Buitenlandsch Overzicht.
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
64ste JAARGANG
AUTOBU S Dl E N STE N
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
Het accoord tusschen
Duitschland en Oostenrijk
De kosten van de Duitsche
bewapening.
De moeilijkheden van de
Fransche regeering.
Nieuwe slakingen
in Frankrijk.
Bij Peugot en onder de land
arbeiders.
Engeland en Japan.
De vriendschappelijke betrekkingen
niet verbeterd.
De bijeenkomst der drie
Locarno-mogendheden.
Dantzig.
De kwestie van
Komt de commissie van drie
Vrijdag te Londen bijeen?
Het congres van de Engelsche
mijnwerkers.
De herbezetting van de
Turksche zeeëngten.
De tuinreceptie in het Buckingham
Paleis verregend.
Joodsche kolonalisatie op Cuba?
Machtsvertoon te Addis Abeba.
EEN
IN
B B E N B O LT
COURANT
Abonnement per 8 maanden bjj vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.—,
NederL Oost- en Weet-Indlë per zeepost 2.10, Idem per mail en overige
landen 8.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50, 0.70, 0.70, 1.—. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Glro rekening No. 16066.
ADVEETENTIEN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bjj vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven- onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
De strijd tegen het communisme in Spanje.
De Dantzigsche gevaren voor Europa.
De
burgeroorlog
in Spanje.
We blijven leven op
een vulkaan, die telkens
erupties heeft en lava-
stroomen van haar hel
lingen doet vloeien, ver
nielend wat hun in den
weg komt Nu eens dreigt het gevaar aan
dezen kant, dan weer aan dien kant, maar
Veilig zit men eigenlijk nergens en met span
ning bljjft men uitzien naar een groote uit
barsting, die dood en verderf zal brengen
over heel Europa. Of zou men toch nog in
zien het krankzinnige van den toestand, waar-
In men leeft en alle mogelijke ernstige voor
zorgsmaatregelen treffen om die ramp ten
minste te voorkomen?
Het is nu Spanje weer, dat de directe aan
dacht van Europa vraagt en waar een bur
geroorlog, een strijd tegen de uiterst linksche
regeering gevoerd wordt. Een veldslag van
landgenooten tegen landgenooten, die reeds
«enige honderden slachtoffers elschte. Het
maakt den strijd zooveel te droeviger, nu
daar zonen van hetzelfde land tegenover
elkaar staan.
Buitengewoon zorgelijk ziet de naast toe
komst eruit voor het land zoo schreef de
N. R. Crt. Dinsdagavond In een hoofdartikel.
Mag men de jongste berichten gelooven, dan
is de regeering bezig den militairen opstand
de baas te worden. Dat klinkt volstrekt niet
ongeloofwaardig. De Spaansche arbeiders, en
ook wel een gedeelte der burgerij, zijn bereid
voor het tegenwoordig bewind te vechten. De
Spanjaard is een felle tegenstander in den
burgeroorlog. Men heeft het vorige jaar, bjj
gelegenheid van den opstand in Asturië, ge
zien met welk een fanatisme toen de radicale
elementen den strijd tegen de troepen hebben
gevoerd. Toen echter moesten de troe
pen wel zegevieren. Zjj beschikten over alle
technische en organisatorische hulpmiddelen
van de overheid. Het gezag kon zjjn militaire
krachten vrjjwel concentreeren op het onder
drukken van dien opstand. Nu Is alles an
ders. Een gedeelte van leger en vloot staat
Vijandig tegenover de militaire revolutie.
Troepen, die twijfelen, beslissen allicht ten
gunste van het wettig gezag. De hulpmidde
len van de overheid staan dezen keer voor
een groot gedeelte ter beschikking van de
Strijdbare radicalen. Men heeft reeds gelezen
hoe soldaten In het Zuiden, die zelf niet mee
streden, hun wapens onder de burgerij ver
deelden, ter bestrijding van den opstand.
