Buitenlandsch Overzicht.
(D
F T
Z Z me"°ea
JmiÊda
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
Zuivelgerecliteii maken het huishonden gemakkelijker en goedkooper f
No. 7770
EERSTE BLAD
ZATERDAG 27 JUNI 1936
MC. PI IS®iü
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
EEN
IN
M BEN BOLT
REEDS MEER DAN
20 JAAR DE BEKENDE
NAAM VOOR HET
BESTE FOTOWERK
KEIZERSTRAAT 113 TEL.
450
De kleine staten bijeen te
Genève.
De negus naar Genève.
De binnenlandsche moeilijk
heden in Frankrijk.
Motie van vertrouwen in de
Fransche regeering.
De vredesbeweging in Engeland.
Snel prachtig bruin.
Het lot van de gebroeders Leenaers
in Abessinië.
De Democratische conventie te
Philadelphia.
64ste JAA RGANg
COURANT
Anna Paulowna 3 ™aanden blJ vooruitbet.: Heldereche Courant 1.50; Koegras,
landen ',t"I°djc P« »*P°«t 2.10. Idem per mail en overige
ZP- P 6 Weekabonnementen 12 et.
rC3P' 7 °'70,7 7®'71Modeblad reep. J 1,20, 1.50, 1.50, 1.70.
Waardeering en eril.ek op he. beleid der Engelsche regeering
Wie den vrede wil. bereide zich ten oorlog. - Het revolutionnaire
plan van v. Zeeland, den Belgischen minister-president. - De
spanning in het Verre Oosten.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 60 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct.
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct.
Wie den
vrede wil,
bereide zich
ten oorlog
Het oude spreekwoord
„Wie den vrede wil, be
reide zich ten oorlog",
doet in onze dagen weer
opgeld. Telkens weer
hoort men het verkon
digen, wij willen den
vrede en dus moeten we
een machtige bewapening hebben. Verschillen
de Britsche ministers hebben dit thema op
verschillende wijze naar voren gebracht. Het
was dezer dagen sir Samuel Hoare, die de
noodzakelijkheid van de Britsche bewapening
weer eens bepleit heeft. Aan een diner van
de Royal Empire Society heeft hij o.a. ge
zegd:
Het zou misdadig en dwaas zijn te beweren,
dat een oorlog onvermijdelijk is. Er is in
Europa zooveel ontvlambaar materiaal, dat,
hoewel geen enkel land den oorlog wenscht,
een vonk tot een ontploffing kan leiden, tenzij
een groote mogendheid, zooals Groot-Brit-
tannië, sterk genoeg is om haar invloed te
laten gelden in het belang van den vrede.
Daarom doet de regeering het uiterste en zal
zij het uiterste blijven doen om het Britsche
vlootprogramma in versneld tempo uit te
voeren. Als het Britsche leger, de vloot en de
luchtmacht bjjtijds voldoende versterkt zijn,
komt er geen wereldoorlog, Er wordt wel over
gestreden of een krachtig samengestelde vloot,
die in staat is een vijand te verslaan, de
zeeën open te houden en volkomen uitgerust
zich vrij te begeven naar elke plaats ter
wereld en zoo haar drieledige taak van be
scherming beweeglijkheid en convooi te vullen,
gebouwd kan worden nu de luchtmacht wijzi
ging heeft gebracht in de krachtverhoudingen.
Noch de marinestaf, noch ik, aldus Hoare,
zuden zoo dwaas zijn te beweren, dat de ver
dediging gelijken tred heeft gehouden met den
aanval, maar als mij gevraagd zou worden of
de opkomst van de luchtmacht de functies van
de vloot heeft veranderd en het onmogelijk
heeft gemaakt een vloot te bouwen, die haar
traditioneele taak kan vervullen, dan is mijn
antwoord: neen.
