Buitenlandsch Overzicht.
DE UNIE
GRATIS
ONTBIJTKOEK
AKKERTJES
Zoo'n erge Hoofdpijn?
EEN GROTE ATTRACTIE!
BEN HEERLIJKE GROTE
CHINA
REIST PER WACO-
64ste JAARGANG
AUTOBUSDIENSTEN
Raar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Volkenbondsvergadering en
Volkenbondsraad
Een pijnlijk slot van de besprekingen
i_nnmwyiynu-n 'I u~i ~irr
DEN HELDER, SPOORSTRAAT 3
Van Maandag, 6 Juli
t/m Zaterdag, 11 Juli
Bij aankoop van minstens 11.- winkelwaren*
N.V. UNIE. WINKEL. MAATSCHAPPIJ
Churchil over de toekomst van den
Volkenbond.
Duitsch antwoord op
vragenlijst blijft nog uit.
EEN
IN
H B E N B O LT
COURANT
jtv ,<£L v*.
Abonnement per 3 maanden bij vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland f 2—,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
ADVERTENTIËN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Het tragisch einde van deze Volkenbondsvergadering. De
weinig zeggende resoluties, waar overeenstemming over verkregen is.
Het AbeS'
sijnsch conflict
afgedaan.
Deze Volkenbondsver
gadering is eigenlijk ge
ëindigd, zooals we ons
dat hadden voorgesteld,
n.1. zonder eenig resul
taat voor Abessinië.
Men heeft den Negus, om een populair uit
drukking te gebruiken, in z'n hemd laten
Staan. Men heeft hem niet gezegd met welke
boodschap hij naar zijn volk terug zou kunnen
keeren, men heeft hem een Volkenbonds-
leening geweigerd, om den strijd tegen den
aanvaller verder te financieren. De keizer kan
naar Londen terug gaan en mediteeren over
de tragiek van zijn verwachting op menschen
gesteld. De Volkenbond heeft zich in deze
heele geschiedenis van zijn zwakste zijde doen
Jtennen en het is eigenlijk geen wonder dat
de mogendheden tot bewapening over gegaan
Zijn, omdat men het vertrouwen in gemeen
schappelijke actie verloren heeft en dus
meent zich te moeten wapenen om in eigen
kracht verdediging te zoeken, 't Is treurig,
maar waar.
Deze zitting is nu door twee incidenten
van ongewone heftigheid gekarakteriseerd
zoo schreef de N.R.Crt. Zaterdagavond. Een
derde heeft er zich intusschen nog bijgevoegd
zooals men elders kan lezen. Alle goede din
gen bestaan uit drieën, zooals men weet.
Eerst was het Italië. Maandag was het, in
bijzonder tragischen vorm, de Tsjechische
persfotograaf Lux. De vergadering is diep
onder den indruk geweest van het gebeurde.
Zelfs opmerkelijk, diep nadat zij de beteekenis
ervan had leeren kennen. Een Duitsch-
sprekende Jood had zich in de zaal van het
geen hg als wereldgericht beschouwde, door
de borst geschoten als protest tegen het lot
van zijn geloofsgenooten in Duitschland. Men
zag veel minder het overspannene in de daad
dan haar beteekenis als schreeuwend teeken
des tijds. Er werd weinig maar diep ernstig
over gesproken. Er was groote belangstelling
Voor den toestand van den ongelukkige, die
Inmiddels overleden is.
In de Assemblée hebben velen het woord
gevoerd, zooals in vroeger dagen. Ontegen
zeglijk heeft het debat er zeer toe bijgedragen
de gemeenschap voor te lichten omtrent de
stemming van de leden van den Volkenbond.
Het is mogelijk geworden, die algemeene
Stemming is een resolutie neer te leggen, wat
In den beginne haast een hopeloos werk leek.
