De oudste rechtbank van
Engeland moet beslissen
tob Noorr hoekje
PAG. 2 ZATERDAG 23 ME! 1936
Wie mag de linker koningshandschoen dragen?
Populaire Rubriek
Een humoristisch verhaal
van liefde en list!
T JUTTERtj.
Een jaar voor de kroning van Edward
VIII in de Westminster-Abdy, kwam te
Londen een der belangrijkste en, uit
historisch oogpunt, het oudste gerecht,
samen. Alleen deze rechtbank heeft het
recht over de groote vraagstukken van
de Engelsche koning- en kroningsover
leveringen te beslissen.
Ver van het publiek
De kooplieden, de vertrouwden met de
statistieken op gebied van verkeer, de
hoteliers en vele anderen, die een rol spe
len in het openbaar leven in Engeland en
Londen hebben uitgerekend, dat 1937 het
jaar met het grootste zakencijfer moet
worden, dat men sinds tientallen jaren
heeft gekend.
Men berekent, dat enkele milioenen pond
sterling van bezitters zullen verwisselen.
Reusachtige voorraden voor het kronings
feest worden gemaakt. Nu reeds bespreekt
men plaatsen in de Londensche hotels.
Maar ver van deze die de Engelsche lords
met het woord „rommel" bèstempelen,
maakt zich de oudste rechtbank van En
geland gereed om zittingen te houden, die
zeker wel het merkwaardigste zullen
bieden, in dezen modernen tijd, denkbaar.
Erfelijke plaatsen in de West
minster-Abdy.
Eiken dag vergaderen de aanzienlijkste
leden van het kroningshof. Men kan er
den waardigen Lord Hailsman, den Lord-
kanselier zien, en den hertog van Norfolk,
den Graafmaarschalk, die de verantwoor
delijkheid voor het gansche kroningsfeest
op zich moet nemen, samen met Ramsay
MacDonald, den Lord-voorzitter van dit
hof.
Lange lijsten, waarop de namen van
edelen, worden aandachtig nagegaan. De
oude raadgevers van het hof weten aan de
hand van hun notitie's of uit het hoofd,
wie in de Westminster-Abdij recht heeft
.op een erfelijke, van vader óp zoon over
gedragen plaats. Zij kunnen zelf zeggen,
wien de eer te beurt zal vallen, de linker
handschoen van den koning aan te brengen
en te dragen.
De serie der 23 eischen.
De oude Engelsche traditie bepaalt, dat
aan het hof 22 verschillende vragen voor
gelegd worden. Het getal 22 is slechts dan
geldig, wanneer de koning een vrijgezel is.
Wanneer echter de koning gehuwd is, dan
wordt een 23ste eisch geformuleerd, die
betrekking heeft op de plichten van den
kamerheer der koningin.
Men maakt een scherp onderscheid tus-
schen erfelijke aanspraak en deze welke
alleen op grond van een aanstelling in een
betrekking gesteld wordt of ook nog tus-
schen de voorgaande aanspraken en een
derde soort, die alleen bestaan in het ver-
leenen van een titel. 2 van de 22 vragen
worden steeds vlug en zonder uitvoerige
toelichting afgehandeld. Aldus, de op
dracht van de bisschoppen van Durnham,
Bath en Wells, bestaan er uit, „Zijne
Majesteit bij de kroning te ondersteunen"
en het geërfde recht van den „domheer van
Westminster" den koning te onderrichten
in de riten en ceremoniën.
door
L. M. A. EILERS.
Wil je een sigaret? vroeg ze.
Wel ehgraag.
Zoo arm, dat hij niet eens een cigaret
meer heeft, dacht ze.
Ze rookten en keken elkaar aan.
Ik ehwas eigenlijk allang van
plan eens naar U toe te gaan, zei hij
toen, Maar enik vreesde voor indis
cretie
Ze keek hem verbaasd aan. Hij drukte
zich zoo keurig uit, bepaald een nette
jongeneen of andere verarmde intel
lectueelvreeselijk toch!
Wil je een kop koffie? vroeg ze.
Graaggraag
Ze dronken hun koffie en spraken over
neutrale dingen, het weer en zoo. Toen
stond hij op. Wat ben ik u schuldig? En
tegelijk haalde hij tot haar onuitspreke
Kroningsceremoniën uit het
jaar 1377.