Lloyd George denkt anders over het Engel
sche beleid dan sir Samuel. Met bijtend sar
casme heeft hij reeds meerdere malen de
houding van de regeering veroordeeld en
dezer dagen heeft hij zich weer eens laten
gaan. Te Long Eaton heeft hij in een her
denkingsrede van dr. John Clifford o.a. ge
zegd:
„Wij nemen de leiding te Genève en 51
naties volgden ons, want zij zeiden: Engeland
is ontembaar en neemt nooit een zaak ter
hand zonder haar te volvoeren. Wij hebben
nooit partij- of sektegeschillen laten komen
tusschen de vlag die Engeland te Genève ge-
heschen had, maar gisteren in het Lagerhuis
werd die vlag omlaag gehaald door een ge
oefende hand.
AUTOBUSDIENSTEN
Inlichtingen WACO
Kanaalweg 137, Den He er
fEUILLETON
UIT HET ENGELSCH
DOOR
6)
Een vluchtige glimlach trok over het ge-
Zicht van den Chinees. „Het is in mijn pro
vincie gelegen," legde hij uit. „Het behoort
tot mijn werk, dingen te weten, die er mee in
Verband staan, wie komt en gaat in het
bijzonder welke vreemdelingen dat gebied be
zoeken." Hij zweeg een oogenblik, als om
deze woorden goed tot zijn gast te laten door
dringen; toen voegde hjj er aan toe. „De
Jhenschen in Young-Foo houden niet van
Vreemde duivels."
Hij uitte deze verklaring op kalmen toon,
onverschillig of de woorden als een opzette
re beleediging zouden worden opgevat, en
■Wachtte. De zendings-arts, dronk 'n paar slok
jes geurige thee voor hjj antwoordde. Daarna
«Prak hij glimlachend: „Ik kan het vooroordeel
begrjjpen. Het is niet meer dan natuurlijk,
toaar ik ben een dokter, geen prediker. Ik
kan uw zieken genezen, hun lijden verzac. -
kn en..."
„Hun heilig geloof schenden; hun gebonden
Voeten bevrjjden; hun leeren, dat het vei oo
pen van huwbare meisjes uit den booze is. s
dat niet zoo?"
"Och," gaf Forsyth goedmoedig toe, „u
"«Kt het nogal grof, geachte heer, maar dat
Drie elkaar opvolgende ministers van
buitenlandsche zaken hebben gefaald
in de taak die zjj op zich genomen hadden.
Dat is niet meer het Engeland uit de dagen
van Clifford. Nooit was de kans om het inter
nationale recht in de wereld te doen over
winnen grooter dan bij deze gelegenheid. De
grootste naties, Frankrijk en Rusland waren
met ons en wij zouden de havens en hulpmid
delen van 51 kleine en groote naties tot onze
beschikking hebben gehad. Waarom hebben
wij niet doorgezet?
Omdat de aanvaller gedreigd had terug te
slaan als wjj de sancties zouden hebben door
gezet.
Is het dus waarljjk zoo ver gekomen, dat
Engeland zjjn plicht verzaakt uit vrees voor
een blauw oog?
Het
revolutionaire
plan van
Zeeland.
Het program, dat Van
Zeeland Woensdag in de
Belgische Kamer heeft
ontvouwd en waarvan we
in ons nummer van Don
derdag een uittreksel
gaven, bevat hervormin
gen op bijna elk gebied.
Men kan zich terugverplaatst wanen in de
jaren 19181919, toen besluiten van verre
strekking, overal in Europa, zonder veel om
haal genomen konden worden schrijft de
„N. Rott. Crt.". Als Van Zeeland al zijn plan
nen zal kunnen uitvoeren, dan brengt hij zoo
veel tot stand, dat menige revolutie het met
minder heeft moeten doen.
Wat Van Zeeland nastreeft is duidelijk. Hij
wil politieke bewegingen, die op critiek van
het bestaande en op sociale ontevredenheid
berusten, den wind uit de zeilen nemen. De
omstandigheden in België boden ruimschoots
voedsel tot critiek.
