Buitenlandsch Overzicht.
Burgeroorlog in Spanje.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
Elke vacantie-dag
is er één!
3
CHINA
No. 7780
EERSTE BLAD
De kwestie van Danzig.
De Danzigsche senaat neemt maat
regelen tegen oppositie en joden.
AUTOBUSDIENSTEN
De versterking der Zeeëngten.
Opstandige troepen uit Spaansch Marokko hebben
zich meester gemaakt van de steden in de nabijheid
van Gibraltar. Generaal Franco aanvoerder der
opstandelingen. De regeering wint terrein op de
opstandelingen. Zij blijft meester in het Noorden
en te Madrid.
Marokkaansche troepen bezetten
steden in Zuid-Spanje,
EEN
IN
M B E N B O LT
COURANT
Abonnement per 8 maanden b(j voorultbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Pautowna, Breezand, Wlerlngen en Texel 1.65; binnenland 2.-,
NederL Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, Idem per mail en overige
an.en 8.20. Losse noe. 4 ct.; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1._. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dlnsda g-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekenlng No. 16066.
ADVERTENTIÉN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
Eden over de politiek van de Engelsche regeering. Engelands
voorzichtigheid.
Eden heeft dezer
dagen een redevoering
gehouden te Bedford en
Avon, waarin hij er den
nadruk op gelegd heeft,
dat Engelsche regeering bereid is op voet van
volledige gelijkheid samen te werken met
Iedere natie, die werkzaam is om de in Europa
heerschende onzekerheid en spanning te laten
verdwijrien.
Wij kunnen, zoo zeide hij, dit resultaat niet
door onze eigen inspanning alleen bereiken.
Dit verklaart alle fazen van de Engelsche
politiek sedert 7 Maart en de remilitarisatie
van het Rijnland. Het is ons vaste besluit om
te streven naar een Europeesche regeling, dat
op het oogenblik onze houding bepaalt ten
aanzien van bijeenkomsten van mogendheden
en we zullen ons best doen om iedere gelegen
heid te begunstigen voor het doen van collec
tieve pogingen om een duurzame verbetering
in den toestand van Europa te brengen.
Niemand moet zich echter verbeelden, dat
omdat we hartstochtelijk den vrede wenschen,
dit feit de gelegenheid zal bieden om ons ertoe
te brengen de rechtstreeksche en vitale belan
gen van Engeland in den steek te laten als
prijs voor den vrede. Dit te denken zou een
ernstige vergissing zijn ten aanzien van het
Engelsche karakter en temperament.
Herhaaldelijk is duidelijk uiteengezet, dat
Engeland speciaal belang had bij bepaalde ge
deelten van Europa, ten aanzien waarvan het
Zich verplicht heeft bepaalde waarborgen te
handhaven. Onze houding ten deze is onge
wijzigd, maar dat beteekent niet, dat we geen
belaag stellen in gebeurtenissen elders in
Europa. Wij leven in een te kleine geografi
sche gemeenschap, dat een dergelijke houding
mogelijk zou zijn, zelfs indien we het wensch-
ten.
De Engelsche regeering beziet welwillend
lederen maatregel, die leidt tot een kalmee
ring van de internationale onrust, in welk deel
van Europa ook, en zg begroet de recente
Ontwikkeling ten aanzien van Oostenrijk, in
de hoop dat zij de verwachte kalmeering bren
gen zal.
Het doel van de Engelsche regeering zoo
zeide de minister is het bereiken van een
Stabiel Europa en een in vrede samenwerkend,
ten volle functionneerend stelsel van den Vol
kenbond.
Ten slotte verdedigde Eden het besluit van
de regeering om de sancties op te geven.
Een klein
Locarnotje
De samenkomst van de
Locarno-staten, voor zoo
ver dat mogelijk is, zal
toch waarschijnlijk
plaats hebben.
Engeland blijkt Franschen en Belgen hun
besprekingen over Locarno niet te kunnen
weigeren, schrijft de N.R.Crt. De Engelsche
argumentatie voor het opgeven van die be
sprekingen had een zekere logica, van zeer
practischen aard. Londen redeneerde: „Het
helpt niets, wat wij onder elkaar doen snijdt
toch heelemaal geen hout. Wij moeten toe
geven, het verleden vergeten, en probeeren
de zaken weer voor eenigen tijd door discus
sies zoodanig gaande te houden, dat geen
Ongelukken gebeuren."
