Buitenlandsch Overzicht.
De burgeroorlog in Spanje
Op reis onmisbaar!
CHINA
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
REIST PER WACO-
Bloedige gevechten
in Zuid-Spanje.
64ste JAARGANG
AUTOBUSDIENSTEN
naar HOORN, EDAM, AMSTERDAM
en GEHEEL WEST-FRIESLAND
De strijd nog onbeslist. De gevechten ten Noorden
van Madrid duren voort. De gezanten der vreemde
mogendheden hebben Spanje verlaten.
Ontzettende tooneelen te Malaga.
Honderden dooden en gewonden.
Hoe generaal Goded zich
overgaf.
De uittocht der buitenlanders»
EEN
IN
m B E N B O LT
Abonnement per 8 maanden hg vooruitbet: Heldersche Courant 1.50; Koegras,
Anna Paulowna, Breezand, Wieringen en Texel 1.65; binnenland 2.-,
Nederl. Oost- en West-Indië per zeepost 2.10, idem per maU en overige
landen 3.20. Losse nos. 4 ct; fr. p. p. 6 ct Weekabonnementen 12 ct
Zondagsblad resp. 0.50. 0.70, 0.70, f 1._. Modeblad resp. 1.20, 1.50, 1.50, 1.70.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
Redacteur: P. C. DE BOER
Uitgave N.V. Drukkerij v/h. C. DE BOER Jr.
Bureau: Koningstraat 78 Telefoon: 50 en 412
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct per regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction. tekst)
dubbele prijs. Kleine advertentiën (gevraagd, te koop, te huur) bij vooruitbetaling
10 ct per regel, minimum 40 ct.; bij niet-contante betaling 15 ct per regel,
minimum 60 ct (Adres Bureau van dit blad en brieven onder nummer 10 ct
per advertentie extra). Bewijsnummers 4 ct
De burgeroorlog in Spanje woedt voort; de strijd nog steeds
onbeslist. - De Fransche regeering blijft neutraal.
De berichten uit
Spanje zijn nog zeer
verward en het ia niet
doenlijk te zeggen wie
aan de winnende hand
is, of de regeering, of de rebellen. In zoo
verre boeken de rebellen winst dat ze tot
voor de poorten van Madrid zijn opgerukt en
dat de beslissende slag aan den gang is. Het
is te hopen dat deze beslissing spoedig valt,
want zooals de toestand nu is kost het dage
lijks tientallen, zoo niet honderdtallen men-
schenlevens en dat zal voortduren, totdat de
strijd ten gunste of ten koste van de regee
ring beslist is.
Het is zeer denkbaar, zegt de Nw. Rott.
Crt., dat een van beide partijen het einde van
haar krachten of mogelijkheden innerlijk
reeds voelt naderen en dat wij voor een ver
rassende inzinking staan van het conflict.
Maar er is optimisme noodig om dat te ge-
looven.
Gebeurt dat niet, dan staan Spanje nog
verschrikkelijke dagen te wachten. De ver
bittering en de vernielzucht zullen stijgen met
de moeilijkheden. De orde, die nu nog tot
zekere hoogte schijnt te kunnen worden ge
handhaafd, zal te grooter gevaar loopen, naar
mate het gebrek aan levensmiddelen in de
steden toeneemt. Nu reeds vertoont de strijd
een van de kwaadaardigste kenmerken voor
een burgeroorlog: Het nationale eigendom
wordt niet meer ontzien. Het verbranden der
kerken, in al zijn barbaarschheid, neemt nog
een bijzondere plaats in, omdat dit als een
uitbarsting kan worden beschouwd van anti-
clericale hartstochten en wrok, die nog niet
met een algemeene vernielzucht hoeven ge
paard te gaan. Men schijnt echter reeds een
stadium te naderen, waarin niets in Spanje
veilig is. De waarschuwingen der gezant
schappen spreken in dezen een duidelijke taal.
Opstanden in Europa gaan gewoonlijk ge
paard met een zeker respect voor den vreem
deling, en wat des vreemdelings is. Dat
spruit voort uit de behoefte van beide par
tijen, om de sympathie der buitenwereld te
winnen of te houden. Als de buitenlandsche
gezantschappen reeds geen veiligheid meer
kunnen bieden, nadert men de ergste anar
chie.
