Buitenlandsch Overzicht Wekelijks minstens één Zuiveldag NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA REIST PER WACO- CHINA Wederom een nieuwe Attractie! naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM en GEHEEL WEST-FRIESLAND Dames- en Meisjes- Haarknippen 25 cl. en ®oe ■MM KEIZERSTRAAT 44. N.V. UNIE-WINKEL-MAATSCHAPPIJ De negus weigert afstand te doen van de troon. De stakingen in Frankrijk loopen ten einde. Voor de kolonialisatie van Abessinië. COURANT Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige landen 3-20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ot Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, f 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Glrorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel, minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct Fransche plannen tot het toekennen van grootere kracht aan den Volkenbond. Is er restauratie van het Huis Habsburg aanstaande? De merkwaardige tevredenheid van Rome over Eden's rede. Hervorming van den Volkenbond Plannen tot hervor ming van den Volken bond zijn vooral na de gebreken, die in de laat ste maanden aan den dag gekomen zijn, van verschillende zijden geuit. Het is thans mo gelijk, zoo meldt Reuter uit Parijs, uit wel ingelichte kringen eenige bizonderheden te vermelden omtrent de instructies, die de Fransche regeering aan haar diplomatieke vertegenwoordigers in den vreemde heeft ge zonden. De Fransche ministerraad heeft Vrij dagmorgen besloten aan de verschillende re geeringen plannen voor te leggen, tot ver sterking van het stelsel der collectieve veilig heid. De instructies nu bevatten een geheel van voorstellen, dat voor ingrijpende wijziging vatbaar is. Eerst nadat men zal hebben ken nis genomen van de opmerkingen, die de ver schillende kanselarijen hieromtrent zullen maken, zal de tekst bij het bureau van de Volkenbondsvergadering worden gedeponeerd. Zooals de Fransche voorstellen er thans uit zien, berusten zij in de eerste plaats op de gedachte, dat het niet noodig is wijzigingen in het Volkenbondscovenant aan te brengen. In de eerste plaats zal het noodig zijn art. 11 van het Covenant, dat de maatregelen be handelt te nemen, indien er oorlogsgevaar dreigt, te versterken, Volgens de huidige in terpretatie van dit artikel moet de Raad van den Volkenbond zijn beslissingen te dezer zake eenstemmig nemen. Derhalve kan een stem tegen van een der beide betrokken partijen de preventieve maatregelen, om een conflict te voorkomen, krachteloos maken. Naar de meening van de leidende geesten in Frankrijk is dit een omstandigheid, die men zal moeten weten te vermijden, door te be palen, dat voortaan althans de principieele stemming van den Raad, waarbij het oorlogs gevaar vastgesteld wordt en waarbij een in ternationale preventieve actie kan worden ingezet, unaniem zal moeten worden geno men, doch met uitzondering van de stemmen der partijen. In de tweede plaats moet geconstateerd worden, dat de dwangmaatregelen volgens artikel 16 tegen Italië niet strikt in acht zijn genomen. In de toekomst zou men kunnen overeenkomen, dat de oeconomische sancties Biet door de Volkenbondsleden kunnen wor den geëischt, dan wanneer de landen, die in het bijzonder door hun geografische positie meer bjj het conflict geïnteresseerd zijn dan de andere leden, besloten zijn tot sancties over te gaan. In dit geval zullen de andere staten verplicht zijn een minimum aan oeco nomische dwangmaatregelen toe te passen. AUTOBUSDIENSTEN Inlichtingen WACO, Kanaalweg 137, Den Helder Deze bijzondere rol van de direct belangheb bende staten