Buitenlandsch Overzicht. De burgeroorlog in Spanje Op reis onmisbaar! CHINA NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA REIST PER WACO- Bloedige gevechten in Zuid-Spanje. 64ste JAARGANG AUTOBUSDIENSTEN naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM en GEHEEL WEST-FRIESLAND De strijd nog onbeslist. De gevechten ten Noorden van Madrid duren voort. De gezanten der vreemde mogendheden hebben Spanje verlaten. Ontzettende tooneelen te Malaga. Honderden dooden en gewonden. Hoe generaal Goded zich overgaf. De uittocht der buitenlanders» EEN IN m B E N B O LT Abonnement per 8 maanden hg vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras, Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.-, Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per maU en overige landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct Zondagsblad resp. 0.50. 0.70, 0.70, f 1._. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur: P. C. DE BOER Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr. Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling 10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel, minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct De burgeroorlog in Spanje woedt voort; de strijd nog steeds onbeslist. - De Fransche regeering blijft neutraal. De berichten uit Spanje zijn nog zeer verward en het ia niet doenlijk te zeggen wie aan de winnende hand is, of de regeering, of de rebellen. In zoo verre boeken de rebellen winst dat ze tot voor de poorten van Madrid zijn opgerukt en dat de beslissende slag aan den gang is. Het is te hopen dat deze beslissing spoedig valt, want zooals de toestand nu is kost het dage lijks tientallen, zoo niet honderdtallen men- schenlevens en dat zal voortduren, totdat de strijd ten gunste of ten koste van de regee ring beslist is. Het is zeer denkbaar, zegt de Nw. Rott. Crt., dat een van beide partijen het einde van haar krachten of mogelijkheden innerlijk reeds voelt naderen en dat wij voor een ver rassende inzinking staan van het conflict. Maar er is optimisme noodig om dat te ge- looven. Gebeurt dat niet, dan staan Spanje nog verschrikkelijke dagen te wachten. De ver bittering en de vernielzucht zullen stijgen met de moeilijkheden. De orde, die nu nog tot zekere hoogte schijnt te kunnen worden ge handhaafd, zal te grooter gevaar loopen, naar mate het gebrek aan levensmiddelen in de steden toeneemt. Nu reeds vertoont de strijd een van de kwaadaardigste kenmerken voor een burgeroorlog: Het nationale eigendom wordt niet meer ontzien. Het verbranden der kerken, in al zijn barbaarschheid, neemt nog een bijzondere plaats in, omdat dit als een uitbarsting kan worden beschouwd van anti- clericale hartstochten en wrok, die nog niet met een algemeene vernielzucht hoeven ge paard te gaan. Men schijnt echter reeds een stadium te naderen, waarin niets in Spanje veilig is. De waarschuwingen der gezant schappen spreken in dezen een duidelijke taal. Opstanden in Europa gaan gewoonlijk ge paard met een zeker respect voor den vreem deling, en wat des vreemdelings is. Dat spruit voort uit de behoefte van beide par tijen, om de sympathie der buitenwereld te winnen of te houden. Als de buitenlandsche gezantschappen reeds geen veiligheid meer kunnen bieden, nadert men de ergste anar chie. Nu is er een bijzondere omstandigheid, die den toestand voor ieder bijzonder gevaarlijk maakt. Met het voortduren van den strijd stijgt de verbittering. Naarmate de partijen zich in grooter beklemming gaan gevoelen, zullen zij desperater middelen gaan gebruiken. Kwartier zal er niet steeds gegeven en zeker in nog mindere mate verwacht worden. Zoo heeft men, uit