Het wonder.
De zwarte auto heeft
afgedaan.
Lichte kleuren worden
steeds meer gevraagd.
Ceen lichte wagens in
Nederlandsch Indië. B
Een overgevoelige huid.
TOB NOOIT HOEKJE
Populaire Rubriek
Tragedie om een kind.
Detroit, 5 Augustus 1936.
Het einde van 1936 is in zicht en
in Amerika zg'n de groote automo
bielfabrieken reeds druk in de weer
met de voorbereidingen voor de
nieuwe modellen. Onze correspon
dent in Detroit, die in verschillende
automobielfabrieken eens zqn licht
is gaan opsteken, geeft U in onder
staand artikel z(jn indrukken weer.
De automobiel-constructeurs werken
reeds ijverig aan de modellen voor het
komend jaar. Vele nieuwe typen hebben
reeds proef gereden, en naar men beweert,
geslaagd proef gereden. Op andere punten
is men echter niet zoo toeschietelijk met
het doen van mededeelingen. Zoo b.v. over
de kleuren, die de nieuwe wagens zullen
krijgen, bewaart men het diepste stil
zwijgen. Hier en daar echter lekt wel wat
uit en dan blijkt, dat vele fabrieken hun
agenten naar de voornaamste badplaatsen
hebben gezonden, om daar de „beau monde"
eei$ te polsen.
De kleur is het middelpunt der
belangstelling.
Niet voor niets is de kleur van de
wagens een probleem geworden, waaraan
men zijn volle aandacht moet schenken. In
de eerste plaats is het aantal vrouwelijke
chauffeurs enorm toegenomen en vervol
gens moet de autobezitter rekening houden
met zijn echtgenoote, die uit den aard der
zaak een heeleboel te vertellen heeft, en
op dit punt even ingenomen met den wagen
wil zijn als haar heer-gemaal. Voor hem
komt het zonder twijfel op de capaciteiten
van den motor aan, maar de vrouw zegt,
of zijn nu zelf rijdt, dan wel passagiere is,
onherroepelijk „neen", wanneer de stroom
lijn, de uitmonstering of de kleur van den
wagen haar niet bevalt.
In ieder geval zullen de wagens in het
komend jaar licht en tevens zachte kleuren
hebben. De „kleuren-ingenieur" van de
Soto, Wilfred A. Lindberg, verklaart en
hij kan het weten dat zwart nog altijd
wordt gevraagd, maar geleidelijk aan voor
de lichte kleuren plaats maakt.
„Vroeger", zegt Lindberg, „kozen de
menschen een zwarten wagen, omdat zfl
de meening waren toegedaan, dat zwarte
lak het langer houdt. Maar thans gaan de
lichte kleuren, dank zij de vooruitgang der
chemie, even lang mee. Hierbij komt nog,
dat de automobilisten hun wagen dikwijls
ruilen en dus niet het gevaar loopen, de
kleur „moe te worden." Daarnaast heeft de
kooper, tenminste met betrekking tot de
Amerikaansche wagens, thans een grootere
keuze wat de kleur betreft, verklaarde
Lindberg verder. In andere landen is dit
niet het geval. Kastanje-bruin blijft b.v. in
Japan slechts aan de leden der Keizerlijke
Familie voorbehouden, en in Nederlandsch-
Indië kan men geen witte of crême-kleurige
wagen afzetten, omdat dit de rouwkleuren
van de inboorlingen zijn.
Maar ook in de gematigde streken heb
ben b.v. klimatologische omstandigheden
invloed op de kleur van den wagen. In
warmere streken zijn grijze, beige-kleurige
en lichtbruine wagens buitengewoon ge
vraagd, omdat de zon als harmonieerende
factor invloed heeft en deze kleuren aan
trekkelijk maakt, die in het Noorden op
grauwe winterdagen levenloos en somber
schijnen.
De beteekenis van Concours
d'Elegance.