Nu is er een bijzondere omstandigheid, die
den toestand voor ieder bijzonder gevaarlijk
maakt. Met het voortduren van den strijd
stijgt de verbittering. Naarmate de partijen
zich in grooter beklemming gaan gevoelen,
zullen zij desperater middelen gaan gebruiken.
Kwartier zal er niet steeds gegeven en zeker
in nog mindere mate verwacht worden. Zoo
heeft men, uit jonge voorbeelden, den Spaan-
schen burgeroorlog reeds leeren kennen. Men
hoort al meer van het gebruik van bombar
dementsvliegtuigen in den strijd, niet slechts
tegen schepen maar ook tegen hoofdzetels
van den tegenstander. Gaat het hiermede door,
Inlichtingen WACO.
Kanaalweg 137, Den Helder
dan kan dit een ramp te meer worden voor de
Spaansche steden.
Verder zegt het blad:
De vraag dringt zich op; Wiens positie zal
het minst verzwakken door den langen duur
van den strijd? In den regel kan men aan
nemen dat een regeering te meer kansen
krijgt zich te handhaven, naarmate zij het
langer bolwerkt.
Immers, zij beschikt over de centrale orga
nisatie van het land en van het technische
materiaal van allerlei aard; zij heeft het geld,
zg heeft als belangrijk voordeel, een natuur
lijk recht op gehoorzaamheid. Door dit recht
op gehoorzaamheid is het voor haar gemakke
lijker, hulptroepen te mobiliseeren, dan voor
de opstandelingen, die het öf van terreur, óf
van vrij willigen aanhang moeten hebben. Wie
niet tegen de regeering is, is gewoonlijk in
feite vóór haar. Daar staat tegenover, dat zij
grootere verplichtingen heeft, b.v. voor de
verzorging van de burgerij. Van de overheid
verlangt men in dezen meer dan van opstan
dige autoriteiten. In een geval als thans in
Spanje, kan echter het overloopen van mili
taire groepen of eenheden gedurende den
strijd van beslissende beteekenis zijn. Het is
moeilijk te gissen, wie van de twee partijen
de meeste kans op voordeel van dien aard
heeft.
De opstandelingen hebben echter één groot
voordeel op de regeèring: Zij strijden met
duidelijker omlijnde vooruitzichten. Verliezen
zij het, dan is het met hen uit. Winnen zij
het, dan wachten hun nog wel niet gemak
kelijke omstandigheden, daar ook in hun
midden de doeleinden zeer uiteenloopen. Maar
zij hebben dan toch, door hun overwinning,
meteen alle elementen waarvan anarchie te
vreezen staat, onderworpen.
kiezen. Stel voor dat het de verliezende partij
gekozen zou hebben, wat zouden dan niet de
gevolgen zijn, nadat de rust hersteld zou zijn?
Maar Reuter heeft de geruchten dan ook al
gerectificeerd, of liever de Fransche regee
ring, want het persbureau meldde Zaterdag
avond uit Parijs:
Na afloop van den gistermiddag ge
houden ministerraad is in officieele krin
gen over de bestelling van krijgtuig, die
Spanje zou hebben willen doen, meege
deeld, dat het onjuist is, dat de regeering
besloten zou zijn tot een politiek van in
menging.
Reuter meldt nader uit Parijs, dat het com
muniqué, dat uitgegeven is na afloop van
den ministerraad, zwijgt over de kwestie van
de wapenleveranties.
In goed ingelichte parlementaire kringen
verzekerde men echter dat de regeering trouw
blijft aan de traditioneele politiek van niet-
inmenging in de binnenlandsche aangelegen
heden van vreemde mogendheden. Dienten
gevolge zal van officieele zijde noch direct,
noch indirect levering van krijgstuig geschie
den.
Bovendien zal de regeering de levering van
wapenen door particulieren niet toestaan.
Hiertoe heeft de regeering de bevoegdheid,
daar de handel in wapenen beheerscht wordt
JOSÉ Gilt AL,
Spanje's regeeringschef gedurende deze voor
dit land zoo bange dagen.
Frankrijk
blijft
neutraal
Men weet dat er de
vorige week sprake van
was dat de Spaansche
regeering steun gezocht
zou hebben bij de Fran
sche en dat vliegtuigen
en ander, oorlogsmateriaal in Frankrijk aan
gekocht zou zijn. Nu leek dit bericht wel een
weinig fantastisch, want het zou toch wel
zeer dom geweest zijn als de Fransche re
geering in dezen burgeroorlog partij zou
door uitvoervergunningen, die het ministerie
van buitenlandsche zaken, na raadpleging van
de betrokken departementen, moet verstrek
ken. Dit geldt ook voor militaire vliegtuigen.