jonge voorbeelden, den Spaan- schen burgeroorlog reeds leeren kennen. Men hoort al meer van het gebruik van bombar dementsvliegtuigen in den strijd, niet slechts tegen schepen maar ook tegen hoofdzetels van den tegenstander. Gaat het hiermede door, Inlichtingen WACO. Kanaalweg 137, Den Helder dan kan dit een ramp te meer worden voor de Spaansche steden. Verder zegt het blad: De vraag dringt zich op; Wiens positie zal het minst verzwakken door den langen duur van den strijd? In den regel kan men aan nemen dat een regeering te meer kansen krijgt zich te handhaven, naarmate zij het langer bolwerkt. Immers, zij beschikt over de centrale orga nisatie van het land en van het technische materiaal van allerlei aard; zij heeft het geld, zg heeft als belangrijk voordeel, een natuur lijk recht op gehoorzaamheid. Door dit recht op gehoorzaamheid is het voor haar gemakke lijker, hulptroepen te mobiliseeren, dan voor de opstandelingen, die het öf van terreur, óf van vrij willigen aanhang moeten hebben. Wie niet tegen de regeering is, is gewoonlijk in feite vóór haar. Daar staat tegenover, dat zij grootere verplichtingen heeft, b.v. voor de verzorging van de burgerij. Van de overheid verlangt men in dezen meer dan van opstan dige autoriteiten. In een geval als thans in Spanje, kan echter het overloopen van mili taire groepen of eenheden gedurende den strijd van beslissende beteekenis zijn. Het is moeilijk te gissen, wie van de twee partijen de meeste kans op voordeel van dien aard heeft. De opstandelingen hebben echter één groot voordeel op de regeèring: Zij strijden met duidelijker omlijnde vooruitzichten. Verliezen zij het, dan is het met hen uit. Winnen zij het, dan wachten hun nog wel niet gemak kelijke omstandigheden, daar ook in hun midden de doeleinden zeer uiteenloopen. Maar zij hebben dan toch, door hun overwinning, meteen alle elementen waarvan anarchie te vreezen staat, onderworpen. kiezen. Stel voor dat het de verliezende partij gekozen zou hebben, wat zouden dan niet de gevolgen zijn, nadat de rust hersteld zou zijn? Maar Reuter heeft de geruchten dan ook al gerectificeerd, of liever de Fransche regee ring, want het persbureau meldde Zaterdag avond uit Parijs: Na afloop van den gistermiddag ge houden ministerraad is in officieele krin gen over de bestelling van krijgtuig, die Spanje zou hebben willen doen, meege deeld, dat het onjuist is, dat de regeering besloten zou zijn tot een politiek van in menging. Reuter meldt nader uit Parijs, dat het com muniqué, dat uitgegeven is na afloop van den ministerraad, zwijgt over de kwestie van de wapenleveranties. In goed ingelichte parlementaire kringen verzekerde men echter dat de regeering trouw blijft aan de traditioneele politiek van niet- inmenging in de binnenlandsche aangelegen heden van vreemde mogendheden. Dienten gevolge zal van officieele zijde noch direct, noch indirect levering van krijgstuig geschie den. Bovendien zal de regeering de levering van wapenen door particulieren niet toestaan. Hiertoe heeft de regeering de bevoegdheid, daar de handel in wapenen beheerscht wordt JOSÉ Gilt AL, Spanje's regeeringschef gedurende deze voor dit land zoo bange dagen. Frankrijk blijft neutraal Men weet dat er de vorige week sprake van was dat de Spaansche regeering steun gezocht zou hebben bij de Fran sche en dat vliegtuigen en ander, oorlogsmateriaal in Frankrijk aan gekocht zou zijn. Nu leek dit bericht wel een weinig fantastisch, want het zou toch wel zeer dom geweest zijn als de Fransche re geering in dezen burgeroorlog partij zou door uitvoervergunningen, die het ministerie van buitenlandsche zaken, na raadpleging van de betrokken departementen, moet