PAG. 2
ZATERDAG 50 MEI 1936
T JUTTERT.»
Orchideeën vermoorden
menschen.
Mijn leven voor een bloem.
Populaire Rubriek
Een humoristisch verhaal
van liefde en list!
De Olympiadestad
Berlijn.
eet nimmer vleesch, visch of eieren en
drinkt evenmin alcoholische dranken. Zijn
dag-indeeling is als volgt: 5 uur slapen, 1
uur bidden, 1 uur voor de maaltijden, 2
uur voor zelfoverpeinzingen, 1 uur weven,
14 uur voor zyn verschillende werkzaam
heden.
Zijn voeding is ongeveer als volgt:
Voor het eerste ontbijt: 1 halve liter
geitemelk, en 4 sinaasappelen; 2de ontbijt:
1 halve liter geitemelk, 250 gram druiven
en 4 peren; hoofdmaaltijd: 30 dadels, 1
lepel gemalen amandelen, 4 tomaten en
sla. „Deze sobere voeding", zegt Gandhi,
„houdt mijn hersens steeds helder en ik
voel mij nimmer, noch lichamelijk, noch
geestelijke, moe".
Bloemenjagers uit de geheele we
reld ontmoeten elkaar. Straf voor
een blauwe papaver. Eskimo-hon
den zoeken de grijze anjer. 100.000
pond voor een orchidee. Waar is
de zwarte roos?
Naar aanleiding van een groote tuin-
tentoonstelling te Chelsea, bij Londen, ge
houden, ontmoetten de succesvolste bloe
menjagers der wereld elkaar. Hun avon
turen bewijzen, dat het jagen op bloemen
gevaarlijker kan zijn, dan het jagen op
roofdieren.
Fanatieke bloemenjagers tref
fen elkaar in Londen.
Hoe stelt u zich een bloemenliefhebber
voor Als een zacht wezen met weeke
handen en een fluisterende stem, die sui
zelt als de wind over een tulpenveld? Nu,
de zes verschillende menschen, die elkaar
in Londen ontmoetten, zagen er geen van
allen volgens deze beschrijving uit. Vier
mannen en twee vrouwen zijn het, wier
huid door de tropenzon bruingebrand is en
wier handen met litteekens overdekt zijn
door krabben, veroorzaakt door oerwoud-
planten, soms zoo scherp als een mes. Het
zjjn geen bloemenliefhebbers meer, het
zjjn bloemendweepers, die meer dan één
maal hun leven voor de zachtgeurende
bladeren van een onbekende bloesem op
het spel zetten.
Het dal der wonderbloesems.
Lutenant-kolonel L. F. Bailey, die in
werkelijkheid Engelsch consul te Nepal is,
is het gegeven, voor de wereld te ontdek
ken, dat Thibet het bloemenparadijs der
aarde is. In de hooggelegen dalen der
„Zwarte Berg" bloeien planten, van welks
bestaan de menschheid honderden jaren
geleden niets vermoedde. Een paar pries
ters bewaarden hun geheim. Bailey, die
uit de vertellingen der bewoners van deze
verscholen paradijstuin iets vernomen had,
slaagde erin, zich met den priester be
vriend te maken. Zij gaven hem verlof,
het dal der wonderbloesems te bezoeken,
onder de voorwaarde, dat hij geen planten
zou afbreken.
