Buitenlandsch Overzicht
CHINA
Accoord tusschen
Duitschland en
Oostenrijk
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
1 LUXE-FLES LIMONADESIROOP*
1 FLES LIMONADESIROOP'
7777 EERSTE BLAD
DINSDAG 14 JULI 1936
64ste JAARGANG
naarHOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
EEN
IN
B E N B O LT
Van Maandag, 13 Juli
t/m. Zaterdag, 18 Juli
BIJ AANKOOP VAN
VALENCIA, CITROEN. GRENADINE
PER FLES 55 CENT
SINAASAPPEL CITROEN. FRAMBOZEN
PER FLES 50 CENT
BOVENDIEN OP DE LIMONADE-SIROOP
157o KORTING
COURANT
Abonnement per 8 maanden bij voorultbet: Heldereche Courant 1.80; Koegraa,
Anna Paulowna, Breezand, Wleringen en Texel 1.65; binnenland 2.
Nederl, Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per mail en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Weekabonnementen 12 ct.
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glrorekenlng No. 16066.
ADVERTENTIÈNt
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct. per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Duitschland erkent in een accoord de volle souvereiniteit van
Oostenrijk en zal zich niet in de binnenlandsche politiek
van het land mengen. Engelsche critiek op de Engelsche
buitenlandsche politiek. - Het Middellandsche zee'vraagstuk.
Ontspanning
door Duitsch'
Oostenrijks ch
accoord
De overeenkomst, die
tusschen Duitschland en
Oostenrijk gesloten is
en waarvan men elders
verschillende bizonder-
heden vindt, beteekent
op het oogenblik een
vermindering van de
spanning in Europa. Het Oostenrijksche
vraagstuk was nog steeds het zorgenkind
van de Europeesche politici en nu Duitsch
land zoo vriendelijk verklaard heeft dat het
zich niet zal inlaten met de binnenlandsche
politiek van dit land en dat het de volledige
souvereiniteit van Oostenrijk erkent, is al
thans voorloopig deze zorg van Europa af
genomen. Natuurlijk staat Mussolini op den
achtergrond van dit alles en beteekent deze
heele geschiedenis in de eerste plaats een
Duitsch-Italiaansche toenadering. Maar hoe
het dan ook zij, het Oostenrijksche probleem
heeft momenteel afgedaan.
Een der corr. van de N.R.Crt. meldde over
het accoord aan zijn blad:
Luidens de beschikbare inlichtingen houdt
Oostenrijk door deze overeenkomst zijn volle
en onbeperkte souvereiniteit, die het thans
ook door Duitschland ziet gegarandeerd. Zoo
wel Duitschland als Oostenrijk beschouwen
de binnenlandsche politiek als hun eigen
intern domein, zoodat het vraagstuk der
Oostenrijksche nazi's een zuiver Oosten-
rij ksch probleem wordt. Aan het pact van
Rome wordt niets gewijzigd en evenmin aan
de betrekkingen van Oostenrijk jegens Italië
en Hongarije.
Officieus wordt vastgesteld dat de Oosten
rijksche buitenlandsche politiek nooit tegen
Duitschland was gericht, dat er dus sprake
is van de normaliseering der betrekkingen
van twee Duitsch staten en dat het geheele
vergelijk tenslotte een belangrijke bijdrage
tot de pacificatie van Europa is. De Oosten
rijksche constitutie, die door Dollfuss werd
ontworpen en in Mei 1934 als de grondwet
Van den Stendenstaat werd aanvaard, blijft
volkomen intact. Dientengevolge zullen er
ook in de toekomst in Oostenrijk geen poli
tieke partijen kunnen bestaan. Er zal dus ook
geen nationaal-socialistische partij meer kun
nen bestaan. Tegen elke gecamoufleerde
poging om deze partij weer in het leven te
roepen zal met kracht worden opgetreden.