Van Zeeland wil afdoend werk doen. Hij is
te knap financier, om geen zorgen te koeste
ren omtrent de oeconomische en financieele
gevolgen van dit alles. Maar dit wordt nu
blijkbaar de nieuwe leuze: Op hoop van zegen.
Dat was het motto van Auriol, den Fran-
schen minister van financiën, en het is nu
het motto van Van Zeeland. Heelemaal nieuw
het motto van Van Zeeland.
Heelemaal nieuw is het voor het overige
niet. Toen von Papen als Duitsch rijkskanse
lier, in 1932 zijn stelsel van aanzwengeling
met rijksmiddelen lanceerde, verklaarde hij
ronduit, dat het mis zou zijn, als in den loop
daarvan niet een verbetering van den alge-
meenen toestand intrad. En is het systeem
van Roosevelt anders?
Van Zeeland's hervormingsplannen zjjn ver
bijsterend universeel. Zij omvatten: Loon
regeling, betaalde vacantie, 40-urige werk
week in door den Koning aan te wijzen be
drijven, verplichte verzekering tegen ziekte
en invaliditeit; verhooging van de ondersteu
ning voor werkloozen, uitbreiding van den
leerplicht, bepalingen tegen cumulatie, ver
vroeging van het pensioen in ongezonde be
drijven; woningverbetering, arbeiderstuinen
en arbeiderskolonisatie, bouw van ziekenhui
zen, sanatoria; aanleg van nieuwe rioolstel
sels, waterleiding, zweminrichtingen en speel
plaatsen. Verder belooft Van Zeeland con
versie, goedkooper crediet, scherp toezicht op
bank- en crediet- eri verzekeringswezen, her
ziening van het statuut van de nationale
bank, schepping van nieuwe credietorganisa-
ties van overheidswege; valorisatie van land
bouwproducten, bescherming van den midden
stand, scherpe controle op wapenfabricage en
wapenhandel, op feitelijke monopolies ook,
zooals de leverantie van electrischen stroom
en brand- en meststoffen; herziening van het
stelsel der naamlooze vennootschappen, vrij
heid van geologisch onderzoek in den Congo,
kolonisatie van Belgen daar te lande. Ziedaar
zijn oeconomisch program. En daarnaast het
politieke: versterking van de stabiliteit van
het uitvoerend gezag, schepping van nauwere
banden tusschen oeconomisch leven en wet
geving, numerieke en rethorische inperking
van het parlement, schepping van het referen
dum, vervanging van koninklijke commissies
door snelwerkende koninklijke commissaris
sen, versterking van den invloed van de oeco
nomische lichamen op het bewind, en draco
nische onderdrukking van de mogelijkheid tot
een corruptieve vereeniging van politiek en
oeconomische belangen, zooals in de laatste
jaren in talrijke gevallen aan den dag is ge
komen vruchtbare voedingsbodem voor
Legrelle's sensatiezucht.
Waarlijk, wat blijft er aan agitatiestof in
het land over, als de regeering dit alles be
looft? De dictaturen zullen schrikken van dit
aangekondigde tempo!
te Nanking wil houden om Nanking en Kan
ton te verzoenen, wenscht het Zuidwesten niet
op die vergadering aanwezig te zijn. Tenzij
alle voorstellen van het Zuidwesten goedge
keurd worden en zal Kanton zich van de
vergadering terugtrekken en een beroep op
de natie doen om Kanton als zetel van de
nationale Chineesche regeering te erkennen,
waarna het anti-Japansche programma van
het Zuidwesten volledig ten uitvoer gelegd
zal worden.
Men gelooft dat deze voorstellen, die na
tuurlijk onmogelijk zijn, gedaan zijn om Nan
king ongerust te maken, en Tsjiang Kai-tsjek
te dwingen een financieel of ander accoord
ter tafel te brengen.
Volgens ervaren deskundigen is de eenige
doeltreffende oplossing van deze geheele zaak
alleen te verkrijgen door burgeroorlog.