Van zeer groot belang voor de beslissin
gen van de automobielfabrikanten in ver
band met de kleuren is het Concours
d'Elegance Automobile, dat ieder jaar in
het Bois de Boulogne in Parijs plaats
vindt. Dit jaar werd het in Juni gehouden.
Ook in een verslag van het Parijsche
Bureau van E. I. Dupont de Nemurs, het
groote kleuren-concern, welke de meeste
Amerikaansche automobielfabrieken van
lakken voorziet, heet het, dat op het Con
cours zwart nog steeds de leidende plaats
onder de kleuren inneemt, maar een sterke
tendens naar de lichte kleuren te onder
kennen is. Evenzeer als prijzen bij de show
niet slechts berekend zijn naar den stijl
der wagens, maar ook naar de costumes
van de vrouwelijke chauffeurs, zorgen de
automobielfabrieken ervoor, dat auto en
costuum der dame of met elkaar harmo
nieeren of volkomen met elkaar in contrast
zijn. Derhalve geeft de mode-kleur van het
komende seizoen dus ook de definitieve
kleur van het model auto 1937 aan.
Wat er op het Concours d'Elegance
Automobile te zien was
Op het Concours, dat dit jaar gehouden
werd, werden slechts 72 wagens tentoon
gesteld; daarvan waren er 7 of 8 van Ame-
rikaansehen oorsprong. 31 wagens waren
zwart, 11 ivoor-kleurig, 10 blauw, 8 kas
tanjebruin, 6 groen, 4 geel, 3 rood, 3 beige-
kleurig en verder nog grijze en witte. Vele
wagens waren van verschillende kleuren:
van blauw tot marineblauw en hemels
blauw; van blauw en groen, die de Fran-
schen „Bleu Canard" noemen.
Opmerkelijk was, dat de chroom-uitmon
steringen verdwenen waren. De wagen, die
de „Grand Prix d'Honneur" verwierf, was
van een grasgroene kleur wat de neus be
treft, terwijl het achterstuk, dus de rest
van de carrosserie en het dak zwart gelakt
waren.
Heer (tot zijn bediende)Jan, breng mij
een doosje lucifers.
Jan blijft geruime tijd weg, eindelijk
komt hij het doosje brengen.
Mijnheer wil de lamp opsteken, maar de
lucifers gaan niet aan. Nu zegt hij: Jan
die lucifers deugen niet, waar heb je dat
slechte goed gehaald?
Jan: Ze branden heel goed meneer, ik
heb ze een voor een geprobeerd.
Het is nog niet zoo heel lang bekend,
dat ook de huid een orgaan is, dat evena
alle andere belangrijke functies verricht.
Zoo weten waarschijnlijk slechts weinigen,
dat vele bontsoorten bij vrouwen met een
gevoelige huid, uitslag veroorzaken. De
overgevoeligheid brengt dit teweeg, zoo a
nerveuse prikkelingen tegelijkertijd met
geestelijke depressies optreden.
Bepaalde bloemen worden door sommige
menschen niet goed verdragen, o.a. de pri
mula, een kamerplant, die bij het aan
raken der bladen uitslag veroorzaakt.
Ook zijn sommige menschen overge
voelig voor sommige kleurstoffen, zoo
zelfs, dat zij een of ander ziektebeeld ge
ven, waarbij men de oorzaak aanvankelijk
niet vast weet te stellen. Zelfs sommige
soorten kousen geven aanleiding tot het
irriteeren van de huid, evenals enkele
weefsels, die op de bloote huid gedragen
worden.
Soms kan men door het wasschen dezer
materialen het euvel verhelpen.
Een overgevoelige huid kan zelfs op be
paalde sieraden reageeren en b.v. een
branderig gevoel geven of jeuken veroor
zaken, terwijl tenslotte meermatlen de
voeding verandert moet worden omdat
deze een of ander bevat, waarop de huid
minder aangenaam reageert en b.v. netel-
roos veroorzaakt wordt.
GEESTELIJKE CHANTAGE.