Hoe kwamen deze rechtbank, deze aan
spraken, deze merkwaardige zittingen van
een kroningshof tot stand? In het jaar
1377, voor de kroning van Richard II, ont
stond namelijk een ernstig geschil tus-
schen eenige hovelingen, die ieder voor
zichzelf aanspraak maakten op zekere
rechten en die natuurlijk uit deze tra-
ditioneele en alleen voor de plechtigheid
geldende rechten, voordeel wilden halen.
Daar men het niet eens werd, was men
verplicht dit kroningshof samen te roe
pen. Dit hof nu in de laatste instantie be
sliste over aanspraken en rechten. En
daarbij is het gebleven. Heden mag geen
Engelschman van edelen bloede bij een
kroningsfeest de linkerhandschoen dragen
of de punt van het zwaard langs de rech
terzijde vasthouden, tenzij hij door een bij
zondere beslissing daartoe gerechtigd is.
Toch ontstaan er nog geschillen tussehen
de edelen. Thans nog gebeurt het, dat er
gens een lord beweert, door de beslissing
van het hof benadeeld te zijn. Maar men
onderwerpt zich en zwijgt.
Waar is de plaats van Prinses
Elisabeth
Twee gewichtige vraagstukken zal het
kroningshof spoedig op te lossen hebben.
De eene bestaat er voornamelijk uit, welke
rol prinses Elisabeth van York, de dochter
van den Hertog van York, die misschien
Koningin Elisabeth van Engeland zal hee-
ten, moet spelen bij de kroning in het jaar
1937?
Wellicht zal de kleine kroonprinses naast
den grooten oom op een kleinen troon
plaats nemen. Misschien zal ze daar door
haar vader vervangen Worden. Dat is dus
nu even onzeker als de dag, waarop nu
eindelijk de plechtigheid zal plaats vinden.
Dit zal gebeuren tussehen den len en 12en
Mei.
Maar hoe zal men het besluit treffen?
Van de 36 koningen, die in Engeland ge-
„Wij vierden den verjaardag van onze
verloving met het planten van dit
boompje."
„Wat zul je in den loop der jaren een
mooie laan krijgen."
lijke verbazing een portefeuille voor den
dag. Toen l%j die opende, zag ze dat hij
vol bankbiljetten was.
UU.'..„. U was dus niet half
verhongerd? vroeg ze.
Niét half verhongerd Hij keek haar
pathetisch aan. Zoudt u dat dan niet
zijn, als u sinds acht weken niet anders
had gegeten dan rauwe wortelen, sla en
vruchten
Ze staarde hem aan. Ja, dat zit
zooMevrouw Elman is de stichtster
van een natuur-leven-vereeniging. Buiten
slapen, liefst zelfs zonder tenten, zooveel
mogelijk onbekleed loopen en ehwel
hongerensla en zoo. Ik leerde haar
toevallig kermen en ehwel, ze heeft
een dochter.
Letty lachte, in weerwil van haar zor
gen.
Mooi natuurlijk?
Mooi? Wel, mevrouw Elman kam
peert nu met haar vereeniging hier bij het
bosch, we zijn vanmorgen aangekomen
hebben acht weken ergens anders gekam
peerd, maar kregen onaangenaamheden
met de boerenNu, er zijn vijftig
jongemannen bij, tussehen twintig en zes
tig jaar en verder zij en haar dochter.
Meer hoef ik u niet te zeggen!
kroond werden, hebben er 14 op een Zon
dag den troon bestegen, 11 op een Maan
dag, 2 op een Dinsdag, 2 op een Woens
dag, 5 op een Donderdag, 1 op een Vrij
dag en 1 op een Zaterdag.
Een kroning in Mei brengt
geluk
Wat de maand betreft, daarover was
men het spoedig eens. Eenige andere voor
den loop van dit jaar bestemde feestelijk
heden mochten niet gestoord worden. Bo
vendien laat men hierin een „traditioneel
moment" gelden, teneinde de kroning
juist in Mei te doen plaats vinden. Drie
groote Engelsche vorsten lieten zich in
deze maand kronen en hebben naderhand
Engeland een groote toekomst tegemoet
geleid. De astrologen, die natuurlijk offi
cieel er zich niet in mogen mengen, heb
ben (zoo althans beweren sommigen) hier
een weinig gesouffleerd.
