Buitenlandsch Overzicht. CHINA NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA REIST PER WACO- 64ste JAARGANG AUTOBU S Dl E N STE N naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM en GEHEEL WEST-FRIESLAND Het accoord tusschen Duitschland en Oostenrijk De kosten van de Duitsche bewapening. De moeilijkheden van de Fransche regeering. Nieuwe slakingen in Frankrijk. Bij Peugot en onder de land arbeiders. Engeland en Japan. De vriendschappelijke betrekkingen niet verbeterd. De bijeenkomst der drie Locarno-mogendheden. Dantzig. De kwestie van Komt de commissie van drie Vrijdag te Londen bijeen? Het congres van de Engelsche mijnwerkers. De herbezetting van de Turksche zeeëngten. De tuinreceptie in het Buckingham Paleis verregend. Joodsche kolonalisatie op Cuba? Machtsvertoon te Addis Abeba. EEN IN B B E N B O LT COURANT Abonnement per 8 maanden bjj vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—, NederL Oost- en Weet-Indlë per zeepost 2.10, Idem per mail en overige landen 8.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Glro rekening No. 16066. ADVEETENTIEN: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bjj vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven- onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct De strijd tegen het communisme in Spanje. De Dantzigsche gevaren voor Europa. De burgeroorlog in Spanje. We blijven leven op een vulkaan, die telkens erupties heeft en lava- stroomen van haar hel lingen doet vloeien, ver nielend wat hun in den weg komt Nu eens dreigt het gevaar aan dezen kant, dan weer aan dien kant, maar Veilig zit men eigenlijk nergens en met span ning bljjft men uitzien naar een groote uit barsting, die dood en verderf zal brengen over heel Europa. Of zou men toch nog in zien het krankzinnige van den toestand, waar- In men leeft en alle mogelijke ernstige voor zorgsmaatregelen treffen om die ramp ten minste te voorkomen? Het is nu Spanje weer, dat de directe aan dacht van Europa vraagt en waar een bur geroorlog, een strijd tegen de uiterst linksche regeering gevoerd wordt. Een veldslag van landgenooten tegen landgenooten, die reeds «enige honderden slachtoffers elschte. Het maakt den strijd zooveel te droeviger, nu daar zonen van hetzelfde land tegenover elkaar staan. Buitengewoon zorgelijk ziet de naast toe komst eruit voor het land zoo schreef de N. R. Crt. Dinsdagavond In een hoofdartikel. Mag men de jongste berichten gelooven, dan is de regeering bezig den militairen opstand de baas te worden. Dat klinkt volstrekt niet ongeloofwaardig. De Spaansche arbeiders, en ook wel een gedeelte der burgerij, zijn bereid voor het tegenwoordig bewind te vechten. De Spanjaard is een felle tegenstander in den burgeroorlog. Men heeft het vorige jaar, bjj gelegenheid van den opstand in Asturië, ge zien met welk een fanatisme toen de radicale elementen den strijd tegen de troepen hebben gevoerd. Toen echter moesten de troe pen wel zegevieren. Zjj beschikten over alle technische en organisatorische hulpmiddelen van de overheid. Het gezag kon zjjn militaire krachten vrjjwel concentreeren op het onder drukken van dien opstand. Nu Is alles an ders. Een gedeelte van leger en vloot staat Vijandig tegenover de militaire revolutie. Troepen, die twijfelen, beslissen allicht ten gunste van het wettig gezag. De hulpmidde len van de overheid staan dezen keer voor een groot gedeelte ter beschikking van de Strijdbare radicalen. Men heeft reeds gelezen hoe soldaten In het Zuiden, die zelf niet mee streden, hun wapens onder de burgerij ver deelden, ter bestrijding van den opstand. Gruwelijk zullen weer de gevolgen zijn van dezen burgeroorlog, die een zeer wreede vorm van oorlog pleegt te zijn, in het bijzonder tus- schen fanatieke Spanjaarden. En groote