Evenmin zal propaganda voor aansluiting bij
Duitschland worden geduld. De zelfstandig
heid der Oostenrijksche buitenlandsche poli
tiek, zoo wordt verder gezegd, blijft vol
komen gehandhaafd. De politieke, cultureele
en oeconomische betrekkingen tusschen
Oostenrijk en Duitschland worden genormali
seerd. Er komt een regeling van het z.g.
kleine grensverkeer tot stand zooals die in
normalen tijd ook heeft bestaan. De Tausend
AUTOBUSDIENSTEN
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
Mark-Sperre zal worden opgeheven. De
Volkenbondspolitiek van Oostenrijk wordt
niet gewijzigd. Een begenadiging van veroor
deelde nazi's in Oostenrijk kan worden tege
moet gezien.
Interessant is dat tegelijkertijd heden wordt
medegedeeld, dat de wet tot bescheming
van den staat is uitgewerkt en gereed ligt om
te worden afgekondigd. Strenger dan tot
dusverre zal hoogverraad worden gestraft,
alsook illegale werkzaamheden, het versprei
den van verontrustende geruchten en influen-
ceering van de openbare meening in het
buitenland in ongunstigen zin.
Critiek op
Britsch'
buitenland'
sche politiek.
Er is de laatste maan
den nog al eens wat
critiek geleverd op de
buitenlandsche politiek
van Engeland en niet
in het minst uit eigen
kamp kwamen de waar
schuwende stemmen dat
het verkeer ging. Het is nu de Times die in
voor dit blad ongewoon krachtige taal uiting
geeft aan de ontevredenheid over het buiten
landsche beleid van de regeering-Baldwin.
In een nabeschouwing over de verkiezing
te Derby schrijft het blad, dat de nederlaag
van den regeeringscandidaat voornamelijk te
wijten is aan den indruk van „weifelachtig
heid en onbeslotenheid" die de regeering
door haar optreden in het Volkenbondsexperi
ment heeft gegeven. De regeering heeft nog
tijd om dien indruk uit te wisschen, maar zij
zal zich moeten haasten. Dat zij het herbe
wapeningsprogram op energieke wijze voort
zet, is verheugend, maar het is niet genoeg.
Voor alles moet de regeering nu haar plan
nen voor den opbouw van den Europeesche
vrede duidelijk maken en vastbesloten de
verwezenlijking van deze plannen nastreven.
Door een passieve aanwezigheid van de
ministers in het Lagerhuis en het uitspreken
van algemeene beginselen, zal zij haar
prestige niet terugwinnen. Daarvoor is het
noodig, dat zij toont een constructieve politiek
te bezitten.
Het is te hopen, dat de lessen van de ver
kiezing te Derby dit de regeering klaar voor
oogen zullen hebben gebracht
Intusschen herhaalt het blad, dat de
weg naar den Europeeschen vrede in een
duidelijke overeenkomst met Duitsch
land moet worden gezocht en dat de
publieke opinie in haar aandrang op een
dergelijke overeenkomst meer inzicht en
vastbeslotenheid heeft getoond dan de
regeering.
In hoever deze houding van de Times ge
acht kan worden een bevestiging in te houden
van de geruchten, dat een meeningsverschil in
het kabinet is gerezen over de vraag of al
dan niet getracht moet worden Duitschland
in de komende besprekingen der Locarno-
mogendheden te berekken, ook al geeft het
geen antwoord op de Engelsche vragenlijst,
valt moeilijk te zeggen zoo schrijft de
Nw. Rott. Crt.
Deze geruchten zijn in de laatste paar
delgen ondersteund door den vaak goed inge-
llchten diplomatleken correspondent van de
Morning Post, die het in dit verband van be-
teekenis acht, dat Eden op het oogenblik door
lord Halifax wordt vervangen. Hij meent te
weten, dat „invloedrijke ministers" in het kabi
net er sterk op aandringen Duitschland direct
tot deelneming aan de besprekingen uit te
noodigen, in plaats van eerst het Duitsche
antwoord af te wachten en dat dit niet alleen
tot een meeningsverschil binnen het kabinet,
maar ook tot wrijving met de Fransche
regeering anleiding heeft gegeven.
