Buitenlandsch Overzicht
„DE UNIE
GRATIS
EEN ONS GEURIGE
UNIE-THEE
AKKERTJES
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
CHINA
AUTOBUSDIENSTEN
naarHOORN, EDAM,AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
EEN
IN
m B E N B O LT
Nicaragua treedt uit den Volkenbond
De besprekingen te Genève
Een verklaring van den
negus aan den Volkenbond.
Bij den negus.
AKKER-CACHETS
DEN HELDER, SPOORSTRAAT 3
Van Maandag, 29 Juni
t/m Zaterdag, 4 Juli
Wederpm een bijzondere Aanbieding!
Bij aankoop van f1.-* winkelwaren*
waaronder een ons Unie-Thee
(VAN DEZELFDE KWALITEIT)
jN.V. UNIE-WINKEL-MAATSCHAPPIJ
De binnenlandsche moei
lijkheden in Frankrijk.
De stakingen in Frankrijk.
De Arabische opstand in
Palestina.
Abonnement per 2 maanden bi) vooruitbetBeldersche Courant 1.60; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.
NederL Oost- en West-Indië per zeepoet 2.10, Idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 et
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70,11.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekening No. 16066.
ADVERTENTIËN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst);
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct. per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct. (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Een moeilijke week voor Genève. De conferentie te Montreux
stelt Turkije teleur. - Een redevoering van Roosevelt.
Voor Genève breken
er uiterst moeilijke
dagen aan. Onder het
oog van den keizer van
Abessinië zal men de
Abess|jnsche zaak af moeten doen, zal men
terug moeten trekken, na de erkenning, dat
de hulp van den Volkenbond niet heeft ge
baat. De Negus staat nog steeds op het stand
punt, dat Abessinië nog onder de Abessijnsche
regeering staat en hij wil van een verovering
van Abessinië door Italië niets weten. Ken
merkend in deze is de verklaring, elders in
dit blad, waar de keizer nog eens uitdrukke
lijk zegt, nooit en te nimmer afstand van z|jn
kroon te zullen doen en waarbij h|j er op
wijst, dat slechts een klein gedeelte van
Abessinië door de Italianen bezet is.
De N.R.Crt. schrijft:
De vergadering van de Assemblée van den
Volkenbond in October, over de Abessijnsche
kwestie, was verheffend van eensgezindheid
en, in daden zich uitende, geestdrift voor het
recht. Het staat zeer te vreezen, dat de
Assemblée van de volgende week een anti-
Climax zal vertoonen.
Wij nemen graag aan, dat de, uit Rome
komende hoofdgedelegeerde der Argentijnen,
evenzeer vervuld is van Ijver voor de leer van
Stimson, die de erkenning van de verovering
van Abessinië verbiedt, als van begeerte om
te bewijzen, dat deze verovering juist niet
onder die leer valt. W|j hopen niet, dat deze
opzet zal slagen. Een ronde erkenning van
z|jn nederlaag kan de Volkenbond zeer wel
verdragen. Dat kan er stellig nog bij. Een
poging echter tot redding van den schijn, met
behulp van advocaat-van-kwade-zakenachtige
rechtsverdraaiïng, zou in zijn uitwerking on
eindig veel verderfelijker z|jn voor den Vol
kenbond dan welk fiasco ook. De teleurstelling
der wereld mag nog gewekt worden, niet haar
weerzin! Er zijn aanhangers van het fiasco te
Genève, en er z|jn zeker ook aanhangers van
spitsvondige rechtsverdraaiïng. De aanhangers
van het voortzetten van den strijd voor het
recht zullen zeer schaarsch geworden zijn. Zij
hebben geen kans meer. Daarom moet men
op de overwinning van de aanhangers van
het tot de noodzakelijkste grenzen beperkt,
eerlijk fiasco hopen.