ma- terieele schade zal het land, dat het toch al zoo moeilijk heeft, weer te dragen krijgen. Als de regeering nu den militairen opstand Onderdrukt heeft, zijn naar men vreezen moet, niet tevens ook de gevaren overwon nen. De extreme linkervleugel van het volks front, met een, in Spanje bijzonder grooten meesleep van heel of half-anarchistische ele menten, zal dan met zijn rekening komen. Inlichtingen WACO, Kanaalweg 137, Den Helder Misschien ziet men nu in Spanje gebeuren, wat in de eerste jaren van de revolutie in Rusland is gebeurd: Dat burgerlijke elemen ten, diep ontevreden met het roode bewind, toch gemeene zaak maakten met dat bewind, als de „witte" generaals ten tooneele ver schenen. Een ander zorgenkind van Europa, dat voor al ook in de laatste dagen bizondere aan dacht vraagt, is Dant zig, de Vrijstaat aan de Oostzee en bij Volkenbondsbeschikking, de uitgang van Polen naar zee. De nationaal- socialistische invloed van den laatsten tijd, doet menige regeering met zorg afvragen^ tot welke moeilijkheden het Dantzigsche vraag straks weer aanleiding zal geven. De Dantzigsche kwestie is op het oogen- blik het gevaarlijke punt in de Europeesche politiek zoo beweerde de N. R. Crt. dezer datgen. Wat er te Dantzig is gebeurd, wij heb ben dat Dinsdag nog uitvoerig vermeld is een nieuwe breuk van staande verdragen, en een nieuwe slag in het aangezicht van den Volkenbond. Wij hebben er te voren al op gewezen, dat de belangen van den Volken bond te Dantzig enkel van juridischen aard ztjn, en dat slechts Polen er materieele en po litieke belangen heeft. Op verschillende plaatsen in Polen hebben betoogingen plaats gevonden voor de verde lging', j&, zelfs voor de versterking van de rechten van Polen te Dantzig, nu er toch aan werd geroerd. De overheid heeft die ge duld. Dat heeft beteekenis in een semi- dictatoriaal geregeerd land. Beek heeft te voren met de Duitschers gesproken, en blijk baar geen onoverkomelijke bezwaren ge maakt tegen het gebeurde, overwegende, dat dit voorloopig de rechten der Polen nog niet raakt. Nu denkt echter, naar het heet, de nieuwe dictator In Polen, generaal Rydz Smigly niet al te goed over de politiek van Beek ten opzichte van Duitschland. Hij zou die al te zwak en daardoor juist al te ge waagd vinden. Van de beslissing, die de Poolsche re geering omtrent haar houding neemt, zal veel afhangen voor de positie van den Volkenbondsraad. Vraagt Polen een raads vergadering over het geval, waarop het alle recht heeft bezit, dan kan men die niet weigeren. En dan wordt de zaak zeer spannend! Voorloopig is er nog niets van dien aard gebeurd. Intusschen ls de zaak uitermate spannend. Want als het geval voor de Raad komt, hoe zal men het dan behandelen? Het zwaard van de Geneefsche gerechtig heid is In dezen Polen. Geen wonder, dat de Polen geen haast hebben met een beslissing. In Maart 1933 zou dit niet lang op zich heb ben laten wachten. Nu ls het anders. In Polen strijden tweeërlei overweging met elkaar: die van de momenteele veiligheid, ge steund door het inzicht, dat de burgerrechten van de Duitschers te Dantzig geen Poolsch belang vormen; maar daartegenover de vrees, dat dit slechts heel noodlottig kan worden. Het moet dus voor een zekere en machtige groep In Polen groote aantrekkelijkheid heb ben, op zijn minst den Volkenbond niet te laten uitschakelen in de dingen die Dantzig betreffen, maar integendeel, van de aanspra ken, die men nu nog op steun van den Vol kenbond kan doen gelden, partij te trekken. Geschiedt dit laatste, dan staan wij voor spannende weken. De besprekingen over de toepas sing nog voor het einde dezer maand gereed? Uit Weenen meldt Reuter: De autoriteiten hopen, dat de besprekin gen, welke 11 Juli j.1. zijn begonnen inzake de toepassing van het