PAG. 2 ZATERDAG 50 MEI 1936 T JUTTERT.» Orchideeën vermoorden menschen. Mijn leven voor een bloem. Populaire Rubriek Een humoristisch verhaal van liefde en list! De Olympiadestad Berlijn. eet nimmer vleesch, visch of eieren en drinkt evenmin alcoholische dranken. Zijn dag-indeeling is als volgt: 5 uur slapen, 1 uur bidden, 1 uur voor de maaltijden, 2 uur voor zelfoverpeinzingen, 1 uur weven, 14 uur voor zyn verschillende werkzaam heden. Zijn voeding is ongeveer als volgt: Voor het eerste ontbijt: 1 halve liter geitemelk, en 4 sinaasappelen; 2de ontbijt: 1 halve liter geitemelk, 250 gram druiven en 4 peren; hoofdmaaltijd: 30 dadels, 1 lepel gemalen amandelen, 4 tomaten en sla. „Deze sobere voeding", zegt Gandhi, „houdt mijn hersens steeds helder en ik voel mij nimmer, noch lichamelijk, noch geestelijke, moe". Bloemenjagers uit de geheele we reld ontmoeten elkaar. Straf voor een blauwe papaver. Eskimo-hon den zoeken de grijze anjer. 100.000 pond voor een orchidee. Waar is de zwarte roos? Naar aanleiding van een groote tuin- tentoonstelling te Chelsea, bij Londen, ge houden, ontmoetten de succesvolste bloe menjagers der wereld elkaar. Hun avon turen bewijzen, dat het jagen op bloemen gevaarlijker kan zijn, dan het jagen op roofdieren. Fanatieke bloemenjagers tref fen elkaar in Londen. Hoe stelt u zich een bloemenliefhebber voor Als een zacht wezen met weeke handen en een fluisterende stem, die sui zelt als de wind over een tulpenveld? Nu, de zes verschillende menschen, die elkaar in Londen ontmoetten, zagen er geen van allen volgens deze beschrijving uit. Vier mannen en twee vrouwen zijn het, wier huid door de tropenzon bruingebrand is en wier handen met litteekens overdekt zijn door krabben, veroorzaakt door oerwoud- planten, soms zoo scherp als een mes. Het zjjn geen bloemenliefhebbers meer, het zjjn bloemendweepers, die meer dan één maal hun leven voor de zachtgeurende bladeren van een onbekende bloesem op het spel zetten. Het dal der wonderbloesems. Lutenant-kolonel L. F. Bailey, die in werkelijkheid Engelsch consul te Nepal is, is het gegeven, voor de wereld te ontdek ken, dat Thibet het bloemenparadijs der aarde is. In de hooggelegen dalen der „Zwarte Berg" bloeien planten, van welks bestaan de menschheid honderden jaren geleden niets vermoedde. Een paar pries ters bewaarden hun geheim. Bailey, die uit de vertellingen der bewoners van deze verscholen paradijstuin iets vernomen had, slaagde erin, zich met den priester be vriend te maken. Zij gaven hem verlof, het dal der wonderbloesems te bezoeken, onder de voorwaarde, dat hij geen planten zou afbreken. door L. M. A. EILERS. Letty onderdrukte een glimlach en be loofde te zwijgen als het graf. Nu verscheen om zes uur eiken dag de oudere heer en at met smaak zijn diner, waarna hij met duizend voorzorgen het huis verliet. Nau welijks was hij verdwenen of de beide jongelui verschenen. Doch weldra werd Letty's tijd nog veel meer bezet. De na- tuur-levers brachten hun dag door met het uitvoeren van volksdansen en het be praten van ethische onderwerpen. Begrij pelijkerwijze hadden ze tijd over en brach ten die door met elkander te bespionnee- ren, wie wel het meest in de gunst van de schoone Aline stond en die harer ge duchte mama. Al spionneerend ontdekten zij nog andere dingen dan die, in verband met Aline. Kort en goed, na twee weken deel Letty na twaalf uur niet veel anders meer dan koken. Om twaalf fiur, om één uur en om twee uur kwam een natuur- lever eten en van vier tot 's avonds negen sloop er telkens een naar haar toe, om een maaltijd te gebruiken. Er was lang zamerhand strategisch talent voor noodig, de diverse gasten uit elkanders gezichts veld te houden en Letty lachte soms in Het avontuur met de blauwe papaver. Toen de Engelschman echter de wonder lijke bloemen zag, ontwaakte toch de hartstochtelijke verzamelaar in hem. Hij plukte eenige van deze pastelblauwe bloe sems en verstopte ze op zijn lichaam. De monniken visiteerden Baily echter en ver oordeelden hem, 11 dagen door