verstrek ken. Dit geldt ook voor militaire vliegtuigen. De uitvoer hiervan naar Spanje zal eveneens worden verboden. Daarentegen verbiedt geen enkele wet den verkoop van vliegtuigen, be stemd voor het vervoer van passagiers of handelswaren. Pilsudski's opvolger, generaal Ryds-Smigly, de man, die in Polen als de eerste staatsburger geldt, na den president. Van de fronten valt geen nieuws te melden. De gevechten ten Noorden van Madrid duren voort en uit de berichten valt niet op te ma ken, aan welke zijde de overwinning zal vallen. De minister van oorlog heeft Zondag den geheelen dag aan het front in het Guadarra- ma-gebergte doorgebracht. Volgens de mede- deelingen van den minister zouden de opstan delingen in de Guadarrama-bergen over slechts zeven- achthonderd man beschikken en zou hun artillerie gedeeltelijk vernield zijn door de regeeringstroepen. Deze waren erin geslaagd, stukken zwaar geschut tot bij den top van den pas van Leon te sleepen. De op standelingen zouden verder slechts de beschik king hebben over drie vliegtuigen, die voor het gevecht ongeschikt zijn. De basis zou te Burgos gevestigd zijn. Volgens den minister van oorlog vechten de opstandelingen dapper, doch is hun positie hopeloos. Zondag hebben de regeeringsvlieg- tuigen de loopgraven en fortificaties der op standelingen gebombardeerd. De regeerings troepen hebben uit Aranjuez versterkingen ontvangen. De loyaliteit der officieren ti, Aranjuez werd betwijfeld. Daarom zijn de sol daten zelf naar het front vertrokken. De gezantschappen der vreemde mogend heden hebben Spanje verlaten. De Duitsche maatregelen. De Duitsche minister van verkeerswezen heeft de Duitsche scheepvaart mijen verzocht schepen ter beschikking te stellen om de Duit- schers, die Spanje wenschen te verlaten, naar Duitschland terug te brengen. Hitier heeft verder 50.000 mark voor de uit Spanje ge vluchte Duitschers ter beschikking gesteld. De Zweedsche gezant te Berlijn heeft ver der uit naam der regeering de Duitsche re geering verzocht de bescherming van de Zweedsche onderdanen ln Spanje op zich te nemen. De Duitsche regeering heeft dienover eenkomstige instructies gegeven. Massamoord door kinderen. Een der te Gibraltar aangekomen Britsche vluchtelingen heeft Reuter medegedeeld, dat hij heeft gezien, hoe te Malaga een honderd tal personen, priesters, fascisten en anderen werden neergeschoten, in hoofdzaak door kin deren tusschen 14 en 17 jaar, die roode das sen en hemden droegen en gewapend waren met pistolen, geweren, bijlen en knuppels. In de hoofdstraten zgn 52 gebouwen vrijwel door brand verwoest. Honderden zijn gedood, ter- wijl het aantal gewonden volgens dezen zegs man de duizend overschrijdt. Te Algeciras zijn versterkingen der rebel len uit Marokko aangekomen, die thans naar Malaga oprukken. Onze gezant wacht over de grens de verdere dingen af. Op het departement van buitenlandsche zaken is gisteren een telegram ontvangen van den Nederlandschen gezant in Spanje, waar door het bericht, dat hg uit San Sebastian is vertrokken, bevestigd wordt. Onze gezant en de gezantschapssecretaris bevinden zich thans over de Spaansche grens en wachten in hun tijdelijke verblijfplaats de verdere ontwikkeling af. De gezant heeft ln zijn telegram nog mede gedeeld, dat het geheele corps diplomatique uit San Sebastian vertrokken ls. In het Zuiden zijn gisteren bloedige ge vechten geleverd, waarbij honderden doo den moeten zijn gevallen. Hoe zich de gebeurtenissen precies hebben toegedragen, valt uit de eerste berichten nog niet op te maken, doch het schijnt dat hon derden opstandige soldaten uit Ceuta per vliegtuig zijn overgebracht naar Algeciras en dat er nog steeds