door
L. M. A. EILERS.
Letty onderdrukte een glimlach en be
loofde te zwijgen als het graf. Nu verscheen
om zes uur eiken dag de oudere heer en
at met smaak zijn diner, waarna hij met
duizend voorzorgen het huis verliet. Nau
welijks was hij verdwenen of de beide
jongelui verschenen. Doch weldra werd
Letty's tijd nog veel meer bezet. De na-
tuur-levers brachten hun dag door met
het uitvoeren van volksdansen en het be
praten van ethische onderwerpen. Begrij
pelijkerwijze hadden ze tijd over en brach
ten die door met elkander te bespionnee-
ren, wie wel het meest in de gunst van
de schoone Aline stond en die harer ge
duchte mama. Al spionneerend ontdekten
zij nog andere dingen dan die, in verband
met Aline. Kort en goed, na twee weken
deel Letty na twaalf uur niet veel anders
meer dan koken. Om twaalf fiur, om één
uur en om twee uur kwam een natuur-
lever eten en van vier tot 's avonds negen
sloop er telkens een naar haar toe, om
een maaltijd te gebruiken. Er was lang
zamerhand strategisch talent voor noodig,
de diverse gasten uit elkanders gezichts
veld te houden en Letty lachte soms in
Het avontuur met de blauwe
papaver.
Toen de Engelschman echter de wonder
lijke bloemen zag, ontwaakte toch de
hartstochtelijke verzamelaar in hem. Hij
plukte eenige van deze pastelblauwe bloe
sems en verstopte ze op zijn lichaam. De
monniken visiteerden Baily echter en ver
oordeelden hem, 11 dagen door het Tsari-
gebergte te loopen, zonder een enkele
bloem te plukken, of een dier te dooden.
Ook ditmaal kon de verzamelaar zich niet
beheerschen. Het gelukte nu op de ten
toonstelling te Chelsea de aandacht van
Koning Eduard te trekken. Thibet is even
eens het jachtgebied van een anderen
bloemenjager. Kapitein Kingdon Ward
heeft sinds 25 jaren op de „Plaats der
Goden" naar nieuwe bloemsoorten gezocht.
Hij heeft tot nu toe 400, in Europa geheel
onbekende soorten naar Engeland ge
bracht. Nu bloeien zij in Engelsche tuinen.
Bovendien heeft Kingdon Ward in Noord-
China 500 verschillende soorten rhodo-
dendrons ontdekt. Hij is de uitgesproken
record-houder wat betreft het aantal zij
ner ontdekkingen.
De lokken van Miss Gibbs.
In het land der koppensnellers vond de
dappere Mis3 Lilian Gibbs onbekende
bloemsoorten. Zij werd op haar eenzame
wandelingen vaak door Papoea's bedreigd,
maar zij vond echter een afdoend middel
de inboorlingen van hun wreede voor
nemens af te brengen. Zij gaf haar aan
vallers iedere keer van haar wondermooie
lokken ten geschenke en toen Miss Gibbs
van haar reis terugkwam, was zij zoo
kaal als een non.
Met de hondenslede op bloemen-
jacht.
Een andere vrouw, die zich ook in het
zoeken naar zeldzame bloemen onderschei
den heeft, is Miss Isabel HutchinSon. Zij
reisde heelemaal alleen naar de noorde
lijke zónen, op zoek naar een duifgrijze
anjer, waar de Eskimo-legenden van ver
halen. Het schip, waarmee de Schotsche
vaarde, was maandenlang ingevroren.
Toen zij eindelijk landde, huurde zij een
hondenspan en reisde vele honderden
mijlen door ijs en sneeuw, zonder de ge
zochte ijsbloem te ontdekken. Daarvoor
bracht zjj echter in haar botaniseertrom
mel nog niet wetenschappelijk ontdekte
mossoorten mee naar haar land terug.
Orchideeën verzamelen brengt
veel geld op
Loont het bloemenjagers hun gevaarlijk
beroep uit te oefenen? „En of", verzeker
den de Canadeezen George Taylor en Bill
Gordon van het Smithsons-instituut te
New-York. Zij ontdekten in Zuid-Amerika
het rare „nonnenhoofd", een orchidee,
waarvoor een verzamelaar 30.000 pond
betaalde. Nu zoeken zij naar een andere
orchidee, genaamd „tijgerhoofd", waarvoor
een millionnair 100.000 pond geboden
heeft.
Een groot verlangen naar de
zwarte roos.