Over de herziening van den Volkenbond,
die ook in deze zitting ter sprake komt,
Schrijft het blad o.m.:
De herziening is op zich zelf niet zoo ge-
Wichtig, omdat het functioneeren van den
Volkenbond nog heel lang meer van de ge
zindheid van zijn leden dan van de letter van
z|jn bepalingen zal afhangen. Hoeveel ruimte
het tegenwoordige handvest biedt, is juist in
de Abessijnsche aangelegenheid gebleken. De
cardinalen oliesancties is niet gestrand op het
statuut, maar op de houding van bepaalde
leden. Zeker, er zou verbeterd kunnen worden;
men zou het voor tal van staten moeilijker
kunnen maken zich aan hun mortele ver
plichting te onttrekken, onmogelijk maken
kan men dat niet. Maar het gevaar bestaat,
als men aan het handvest gaat roeren, men
meer verliest dan wint. Dat hangt ook weer
met de gemoedsgesteldheid van allerlei leden
samen, men ziet het, nu men van herziening
spreekt, merkt men onmiddellijk twee stroo
mingen op; een die versterken en een die
verzwakken wil. Weegt het risico van een
herziening tegen de mogelijke voordeelen op?
Onze regeering heeft eens daarvoor gewaar
schuwd. Om deze reden meende zij zelfs een
losmaking van het verdrag van Versailles,
hoe onsympathiek ons allen overigens de ver
binding daarmede zijn moge, niet te moeten
bepleiten. Wat toen wijsheid was, is het onder
de tegenwoordige verwarrende omstandig
heden zooveel te meer.
Wij gelooven, eerlijk gezegd, dat een
herziening, en daarna de onmiddellijke
ratificatie van eventueele resultaten, heel
weinig kans hebben tot stand te komen.
Eden,
de Engelsche minister van buitenlandsche
zaken, die de hervorming van den Volkenbond
te Genève zal bepleiten.
Verdwijnend
optimisme.
Turkije, dat langs of-
ficieelen weg herziening
van verdragen bepleit en
daardoor een bescha
mend lesje geeft aan
Duitschland, Italië en andere landen, heeft
nog niet veel eer van z|jn initiatief.
Het optimisme in Turkije aldus meldt
de Times uit Konstantinopel betreffende
een spoedig bevredigend resultaat van de
conferentie te Montreux vermindert. Men had
wel moeilijkheden bij technische kwesties
voorzien, maar geen ernstige bezwaren om
politieke redenen verwacht tegen de Turksche
voorstellen.
De Turksche openbare meening ondervond
dus een schok, toen uit Italië werd gemeld,
dat men daar de conferentie niet beschouwd
als handelende op normale wijze, daar op die
conferentie een voor de Middellandsche Zee
zeer belangrijk probleem behandeld wordt in
afwezigheid van een groote Middellandsche
Zee-mogendheid en met veronachtzaming van
de officieele reserves, welke de Italiaansche
regeering heeft gemaakt. Onmiddellijk na de
ontvangst van dat nieuws uit Italië heeft het
officieele Turksche persbureau een commu
niqué gepubliceerd, waarin herinnerd wordt
aan het feit, dat de Turksche minister van
buitenlandsche zaken Tewfik Rtisdü Aras in
het openbaar heeft verklaard, dat hij hoopte,
dat Italië op de conferentie aanwezig zou zijn
FEUILLETON
UIT HET ENQELSCH
DOOR
6)
Forsyth gaf onmiddellijk een order aan het
hoofd van de familie, die de sampan als
woonschip gebruikte, waarna de boot zich in
beweging zette. Terwijl ze door het stille
water van het kanaal gleden, keek Dick
Forsyth het meisje aan.
„Was dat briefje van Li Weng-Ho?"
„Ja," antwoordde ze. „Die man is een van
rijn bedienden. H|j wenscht, dat ik met hem
meeging naar de boot van z|jn meester."
Ze gingen door een netwerk van kanalen,
heele straten van booten, waar het krioelende
uitheemsche leven van Canton zich afspeelt,
onder verschillende fantastische en wankele
bruggen door, en voorbij vroolijk versierde
drijvende amusementspaleizen, tot ze de rivier
bereikten, waar ze enkele minuten later naar
een groote, proper-uitziende, wit gesohilderde
boot gebracht werden, over de reeling waar
van een paar Engelsche meisjes, met oogen
stralend van nieuwsgierigheid, het leven om
hen heen gadesloegen.
„De zendingsboot," zei Forsyth glimlachend.
,,En die twee meisjes zjjn de passagiers voor
Fong-Chin. Ik hoop, dat u ze aardig vindt. Ze
kennen China niet zoo goed als u, ze z(jn pas
bier."