De spanning
in het
Verre Oosten
Naar de „Times" uit
Hongkong meldt, eischt
in een geïnspireerd arti
kel, een krant, die te
Nanking verschijnt, een
strafexpeditie in het
Zuid-Westen, hetgeen een aanwijzing betee-
kent dat een dergelijke actie van de troepen
van de centrale regeering waarschijnlijk niet
lang meer op zich zal laten wachten.
De atmosfeer te Kanton is weer uiterst
zenuwachtig, en de koers van de valuta
zakt weer in. Het Zuid-Westen heeft
steeds weer eischen aan Nanking gesteld
om tot een accoord te komen, maar deze
eischen zijn zoodanig, dat het absoluut
geen doel heeft erover te beginnen.
In de eerste plaats nameljjk eischt het
Zuidwesten dat de diplomatieke betrekkingen
met Japan zouden moeten worden verbroken.
In de tweede plaats zouden de vernederende
Chineesch-Japansche overeenkomsten moeten
worden opgezegd. In de derde plaats eischt
het Zuidwesten emancipatie van de massa,
herstel van de vrijheid van het woord en van
de vrijheden van het volk. Tenslotte wordt ge
wapende weerstand geëischt tegen den aanval
van de Japansche troepen in Noord-China,
waarvoor een algemeene mobilisatie afgekon
digd moet worden.
Tenzij deze eischen opgenomen worden op
de agenda van de vergadering welke het cen
traal executief comité van de Kwomintang
Geen verzet tegen de opheffing der
sancties.
De vertegenwoordigers der zeven kleine
staten, die ook in Mei kort voor de bijéénkomst
van den Volkenbondsraad gemeenschappelijk
te Genève beraadslaagd hebben over den in
ternationalen toestand, vooral met betrekking
tot de taak in de toekomst van den Volkenbond
zgn Donderdagmiddag hier weer bijeengeko
men met het oog op de aanstaande zittingen
van den Volkenbondsraad en de Volkenbonds
vergaderingen. De Nederlandsche regeering
was vertegenwoordigd door minister de Graeff
De besprekingen werden ook Donderdag
weer door Munch geleid. Een officieele mede-
deeling werd na afloop der besprekingen van
vandaag niet verstrekt en zal vermoedelijk in
het geheel niet worden uitgegeven, daar de
ministers weldra in de volkenbondsvergade
ring de gelegenheid zullen hebben persoonlijk
door redevoeringen hun standpunt openbaar
te maken.
De ministers hebben vandaag overal de
Abessijnsche kwestie besproken. Een der
ministers deelde na afloop aan de pers mede,
dat van geen der zeven aan de conferentie
deelnemende regeeringen verzet tegen de op
heffing der sancties tegen Italië te ver
wachten is.
Uitgeleid door een talrjjke menigte
Keizer Haile Selassie is Donderdagmiddag
een trein later dan minister Eden van het
Victoria Station te Londen naar Genève ver
trokken. Er was een geweldige menigte op
de been die den negus een groote ovatie
bracht. Op het perron zei de vorst:
„Ik vertrek uit Londen naar Genève om
daar de rechtvaardige zaak van mjjn land en
volk te bepleiten. De gastvrijheid en het mede
gevoel van het Engelsche publiek waardeer
ik ten zeerste en zij zullen mij helpen bjj de
ernstige taak die mij wacht. Ik dank u allen
harteljjk voor uw betuiging van vriendschap."
Het onderhoud van Eden met den
Negus.
De Abessijnsche legatie te Londen heeft
gistermiddag een verklaring gepubliceerd vol
gens welke het onderhoud, dat Eden Dinsdag
met den Negus heeft gehad een uur duurde.
Bjj dit gesprek heef de Negus de verzekering
gekregen, dat Groot-Brittannië voort zal gaan
met de eerbiediging van het Volkenbondspact
en de annexatie van Abessinië door Italië niet
zal erkennen, doch wel het oude Abessinië
zal blijven erkennen.