meer worden getranspor teerd. Zij zijn naar het Noordoosten getrokken en 1200 ervan hebben de regeeringstroepen ingesloten ln Etepona, een kustplaats onge veer halverwege tusschen Gibraltar en Ma laga. De regeeringstroepen hebben hier ver bitterd gevochten. Vierhonderd moeten er ge sneuveld zijn en 200 aan de zijde der opstande lingen, terwijl men aan beide zijden 1200 ge wonden telt. De regeeringstroepen trekken zich terug, terwijl zy de bosschen achter zich in brand steken om een verderen opmarsen der rebellen te stuiten. Een correspondent van Reuter is het mo gelijk geweest een blik te slaan in de infan- teriekazerne te La Linea. Hier zag hy meer dan honderd gevangenen, behoorende tot het volksfront. Men meent te weten, dat er giste ren in de kazerne 20 gedood zjjn en den vori- gen nacht ook twintig. Uit Tanger wordt gemeld, dat de Spaan sche vloot, voor zoover deze daar in de haven lag, zich overhaast naar Estepona heeft bege ven om den rebellen hun opmarsch naar Ma laga te verhinderen. Ook bij La Linea heeft een hevig gevecht plaats gevonden. Hier moet een afdeeling regeeringstroepen ter sterkte van eenige hon derden geheel in de pan gehakt zijn. De op standelingen tellen hier 60 dooden. Een der rebellen deelde aan een bijzonderen correspon dent van Reuter mede: wy hebben strenge instructies ontvangen geen gevangenen te maken en alle communisten te dooden. Algeciras en La Linea door regee- ringsvliegtuigen gebombardeerd. Drie vliegtuigen van het volksfront hebben, naar Reuter uit Gibraltar meldt, Algeciras en La Linea gebombardeerd. Beide steden waren geheel in duister gehuld. Versterking van het garnizoen van Gibraltar. De kruiser Repulse is Zaterdagochtend met een bataljon Gordon Hooglanders uit Egypte te Gibraltar aangekomen. zoo'n handig metalen zakdoosje met 3 „AKKERTJES", want daarmee verdrijft Ge direct elke hoofdpijn, onwelzijn, kou. Practisch en goedkoop, slechts 20 centl De correspondent van het Petit Journal te Barcelona vertelt, hoe de vrouw van generaal Goded dood aan diens voeten viel, waarna deze leider der opstandelingen zich heeft over gegeven. Vroeger was hg uit persoonlijke overwegingen tegen Primo in opstand ge komen. Ook onder de republiek bleef hg, even eens teleurgesteld, een opstandeling. Den 19den dezer kwam hg per vliegtuig te Barcelona aan en riep hij de medestanders tot een staatsgreep op. Het huls, waarin hg en zgn vrouw toevlucht gezocht hadden, werd gebombardeerd; als een gewoon soldaat schoot Goded uit een venster. Plotseling werd toen de witte vlag geheschen. De tegenpartij vreesde een valstrik. De soldaten, die hierna binnendrongen, vonden de oplossing van het raadsel: mevrouw Goded een rooden doek over het gezicht, lag dood terneer; een kogel had haar in het voorhoofd getroffen. De soldaten kregen last den gene raal naar de generaliteit te leiden, maar ze weigerden, zeggende: of we moeten Goded afmaken of we moeten op het volk schieten. Daarop nam een stfgdbare extremiste met grgs haar, Caridad Mercader, het woord: „Ik neem op me generaal Goded heelhuids naar de generaliteit te voeren. Geef me twee ka meraden mee. Generaal, wilt u me volgen? De generaal nam na een korte aarzeling de houding aan. Daarop wendde de vrouw zich tot de morrende kameraden: Kameraden, ik heb beloofd den generaal naar de generaliteit te lelden. Ik sta voor zgn leven in .Laat me door, hem zal recht geschieden. De menschen weken uiteen en de generaal werd naar het bureau van president Companys gebracht. Twee jaar geleden moest Com* pagnys voor Goded en de zgnen de vlag strg- ken. De eerste vertelde Goded de partij voofl goed verloren te hebben en zich voor een revolutionnaire