Gruwelijk zullen weer de gevolgen zijn van
dezen burgeroorlog, die een zeer wreede vorm
van oorlog pleegt te zijn, in het bijzonder tus-
schen fanatieke Spanjaarden. En groote ma-
terieele schade zal het land, dat het toch al
zoo moeilijk heeft, weer te dragen krijgen.
Als de regeering nu den militairen opstand
Onderdrukt heeft, zijn naar men vreezen
moet, niet tevens ook de gevaren overwon
nen. De extreme linkervleugel van het volks
front, met een, in Spanje bijzonder grooten
meesleep van heel of half-anarchistische ele
menten, zal dan met zijn rekening komen.
Inlichtingen WACO,
Kanaalweg 137, Den Helder
Misschien ziet men nu in Spanje gebeuren,
wat in de eerste jaren van de revolutie in
Rusland is gebeurd: Dat burgerlijke elemen
ten, diep ontevreden met het roode bewind,
toch gemeene zaak maakten met dat bewind,
als de „witte" generaals ten tooneele ver
schenen.
Een ander zorgenkind
van Europa, dat voor
al ook in de laatste
dagen bizondere aan
dacht vraagt, is Dant
zig, de Vrijstaat aan de
Oostzee en bij Volkenbondsbeschikking, de
uitgang van Polen naar zee. De nationaal-
socialistische invloed van den laatsten tijd,
doet menige regeering met zorg afvragen^
tot welke moeilijkheden het Dantzigsche
vraag straks weer aanleiding zal geven.
De Dantzigsche kwestie is op het oogen-
blik het gevaarlijke punt in de Europeesche
politiek zoo beweerde de N. R. Crt. dezer
datgen.
Wat er te Dantzig is gebeurd, wij heb
ben dat Dinsdag nog uitvoerig vermeld is
een nieuwe breuk van staande verdragen, en
een nieuwe slag in het aangezicht van den
Volkenbond. Wij hebben er te voren al op
gewezen, dat de belangen van den Volken
bond te Dantzig enkel van juridischen aard
ztjn, en dat slechts Polen er materieele en po
litieke belangen heeft.
Op verschillende plaatsen in Polen hebben
betoogingen plaats gevonden voor de verde
lging', j&, zelfs voor de versterking van de
rechten van Polen te Dantzig, nu er toch
aan werd geroerd. De overheid heeft die ge
duld. Dat heeft beteekenis in een semi-
dictatoriaal geregeerd land. Beek heeft te
voren met de Duitschers gesproken, en blijk
baar geen onoverkomelijke bezwaren ge
maakt tegen het gebeurde, overwegende, dat
dit voorloopig de rechten der Polen nog niet
raakt. Nu denkt echter, naar het heet, de
nieuwe dictator In Polen, generaal Rydz
Smigly niet al te goed over de politiek van
Beek ten opzichte van Duitschland. Hij zou
die al te zwak en daardoor juist al te ge
waagd vinden.
Van de beslissing, die de Poolsche re
geering omtrent haar houding neemt, zal
veel afhangen voor de positie van den
Volkenbondsraad. Vraagt Polen een raads
vergadering over het geval, waarop het
alle recht heeft bezit, dan kan men die
niet weigeren. En dan wordt de zaak
zeer spannend!
Voorloopig is er nog niets van dien aard
gebeurd.
Intusschen ls de zaak uitermate spannend.
Want als het geval voor de Raad komt, hoe
zal men het dan behandelen?
Het zwaard van de Geneefsche gerechtig
heid is In dezen Polen. Geen wonder, dat de
Polen geen haast hebben met een beslissing.
In Maart 1933 zou dit niet lang op zich heb
ben laten wachten. Nu ls het anders.