De bedoeling van deze ministers zou zijn
zoo spoedig mogelijk tot een regeling van de
West-Europeesche veiligheid te komen, waar
bij Engeland Frankrijk's oostgrenzen zou
garandeeren, op voorwaarden, dat Frankrijk in
Oost-Europa geen stappen zou nemen, die tot
een conflict in West-Europa zouden kunnen
leiden en zoodoende Engeland tot de uitvoe
ring van de door haar te geven garantie zou
kunnen verplichten.
GUSTAAF ADOEF,
kroonprins van Zweden, populair in zijn
land vanwege z'n opvallende sociale am
bities en tevens als bekend bodem
onderzoeker.
Het Middel
landsche Zee
vraagstuk.
Het feit dat Engeland
besloten heeft de „home
fleet" uit de Middel
landsche zee terug te
roepen en dat de be
trokken mogendheden
de sanctie-maaregelen tegen Italië hebben op
geheven, heeft in Italië een gunstigen in
druk gemaakt. In Fransche diplomatieke
kringen vraagt men zich echter af, of Italië
zich ten opzichte van Duitschland niet der
mate heeft verbonden, dt het zijn gedragslijn
niet meer kan herzien.
Te Rome ontveinst men zich niet, dat de toe
stand uiterst verward blijft. Volgens de Matin
is het duidelijk, dat Italië het thans gewenscht
acht, de samenwerking met Europa te her
vatten. Men verwacht, dat in het begin van de
volgende week bekend zal worden gemaakt,
dat Italië aan de conferentie der Locarno-
mogendheden te Brussel zal deelnemen.
Volgens Pertinax was de Fransche regee
ring van meening, dat de Britsche regeering
de militaire overeenkomsten met Turkije,
Zuid-Slavië en Griekenland als geëindigd zou
beschouwen. Dit blijkt echter niet het geval
te zijn. Naar men uit officieuze bron ver
neemt, beschouwt Engeland de overeenkomst
met genoemde landen als een nieuw Middel
landsche Zee-pact, dat in staat zal zijn den
FEUILLETON
UIT HET ENQELSCH
DOOR
12)
„Doodt den priestermoordenaar! Doodt den
bleek en duivel!"
In een schijnbaar verlaten sampan, die mid
den in het kanaal lag te dobberen, werd plot
seling een man zichtbaar, die hem met een
der roeiriemen een flinken slag wilde geven,
doch miste en terwijl hij voorbij de boot
Zwom, zag hg een andere sampan naar zich
toe komen.
Voor deze hem echter bereikt had, was hij
al bij den oever; zonder het water uit zijn
kleeren te schudden, rende hg verder.
Hijgend van uitputting bleef hij eindelijk
staan en keek achterom. Hg was de bende
ontsnapt, want er was niemand in de buurt.
In de kronkelende straat, die hij nu volgen
moest, kon hij niet anders dan de aandacht
trekken met zijn druipende kleeren, maar
niemand hinderde hem, al werd er menige
venijnige blik op hem geworpen.
De vloek van den mandarijn was blijkbaar
nog niet tot dit stadsgedeelte doorgedrongen,
al kon zjjn boodschap ieder oogenblik hekend
Worden.
Hij kwam veilig en wel op het plein, waar
het missiegebouw gelegen was, maar toen
brak een helsch lawaai los. Hij keek om en
zag dan de voorhoede van de menschen-
menigte al op het plein komen. Een twintig
meter scheidden hem nog van het gebouw.
Hg zette het op een loopen. Een woest gebrul
verkondigde hem, dat ze hem ontdekt hadden,
maar hij keek niet eenmaal om. Het hek
stond open en terwijl hij er doorliep, keek hij
achter zich. Het gespuis drong naar voren,
huilend als wolven achter een bloedspoor.