Aan boord van de sampan gekomen, stelde
Forsyth Kathleen Barrington aan de twee
dames van de zending voor en toen ze met
elkaar begonnen te babbelen, ging hjj weg
om een oogje te houden op het inladen van
de bagage. Het viel hem op, dat er zooveel
was, maar h|j vond een verklaring in de ver
onderstelling, dat een gedeelte er van handels
waar moest z|jn. Toen alles ingeladen was,
werden de kabels van de sampan losgeworpen,
de Zuidenwind bolde de zeilen en het vaar
tuig werd stroomopwaarts gevoerd, waarna
het de Pi-Kiang ingedreven werd, de groote
Noordeijke rivier, die verbinding vormt naar
Fong-Chin en het meer afgelegen Yong-Foo.
Terwijl dit gebeurde werden Forsyth's
oogen getroffen door een groote jonk met een
dubbel stel driehoekige zeilen. Hjj nam zijn
kijker, richtte dien op de Jonk en zag, dat
de kleuren van de boot dezelfde waren als
van de livrei van Li Weng-Ho's bediende; en
h|j twijfelde er niet aan of het was de jonk
van den mandarijn, een feit, dat hem, toen de
sampan over de wijde wateren zeilde, ernstig
aan het denken bracht.
IV.
Brood op de wateren.
Laat in den middag ging de wind liggen, de
bemanning haalde de roeiriemen te voor
schijn en roeide de sampan naar een groot
dorp, waarvan de pagode al van verre te zien
was. Toen z(j naderbij kwamen, klonk trom
geroffel over het water tot hen door, For
syth legde uit, dat er feestelijkheden aan den
gang waren, waarna een der nieuw aangeko-
menen den wensch te kennen gaf, aan land
te gaan.
„Dat wilde ik Juist voorstellen," antwoord
de h(j. „Er is hier een zendingsstation, waar
en waarin voorts verklaard wordt, dat „helaas
de bespreking van vraagstukken, die van
vitaal belang zijn voor andere landen, niet
kunnen worden uitgesteld zoolang Italië dat
wenscht".
Na vervolgens een uiteenzetting te hebben
gegeven van den slechten toestand in de
wereld, die verduisterd wordt door achter
docht en onverdraagzaamheid, zeide spreker,
dat de Amerikanen in 1776 een einde gemaakt
hebben aan de autocratische politiek, doch
dat sindsdien door de opkomst van de machi
nes, spoorwegen en electriciteit een nieuwen
vorm van despotisme over Amerika gekomen
was, ditmaal op oeconomisch gebied. Een
kleine groep heeft de volledige contröle in
handen van alle goederen, geld, arbeid en zelfs
over het leven van de anderen. De verkiezin
gen van 1932 gaven ons de volmacht om een
einde te maken aan dit despotisme en wij
maken er een einde aan.
In andere landen hebben de menschen, die
vroeger vochten voor hun vrijheid, naar het
schijnt dien strijd opgegeven. Zjj hebben de
erfenis van hun vrijheid verkocht voor een
illusie. Ze hebben hun democratie opgegeven.
Ik geloof in het diepst van mijn hart, dat
alleen onze strijd en ons succes hun opnieuw
hoop kunnen geven. Zij beginnen te bemer
ken, dat wij in Amerika een grooten oorlog
voeren, niet alleen tegen de oeconomische ont
binding en demoralisatie, maar ook voor de
handhaving van de democratie.
Om te strijden, om voor ons zelf en voor
de wereld deze groote regeeringsvorm te
handhaven, aanvaard ik de candidatuur, die
gij mij aanbiedt en stel ik me zelf met u in
dienst om dezen strijd verder te voeren.
Redevoering
van
Roosevelt.
In Amerika wordt op
het oogenblik een felle
strijd gestreden voor hét
presidentschap. De te
genwoordige president,
Roosevelt, schijnt het
baantje, niettegenstaande de ernstige moeilijk
heden waartegen hij heeft te strijden gehad en
de vele teleurstellingen, nog niet moe te zijn.
Hij verdedigt z|jn candidatuur tenminste op
heftige wijze tegenover z|jn tegenstanders.
Zaterdag heeft Roosevelt op de Democratische
conventie te Philadelphia voor een enorme
menschenmenigte een rede gehouden, waarin
hij begon met zijn candidatuur te aanvaarden.
Alf. E. Smith,
de bestrijder van de herverkiezing van
president Roosevelt.
Naar Reuter uit Genève meldt, is Nicara
gua uit den Volkenbond getreden. De regee
ring van Nicaragua heeft geen toelichting
gegeven van dit besluit.