het Tsari- gebergte te loopen, zonder een enkele bloem te plukken, of een dier te dooden. Ook ditmaal kon de verzamelaar zich niet beheerschen. Het gelukte nu op de ten toonstelling te Chelsea de aandacht van Koning Eduard te trekken. Thibet is even eens het jachtgebied van een anderen bloemenjager. Kapitein Kingdon Ward heeft sinds 25 jaren op de „Plaats der Goden" naar nieuwe bloemsoorten gezocht. Hij heeft tot nu toe 400, in Europa geheel onbekende soorten naar Engeland ge bracht. Nu bloeien zij in Engelsche tuinen. Bovendien heeft Kingdon Ward in Noord- China 500 verschillende soorten rhodo- dendrons ontdekt. Hij is de uitgesproken record-houder wat betreft het aantal zij ner ontdekkingen. De lokken van Miss Gibbs. In het land der koppensnellers vond de dappere Mis3 Lilian Gibbs onbekende bloemsoorten. Zij werd op haar eenzame wandelingen vaak door Papoea's bedreigd, maar zij vond echter een afdoend middel de inboorlingen van hun wreede voor nemens af te brengen. Zij gaf haar aan vallers iedere keer van haar wondermooie lokken ten geschenke en toen Miss Gibbs van haar reis terugkwam, was zij zoo kaal als een non. Met de hondenslede op bloemen- jacht. Een andere vrouw, die zich ook in het zoeken naar zeldzame bloemen onderschei den heeft, is Miss Isabel HutchinSon. Zij reisde heelemaal alleen naar de noorde lijke zónen, op zoek naar een duifgrijze anjer, waar de Eskimo-legenden van ver halen. Het schip, waarmee de Schotsche vaarde, was maandenlang ingevroren. Toen zij eindelijk landde, huurde zij een hondenspan en reisde vele honderden mijlen door ijs en sneeuw, zonder de ge zochte ijsbloem te ontdekken. Daarvoor bracht zjj echter in haar botaniseertrom mel nog niet wetenschappelijk ontdekte mossoorten mee naar haar land terug. Orchideeën verzamelen brengt veel geld op Loont het bloemenjagers hun gevaarlijk beroep uit te oefenen? „En of", verzeker den de Canadeezen George Taylor en Bill Gordon van het Smithsons-instituut te New-York. Zij ontdekten in Zuid-Amerika het rare „nonnenhoofd", een orchidee, waarvoor een verzamelaar 30.000 pond betaalde. Nu zoeken zij naar een andere orchidee, genaamd „tijgerhoofd", waarvoor een millionnair 100.000 pond geboden heeft. Een groot verlangen naar de zwarte roos. Zooals eens de „blauwe bloem" de ro mantische hartewensch was, is nu de haar eentje tranen als ze dacht aan al die jonge natuur-levers, van wie zij wist, hoe ze de wetten overtraden, doch die elk voor zich meenden, uitzonderingen te zijn. Toen kwam de dag, dat tegen theetijd een opvallend mooi meisje aanbelde. Letty voelde, meer dan dat ze het wist, dat dit Aline moest zijn. De mooie Aline, waar voor zooveel helden leden en streden! Aline keek haar wat onzeker aan en zeide: Ik ehwilde vragen of ik misschien bij U de thee kon gebruiken... met ehwaè sandwiches. Zeker, heel graag, zei Letty en liet haar in de gezellige voorkamer. Ze maakte een tea klaar, die Aline's ge zichtje aanmerkelijk deed opklaren. Sand wiches met ham en rookvleesch en ei, toast met jam, koekjes en gebak. Het is verrukkelijk geweest, zei Aline toen ze klaar was, maar eh... wilt U er alstublieft niet over spreken, dat ik hier was? Ziet U, mijn moeder heeft eh... prin cipes... en ik moet me wel naar haar schikkenzoolang de bevlieging duurt en mijn verloofde nog niet is afgestudeerd. Als hij dat wel is, kan ik trouwen en dan is het uit met de ellende. In haar prach tige oogen spiegelden zich droomen over biefstuk, pudding en andere heerlijkheden. Uw verloofde? Letty staarde haar ademloos aan. O... U bent met een van die natuur-levers verloofd? O neen, met een heel normale jongen gelukkig! verzekerde Aline, mama heeft gezegd, dat ze het goed zou vinden dat we trouwden, zoodra hij is afgestudeerd. Hij wordt advocaat en komt op het advo- zwarte roos het groote verlangen der bloe menjagers en kweekers. Men heeft haar echter tot nu toe nergens anders kunnen vinden dan in liederteksten en filmtitels. Ieder bloemenjager, die nu bijna weer vanuit Londen naar de 5 werelddeelen