De Negus sprak zijn teleurstelling uit over
het besluit der Britsche regeering de sancties
prijs te geven en hij verklaarde zich voor te
stellen krachtig bij den Volkenbond te protes
teeren tegen de opheffing der sancties.
Nog steeds stakingen.
In verscheidene bedrijven blijven de stakin
gen voortduren. Volgens berichten van het
DNB zijn ongeveer 300 arbeiders van de ma
rinewerf van St. Denis bij St. Nazaire, die
herstelwerkzaamheden uitvoerden aan boord
van vier duikbooten, in staking gegaan. De
arbeiders hebben twee loodsen in de nabijheid
van de werf bezet. Verder zouden in de Loire-
werf in St. Denis 400 arbeiders in de afdee-
ling turbinebouw het werk hebben neergelegd
Te Lyon hebben kellners, het hotelpersoneel
en de bouwvakarbeiders het werk nog niet
hervat. Dé staking van het trampersoneel is
echter geëindigd. Door de staking in de pe-
troleumraffinaderijen is het autoverkeer te
Lyon sterk verminderd.
De relletjes bij het gare St. Lazare.
Over de relletjes, die gisteren ten tweede
male bjj het gare St. Lazare hebben plaats
gevonden, weet de Times nog te melden, dat
op een zeker oogenblik de menigte zoo'n
dreigende houding aannam, dat de politie en
mobiele garde, zich genoodzaakt zagen kracht
dadig op te treden. Toen een inspecteur van
politie echter zijn manschappen het bevel gaf
de betoogers van het stationsplein te verwij
deren, weigerden deze sergeanten tot groote
voldoening van de menigte aan dit bevel ge
hoor te geven. Zij verlieten het plein, terwijl de
ongelukkige inspecteur moeizaam pogingen in
het werk stelde om de namen en adressen der
betoogers te weten te komen. De kreet: „La
police avec nous", die men den laatsten tijd
veelvuldig te Parijs kan hooren, was dan ook
aan de orde van den dag
Met 185 tegen 58 stemmen aange
nomen.
De Senaat heeft met 190 tegen 94 stemmen
de motie-Lemery inzake het sluiten van de
debatten over de buitenlandsdhe politiek ver
worpen.
De tekst van de motie luidt als volgt:
„De Senaat spreekt zjjn vertrouwen uit in
de regeering, opdat zij het vredeswerk zal
voortzetten, getrouw aan de aangegane ver
dragen en voor de nationale veiligheid en gaat
over tot de orde van den dag."
De regeering had den Senaat nog gevraagd
niet zijn goedkeuring te hechten aan deze
motie, zonder nochtans aan dit verzoek de
kwestie van vertrouwen te verbinden. Een
motie van vertrouwen werd vervolgens aange
nomen met 185 tegen 58 stemmen.
In het Lagerhuis heeft een conservatief aan
Baldwin gevraagd of hij maatregelen wilde
nemen tegen de Peace Union, die in een on
langs versohenen nummer van haar orgaan
heeft medegedeeld, dat de bond de 100.000
leden had overtroffen, die allen vastbesloten
waren als zjj dienst moesten nemen in geen
geval in een eventueelen oorlog te schieten
op wien dan ook?
Baldwin antwoordde kortaf: Neen
Geniet van licht, lucht en water,
doch wrijf U van te voren goed
in met de snelle, huid bruinende
Zjsnmefiuurt Clérne
Een geheel nieuwe vinding, die
Uw huid snel, prachtig egaal
bruint en zonnebrand voorkomt.
Flacon 90ct, Tube 60ct, Doos 50 en 25 d.
Hoopgevende berichten,
Geljjk bekend is heeft het ministerie van
buitenlandsch zaken zich dezer dagen tele-
grafisch in verbinding gesteld met de Fran«
sche regeering, met het verzoek, berichten te
mogen ontvangen omtrent de heeren J. E. M,
en J. H. M. Leenaers, die in Abessinië in
gevaar zouden verkeeren.