He stemming onder de kleine leden is aan
zienlijk vaster gebleken dan men tevoren
Verwacht had. De ontmoediging ten opzichte
Van de bruikbaarheid van het Handvest was
aanzienlijk groot. Van een neiging om den
Volkenbond door verzwakking van zijn Hand
vest te ontmannen is weinig meer gebleken.
Zonder weerklank bleef het denkbeeld den
Volkenbond universeel te maken door de ver
plichting tot daden van het Handvest tot een
Verplichting tot woorden te verdunnen.
Wij gelooven ook niet aan wat daarmede te
bereiken ware. Amerika bijv. is wel bevreesd,
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
door den Volkenbond in zijn tegenwoordigen
vorm in gevaarlijke avonturen te worden mee
gesleept, dat is waar, maar tegelijkertijd
verlangt het van den Volkenbond dat deze
toch zelf tot gevaarlijke avonturen bereid is
en acht het zijn onthouding van deelneming
telkens weer gerechtvaardigd als de Volken
bond even voorzichtig blijkt als Amerika zelf
is. Dat is zoowel in de Mantsjoerijsche als in
de Abessijnsche kwestie aan den dag ge
komen. Een universaliteit, wier voornaamste
sanctie in een uitsluiting zou bestaan, zou op
geen enkelen staat met booze bedoelingen in
druk kunnen maken. Bovendien ware door die
straf weldra de universaliteit gebroken, wat
op den duur de reden zou blijken om haar
weer eens te herstellen.
De Fransche minister van buitenlandsche
zaken heeft dan ook zeker de groote meerder
heid uit het hart gesproken, toen hij ver
klaarde belangrijke wijzigingn in het Hand
vest niet noodig te achten.
De vergadering van
den Volkenbond heeft in
zijn slotzitting, nog een
tweetal resoluties aan
genomen, van zeer wei
nig zeggenden aard.
Wij laten den tekst van de resoluties hier
volgen:
De eerste resolutie heeft den volgenden in
houd:
De Volkenbondsvergadering,
1. opnieuw bijeengeroepen op initiatief van
de Argentijnsche regeering om den toestand
te onderzoeken die voortspruit uit het Itali-
aansch-Abessijnsche geschil;
2. actie nemend van de mededeelingen en
verklaringen die haar in dit opzicht gedaan
zijn;
3. vaststellend dat verschillende omstandig
heden belet hebben de integrale toepassing
van het Volkenbondsverdrag;
4. vast gehecht blijvend aan de beginselen
van het Volkenbondsverdrag, die eveneens
hun uitdrukking vinden in andere diploma
tieke acten, zooals de verklraing van de Ame-
rikaansehe staten van 3 Augustus 1932, die de
regeling van territoriale kwesties door ge
weld uitsluiten;
5. verlangend het gezag van den Volken
bond te versterken, door de toepassing van
deze beginselen aan te passen aan de lessen
der ondervinding;
6. overtuigd dat de werkelijke doeltreffend
heid van de veiligheidswaarborgen, die de Vol
kenbond aan zijn leden aanbiedt, moet ver
hoogd worden;
spreekt den wensch uit, dat de Volkenbonds
raad:
a. de regeeringen der Volkenbondsstaten
zal uitnoodigen, om aan den secretaris-gene
raal zooveel mogelijk voor 1 September, alle
voorstellen te doen toekomen, die zij meenen
te moeten aanbieden, met het doel om de in
werkingstelling van de beginselen van het
Volkenbondsverdrag te vervolmaken in den
geest en met de beperkingen, die boven zijn
aangeduid;
b. aan den secretaris-generaal zal op
dragen de bedoelde voorstellen te onderwer
pen aan een eerste studie en in het bijzonder
deze te rangschikken;
c. rapport zal uitbrengen aan de Volken
bondsvergadering, tijdens haar komende zit
ting, over den toestand van het vraagstuk.
