Het sterkste leger ter wereld
@11
AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN
Het eiland der witte
damherten.
VOOR DE
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 1936
De Sovjet-Unie bewapent zich uit alle
macht. Zij is de vaste overtuiging toege
daan, dat een Europeesche oorlog onver
mijdelijk is en dat zij in dezen oorlog on
voorwaardelijk zal worden medegesleept.
Er zijn drie argumenten, die deze over
tuiging hebben helpen vormen. Eerstens de
communistische theorie, dat oorlog een
noodzakelijk gevolg van de kapitalistische
ordening beteekent; in de tweede plaats de
politieke toestand in Europa en tenslotte
de meening, dat een aanval op de Sovjet-
Unie uit het Oosten en uit het Westen
voor de deur staat.
Op dit oogenschijnlijke gevaar is door
politieke leiders en officieele dagbladen
herhaaldelijk gewezen met de gelijktij
dige verklaring, dat Rusland geen oor
log wenscht en ook niet uitlokt, maar
anderzijds geen vrijbrief op zijn eigen ge
bied zal geven.
De vrede hing aan een zijden
draadje.
Vóór een of ander bepaald tijdstip zal
de oorlog echter niet losbarsten. Rusland
beperkt zich ertoe, alles op alles te zet
ten, opdat zijn bewapening op het oogen-
blik, dat de oorlog uitbreekt, niets te wen-
schen overlaat. „Tegenwoordig worden
oorlogen niet meer verklaard; zij begin
nen eenvoudig", zeide Stalin in zijn bekend
interview met Roy Howard, den vroege-
ren president van United-Press, in Maart
van dit jaar. En inderdaad had het wei
nig gescheeld, of deze bewering was na
vier Weken reeds werkelijkheid geworden.
Op 1 April streden troepen uit Buiten-
Mongolië achttien uur lang tegen afdee-
lingen uit Mantsjoekwo. Het gevecht
bewoog zich in de richting van de Mon-
goolsche stad Tamsikbulak: gemotoriseer
de troepen, tanks, artillerie en vliegers
grepen in, en de vrede tusschen Rusland
en Japan hing aan een zijden draadje. Zou
den de Mantsjoekwo-troepen Tamsikbulak
veroverd en bezet hebben, dan zou het
Roode Leger, als gevolg van het tractaat
tusschen Rusland en Mongolië, waarin Sta
lin letterlijk beloofd heeft Mongolië tegen
een aanval van Mantsjoekwo dus Ja-
pa-n te helpen, hebben ingegrepen. Ge
lukkig waren de Mongoolsche troepen
sterk genoeg om de stad te behouden, en
het incident werd door een nota-wisseling
gesloten. Klaarblijkelijk had men den ernst
van den toestand ingezien, want plotseling
kwam er een einde aan de grensinci
denten.
Rusland sterk genoeg om lede
ren aanval af te slaan.
Terwijl de Sovjet-Unie nu met de be
wering, dat de verdediging van het land
dit eischt, een enorme militaire macht op
bouwt, zijn de richtlijnen van haar vredes
politiek niet veranderd, sinds Stalin in
Januari 1934 op het zevende partijcon
gres verklaarde: „De Sovjet-Unie bedreigt
niemand. Wij eischen den vredemaar
wij laten ons niet intimideeren en zijn be
reid, iederen aanval met een tegenaanval
te beantwoorden. Zij, die in vrede en goede
economische betrekkingen met ons willen
leven, zullen ons steeds bereidwillig vin
den, maar wie probeert, ons land aan te
vallen, zal vernietigd teruggeslagen wor
den."
Eens vreesde Rusland een oorlog; thans
vreest het dezen nog meer, daar het van
meening is, dat hij met rassche schreden
nadert. Dientengevolge heeft Rusland er
voor gezorgd, dat zijn strdkrachten steeds
versterkt worden. Het Sovjet-leger telt
tegenwoordig 1.300.000; de Russische lucht
strijdkrachten vormen met 3000 tot 5000
vliegtuigen de sterkste ter wereld; het
heeft de beschikking over meer dan 2000
tanks, voldoende artillerie, machinegewe
ren en munitie. Hierbij komt nog, dat de
industrie in staat is, om gedurende een
korteren of langeren tijd van den oorlog
aan de minimum-behoeften te blijven vol
doen. In de laatste maanden is de lucht
macht aanzienlijk versterkt; oude vlieg
tuigen worden vervangen door snelle
Jagers en bommen-werpers.
Sovjet-Rusland tot den strijd gereed
De vrede hing aan een zijden draadje
De verbinding met het Verre
Oosten.