reist, droomt ervan, dat hfl op een goe den dag de begeerde bloesem zal vinden. Hopenlijk zal het niemand gauw geluk ken! Want droomen, die niet in vervulling gaan, brengen steeds weer nieuwe vast beraden pioniers er toe, een gemakzuch tige wereld te ontvluchten. Op zoek naar het verborgene zullen deze avonturiers ontdekkers van nieuwe wonderen der na tuur worden, die ondanks de vooruitgang der stalen machine-productie, ieder jaar opnieuw geboren worden. Hoe Berlijn de gasten der Olympische Spelen ontvangt. De „Via Triumphalis" naar het Stadion. Berlijn beschouwt het als haar belang rijkste taak, eiken gast, tot welke natie hij ook moge behooren, volgens de oude wetten der Duitsehe gastvrijheid, op voor beeldige wijze te ontvangen. De autoritei ten en het stadsbestuur stellen alles in het werk om de Olympische Spelen Berlijn 1936 te doen slagen. Berlijn is zich bewust van de eer, kampplaats van de Xle Olym pische Spelen te zijn. In het bijzonder zul len de buitenlandsche bezoekers zich inte resseeren voor de geweldige bouwwerken van de hoofdstad, die sedert het bewind van Hitier zijn ontstaan. Iedere Berlijner zal zich voelen als een gastheer, want de vreemdeling beoordeelt stad en land naar de menschen, met wie hij in aanraking komt. Een der belangrijkste voorbereidingen voor de Spelen is de „Via Triumphalis". De weg voert van de Alexanderplatz over de Königstrasse, Unter den Linden, over de Charlottenburger Chaussee, Bismarck- strasse, Kaiserdamm en de Adolf Hitler- platz naar het Reichssportfeld. Hij zal door meerdere groote triomphbogen in verschilende deelen worden verdeeld, het geen het feestelijk aanzién zal verhoogen. Het gemeentebstuur stelde een ruim be drag beschikbaar om de stad te versieren, terwijl ook de huiseigenaren en de bur gerij zich bereid verklaarden hieraan mede te werken. De belangrijkste taak is er voor te zor gen, dat de 300.000 bezoekers een goed on derdak vinden. Daar de hotels en pensions niet voldoende plaats bieden, richtte men een oproep tot de burgerij om de benoodig- de kamers ter beschikking te stellen. Uit de westelijke stadsdeelen Wilmersdorf, Steglitz, Charlottenburg en Spandau, welke het dichts bij de terreinen liggen, ontving men reeds 120.000 aanbiedingen. Het spreekt vanzelf, dat Berlijn de ac tieve deelnemers en de andere vertegen woordigers van de 52 landen onmiddellijk na aankomst zal ontvangen. Bovendien zal hun een geschenk als herinnering worden aangeboden. Een andere belangrijke taak bestond uit het zorgen voor voldoende toegangsbewij- catenkantoor van zijn vader en hij heeft fortuin, dus dan zijn er geen bezwaren... maar tot zoolang geef ik haar maar toe... ze zeggen, dat zoo'n tijdje sober leven ook heel gezond is... Ze zuchtte eenigzins twij felend. Letty ging zitten en lachte, totdat de tranen over haar wangen liepen, bij de ge dachte aan al de jongemannen, die sinds weken van rauwe wortelen leefden, in de hoop, dit meisje te veroveren. U moest hun dat vertellen, zei ze verwijtend. Wie? Maar ze zijn allemaal even enthousiast als mijn moeder... er valt niet mee te praten... als ze wisten dat ik hier sandwiches met ham heb zitten eten... met ham! Het zou een bittere terleurstel- iing voor hen zijn. Dacht U? Letty veegde haar tranen af. Wel... ik wed van niet. Komt u mor gen weer teaen? Graag! zei Aline. Dien middag overlegde Letty wat ze moest doen. Haar gasten waarschuwen zou beteekenen, ze verliezen. Maar er was er één onder, de jongeman, met wien ze deze heele geschiedenis begonnen was, dien moest ze het vertellen... ze kon eenvoudig niet verdragen, dat hrj zich illusies maakte en moeite getroostte voor niets. Het viel haar echter zwaar en ze was doodelijk verbaasd, toen hrj in lachen uit barstte. Al die dwazen, die wortels kauwen en heimelijk gaan eten? Maar u zelf dan? waagde ze op te merken. zen tot het strijdperk. Zooals bekend werd in de laatste jaren het Charlottenburger Chaussee verbreed. Verder voltooide ^ea kortelings de geweldige brug (55 m breed), welke onmiddellijk voor