Haastig duwde hij de poort dicht, schoof er
een houten balk voor en zich omkeerend, zag
hjj zijn verbaasden collega, Dr. Wang-Hi staan.
„Mijn beste vriend," begon deze, „wat be
teekent..."
Een salvo van steenen ratelde tegen de
houten poort, terwijl er enkelen over den
muur vlogen.
„De jacht is begonnen, Wang-Hi. We mogen
van geluk spreken, als we over een half uur
niet in brand staan."
„Maar de mandarijn, Li Weng-Ho..." begon
de Chinees.
„Het is zijn schuld, daar durf ik 'n eed op
te doen. Die kerels daar zouden niet zoo van
leer trekken, als ze niet wisten, dat ze de
sanctie van den mandarijn hadden. Luister!
Ze zullen probeeren de poort in te trappen."
Het leek er inderdaad op, dat er iets der
gelijks ging gebeuren, maar plotseling klonk
er een schelle stem boven het lawaai en het
gebons uit. Als bij tooverslag werd het stil,
toen leek het alsof Iemand spijkers in hout
werk sloeg.
„Wat is dat, Wang-Hi?" fluisterde Forsyth
verbaasd.
De Chinees schudde het hoofd en terwijl ze
stonden te luisteren, hield het gehamer op en
hoorden zij schuifelende voetstappen. Daarna
werd het doodstil. De twee mannen keken
elkaar aan.
„Wat heeft dat te beteekenen?" vroeg
Wang-Hi.
„Ik weet het niet," gaf Forsyth ten ant
woord, „maar ik ga op onderzoek uit."
Op het gras lag een korte ladder, die een
werkman had achtergelaten. Voorzichtig zette
Forsyth die tegen den muur, klom er op en
keek behoedzaam over den rand. Behalve een
hond, die liep rond te snuffelen, was het plein
leeg!
vm.
Toen Kathleen Barrington zich bij haar
vader op de veranda gevoegd had, kwam er
een strakke trek op haar gezicht, hetgeen
haar vader niet ontging.
„Wat deed dat jongmensch hier?" vroeg
hij op zijn gewonen ruwen toon.
„Hij kwam mij bezoeken," antwoordde Kath
leen met een stem, die haar vaders aandacht
trok.
„Dan zal dat voor het laatst geweest zijn.
Ik wil niet, dat hij hier rondhangt," verklaar
de Barringon op een toon, die geen tegen
spraak duldde.
Zfln dochter keek hem aan zonder iets te
zeggen, maar er was iets in haar blik, dat
hem niet weinig verontrustte.
„Heb je het gehoord?" schreeuwde hij. „Ik
wil hem hier niet meer hebben."
„Ik veronderstel, dat hij weinig lust heeft
terug te komen na wat hij vandaag ontdelft
heeft," hernam het meisje bitter.
„O!" zei haar vader. „En wat is dat dan
wel
„Dat u een opiumsmokkelaar bent en zich
niet geneert uw dochter in dat vuile werk te
betrekken."
Leiand Barrington was een man, wiens
vrede in de Middellandsche Zee te handhaven.
Te Rome bewaart men echter een raadselach
tig stilzwijgen. Over de toenadering tusschen
Duitschland en Italië is vrijwel niets bekend.
Het eenige wat naar voren komt, is een z.g.
toenadering tusschen Duitschland en Oosten
rijk, welke, naar te Weenen verluidt, door
Mussolini zou zijn geïnspireerd. Wat heeft
Duitschland, zoo vraagt Pertinax zich af-
hiervoor echter in ruil gekregen.
Een accoord dat ontspanning in
Europa brengt.
Zaterdagavond is de dezer dagen tusschen
Schuschnigg en von Papen besproken Duitsch-
Oostenrijksche overeenkomst tot normalisee
ring der wederzgdsche betrekkingen gepubli
ceerd. Goebbels heeft daaromtrent voor alle
Duitsche zenders een communiqué voorgele
zen, dat in overeenstemming is met de gedu
rende de laatste dagen geopperde veronder
stelling.
