Buitenlandsch Overzicht
Wekelijks minstens één Zuiveldag
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
CHINA
Wederom een nieuwe Attractie!
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Dames- en Meisjes-
Haarknippen 25 cl. en ®oe
■MM KEIZERSTRAAT 44.
N.V. UNIE-WINKEL-MAATSCHAPPIJ
De negus weigert afstand te doen
van de troon.
De stakingen in Frankrijk
loopen ten einde.
Voor de kolonialisatie van
Abessinië.
COURANT
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet.: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3-20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ot Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, f 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Fransche plannen tot het toekennen van grootere kracht aan
den Volkenbond. Is er restauratie van het Huis Habsburg
aanstaande? De merkwaardige tevredenheid van Rome over
Eden's rede.
Hervorming
van den
Volkenbond
Plannen tot hervor
ming van den Volken
bond zijn vooral na de
gebreken, die in de laat
ste maanden aan den
dag gekomen zijn, van
verschillende zijden geuit. Het is thans mo
gelijk, zoo meldt Reuter uit Parijs, uit wel
ingelichte kringen eenige bizonderheden te
vermelden omtrent de instructies, die de
Fransche regeering aan haar diplomatieke
vertegenwoordigers in den vreemde heeft ge
zonden. De Fransche ministerraad heeft Vrij
dagmorgen besloten aan de verschillende re
geeringen plannen voor te leggen, tot ver
sterking van het stelsel der collectieve veilig
heid.
De instructies nu bevatten een geheel van
voorstellen, dat voor ingrijpende wijziging
vatbaar is. Eerst nadat men zal hebben ken
nis genomen van de opmerkingen, die de ver
schillende kanselarijen hieromtrent zullen
maken, zal de tekst bij het bureau van de
Volkenbondsvergadering worden gedeponeerd.
Zooals de Fransche voorstellen er thans uit
zien, berusten zij in de eerste plaats op de
gedachte, dat het niet noodig is wijzigingen
in het Volkenbondscovenant aan te brengen.
In de eerste plaats zal het noodig zijn art.
11 van het Covenant, dat de maatregelen be
handelt te nemen, indien er oorlogsgevaar
dreigt, te versterken, Volgens de huidige in
terpretatie van dit artikel moet de Raad van
den Volkenbond zijn beslissingen te dezer
zake eenstemmig nemen. Derhalve kan een
stem tegen van een der beide betrokken
partijen de preventieve maatregelen, om een
conflict te voorkomen, krachteloos maken.
Naar de meening van de leidende geesten in
Frankrijk is dit een omstandigheid, die men
zal moeten weten te vermijden, door te be
palen, dat voortaan althans de principieele
stemming van den Raad, waarbij het oorlogs
gevaar vastgesteld wordt en waarbij een in
ternationale preventieve actie kan worden
ingezet, unaniem zal moeten worden geno
men, doch met uitzondering van de stemmen
der partijen.
In de tweede plaats moet geconstateerd
worden, dat de dwangmaatregelen volgens
artikel 16 tegen Italië niet strikt in acht zijn
genomen. In de toekomst zou men kunnen
overeenkomen, dat de oeconomische sancties
Biet door de Volkenbondsleden kunnen wor
den geëischt, dan wanneer de landen, die in
het bijzonder door hun geografische positie
meer bjj het conflict geïnteresseerd zijn dan
de andere leden, besloten zijn tot sancties
over te gaan. In dit geval zullen de andere
staten verplicht zijn een minimum aan oeco
nomische dwangmaatregelen toe te passen.
AUTOBUSDIENSTEN
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
Deze bijzondere rol van de direct belangheb
bende staten mag geen afbreuk doen aan het
principe van de ondeelbaarheid van den vrede
in Europa, principe waaraan Frankrijk ten
zeerste blijft hechten.
Men zou in het algemeen kunnen zeggen,
dat de Fransche voorstellen zullen leiden tot
een verzwakking van de voorzieningen van
artikel 16, wat betreft het instellen van een
internationale dwangactie, maar indien daar
entegen deze actie eenmaal zal zijn ingesteld,
met het collectieve optreden door krachtda
dige middelen aanzienlijk zal kunnen verster
ken. Men moet echter niet meenen, dat de
daartoe noodige regionale verdragen van on-
derlingen bijstand het Covenant zelf zullen
vervangen.