COOLIDGE'S BEZITTINGEN PUBLIEK
VERKOCHT,
New York: Te Northampton (Massachu-
setts) werden onlangs de particuliere be
zittingen verkocht van Coolidge, den voor
ganger van President Hoover. De eigen
dommen werden publiek verkocht en de
veiling werd geleid door George H. Bean,
een Amerikaansch selfmademan. Bean be
gon zijn loopbaan als kruidenier, toen
werd hij journalist, later rechter aan het
Hoog Gerechtshof.
Toen hij nog een kruidenier was, leerde
Bean Coolidge kennen en van dien tijd
af waren zij vrienden. De veiling van Coo-
lidge's eigendommen riepen in den ouden
heer Bean zeer vele herinneringen wak
ker. Veel van Coolidge's bezittingen is
ook door Bean gekocht. Voor de veiling
was zooveel interesse, dat men toegangs
bewijzen uitgaf en allen weerde, die
slechts uit nieuwsgierigheid kwamen.
Ieder voorwerp bracht meer op dan het
waard was. De Amerikanen hebben nu
eenmaal graag een aandenken aan hua
groote mannen. Het hoogste bod viel op
de wieg van Coolidge, die zijn vader zelf
had getimmerd. Toen de heer Bean aan
den verkoop van deze wieg moest begin
nen, brak hij in een zenuwachtig snikken
uit, aldus de Amerikaansche pers......
MEVROUW VENIZELOS VOOR HET
PARIJSCHE GERECHT.
Parijs: Voor het Gerechtshof alhier
werd dezer dagen een merkwaardig pro
ces behandeld, waarin de vrouw van den
overleden Griekschen staatsman, Venize-
los, gewikkeld was. Na den opstand op
Kreta werd het geheele vermogen en de
goederen van Vennizelos in beslag geno
men. Een luxe jacht, welke toentertijd in
Piraus lag, ontsprong den dans, daar zij
aan een Britsche scheepvaart-maatschap
pij werd verkocht. Als makelaar trad op
zekere Farkas. Deze Farkas heeft echter
niet de provisie gekregen, die mevrouw
Venizelos hem had beloofd, wanneer het
schip eenmaal goed en wel verkocht zou
zijn. Hij diende dus een aanklacht in te
gen Madame Venizelos, en toen kwam uit,
dat bedoelde Britsche scheepvaart-mij.
slechts in naam bestond. Zjj was gesticht
door mevr. Venizelos zelf en had slechts
ten doel het jacht uit handen van de
Grieksche regeering te houden. Mevr. Ve
nizelos, die momenteel te Parijs woont en
zoo goed als gedupeerd is, zal den heer
Farkas een schadevergoeding moeten be
talen, zoodra zij hiertoe in staat is.
Letty lachte. Hij keek haar oplettend
aan.
U lachtmaar daarstraks had
U roodbehuilde oogen. En u was toch zoo
vriendelijk voor een wildvreemde, alleen
omdat u dacht, dat die in moeilijkheden
was. Mag ik misschien niet weten, wat u
scheelde
Letty kleurde. Och..™, moeilijk
hedengeld-moeilijkhedenik mag
u dat gerust zeggengeldzorgen zijn
geen schande meer tegenwoordig..™. En
ze vertelde hem van haar zorgen.
In de stad zou ik misschien iets kun
nen bereiken met zoo'n keuken, maar dan
zou ik kapitaal moeten hebbenHet
huisje verkoopen is het eenige, maar het
gaat me zoo aan het hart. Zoolang ik
hier woonde, voelde ik me nog niet heele-
mó.é.1 verlaten!
Hij keek haar peinzend aan.
Hoort u eensik heb vanmorgen
toevallig vernomen in het dorp, dat men
bfj u diners kon bestellen en sindsdien
liep ik rond met dat idéé, maar ik wist
of ik bij u aan huis kon eten en op
uw discretie mocht rekenenToen ik
u zag, was ik gerustgesteld. Nu zal ik u
iets zeggen. Ik kom voortaan eiken dag
hier eten en ik breng een van de andere
LET OP UW TOON.