Het communiqué zegt, dat beide regeerin
gen, overtuigd de belangen van Europa en van
den vrede te dienen, uitdrukking willen ge-
Ven aan hun vast besluit om de Duitsch-
Oostenrijksche bertekkingen hun normaal en
vrienschappelijk karakter terug te geven.
De Duitsche regeering erkent de vol
ledige souvereiniteit van Oostenrijk, in
den zin van de verklaring door Hitier 21
Mei 1935 afgelegd. Ieder van de beide lan
den beschouwt de politieke ontwikkeling
van het andere land als een binnenland
sche aangelegenheid. In deze binnenland-
landsche politieke ontwikkeling is met
nadruk de kwestie der nationaal-socialis-
ten in Oostenrijk begrepen.
De Oostenrijksche regeering zal haar alge
meene politiek in het bijzonder ten opzichte
van Duitschland steeds in overeenstemming
houden met het feit, dat Oostenrijk zich be
schouwt als een Duitschen staat. Door deze
verklaring worden de protocollen van Rome
van 1934, aangevuld in 1936, alsmede de be
trekkingen van Oostenrijk tot Italië en Hon
garije als deelhebbenden in deze protocollen,
niet aangetast. De beide regeeringen zullen
de noodzakelijke ontspanningen tusschen haar
landen voorbereiden door een reeks concrete
en technische maatregelen, waarvan de geest
en de grondslagen zijn vastgesteld tijdens de
besprekingen tusschen Schuschnigg en von
Papen. Zij vormen niet het onderwerp, maar
de uitwerking van de overeenkomst tot nor
malisatie.
Geen wijziging in de binnenland
sche politiek van Oostenrijk.
In gezaghebbende kringen legt men er den
nadruk op, dat er geen enkele wijziging zal
komen in de binnenlandsche politiek van
Oostenrijk, ja zelfs, dat de regeering zal voort
gaan krachtdadig de nationaal-socialistische
activiteit te bestrijden. Bovendien zal de
nieuwe wet tot bescherming van den staat,
die men op het oogenblik in voorbereiding
heeft, de maatregelen tot onderdrukking van
een het gezag ondermijnende activiteit, orga-
niseeren.
Daar het Duitsche rijk, zonder verderen
omhaal van woorden, de onafhankelijkheid
DE UNIE
DEN HELDER, SPOORSTRAAT 3
gratie een-
Spuitwater
OF
Statiegeld f lea 10 ct Ledige flessen worden voor 10 ct teruggenomen
Un ie <iA (pazcCkpop
U W 88
N.V. UNIE-WINKEL-MAATSCHAPPIJ
van Oostenrijk erkent, staat niets meer in
den weg aan de toevoeging van een Duitsch-
gezinden Oostenrijker aan het kabinet.
Het Duitsch-Oostenrjjksche accoord roert
niet een herstel der Habsburgers aan. In re-
geeringskringen blijkt men van opvatting,
dat de restauratie geen actueele kwestie is en
bovendien alleen van binnenlandschen aard.
De restauratie wordt dus reeds bestreken
door de Duitsche verklaring van nlet-inmen-
ging in de binnenlandsche aangelegenheden
van Oostenrijk. Gezaghebbende kringen on
derstrepen eveneens, dat in het accoord geen
manoeuvre gezocht moet worden om een mili
taire overeenkomst te verbergen, die gericht
zou zijn tegen derden. Oostenrijk zal geen
duimbreed afwijken van de richtsnoeren, die
reeds door Dollfuss zijn uitgestippeld.
De uitwerking van de overeenkomst.