Minister de Graeff candidaat voor
het voorzitterschap van de Assemblée?
De kwestie van de benoeming van den
voor van de Volkenbondsvergadering is nog
niet geregeld. Behalve Bruce, die op het
oogenblik de conferentie te Montreux presi
deert, noemde men Zaterdagavond als can-
didaten voor het voorzitterschap Politis, mi
nister de Graeff en Monteiro.
De negus zou in verbinding staan
met de regeering in Abessinië.
Ras Nassiboe heeft in opdracht van den
negus een verklaring aan den Volkenbond
doen toekomen, waarin de negus zegt, dat
minder dan de helft van het grondgebied van
Abessinië op dit oogenblik door de Italiaan
sche tropen bezet is en dat zelfs dit gedeelte
nog niet in hun bezit zich bevindt, daar
slechts hier en daar vijandelijke troepen ge
kampeerd z|jn.
De Abessijnsche troepen hebben hun
verzet voorloopig moeten staken wegens
gebrek aan wapenen en munitie, doch
deze tijdelijke stilstand mag niet be
schouwd worden als opgeven van den
strijd, noch als de erkenning van een vol
dongen feit.
De negus deelt verder mede, dat zich in het
niet bezette deel van Abessinië een regel
matige regeering bevindt, die door den negus
zelve is gevormd en aan wie de negus de
noodige volmachten voor het bestuur over het
land en voor de handhaving van het gezag,
heeft toevertrouwd. De negus staat in ver
binding met deze regeering. H|j herhaalt ver
der, dat hij geen afstand van z|jn rechten
heeft gedaan. Daarom verlangt hij nogmaals
namens het Abessijnsche keizerrijk als lid van
den Volkenbond de eerbiediging van territo
riale integriteit en van de politieke onafhan
kelijkheid. De negus heeft ook nimmer er
van afgezien om van alle Volkenbondstaten te
verlangen, de naleving van de aan Abessinië
gedane en in het Volkenbondsverdrag nader
omschreven beloften, op welke naleving Abes
sinië door z|jn toetreding tot den Volkenbond
recht heeft.
H|j zal nooit aftreden.
Een verslaggever van het Journal is in
het salonrijtuig van den negus van het Noor
der-station tot het Gare de Lyon gereisd. Een
dame bood hem roode rozen aan en de negus
in grijzen schoudermantel bladerde in een
boek, of keek naar buiten en snoof de geur
Met een doosje "AKKERTJES" bij U
loopt Ge geen kans Uw reis te be
derven door: hoofdpijn, kiespijn,
spier- oi zenuwpijnen, vrouwen-
pijnen, „wagenziekte", 'n kou, enz.
Koker met 12 stuks 62 ct. Zakdoosje, 3 stuks 20 ct.
BOVENDIEN OP DE MEESTE WINKELWAREN
15 KORTING
'Uitgezonderd Sufker, Roomboter, Margarine, Slaofio,
m éAm
'I
WMmiM
U,W. 66
der bloemen in. Een secretaris verzekerde
den journalist, dat de keizer, heel moe was
van alle recepties te Londen en zich zeker
niet daar te stede zal vestigen. De negus
bevestigde hem nooit te zullen aftreden en
zich overtuigd te houden, dat het Fransche
volk hem zal helpen om van den Volkenbond
recht te verkrijgen.
Nog 153.000 stakers.
Volgens een mededeeling van het ministerie
van binnenlandsche zaken bedroeg het aantal
stakers in geheel Frankrijk Vrijdag nog ruim
153.000.
Twee dooden te St. Nazaire.
Volgens een bericht van de Intransigeant
heeft de staking onder de arbeiders van de
scheepswerven en metaalfabrieken te St. Na
zaire twee dooden geëischt. Een schilder werd
tijdens een vergadering van de stakers zoo
zeer door woede gegrepen, toen h|j twee ar
beiders deze vergadering zag verlaten, dat hij
een mes trok en hen beiden doodstak.
De staking te Marseille geëindigd.
De staking te Marseille is naar het sch|jnt
1
geheel bijgelegd. Sinds gistermorgen is hej)
verkeer in de haven weer normaal. Zes mail*
schepen hebben gisteren de haven veriateil
en een aantal andere, waaronder verscheidene!
buitenlandsche schepen zijn binnengeloopen.