In Polen strijden tweeërlei overweging met
elkaar: die van de momenteele veiligheid, ge
steund door het inzicht, dat de burgerrechten
van de Duitschers te Dantzig geen Poolsch
belang vormen; maar daartegenover de vrees,
dat dit slechts heel noodlottig kan worden.
Het moet dus voor een zekere en machtige
groep In Polen groote aantrekkelijkheid heb
ben, op zijn minst den Volkenbond niet te
laten uitschakelen in de dingen die Dantzig
betreffen, maar integendeel, van de aanspra
ken, die men nu nog op steun van den Vol
kenbond kan doen gelden, partij te trekken.
Geschiedt dit laatste, dan staan wij voor
spannende weken.
De besprekingen over de toepas
sing nog voor het einde dezer maand
gereed?
Uit Weenen meldt Reuter:
De autoriteiten hopen, dat de besprekin
gen, welke 11 Juli j.1. zijn begonnen inzake
de toepassing van het Duitsch-Oostenrjjksche
accoord, voor het einde dezer maand zullen
zijn beëindigd, vooral wat betreft het toe
risme, de pers, de film en de radio.
Chamberlain twjjfelt niet aan
Churchills cijfers.
Winston Churchill heeft in het Lagerhuis
aan den kanselier van de schatkist gevraagd
of de regeering op de hoogte was, dat Duitsch
land In 1935 ongeveer 800 millioen pond ten
koste had gelegd aan zijn herwapening en of
hij ook wist of deze herwapening dit jaar in
hetzelfde tempo was voortgeschreden?
Chamberlain antwoordde, dat de regeering
natuurlijk niet over absolute gegevens beschik
te, maar volgens hun inlichtingen behoefde de
door Churchill genoemde som niet overdreven
te zijn. Dit jaar waren de uitgaven stellig min
der maar in ejk geval toch ook nog belangrijk.
De stakingen in het landbouw
bedrijf.
In de departementen rondom Parijs zijn
op vele hoeven stakingen uitgebroken. Deze
vallen samen met een hernieuwde actie van
den boerenbond onder leiding van Dorgeres.
Hij keert zich tegen de heerschende sociale
wanorde en tegen de gevaren, die het land
bouwbedrijf daaruit bedreigen. Hij verzet zich
niet tegen de stakingen zelf, maar tegen de
mogelijkheid van schennis der vrijheid van
arbeid en bezetting van boerderijen. Hij wil
den boerenstand niet beletten verbetering
van hun lot te verkrijgen, maar hij komt op
voor het groote belang, dat de oogst op tijd
wordt binnengehaald. Op dit oogenblik zou
een stilstand van den arbeid gedurende veer
tien dagen met het verlies van een jaar ar
beid gelijk staan, dat beteekent den onder
gang van bijna allen. Dit klemt te meer, daar
de oogst dit jaar niet voldoende zal zijn om
de nationale behoeften te dekken.
Ten Noorden van Parijs werden al veel
boerderijen bezet. Naar men weet wil de re
geering voortaan geen enkele bezetting meer
dulden. Er komen overeenkomstige toonee-
len bij voor als zich bij de bezetting van fa
brieken afspeelden: op sommige plaatsen
hebben de arbeiders In het veld bals georga
niseerd.
De staking In de landbouwbedrij
ven in het departement Saine et
Marne.
Volgens een bericht van Reuter uit Melun
bedroeg het aantal stakers na den eersten
dag van de staking in landbouwbedrijven ln
het departement Se ine et Marne 2600, ver-
deteld over 157 boerderijen.
Besprekingen tusschen de organisaties van
werknemers en van werkgevers in dit gebied
zijn reeds begonnen. Men hoopt dat een mo
gelijk accoord ook een gunstigen invloed zal
hebben op de besprekingen over de arbeids
voorwaarden in den landbouw ln het alge
meen.