„Goed dan", zeggen zij, ,maar heel, heel
yoorzlchtigjes. Wij hadden een conferentie te
ferussel beraamd, waaraan de Duitschers
tollen deelnemen, die conferentie reserveeren
wjj voor hun deelneming. Gij komt heel
stilletjes naar Londen, en heel kort." Men
ziet het tafereel aanschouwelijk voor zich:
De oude, zelfbewuste John Buil, met een
vinger sussend voor den mond, omdat hij
weet dat ieder luid woord hem ingepeperd
wordt, en op zijn teenen loopende. Maar de
planken kraken dat het een aard heeft onder
zijn zware laarzen, discretie tegenover de
buitenwereld, laat staan tegenover Rome en
Berlijn, Is niet mogelijk, omdat zijn „diplo
matie al te open ligt. Er is sprake van, dat
bil Lord Halifax nog naar Berlijn stuurt. Dat
zou dan zeker niet zijn om voor den laatsten
keer op een antwoord aan te dringen, maar
om te gaan vragen, hoe Berlijn het dèn heb
ben wil. En misschien ook om Berlijn te ver
tellen, dat het zich heusch niets moet aan
trekken van die bijeenkomst te Londen, waar
toch niets zal gebeuren.
Als Berlijn dat nu maar gelooft! Doch, zou
het zoo van humor verstoken zijn, dat de
capriolen, die de goede oude John zoo ijverig
maakt, het niet zachter kunnen stemmen
LARGO CABALLERO,
de leider aer Spaansche socialisten, die
met name den laatsten tijd zeer op den
voorgrond treedt.
FRANS LISZT.
Op 31 Juli a.s. zal het 50 jaar geleden
zijn dat de wereldberoemde Hongaarsche
componist Liszt stierf.
De regeering van Dantzig heeft op grond
van de machtigingswet van Juli 1933 een
aantal maatregelen getroffen „tot hand
having van openbare orde en veiligheid,"
welke Zaterdag in het staatsblad zijn gepubli
ceerd.
Het betreft wijzigingen in de rechtsver-
ordening van Dantzig van 30 Juni 1933, hou
dende maatregelen ter verhooging van de
openbare orde en veiligheid. Deze wijzigingen
warep noodig, aldus het Duitsche nieuws
bureau, omdat wegens de onscrupuleuse actie
der oppositie-partijen de oude bepalingen on
voldoende gebleken zijn.
De nieuwe maatregelen omvatten o.a. het
volgende:
Vereenigingen zullen ook dan ontbonden
kunnen worden, wanneer bestuursleden of
andere leden van de vereeniging met mede
weten van het bestuur berichten verspreiden,
die geschikt zijn om de staatsbelangen te
schaden. Deze bepaling heeft niet slechts be
trekking op de publicatie van dergelijke be
richten, maar ook op het doorgeven hiervan
aan politieke instanties.
Maatregelen van de politie zijn voortaan
niet meer onderworpen aan onderzoek door de
rechterlijke macht. Dit heeft betrekking op
politiebepalingen inzake het recht van ver
gadering en vereeniging, het perrecht, het
bezit van wapenen en de „schutzhaft". De
maximum duur van de „schutzhaft" wordt
verlengd van drie weken tot drie maanden.
Tevens wordt een vroegere bepaling weer
ingevoerd, volgens welke afgevaardigden geen
verantwoordelijke redacteuren mogen zijn: is
dat toch het geval, dan wordt de betrokken
krant verboden.
De regeering van Dantzig heeft tenslotte
een verbod uitgevaardigd op het Joodsche
ritueele slachten.
De houding van Polen.
In Poolsche kringen wordt op de maat
regelen die de Senaat van Dantzig tegen de
oppositie genomen heeft, nog geen commen
taar geleverd. De minister van Buitenlandsche
zaken, Beek, schijnt er trouwens reeds van te
voren van op de hoogte te zijn geweest.
Het oordeel van de oppositiepartijen.
In de Dantzigsche oppositiekringen ver
klaart men, dat de maatregelen, die de Se
naat heeft afgekondigd, de grondwettelijke
waarborgen opheffen.
De oppositie is van meening, dat deze
maatregelen o.m. ten doel hebben, den hoogen
commisaris van den Volkenbond en den com
missaris-generaal der Poolsche republiek van
de bevolking te isoleeren.