Wederom een trein beschoten.
De avondtrein op het traject LyddaJeru*
salem is Zaterdagavond wederom door Ara>
bieren beschoten. Nabij Azzoen, in Noord-
Palestina, vuurden troepen op een verdachtél
bende Arabieren, waardoor een Arabier werd
gedood en een tweede gewond. Verder werd
b|j Khan Lubban een gewapend Arabier door
een militaire patrouille doodgeschoten.
Een invloedrijk lid van de hooge Arabisch^
commissie, verklaarde, dat de algemeene toe-
stand erger wordt. De Arabieren houden aisi
op den eersten dag vast aan hun eischen eg
de staking zal worden voortgezet indien dë
regeering niet overeenkomstig deze eischeii
handelt.
Van andere z|jde wordt medegedeeld, da|j
de toestand dezelfde blijft. De energieke maat*
regelen van de regeering schijnen wel de aan*
vallen van de Arabieren te doen verslappen,
doch men verwacht nog geen einde hiervan.
een vriend van mij een hospitaal heeft. We
zullen zijn provisikast plunderen en er bleven
eten." Hij keerde zich lachend tot zijn nieuwe
vriendin. „Wat zegt u er van, miss Barring
ton?"
„Ik zou het heerlijk vinden," antwoordde
deze opgewekt.
Toen het anker uitgeworpen werd, was de
schemering al ingevallen; het licht van vroo
lijk gekleurde lantaarn flikkerde langs de
kust en terwijl zij landden klonk het geroffel
der trommels luider. De straten waren tjok
vol. Onder het voortwandelen werd het
lawaai steeds grooter; nu hoorden zij lachen
en schreeuwen en kreten van opgewonenheid.
Geknal weerklonk, een regen van gouden
vonken viel hoog boven hun hoofden neer en
plotseling verscheen om een hoek een
vreemdsoortig geïllumineerd dier, vijf en
twintig voet lang, dat zich, al kronkelend en
wringend een weg baande door de straat.
„Lieve deugd!" riep een der Engelsche
meisjes, „wat is dat?"
„Een papieren draak," lachte de dokter.
„Laten we aan den kant gaan, anders ver
slindt hjj ons nog."
Halthoudend trok hij het heele gezelschap
tegen een winkel aan, waar ze goed in den
schemer stonden, want hjj was lang genoeg
in China geweest om te weten, dat de bevol
king, wanneer ze in feeststemming is, tot
allerlei baldadigheid geneigd is. Kahleen Bar
rington wist dat ook, ze was zich bewust,
dat een menschenmenigte, zooals zich nu
door de straten drong, korte metten met do
„vreemde duivels" zou maken.
„Neem zoo min mogeljjk notitie van wat er
gebeurt", fluisterde ze den Engelsche meisjes
toe, terwjjl ze tusschen hen in ging staan. Ge
lukkig was de menigte te zeer verdiept in de
groteske kronkelingen van den draak om de
vreemdelingen op te merken. Toen het trom
geroffel, het geknal en gespetter van het
vuurwerk en het lawaai der menschelijke
stemmen verminderde, 't monster verdwenen
was en de straat leeger werd, vervolgden de
vreemdelingen hun weg.
Ze kwamen plotseling in 'n rustige straat,
die heel donker was, na de straat met al die
lantaarns; Forsyth bleef voor een hooge
schutting staan en klopte luid op de deur.
Even daarna hoorden ze het geluid van zachte
voetstappen op het grint en toen de dokter
weer klopte, vroeg een stem in het Chineesch.
„Wie is daar?"
Forsyth antwoordde, de stem zei iets terug,
daarna verwijderden de voetstappen zich weer.
Een van de anderen fluisterde:
„Uw vriend is een voorzichtig man,
dokter."
„Hij is verstandig op een avond, dat er
feest is! De menschen hier zjjn nogal vijandig.
Hijmaar wie komt daar?"
Een draagstoel werd door twee mannen de
stille straat binnengedragen, voor en achter
bungelde een lantaarn. Naast den stoel liep
een derde man, die iemand van gezag bleek
te zijn, want, nu de kleine stoet bjj de poort
van het ziekenhuis kwam gaf hjj een bevel,
waarop de dragers den stoel neerzetten. Ter
wijl zjj dit deden, hoorden de Engelschen een
klaageljjk gekreun.
Forsyth ging een stap naar voren.