En ofschoon aan het Russische spoor
wegwezen nog wel wat hapert, zijn er
groote verbeteringen aangebracht. De
tweede baan van de trans-Siberische lijn
ten Noorden van het Baikal-meer maakt
goede vorderingen, en de verbinding ter
zee tusschen Leningrad en Wladiwostok is
nu ook tot stand gekomen. En zelfs al
zouden al deze verbinding verbroken zijn,
dan nóg is het voortreffelijk uitgeruste en
over groote voorraden beschikkende Roode
Leger in het Verre Oosten in staat met
eigen middelen een veldspoor aan te leg
gen, zonder op de hulp van het Europee
sche Rusland aangewezen te zijn. In het
Westen hebben de Russen ook niet stil
gezeten, en al hoort men niets van ver
dedigingsmaatregelen aan de grenzen, dan
is dit alleen een gevolg van het feit, dat
zij zoo buitengewoon goed hun militaire
geheime weten te bewaren. Kortom, Rus
land houdt een waakzaam oog op zijn
grenzen, zoowel in het Oosten als in het
Westen, terwijl het in de politiek er naar
streeft den vrede, té handhaven. Het doet
echter geen moeite, om de conflicten, die
inhaerent zijn aan het „kapitalistische im
perialisme" te bezweren. De tijd is hierbij
op de hand van de Sovjet-Unie. Ieder
vredesjaar geeft haar de mogelijkheid,
haar strijdkrachten, haar industrie en haar
landbouw op hooger peil te brengen en te
versterken en uiteraard maakt zij hier
van ruimschoots gebruik. Geen enkel tee-
ken wijst er op, dat er een vertraging in
het Russische bewapeningstempo is geko
men. Integendeel, de Sovjet-Unie wordt
van maand tót maand krachtiger en haar
bewapening heeft een niveau bereikt, dat
nergens overtroffen wordt.
„Je ziet er nogal verwaaid en slaperig
uit."
„Ja er stond nogal storm vannacht."
„Niks van gehoord."
„Dat klopt, jij woont ook niet in ons
huis."
Brioni wordt Italiaansch staats-bad!
De Italiaansche staat heeft het
hoofdeiland Brioni, tegenover de
oorlogshaven Polla, van den erf
genaam van een Oostenrijksch
grootindustrieel voor 10 millioen
Lire gekocht.
Tot het Italiaansche machtsgebied be
hoort o.a. sedert het einde van den Wereld
oorlog het eiland Brioni, doch het was
particulier eigendom van den Oostenrijk-
schen grootindustrieel Kuppelwieser. Deze
had jaren geleden een groot aantal hotels,
inrichtingen voor longpatiënten, sportvel
den, baden, enz. laten aanleggen. Ook een
dierentuin en een struisvogelfarm vindt
men daar en door dit alles in Brioni een
der voornaamste badplaatsen geworden op
de Zuid-wyestelijke kust van Istrië. In
totaal zijn er 12 krijteilanden, maar alleen
het hoofdeiland droeg den naam Brioni. En
de toeristen, die de Adriatische Zee aan
doen, kunnen dezen naam en weten, welk
een paradijs het is.
Van geschiedkundige oudheden is op
Brioni niet veer meer te bespeuren. En
kele ruines uit de Middeleeuwen en de
Oudheid vindt men er nog wel, doch zij
zijn niet de moeite waard. Op een heuvel
top stond een door de Oostenrijkers ge
bouwd fort, Tegetthoff, dat door de Italia
nen echter niet meer voor militaire doel
einden werd gebruikt. Inmiddels is het
vervallen en begroeid. Het olijf- en laurier
boomenwoud gelijkt op een Afrikaansch
oerwoud, zoo dicht is alles ineen gegroeid.
De baddirectie heeft tenslotte een prach
tig kurpark ervan laten maken, dat iede
ren bezoeker in verrukking brengt. Een
eigenaardigheid der fauna is de aanwezig
heid van witte damherten, die niet gescho
ten mogen worden. Het eenige wild, waar
op hier mag worden gejaagd, bestaat uit
een groot aantal konijnen en hazen.
Op zichzelf genomen verschilt het bad
leven in Brioni niet veel van dat in de
andere badplaatsen aan de Adriatische Zee.
Maar wel neemt Brioni in zooverre een
bijzondere plaats in door het gebrek aan
Amerikaansche toeristen, zoodat men in
zekeren zin van een „Europeesche bad
plaats in den volmaaksten zin des woords
kan spreken. Tennis en golf zijn de voor
naamste sporten, die hier worden beoefend.
Behalve de de stoombootverbindingen met
het vasteland maakt men er veel gebruik
van vliegtuigen. Jaren geleden was de
kur-directie zelfs in het bezit van een
eigen Juncker-vliegtuig.
De overgang van dit eiland in Ita
liaansch bezit zal aan het karakter van
bad- en kurplaats niets veranderen. Wel
iswaar moet men het beschouwen als een
militaire geste, met het oog op de haven-
invaart van Pola, waar het vlak tegen
over ligt, doch verder is het feit, dat Italië
het oude fort kalm laat vervallen een be
wijs, dat men de rust van het badleven
niet wil verstoren door het gedonder van
kanonnen.