De tweede resolutie heeft den volgenden
Inhoud:
De Volkenbondsvergadering,
acte nemend van de mededeelingen en ver
klaringen die haar gedaan zijn met betrek
king tot den uit het It&liaansch-Abessijnsche
geschil voortgesproten toestand,
in herinnering roepend de vaststellingen, die
zij gedaan heeft en de beslissingen die zij
vroeger genomen heeft met betrekking tot dit
geschil,
spreekt den wensch uit dat de coördinatie
commissie alle noodige voorstellen aan de
regeeringen zal doen, met het doel om een
einde te maken aan deze gemeenschappelijk
door hem getroffen maatregelen.
NIKOLA TESLA,
de Kroatische Amerikaansche ontdekker
die voor den Nobelprijs voorgedragen
wordt.
De correspondent van de N. R. Crt. te Ge-
nève telefoneerde Zaterdagavond aan zijn
blad:
De volkenbondsvergadering en de Vol
kenbondsraad hebben vandaag hun zo-
merwerkzaamheden geëindigd, in een
stemming van internationale geprikkeld
heid, die slechts tot groote bezorgdheid
voor de toekomst aanleiding kan geven.
De vergaderzalen van het hoogste inter
nationaal orgaan ter wereld zijn in deze week
getuige geweest van pijnlijke incidenten, die
helaas als symptomatisch voor de geheele
internationale spanning moeten worden be
schouwd en de laatste dag is in dit opzicht
een „waardig slot" van de week van inter
nationale besprekingen geweest.
Voor de bijeenkomst van de Volkenbonds
vergadering van Zaterdagochtend, was het
bureau van de Volkenbondsvergadering dien
ochtend tot overeenstemming gekomen over
de resoluties die de Volkenbondsvergadering
aan het eind van haar 16de zitting zal heb
ben aan te nemen. Resoluties waren het
eigenlijk niet in den juridischen zin van het
woord. Daar het bureau de tegenstem van
Abessinië vreesde, waardoor de bij resoluties
vereischte eenstemmigheid niet zou worden
bereikt, had het bureau er zulk een vorm
aan gegeven, dat zij als aanbevelingen be
schouwd zouden kunnen worden, die bij meer
derheid van stemmen zouden kunnen worden
aangenomen. Intusschen verzochten de ver
schillende delegaties, waaronder natuurlijk
ook die van Abessinië, den door het bureau
aangenomen tekst wat rustiger te kunnen
bekijken, zoodat de voorzitter, Van Zeeland,
na de opening der vergadering om 12 uur
onmiddellijk mededeelde, dat deze eerst van
avond 6 uur zou worden hervat.
In de Assemblée.
Het was half zeven toen de Volkenbonds
vergadering aan den anderen oever van het
meer van Genève weer bijeen kwam. Onmid
dellijk nadat Van Zeeland de besprekingen
over de aanbevelingen had geopend, las de
secretaris van de Abbesijnsche delegatie een
door ras Nassiboe onderteekende verklaring
voor, waarin de Abessijnsche delegatie erop
aandrong, dat de Volkenbondsvergadering on
dubbelzinnig de door den negus Dinsdag ge
stelde vraag zou beantwoorden: welke bood
schap hij aan het Abessijnsche volk zou kun
nen terugbrengen.
Ras Nassiboe drong erop aan, dat de Vol-
konbondsvergadering door hoofdelijke stem
ming over de door Abessinië voorgestelde
rosulutiet ondubbelzinnig zou verklaren of de
Volkenbondsstaten besloten zijn de verove
ring van Abessinië door de Italianen al dan
niet te erkennen, en of zij al dan niet bereid
zij door een financieele leening Abessinië in
staat te stellen den strijd tegen den aan
valler voort te zetten.
Hierop legden nog eenige andere gedele
geerde korte verklaringen af over de stem,
die zij over het voorstel van het bureau zou
den uitbrengen.