rechtbank te moeten verant woorden. Goded erkende verloren te hebben en niet bang te zjjn. Toen herhaalde hij voor de microfoon den oproep tot zijn partijgenoo- tenom den tegenstand te staken, gelgk Com panys twee jaar geleden onder den druk van Goded en de zijnen gedaan had. Weer honderden vertrokken. Honderden vreemdelingen zgn Zaterdag weer uit de kustplaatsen aan boord gekomen van de buitenlandsche schepen. Te Bilbao zijn 75 Franschen vertrokken met den Franschen kruiser Emile Bertoin, die te Santander nog meer passagiers aan boord zou nemen. Te Pargs wordt vernomen, dat de torpedojager Albatros te Valencia is aangekomen en dat de torpedojager Kersaint Zaterdagavond Palma op Mallorca zou aandoen om het ver trek mogelijk te maken van de Fransche bur gers, 30 vluchtelingen van verschillende na tionaliteit zijn te Bilbao aan boord gegaan van de Oklahoma, een Amerikaansch schip. Aan boord van een ander Amerikaansch schip zijn 25 Duitschers uit Barcelona te Marseille aangekomen, vanwaar zy naar hun land zullen terugkeeren. Zg verklaarden, dat alle Duitsche gebouwen te Barcelona bescha digd zgn. Bij de overbrenging naar het schip is een Duitscher door een kogel gedood. An dere Duitsche vluchtelingen uit Barcelona be vinden zich op een Italiaansch schip, dat op weg is naar Genua. De Oostenrijksche regeering heeft den Duitschen autoriteiten verzocht de Oostenrij kers in Spanje voorloopig onder Duitsche be scherming te willen nemen. Tevens heeft de Zwitsersche regeering de Duitsche regeering verzocht aan de Zwitsers in de Spaansche havens gelegenheid te geven Spanje te ver laten. De Duitsche autoriteiten hebben des betreffende instructies uitgevaardigd. Britsche en Italiaansche oorlogsbodems FEUILLETON UIT HET ENGELSCH DOOR 18) Forsyth wendde zich met een robuste be weging van het raampje af, terwgl de hoo- hende woorden nog in zijn ooren naklonken, ïn dolle woede rukte hij aan den ketting, die hem geboeid hield; weer en nog eens weer, als een tot waanzin getergd, gevangen dier. Langzamerhand werd hij kalmer, hij zette zich op de brits en voelde iets hards. Hij her- tanerde zich opeens het zware ding dat naast hem was neergeploft, terwgl hij de vertrek kende boot had nagestaard. Het was te don ker om iets te onderscheiden, maar hij liet zijn handen tastend langs het voorwerp gaan. Toen schreeuwde hij het haast uit van vreug deWat hij voelde waren een hamer en ®en beitel, tezamen gebonden. Hg had dus een vriend aan boord, iemand die Maar er was nu geen tijd om zijn gedach ten den vrijen loop te laten; hij moest han delen. Hij liet zich op den grond neer, beitel en hamer in de hand, en slaagde er met drie slagen in den ketting los te maken, die zijn hoeien met den vloer verbond; naar voren schuifelend kreeg hij de boeien in een positie, dat de bout naar beneden gericht en even hehter hem was, toen bukte hij zich en sloeg. Het scheen hem een eeuw toe eer de verbin dende schakel gebroken was en eenmaal sloeg hij zich met zoo'n kracht tegen zijn been, dat hij vreesde, dat zijn scheenbeen ge broken was; maar eindelijk stond hij op, vrij! De ringen van de boeien zaten nog om zijn enkels, maar dat hinderde hem niet! In het gewaad dat hij van dokter Wang-Hi geleend had, bevond zich een groote zak; hierin liet hij den beitel verdwijnen; daarna steeg hij de ladder op, den hamer in de hand. Vlug klom hij naar boven en bleef even luisteren, toen zijn hoofd gelijk was met het dek. Geen ander geluid van het gekabbel van het water tegen de jonk! Hg hief het hoofd op en gluurde voorzichtig rond. Geen levende ziel te bekennen, de jonk leek uitgestorven. Gerustgesteld stapte hg op het dek en keek toen weer om zich