Doet mijn zin, op straffe van
een humeur of een flauwte.
De humeuren van de oude Mevrouw L.
waren bekend en berucht, niet alleen bij
haar huisgenooten, maar bij al degenen
die bij haar aan huis kwamen. Zij was
heerschzuchtig in de hoogste mate, alles
en iedereen moest naar haar pijpen dan
sen. Als zij er kans toe had gezien, zou zrj
zelfs de levens van haar getrouwde doch
ters geheel hebben willen regelen, maar
deze waren door de ervaring wijs gewor
den en de dingen, waarmee ze niet wilden,
dat mama zich bemoeide, vertelden ze
haar eenvoudig niet.
De oorsprong van Mevrouw L.' tyran-
nie was gemakkelijk na te gaan; als kind
was ze verwend, doordat ze de eenige
dochter van welgestelde ouders was. Tot
haar ongeluk was zij getrouwd met een
man, die haar in alles toegaf. Hij ver
droeg alles liever, dan zijn vrouw uit haar
humeur te zien. Later reageerden hun kin
deren op verschillende wijzen op hun moe-
der's onbegrensde heerschzucht. De oudste,
een zoon, werd toen hij opgroeide, onop
recht. Hij had een hekel aan oneenigheid
en scènes, en wenschte toch zijn eigen zin
te volgen. Dus antwoordde hij op alle
raadgevingen en vermaningen met: „ja
mama, zeker mama," en handelde verder
vervolgens toch zooals het henu^
dacht.
De dochter die op hem volg(je
zachte, meegaande natuur, en Ver>?
op haar twintigste jaar het juk
tyrannieke moeder voor dat van e
minder tyrannieke echtgenoot zon!D
wust erg te lijden. Het was dan oowb®'
man, die zorgde dat hjj de baas wj4*
zijn huis en niet zijn schoonmoeder 15
Met de jongste dochter waren de a
conflicten voorgevallen; zjj had een st^
oprechte natuur en kwam, toen ze
veer 18 jaar was, in openlijk verzet
onredelijke eischen van haar moeder tv*
reageerde door haar bekende onverdi^*
lijke humeur. Toen het meisje zich
van niets aantrok, kwamen er flauwt
Toen ook deze niet in staat bleken*4"
dochter een volkomen redelijken eu^4
doen opgeven, volgden er heftige taf»
len. Ook de vader, zeer verontrust
de z.g. „flauwtes" van zijn vrouw, k«»
zich tegen de dochter, en het einde
dat de laatste haar koffers pakte en
ging wonen, omdat de toestand onh^"
baar werd.
Twee jaar later trouwde zij, en had
een verzoening met de ouders nv,"
Maar al gauw werden de moeilij^?^
hernieuwd, omdat de jonge vrouw baa«
eigen huis wilde zijn.
Tenslotte, beu van altijddurende
en verwijten, liet zij tegenover haar^?
der haar aangeboren oprechtheid i08i
ging den weg van haar broer op. 41
Menschen als Mevrouw L., die door mu
del van humeuren en zoogenaamde fiaü
tes steeds allen naar hun hand wUien
ten, plegen geestelijke chantage. ckw l'
chantage kan men voor de rechtbank W
gen, maar tegenover dergelijke geesteto'
chantage staat men machteloos, tenzij
een ijzeren wil en stalen zenuwen heeft
Er zijn heel wat van dergelijke chanta»
pegers. Wanneer men hen weerstaat, tr&A
ten zjj u in een hoek te drjjven, en'aab-
u op een of andere manier het leven jjj
onaangenaam, dat toegeven een verleide,
lijk-gemakkelijke uitweg lijkt. Toch vet
sterkt elk toegeven hen in het kwaad.