Op voorstel van voorzitter Van Zeeland
werd besloten de prioriteit bij de stemming
te geven aan de voorstellen van het bureau
boven die van de delegatie van Abessinië.
De voorstellen van het bureau werden hier
op in hoofdelijke stemming aangenomen met
44 vóór en één stem, die van de delegatie van
Abessinië, tegen.
Vier landen hadden zich van stemming
onthouden n.1. Chili, Panama, Venezuela en
Zuid-Afrika, terwijl Mexico opzettelijk was
weggebleven.
Voorzitter van Zeeland verklaarde hierop,
dat de eerste resolutie van de Abessinische
delegatie, betreffend de trouw van de Volken
bondsleden aan artikel 10 van het Volken
bondsverdrag en betreffende de niet erken
ning van de verovering van Abessinië door
Italië, niet meer in stemming zou worden
gebracht, aangezien deelen van de Abessijn
sche resolutie reeds in den tekst van het bu
reau waren verwerkt.
Hierdoor werd aan de andere regeeringen
het moeilijke alternatief bespaard ook door
verwerping van het Abessijnsche voorstel
artikel 10 en het beginsel van niet-erkening
van veroveringen te verloochenen, of door
aanneming van het Abessijnsche voorstel
iedere hoop op hervatting van de betrekkin
gen tusschen Italië en den Volkenbond voor
goed af te snijden.
Daarna gaf van Zeeland aan de Abessijn
sche delegatie haar zin door een hoofdelijke
stemming toe te staan over de tweede resolu
tie betreffende Volkenbondsleening aan Abes
sinië. Deze kon natuurlijk door de Volken
bondsstaten zonder gewetenswroeging worden
verworpen. De resolutie werd verworpen met
23 tegen 1 stem en 25 onthoudingen. Minister
Binnen een kwartier kunr Ge
die vergeten zijn en U als her
boren voelen door één of twee
Volgens recept van Apotheker Dumont
AKKER.CACHETS
BOVENDIEN OP DE MEESTE WJNKELWAREN
15% KORTING
'Uitgezonderd Suiker, Roomboter, Margarine, Slaolie.
U W. 87
de Graeff stemde tegen. Het Italiaansch-
Abessijnsche geschil was hiermede voor de
Volkenbondsvergadering afgedaan.
Uitstel der 17e Volkenbondsver
gadering tot 21 September.
Nadat de Volkenbondsvergadering hierop
nog het voorstel van het bureau had goed
gekeurd om de zeventiende volkenbondsver
gadering niet op 7 doch eerst op 21 Septem
ber te openen, teneinde meer tijd te geven
voor de voorbereiding van de Volkenbonds
hervorming, sloot voorzitter van Zeeland de
zestiende Volkenbondsvergadering met een
redevoering waarin hij het échec van den
Volkenbond wel wat meer trachtte te vergoe-
lijken dan in overeenstemming was met den
geest van de in deze week door de Volken
bondsgedelegeerden uitgesproken redevoering
gen. Hg eindigde met het uitspreken van zijn
vast vertrouwen in de toekomst van den Vol
kenbond omdat deze een internationale nood
zakelijkheid is.
Als kanselier van de universiteit van
Bristol heeft Winston Churchill gisteren een
rede gehouden. Er waren naar spr.'s mee
ning slechts twee mogelijkheden, of we gin
gen een toekomst tegemoet waarbij we van
de eene ramp in de andere zouden vallen of
het zou nog gelukken den Volkenbond te her.
vormen, maar dan op een wijze dat geen
aanvaller het meer zou wagen op eigen hand
den vrede te verstoren. Wanneer men niet
wilde zorgen voor een overweldigende macht,
die onmiddellijk zou kunnen optreden, dan
zou de Volkenbond geen enkelen aanvaller
van zijn voornemens afhouden.
Het was daarom zoo goed dat de regee
ring besloten had de herbewapening met
kracht ter hand te nemen want een sterk
en paraat Engeland moest de hechtste steun
van den vrede en Volkenbond worden.