Duitsch-Oostenrjjksche accoord, voor het einde dezer maand zullen zijn beëindigd, vooral wat betreft het toe risme, de pers, de film en de radio. Chamberlain twjjfelt niet aan Churchills cijfers. Winston Churchill heeft in het Lagerhuis aan den kanselier van de schatkist gevraagd of de regeering op de hoogte was, dat Duitsch land In 1935 ongeveer 800 millioen pond ten koste had gelegd aan zijn herwapening en of hij ook wist of deze herwapening dit jaar in hetzelfde tempo was voortgeschreden? Chamberlain antwoordde, dat de regeering natuurlijk niet over absolute gegevens beschik te, maar volgens hun inlichtingen behoefde de door Churchill genoemde som niet overdreven te zijn. Dit jaar waren de uitgaven stellig min der maar in ejk geval toch ook nog belangrijk. De stakingen in het landbouw bedrijf. In de departementen rondom Parijs zijn op vele hoeven stakingen uitgebroken. Deze vallen samen met een hernieuwde actie van den boerenbond onder leiding van Dorgeres. Hij keert zich tegen de heerschende sociale wanorde en tegen de gevaren, die het land bouwbedrijf daaruit bedreigen. Hij verzet zich niet tegen de stakingen zelf, maar tegen de mogelijkheid van schennis der vrijheid van arbeid en bezetting van boerderijen. Hij wil den boerenstand niet beletten verbetering van hun lot te verkrijgen, maar hij komt op voor het groote belang, dat de oogst op tijd wordt binnengehaald. Op dit oogenblik zou een stilstand van den arbeid gedurende veer tien dagen met het verlies van een jaar ar beid gelijk staan, dat beteekent den onder gang van bijna allen. Dit klemt te meer, daar de oogst dit jaar niet voldoende zal zijn om de nationale behoeften te dekken. Ten Noorden van Parijs werden al veel boerderijen bezet. Naar men weet wil de re geering voortaan geen enkele bezetting meer dulden. Er komen overeenkomstige toonee- len bij voor als zich bij de bezetting van fa brieken afspeelden: op sommige plaatsen hebben de arbeiders In het veld bals georga niseerd. De staking In de landbouwbedrij ven in het departement Saine et Marne. Volgens een bericht van Reuter uit Melun bedroeg het aantal stakers na den eersten dag van de staking in landbouwbedrijven ln het departement Se ine et Marne 2600, ver- deteld over 157 boerderijen. Besprekingen tusschen de organisaties van werknemers en van werkgevers in dit gebied zijn reeds begonnen. Men hoopt dat een mo gelijk accoord ook een gunstigen invloed zal hebben op de besprekingen over de arbeids voorwaarden in den landbouw ln het alge meen. Naar Reuter meldt, is bij de Peugeot-fabrie- ken te Valentingney het personeel, bestaande uit 6000 man, ln staking gegaan. De arbeiders hebben de werkplaatsen bezet en verhinderen de beambten naar huls te gaan. De oorzaak van deze staking is moeilijkheden over het collectief arbeidscontract. Landarbeiders in staking. Reuter meldt uit Versailles, dat Dinsdag morgen in het departement van Seine en Oise een staking onder de landarbeiders is uitgebroken. In Tremblay les Gonesse en Riossy is de staking algemeen. In vier andere gemeenten ln het arrondissement Versailles en Rambouillet heerscht een gedeeltelijke sta king. Incidenten hebben zich tot dusver niet voorgedaan. Bij het in het Lagerhuis gevoerde debat zeide lord Stanhope, namens de regeering het woord voerend, o.a. dat de regeering al tijd sterk van meening is geweest, dat En geland zijn vriendschap met Japan moest voortzetten en verbeteren, ofschoon ze niet zoo ver ging voor te stellen, dat Engeland en Japan een overeenkomst moest sluiten. Wij achten het moeilijk met Japan tot een overeenkomst te komen, zeide lord Stanhope, daar deze in overeenstemming zou moeten zijn met onze algemeene politiek ln China van de open deur en handelsvrijheid voor iedereen. Onze verlangens naar grootere vriendschap