LABEYRIE,
de nieuwe chef van de Bank van Frankrijk.
De
Oostenrijksche
kwestie.
Het gevaar voor het
herstel van het keizer
rijk in Oostenrijk komt
steeds nader. Wij spre
ken van gevaar, omdat
aan deze daad verschil
lende consequenties vast zullen zitten, die
den gecompliceerden en dreigenden toestand
in Europa, nog ingewikkelder kan doen wor
den en waarvan de oorzaak kan zijn een ver
haasting van de gewapende botsing, die men
zoozeer vreest.
Een verklaring van Lord Cranborne, den
Engelschen staatssecretaris van buitenland-
sche zaken, dat de Britsche regeering de
kwestie der restauratie van het Huis Habs
burg als een bihnenlandsche aangelegenheid
van Oostenrijk beschouwt, heeft naar Reu
ter uit Weenen meldt in geheel Oosten
rijk en vooral in legitimistische kringen een
diepen indruk gemaakt.
Baron v. Wiesner, de leider der legitimis
tische beweging merkte op, dat het stand
punt van Lord Cranborne strookt met het
geen de legitimisten sedert jaren hebben be
toogd en ook met de opvattingen die de Oos
tenrijksche regeering het laatste jaar ken-
FEU
ILLETON
EEN
IN
UIT
3)
HET ENGELSCH
DOOR
BEN
B O LT
Er kwam een opstandige uitdrukking op
het gezicht van het meisje en een oogenblik
dacht Forsyth, dat ze in openlijk verzet zou
Jüitbarsen. Maar de trek verdween en glim
lachend stak ze de hand uit.
Adieu, Dr. Forsyth. Ik ben heusch bui
tengewoon dankbaar voor den dienst, dien u
me bewezen hebt. Ik hoop, dat we elkaar nog
eens zullen ontmoeten.
Dat lijkt me heel waarschijnlijk, ant
woordde de dokter en het wenkbrauwenfron-
«en van Leiand Barrington negeerend, nam
hij de aangeboden hand. China is wel een
groot land, maar.
Vooruit, Kathleen, Weng-Ho wacht.
Er kwam een pijnlijke blos op het gezicht
van het meisje bij dit onhebbelijke optreden
van haar vader, maar ze ging met hem mee
en Forsyth vervolgde zijn weg naar de deur.
Ue Chinees, die hem binnengelaten had, deed
hem uitgeleide en op straat gekomen, bleef
tie arts even stilstaan om zijn gloeiend ge-
Zicht door den avondwind, waarin de lan
taarns heen en weer schommelden, te laten
afkoelen.
Leiand Barrington schoot hem door den
geest, hield er een abrupte manier op na om
een kennismaking in de kiem te smoren en..» J
De gedachte knapte af, toen een oogen-
schijnlijk dronken zoon van 't Hemelsche rijk
tegen hem aanbotste.
Maar de late vogel kon niet zoo dronken
zijn als hij zich voordeed, want toen Forsyth
zich met een ruk omkeerde, keek hij recht
in een paar doordringende zwarte kraal-
oogen, die hem vast en onderzoekend aan
staarden. Toen ging de Oosterling zijns
weegs, zwaaiend en strompelend en werd op
genomen in de schaduwen van een bloemen
boot, waarvan de lichten reeds gedoofd wa
ren.
Forsyth's blik volgde hem. De zwaaiende
gang bedroog hem niet. Tot dit gestadige,
uitvorschende kijken was geen man in staat,
wiens brein beneveld was door alcohol of
opium. Toen flitste hem door het hoofd, dat
de man zich had willen vergewissen, dat hij
niet iemand anders was en hij herinnerde zich
de teekens, die de bankhouder aan de fan-
tan-tafel gegeven had.
Na enkele oogenblikken begon hij lang
zaam de kade af te loopen, maar toen hij
eveneens in de schaduw van de donkere huis
boot was gekomen bleef hij opnieuw stilstaan.