heen. Hij was heelemaal aleen op de jonk. Zich naar de eene zijde begevend, richtte hij zijn blik naar den oever, waarheen de booten zich begeven hadden en terwgl hij dat deed, schrok hij heftig. Een der booten de kleinste keerde reeds terug en was niet meer dan een vijftien meter van de jonk verwijderd. Bliksemsnel liep hij naar den achtersteven, in de hoop, dat hij in de duisternis niet ont dekt was. Hij vond een touw, dat aan de ver schansing bengelde, stak den hamer in zijn zak en liet zich zacht in het water glijden. Er stond een sterke strooming en zich op zijn zij draaiend liet hij zich meevoeren. Toen hij zoo ver gedreven was dat hij door niemand op het schip meer gezien kon worden, keerde hij zich om en zwom met vlugge slagen naar land. Een plotselinge opschudding op de jonk maakte hem duidelijk dat zijn verdwijning opgemerkt was. Omkijkend zag hij het schijnsel van lantaarns; hij vermoedde dat de bemanning het schip afzocht in de hoop hem te vinden. De gedachte dat men hem nog op de jonk waande deed hem glimlachen en met een krachtigen borstslag baande hij zich een weg door den stroom. Vóór hij er erg in had doemde de rust al uit het donker op. Hij liet zijn beenen zak ken en voelde dat hij op den rotsachtige bodem kon staan. Voortwadend, kon hij al spoedig op de rotsen langs den oever klaute ren. Veilig in het kreupelhout keek hij nog eens in de richting van de jonk, die nu ge heel verlicht was. Voor een lantaarn op het achterdek zag hij het silhouet van een mannenhoofd afge- teekend. Een oogenblik was het heel duidelijk en toen verdween het zoo plotseling, dat de eenig mogelijke verklaring was, dat de man, wiens hoofd het was, zich in het water had laten glijden. Dick Forsyth veerde onmiddellijk over eind. „De kerel heeft me gezien!" flitste het door hem heen. „Hij komt mij achterna. Het is tijd dat ik me uit de voeten maak." Hij verwijderde zich van de rivier. Het was te donker om te zien waar hij ging, maar terwijl hij in het struikgewas voortstrom pelde, bedacht hij dat dat van minder belang was; hij was vrij en kon Kathleen te hulp komen, dat het voornaamste. XII. Het spoor van „missie" Barrington. Eenmaal goed verborgen door het kreupel hout, keerde Forsyht zich om en tuurde achter zich in de duisternis. Van de jonk klonk een opgewonden gegons van stemmen en in de glans van het wateroppervlak werd zijn aandacht getrokken door een zich be wegend voorwerp. Hij sloeg het nauwkeurig gade en dichter onder den oever gekomen, bleek het een menschelijk wezen te zijn, wadend door het ondiepe aan den kant. Ver scholen achter jet beschermende gebladerte, omklemde Dick Forsyth den hamer en wachtte in hurkende houding. Hij bleef onbe wegelijk, zag hoe de man aan land ging, en het water zan zich afschudde, en hoorde toen, hoe de man heel duidelijk in zich zelf" sprak, in het stuntelig Engelsche jargon der Chi- neesche havenplaatsen: „Nu dokter Forsyth zoeken!" Een oogenblik later, onuitsprekelijk opge lucht, stond de zendingsarts overeind. „Ching!" riep hij zachtjes, „Ching!" „Dokter Forsyth, u mij gezien? Ugezond?" „Ja," antwoordde Forsyth, naderbg komend. Ching, van de bemanning van de zendings sampan, was druk doende met het uitwringen van zijn kleeren, toen dr. Forsyth hem be reikte en de Chinees hield met zijn bezigheid niet op, doch keek over zijn schouder naar de jonk. „Moeten weg, heel vlug. De mannen van de mandarijn, zij komen... Als ze ons vinden, zij.. Hij maakte zijn zin af door zijn vingers op suggestieve wijze om zijn keel te leggen. Daarop trok hij zijn plunje weer aan. „Zij komen," fluisterde hij, toen het geluid van riemen en stemmen over het water klonk. „Zoeken u aan beide