Zooals eens de „blauwe bloem" de ro
mantische hartewensch was, is nu de
haar eentje tranen als ze dacht aan al die
jonge natuur-levers, van wie zij wist, hoe
ze de wetten overtraden, doch die elk
voor zich meenden, uitzonderingen te zijn.
Toen kwam de dag, dat tegen theetijd
een opvallend mooi meisje aanbelde. Letty
voelde, meer dan dat ze het wist, dat dit
Aline moest zijn. De mooie Aline, waar
voor zooveel helden leden en streden!
Aline keek haar wat onzeker aan en
zeide: Ik ehwilde vragen of ik
misschien bij U de thee kon gebruiken...
met ehwaè sandwiches.
Zeker, heel graag, zei Letty en liet
haar in de gezellige voorkamer.
Ze maakte een tea klaar, die Aline's ge
zichtje aanmerkelijk deed opklaren. Sand
wiches met ham en rookvleesch en ei,
toast met jam, koekjes en gebak.
Het is verrukkelijk geweest, zei Aline
toen ze klaar was, maar eh... wilt U er
alstublieft niet over spreken, dat ik hier
was? Ziet U, mijn moeder heeft eh... prin
cipes... en ik moet me wel naar haar
schikkenzoolang de bevlieging duurt
en mijn verloofde nog niet is afgestudeerd.
Als hij dat wel is, kan ik trouwen en dan
is het uit met de ellende. In haar prach
tige oogen spiegelden zich droomen over
biefstuk, pudding en andere heerlijkheden.
Uw verloofde? Letty staarde haar
ademloos aan. O... U bent met een van
die natuur-levers verloofd?
O neen, met een heel normale jongen
gelukkig! verzekerde Aline, mama heeft
gezegd, dat ze het goed zou vinden dat
we trouwden, zoodra hij is afgestudeerd.
Hij wordt advocaat en komt op het advo-
zwarte roos het groote verlangen der bloe
menjagers en kweekers. Men heeft haar
echter tot nu toe nergens anders kunnen
vinden dan in liederteksten en filmtitels.
Ieder bloemenjager, die nu bijna weer
vanuit Londen naar de 5 werelddeelen
reist, droomt ervan, dat hfl op een goe
den dag de begeerde bloesem zal vinden.
Hopenlijk zal het niemand gauw geluk
ken! Want droomen, die niet in vervulling
gaan, brengen steeds weer nieuwe vast
beraden pioniers er toe, een gemakzuch
tige wereld te ontvluchten. Op zoek naar
het verborgene zullen deze avonturiers
ontdekkers van nieuwe wonderen der na
tuur worden, die ondanks de vooruitgang
der stalen machine-productie, ieder jaar
opnieuw geboren worden.
Hoe Berlijn de gasten der Olympische
Spelen ontvangt.
De „Via Triumphalis" naar het Stadion.
Berlijn beschouwt het als haar belang
rijkste taak, eiken gast, tot welke natie
hij ook moge behooren, volgens de oude
wetten der Duitsehe gastvrijheid, op voor
beeldige wijze te ontvangen. De autoritei
ten en het stadsbestuur stellen alles in het
werk om de Olympische Spelen Berlijn
1936 te doen slagen. Berlijn is zich bewust
van de eer, kampplaats van de Xle Olym
pische Spelen te zijn. In het bijzonder zul
len de buitenlandsche bezoekers zich inte
resseeren voor de geweldige bouwwerken
van de hoofdstad, die sedert het bewind
van Hitier zijn ontstaan. Iedere Berlijner
zal zich voelen als een gastheer, want de
vreemdeling beoordeelt stad en land naar
de menschen, met wie hij in aanraking
komt.
Een der belangrijkste voorbereidingen
voor de Spelen is de „Via Triumphalis".