Thans zjjn door bemiddeling van de Fran-
sche regeering de volgende mededeelingen
ontvangen:
De heeren Leenaers, die op het oogenblik
op hun plantages vertoeven, genieten een
goede gezondheid en zjjn in staat, den moei
lijkheden, waarmede zij te kampen hebben*
het hoofd te bieden.
Een expeditie, door het Italiaansche hoofd*
kwartier naar het gebied der Aroussi gezon
den is er in geslaagd, met hen in verbinding
te komen. Ze heeft hen niet kunnen ontzetten
tengevolge van haar onvoldoende sterkte en
de onveiligheid der streek, welke het tooneel
is van voortdurende gevechten tusschen in-
heemsche Gallas en Abessjjsche bandieten
Het Italiaansche hoofdkwartier heeft het
besluit genomen, een sterke colonne, gere-
cruteerd uit de divisie Sabanda, naar deze
streek te zenden. Zij zal tot taak hebben, de
heeren Leenaers en de vreemdelingen, die bij
hen een toevlucht hebben gezocht, te bevrij
den.
Geen meerderheid meer noodig.
Na den geheelen nacht vergaderd te hebben,
heeft de organisatiecommissie van de Demo
cratische Conventie te Philadelphia besloten,
de regeling, volgens welke voor de verkiezing
van den candidaat voor de Democraten een
meerderheid van noodig is en welke regel
reeds gedurende honderd jaren gold, af te
schaffen.
ZUIVEL VOEDT'U COEDI BBHBIBBBHBBBHBBHBBMnUBi
is ongeveer het programma."
„Dus u zult die dingen in Yong-Foo, dat in
mijn provincie ligt, uitvoeren?"
De mandarjjn zweeg en staarde zijn gast
onverstoorbaar aan, toen vroeg hij:
„Ik veronderstel, dokter, dat u daar alleen
met mgn toestemming handelen kunt?"
„Die zal mij hoöplijk, niet onthouden
worden," antwoordde Forsyth rustig.
Li Weng-Ho waaide zich koelte toe. Toen
de Chinees weer sprak, was de Engelschman
verbaasd, want zijn gastheer veranderde plot
seling van koers.
„Kent u Leiand Barrington goed, Dr. For-
sjjth?"
„Neen," gaf de dokter direct ten antwoord.
„Ik heb hem vanavond pas voor het eerst in
mjjn leven gezien."
Ah!" Na dien uitroep bewaarde de man
darijn een oogenblik te stilzwijgen; daarna
vroeg hjj abrupt: „En de charmante mis
Kathleen, is zij voor u ook een vreemde?"
„Zjj was een vreemde, mijnheer. Ik hoop
dat we nu vrienden zijn."
Het gezicht van den Chinees was even
onbeweegljjk als een masker, maar toch
scheen er na de vurige woorden van den an
der een schaduw over te zijn gevallen en hjj
vouwde met vlugge bewegingen zijn waaier
dicht. Toen sprak hij met effen stem:
Dr. Forsyth, in Yong-Foo zal geen tjjd
zjjn om vriendschap te sluiten."
Maar begon Forsyth impulsief, doch
een gebiedend gebaar met de ivoren waaier
deed hem zwjjgen.
Ik zei: geen tijd. Ik zou er aan toe willen
voegen geen gelegenheid als u ten min
ste van uw werk houdt, dat, vergeet het
n et geheel van mijn genade afhankelijk
Dick Forsyth was zich ineens bewust wat
de ander bedoelde en begreep waarom de uit
nodiging geschied was. Hjj herinnerde zich
wat hjj gevoeld had, toen hij den Zoon van
het Hemelsche Rijk met het meisje had zien
praten in het Paleis der Tienduizend Zalig
heden, en wist dat hij zich niet vergist had.