mag geen afbreuk doen aan het principe van de ondeelbaarheid van den vrede in Europa, principe waaraan Frankrijk ten zeerste blijft hechten. Men zou in het algemeen kunnen zeggen, dat de Fransche voorstellen zullen leiden tot een verzwakking van de voorzieningen van artikel 16, wat betreft het instellen van een internationale dwangactie, maar indien daar entegen deze actie eenmaal zal zijn ingesteld, met het collectieve optreden door krachtda dige middelen aanzienlijk zal kunnen verster ken. Men moet echter niet meenen, dat de daartoe noodige regionale verdragen van on- derlingen bijstand het Covenant zelf zullen vervangen. LABEYRIE, de nieuwe chef van de Bank van Frankrijk. De Oostenrijksche kwestie. Het gevaar voor het herstel van het keizer rijk in Oostenrijk komt steeds nader. Wij spre ken van gevaar, omdat aan deze daad verschil lende consequenties vast zullen zitten, die den gecompliceerden en dreigenden toestand in Europa, nog ingewikkelder kan doen wor den en waarvan de oorzaak kan zijn een ver haasting van de gewapende botsing, die men zoozeer vreest. Een verklaring van Lord Cranborne, den Engelschen staatssecretaris van buitenland- sche zaken, dat de Britsche regeering de kwestie der restauratie van het Huis Habs burg als een bihnenlandsche aangelegenheid van Oostenrijk beschouwt, heeft naar Reu ter uit Weenen meldt in geheel Oosten rijk en vooral in legitimistische kringen een diepen indruk gemaakt. Baron v. Wiesner, de leider der legitimis tische beweging merkte op, dat het stand punt van Lord Cranborne strookt met het geen de legitimisten sedert jaren hebben be toogd en ook met de opvattingen die de Oos tenrijksche regeering het laatste jaar ken- FEU ILLETON EEN IN UIT 3) HET ENGELSCH DOOR BEN B O LT Er kwam een opstandige uitdrukking op het gezicht van het meisje en een oogenblik dacht Forsyth, dat ze in openlijk verzet zou Jüitbarsen. Maar de trek verdween en glim lachend stak ze de hand uit. Adieu, Dr. Forsyth. Ik ben heusch bui tengewoon dankbaar voor den dienst, dien u me bewezen hebt. Ik hoop, dat we elkaar nog eens zullen ontmoeten. Dat lijkt me heel waarschijnlijk, ant woordde de dokter en het wenkbrauwenfron- «en van Leiand Barrington negeerend, nam hij de aangeboden hand. China is wel een groot land, maar. Vooruit, Kathleen, Weng-Ho wacht. Er kwam een pijnlijke blos op het gezicht van het meisje bij dit onhebbelijke optreden van haar vader, maar ze ging met hem mee en Forsyth vervolgde zijn weg naar de deur. Ue Chinees, die hem binnengelaten had, deed hem uitgeleide en op straat gekomen, bleef tie arts even stilstaan om zijn gloeiend ge- Zicht door den avondwind, waarin de lan taarns heen en weer schommelden, te laten afkoelen. Leiand Barrington schoot hem door den geest, hield er een abrupte manier op na om een kennismaking in de kiem te smoren en..» J De gedachte knapte af, toen een oogen- schijnlijk dronken zoon van 't Hemelsche rijk tegen hem aanbotste. Maar de late vogel kon niet zoo dronken zijn als hij zich voordeed, want toen Forsyth zich met een ruk omkeerde, keek hij recht in een paar doordringende zwarte kraal- oogen, die hem vast en onderzoekend aan staarden. Toen ging de Oosterling zijns weegs, zwaaiend en strompelend en werd op genomen in de schaduwen van een bloemen boot, waarvan de lichten reeds gedoofd wa ren. Forsyth's blik volgde hem. De zwaaiende gang bedroog hem niet. Tot dit gestadige, uitvorschende kijken was geen man in staat, wiens brein beneveld was door alcohol of opium. Toen flitste hem door het hoofd, dat de man zich had willen vergewissen, dat hij niet iemand anders was