Een bijeenkomst van de raads
commissie van drie mogelijk geacht.
Op het Volkenbondssecretariaat verwachtte
men vandaag, dat Eden als voorzitter van
de raadscommissie van drie voor het Dant
zigsche vraagstuk deze zal bijeen roepen
voor een bespreking van den nieuwen toe
stand, die door het jongste besluit van den
Senaat van Dantzig geschapen is.
De raadscommissie van drie, die veertien
dagen geleden benoemd is in de raadsver-
naarHOORN, EDAM,AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Inlichtingen WACO
Kanaalweg 137, Den Helder
gadering achter gesloten deuren, die op de
beruchte redevoeringen van den senaat-
president Greiser in den Volkenbondsraad ge
volgd Is, zal dan moeten overwegen of het
noodig is den Volkenbondsraad weer te laten
bijeenkomen. Zooals men weet is opzettelijk
met het oog op deze mogelijkheid de 92ste
zitting van den Volkenbondsraad veertien
dagen geleden nog niet gesloten.
OPRUIENDE REDEVOERING VAN EEN
GOUWLEIDER.
Op een districtspartijcongres van de N.S.D.
A.P. te Sobbototz, bij Dantzig, heeft Zondag
Albert Forster, de gouwleider van Dantzig,
gesproken over de positie en de taak van de
N.S.D.A.P. in Dantzig.
Hij zeide o.m., dat achter de N.S.D.A.P. de
meerderheid van de Dantzigsche bevolking
stond. Daarom was zij alleen verantwoordelijk
voor de inwendige ontwikkeling van Dantzig
en niet de Volkenbondscommissaris.
Naar aanleiding van de jongste gebeurte
nissen zeide hij, dat het optreden van Lester,
den Volkenbondscommissaris, slechts geschikt
was om van Dantzig een bron van onrust en
bolsjewisme te maken.
„Wij zullen daarom, aldus Forster, van nu
af aan de noodige maatregelen voor de bin-
nenlandsch-politieke bevrediging zonder den
heer Lester doorvoeren. Wij, nationaal-socia-
listen, zijn niet van zins, den vrede in het
Oosten, speciaal de goede betrekkingen met
onzen buurstaat Polen, door de agitatie van
de door Lester ondersteunde oppositie te laten
verstoren".
De uiteenzettingen van den gouwleider wer
den door de vergadering stormachtig toe
gejuicht.
Volgens Havas zou men overigens in poli
tieke kringen te Berlijn ongerust zijn over den
weerslag, die de gebeurtenissen te Dantzig
wel eens konden hebben.
De houding van Polen.
In Polen hebben Zondag tal van betoogin
gen tegen de Duitsche bedoelingen in Dantzig
plaats gehad, o.a. in Krakau, Kattowitz en
Lublin. Er werden moties aangenomen, waar
in geëischt werd, dat de rechten van Polen In
Dantzig zouden worden uitgebreid. Alle poli
tieke partijen hebben aan deze betoogingen
deelgenomen.
Fransche persstemmen.
De opwinding in Frankrijk, veroorzaakt
door de afschaffing van het statuut van
Dantzig is aanzienlijk en de verontwaardiging
der bladen tegen dezen „nazi-staatsgreep"
manifesteert zich op levendige wijze.
De pers vraagt zich af, welke de houding
zal zijn van Polen en van den Volkenbond.
In het Journal schrijft Saint Brice, dat de
Volkenbond het recht heeft te intervenieeren
en zelfs den plicht, omdat de Bond garant is
voor de grondwet van de vrije stad, welke ver
zekerd is door het pact van Versailles.
De versterking der zeeëngten.
Onmiddellijk na de onderteekening van de
overeenkomst betreffende de Zeeëngten te
Montreux zullen de Turksche troepen de
zönes van Dardanellen en Bosporus binnen
trekken. Met den aanleg der versterkingen
zal onverwijld begonnen worden. Aan weers
zijden van de Dardanellen zal een strook van
19 Kilometer breed als militair gebied niet
door vreemdelingen betreden mogen worden.
De conventie geteekend.
Reuter meldt nader, dat de conventie nopens
de Dardanellen gisteravond om tien minuten
over tien is geteekend.
De zone van de engten reeds bezet.
Te middernacht, Turksche tijd, dat wil zeg
gen onmiddellijk nadat de conventie te Mon
treux was geteekend, zijn de Turksche troepen
de zone van de engten binnengetrokken.