kanten van de rivier. Hoog tijd wij gaan." Hij sloeg den weg in naar het boschje, waaruit de dokter verschenen was, op den voet gevolgd door Forsyth. Zij trokken een honderd meter in den ganzenpas, totdat het boschje, tegen den stijgenden bodem minder dicht werd. Toen deed Ching een stap achter uit en kwam naast den ander. „U de hamer gevonden, dokter Forsyth?" „Ja zeken, en..." „Ik hem u toegegooid." „Ik was er heel erg big mede," fluisterde de dokter dankbaar. „Ik heb hem bjj me, en den beitel ook. De ringen van de boeien zitten nog om mgn beenen." Ching bleef stilstaan en bukte zich om de enkels van den dokter te bevoelen. „Hm," constateerde hy, „nu niets aan te doen. Die Chineezen... als zg ons hooren, dan..." „Het hindert niet zoo erg," viel Forsyth in de rede. „Ik heb er niet bepaald last van. Alleen ben ik een beetje bang, dat ze geluid maken wanneer ze tegen elkaar stooten. De avond is zoo stil, dat het op verren afstand te hooren zou zgn." „U hebt zakdoek, dokter?" „Ja", ntwoordde de dokter, het gevraagde te voorschgn halend. Ching nam hem aan, deelde hem met zijn mes in tweeën en wond de beide stukken voorzichtig om de stalen ringen. „Nu kunnen zg niet hooren," verklaarde hy. „En wy vlug loopen nu." zy ondervonden echter, dat vlug loopen ln de duisternis evenmin veilig als gemakkeiyk was. Tusschen het struikgewas lagen enorme keien en rotsblokken, ln den looop der tyden van de heuvelen gerold of gevallen, verspreid en telkens weer konden zy ternauwernood vermyden, er mede in botsing te komen. Ten laatste waren zy getuige van een nieuwe lawine; een stroom van steenen rolde rate lend door het kreupelhout naar beneden en verschrikt stonden beiden stil. „Kunnen niet loopen deze weg", zei Ching. „Hier wachten tot de maan opkomt. Die man nen zoeken niet hier. Gaan beide kanten van de rivier op en neer om u te zoeken. Geloo- ven niet wg de heuvels beklimmen." Het bewegen van gekleurde lampions langs de beide oevers, schonk Dr. Forsyth de over tuiging, dat zgn metgezel gelgk had en het feit, dat de lichten aan de overzgde der rivier het talrykst waren, wees er bovendien op, dat de bemanning van de jonk de meening toegedaan was, dat hg naar die zijde was ge vlucht. Een paar seconden beschouwde hg op lettend de lichten en stelde vast dat zg den vlakken bodem hielden. Toen wendde hg zich tot den Chinees. „Ching, hoe, kwam jy op de jonk?" „Dr. Wang-Hi," antwoordde Ching, „hy my zei u na te gaan toen u op weg naar Bar- rington's huis in donker. Ik achter u aan en ik zag wat gebeurde. Kon niet anders dan toekgken, want er waren ook anderen bene den op dien weg, behalve die u neersloegen, lui die moesten oog in 't zeil houden. Toen kwam Missie uit de poort loopen, en zj| bonden haar voordat ik haar teeken kon geven om te waarschuwen. Zg droegen n allebei in stoelen naar het water en brach ten u op de jonk en ze wachten toen op Ah Teo. Ik ben in 't water gesprongen en zwom naar de jonk. Daar neef van mg, ik hem geld gegeven om ziek te zgn. Toen ik zgn plaats ingenomen en kleeren aangetrokken en ge zegd ik kom voor hem, hg heel ziek. Niemand bgzonders vroeg en zoo alles heel eenvoudig. Toen wachten om te zien wat gebeurt, en al die tgd oogen wyd open. Ik hoorde wg heel ver de rivier op zouden gaan en dat de man darijn blanke missie trouwen." „Vertel me één ding, Ching. Je gelooft toch niet, dat miss Barrington vrijwillig gegaan is?" „Neen. Ik zag hoe de mannen haar beet gepakt en gebonden en aan boord van de jonk zg heel streng bewaakt Waarom vraagt U dat, dr. Forsyth?" „Ik wilde dat weten om er heel zekeï van te zgn, Ching." (Wordt vervolgd.),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 1