Behalve de reeds genoemde punten regelt
de overeenkomst: 1. amnestie met de reeds
gemelde restricties; 2. de belasting van 1000
mark bij het vertrek uit Duitschland zal het
rijk geleidelijk opheffen. De Duitsche regee
ring zou zich nog niet accoord hebben ver
klaard met de kwestie van den uitvoer van
deviezen en het verleenen van faciliteiten aan
reizigers naar Oostenrijk; 3. het dragen van
hakenkruisinsignes zou slechts worden toege
staan aan Duitsche burgers in bijeenkomsten,
welke een" besloten karakter dragen; 4. de
kwestie der Oostenrijksche immigratie en hei
Oostenrijksche legioen zal later worden ga»
regeld.
Twee nieuwe ministers in het
Oostenrijksche kabinet.
Zaterdagavond is de directeur van het milt»
taire archief Glaise-Horstenau en de onder*
directeur van het bureau van den bondspresi-
dent Miklas, Guido-Schmidt, in het kabinet
opgenomen.
De eerste heeft goede betrekkingen tot de
offcieele kringen te Berlijn en vooral in de
Reichswehr en geldt als geprononceerd natio
naal. Hij was de man, die in Januari te Berlijn
een lezing over Prins Eugene van Savoye
hield, die indertijd sterk de aandacht trok,
De laatste is een bekend christen-sociaal.
Staking van de antl-OostenrjjkschO
propaganda in Duitschland.
Op de vraag, welke de concrete maatrege
len zullen zjjn, welke voortvloeien uit de
Duitsch-Oostenrijksche overeenkomst, heeft
de woordvoerder van Wilhelmstrasse, naaf
Havas uit Berlijn meldt, verklaard, dat men
een einde wil maken aan de perspolemieken
aan beide zijden, de belasting van 1000 mark
voor Duitsche touristen, die naar Oostenrijk
willen, zal worden opgeheven en een toeristen-
overeenkomst zal worden uitgewerkt.
Bovendien zullen beide regeeringen zoo
spoedig mogelijk een amnestie uitvaardigen,
In Duitschland zelf zal alle anti-Oostenrijk»
sche propaganda worden gestaakt en de orga-
gevoel door zijn levenswijze afgestompt was,
maar de minachting in zjjn dochters toon
sneed hem desondanks door de ziel. Het
bloed stroomde naar zijn gezicht, dat bijna
paars werd; zijn koude oogen schitterden fel
en het leek alsof hij in woede zou uitbarsten.
Toen beheerschte hij zich en lachte luid.
Des te beter, als die bemoeial wegblijft. Ik
duld niet, dat hij hier rondhangt, alleen omdat
lüj mij toevallig dien kleinen dienst in Canton
heeft bewezen."
Het meisje zweeg een oogenblik, maar haar
volgende woorden verrastten hem onaan-
naam.
„Ik ben besloten weg te gaan uit Yong-
Foo. Ik wil niets met dien lagen handel te
maken hebben en geen pion in uw schaakspel
zijn."
„Wat ben jij plotseling kieskeurig gewor
den!" z
„Neen," klonk het bedaard, „ik ben niet
plotseling zoo geworden. Het leven staat me
allang tegen. En nu u mij gebruikt hebt om
dat smerige goed, dat het leven van China
Verwoest, binnen de stad te smokkelen, nu u
mij Dr. Forsyth hebt laten
„Nu sla je den spijker op den kop!" viel
Barrington haar in de rede. „Daar had ik niet
mee te maken. Het was je eigen schuld. Ik
dacht, dat je met Li Weng-Ho hier zoudt
komen..."
Hij zweeg toen hij den blik op het meisjes
gezicht zag, en schuifelde onrustig heen en
weer, omdat ze hem met minachtende ver
wondering bleef aankijken. Het leek een
heelen tijd dat Kathleen bleef zwijgen; toen
begon ze rustig te spreken, maar haar stem
klonk «lijdend.
„Ik heb me wel eens afgevraagd of u
werkelijk mijn vader bent."
De woorden striemden Leiand Barrington
als zweepslagen.
„Wat bedoel je, juffertje?" vroeg hij
barsch.
„Precies wat ik zeg," antwoordde het
meisje. „U zei dat u dacht dat ik met den
mandarijn hier zou komen..."