In buitenlandsche bladen doet dezer dagen
weer eens het gerucht de ronde, dat het ant
woord van de Duitsche regeering op de En-
gelsche vragenlijst nu definitief in den loop
van de volgende week kan worden verwacht.
Het is bekend, dat de Duitsche regeering een
antwoord in groote lijnen reeds geruimen tijd
geleden heeft ontworpen. Het is eveneens
bekend, dat de ontwikkeling der dingen in en
buiten Europa de Wilhelmstrasse er intus
schen van overtuigd heeft, dat er voob
Duitschland voorloopig geen reden is zich
door dit door Engeland gewenschte en door
Duitschland ook heden nog niet als bijzonder
urgent beschouwde antwoord vast te leggen.
(Hbl.)
FEU
ILLETON
CJIT HET ENGELSCH
DOOR
Hij brak af, toen hij van buiten beweging
boorde; hij keek uit het venster en stond op.
fcAls Je van den duivel praat..." zei hij.
i,Daar heb je Li Weng-Ho in eigen persoon!
,TJ moet mij excuseeren, dokter, maar een
funderen keer bent u welkom. Ik heb niet
Jrergeten, wat u bij die bloemenbooten gedaan
hebt en Ik zal u graag van dienst zijn... Ja,
Bezen kant uit. Ik ga met u mee."
Hij vergezelde den zendingsarts tot aan de
buitendeur, waar ze Li Weng-Ho van aan
gezicht tot aangezicht ontmoetten. De
laatste wierp den dokter een vluggen blik toe,
Waarop hij met den waaier groette. Forsyth
boog. Geen woord werd er tusschen hen
gesproken, maar toen de Engelschman de
laan afliep, keerde de mandarijn zich om en
Staarde hem na tot hij door de poort ging.
Daarna keek hij Barrington met zijn glinste
rende kraaloogjes aan en een kwaadaardige
glimlach trok over zijn glimmend gezicht. De
koopman lachte en iemand, die hem gade
geslagen had moest wel tot de ontdekking
gekomen zijn, dat er een volmaakte verstand
houding tusschen het tweetal heerschte.
VI.
De Vloek van den Mandarijn.
Toen Dick Forsyth Barringtons huis verliet,
was hij diep in gedachten. Zoo verdiept was
hij, dat hij verdwaalde en dit pas ontdekte,
toen hij zich in een warnet van straten bevond
bij den waterkant.
Het schemerde toen hij den weg naar huis
zocht en ontelbare lichtjes begonnen te twin
kelen. Hij kwam onverwacht aan een huis, dat
vroolijk verlicht was. Gesneden draken ston
den op hooge pilaren en fel gekleurde borden
gaven de illusie, dat daar iets heerlijks te
beleven was. Forsyth staarde er ongeloovig
naar, toen ontdekte hg vergulde letters boven
de deur: „Het Huis der Honderd Heerlijke
Droomen."
Hij twijfelde nauwelijks wat het voor een
gelegenheid was. Het was een opiumkit.
Om zich zekerheid te verschaffen, stak hij
de straat over en ging hij bij den ingang
staan. Juist terwijl hij dit deed, kwam een
man het huis uit, die een walgelijke, door
dringende zoete lucht met zich mee bracht.
Dat was genoeg voor Forsyth. Wat Wang-Hi
hem verteld had, bleek waar te zg'n. In Yong-
Foo werden onder Li Weng-Ho's beheer de
opium-edicten genegeerd.
„Ik zal morgen naar hem toe gaan," besloot
hij ziedend van verontwaardiging, „ik wil er
met den mandarijn over spreken. Ik zal hem
een kans geven en als hg niet luisteren wil,
dan rapporteer ik het aan de autoriteiten in
Peking."