en hij herinnerde zich de teekens, die de bankhouder aan de fan- tan-tafel gegeven had. Na enkele oogenblikken begon hij lang zaam de kade af te loopen, maar toen hij eveneens in de schaduw van de donkere huis boot was gekomen bleef hij opnieuw stilstaan. Zijn scherp gehoor had het geluid van zacht fluisteren opgevangen en hij leidde daaruit onmiddellijk af, dat de man, die zijn onder zoekenden blik op hem had gericht, niet alleen was, maar zich in hinderlaag had ge legd met ten minste één metgezel. Deze con clusie deed hem vlug besluiten en in een nog langzamer tempo dan waarin hij gekomen was als onzeker en besluitenloos, aanvaard de hij den terugtocht in de richting van het Paleis der Tienduizend Zaligheden". Inmid dels werd de deur daarvan geopend en in de breede lichtbaan, die het duister doorkliefde, verschenen de gestalten van Leiand Barring ton en zijn dochter op straat. Ijlings stapte Forsyth op hen toe. Dezen kant uit, Mr. Barrington, drong baar heeft gemaakt. De legitimisten zijn overtuigd, dat ook de Italiaansche regeering het standpunt van Lord Cranborne deelt. De Oesterreicher, het orgaan van de legiti misten geeft in zijn laatste nummer lyrische verslagen over monarchistische propaganda- vergaderingen, welke onder patronaat van aartshertog Eugen en aartshertogin Adelheid in de provincie (Oost-Tirol en Karinthie) zijn gehouden. En verder constateert het orgaan dat ook te Weenen de compacte meerderheid voor het herstel van het Huis Habsburg is en dat men zich in de hoofdstad slechts de vraag stelt „wanneer de res tauratie haar beslag zal krijgen." Onze Weensche correspondent schrijft in dit verband: Daar de Hof burg thans geheel wordt gerestaureerd zijn velen hier overtuigd dat zulks voor den nieuwen keizer geschiedt. In een bericht over drie legitimistische bij eenkomsten in arbeiderswijken te Weenen komt de Oosterreicher tot de slotsom dat „het volk om zijn heerscher roept en in de geheiligde persoon van keizer Otto de ver lossing uit alle nood en ellende verwacht." De omstandigheid dat het legitimistische orgaan zóó mag schrijven ofschoon men volstrekt niet kan zeggen dat hier persvrij heid bestaat is een duidelijk en kenmer kend symptoom. eens Rome en Londen. Gayda, de vriend van Nog eens Mussolini, en zijn be langrijkste heraut in de Italiaansche pers, prijst Eden zeer voor zijn re devoering over de op heffing van de sancties. Wel gaat Eeden nog niet zoo ver, de juridische fout te betreuren, een fout die daarin bestaat, dat Italië te Genève als aanvaller is veroordeeld. Maar Gayda is billijk genoeg niet alles ineens te verlangen. De Nw. Rott. Crt. schrijft: Hij constateert velerlei goeds in de rede van Eden: De intrekking der sancties, de erkenning dat er geen Abessijnsche regeering meer bestaat, en verder het getuigenis voor het Italiaansche leger, dat het door een snelle overwinning allé verwachtingen van de mili taire deskundigen der andere landen over troffen heeft. Om dit alles ziet hij het onaan gename in de rede over het hoofd. En dat was toch niet gering. Een erkenning van de ver overing zal Engeland, als wij de rede goed begrepen hebben, niet voorstellen of aan vaarden. Engeland acht het noodig, zijn vloot in de Middellandsche Zee en zijn strijdkrachten ter bescherming van het Suezkanaal op hoog peil te houden. Het stelt de kleinere staten aan de Middellandsche Zee gerust, door hen te verzekeren, dat de bescherming, welke En geland hun bij de bekende afspraak van on- derlingen bijstand heeft toegezegd tegen aan vallen van Italië naar aanleiding van de sancties, van kracht zal blijven tot de sanc