met Japan zijn door de jongste gebeurtenissen niet verbeterd. Begint heden. Dinsdagmiddag is te Londen, Parijs en Brussel de officieele aankondiging van de bijeenkomst van drie eindelijk verschenen. In het communiqué wordt gezegd, dat ten gevolge van de besprekingen, welke zjjn voor zien in het communiqué, dat 4 Juli te Genève is gepubliceerd over de nieuwe bijeenkomst van de mogendheden, welke deze mogend heden hebben voorbereid te Londen op 19 Maart, de regeeringen van België, Frankrijk en Engeland hebben besloten, dat op 23 Juli a.s. te Londen de vertegenwoordigers van deze mogendheden bijeen zullen komen. Het doel is den toestand te onderzoeken en na te graan hoe men het best den wensch der drie mogendheden tot bevestigring van den vrede ln Europa door middel van een alge meene regeling zal kunnen vervullen. *3 In Britsche politieke kringen acht men het mogeljjk, dat de z.g.n. commissie van drie (Frankrijk, Engeland en Portugal) die belast is met de waarneming van de kwestie van Dantzig, wellicht Vrijdag te Londen zal ver gaderen, indien dan ten minste een rapport van Lester, den Volkenbondscommissaris te Dantzig, zal zijn ontvangen. Slechts Indien Lester in dat rapport con cludeert, dat de constitutie van Dantzig is geschonden, zal de commissie bijeenkomen, om te beslissen of er reden is den Volken bond saam te roepen. IERLAND NIET VERTEGENWOORDIGD BIJ KRONING VAN KONING EDWARD VU Naar de Daily Herald bericht, heeft de Ier- sohe minister-president De Valera besloten, dat Ierland geen vertegenwoordiger zal zen den naar de kroning van den koning, het volgend jaar. De uitnoodiging om een ver tegenwoordiger te zenden, is afgewezen. De motie voor aansluiting van arbeidersparty en communisten aangenomen. Op het congres der mijnwerkers te Scarbo- rough is het Dinsdag heet toegegaan. Na een rede van Horner werd een motie ingediend, waarin de mijnwerkers zich ver klaren voor samengaan bij verkiezingen en andere gelegenheden van de officieele arbei derspartij met de communisten. Over deze motie werd fel gedebatteerd. De afgevaardig den van Lancashire en de Midlands ontraad den haar in het algemeen, maar Wales, Dur- ham en Schotland waren er overwegend voor en ten slotte verklaarde voorzitter Watson dat de motie met 283 tegen 238 duizend stemmen was aangenomen. De Schotsche communisten begroetten dezen uitslag met luide bravo's. Nadat te Istandoel te middernacht het ge loei der sirenen in de haven en ln de stad de onder teekening van de nieuwe zeeëngten- conventie had aangekondigd, zijn in de vroege morgenuren de eerste troepenbewegingen be wegingen begonnen. Infanterie, artillerie en gemotoriseerde troepen marcheerden van de beide oevers van den Bosporus af en bereik ten tegen den morgen de hooger gelegen plaatsen van den Bosporus. De oude, op grond van het verdrag van Lausanne onbruikbaar gemaakte forten, werden militair bezet. Den geheelen nacht was de bevolking op de been. In talrijke plaatsen, die aan de zee ëngten gelegen zyn, viel den binnentrekken- den troepen en enthousiaste ontvangst van de zijde der bevolking ten deel. Dinsdagmorgen vroeg zijn alleschepen in de haven met vlag gen versierd. Een mjjnenlegger van de marine ls te Is tan boel voor anker gegaan en zal in den loop van den dag naar de Zwarte Zee vertrekken. Het grootste deel der Turksche vloot is reeds onderweg naar de Dardanellen, om deel te nemen aan de bezetting der zee ëngten, die in den loop van den morgen zou plaats hebben. Turkjje's „Vrjjheidsstandbeeld". Aan den mond van de Dardanellen zal een gedenkteeken worden opgericht, dat waar schijnlijk gelijkenis zal vertoonen met het Amerikaansche Vrijheidsstandbeeld in de ha ven van New-York. Het gedenkteeken moet Turkije's „overwinning" op de conferentie van Montreux