En hij ging den volgenden morgen maar
vernam, dat Li Weng-Ho op een inspectie
tocht was en eerst over drie weken zou terug-
keeren. lederen avond liep hij voorbij het Huis
der Honderd Heerlijke Droomen, en lederen
avond brandden de vroolijke lantaarns en door
de met matten behangen deuropening klonk
vreemde Chineesche muziek, die zijn ziel deed
huiveren. Maar eindelijk kwam bericht, dat
de mandarijn terug was, waarop de dokter
zich ten spoedigste naar diens paleis begaf.
Voor hij het echter bereikte, had hij een
verrassing, want in een van de nauwe straat
jes, die naar den heuvel vodden, ontmoette
hij Kathleen Barrington. Ze was in een vlek
keloos wit linnen japon gekleed, een panama
hoed liet een gedeelte van haar donkere haren
vrg en over haar schouder was een geopende
kleurige Chineesche parasol.
Een verheugde uitdrukking kwam op haar
gezicht, toen ze hem herkende.
„Goedenmiddag, dokter," zei ze met een
lachje van blijdschap.
„Miss Barrington!" riep hij. „Wanneer bent
uteruggekomen
„Vanmorgen. Het gaat best met het kleine
patiëntje en nu er een gediplomeerd zuster
uit Canton gekomen is, vond ik het niet
noodig langer te blijven. Haar vader is erg
dankbaar en ik kan in de toekomst op alle
hulp en medewerking van zijn kant rekenen.
En het kind och, het speet mij het meisje
te moeten verlaten, maar mijn vader had mij
noodig. Vertelt u mij eens, hoe bevalt het u
in Yong-Foo?"
Forsyth liet een grimmig lachje hooren. „Ik
ben juist op weg naar den mandarijn om hem
te vertellen hoe weinig sommige dingen mij
hier bevallen."
„O!" riep ze. „Dan lokt u moeilijkheden uit.
Li Weng-Ho is een eerzuchtig man."
„Wat kan mi) dat schelen? Hij is een slecht
bestuurder en misbruikt zijn macht."
„In welk opzicht?" vroeg het meisje.
„Opium. Hij staat handel in opium toe
en zoover ik begrepen heb, deelt hij mee bi
de winst."
Het licht verdween int de meisjesoogen en
haar knap gezicht verbleekte ietwat, terwijl
ze onbeweeglijk bleef staan. Ze sprak niet en
de verandering in haar opmerkend, vervolgde
Forsyth: „Mijn collega, Dr. Wang-Hi, is er
tegen, dat ik mg daar mee bemoei."
„Hij is een verstandig man," verklaarde
het meisje met een stem, waarin spanning
trilde.
„Hij is het met uw vader eens"
„Hoezoo?" viel het meisje hem vlug in de
rede.
„Dat het heter is geen slapende honden
wakker te maken."
„Ze hebben gelijk," verzekerde ze hem. „Als
u ze wakker maakt, zullen ze u verscheuren,
Dr. Forsyth."
Het meisje was in vollen ernst. Ze meende
wat ze zei en er was een smeekende uitdruk
king in haar oogen. Hij lachte een beetje om
haar ernst.
„Ik ben niet bang voor honden," sprak zg
luchtig.
„Maar de mandarijn.' Hij is vreeselijk, dok
ter. U begrijpt het niet."
„Geloof me, dat ik het wel doe en ik ben
werkelijk niet bang."
„Gaat u hem opzoeken..."
„Hem trotseeren!"
Ze keek hem met een zachten blik aan. „Ik
wilde, dat ik kon overhalen om niet te gaan,"
zei ze bewogen.
Hij schudde het hoofd. „Het is mijn plicht
en als die roept...."
„O, ik hoopte zoo u te kunnen bewegen om
niet te gaan. Maar het spijt mij, ik ben er
van overtuigd, dat het niet lang meer duren
zal of..."