ties geheel en al geüquideerd zijn. Misschien was deze, vrij overtollig lijkende mededeeling, het onaangenaamste van alles voor Italië. Maar desniettemin is het bereid te vergeten en te vergeven. Zelfs aan een Eden. Als Mussolini het nu niet eens kon worden met Hitier, beteekent dit, dat het gevaar voor Oostenrijk bijzonder groot is. Maar daartoe beperkt zich niet de tegenstelling tusschen Berlijn en Rome. Dat Duitschland op het oogenblik zoozeer zijn best doet te Belgrado vasten voet te krijgen, is onplezierig voor Italië. De Zuid-Slaviërs zijn ongeruster ten opzichte van de bedoelingen van Italië dan ooit. Niet voor de Dalmatische kust vreezen zij onmiddellijk gevaar, maar in de eerste plaats voor het oude Montenegro. Daar werkt de Italiaansche propaganda op het oogenblik zoo krachtig als in Albanië. De ontevreden heid met het bestuur uit Belgrado heet er groot te zijn. En een punt, dat van gewicht kan zijn voor de bewoners der Zwarte Bergen, verliest men niet uit het oog: De volgende koning van Italië zal een kleinzoon zijn van wijlen Nikita van Montenegro! Het wantrou wen te Belgrado tegen Rome is dus zoo groot als ooit. Berlijn heeft daardoor te meer kans er gehoor te vinden. De Zuid-Slaviërs vreezen verder een restauratie in Oostenrijk nog meer dan een aansluiting van Oostenrijk bij Duitschland. Belgrado en Berlijn zijn dus ook ten opzichte van de Habsburgers eensgezind. Men ziet, er is reden te over om geen behagen te vinden in de pogingen der Duitschers, de Zuid-Slaviërs voor zich te winnen. Mussolini zal dus niet langer eenzaam willen blijven dan volstrekt noodig is. Een actie der Duitschers in Oostenrijk, met steun van de Zuid-Slaviërs, ziedaar een mogelijkheid die Italië niet alleen aan kan. Misschien toont Mussolini zich terwille daarvan zelfs nog tot zekere concessies in de Abessijnsche aange legenheid bereid. Hij heeft verzoening dringend noodig. FRANK KNOX, candidaat voor het vice-presidentschap der Ver. Staten. HONDURAS GAAT UIT DEN VOLKENBOND. Naar uit Tegocigalpa wordt gemeld, heeft Honduras besloten uit den Volkenbond te treden. Filiaal: Den Helder, Spoorstraat 3 li W. 82 In een onderhoud met de Daily Mail heeft de negus opnieuw verklaard, dat hjj de kroon onmogelijk nu of In de toekomst kan opgeven. Abdicatie zou een lafheid tegenover zijn vader land zijn, zeide hij. Zondag is het op verschillende punten te Parijs tot vechtpartijen gekomen. Deze waren echter zonder beteekenis. Het was slechts een reactie der z.g. nationale partijen op het optreden van het Volksfront. Van veel meer beteekenis is, dat de waren huizen weer open gaan. Het aantal stakers wordt daarmede met 26.000 verminderd. On der het personeel heerschte groote voldoening dat de voorwaarden althans gedeeltelik wa ren ingewilligd en dat aan de 17 dagen ge dwongen werkloosheid bjj het bezetten van de lokalen nu een eind is gekomen. NEERLANDS ZUIVEL VOEDT U GOEDl In de provincie. 7 De provincie toont, volgens berichten miij of meer hetzelfde beeld als Parijs. Ook boft singen, zij het van weinig beteekenis tusschen linksche en rechtsche groepen. Verder een aft neming van het aantal stakingen. STAATSSECRETARIS VON BÜLOW f. Dr. Bernhard Wilhelm von Bülow, een neef van den bekenden rijkskanselier, die Zondag aan longontsteking is overleden, werd op 19 Juni 1885 te Potsdam geboren en was dun j.1. Vrijdag juist 51 jaar oud geworden. Von Bülow wordt beschouwd als de man, die den diplomatieken dienst in Duitschland opnieuw heeft georganiseerd. Hij gold als dé rechterhand van Stresemann en een ijverig voorstander van diens politiek. Er was gedurende de