uitbeelden. Buitenlandsche ar chitecten worden uitgenoodigd plannen voor het gedenkteeken in te zenden. De autoritei ten hebben hiervoor 650.000 Turksche ponden uitgetrokken. De eerste ontvangst ten hove na overgang van den zwaren tot den lichten rouw, die in de tuinen van het Buckingham Paleis giste ren zou gehouden is totaal verregend. Ruim 500 dames zouden aan den Koning zijn voorgesteld, maar nadat de eerst aanko menden reeds door plassen hadden moeten waden om de tuinen te bereiken, en de regen steeds feller werd, kregen de volgende dames aan de portieren van hun auto's bericht dat de ontvangst was uitgesteld. De Koning was een kwartier in den regen blijven staan. Toen ging hij naar binnen. MACDONALD LIJDT AAN EEN LICHTE VERGIFTIGING. MacDonald lijdt aan een lichte vergiftiging en zal eenige dagen het bed moeten houden, 150.000 Duitsche Joden. Sirovich, een Democratisch lid van het Huis van Afgevaardigden, te Washington* heeft een plan ontworpen voor een Joodsche kolonisatie op Cuba. De Amerikaansche po liticus heeft zich daarover in verbinding ge steld met den president van Cuba, Gomez y Arias, die wel voor het plan schijnt te voelen. Sirovich denkt aan de kolonisatie op Cuba van 150.000 uit Duitschland verdreven Joden* die 100,000,000 zouden meebrengen. De details moeten nog worden uitgewerkt. Tot dat doel van Sirovich in Sept. met een com missie van vooraanstaande Joden in Cuba ko men om daar met president Gomez te beraad slagen. Maarschalk Graziana heeft met zijn gene* ralen staf en 10.000 man troepen een marsch door Addis Abeba gemaakt en vervolgens de bevolking bijeengeroepen bij den obelisk van den negus om haar te waarschuwen tegen „valsche geruchten, verspreid door vreemde lingen, die er belang bij hebben het gescha* vingswerk van Italië in Oost-Afrika te dwarsboomen". De maarschalk herhaalde* dat Italië met de grootste goedheid zijn vrien den zal behandelen, doch onverbiddelijk zal zjjn voor zijn vijanden. De Italianen bouwen te Addis Abeba een automatische telefooncentrale voor 5000 aan sluitingen, waarvan de eerste binnen veertien dagen in werking zullen worden gesteld. feuilleton uit het engelsch door 16) Dick Forsyth had zijn honger spoedig ge stild; toen gaf hij zijn bezoeker nogmaals een teeken en de bediende kwam de borden en kopjes weghalen. Een andere bediende bracht een blaadje met sigaren, sigaretten en een spirituslampje. Forsyth rookte zwijgend, terwyi de Chinees droomerig voor zich uit zat te staren. Op eens stond hij op. „Als er een paar dagen voorbö zijn en we verder de rivier op zijn gevaren, zullen we samen van de frissche lucht gaan genieten; ondertusschen vindt u het misschien aange naam om eens uit te kijken." Hjj schoof een klein paneel naast de brits Waarop de gevangene lag, terzijde, waardoor een opening ontstond, die het zonlicht deed binnenstroomen. „Het is een beperkt uitzicht," ging hij ver ontschuldigend voort, „een klein schilderij uit een groote wereld. Maar de bloemen langs den oever zijn prachtig." Hjj wuifde met zijn waaier naar het open paneel, boog zonder een zweem van ironie in zjjn manier van doen en een minuut later was hij verdwenen; de ladder werd ingetrokken, het bovenluik ge sloten en de zendingsarts was weer aan zich zelf overgelaten. Eenigen tjjd bleef hjj onbeweegljjk zitten, in gespannen overdenking van hetgeen hjj gehoord had. Dat hij, ondanks de vriendeljjke woorden en de beleefde bejegening van den Chinees, de gevangene van den mandarjjn was, leed geen twjjfel en als hjj inderdaad naar de grens van Li Weng-Ho's provincie gebracht werd, dat beteekende dat, dat hjj zich geheel in de macht van dit sinistere heerschap be vond en tevens dat hem niet veel goeds wachtte. Hjj moest zien te ontsnappen, an ders... Van die gedache vervuld stond