Zijn scherp gehoor had het geluid van zacht
fluisteren opgevangen en hij leidde daaruit
onmiddellijk af, dat de man, die zijn onder
zoekenden blik op hem had gericht, niet
alleen was, maar zich in hinderlaag had ge
legd met ten minste één metgezel. Deze con
clusie deed hem vlug besluiten en in een nog
langzamer tempo dan waarin hij gekomen
was als onzeker en besluitenloos, aanvaard
de hij den terugtocht in de richting van het
Paleis der Tienduizend Zaligheden". Inmid
dels werd de deur daarvan geopend en in de
breede lichtbaan, die het duister doorkliefde,
verschenen de gestalten van Leiand Barring
ton en zijn dochter op straat. Ijlings stapte
Forsyth op hen toe.
Dezen kant uit, Mr. Barrington, drong
baar heeft gemaakt. De legitimisten zijn
overtuigd, dat ook de Italiaansche regeering
het standpunt van Lord Cranborne deelt.
De Oesterreicher, het orgaan van de legiti
misten geeft in zijn laatste nummer lyrische
verslagen over monarchistische propaganda-
vergaderingen, welke onder patronaat van
aartshertog Eugen en aartshertogin Adelheid
in de provincie (Oost-Tirol en Karinthie) zijn
gehouden.
En verder constateert het orgaan dat
ook te Weenen de compacte meerderheid
voor het herstel van het Huis Habsburg
is en dat men zich in de hoofdstad
slechts de vraag stelt „wanneer de res
tauratie haar beslag zal krijgen."
Onze Weensche correspondent schrijft in
dit verband: Daar de Hof burg thans geheel
wordt gerestaureerd zijn velen hier overtuigd
dat zulks voor den nieuwen keizer geschiedt.
In een bericht over drie legitimistische bij
eenkomsten in arbeiderswijken te Weenen
komt de Oosterreicher tot de slotsom dat
„het volk om zijn heerscher roept en in de
geheiligde persoon van keizer Otto de ver
lossing uit alle nood en ellende verwacht."
De omstandigheid dat het legitimistische
orgaan zóó mag schrijven ofschoon men
volstrekt niet kan zeggen dat hier persvrij
heid bestaat is een duidelijk en kenmer
kend symptoom.
eens
Rome en
Londen.
Gayda, de vriend van
Nog eens Mussolini, en zijn be
langrijkste heraut in de
Italiaansche pers, prijst
Eden zeer voor zijn re
devoering over de op
heffing van de sancties. Wel gaat Eeden nog
niet zoo ver, de juridische fout te betreuren,
een fout die daarin bestaat, dat Italië te
Genève als aanvaller is veroordeeld. Maar
Gayda is billijk genoeg niet alles ineens te
verlangen.
De Nw. Rott. Crt. schrijft:
Hij constateert velerlei goeds in de rede
van Eden: De intrekking der sancties, de
erkenning dat er geen Abessijnsche regeering
meer bestaat, en verder het getuigenis voor
het Italiaansche leger, dat het door een snelle
overwinning allé verwachtingen van de mili
taire deskundigen der andere landen over
troffen heeft. Om dit alles ziet hij het onaan
gename in de rede over het hoofd. En dat was
toch niet gering. Een erkenning van de ver
overing zal Engeland, als wij de rede goed
begrepen hebben, niet voorstellen of aan
vaarden.
Engeland acht het noodig, zijn vloot in de
Middellandsche Zee en zijn strijdkrachten ter
bescherming van het Suezkanaal op hoog
peil te houden. Het stelt de kleinere staten
aan de Middellandsche Zee gerust, door hen
te verzekeren, dat de bescherming, welke En
geland hun bij de bekende afspraak van on-
derlingen bijstand heeft toegezegd tegen aan
vallen van Italië naar aanleiding van de
sancties, van kracht zal blijven tot de sanc
ties geheel en al geüquideerd zijn.
Misschien was deze, vrij overtollig lijkende
mededeeling, het onaangenaamste van alles
voor Italië. Maar desniettemin is het bereid
te vergeten en te vergeven. Zelfs aan een
Eden.