Naar Reuter meldt, is bij de Peugeot-fabrie-
ken te Valentingney het personeel, bestaande
uit 6000 man, ln staking gegaan. De arbeiders
hebben de werkplaatsen bezet en verhinderen
de beambten naar huls te gaan. De oorzaak
van deze staking is moeilijkheden over het
collectief arbeidscontract.
Landarbeiders in staking.
Reuter meldt uit Versailles, dat Dinsdag
morgen in het departement van Seine en
Oise een staking onder de landarbeiders is
uitgebroken. In Tremblay les Gonesse en
Riossy is de staking algemeen. In vier andere
gemeenten ln het arrondissement Versailles
en Rambouillet heerscht een gedeeltelijke sta
king.
Incidenten hebben zich tot dusver niet
voorgedaan.
Bij het in het Lagerhuis gevoerde debat
zeide lord Stanhope, namens de regeering
het woord voerend, o.a. dat de regeering al
tijd sterk van meening is geweest, dat En
geland zijn vriendschap met Japan moest
voortzetten en verbeteren, ofschoon ze niet
zoo ver ging voor te stellen, dat Engeland
en Japan een overeenkomst moest sluiten.
Wij achten het moeilijk met Japan tot een
overeenkomst te komen, zeide lord Stanhope,
daar deze in overeenstemming zou moeten
zijn met onze algemeene politiek ln China
van de open deur en handelsvrijheid voor
iedereen. Onze verlangens naar grootere
vriendschap met Japan zijn door de jongste
gebeurtenissen niet verbeterd.
Begint heden.
Dinsdagmiddag is te Londen, Parijs en
Brussel de officieele aankondiging van de
bijeenkomst van drie eindelijk verschenen.
In het communiqué wordt gezegd, dat ten
gevolge van de besprekingen, welke zjjn voor
zien in het communiqué, dat 4 Juli te Genève
is gepubliceerd over de nieuwe bijeenkomst
van de mogendheden, welke deze mogend
heden hebben voorbereid te Londen op 19
Maart, de regeeringen van België, Frankrijk
en Engeland hebben besloten, dat op 23 Juli
a.s. te Londen de vertegenwoordigers van
deze mogendheden bijeen zullen komen.
Het doel is den toestand te onderzoeken en
na te graan hoe men het best den wensch der
drie mogendheden tot bevestigring van den
vrede ln Europa door middel van een alge
meene regeling zal kunnen vervullen.
*3
In Britsche politieke kringen acht men het
mogeljjk, dat de z.g.n. commissie van drie
(Frankrijk, Engeland en Portugal) die belast
is met de waarneming van de kwestie van
Dantzig, wellicht Vrijdag te Londen zal ver
gaderen, indien dan ten minste een rapport
van Lester, den Volkenbondscommissaris te
Dantzig, zal zijn ontvangen.
Slechts Indien Lester in dat rapport con
cludeert, dat de constitutie van Dantzig is
geschonden, zal de commissie bijeenkomen,
om te beslissen of er reden is den Volken
bond saam te roepen.
IERLAND NIET VERTEGENWOORDIGD
BIJ KRONING VAN KONING EDWARD VU
Naar de Daily Herald bericht, heeft de Ier-
sohe minister-president De Valera besloten,
dat Ierland geen vertegenwoordiger zal zen
den naar de kroning van den koning, het
volgend jaar. De uitnoodiging om een ver
tegenwoordiger te zenden, is afgewezen.
De motie voor aansluiting van
arbeidersparty en communisten
aangenomen.
Op het congres der mijnwerkers te Scarbo-
rough is het Dinsdag heet toegegaan.
Na een rede van Horner werd een motie
ingediend, waarin de mijnwerkers zich ver
klaren voor samengaan bij verkiezingen en
andere gelegenheden van de officieele arbei
derspartij met de communisten. Over deze
motie werd fel gedebatteerd. De afgevaardig
den van Lancashire en de Midlands ontraad
den haar in het algemeen, maar Wales, Dur-
ham en Schotland waren er overwegend voor
en ten slotte verklaarde voorzitter Watson
dat de motie met 283 tegen 238 duizend
stemmen was aangenomen. De Schotsche
communisten begroetten dezen uitslag met
luide bravo's.