laatste 13 jaar nau welijks een groote internationale conferentie, waar Duitschland aan deelnam, zonder dat von Bülow er een actieve rol in speelde. Een bedrag van 5,680.000 lire bijeen, Tot dusverre hebben de banken en de in- dustrieele ondernemingen een bedrag van 5^580,000 lire bijeengebracht voor de explol- tatie van het Abessijnsche grondgebied. Dezl som zal worden besteed voor kleine openbar^ werken, onderzoekingen en voor de eerstè noodzakelijke voorzieningen, die in Oost- Afrika getroffen moeten worden. hij, wijzend op de tegenovergesteelde richting als die, waaruit hij teruggekeerd was. Ik ge loof, dat een paar kerels u staan op te wach ten daar in het donker. Hoe komt u daar zoo bij klonk het ruw. Ik zag, dat er een teeken gegeven werd toen u de fan-tan-tafel verliet. Ik veronder stel, dat u veel geld gewonnen hebt en het lijkt me toe, dat ze niet veel zin hebben u daarmee te laten vertrekken. Hoe dan ook, er houden zich in de schaduw van die donkere boot daar, minstent twee mannen schuil en ik durf er een eed op te doen, dat ze het op u gemunt hebben. Barrington's oogen, zichtbaar in het schijn sel der lampen, glinsterden kwaadaardig. Dacht u, dat Li Seng me te pakken wil nemen Zooals ik zei, Mr. Barington, ik denk, dat die heeren daar u willen beletten met uw winst weg te komen. Dat op zichzelf kan me geen steek schelen, maar ik zou zeggen, dat u met het oog op Miss Barrington beter doet langs een anderen weg naar huis te gaan. Maar ik weet niet... Gaat u maar mét mij mee, viel Forsyth hem in de rede. Ik heb zes maanden in dit gedeelte van de stad gewerkt, toen ik hier als zendingsarts begon. Overigens, we moeten voortmaken. Zonder nog een woord te verspillen, richtte hjj zijn schreden verder naar den tegenover- gestelden kant en Kathleen Barrington en haar vader voegden zich naar zijn leiding. Toen zij buiten den lichtcirkel van de lan taarn voor Li Sengs boot traden, keek For syth om zich en Barrington draaide zich om op hetzelfde oogenblik. Ah! hijgde de handelaar. U hadt gelijk. Zag u dat? Ja, was het gedempte antwoord. Ze hadden vier mannen gestalten in de mat ten zien opdoemen en dezelfde richting inslaan als waarin zij gingen. Dat ziet er beroerd uit, bromde Barring ton. We moeten er maar een spurt inzetten, mogdlijk is. Zoo hard ze konden, liepen ze voort: half hollend. Forsyth wees den weg over een menigte wankele, smalle bruggetjes, dwars over een paar rije booten, waar op dit uur alles in zwijgen en duister gehuld was, om ten slotte een planken brug te bereiken, rustend op 'n boot, die midden in een der vele waterwegen gemeerd lag. Op de schuit maakten ze even halt om te luisteren. Behalve een zacht gemur mel van water was de stilte absoluut. Geen geluid wees op vervolging. We hebben ze lekker voor den mal ge houden, grinnike Barrington voldaan. De woorden waren ternauwernood uit zijn mond, of de kreet van een zeevogel brak door den nacht. Onmiddellijk werd hij beantwoord, de schreeuw kwam nu van achteren. Dat is eigenaardig! fluisterde Kathleen's vader. Zeker, beaamde de dokter kalm. Het beteekent, vrees ik, dat we in een val zitten. Die... Hij viel zich zelf in de reden en vroeg: Kunt u zwemmen? Zwemmen? Neen. Wat haalt u in vredes naam in uw hoofd? Ik had gedacht, dat 't het beste was in het water te springen en naar de volgende brug te zwemmen. Geef mij maar vasten grond onder de voeten, was het geprikkelde bescheid. Ik voel er niets voor om onder water te worden ge houden als een kat, die ze willen verdrinken. Dan zit er niets anders op dan te rennen. Ais het niet gelukt... Het moet gelukken. Bent