„Wat is er?" vroeg hjj in de taal van het
land.
„Mijn dochtertje Nang-Kung", antwoord
de een beschaafde Chineesche stem. „Ze is erg
ziek. Haar voetjes zjjn gebonden
Forsyth liet een uitroep van ergernis hoo-
ren, haakte vlug een der lantaarns los en
hield die boven den open draagstoel. Hjj zag,
dat de inzittende 'n Chineesch meisje was van
een jaar of zeven. Ze was rijk in zijde gekleed,
maar haar gezicht was doodsbleek en onder
haar oogen waren donkere kringen. Terwjjl
het licht op haar viel, openden zich de oogen,
die donker waren en vol tranen stonden, en
weer kwam een pijnlijk gekreun over de witte
lippen.
„Och, dat arme kind!" fluisterde een van
de Engelsche meisjes. „Het is zeker erg ziek!"
„Er zijn duizenden kinderen in China, die
er zoo aan toe zijn," vertelde Kathleen Bar
rington.
„Hallo, Forsyth!" kwam een stem van over
den muur. „Ben jij daar, kerel?"
„Ja, Burrit met gezelschap."
Een houten afsluitboom werd teruggescho
ven, de poort ging open en een lange magere
man met een lantaarn in z|jn hand, werd
zichtbaar. Voor hjj hem goedendag kon zeg
gen, kwam Dick Forsyth tusschenbeide.
„Bekommer je niet om ons, kerel. Hier is
iemand anders met een kind, waarvan de
voeten gebonden zijn. Schijnt een autoriteit te
zjjn en het kind ls er naar aan toe. Schenk
daar eerst je aandacht aan; wij gaan onzen
weg wel."
Hjj sprak met de meisje en ging een groot
huis binnen, waarvan de benedenvensters ver
licht waren. Hjj wilde juist vertellen, dat Bur
rit ongetrouwd was, toen de Amerikaan hem
achterna kwam.
„Ik heb je noodig, Forsyth. Wat een geluk!
De man, die je zag, is een mandarjjn en
heel gezien in de streek. Meer dan eens heeft
hij gedreigd het hospitaal met den grond ge
lijk te maken; nu brengt hjj me zjjn eenig
kind, zijn oogappel, dat voeten heeft, die weg
rotten. Als we ze konden redden
„Dat moet eenvoudig!" zei Forsyth, terwjjl
hjj naar de deur riep: „U moet ons excusee-
ren, dames
Misschien kunnen wjj helpen," stelde een
van de Engelsche meisjes voor.
„Kent u de taal?" vroeg de Amerikaan
bruusk,
„Ik wel," antwoordde Kathleen Barrington
rustig.
Dr. Burritt wierp haar een stuggen, goedf
keurenden blik toe en sprak: „Mooi. Als u dag
dat arme meiske probeert te kalmeeren, ma*
ken wjj alles klaar. Kom mee."
Door de twee doktoren vergezeld, liep rg
naar een kamer, als ziekenzaaltje ingericht
waar vier bedjes stonden, in een waarvan hel
kleine patiëntje lag te kreunen van pijn. Bur»
ritt wees naar het bedje en fluisterde
Kathleen toe:
„Praat wat met haar. Doe wat u kunt. Zg
heeft ontzettende pijn en is bang van ons. We
z|jn over tien minuten klaar."
Alleen gelaten met het kind, begaf Kg*
thleen zich naar het bedje. Het meisje had dë
oogen gesloten. Haar donkere wimpers waren
nat van tranen en een klaaglijk gekreuil
kwam over haar lippen. Kathleen stond een
oogenblik stil, door medeljjden bewogen; toeg
ging ze op een bankje zitten en nam de hand
van het kind in de hare.
„Kleine bloem!" zei ze met rustige stem.
Het meisje opende de oogen, die vol ven»
wondering op Kathleen gericht werden, maat
eensklaps kromp ze weer ineen door de hé»
vige pjjn.
„Mjjn voeten," fluisterde ze. „Ze branden
zoo."
„Ja, ik weet het. Maar de dokter komt. Hjj
zal ze losmaken van de windsels, dan bran
den ze niet meer. Je moet niet bang zijn,,
kleintje!"
„Neen als u Lij me bljjft. Ik weet niet
wie u bent, maar ik houd van u."
4RHW*
(Wordt vervolgd.);