Snauwen is een slechte gewoon^
De ketenen der gewoonte z(jn te
om gevoeld te worden, totdat ze te ste
zijn geworden om nog verbroken te
den." Dit is een waar gezegde. Wij hebbJ
allemaal wel eens een periode, waarin
met moeilijkheden te kampen hebben
gewoonlijk, en in zoo'n tijd is het heel
woon dat wij het gevoel krijgen: „1^ r"
met rust eisch niets van mij want
heb zelf genoeg". Onder dergelijke omsta/
digheden komt men licht ot snauwen, r>>"
begint onbewust; wanneer degenen, ter
wie wij snauwen, daar aanmerking opT?
ken, zijn wij licht geneigd om ruzie te ma"
ken. Wanneer onze omgeving echter
chologisch is aangelegd en onze onvrien
delijke toon tactvol negeert, is er kans d t
onze snauwerige antwoorden met onststei
lende snelheid tot een gewoonte worde'
Het is niet redelijk om, geprikkeld door
moeilijkheden, anderen af te snauwen dié
aan deze moeilijkheden part noch deel heb
ben.
Daarbij komt, dat een vriendelijke maar
besliste weigering niets minder definitiei
behoeft te zijn dan een „ongezouten" wei.
ring.
Let op Uw toon! Iemand, die anderen
onverdiend, onaangenaam bejegent, maakt
zich zoo spoedig een onbemind persoon
Men went zich zoo spoedig een onaange!
name toon aan, óók tegenover vreem
den, die niet eens vermoeden dat wij het
moeilijk hebben en die daardoor al gauw
denken: „wat een onaangenaam, humeurig
mensch is dat". Er zijn ook menschen, <üe
meenen, dat een weigering niet begrepen
zal worden wanneer men deze niet grof
inkleedt. Dit is alweer een psychologische
fout; wanneer iemand iets weigert en de
andere blijft er op aandringen, dan komt
dit in, negen van de tien gevallen, doordat
degene die „neen" zegt, innerlijk nog aar
zelt of hij of zij het misschien toch zal
doen. Naturen met menschenkennis voelen
deze aarzeling aan, en wagen nog eens een
kans. Wie zal het hen kwalijk nemen?
Wanneer U voor U zelf overtuigd bent, dat
U ergens „neen" op moet zeggen, omdat
U het onmogelijk kunt doen of U het niet
wilt doen, dan zal er van Uw weigering
voldoende kracht uitgaan, ook als deze
vriendelijk is ingekleed. Het is ieders
plicht, om anderen zoo min mogelijk te
kwetsen; het leven maakt soms dat wij
zoo'n bitter berouw hebben van een bits
antwoord, van een onvriendelijk gezegde,
van een half gemeende hartelijkheid. Dan
sussen wij onszelf met de gedachte: „ik
heb het zoo niet gemeend". Wel mogelijk,
maar gemeend of niet gemeend, het kwet
sende woord is gesproken en het heeft ge
griefd, tegen onze eigenlijke wil.
Tracht Uzelf zóódanig te leeren beheer-
schen, dat ge geen dingen zegt, die ge niet
meent, en wanneer U 't toch gebeurt, zet
dan uw valsche schaamte opzij, zoekt
de(n) gene op die U onverdiend hebt ai-
gesnauwd en zegt ronduit: „het spijt mij,
Trek het je niet aan, want ik meende het
niet".
Ziet Uw koppigheid niet trots aan; het
is alleen maar koppig en bekrompen om
een fout, die men tegenover zichzelf er
kent, niet te willen goedmaken.
En gewent U een toon aan, die op an
deren het effect heeft van een heldere
zonnestraal. Gure windvlagen zijn er op
den levensweg al genoeg, vermeerdert
ze niet onnoodig.
Dr. Jos. de Cock.
lui mee, een sympathieke kerel, hij heeft
me laatst twee sandwiches met hem afge
staan, die hij stiekum was gaan eten. Na
zijn we gezworen vrienden. Maar denk er
om, niets vertellen.
Hoewel de twee diners haar op den
duur niet konden redden, hielpen ze Letty
toch weer even door de eerste moeilijk
heden heen. En het stemde haar trouwe®
hoopvoller en opgewekter, als ze niet meer
alleen aan tafel zat, doch de beide jong®-
lieden tegenover zich had.
Doch den derden dag, toen ze nauwe
lijks verdwenen waren, belde aan h®r
deur een ouder uitziende heer, evenee®
half gekleed.
Juffrouw, zei hg, ik heb ontdekt, da
twee van onze natuur-levers hier eten.
zal ze niet verraden, als u mij niet v®1'
raadt aan hen. Voortaan kom ik óók et®
één uur voordat zij komen. Maar mond)®
dicht! Een man op mijn jaren kan
voudig niet meer zoo leven! Maar zü
het me nooit vergeven, als ze wist, dat
mfln belofte geschonden had!
(Slot volgt}