Het eenige middel is, dat iemand
wie zoo'n heerschzuchtig mensch erg J
steld is, en die momenteel zelf géén cot,
flict met hem of haar heeft, alles eens o,
psychologische wijze bespreekt. Laat zoo'
type zien, dat men door een dergelijk,
heerschzucht anderen onrecht doet,
tenslote zichzelf eenzaam en ongeluto
maakt. Want allen zullen aan dat jm
trachten te ontkomen, zwakke natnrea
door middel van onoprechtheid (sch^n-
baar toegeven), en sterke naturen dooi
hard en gesloten te worden. Tyrannie out
neemt een wensch het vertrouwen van de
sterken en de genegenheid van de zwak.
ken.
Heerschzucht is een ondeugd, een gevolg
van de gewoonte om zichzelf als de spil
van het heelal te beschouwen. En zooals
alle verkeerde gewoonten, kan ook deze
afgeleerd worden, mits men zich er ernstig
toe zet om een open oog te hebben voet
de rechten van anderen.
DR. JOS. DE COCK.
door
E. Fries.
Zij was driftig en heerschzuchtig en de
andere kinderen op de speelplaats ver
meden haar. Ook in haar oogen begon iets
merkbaar te worden van haar aanleg: zij
werden ontevreden en glansden haast niet.
De gedachte, dat Alfred het volste recht
had haar te verwijten, dat zjj hem mis
leid had, hem de waarheid had verbloemd,
pijnigde de jonge vrouw dag en nacht.
Wanhopig was ze. Wat het dan onmogelijk
een geluk te behouden... en verscheurde
die weer... het was te laat daarvoor; zjj
had reeds vroeger den moed moeten be
zitten, hem de waarheid te zeggen, maar
dan had hjj misschien gemeend, dat zij
het kind te weinig liefde schonk. Dat was
het: om zijn liefde te mogen behouden, had
zjj hem bedrogen... en nu zou zij hem
heelemaal verliezen... als straf... wanneer
er tenminste geen wonder gebeurde.
En wat voor wonder dat wel zou moe
ten zijn... dat wist Heli niet. En toch
was het haar eenige hoop nog en gingen
haar gedachten steeds daarheen. Met on
eindige moeite trachtte zrj het kind nog
eenigszins te veranderen. Zij kocht stoffen
en maakte schattige jurkjes; zij speelde
met de kleine Maja en verdroeg al haar
nukken met eindelooze geduldsinspanning.
De dokteres, die haar van tijd tot tjjd
raad gaf, schudde bedroefd het hoofd.
Maar zij waagde het niet de arme vrouw
van haar laatste hoop te berooven. Zij gaf
haar het adres van een uitstekende ver
zorgster en drong erop aan, dat Heli eerst
met haar man over het kind zou spreken,
alvorens zij hem zijn dochtertje liet zien.
Op den dag, dat zij het telegram van
aankomst ontving, was Heli de uitputtnig
nabij. De jonge verpleegster, die de dok-
tores haar had aanbevolen, trachtte haar
tevergeefs te troosten, deze soort kinde
ren was niet anders, maar men moest on
eindig veel meer geduld hebben.™^ hoe
moelij k het ook was.
Met wanhoop in het hart, maakte Heli
zich gereed haar man tegemoet te gaan.
Waar was het wonder, waarvan zij ge
droomd had, gebleven Hoe anders zou
het weerzien zijn, hoe heerlijk ware het
geweest, wanneer zij hem een gezond,
bloeiend kind in de armen kon tillen.- En
nu!
Alfred Lucius gaf aan de opwinding,
waarmede zij hem begroette, een andere
verklaring. Was het niet begrijpelijk, dat
zijn lieve, kleine vrouw haar tranen niet
kon inhouden, nadat zij zich zoo'n langen
tijd dapper had gehouden? Zij spraken
niet veel op de reis naar huis. Wat zou
den zij ook zeggen, met al die vreemde
menschen om zich heen. Zij hielden stil
elkaar handen vast. Alfred geroerd en
dankbaarzijn vrouw in fatalistische
berusting: wat er ook kwam, het was nu
onvermijdelijk zij zou het met doods
verachting onder de oogen zien!