Nadat te Istandoel te middernacht het ge
loei der sirenen in de haven en ln de stad de
onder teekening van de nieuwe zeeëngten-
conventie had aangekondigd, zijn in de vroege
morgenuren de eerste troepenbewegingen be
wegingen begonnen. Infanterie, artillerie en
gemotoriseerde troepen marcheerden van de
beide oevers van den Bosporus af en bereik
ten tegen den morgen de hooger gelegen
plaatsen van den Bosporus. De oude, op grond
van het verdrag van Lausanne onbruikbaar
gemaakte forten, werden militair bezet.
Den geheelen nacht was de bevolking op
de been. In talrijke plaatsen, die aan de zee
ëngten gelegen zyn, viel den binnentrekken-
den troepen en enthousiaste ontvangst van de
zijde der bevolking ten deel. Dinsdagmorgen
vroeg zijn alleschepen in de haven met vlag
gen versierd. Een mjjnenlegger van de marine
ls te Is tan boel voor anker gegaan en zal in
den loop van den dag naar de Zwarte Zee
vertrekken. Het grootste deel der Turksche
vloot is reeds onderweg naar de Dardanellen,
om deel te nemen aan de bezetting der zee
ëngten, die in den loop van den morgen zou
plaats hebben.
Turkjje's „Vrjjheidsstandbeeld".
Aan den mond van de Dardanellen zal een
gedenkteeken worden opgericht, dat waar
schijnlijk gelijkenis zal vertoonen met het
Amerikaansche Vrijheidsstandbeeld in de ha
ven van New-York. Het gedenkteeken moet
Turkije's „overwinning" op de conferentie
van Montreux uitbeelden. Buitenlandsche ar
chitecten worden uitgenoodigd plannen voor
het gedenkteeken in te zenden. De autoritei
ten hebben hiervoor 650.000 Turksche ponden
uitgetrokken.
De eerste ontvangst ten hove na overgang
van den zwaren tot den lichten rouw, die in
de tuinen van het Buckingham Paleis giste
ren zou gehouden is totaal verregend.
Ruim 500 dames zouden aan den Koning
zijn voorgesteld, maar nadat de eerst aanko
menden reeds door plassen hadden moeten
waden om de tuinen te bereiken, en de regen
steeds feller werd, kregen de volgende dames
aan de portieren van hun auto's bericht dat
de ontvangst was uitgesteld.
De Koning was een kwartier in den regen
blijven staan. Toen ging hij naar binnen.
MACDONALD LIJDT AAN EEN LICHTE
VERGIFTIGING.
MacDonald lijdt aan een lichte vergiftiging
en zal eenige dagen het bed moeten houden,
150.000 Duitsche Joden.
Sirovich, een Democratisch lid van het
Huis van Afgevaardigden, te Washington*
heeft een plan ontworpen voor een Joodsche
kolonisatie op Cuba. De Amerikaansche po
liticus heeft zich daarover in verbinding ge
steld met den president van Cuba, Gomez y
Arias, die wel voor het plan schijnt te voelen.
Sirovich denkt aan de kolonisatie op Cuba
van 150.000 uit Duitschland verdreven Joden*
die 100,000,000 zouden meebrengen. De
details moeten nog worden uitgewerkt. Tot
dat doel van Sirovich in Sept. met een com
missie van vooraanstaande Joden in Cuba ko
men om daar met president Gomez te beraad
slagen.