Krachtige regeeringsmaatregelen.
Zaterdag is een monarchistische opstand
uitgebroken in de granizoenen te Ceuta, La-
rache en Melilla, in Spaansch Marokko. Er
liggen daar tezamen 40 k 50.000 man. De
regeering zegt, echter, dat de opstand slechts
aanhangers telt onder een klein gedeelte van
het leger in Marokko. De regeering heeft ver
scheidene generaals en talrijke andere officie
ren en onderofficieren, die bjj den opstand be
trokken waren in hechtenis doen nemen.
De politietroepen van de Civiele Garde zul
len zich in ieder geval naar het schijnt bij de
beweging niet aansluiten. De opstandige troe
pen, die zich onder bevel van generaal Rome-
rales bevonden, worden door een als monar
chist bekend staanden overste aangevoerd.
Uit Rabat wordt gemeld, dat de opstand
reeds sinds eenige dagen schijnt te zijn voor
bereid, en dat men plotseling tot uitvoering
daarvan zou hebben besloten wegens den
moord op den monarchistischen leider Calvo
Sotelo. De troepen van het vreemdelingen
legioen zouden aan het hoofd der beweging
staan en er zouden zich botsingen hebben
voorgedaan met de regeeringstroepen o.a. te
Melilla, waar de staat van beleg is afgekon
digd.
Ook strjjd in den aether.
De Spaansche regeering gaat inmiddels
voort het publiek op de hoogte te houden van
de gebeurtenissen in Marokko door middel
van de radio. Er heeft zich een ware strijd
ontsponnen tusschen de golven van den zender
te Madrid en dien te Ceuta, dat zich in han
den van de opstandelingen bevindt..
Het radio-station Ceuta, dat voor het sta
tion Sevilla tracht door te gaan, verspreidt
voortdurend het bericht, dat schepen, die in
handen der opstandelingen zijn gevallen, op
weg zijn naar het schiereiland, om daar de
muiterij voort te zetten. Dit is volkomen on
waar. Regeeringsgetrouwe schepen zijn inte
gendeel op weg naar de Afrikaansche kust,
waar zij ieder oogenblik kunnen aankomen.
De regeering legt er den nadruk op, dat voor
het oogenblik slechts bepaalde strijdkrachten
in Spaansch-Marokko aan den opstand deel
nemen. Zij hoopt de rust spoedig te kunnen
herstellen. De regeering herhaalt, dat zij niet
den staat van beleg heeft afgekondigd, en
dat in het geheele grondgebied slechts de or
ders van de burgerlijke autoriteiten moeten
worden opgevolgd.
Generaal Franco aanvoerder der
opstandelingen.
De bloedige opstand in Spaansch-
Marokko, die ,naar het zich aanvankelijk
liet aanzien, tot Marokko beperkt was
geblever. is naar Spanje overgeslagen. In
Ze zijn kostbaar die vrije dagen I Laat
no *"a_
>r$
zoo'n zakdoosje met 3 „AKKERTJES" bij O
er géén verloren gaan, door hoofdpijn,
n. Zo
migraine, onwelzijn of kou-vatten. Zorg
zoo'n zakdoosje met 3 „AKKERTJES" bij IJ
te hebben. Helpen direct I Slechts 20 cent.
vele deelen des lands is flink gevochten.
De regeering-Quiroga heeft zich door j
omstandigheden genoodzaakt gezien om
af te treden. Ook de regeering-Barrio,
hierna samengesteld om de opstandelln-
gen gunstiger te stemmen, moest na en-
kele uren op verlangen der arbeiders af-
treden om plaats te maken voor een
nieuw ministerie, in samenstelling weinig j
afwjjkend van het ministerie-Qulroga.
Minister-president is thans José Giral, een
der leiders van de links-republikeinen.
In verband met de tegenstrijdige berichten*
die uit Spanje binnenkomen, Is het moeilijk
een duidelijk beeld van den toestand te vor
men.
Volgens Reuter neemt de revolutionnaira
beweging toe.
Spaansch-Marokko schijnt zich geheel fn
handen der opstandelingen te bevinden. Het
aantal opstandelingen bedraagt een 18.500.
Zij behooren gedeeltelijk tot het leger, ge
deeltelijk tot het vreemdelingenlegioen. Aan
voerder Is generaal Franco, oud-gouverneuï
van Marokko, die thans van Melilla uit het
bevel voert.