hjj op en tuurde door het open paneel. Het eerste waarop zjjn blik viel was een hooge, enorme wal van witten kalksteen; van de plaats waar hjj lag leek het gesteente wel tot den hemel te reiken. Hjj moest zich buk ken en naar boven kjjken om het geheel te kunen zien. Beneden aan den voet der rotsen zag hjj een rjj mannen langs een ruw pad sjokken. Ze trokken allen aan een ljjn en daaruit leid de hjj af dat de boot door een stroomversnel ling of tegen een strooming in getrokken werd. De jonk voer dicht bjj den oever., een paar maal was deze zoo dichtbij, dat men met een fikschen sprong van het dek het land had kunnen bereiken. „Het geeft niet," mompelde hjj, „eerst moeten die kettingen los!" Na zich behoedzaam vergewist te hebben, dat niemand hem bespiedde, onderzocht hjj den ketting zorgvuldig. Het was een degeljjk stuk werk, bevestigd aan een paar boeien, die om zjjn enkels sloten. Zonder een sleutel of vijl zag hij geen kans er zich van te ont doen. Zijn eenige kans zou komen wanneer zijn bewaker hem toestond van de frissche lucht te genieten, zooals hjj in uitzicht had gesteld want aan dek wandelen was alleen mogelijk indien hij van zijn voetboeien bevrijd was.... Drie trage, zenuwsloopende dagen kropen voorbjj. Enkele malen per dag kwam de beleefde Chinees, die Ah Yeo bleek te heeten, hem be zoeken en bleef dan een poosje praten. Den derden dag zat Forsyth somber door het open paneel te kjjken en hjj merkte juist op dat de rivier breeder begon te worden, toen Ah Yeo weer een praatje kwam maken. Na een paar minuten kwam eindeljjk het voorstel dat de gevangene zoo vurig verbeid had. „Waarde dokter, zoudt u wel lust hebben naar het dek te gaan?" Dick Forsyth's hart klopte zoo heftig, dat hjj het eerste moment niets kon zeggen. Toen hjj anwoordde, deed hjj het echter op onver schilligen toon, want hjj begreep dat hjj zjjn doel niet zou bereiken als hjj zjjn verlangen te zeer liet blijken. „Als ik loopen kan, ja," antwoordde hjj met een blik naar zjjn voeten. „Maar ik ben bang dat het niet gaan zal. Mjjn beenen zjjn zoo 8tjjf, ik heb er nauwelijks gevoel in... De Chinees glimlachte. „Dat kan verholpen worden, dokter!" Hjj liet zjjn gevangene alleen en ging naar het dek, om enkele oogenblikken later met paar bedienden terug te komen. Een van hen verwijderde op zijn aanwjjzing de boeien, waarna het tweetal Forsyth met kracht be gon te masseeren. Een minuut of twintig wa ren ze met hem bezig, toen beduidde Ah Yeo op te houden. „Probeert u maar om te loopen, dokter." Forsyth slingerde zjjn beenen over den rand van de brits. Zjjn voeten rustten op den vloer; hjj bleef een oogenblik zitten alsof hjj bang was om zich te bewegen; toen kwam hjj langzaam overeind. Ah Yeo zag dat zjjn gevangene, op wat stjjfheid na, niets meer scheelde, maar toen Forsyth zich met voor zichtige passen naar de ladder begaf, liep hjj voor alle zekerheid tot vlak naast hem. Op het dek gekomen, leunde de dokter tegen de verschansing van de jonk aan en keek om zich heen. De Chinees, overtuigd dat hjj geen kwaad kon, liet hem een poosje aan zjjn lot over. De boot was een twintig meter van den oever verwijderd en de dokter meende, dat als hjj bij avond of 's nachts ongeboeid aan dek zou kunnen komen, het niet moeiljjk moest zijn om te ontsnappen. Toen wendde hij den blik van den oever af en keek de jonk rond; opeens kwam er een uit drukking van ontsteltenis in zjjn oogen; hjj bleef roerloos, als versteend staan, en staarde naar een voorwerp dat even buiten de kajuits trap op het dek lag. Na een poosje begon hjj met een onver schillig air, en grooter moeite bjj het loopen voorwendend dan in werkelijkheid noodig was, zich in de richting te bewegen, waar het voorwerp lag. Toen hjj het bereikt had, bleef hjj niet stilstaan, en keek