De uitvoer hiervan naar Spanje zal eveneens
worden verboden. Daarentegen verbiedt geen
enkele wet den verkoop van vliegtuigen, be
stemd voor het vervoer van passagiers of
handelswaren.
Pilsudski's opvolger, generaal Ryds-Smigly,
de man, die in Polen als de eerste
staatsburger geldt, na den president.
Van de fronten valt geen nieuws te melden.
De gevechten ten Noorden van Madrid duren
voort en uit de berichten valt niet op te ma
ken, aan welke zijde de overwinning zal
vallen.
De minister van oorlog heeft Zondag den
geheelen dag aan het front in het Guadarra-
ma-gebergte doorgebracht. Volgens de mede-
deelingen van den minister zouden de opstan
delingen in de Guadarrama-bergen over
slechts zeven- achthonderd man beschikken
en zou hun artillerie gedeeltelijk vernield zijn
door de regeeringstroepen. Deze waren erin
geslaagd, stukken zwaar geschut tot bij den
top van den pas van Leon te sleepen. De op
standelingen zouden verder slechts de beschik
king hebben over drie vliegtuigen, die voor
het gevecht ongeschikt zijn. De basis zou te
Burgos gevestigd zijn.
Volgens den minister van oorlog vechten
de opstandelingen dapper, doch is hun positie
hopeloos. Zondag hebben de regeeringsvlieg-
tuigen de loopgraven en fortificaties der op
standelingen gebombardeerd. De regeerings
troepen hebben uit Aranjuez versterkingen
ontvangen. De loyaliteit der officieren ti,
Aranjuez werd betwijfeld. Daarom zijn de sol
daten zelf naar het front vertrokken.
De gezantschappen der vreemde mogend
heden hebben Spanje verlaten.
De Duitsche maatregelen.
De Duitsche minister van verkeerswezen
heeft de Duitsche scheepvaart mijen verzocht
schepen ter beschikking te stellen om de Duit-
schers, die Spanje wenschen te verlaten, naar
Duitschland terug te brengen. Hitier heeft
verder 50.000 mark voor de uit Spanje ge
vluchte Duitschers ter beschikking gesteld.
De Zweedsche gezant te Berlijn heeft ver
der uit naam der regeering de Duitsche re
geering verzocht de bescherming van de
Zweedsche onderdanen ln Spanje op zich te
nemen. De Duitsche regeering heeft dienover
eenkomstige instructies gegeven.
Massamoord door kinderen.
Een der te Gibraltar aangekomen Britsche
vluchtelingen heeft Reuter medegedeeld, dat
hij heeft gezien, hoe te Malaga een honderd
tal personen, priesters, fascisten en anderen
werden neergeschoten, in hoofdzaak door kin
deren tusschen 14 en 17 jaar, die roode das
sen en hemden droegen en gewapend waren
met pistolen, geweren, bijlen en knuppels. In
de hoofdstraten zgn 52 gebouwen vrijwel door
brand verwoest. Honderden zijn gedood, ter-
wijl het aantal gewonden volgens dezen zegs
man de duizend overschrijdt.
Te Algeciras zijn versterkingen der rebel
len uit Marokko aangekomen, die thans naar
Malaga oprukken.
Onze gezant wacht over de grens
de verdere dingen af.
Op het departement van buitenlandsche
zaken is gisteren een telegram ontvangen van
den Nederlandschen gezant in Spanje, waar
door het bericht, dat hg uit San Sebastian is
vertrokken, bevestigd wordt.
Onze gezant en de gezantschapssecretaris
bevinden zich thans over de Spaansche grens
en wachten in hun tijdelijke verblijfplaats de
verdere ontwikkeling af.
De gezant heeft ln zijn telegram nog mede
gedeeld, dat het geheele corps diplomatique
uit San Sebastian vertrokken ls.
In het Zuiden zijn gisteren bloedige ge
vechten geleverd, waarbij honderden doo
den moeten zijn gevallen.