Ze maakte den zin niet af en haar blik vol
gend, zag hjj wat daarvan de oorzaak was. Er
kwam een processie de straat in, vergezeld
van een hevig spectakel, het geluid van ver
warde stemmen, het geknal van zweepen, het
Slaan van een tamtam. Terwijl de dokter
keek, zag hij de menschen plotseling naar de
eene zijde uitwijken, de mannen, die de zwee
pen hadden, sloegen dezen tegen degenen,
die niet vlug genoeg aan den kant gingen.
Sommigen vielen op hun knieën, anderen bo
gen eerbiedig en tusschen die rijen onderda
nige menschen door, vier mannen, gekleed in
de livrei van Li Weng-Ho.
„De mandarijn," kondigde het meisje aan,
„op weg naar Yamen. We kunnen beter aan
den kant gaan."
Ze drukten zich tegen een winkel aan en
wachtten. De stoel kwam nader en over de
hoofden der kruiperige onderdanen zag de
dokter Li Weng-Ho. Hij scheen een officieel
bezoek gebracht te hebben, want hij was
Schitterend gekleed en droeg zijn kornalijnen
kalsketting, terwijl de waaier in zijn hand
van het fijnste ivoor was. Zijn gezicht was
onbeweeglijk als een masker. Onverstoorbaar
en emotieloos als een Boeddhabeeld, hooghar
tig en trotsch.
Plotseling scheen het, dat de strakke oogen
het paar voor den winkel ontwaarden. Eén
moment lichtten zij op, toen rimpelde er even
een kwaadaardige trek op het gele gezicht en
Forsyth zag den feilen blik in de gitzwarte
oogen, die eerst op hem en daarna op het
meisje naast hem gericht werden. Li Weng-
Ho begroette het meisjes met zijn waaier; zg
boog even en de stoel ging voorbij.
„U ziet," zei het meisje veelbeteekenend,
„de mandarijn is 'n belangrijk personage."
„Zeker," klonk het luchtig, „maar dat
brengt mij toch niet van mijn voornemen af."
„O, ik weet het," riep ze, „maar toch wilde
ik dat ik u weerhouden kon..."
„Als iemand dat zou kunnen, dan zou u het
zijn, Miss Barrington." De woorden ontvielen
Forsyth bijna voor hij het zelf wist. Hij zag
haar blozen en eer hij iets zeggen kon, ant
woordde het meisje:
„Dan zal ik het niet probeeren. Ik geloof,
dat het mij zou spijten als ik slaagde. Ik kan
de mannen bewonderen, die edele motieven
najagen zonder aan de gevolgen te denken."
Een oogenblik keek hij haar verwonderd
aan, vanwege de tegenstrijdigheid in haar
houding van straks en nu. Toen begreep hi)
de beteekenis er van.
„Ik geloof, dat ik het begrijp," verklaarde
hij rustig. „U geeft er ten slotte toch de
voorkeur aan, dat ik mijn plicht doe."
„Ik wil er u tenminste niet van afhouden,"
antwoordde Kathleen inpulsief. „Ga naaf
Yamen als u moet, en vertelt u me daarna
hoe het u gegaan is. Over een half uur ben
ik thuis."
„Als ik mag..." begon hij met een gretig
heid, die haar niet ontging.
„O," viel het meisje hem in de rede, „n
moet dat niet te hoog schatten. Laat u ool(
een beeje vrouwelijke nieuwsgierigheid over."
Maar hoewel ze luchtig sprak, schitterden
haar oogen en toen hij de hare ontmoette,
straalden de zijne.
„Dan zal ik gaan en den leeuw in zijn hol
opzoeken; straks kom ik u vertellen, hoe hij
gebruld heeft."
„Zijn gebrul kan geen kwaad," antwoordr
de ze lachend, „als hij zijn klauwen maar niet
uitsteekt. Blijf niet te lang weg, want ik ben
ontzettend benieuwd. Tot ziens!"
(Wordt vervolgd).