Als Mussolini het nu niet eens kon worden
met Hitier, beteekent dit, dat het gevaar voor
Oostenrijk bijzonder groot is. Maar daartoe
beperkt zich niet de tegenstelling tusschen
Berlijn en Rome. Dat Duitschland op het
oogenblik zoozeer zijn best doet te Belgrado
vasten voet te krijgen, is onplezierig voor
Italië. De Zuid-Slaviërs zijn ongeruster ten
opzichte van de bedoelingen van Italië dan
ooit. Niet voor de Dalmatische kust vreezen
zij onmiddellijk gevaar, maar in de eerste
plaats voor het oude Montenegro. Daar werkt
de Italiaansche propaganda op het oogenblik
zoo krachtig als in Albanië. De ontevreden
heid met het bestuur uit Belgrado heet er
groot te zijn. En een punt, dat van gewicht
kan zijn voor de bewoners der Zwarte Bergen,
verliest men niet uit het oog: De volgende
koning van Italië zal een kleinzoon zijn van
wijlen Nikita van Montenegro! Het wantrou
wen te Belgrado tegen Rome is dus zoo groot
als ooit. Berlijn heeft daardoor te meer kans
er gehoor te vinden. De Zuid-Slaviërs vreezen
verder een restauratie in Oostenrijk nog meer
dan een aansluiting van Oostenrijk bij
Duitschland. Belgrado en Berlijn zijn dus ook
ten opzichte van de Habsburgers eensgezind.
Men ziet, er is reden te over om geen behagen
te vinden in de pogingen der Duitschers, de
Zuid-Slaviërs voor zich te winnen.
Mussolini zal dus niet langer eenzaam
willen blijven dan volstrekt noodig is. Een
actie der Duitschers in Oostenrijk, met steun
van de Zuid-Slaviërs, ziedaar een mogelijkheid
die Italië niet alleen aan kan. Misschien toont
Mussolini zich terwille daarvan zelfs nog tot
zekere concessies in de Abessijnsche aange
legenheid bereid. Hij heeft verzoening dringend
noodig.
FRANK KNOX,
candidaat voor het vice-presidentschap
der Ver. Staten.
HONDURAS GAAT UIT DEN
VOLKENBOND.
Naar uit Tegocigalpa wordt gemeld, heeft
Honduras besloten uit den Volkenbond te
treden.
Filiaal: Den Helder, Spoorstraat 3
li W. 82
In een onderhoud met de Daily Mail heeft
de negus opnieuw verklaard, dat hjj de kroon
onmogelijk nu of In de toekomst kan opgeven.
Abdicatie zou een lafheid tegenover zijn vader
land zijn, zeide hij.
Zondag is het op verschillende punten te
Parijs tot vechtpartijen gekomen. Deze waren
echter zonder beteekenis. Het was slechts
een reactie der z.g. nationale partijen op het
optreden van het Volksfront.
Van veel meer beteekenis is, dat de waren
huizen weer open gaan. Het aantal stakers
wordt daarmede met 26.000 verminderd. On
der het personeel heerschte groote voldoening
dat de voorwaarden althans gedeeltelik wa
ren ingewilligd en dat aan de 17 dagen ge
dwongen werkloosheid bjj het bezetten van
de lokalen nu een eind is gekomen.
NEERLANDS ZUIVEL VOEDT U GOEDl
In de provincie. 7
De provincie toont, volgens berichten miij
of meer hetzelfde beeld als Parijs. Ook boft
singen, zij het van weinig beteekenis tusschen
linksche en rechtsche groepen. Verder een aft
neming van het aantal stakingen.
STAATSSECRETARIS VON BÜLOW f.
Dr. Bernhard Wilhelm von Bülow, een neef
van den bekenden rijkskanselier, die Zondag
aan longontsteking is overleden, werd op 19
Juni 1885 te Potsdam geboren en was dun
j.1. Vrijdag juist 51 jaar oud geworden.
Von Bülow wordt beschouwd als de man,
die den diplomatieken dienst in Duitschland
opnieuw heeft georganiseerd. Hij gold als dé
rechterhand van Stresemann en een ijverig
voorstander van diens politiek.
Er was gedurende de laatste 13 jaar nau
welijks een groote internationale conferentie,
waar Duitschland aan deelnam, zonder dat
von Bülow er een actieve rol in speelde.