„Zeker,"
„Maar u hebt niet verteld, dat u en hij dat
overeengekomen waren."
„Wie zegt dat dan?" riep de handelaar.
„Niemand anders dan ik. Het was niet
moeilijk dat te gissen. Ik heb den loop der
gebeurtenissen al een heelen tijd gade gesla
gen. Ik heb oogen In mijn hoofd. Het is mij
niet ontgaan welk spel u met Li Weng-Ho
speelt. O!" ze brak in snikken uit „het
is meer dan schandelijk van u!"
Leiand Barrington kon niets zeggen om
zich te verdedigen en hg wist dat, maar
waagde toch een kans. „De mandarijn wil met
je trouwen. Hij is onmetelijk rijk. Het zou
prachtig voor je zijn. Hij..."
„Zou het prachtig voor mij zijn? Een Chi-
neesch huwelijk! Ben ik werkelijk uw eigen
vleesch en bloed? O, hoe kunt u? Hoe kunt
u zooiets vreeselijks zeggen! Kan het u dan
heelemaal niets schelen mij als lokaas te ge
bruiken? Is geld belangrijker voor u dan mijn
geluk mijn leven? Ja, mijn leven; want als
door uw toedoen zooiets zou gebeuren, zou ik
geen dag meer leven!"
Haar stem trilde van verontwaardiging,
en er was een felle gloed in haar donkere
oogen.
Leiand Barrington wist eerst niet wat hl)
zeggen moest; toen mompelde hij:
„Die verduivelde dokter heeft je hoofd op
hol gebracht!"
„Neen!" protesteerde ze onmiddellijk. „Neen!
Ik heb er altijd zoo over gedacht. Ieder wel
denkend meisje zal het met mij eens zijn. Ik.."
„Maar je mocht Li Weng-Ho toch altijd
lijden. Je accepteerde zijn geschenken. Je..."
„Ik was nog een kind, toen ik van school
kwam, uit Engeland. Hoe kon ik vermoeden
wat hij wilde, hoe kon ik denken dat mijn
eigen vader zooiets op het oog had? Ik ga
naar mijn kamer om mijn koffers te pakken.
Ik vertrek naar Canton en vandaar naaf
mijn moeders familie in Engeland. Ze hebben
mé al zoo dikwijls gevraagd, maar u wilde me
nooit laten gaan. Nu ga ik. voor... het hele
maal met mij gedaan is."
Ze keerde zich vlug om en liep door de
veranda het huis binnen, Leiand Barrington
achterlatend met een gezicht, zoo zwart ala
de nacht. Een heelen tgd bleef hij zoo staan
in gedachten verdiept; toen mompelde hij:
„Daar moet een stokje voor gestoken wor
den Ze doet het ook... Dien dokter ont
breekt het niet aan moed en als ze zijn hulp
inroept, geeft hij die ook. Hoe eerder Weng
het weet, hoe beter... Hij zal Forsyth op zijn
vingers tikken."
Daarop begaf hij zich naar zijn kamer,
schreef een kort briefje, dat hg naar dé
Yamen liet brengen, stak een sigaar op en
wachtte.
Het kwam niet in hem op, dat zijn dochter
vanuit haar kamer op den weg kon zien, dia
naar de Yamen voerde. Kathleen zag haara
vaders bediende de hekken van de gouverne
mentswoning binnengaan; vermoedend dat
haar vader overleg wilde plegen met Li Weng-
Ho, bleef ze wachten op wat gebeuren zou.
Een paar minuten later zag ze den man
darijn uit de Yamen komen en vlug den weg
afloopen, gevolgd door vier soldaten. Zé
wachtte hij tot in haar vaders tuin was, toen,
beseffend dat ze bij het gesprek aanwezig
diende te zijn, haastte ze zich naar de kamer,
die aan de veranda grensde, waar haar vadet
den mandarijn opwachtte.
(Wordt vervolgd
