den opstand op Kreta werd het geheele vermogen en de goederen van Vennizelos in beslag geno men. Een luxe jacht, welke toentertijd in Piraus lag, ontsprong den dans, daar zij aan een Britsche scheepvaart-maatschap pij werd verkocht. Als makelaar trad op zekere Farkas. Deze Farkas heeft echter niet de provisie gekregen, die mevrouw Venizelos hem had beloofd, wanneer het schip eenmaal goed en wel verkocht zou zijn. Hij diende dus een aanklacht in te gen Madame Venizelos, en toen kwam uit, dat bedoelde Britsche scheepvaart-mij. slechts in naam bestond. Zjj was gesticht door mevr. Venizelos zelf en had slechts ten doel het jacht uit handen van de Grieksche regeering te houden. Mevr. Ve nizelos, die momenteel te Parijs woont en zoo goed als gedupeerd is, zal den heer Farkas een schadevergoeding moeten be talen, zoodra zij hiertoe in staat is. Letty lachte. Hij keek haar oplettend aan. U lachtmaar daarstraks had U roodbehuilde oogen. En u was toch zoo vriendelijk voor een wildvreemde, alleen omdat u dacht, dat die in moeilijkheden was. Mag ik misschien niet weten, wat u scheelde Letty kleurde. Och..™, moeilijk hedengeld-moeilijkhedenik mag u dat gerust zeggengeldzorgen zijn geen schande meer tegenwoordig..™. En ze vertelde hem van haar zorgen. In de stad zou ik misschien iets kun nen bereiken met zoo'n keuken, maar dan zou ik kapitaal moeten hebbenHet huisje verkoopen is het eenige, maar het gaat me zoo aan het hart. Zoolang ik hier woonde, voelde ik me nog niet heele- mó.é.1 verlaten! Hij keek haar peinzend aan. Hoort u eensik heb vanmorgen toevallig vernomen in het dorp, dat men bfj u diners kon bestellen en sindsdien liep ik rond met dat idéé, maar ik wist of ik bij u aan huis kon eten en op uw discretie mocht rekenenToen ik u zag, was ik gerustgesteld. Nu zal ik u iets zeggen. Ik kom voortaan eiken dag hier eten en ik breng een van de andere LET OP UW TOON. Snauwen is een slechte gewoon^ De ketenen der gewoonte z(jn te om gevoeld te worden, totdat ze te ste zijn geworden om nog verbroken te den." Dit is een waar gezegde. Wij hebbJ allemaal wel eens een periode, waarin met moeilijkheden te kampen hebben gewoonlijk, en in zoo'n tijd is het heel woon dat wij het gevoel krijgen: „1^ r" met rust eisch niets van mij want heb zelf genoeg". Onder dergelijke omsta/ digheden komt men licht ot snauwen, r>>" begint onbewust; wanneer degenen, ter wie wij snauwen, daar aanmerking opT? ken, zijn wij licht geneigd om ruzie te ma" ken. Wanneer onze omgeving echter chologisch is aangelegd en onze onvrien delijke toon tactvol negeert, is er kans d t onze snauwerige antwoorden met onststei lende snelheid tot een gewoonte worde' Het is niet redelijk om, geprikkeld door moeilijkheden, anderen af te snauwen dié aan deze moeilijkheden part noch deel heb ben. Daarbij komt, dat een vriendelijke maar besliste weigering niets minder definitiei behoeft te zijn dan een „ongezouten" wei. ring. Let op Uw toon! Iemand, die anderen onverdiend, onaangenaam bejegent, maakt zich zoo spoedig een onbemind persoon Men went zich zoo spoedig een onaange! name toon aan, óók tegenover vreem den, die niet eens vermoeden dat wij het moeilijk hebben en die daardoor al gauw denken: „wat een onaangenaam, humeurig mensch is dat". Er zijn ook menschen, <üe meenen, dat een weigering niet begrepen zal worden wanneer men deze niet grof inkleedt. Dit is alweer een psychologische fout; wanneer iemand iets weigert en de andere blijft er op aandringen, dan komt dit in, negen van de tien gevallen, doordat degene die „neen" zegt, innerlijk nog aar zelt of hij of zij het misschien toch zal doen. Naturen met menschenkennis voelen deze aarzeling aan, en wagen nog eens een kans. Wie zal het hen kwalijk nemen? Wanneer U voor U zelf overtuigd bent, dat U ergens „neen" op moet zeggen, omdat U het onmogelijk kunt doen of U het niet wilt doen, dan zal er van Uw weigering voldoende kracht uitgaan, ook als deze vriendelijk is ingekleed. Het is ieders plicht, om anderen zoo min mogelijk te kwetsen; het leven maakt soms dat wij zoo'n bitter berouw hebben van een bits antwoord, van een onvriendelijk gezegde, van een half gemeende hartelijkheid. Dan sussen wij onszelf met de gedachte: „ik heb het zoo niet gemeend". Wel mogelijk, maar gemeend of niet gemeend, het kwet sende woord is gesproken en het heeft ge griefd, tegen onze eigenlijke wil. Tracht Uzelf zóódanig te leeren beheer- schen, dat ge geen dingen zegt, die ge niet meent, en wanneer U 't toch gebeurt, zet dan uw valsche schaamte opzij, zoekt de(n) gene op die U onverdiend hebt ai- gesnauwd en zegt ronduit: „het spijt mij, Trek het je niet aan, want ik meende het niet". Ziet Uw koppigheid niet trots aan; het is alleen maar koppig en bekrompen om een fout, die men tegenover zichzelf er kent, niet te willen goedmaken. En gewent U een toon aan, die op an deren het effect heeft van een heldere zonnestraal. Gure windvlagen zijn er op den levensweg al genoeg, vermeerdert ze niet onnoodig. Dr. Jos. de Cock. lui mee, een sympathieke kerel, hij heeft me laatst twee sandwiches met hem afge staan, die hij stiekum was gaan eten. Na zijn we gezworen vrienden. Maar denk er om, niets vertellen. Hoewel de twee diners haar op den duur niet konden redden, hielpen ze Letty toch weer even door de eerste moeilijk heden heen. En het stemde haar trouwe® hoopvoller en opgewekter, als ze niet meer alleen aan tafel zat, doch de beide jong®- lieden tegenover zich had. Doch den derden dag, toen ze nauwe lijks verdwenen waren, belde aan h®r deur een ouder uitziende heer, evenee® half gekleed. Juffrouw, zei hg, ik heb ontdekt, da twee van onze natuur-levers hier eten. zal ze niet verraden, als u mij niet v®1' raadt aan hen. Voortaan kom ik óók et® één uur voordat zij komen. Maar mond)® dicht! Een man op mijn jaren kan voudig niet meer zoo leven! Maar zü het me nooit vergeven, als ze wist, dat mfln belofte geschonden had! (Slot volgt}

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 18