den irmt van het Reichssportfeld ligt op een knoou- punt van het verkeer: zij leidt over eea spoorlijn, die op haar beurt de onder- grondsche kruist. De andere toegangswe gen, zooals de „Stadionstrasse", „Olympia- strasse" en de „Glockenstrasse" welke naar de Olympische klok is genoemd waarborgen een onbelemmerd verkeer. Qm de buitenlandsche bezoekers een indruk te geven van werkend Berlijn, bespoedigde men bouwplannen, zooals b.v. de stadsUjn tusschen Potsdam en station Friedrich- strasse, de nieuwe Messehalle in de Ma- surellenallee en het bijzonder belangwek kende, grootsche Reichsluftfahrtministe- rium in de Leipziger Strasse. Op 1 Augustus a-s., de openingsdag van de Spelen, zal de nieuwe Zeppelin boven de stad verschijnen, terwijl twaalf zweef vliegtuigen, door de beste zweefvliegers gestuurd, boven de terreinen zullen demon- streeren. Natuurlijk zal men het artistieke leven in de hoofdstad gedurende de Spelen bijzonder goed verzorgen. Het tweede deel van de Berlijnsche Kunstweken wordt van Midden Juli tot 20 Augutus verlengd. Ver der staan op het program feestvoorstel- lingen van de Duitsehe Opera, feestconcer ten, o.a. van het Berlijnsch Philharmo- nisch orkest bij fakkellicht in de Schlüter- hof van het Berlijnsche Stadsslot, terwijl van 1 tot 16 Aug. een tweetal filmweken worden gehouden. Ook de musea en blij vende exposities rekenen op groote belang stelling. PETER DE ZUIDPOOLKATER. Zooals bekend is de Britsche Graham- land expeditie nog altijd in de Antarctische gebieden en streeft ze in de Zuidelijke hoek van de Weddelzee ongestoord haar interessante onderzoekingen. Volgens de tot op heden voor de hand liggende berichten zijn de resultaten van het onderzoek uit ieder oogpunt aanzien lijk geweest Ook is ondanks de nu reeds een jaar durende expeditiereis nog geen enkel inci dent voorgevallen. Slechts een doodelijk ongeluk is echter te vermelden: Peter, een der scheepskatten is dood. Peter was een groote vermetele kater die niet eens bang was vopr de poolhonden, en ze zelfs van een' veilige plaats ophitste tot vechten, of tot een onophoudelijk geblaf. Eindelijk moest men Peter te samen met een andere kat in een kooi opsluiten en in het voorschip onderbrengen, om te be letten dat de honden op een dag Peter met huid en haar opvraten. Hij had n.L reeds een stuk van zijn staart moeten ver liezen bij zijn dagelijksche vechtpartijen met de honden. De kooi evenwel beviel de vrijheids lievende Peter oogenschijnlijk veel slechter dan de veldslagen met de honden. Peter werd ziek en stierf, ofschoon men in de Arctische gebieden zelfs een kat ten min ste een half dozijn levens nazegt. Met alle eer werd Peter in het ijzige water be graven. De Graham-land expeditie echter heeft sinds dien dag enkel nog een kat o,i haar avontuurlijke reis. O, ik ben even dwaas geweest, acht weken lang... maar dat is voorbij. Als nu nog ben gebleven, was dat, omdat ik- wel... deze diners hier met u niet wilde missen. - Ze bloosde. Ik ben blij, dat ze u goed smaakten, fluisterde ze. Hij greep haar hand. Nonsens..- bet was jou tegenwoordigheid... met jou zou ik... wel... wortels eten, mijn leven lang- Na welke overtuigende liefdes-verklaring hij haar in zijn armen sloot. Negen en veertig mannen, in leeftfl varieerend tusschen twintig en zestig jaar verlieten twee dagen later met woedende en terneergeslagen gezichten het kampeer* terrein en de omgeving. Aline's verloof e had getelegrafeerd, dat hij geslaagd was en haar verloving was bekend gemaa Mama was diep gekwetst door den °n trouw van haar discipelen en gaf van louter teleurstelling haar eigen natuur leven-principes op met een promptheid eenigszins verdacht was. Het verlovlngsmaal werd door Letty S® kookt. Het was heerlijk. Verschillende van haar vroegere „heimelijke" gasten zaten mee aan. En als lachen gezond is bij fie dineeren, dan moeten ze wel allemaal g« zonder van tafel zijn opgestaan, na uitwisselen van de verschillende beken nissen EINDE.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 14