Een bedrag van 5,680.000 lire bijeen,
Tot dusverre hebben de banken en de in-
dustrieele ondernemingen een bedrag van
5^580,000 lire bijeengebracht voor de explol-
tatie van het Abessijnsche grondgebied. Dezl
som zal worden besteed voor kleine openbar^
werken, onderzoekingen en voor de eerstè
noodzakelijke voorzieningen, die in Oost-
Afrika getroffen moeten worden.
hij, wijzend op de tegenovergesteelde richting
als die, waaruit hij teruggekeerd was. Ik ge
loof, dat een paar kerels u staan op te wach
ten daar in het donker.
Hoe komt u daar zoo bij klonk het ruw.
Ik zag, dat er een teeken gegeven werd
toen u de fan-tan-tafel verliet. Ik veronder
stel, dat u veel geld gewonnen hebt en het
lijkt me toe, dat ze niet veel zin hebben u
daarmee te laten vertrekken. Hoe dan ook, er
houden zich in de schaduw van die donkere
boot daar, minstent twee mannen schuil en
ik durf er een eed op te doen, dat ze het op
u gemunt hebben.
Barrington's oogen, zichtbaar in het schijn
sel der lampen, glinsterden kwaadaardig.
Dacht u, dat Li Seng me te pakken wil
nemen
Zooals ik zei, Mr. Barington, ik denk,
dat die heeren daar u willen beletten met uw
winst weg te komen. Dat op zichzelf kan me
geen steek schelen, maar ik zou zeggen, dat
u met het oog op Miss Barrington beter doet
langs een anderen weg naar huis te gaan.
Maar ik weet niet...
Gaat u maar mét mij mee, viel Forsyth
hem in de rede. Ik heb zes maanden in dit
gedeelte van de stad gewerkt, toen ik hier
als zendingsarts begon. Overigens, we moeten
voortmaken.
Zonder nog een woord te verspillen, richtte
hjj zijn schreden verder naar den tegenover-
gestelden kant en Kathleen Barrington en
haar vader voegden zich naar zijn leiding.
Toen zij buiten den lichtcirkel van de lan
taarn voor Li Sengs boot traden, keek For
syth om zich en Barrington draaide zich om
op hetzelfde oogenblik.
Ah! hijgde de handelaar. U hadt gelijk.
Zag u dat?
Ja, was het gedempte antwoord.
Ze hadden vier mannen gestalten in de mat
ten zien opdoemen en dezelfde richting inslaan
als waarin zij gingen.
Dat ziet er beroerd uit, bromde Barring
ton. We moeten er maar een spurt inzetten,
mogdlijk is.
Zoo hard ze konden, liepen ze voort: half
hollend. Forsyth wees den weg over een
menigte wankele, smalle bruggetjes, dwars
over een paar rije booten, waar op dit uur
alles in zwijgen en duister gehuld was, om ten
slotte een planken brug te bereiken, rustend op
'n boot, die midden in een der vele waterwegen
gemeerd lag. Op de schuit maakten ze even
halt om te luisteren. Behalve een zacht gemur
mel van water was de stilte absoluut. Geen
geluid wees op vervolging.
We hebben ze lekker voor den mal ge
houden, grinnike Barrington voldaan.
De woorden waren ternauwernood uit zijn
mond, of de kreet van een zeevogel brak door
den nacht. Onmiddellijk werd hij beantwoord,
de schreeuw kwam nu van achteren.
Dat is eigenaardig! fluisterde Kathleen's
vader.
Zeker, beaamde de dokter kalm. Het
beteekent, vrees ik, dat we in een val zitten.
Die... Hij viel zich zelf in de reden en vroeg:
Kunt u zwemmen?
Zwemmen? Neen. Wat haalt u in vredes
naam in uw hoofd?
Ik had gedacht, dat 't het beste was in
het water te springen en naar de volgende
brug te zwemmen.
Geef mij maar vasten grond onder de
voeten, was het geprikkelde bescheid. Ik voel
er niets voor om onder water te worden ge
houden als een kat, die ze willen verdrinken.
Dan zit er niets anders op dan te rennen.
Ais het niet gelukt...