De weg voert van de Alexanderplatz over
de Königstrasse, Unter den Linden, over
de Charlottenburger Chaussee, Bismarck-
strasse, Kaiserdamm en de Adolf Hitler-
platz naar het Reichssportfeld. Hij zal
door meerdere groote triomphbogen in
verschilende deelen worden verdeeld, het
geen het feestelijk aanzién zal verhoogen.
Het gemeentebstuur stelde een ruim be
drag beschikbaar om de stad te versieren,
terwijl ook de huiseigenaren en de bur
gerij zich bereid verklaarden hieraan mede
te werken.
De belangrijkste taak is er voor te zor
gen, dat de 300.000 bezoekers een goed on
derdak vinden. Daar de hotels en pensions
niet voldoende plaats bieden, richtte men
een oproep tot de burgerij om de benoodig-
de kamers ter beschikking te stellen. Uit
de westelijke stadsdeelen Wilmersdorf,
Steglitz, Charlottenburg en Spandau,
welke het dichts bij de terreinen liggen,
ontving men reeds 120.000 aanbiedingen.
Het spreekt vanzelf, dat Berlijn de ac
tieve deelnemers en de andere vertegen
woordigers van de 52 landen onmiddellijk
na aankomst zal ontvangen. Bovendien
zal hun een geschenk als herinnering
worden aangeboden.
Een andere belangrijke taak bestond uit
het zorgen voor voldoende toegangsbewij-
catenkantoor van zijn vader en hij heeft
fortuin, dus dan zijn er geen bezwaren...
maar tot zoolang geef ik haar maar toe...
ze zeggen, dat zoo'n tijdje sober leven ook
heel gezond is... Ze zuchtte eenigzins twij
felend.
Letty ging zitten en lachte, totdat de
tranen over haar wangen liepen, bij de ge
dachte aan al de jongemannen, die sinds
weken van rauwe wortelen leefden, in de
hoop, dit meisje te veroveren.
U moest hun dat vertellen, zei ze
verwijtend.
Wie? Maar ze zijn allemaal even
enthousiast als mijn moeder... er valt niet
mee te praten... als ze wisten dat ik hier
sandwiches met ham heb zitten eten...
met ham! Het zou een bittere terleurstel-
iing voor hen zijn.
Dacht U? Letty veegde haar tranen
af. Wel... ik wed van niet. Komt u mor
gen weer teaen?
Graag! zei Aline.
Dien middag overlegde Letty wat ze
moest doen. Haar gasten waarschuwen
zou beteekenen, ze verliezen. Maar er was
er één onder, de jongeman, met wien ze
deze heele geschiedenis begonnen was, dien
moest ze het vertellen... ze kon eenvoudig
niet verdragen, dat hrj zich illusies maakte
en moeite getroostte voor niets.
Het viel haar echter zwaar en ze was
doodelijk verbaasd, toen hrj in lachen uit
barstte.
Al die dwazen, die wortels kauwen en
heimelijk gaan eten?
Maar u zelf dan? waagde ze op te
merken.
zen tot het strijdperk. Zooals bekend werd
in de laatste jaren het Charlottenburger
Chaussee verbreed. Verder voltooide ^ea
kortelings de geweldige brug (55 m
breed), welke onmiddellijk voor den irmt
van het Reichssportfeld ligt op een knoou-
punt van het verkeer: zij leidt over eea
spoorlijn, die op haar beurt de onder-
grondsche kruist. De andere toegangswe
gen, zooals de „Stadionstrasse", „Olympia-
strasse" en de „Glockenstrasse" welke
naar de Olympische klok is genoemd
waarborgen een onbelemmerd verkeer. Qm
de buitenlandsche bezoekers een indruk te
geven van werkend Berlijn, bespoedigde
men bouwplannen, zooals b.v. de stadsUjn
tusschen Potsdam en station Friedrich-
strasse, de nieuwe Messehalle in de Ma-
surellenallee en het bijzonder belangwek
kende, grootsche Reichsluftfahrtministe-
rium in de Leipziger Strasse.