Maarschalk Graziana heeft met zijn gene*
ralen staf en 10.000 man troepen een marsch
door Addis Abeba gemaakt en vervolgens de
bevolking bijeengeroepen bij den obelisk van
den negus om haar te waarschuwen tegen
„valsche geruchten, verspreid door vreemde
lingen, die er belang bij hebben het gescha*
vingswerk van Italië in Oost-Afrika te
dwarsboomen". De maarschalk herhaalde*
dat Italië met de grootste goedheid zijn vrien
den zal behandelen, doch onverbiddelijk zal
zjjn voor zijn vijanden.
De Italianen bouwen te Addis Abeba een
automatische telefooncentrale voor 5000 aan
sluitingen, waarvan de eerste binnen veertien
dagen in werking zullen worden gesteld.
feuilleton
uit het engelsch
door
16)
Dick Forsyth had zijn honger spoedig ge
stild; toen gaf hij zijn bezoeker nogmaals
een teeken en de bediende kwam de borden
en kopjes weghalen. Een andere bediende
bracht een blaadje met sigaren, sigaretten en
een spirituslampje.
Forsyth rookte zwijgend, terwyi de Chinees
droomerig voor zich uit zat te staren. Op
eens stond hij op.
„Als er een paar dagen voorbö zijn en we
verder de rivier op zijn gevaren, zullen we
samen van de frissche lucht gaan genieten;
ondertusschen vindt u het misschien aange
naam om eens uit te kijken."
Hjj schoof een klein paneel naast de brits
Waarop de gevangene lag, terzijde, waardoor
een opening ontstond, die het zonlicht deed
binnenstroomen.
„Het is een beperkt uitzicht," ging hij ver
ontschuldigend voort, „een klein schilderij uit
een groote wereld. Maar de bloemen langs
den oever zijn prachtig." Hjj wuifde met zijn
waaier naar het open paneel, boog zonder
een zweem van ironie in zjjn manier van doen
en een minuut later was hij verdwenen; de
ladder werd ingetrokken, het bovenluik ge
sloten en de zendingsarts was weer aan zich
zelf overgelaten.
Eenigen tjjd bleef hjj onbeweegljjk zitten,
in gespannen overdenking van hetgeen hjj
gehoord had.
Dat hij, ondanks de vriendeljjke woorden
en de beleefde bejegening van den Chinees,
de gevangene van den mandarjjn was, leed
geen twjjfel en als hjj inderdaad naar de
grens van Li Weng-Ho's provincie gebracht
werd, dat beteekende dat, dat hjj zich geheel
in de macht van dit sinistere heerschap be
vond en tevens dat hem niet veel goeds
wachtte. Hjj moest zien te ontsnappen, an
ders...
Van die gedache vervuld stond hjj op en
tuurde door het open paneel.
Het eerste waarop zjjn blik viel was een
hooge, enorme wal van witten kalksteen; van
de plaats waar hjj lag leek het gesteente wel
tot den hemel te reiken. Hjj moest zich buk
ken en naar boven kjjken om het geheel te
kunen zien.
Beneden aan den voet der rotsen zag hjj
een rjj mannen langs een ruw pad sjokken.
Ze trokken allen aan een ljjn en daaruit leid
de hjj af dat de boot door een stroomversnel
ling of tegen een strooming in getrokken
werd. De jonk voer dicht bjj den oever., een
paar maal was deze zoo dichtbij, dat men
met een fikschen sprong van het dek het land
had kunnen bereiken.
„Het geeft niet," mompelde hjj, „eerst
moeten die kettingen los!"
Na zich behoedzaam vergewist te hebben,
dat niemand hem bespiedde, onderzocht hjj
den ketting zorgvuldig. Het was een degeljjk
stuk werk, bevestigd aan een paar boeien,
die om zjjn enkels sloten. Zonder een sleutel
of vijl zag hij geen kans er zich van te ont
doen. Zijn eenige kans zou komen wanneer
zijn bewaker hem toestond van de frissche
lucht te genieten, zooals hjj in uitzicht had
gesteld want aan dek wandelen was alleen
mogelijk indien hij van zijn voetboeien bevrijd
was....