Hij begreep drommels goed, dat er achter
die effen woorden een nauwelijks verborgen
dreigement lag; dat de mandarjjn met een
eigen doel zjjn vriendschap met Kathleen
Barrington verbood; en dat hjj, indien hij
niet instemde met de wenschen van den Chi
nees, dat duchtig in zijn werk voelen zou
Een gevoel van verontwaardiging, dat Li
Weng-Ho veronderstellen zou dat hjj ach tot
zulk een gemeene overeenkomst verlagen
zou, greep hem aan; maar hij hield zich in,
deed alsof hij het bedekte dreigement niet
begreep en antwoordde bedaard:
„Ik heb die genegenheid wel en ik hoop
dat ik tijd zal hebben een vriendschap te
onderhouden, die mij aantrekt."
De mandarijn vouwde met een klap zijn
waaier dicht en stond plotseling van zijn zit
plaats op. Forsyth begreep, dat het onder
houd een einde had genomen en voelde bij
instinct, dat de man voor hem voortaan zijn
vijand zou zjjn. Li Weng-Ho's gezicht echter
was even onbeweeglijk als steeds en zijn
stem klonk effen toen hij met een licht accent
sprak
„U moet mij nu excuseeren, Dr. Forsyth.
Ik heb een langen dag achter mij en ik hen
vermoeid."
Hij liep naar de gong, luidde en zei, toen
de bediende binnenkwam: „We zullen elkaar,
zonder twijfel, in Yong-Foo terugzien."
Hij boog ernstig. Forsyth beantwoordde de
buiging en nadat de bediende de zijden voor
hangsels terzijde geschoven had, verdween hjj
uit dat rijke vertrek om naar zijn eigen ka
mer te gaan.
Maar toen hij in bed lag, wilde de slaap
eerst niet komen. En toen hjj eindelijk sliep,
droomde hij van een groote spin met een
koel, uitdrukkingloos gezicht als dat van den
mandarijn, die in een geweldig groot web op
zijn slachtoffer zat te waohten. Hjj zelf
sloeg de spin ademloos gade en toen hij op
den rand van het web Kathleen Barrington
ontdekte, riep hij haar toe en wilde haar
waarschuwen; hij werd wakker van zjjn
eigen stem.
Het was morgen. De geluiden op straat zei
den hem, dat het tijd was om op te staan,
aangezien hjj dien dag per sampan naar
Yong-Foo zou reizen. Hij kleedde zich aan
en pakte de handtasch in, die hij bjj zich had.
Den geheelen tijd waren zjjn gedachten ver
vuld van Kathleen Barrington. Zou hij haar
zien? Zou hjj gelegenheid hebben haar te
spreken, voor hij wegging?
Zjjn tweeledige vraag werd kort daarop,
toen hij naar het restaurant ging om te ont-
bjjten, beantwoord. Hjj wilde juist de met
gordijnen afgesloten deuropening passeeren,
toen Li Weng-Ho uit het restaurant kwam.
De Oosterling groette hem ernstig; hij be-
anwoordde den groet en liep hét restaurant
binnen, waar Kathleen Barington de eenige
gast was. Ze zat aan het verste eind van de
groote zaal, in gedachten verdiept en met
een verontruste uitdrukking op haar knap ge
zichtje.
Ze was zoo afwezig, dat ze hem niet zag
aankomen, terwijl hjj haar tafeltje naderde;
en eerst toen hij sprak, werd ze zich van zijn
aanwezigheid bewust.
„Goeden morgen, miss Barrington!"
Bjj deze begroeting schrok ze op en lachte
toen om zichzelf.
„O! Goeden morgen, dokter. Wat hebt u
mij aan het schrikken gemaakt! Ik heb u
niet eens zien binnenkomen."
„Neen," antwoordde hij glimlachend. „Dat
merkte ik. U was zoo ingedachten verdiept."