Daar de Italiaansche staat Brioni met
alle daarop staande gebouwen heeft over
genomen, is dus thans de zorg voor dit
kleinood aan de Isturische kust in Italiaan
sche handen overgegaan. En daar Brioni
dus hiermee als „staatsbad" moet worden
beschouwd, gaat het er eerder op vooruit
dan achteruit en zal de Italiaansche regee
ring er wel zorg voor dragen, dat de oude
naam van Brioni er niet onder lijdt.
„Wat is er aan het handje, Sandy?"
„Ik vroeg Macgregor samen met mij iets
te gaan gebruiken en toen het op betalen
aankwam had ie geen geld."
Leer uw kinderen vroeg daden
van naastenliefde stellen.
Woorden, hoe goed ook bedoeld, doch niet
gedekt door daden, missen elke waarde en
konden beter niet gesproken of geschreven
zijn. En een zedeleer, welke zich uit in veel
gepraat, veel gedisputeer en in gezoek naar
schoone vormen, doch geen daden stelt, is
een bespotting en heeft een tegenoverge
stelde uitwerking tengevolge.
En het is dan ook begrijpelijk, dat ver
schillende groote paedagogen met prac-
tischen zin, al het getheoretiseer ter zijde
gezet hebben en begonnen zijn met het
doen stellen van daden.
We hebben in de wetenschappelijke op
voeding een periode gehad, die het best ge
typeerd werd door „den tijd van Brave
Hendrik", een schoolleesboekje, dat overliep
van braafheid.
Men waande, dat een kind door zoetelijke
en weeke verhaaltjes, wel tot een karakter
vol mensch kon worden opgevoed. Het
zelfde meenden zij, die in het aanbrengen
van veel kennis hiertoe een middel zagen.
„Bouwt scholen en ge kunt de gevan
genis afbreken" werd gezegd. En het
resultaat
Op het terrein der naastenliefde zijn
daden noodig.
We kunnen die onze kinderen reeds
vroeg laten stellen.
En ik denk hierbij aan de talrijke ge
vallen, waarbij het kind betrokken kan
worden. Daar is een ziekte van een
vriendje of vriendinnetje. Laat uw kind er
naar toe gaan en de kleine zieke voor
een oogenblik den tijd mee helpen korten.
Daar is Sinterklaasfeest, daar is Kerst
feest. Prachtige gelegenheden om uw kind
daden van liefde te laten stellen.
Verstandige ouders weten allerlei ge
legenheden te vinden en zullen ongetwij
feld bij het lezen van bovenstaande regels
denken aan de kinderen van maatschap
pelijk minder gelukkigen. Zeker, zonder
van onze kinderen kleine armen-bedeelers
te maken, kunnen wij ze gerust ook op
dit terrein daden van naastenliefde laten
stellen.
Daar is speelgoed, dat ongebruikt in
den hoek op zolder staat, en waarmee
andere kinderen gelukkig gemaakt konden
worden, daar in een instelling, welke wel-
dadigheispostzegels voor het kind ver
koopt, daar zijn bazars voor misdeelde
kinderen, enz. enz. Bij dit alles kunnen we
onze kinderen betrekken.
'k Herinner me in dit verband verschil
lende uitvoeringen, door kinderen gegeven
geheel ten bate van het misdeelde kind in
Nederland.
De waarde van deze gezamenlijke op
offering voor onbekende kinderen lijkt mij
bijzonder groot.
En daar is ten slotte de dierenwereld.
We hebben jaren lang gestaard en ge
tuurd naar de bekende borden: „Spaar de
vogels"... enz. en menigen keer de
bekende flauwiteiten er over aangehoord
en hopelijk aan die laatste ons geërgerd,
maar hebben we er ook aan gedacht, met
het koude winterweer de hongerige vogel
tjes te voederen? Is er iets mooiers en
dankbaarder voor uw kinderen, dan juist
dit? We willen over de wijze waarop deze
voedering en verzorging kan geschieden,
niet verder spreken, doch alleen dit zeg
gen: We lazen eens ergens deze woorden:
„Wie een katje troost, troost den Vader"
en menen, dat dit meer zegt, dan allea
wat er over kunnen zeggen.
Ten slotte nog dit. Natuurlijk zijn aan
dit alles ook schaduwzijden.
Het is geen denkbeeldig gevaar, dat
onze kinderen zich „meer" zullen gaan
voelen dit „meer" ongunstig dan
dat ten slotte het geven van liefde niet
om de „liefde" doch om eigen eer en dunk
geschieden zal, maar dan is een ernstig
gesprek van vader of moeder het middel,
deze kwalen te genezen en te voorkomen.
En dan last not least laten onze
daden in dit opzicht een voorbeeld mogen
zijn voor onze kinderen.
r*.