De verpleegster stond niet met de kleine
Maja op den arm op het balcon, zooals
was afgesproken. En tot Heli's schrik
opende de dokteres de deur... in een witte
jasZij gaf hen de hand en drukte die
ernstig. In haar gezicht las Heli droef
heid. Een droefheid, die dieper werd, toen
Heli haar man aan haar voorstelde. Een
oogenblik zocht zei naar woorden... toen
zei zij tegen den man: „Men heeft mij
moeten halen, daar uw arme kleine een
ongeluk heeft gehad. Zij heeft niet geluis
terd naar de juffrouw Zij ging Alfred
voor naar de met bloemen gesierde salon
en sprak zachtjes tegen hem, om hem
voor te bereiden. Heli hoorde slechts haar
laatste woorden: „Zij liep regelrecht onder
den auto
Was de schrik van den man ontzettend,
de uitwerking op de jonge vrouw was on
beschrijfelijk. Had haar wensch het kind
gedood? Neen, neen, dat niet dat wist
ZÜhoezeer zij ook op een uitweg ge
hoopt had, aan zooiets had zij nooit ge
dacht! Hoe vaak had zij gesmeekt om een
uitweg om een wonder, waardoor de
man niet zou bemerken, dat zijn verafgood
kind, dat behoorde tot de wezens, die
slechts ter wereld komen om hun 'mede-
menschen, speciaal hun ouders, smart te
veroorzaken en zich eeuwigdurend als
dreigement te stellen tusschen de liefde
van man en vrouw!... En nu dit—
„Wees niet bedroefd," zei de warme
stem van de dokteres, „kijk eenshoe
vreedzaam uw kleine Maja slaapt." Zij
opende de deur naar de salon. Als op een
bed van bloemen rustte daar het kind.
Heli snikte hartbrekend. Haar man leg
de teeder zijn arm om haar schouders. Zij
ziet er uit als een engeltje," fluisterde hij
met vochtige oogen en stokkende stem,
"Wat moet. ze lief geweest zijni" v -
Dicht kroop de vrouw tegen hem aan
Nóóit zou hij van haar hooren...
Toen zei de dokteres: „God heeft het
goed met u beiden gemeend, want er had
u beiden nog veel smart te wachten ge
staan. Nooit zult u uw jonge vrouw ge
noeg kunnen danken voor dat, wat zij voor
het kind deed, voor haar oneindig geduld,
haar oneindige liefde en haar werken et
zwoegen om het kind te genezen
Heli meende, dat haar hart stil stond.
Zrj sloeg de handen voor de oogen, om Al
fred niet te moeten aanzien. Hoe zou hij
haar zwijgen opvatten? Zij kende
haast fanatieke waarheidsliefde.
Een paar maal hoorde zij hem diep
ademhalen. Toen zei hij, en zijn stem klonk
heesch: „Dus... was het tóch waar, wat
enkele familieleden mij vertelden in hot
brieven? Ik nam het hen vreeseljjk kwa
lijk, maar daar in Amerika heeft het BÏ
menigen slapeloozen nacht gekost Ik werd
pas rustiger, toen ik van jou steeds zulk*
goede berichten ontving".
Glimlachend door haar tranen heen keel
Heli naar hem op en toen naar he-
vreedzaam-liggend kind. Haar hart trilde
was het gedaan met al haar ellende?
„Liefste man," smeekte ze— „kan je
vergeven, dat ik zweeg over mijn zorges
Hoe dikwijls moet je gedacht hebben, dn*
ik je bedroog!"
Hg trok haar in zijn armen. Heli bk
een gevoel, alsof de grond onder h8*
voeten wegzonk. Ze kwam weer tot zid
zelf. Hij wilde iets zeggen... aan zijn wit
pers hingen nog tranenzij legde h&
hand op zijn mond: er zijn dingen, die om
niet in woorden kan uitdrukken. Men ?°®1
ze slechts en zwijgt