Zondagmorgen zijn troepen erin geslaagd,
uit Marokko naar Spanje over te steken.
Deze troepen, die aangevoerd worden door de
generaals Queipo de Llano, Lopez Plnto en
Goded, schijnen thans in alle steden in de na
bijheid van Gibraltar 'de macht in handen te
hebben. De radiostations te Ceuta, Cadiz en
Sevilla zijn in handen der opstandelingen.
Cadiz is heftig door de opstandelingen gebom
bardeerd.
Generaal Franco heeft Zondag door middel
van den radiozender van Sevilla per procla
matie bekend gemaakt, dat de provincies An«
dalusië, Valencia, Valladolid, Burgos en Ara*
gon, de Kanarische eilanden en de Balearen
benevens hun garnizoenen en civiele strijd
krachten zich bij den opstand hebben aange
sloten.
Naar Reuter heden uit Gibraltar meld
hebben de Marokkaansche troepen van he_
vreemdelingenlegioen thans de overhand in allo
Spaansche steden in de nabijheid van Gibral
tar. De kanonnen vuren op de communisten
en syndicalisten, die nog hardnekkig verzet
bieden. Te Gibraltar kan men de schoten
hooren. Er zijn talrijke dooden gevallen. Hon
derden zijn gewond. 3000 personen zijn, ge
deeltelijk met bootjes, naar Gibraltar ge
vlucht.
Talrijke inwoners van La Linea zijn met
ernstige verwondingen in het ziekenhuis te
Gibraltar opgenomen. Onder de slachtoffer®
van den opstand bevindt zich een Britsch on
derdaan.
Men verwacht, dat generaal Franco naas
Spanje zal oversteken, om de leiding van de
revolutionnaire beweging in Zuid-Spanje op
zich te nemen.
FEUILLETON
UIT HET ENQELSCH
DOOR
*5)
De twee kerels die met Forsyth bezig waren
geweest hadden hun taak volbracht en richt
ten zich op, alle vier hijgden nu van inspan-
hing; een van hen lachte; toen verscheen een
Vijfde op het tooneel.
„De Btoelen!" commandeerde hij.
Het viertal scheen zich in de duisternis op
te lossen en terwijl ze weg waren, ging de
iaatstaangekomene naar den bewusteloozen
Forsyth toe en gaf hem een schop.
„Zoo hond van een Engelschman! Jij wou
mij bedreigen! Wel, daar zul je nu van lusten
ën je zult bidden om te mogen sterven, dat
Vertel ik Je!"
De vier mannen keerden terug met een paar
draagstoelen.
„Smijt ze er in!" riep de mandarijn, want
de vijfde persoon was niemand anders dan hij.
De vier gehoorzaamden en toen de manda
rijn een nieuwe order gaf, schommelden de
Btoelen aan de schouders der dragers. Een
moment daarna begonnen ze langzaam den
heuvel af te dalen.
Een goed uur later gleed Forsyth van de
duisternis der bewusteloosheid ln een andere
duisternis, die tot zijn zinnen doordrong, zon
der dat dezen hem echter eenige aanwijzing
konden geven omtrent de plaats, waar hij
zich bevond. Eenigen tijd lag hij stil voor
zich uit te staren, toen bereikte het geklots
van water zijn oor, een muffe lucht kwam in
zijn neus, terwijl hij een menigte geluiden op
ving, die zijn gedachten associeerden met de
beweging van een schip. Juist terwijl hij zich
hiervan bewust werd, hoorde hij het getrip
pel van pootjes en een seconde later liep er
iets over zijn lichaam. Hij maakte plotseling
een bruuske beweging, de rat piepte en
sprong weg. Toen trachtte hij zich op te
richten.
Nu pas merkte hij, dat zijn handen en voe
ten gebonden waren en in het moment, dat
volgde, kwam de herinnering als een brui
sende stroom terug. De gebeurtenissen van
dien middag en vooravond trokken weer aan
zgn geest voorbij, de brief, dien hij van
Kathleen Barrington had ontvangen, het sig
naal dat hij had gegeven, de aanslag voor
Barrington's poort en de overtuiging, die met
een schok vorm aannam in zijn hersen, uitte
zich in één enkel woord:
„Verraden!"