Drie trage, zenuwsloopende dagen kropen
voorbjj.
Enkele malen per dag kwam de beleefde
Chinees, die Ah Yeo bleek te heeten, hem be
zoeken en bleef dan een poosje praten. Den
derden dag zat Forsyth somber door het open
paneel te kjjken en hjj merkte juist op dat
de rivier breeder begon te worden, toen Ah
Yeo weer een praatje kwam maken. Na een
paar minuten kwam eindeljjk het voorstel
dat de gevangene zoo vurig verbeid had.
„Waarde dokter, zoudt u wel lust hebben
naar het dek te gaan?"
Dick Forsyth's hart klopte zoo heftig, dat
hjj het eerste moment niets kon zeggen. Toen
hjj anwoordde, deed hjj het echter op onver
schilligen toon, want hjj begreep dat hjj zjjn
doel niet zou bereiken als hjj zjjn verlangen
te zeer liet blijken.
„Als ik loopen kan, ja," antwoordde hjj met
een blik naar zjjn voeten. „Maar ik ben bang
dat het niet gaan zal. Mjjn beenen zjjn zoo
8tjjf, ik heb er nauwelijks gevoel in...
De Chinees glimlachte.
„Dat kan verholpen worden, dokter!"
Hjj liet zjjn gevangene alleen en ging naar
het dek, om enkele oogenblikken later met
paar bedienden terug te komen. Een van hen
verwijderde op zijn aanwjjzing de boeien,
waarna het tweetal Forsyth met kracht be
gon te masseeren. Een minuut of twintig wa
ren ze met hem bezig, toen beduidde Ah Yeo
op te houden.
„Probeert u maar om te loopen, dokter."
Forsyth slingerde zjjn beenen over den
rand van de brits. Zjjn voeten rustten op den
vloer; hjj bleef een oogenblik zitten alsof hjj
bang was om zich te bewegen; toen kwam
hjj langzaam overeind. Ah Yeo zag dat zjjn
gevangene, op wat stjjfheid na, niets meer
scheelde, maar toen Forsyth zich met voor
zichtige passen naar de ladder begaf, liep hjj
voor alle zekerheid tot vlak naast hem.
Op het dek gekomen, leunde de dokter
tegen de verschansing van de jonk aan en
keek om zich heen. De Chinees, overtuigd
dat hjj geen kwaad kon, liet hem een poosje
aan zjjn lot over. De boot was een twintig
meter van den oever verwijderd en de dokter
meende, dat als hjj bij avond of 's nachts
ongeboeid aan dek zou kunnen komen, het
niet moeiljjk moest zijn om te ontsnappen.
Toen wendde hij den blik van den oever af en
keek de jonk rond; opeens kwam er een uit
drukking van ontsteltenis in zjjn oogen; hjj
bleef roerloos, als versteend staan, en staarde
naar een voorwerp dat even buiten de kajuits
trap op het dek lag.
Na een poosje begon hjj met een onver
schillig air, en grooter moeite bjj het loopen
voorwendend dan in werkelijkheid noodig
was, zich in de richting te bewegen, waar het
voorwerp lag. Toen hjj het bereikt had, bleef
hjj niet stilstaan, en keek er van onder half
neergeslagen oogleden met aandacht naar.
Hjj had zich niet vergist het was een
damesschoen!
Hjj liep er langs, keerde toen terug en keek
nogmaals.
„Een Europeesch schoentje!" hamerde het
in zjjn geest. Hoe komt dat hier?"
Het ding fascineerde hem. Hjj had niets
liever gewild dan het oprapen, maar een van
de Chineezen was aan dek gekomen om hem
in het oog te houden en al maar heen en weer
loopend vroeg hjj zich telkens af:
„Van wie is die schoen? Van wie? Van
wie?"
In gedachten gaf hjj zich zelf net antwoord,
een antwoord dat hem weliswaar allerwaar
schijnlijkst voorkwam, maar dat zich telkens
weer aan hem opdrong: „Dat schoentje is van
Kathleen Barrington!"