„Ja," erkende het meisje. „Ik overwoog hoe
ik in Yong-Foo moest komen. Mijn vader is
inderhaast vertrokken gisterenavond en nu
moet ik op mijn eigen houtje gaan. Hij heeft
een briefje achtergelaten. Ik moet zoo spoe
dig mogelijk in Yong-Foo komen en de ba
gage, die hjj hier heeft laten staan, mee
nemen. Vrije overtocht is mij aangeboden..."
„Door Li Wong-Ho?"
„Ja," klonk het en het meisje keek hem
verbaasd aan. „Hoe weet u dat?"
„Ik vermoedde het," antwoordde hjj, „ik
ontmoette den mandarijn, toen hij uit het
resaurant kwam."
Hij zweeg even, vervolgde toen bedaard:
„Miss Barrington, als ik u was, geloof ik
niet, dat ik dat aanbod zou accepteeren."
„Dat wil ik ook liever niet." Er was een
verontrustende uitdrukking op het meisjes
gezicht. „Maar het is moeiljjk om te weige
ren. Li Weng-Ho is 'n vriend van mjjn
vader..."
„Hoe wist hij, dat u op reis gaat? Hebt u
hem dat verteld?"
„Neen. Maar 't schijnt, dat hjj mijn vader
gisterenavond gesproken heeft eer hij weg
ging..." Ze zweeg toen ze naar het gezicht
van den arts keek. Wat is er?"
„Er viel mjj iets in," antwoordde hjj op
luchtigen toon, maar toen hjj zich afvroeg
of er eenige verstandhouding bestond tus
schen Barrington en den mandarijn, voelde
hij zich ernstig gestemd. Doch hij voegde er
levendig aan toe: „Ik geloof, dat ik die
moeilijkheid wel voor u kan oplossen, als u
geen bezwaar hebt de reis naar Yong-Foo te
maken in een sampan van de zending."
Het meisje lachte opgelucht. „Ik zou het
erg prettig vinden."
Dr. Forsyth keek op zjjn horloge. „Wij
gaan over twee uur weg dan kunt u zeker
wel klaar zjjn. Er gaan nog twee dames
mee, ik zelf ga ook mee. De dames moeten
naar Fong-Chin, dus voor we daar zjjn is ei#
niet zooveel ruimte..."
„Het zal in ieder geval beter zjjn dan in
Li Wong-Ho's woonschip," viel ze hem glim
lachend in de rede.
„Veel heter," stemde hjj ernstig- toe.
„Excuseert u mij dan, Dr. Forsyth. IK
moet nog toebereidselen maken voor mijn
vertrek. Over een uur ben ik klaar."
„Mooi," antwoordde hij. „Dan hebben we
tijd in overvloed om naar de zendingsboot te
gaan."
Nadat zij verdwenen was, zette hjj zich
aan een der tafeltjes en bestelde zjjn ontbijt.
Terwijl hij at, was hij in gedachten verdiept*
maar niet zoozeer, dat het hem ontgaan was
dat een, in rijk livrei gekleede Chinees twee
maal binnengekomen was om het grooter
wordende aantal gasten op te nemen en weer
te verdwijnen. En toen hjj het restaurant
verliet, verraste hij den man, terwijl deze in
onderworpen houding van een dienaar van Li
Weng-Ho stond. Forsyth maakte daardoor
voor zichzelf uit, dat hjj de bediende van den
mandarijn was. Hij twijfelde er dan ook niet
aan, dat Li Weng-Ho's dienaar instructies
had gekregen een oogje op hem en Kathleen
Barrington te houden.
Dit feit werd anderhalf uur later bevestigd,
toen het meisje door hen begeleid, in een
sampan stapte en dezelfde man haar een
briefje overhandigde. Ze nam het aan, las het,
schudde toen haar hoofd en zei een paar
woorden tegen den boodschapper. De man
protesteerde eerbiedig, maar het meisje ne
geerde hem, en wendde zich tot Forsyth*
waarna zjj aan boord van de sampan ging,
(Wordt vervolgd.) j