er van onder half neergeslagen oogleden met aandacht naar. Hjj had zich niet vergist het was een damesschoen! Hjj liep er langs, keerde toen terug en keek nogmaals. „Een Europeesch schoentje!" hamerde het in zjjn geest. Hoe komt dat hier?" Het ding fascineerde hem. Hjj had niets liever gewild dan het oprapen, maar een van de Chineezen was aan dek gekomen om hem in het oog te houden en al maar heen en weer loopend vroeg hjj zich telkens af: „Van wie is die schoen? Van wie? Van wie?" In gedachten gaf hjj zich zelf net antwoord, een antwoord dat hem weliswaar allerwaar schijnlijkst voorkwam, maar dat zich telkens weer aan hem opdrong: „Dat schoentje is van Kathleen Barrington!" Bijna onbewust was hg er weer heen ge- loopen; hjj bleef nu er bjj staan en op het zelfde moment klonk Ah Yeo's stem achter hem. „Heeft de dokter belangstelling voor het schoentje van de Engelsche jongedame?" Het kostte Dick Forsyth de grootste moeite om zich te beheerschen en zich tot den Oosterling wendend, slaagde hjj erin met een onbewogen stem te antwoorden: „Ja; ik vroeg mij juist af hoe zoo'n ding hier komt en wie wel de eigenares kan zjjn." Ah Yeo schudde het hoofd en een glimlach plooide zjjn gezicht, doch Forsyth merkte dat zjjn oogen niet lachten, maar hem scherp gadesloegen. „Het is 'n beetje slordig van de deugdzame jongedame om dat schoentje daar zoo achte loos neer te gooien, maar daar ze binnenkort met mjjn dierbaren meester in het huweljjk treedt, is het niet zoo erg, want dan draagt zjj verder toch de Chineesche schoenen. Zjj went haar voeten er al aan." Forsyth luisterde ongeloovig, maar zijn ge laatsuitdrukking verried niets van wat er in hem omging. „Is ze dan hier aan boord?" vroeg hjj als terloops. Ah Yeo knikte. „Ja, maar ze bljjft in haar hut en ze ls gesluierd, niemand mag haar zien. Het is de reis naar de huwelijksplechtigheid en alleen mjjn meester heeft het voorrecht den sluier te mogen opheffen." De Engelschman hield zich van den domme. „Is het onbescheiden naar den naam van de jongedame te informeeren?" Ah Yeo lachte. „Die kent U reeds, beste dokter. Als ze U dat briefje niet had ge stuurd..." „Is het Miss Barrington?" riep de zendings arts quasi verwonderd. De Chinees boog en het geluid van een boosaardig lachje kwam over zjjn lippen. „Mjjn dierbare meester koestert een groote vereering voor de Engelsche jont^dame." „Dat zou je tenminste zoo zeggen", ant woordde Forsyth niet zonder grimmigheid, „maar ik moet erkennen dat het mjj verbaast dat de jongedame zich een dergeljjke ver* eering laat welgevallen." Weer was er die schampere keellach. „Zjjn Excellentie, mjjn hooggeschatte! meester, is onmeteljjk rijk en Europeesche! dames zjjn, net als haar Chineesche zusters* verzot op rijkdom en weelde, of is dat niet zoo?" „Misschien!" Het antwoord werd schouder* ophalend gegeven. En daarop verviel Forsyth in zoo'n hard" nekkig stilzwijgen, dat de Chinees zjjn heil maar elders ging zoeken. De dokter liep naar de verschansing van de jonk en staarde peinzend naar den oever, Wat hjj vernomen had was in hooge mate verbazingwekkend en hjj kon zich niet als* maken van de gedachte dat zjjn ontdekking, dat Kathleen zich aan boord bevond, niet alleen aan het toeval te danken was, maat het vinden van den schoen een in-elkaar- gezette comedie was om het hem te doen weten. Ah Ling was op het psychologischa moment op het tooneel verschenen... Bij die gedachte keerde hjj zich haastig om en keek naar de kajuitstrap. Het schoentje was verdwenen, maar even verder stond Ah Yeo hem met een ondoorgrondelijken blik op zjjn geel gezicht aan te staren. Forsyth keerde zich nu weer naar den oever. „Wat heeft dat in vredesnaam te beteeke* nen?" fluisterde hjj heesch. (Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1