Bijna onbewust was hg er weer heen ge-
loopen; hjj bleef nu er bjj staan en op het
zelfde moment klonk Ah Yeo's stem achter
hem.
„Heeft de dokter belangstelling voor het
schoentje van de Engelsche jongedame?"
Het kostte Dick Forsyth de grootste moeite
om zich te beheerschen en zich tot den
Oosterling wendend, slaagde hjj erin met een
onbewogen stem te antwoorden:
„Ja; ik vroeg mij juist af hoe zoo'n ding
hier komt en wie wel de eigenares kan zjjn."
Ah Yeo schudde het hoofd en een glimlach
plooide zjjn gezicht, doch Forsyth merkte dat
zjjn oogen niet lachten, maar hem scherp
gadesloegen.
„Het is 'n beetje slordig van de deugdzame
jongedame om dat schoentje daar zoo achte
loos neer te gooien, maar daar ze binnenkort
met mjjn dierbaren meester in het huweljjk
treedt, is het niet zoo erg, want dan draagt
zjj verder toch de Chineesche schoenen. Zjj
went haar voeten er al aan."
Forsyth luisterde ongeloovig, maar zijn ge
laatsuitdrukking verried niets van wat er in
hem omging.
„Is ze dan hier aan boord?" vroeg hjj als
terloops.
Ah Yeo knikte.
„Ja, maar ze bljjft in haar hut en ze ls
gesluierd, niemand mag haar zien. Het is
de reis naar de huwelijksplechtigheid en
alleen mjjn meester heeft het voorrecht den
sluier te mogen opheffen."
De Engelschman hield zich van den domme.
„Is het onbescheiden naar den naam van de
jongedame te informeeren?"
Ah Yeo lachte. „Die kent U reeds, beste
dokter. Als ze U dat briefje niet had ge
stuurd..."
„Is het Miss Barrington?" riep de zendings
arts quasi verwonderd.
De Chinees boog en het geluid van een
boosaardig lachje kwam over zjjn lippen.
„Mjjn dierbare meester koestert een groote
vereering voor de Engelsche jont^dame."
„Dat zou je tenminste zoo zeggen", ant
woordde Forsyth niet zonder grimmigheid,
„maar ik moet erkennen dat het mjj verbaast
dat de jongedame zich een dergeljjke ver*
eering laat welgevallen."
Weer was er die schampere keellach.
„Zjjn Excellentie, mjjn hooggeschatte!
meester, is onmeteljjk rijk en Europeesche!
dames zjjn, net als haar Chineesche zusters*
verzot op rijkdom en weelde, of is dat niet
zoo?"
„Misschien!" Het antwoord werd schouder*
ophalend gegeven.
En daarop verviel Forsyth in zoo'n hard"
nekkig stilzwijgen, dat de Chinees zjjn heil
maar elders ging zoeken.
De dokter liep naar de verschansing van
de jonk en staarde peinzend naar den oever,
Wat hjj vernomen had was in hooge mate
verbazingwekkend en hjj kon zich niet als*
maken van de gedachte dat zjjn ontdekking,
dat Kathleen zich aan boord bevond, niet
alleen aan het toeval te danken was, maat
het vinden van den schoen een in-elkaar-
gezette comedie was om het hem te doen
weten. Ah Ling was op het psychologischa
moment op het tooneel verschenen...
Bij die gedachte keerde hjj zich haastig om
en keek naar de kajuitstrap. Het schoentje
was verdwenen, maar even verder stond Ah
Yeo hem met een ondoorgrondelijken blik op
zjjn geel gezicht aan te staren.
Forsyth keerde zich nu weer naar den
oever.
„Wat heeft dat in vredesnaam te beteeke*
nen?" fluisterde hjj heesch.
(Wordt vervolgd.