u gewapend Neen. Het is tegen de voorschriften van de zending om wapens te dragen. H'm! Barrington's toon liet geen twijfel aan zijn diepe minachting voor de mannen der zending en hun gewoonten. Daarop vervolgde hij kwaadaardig: We kunnen hier niet blijven wachten... Neen. Ik zal voorop gaan. Miss Barring ton tusschen ons in. En let alsjeblieft gced op mogelijke aanvallen van achteren. Dick Forsyth zette zich weer in beweging. Hij had geen andere verdedigingsmiddelen dan zijn handen, zelfs geen stok. Toen hij bij het brughoofd aan de andere zijde kwam, spande hij zijn oogen tot het uiter ste in om te ontdekken of er onraad was. Het was pikdonker voor hem en eerst kon hij niets onderscheiden, maar haast direct werd het besef in hem levendig dat de aanwezigheid van hem en zijn metgezellen op de brug, door een schemerigen glans op het water zichtbaar moest zijn voor iemand die hen bespiedde. Toen langzamerhand zijn blik meer ingesteld was op 't doordringen van de duisternis en in staat vage omtrekken waar te nemen, werd hij zich bewust dat een paar schaduwige ge daanten op enkele meters afstand van het begin van het brughoofd, stonden te wachten. Een deel der vervolgers had blijkbaar een om trekkende beweging weten uit te voeren en was er in geslaagd hen den pas af te snijden; de kreten van de zeevogels vóór en achter hen waren signalen geweest, dat de troepen hun strategische posities hadden ingenomen. Forsyth fluisterde den ouderen man een waarschuwing toe, dat deze de achterhoede zou blijven vormen en wendde zich toen tot het meisje. Blijf op de brug, Miss Barrington, tot ik het sein geef weg te rennen. Kwasi-achteloos, als op z'n dooie gemak, liep hij verder naar het begin van de brug. Maar toen hjj de kade bereikt had, nam hij een plotselingen sprong, zijn arm schoot met kracht uit en op hetzelfde moment belandde een van de loerende figuren met een plof op den grond. De tweede belager sprong op hem toe, toen hfl zich omdraaide zag hij het bleeko glimmen van een mes; hij sloeg zijn rechter arm stevig om het middel van den aanvallen en met zijn linkerhand pakte hij de vuist vas(i die het moordwerktuig omklemd hield. Ter wijl hij worstelde, was de weg voor Kathlec^ Barrington en haar vader vrij, en hijgend riep lüj het meisje toe: Vooruit, Miss Barrington; nu hollen! Al zijn spieren en zenuwen gespannen om den Chinees in bedwang te houden, was hij toch nog in staat vluchtig op te merken» dat het meisje zijn bevel gehoorzaamde en dat haar vader, onverschillig voor het lot, daf den man wachtte, die zich voor de veiligheid van zijn dochter in de waagschaal had gesteld, haar volgde. Maar zeer duidelijk drong h~et klinken van stemmen tot zijn bewustzijn door. Hij wist, dat nu Barrington hem in de steek had gelaten, zijn toestand wanhopig was en dat slechts luttele seconden en één kans op de duizend, tusschen hem en den dood ston den. Het gele gezicht, vlak bij het zijne, was al in een grijns geplooid, in het vooruitzicht van triomf, want de twee andere vervolgers waren vlakbij. Maar het was juist deze duivelsche grijns, die Forsyth een haast bovenmensche- lijke kracht gaf. En het gelukte hem de hand met het doodelijke mes erin, zoover achteruit te dringen, dat zijn aanvaller gedwongen wa3 het wapen met een kreet van pijn los te laten. Bijna op hetzelfde oogenblik dat het kletterend op de steenen terecht kwam, had hij den Chi nees reeds tegen den grond geslingerd, met zoo'n geweld, dat de man met een smak tegen, zijn beide bondgenooten aan vloog, die in een draf te hulp schoten. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1