Op 1 Augustus a-s., de openingsdag van
de Spelen, zal de nieuwe Zeppelin boven
de stad verschijnen, terwijl twaalf zweef
vliegtuigen, door de beste zweefvliegers
gestuurd, boven de terreinen zullen demon-
streeren. Natuurlijk zal men het artistieke
leven in de hoofdstad gedurende de Spelen
bijzonder goed verzorgen. Het tweede deel
van de Berlijnsche Kunstweken wordt van
Midden Juli tot 20 Augutus verlengd. Ver
der staan op het program feestvoorstel-
lingen van de Duitsehe Opera, feestconcer
ten, o.a. van het Berlijnsch Philharmo-
nisch orkest bij fakkellicht in de Schlüter-
hof van het Berlijnsche Stadsslot, terwijl
van 1 tot 16 Aug. een tweetal filmweken
worden gehouden. Ook de musea en blij
vende exposities rekenen op groote belang
stelling.
PETER DE ZUIDPOOLKATER.
Zooals bekend is de Britsche Graham-
land expeditie nog altijd in de Antarctische
gebieden en streeft ze in de Zuidelijke
hoek van de Weddelzee ongestoord haar
interessante onderzoekingen.
Volgens de tot op heden voor de hand
liggende berichten zijn de resultaten van
het onderzoek uit ieder oogpunt aanzien
lijk geweest
Ook is ondanks de nu reeds een jaar
durende expeditiereis nog geen enkel inci
dent voorgevallen. Slechts een doodelijk
ongeluk is echter te vermelden: Peter, een
der scheepskatten is dood. Peter was een
groote vermetele kater die niet eens bang
was vopr de poolhonden, en ze zelfs van
een' veilige plaats ophitste tot vechten, of
tot een onophoudelijk geblaf.
Eindelijk moest men Peter te samen met
een andere kat in een kooi opsluiten en
in het voorschip onderbrengen, om te be
letten dat de honden op een dag Peter
met huid en haar opvraten. Hij had n.L
reeds een stuk van zijn staart moeten ver
liezen bij zijn dagelijksche vechtpartijen
met de honden.
De kooi evenwel beviel de vrijheids
lievende Peter oogenschijnlijk veel slechter
dan de veldslagen met de honden. Peter
werd ziek en stierf, ofschoon men in de
Arctische gebieden zelfs een kat ten min
ste een half dozijn levens nazegt. Met alle
eer werd Peter in het ijzige water be
graven. De Graham-land expeditie echter
heeft sinds dien dag enkel nog een kat o,i
haar avontuurlijke reis.
O, ik ben even dwaas geweest, acht
weken lang... maar dat is voorbij. Als
nu nog ben gebleven, was dat, omdat ik-
wel... deze diners hier met u niet wilde
missen. -
Ze bloosde.
Ik ben blij, dat ze u goed smaakten,
fluisterde ze.
Hij greep haar hand. Nonsens..- bet
was jou tegenwoordigheid... met jou zou
ik... wel... wortels eten, mijn leven lang-
Na welke overtuigende liefdes-verklaring
hij haar in zijn armen sloot.
Negen en veertig mannen, in leeftfl
varieerend tusschen twintig en zestig jaar
verlieten twee dagen later met woedende
en terneergeslagen gezichten het kampeer*
terrein en de omgeving. Aline's verloof e
had getelegrafeerd, dat hij geslaagd was
en haar verloving was bekend gemaa
Mama was diep gekwetst door den °n
trouw van haar discipelen en gaf van
louter teleurstelling haar eigen natuur
leven-principes op met een promptheid
eenigszins verdacht was.
Het verlovlngsmaal werd door Letty S®
kookt. Het was heerlijk. Verschillende van
haar vroegere „heimelijke" gasten zaten
mee aan. En als lachen gezond is bij fie
dineeren, dan moeten ze wel allemaal g«
zonder van tafel zijn opgestaan, na
uitwisselen van de verschillende beken
nissen
EINDE.