Deze overtuiging was heel wat zwaarder
te dragen dan al het andere van de ver
schrikkelijke situatie. Zgn gebonden polsen
deden hem pijn, zijn hoofd bonsde, zijn
lichaam was zoo stijf, alsof het bont en blauw
geslagen was, maar naast de folterende ge
dachte dat Kathleen Barrington hem in de
handen van zijn vijanden overgeleverd had,
leek dat alles volmaakt onbelangrijk.
„God vergeve haar!" mompelde hij na een
poosje. „God vergeve haar! Hoe had ik ook
kunnen vermoeden dat zoo'n allerliefst meisje
in staat was zoo iets gemeens te doen!
Hij probeerde zich te dwingen er niet meer
aan te denken. Toen herinnerde hij zich haar
dringende woorden van dien middag.
Gelooft u me? U gelooft toch niet dat ik
zoo slecht ben..," Hij zag haar gezicht, bleek,
verlangend, mooi en smeekend, en haar woor
den echoden in zijn ooren:
„Zeg dat u mij gelooft. U denkt toch niet
dat ik zoo slecht ben..."
„Ja," fluisterde hij, „ja", ik geloof je! Als
ik aan jou zou twijfelen, zou ik moeten twij
felen aan alles wat goed en lief en mooi is in
de wereld!"
Hij werd kalmer en tegelijkertijd begon hij
de pijn in zijn hoofd en zijn lichaam heviger
te voelen. Hij dacht aan wat hem te wachten
stond: wat zou er met hem gebeuren? Hij
had er geen flauw besef van. Maar van de
andere zijde van de planken wand waar
tegen hij lag, hoorde hij het gekabbel van
water en hij wist nu zeker dat hij op een
boot was.
Toen dacht hij opnieuw aan Kathleen Bar
rington. Wat zou héAr deel zijn, met een
vader, die voor geen laagheid ter wereld
terugdeinsde en den mandarijn, die niet rus
ten zou voor ze zgn vrouw was. Hg huiverde
en gesmoord kwam het over zijn lippen:
„God behoede haar! God beware haar voor
dét vreeselrjke lot!"
X.
Forsyth doet een ontdekking.
Na telkens even vergetelheid gevonden te
hebben in een korten slaap, ontwaakte Dick
Forsyth eindelijk voorgoed en bemerkte dat
het ochtend was. Pijnlijk en ellendig vroeg hij
zich met doffe beklemming af, wat de
nieuwe dag hem brengen zou.
Zijn eerste ervaring was, dat een Chinees
met een onaandoenlijk gezicht en een mes in
de hand, zich door het bovenluik naar bene
den liet glijden en op hem afkwam. Het open
luik liet het licht in zijn gevangenis binnen
en Forsth zag dat de man de uniform van de
Yamen aanhad. Dit, gevoegd bij het mes,
voorspelde niet veel goeds.
„Goeden morgen, dokter," begroette de
Oosterling hem in zgn moedertaal. „Ik hoop
dat zoete droomen uw rust hebben veraange
naamd."
Forsyth negeerde den ironischen toon en
antwoordde bedaard:
„Ik heb heelemaal niet gedroomd. Niet
aangenaam en niet onaangenaam."
„Dat," hernam de Chinees ernstig, „ge
tuigt van een tevreden geest. Maar U zult
wel honger hebben, hebt u trek in rjjst?"
Forsyth, die zich de vraag stelde wat dit
bezoek te beduiden had, sprak, even ernstig
als de ander:
„Rijst is een hongerig mensch altijd wel
kom."
De afgezant van den mandarijn boog glim
lachend.
„Maar met gebonden handen kan men niet
eten, en aangezien ik orders heb gekregen
U van voedsel te voorzien, zal ik de banden
moeten losmaken."
De daad bij het woord voegend, duwde hij
het mes onder de gevlochten raffia die om
Forsyth's handen gewonden was en een
seconde later waren zij bevrijd. Toen keek
de zoon van het Hemelsche Rjjk naar de ge
boeide voeten en glimlachte opnieuw.
„Alelen een goochelaar kan de eetstokjes
met zijn teenen vasthouden, dus het is niet
noodig U van den ketting te bevrijden. Maar
U moet uw handen eens flink wrijven, dokter,
dat prikkelt den bloedsomloop en doet het ge
voel terugkeeren. Die rekels hebben U stevig
gebonden!"