Hoe zich de gebeurtenissen precies hebben
toegedragen, valt uit de eerste berichten nog
niet op te maken, doch het schijnt dat hon
derden opstandige soldaten uit Ceuta per
vliegtuig zijn overgebracht naar Algeciras en
dat er nog steeds meer worden getranspor
teerd. Zij zijn naar het Noordoosten getrokken
en 1200 ervan hebben de regeeringstroepen
ingesloten ln Etepona, een kustplaats onge
veer halverwege tusschen Gibraltar en Ma
laga. De regeeringstroepen hebben hier ver
bitterd gevochten. Vierhonderd moeten er ge
sneuveld zijn en 200 aan de zijde der opstande
lingen, terwijl men aan beide zijden 1200 ge
wonden telt.
De regeeringstroepen trekken zich terug,
terwijl zy de bosschen achter zich in brand
steken om een verderen opmarsen der rebellen
te stuiten.
Een correspondent van Reuter is het mo
gelijk geweest een blik te slaan in de infan-
teriekazerne te La Linea. Hier zag hy meer
dan honderd gevangenen, behoorende tot het
volksfront. Men meent te weten, dat er giste
ren in de kazerne 20 gedood zjjn en den vori-
gen nacht ook twintig.
Uit Tanger wordt gemeld, dat de Spaan
sche vloot, voor zoover deze daar in de haven
lag, zich overhaast naar Estepona heeft bege
ven om den rebellen hun opmarsch naar Ma
laga te verhinderen.
Ook bij La Linea heeft een hevig gevecht
plaats gevonden. Hier moet een afdeeling
regeeringstroepen ter sterkte van eenige hon
derden geheel in de pan gehakt zijn. De op
standelingen tellen hier 60 dooden. Een der
rebellen deelde aan een bijzonderen correspon
dent van Reuter mede: wy hebben strenge
instructies ontvangen geen gevangenen te
maken en alle communisten te dooden.
Algeciras en La Linea door regee-
ringsvliegtuigen gebombardeerd.
Drie vliegtuigen van het volksfront hebben,
naar Reuter uit Gibraltar meldt, Algeciras en
La Linea gebombardeerd. Beide steden waren
geheel in duister gehuld.
Versterking van het garnizoen van
Gibraltar.
De kruiser Repulse is Zaterdagochtend met
een bataljon Gordon Hooglanders uit Egypte
te Gibraltar aangekomen.
zoo'n handig metalen zakdoosje met 3
„AKKERTJES", want daarmee verdrijft
Ge direct elke hoofdpijn, onwelzijn, kou.
Practisch en goedkoop, slechts 20 centl
De correspondent van het Petit Journal te
Barcelona vertelt, hoe de vrouw van generaal
Goded dood aan diens voeten viel, waarna
deze leider der opstandelingen zich heeft over
gegeven. Vroeger was hg uit persoonlijke
overwegingen tegen Primo in opstand ge
komen. Ook onder de republiek bleef hg, even
eens teleurgesteld, een opstandeling.
Den 19den dezer kwam hg per vliegtuig te
Barcelona aan en riep hij de medestanders tot
een staatsgreep op. Het huls, waarin hg en
zgn vrouw toevlucht gezocht hadden, werd
gebombardeerd; als een gewoon soldaat schoot
Goded uit een venster.
Plotseling werd toen de witte vlag
geheschen. De tegenpartij vreesde een valstrik.
De soldaten, die hierna binnendrongen, vonden
de oplossing van het raadsel: mevrouw Goded
een rooden doek over het gezicht, lag dood
terneer; een kogel had haar in het voorhoofd
getroffen. De soldaten kregen last den gene
raal naar de generaliteit te leiden, maar ze
weigerden, zeggende: of we moeten Goded
afmaken of we moeten op het volk schieten.
Daarop nam een stfgdbare extremiste met
grgs haar, Caridad Mercader, het woord: „Ik
neem op me generaal Goded heelhuids naar
de generaliteit te voeren. Geef me twee ka
meraden mee. Generaal, wilt u me volgen?
De generaal nam na een korte aarzeling de
houding aan. Daarop wendde de vrouw zich
tot de morrende kameraden: Kameraden, ik
heb beloofd den generaal naar de generaliteit
te lelden. Ik sta voor zgn leven in .Laat me
door, hem zal recht geschieden.
De menschen weken uiteen en de generaal
werd naar het bureau van president Companys
gebracht. Twee jaar geleden moest Com*
pagnys voor Goded en de zgnen de vlag strg-
ken. De eerste vertelde Goded de partij voofl
goed verloren te hebben en zich voor een
revolutionnaire rechtbank te moeten verant
woorden. Goded erkende verloren te hebben
en niet bang te zjjn. Toen herhaalde hij voor
de microfoon den oproep tot zijn partijgenoo-
tenom den tegenstand te staken, gelgk Com
panys twee jaar geleden onder den druk van
Goded en de zijnen gedaan had.