Het moet gelukken. Bent u gewapend
Neen. Het is tegen de voorschriften van
de zending om wapens te dragen.
H'm! Barrington's toon liet geen twijfel
aan zijn diepe minachting voor de mannen der
zending en hun gewoonten. Daarop vervolgde
hij kwaadaardig: We kunnen hier niet blijven
wachten...
Neen. Ik zal voorop gaan. Miss Barring
ton tusschen ons in. En let alsjeblieft gced op
mogelijke aanvallen van achteren.
Dick Forsyth zette zich weer in beweging.
Hij had geen andere verdedigingsmiddelen dan
zijn handen, zelfs geen stok.
Toen hij bij het brughoofd aan de andere
zijde kwam, spande hij zijn oogen tot het uiter
ste in om te ontdekken of er onraad was. Het
was pikdonker voor hem en eerst kon hij niets
onderscheiden, maar haast direct werd het
besef in hem levendig dat de aanwezigheid van
hem en zijn metgezellen op de brug, door een
schemerigen glans op het water zichtbaar
moest zijn voor iemand die hen bespiedde.
Toen langzamerhand zijn blik meer ingesteld
was op 't doordringen van de duisternis en in
staat vage omtrekken waar te nemen, werd
hij zich bewust dat een paar schaduwige ge
daanten op enkele meters afstand van het
begin van het brughoofd, stonden te wachten.
Een deel der vervolgers had blijkbaar een om
trekkende beweging weten uit te voeren en was
er in geslaagd hen den pas af te snijden; de
kreten van de zeevogels vóór en achter hen
waren signalen geweest, dat de troepen hun
strategische posities hadden ingenomen.
Forsyth fluisterde den ouderen man een
waarschuwing toe, dat deze de achterhoede
zou blijven vormen en wendde zich toen tot
het meisje.
Blijf op de brug, Miss Barrington, tot
ik het sein geef weg te rennen.
Kwasi-achteloos, als op z'n dooie gemak,
liep hij verder naar het begin van de brug.
Maar toen hjj de kade bereikt had, nam hij een
plotselingen sprong, zijn arm schoot met
kracht uit en op hetzelfde moment belandde
een van de loerende figuren met een plof op
den grond. De tweede belager sprong op hem
toe, toen hfl zich omdraaide zag hij het bleeko
glimmen van een mes; hij sloeg zijn rechter
arm stevig om het middel van den aanvallen
en met zijn linkerhand pakte hij de vuist vas(i
die het moordwerktuig omklemd hield. Ter
wijl hij worstelde, was de weg voor Kathlec^
Barrington en haar vader vrij, en hijgend riep
lüj het meisje toe:
Vooruit, Miss Barrington; nu hollen!
Al zijn spieren en zenuwen gespannen
om den Chinees in bedwang te houden, was
hij toch nog in staat vluchtig op te merken»
dat het meisje zijn bevel gehoorzaamde en
dat haar vader, onverschillig voor het lot, daf
den man wachtte, die zich voor de veiligheid
van zijn dochter in de waagschaal had gesteld,
haar volgde. Maar zeer duidelijk drong h~et
klinken van stemmen tot zijn bewustzijn door.
Hij wist, dat nu Barrington hem in de steek
had gelaten, zijn toestand wanhopig was en
dat slechts luttele seconden en één kans op
de duizend, tusschen hem en den dood ston
den.
Het gele gezicht, vlak bij het zijne, was al in
een grijns geplooid, in het vooruitzicht van
triomf, want de twee andere vervolgers waren
vlakbij. Maar het was juist deze duivelsche
grijns, die Forsyth een haast bovenmensche-
lijke kracht gaf. En het gelukte hem de hand
met het doodelijke mes erin, zoover achteruit
te dringen, dat zijn aanvaller gedwongen wa3
het wapen met een kreet van pijn los te laten.
Bijna op hetzelfde oogenblik dat het kletterend
op de steenen terecht kwam, had hij den Chi
nees reeds tegen den grond geslingerd, met
zoo'n geweld, dat de man met een smak tegen,
zijn beide bondgenooten aan vloog, die in een
draf te hulp schoten.
(Wordt vervolgd.)