Forsyth, die reeds uit zichzelf was gaan
doen wat de Chinees hem aanried, hield op
met wrijven en keek zijn bezoeker opmerk
zaam aan. Reeds dadelijk had hg geconsta
teerd dat hij niet tot de heffe des volks be
hoorde, maar een beschaafd man moest zijn,
waarschijnlijk iemand die een zekere vertrou
wenspositie bekleedde. Vermoedelijk was hij
op de hoogte van wat de mandarijn met hem
voor had. In ieder geval was het de moeite
waard te trachten dat uit te vorschen.
„Waarom hebben ze mij eigenlijk gebonden
Waarom ben ik hierheen gebracht?"
„Vraagt U dat nog? U hebt ook een arm
zalig geheugen, dokter. Gisteren werd U ver
zocht bij zonsondergang uit Yong-Foo te ver
trekken. Maar U was koppig en negeerde
de waarschuwing, dus werd U in uw eigen
belang na donker weggevoerd."
„In mgn eigen belang...?"
„Zonder twijfel. Mijn hoogvereerde meester
was zeer onthutst dat men U, na Uw ver
trek uit de Yamen lastig gevallen heeft. Het
deed hem ten zeerste leed en, vreezend dat
U koppig zoudt blijven en dat hij niet bij
machte zou zijn de burgers in toom te houden
en het zendingsstation in brand gestoken zou
worden, moest hij U veiligheidshalve ver
wijderen."
Forsyth luisterde naar deze aaneenschake
ling van leugens zonder ook maar eenig blijk
van zgn ongeloof te geven.
„Dus het briefje, dat ik van Miss Barring
ton kreeg, was als lokaas bedoeld?"
„Laten we liever zeggen dat het een middel
was om Uw veiligheid te waarborgen. De
deugdzame en vindingrijke jongedame heeft
het zelf bedacht."
„Heeft Miss Barrington het bedacht?"
Er klonk verbazing in Forsyth's stem en
toen hg begon te beseffen, dat deze mede-
deeling waar kon zijn, kwam er een pein
zende blik in zijn oogen, wat den Chinees niet
ontging.
„De jongedame vreesde dat Uw koppigheid
U in gevaar zou kunnen brengen," verduide
lijkte hij, „en bezorgd voor Uw welzijn. be
dacht zij dit plan om U tegen de gevolgen
van Uw eigen halsstarrigheid te beschermen."
Terwijl de Oosterling sprak, bewoog
Forsyth zijn beenen en de ketting, die erom
verbonden was, schuurde tegen den ijzeren
ring. Dit onheilspelelnde geluid verjoeg de op-
komende neiging om aan het leugenachtige
verhaal geloof te schenken geheel en hg
vroeg:
„Heeft Miss Barrington ook voorgesteld
dat ik geboeid moest worden?"
„Neen," was het prompe antwoord, „dat
gebeurde op mgn order, het zou Miss Bar-
rington buitengewoon veel verdriet doen als
zij het wist, maar het was wat uw landslie
den een betreurenswaardige noodzakelijkheid
noemen, beste dokter. Ziet u, het was noodig
dat u uit Yong-Hoo vertrok en ongeboeid
zoudt u zich daar zeker niet toe hebben lateg
dwingen; u zoudt overboord gesprongen en
teruggegaan zijn en dat zou uw dood hebben
beteekend, nietwaar
Dick Forsyth reageerde niet op de vraag
en vervolgde:
„Waar brengt u mg heen? Naar Canton?"
De Chinees schudde het hoofd.
„Mijn geachte meester wil u daar voor*
loopig niet hebben. Hg is overtuigd dat q
bevooroordeeld zijt tegen zijn beheer iii
Young-Foo en dat u zoudt pogen hem nadeel
te berokkenen; daarom is hij iets anders met
u van plan, eer hij u naar uw landslieden
terugstuurt. Hg zendt u naar zijn huis, dat
op de grens van de provincie gelegen is."
„Ah! Dus ik ben de gevangene van den
mandarijn?"
„Laten we spreken van zgn geëerden gastl
Maar uw handen zijn weer in orde; uw ont
bijt wacht u."
De Chinees klapte in de handen; een Laddeï
werd door het luik naar beneden geschoven
en een bediende daalde omlaag met een ge*
lakt blad, waarop zich een behoorlijke maal*
t(jd bevond.
(Wordt vervolgd.).