Weer honderden vertrokken.
Honderden vreemdelingen zgn Zaterdag
weer uit de kustplaatsen aan boord gekomen
van de buitenlandsche schepen. Te Bilbao zijn
75 Franschen vertrokken met den Franschen
kruiser Emile Bertoin, die te Santander nog
meer passagiers aan boord zou nemen. Te
Pargs wordt vernomen, dat de torpedojager
Albatros te Valencia is aangekomen en dat
de torpedojager Kersaint Zaterdagavond
Palma op Mallorca zou aandoen om het ver
trek mogelijk te maken van de Fransche bur
gers, 30 vluchtelingen van verschillende na
tionaliteit zijn te Bilbao aan boord gegaan
van de Oklahoma, een Amerikaansch schip.
Aan boord van een ander Amerikaansch
schip zijn 25 Duitschers uit Barcelona te
Marseille aangekomen, vanwaar zy naar hun
land zullen terugkeeren. Zg verklaarden, dat
alle Duitsche gebouwen te Barcelona bescha
digd zgn. Bij de overbrenging naar het schip
is een Duitscher door een kogel gedood. An
dere Duitsche vluchtelingen uit Barcelona be
vinden zich op een Italiaansch schip, dat op
weg is naar Genua.
De Oostenrijksche regeering heeft den
Duitschen autoriteiten verzocht de Oostenrij
kers in Spanje voorloopig onder Duitsche be
scherming te willen nemen. Tevens heeft de
Zwitsersche regeering de Duitsche regeering
verzocht aan de Zwitsers in de Spaansche
havens gelegenheid te geven Spanje te ver
laten. De Duitsche autoriteiten hebben des
betreffende instructies uitgevaardigd.
Britsche en Italiaansche oorlogsbodems
FEUILLETON
UIT HET ENGELSCH
DOOR
18)
Forsyth wendde zich met een robuste be
weging van het raampje af, terwgl de hoo-
hende woorden nog in zijn ooren naklonken,
ïn dolle woede rukte hij aan den ketting, die
hem geboeid hield; weer en nog eens weer,
als een tot waanzin getergd, gevangen dier.
Langzamerhand werd hij kalmer, hij zette
zich op de brits en voelde iets hards. Hij her-
tanerde zich opeens het zware ding dat naast
hem was neergeploft, terwgl hij de vertrek
kende boot had nagestaard. Het was te don
ker om iets te onderscheiden, maar hij liet
zijn handen tastend langs het voorwerp gaan.
Toen schreeuwde hij het haast uit van vreug
deWat hij voelde waren een hamer en
®en beitel, tezamen gebonden. Hg had dus
een vriend aan boord, iemand die
Maar er was nu geen tijd om zijn gedach
ten den vrijen loop te laten; hij moest han
delen. Hij liet zich op den grond neer, beitel
en hamer in de hand, en slaagde er met drie
slagen in den ketting los te maken, die zijn
hoeien met den vloer verbond; naar voren
schuifelend kreeg hij de boeien in een positie,
dat de bout naar beneden gericht en even
hehter hem was, toen bukte hij zich en sloeg.
Het scheen hem een eeuw toe eer de verbin
dende schakel gebroken was en eenmaal
sloeg hij zich met zoo'n kracht tegen zijn
been, dat hij vreesde, dat zijn scheenbeen ge
broken was; maar eindelijk stond hij op, vrij!
De ringen van de boeien zaten nog om zijn
enkels, maar dat hinderde hem niet! In het
gewaad dat hij van dokter Wang-Hi geleend
had, bevond zich een groote zak; hierin liet
hij den beitel verdwijnen; daarna steeg hij de
ladder op, den hamer in de hand.
Vlug klom hij naar boven en bleef even
luisteren, toen zijn hoofd gelijk was met het
dek. Geen ander geluid van het gekabbel van
het water tegen de jonk! Hg hief het hoofd
op en gluurde voorzichtig rond. Geen levende
ziel te bekennen, de jonk leek uitgestorven.
Gerustgesteld stapte hg op het dek en keek
toen weer om zich heen. Hij was heelemaal
aleen op de jonk. Zich naar de eene zijde
begevend, richtte hij zijn blik naar den oever,
waarheen de booten zich begeven hadden en
terwgl hij dat deed, schrok hij heftig. Een der
booten de kleinste keerde reeds terug
en was niet meer dan een vijftien meter van
de jonk verwijderd.
Bliksemsnel liep hij naar den achtersteven,
in de hoop, dat hij in de duisternis niet ont
dekt was. Hij vond een touw, dat aan de ver
schansing bengelde, stak den hamer in zijn
zak en liet zich zacht in het water glijden.
Er stond een sterke strooming en zich op
zijn zij draaiend liet hij zich meevoeren. Toen
hij zoo ver gedreven was dat hij door niemand
op het schip meer gezien kon worden, keerde
hij zich om en zwom met vlugge slagen
naar land.
Een plotselinge opschudding op de jonk
maakte hem duidelijk dat zijn verdwijning
opgemerkt was. Omkijkend zag hij het
schijnsel van lantaarns; hij vermoedde dat de
bemanning het schip afzocht in de hoop hem
te vinden. De gedachte dat men hem nog op
de jonk waande deed hem glimlachen en
met een krachtigen borstslag baande hij zich
een weg door den stroom.
Vóór hij er erg in had doemde de rust al
uit het donker op. Hij liet zijn beenen zak
ken en voelde dat hij op den rotsachtige
bodem kon staan. Voortwadend, kon hij al
spoedig op de rotsen langs den oever klaute
ren. Veilig in het kreupelhout keek hij nog
eens in de richting van de jonk, die nu ge
heel verlicht was.
Voor een lantaarn op het achterdek zag hij
het silhouet van een mannenhoofd afge-
teekend. Een oogenblik was het heel duidelijk
en toen verdween het zoo plotseling, dat de
eenig mogelijke verklaring was, dat de man,
wiens hoofd het was, zich in het water had
laten glijden.
Dick Forsyth veerde onmiddellijk over
eind.
„De kerel heeft me gezien!" flitste het
door hem heen. „Hij komt mij achterna. Het
is tijd dat ik me uit de voeten maak."
Hij verwijderde zich van de rivier. Het was
te donker om te zien waar hij ging, maar
terwijl hij in het struikgewas voortstrom
pelde, bedacht hij dat dat van minder belang
was; hij was vrij en kon Kathleen te hulp
komen, dat het voornaamste.
XII.
Het spoor van „missie" Barrington.
Eenmaal goed verborgen door het kreupel
hout, keerde Forsyht zich om en tuurde
achter zich in de duisternis. Van de jonk
klonk een opgewonden gegons van stemmen
en in de glans van het wateroppervlak werd
zijn aandacht getrokken door een zich be
wegend voorwerp. Hij sloeg het nauwkeurig
gade en dichter onder den oever gekomen,
bleek het een menschelijk wezen te zijn,
wadend door het ondiepe aan den kant. Ver
scholen achter jet beschermende gebladerte,
omklemde Dick Forsyth den hamer en
wachtte in hurkende houding. Hij bleef onbe
wegelijk, zag hoe de man aan land ging, en
het water zan zich afschudde, en hoorde toen,
hoe de man heel duidelijk in zich zelf" sprak,
in het stuntelig Engelsche jargon der Chi-
neesche havenplaatsen:
„Nu dokter Forsyth zoeken!"
Een oogenblik later, onuitsprekelijk opge
lucht, stond de zendingsarts overeind.
„Ching!" riep hij zachtjes, „Ching!"
„Dokter Forsyth, u mij gezien? Ugezond?"
„Ja," antwoordde Forsyth, naderbg
komend.
Ching, van de bemanning van de zendings
sampan, was druk doende met het uitwringen
van zijn kleeren, toen dr. Forsyth hem be
reikte en de Chinees hield met zijn bezigheid
niet op, doch keek over zijn schouder naar de
jonk.
„Moeten weg, heel vlug. De mannen van de
mandarijn, zij komen... Als ze ons vinden, zij..
Hij maakte zijn zin af door zijn vingers
op suggestieve wijze om zijn keel te leggen.
Daarop trok hij zijn plunje weer aan.
„Zij komen," fluisterde hij, toen het geluid
van riemen en stemmen over het water
klonk. „Zoeken u aan beide kanten van de
rivier. Hoog tijd wij gaan."
Hij sloeg den weg in naar het boschje,
waaruit de dokter verschenen was, op den
voet gevolgd door Forsyth. Zij trokken een
honderd meter in den ganzenpas, totdat het
boschje, tegen den stijgenden bodem minder
dicht werd. Toen deed Ching een stap achter
uit en kwam naast den ander.
„U de hamer gevonden, dokter Forsyth?"
„Ja zeken, en..."
„Ik hem u toegegooid."
„Ik was er heel erg big mede," fluisterde
de dokter dankbaar. „Ik heb hem bjj me, en
den beitel ook. De ringen van de boeien zitten
nog om mgn beenen."
Ching bleef stilstaan en bukte zich om de
enkels van den dokter te bevoelen.
„Hm," constateerde hy, „nu niets aan te
doen. Die Chineezen... als zg ons hooren,
dan..."
„Het hindert niet zoo erg," viel Forsyth
in de rede. „Ik heb er niet bepaald last van.
Alleen ben ik een beetje bang, dat ze geluid
maken wanneer ze tegen elkaar stooten. De
avond is zoo stil, dat het op verren afstand
te hooren zou zgn."
„U hebt zakdoek, dokter?"
„Ja", ntwoordde de dokter, het gevraagde
te voorschgn halend.
Ching nam hem aan, deelde hem met zijn
mes in tweeën en wond de beide stukken
voorzichtig om de stalen ringen.
„Nu kunnen zg niet hooren," verklaarde
hy. „En wy vlug loopen nu."
zy ondervonden echter, dat vlug loopen ln
de duisternis evenmin veilig als gemakkeiyk
was. Tusschen het struikgewas lagen enorme
keien en rotsblokken, ln den looop der tyden
van de heuvelen gerold of gevallen, verspreid
en telkens weer konden zy ternauwernood
vermyden, er mede in botsing te komen. Ten
laatste waren zy getuige van een nieuwe
lawine; een stroom van steenen rolde rate
lend door het kreupelhout naar beneden en
verschrikt stonden beiden stil.
„Kunnen niet loopen deze weg", zei Ching.
„Hier wachten tot de maan opkomt. Die man
nen zoeken niet hier. Gaan beide kanten van
de rivier op en neer om u te zoeken. Geloo-
ven niet wg de heuvels beklimmen."
Het bewegen van gekleurde lampions langs
de beide oevers, schonk Dr. Forsyth de over
tuiging, dat zgn metgezel gelgk had en het
feit, dat de lichten aan de overzgde der rivier
het talrykst waren, wees er bovendien op,
dat de bemanning van de jonk de meening
toegedaan was, dat hg naar die zijde was ge
vlucht. Een paar seconden beschouwde hg op
lettend de lichten en stelde vast dat zg den
vlakken bodem hielden. Toen wendde hg zich
tot den Chinees.
„Ching, hoe, kwam jy op de jonk?"
„Dr. Wang-Hi," antwoordde Ching, „hy
my zei u na te gaan toen u op weg naar Bar-
rington's huis in donker. Ik achter u aan en
ik zag wat gebeurde. Kon niet anders dan
toekgken, want er waren ook anderen bene
den op dien weg, behalve die u neersloegen,
lui die moesten oog in 't zeil houden. Toen
kwam Missie uit de poort loopen, en zj|
bonden haar voordat ik haar teeken kon
geven om te waarschuwen. Zg droegen n
allebei in stoelen naar het water en brach
ten u op de jonk en ze wachten toen op Ah
Teo. Ik ben in 't water gesprongen en zwom
naar de jonk. Daar neef van mg, ik hem geld
gegeven om ziek te zgn. Toen ik zgn plaats
ingenomen en kleeren aangetrokken en ge
zegd ik kom voor hem, hg heel ziek. Niemand
bgzonders vroeg en zoo alles heel eenvoudig.
Toen wachten om te zien wat gebeurt, en al
die tgd oogen wyd open. Ik hoorde wg heel
ver de rivier op zouden gaan en dat de man
darijn blanke missie trouwen."
„Vertel me één ding, Ching. Je gelooft toch
niet, dat miss Barrington vrijwillig gegaan
is?"
„Neen. Ik zag hoe de mannen haar beet
gepakt en gebonden en aan boord van de jonk
zg heel streng bewaakt Waarom vraagt U
dat, dr. Forsyth?"
„Ik wilde dat weten om er heel zekeï
van te zgn, Ching."
(Wordt vervolgd.),