iI DE GEBROEDERS „GOOCHEM
T JUTTERJTE
ZATERDAG 8 AUGUSTUS T936
PAG. 7
Een verbluffend
experiment.
ELSJE BAKT POFFERTJES.
Een sjaal borduren.
3. In de tobbe kwam het dra tot vechten, 4. Treurig zitten zij daar neer,
L Hou nu vanmiddag eens jullie gemak. 2. Maar die twee stoute knapen,
Sprak moeder, want je draagt^je Zon- Hadden de streken maar voor 't rapen. Zie, hoe zij de strijd moeten beslechten. O, wat doen straks die klappen zeer.
DE SLIMMERIK.
Frits komt opgewonden thuis en zegt:
Moeder, nu heb ik vandaag gezien, dat
een paard gemaakt wordt. Ik kwam juist
aan, toen ze zijn tenen vastspijkerden.
De ware Herkules.
Wie heeft veel kracht? Nu, wie dat van
zichzelf denkt, moet maar eens proberen
een deksel van een sigarenkistje, dat wij
op het tafelblad leggen, en dat half over
je rand heen uitsteekt, naar beneden te
slaan.
Wij nemen het deksel en als het half over
de rand van de tafel ligt, nemen wij een
stuk courant en bedekken daarmede de hele
rest van het deksel. Nu kunnen onze Her-
kulessen met hun vuist of met hun vlakke
hand, ja zelfs met een stok van voren op
het overhangende gedeelte slaan, maar het
deksel zal niet naar beneden vallen, hoe
veel moeite zij er ook voor doen. Je laat
dit kunstje door een van je vriendjes pro
beren, die van zichzelf denkt, dat hij bij
zonder sterk is. En hoe meer moeite hij
zal doen hoe aardiger het is en hoe minder
het kunstje zal gelukken.
Wat is n! het geval? Als er op het
voorste gedeelte geslagen wordt, wipt het
achterste gedeelte een eindje op. Hierdoor
wordt de onder de courant zich bevindende
lucht verdund en de luchtdruk van bovenaf
krijgt het overwicht. De lucht drukt op de
hele oppervlakte, waaronder zich de lucht-
verdunde ruimte bevindt en houdt door
zijn gewicht zowel het deksel als de cou
rant in bedwang. Dit gewicht is grooter
dan dat van onzen Herkules.
Het kunstje lukt alleen als men lang
zaam op het voorste gedeelte van het dek
sel drukt en de verdunde lucht dus tijd
heeft langzaam weg te stromen en de
andere lucht toe te laten, doch als men
plotseling op het plankje slaat is dat uit
gesloten.
Een kokkin in de dop»
Wat smulden haar vriendinnetjes»
door
VIOLETTE CARR.
Het zou niet lang duren of de grote dag
voor Els brak aan. Els werd acht jaar en
moeder had beloofd, dat zijzelf poffertjes
mocht bakken! Wat het niet heerlijk?
Trude en Fien en Emmy kwamen natuur
lijk bij haar op bezoek en mochten ook
mee eten van haar poffertjes. Hé, als zij
aan die bakpartij dacht, werd zij er ze
nuwachtig van. „Moeder", u maakt toch
wel het beslag voor mij klaar? En steekt
u het fornuis aan? En krijg ik genoeg
suiker en bloem?" Els' mondje stond niet
stil. Moeder zei overal maar „ja" op, maar
of zij het meende
Ziezo, nu gauw uit school en moedert
grote schort voor.
„Els, ik heb al een heleboel beslag voor
je klaargemaakt!" zei moeder vrolijk, toen
Els de kamer was binnengestoven en haar
tas in de gang had gesmeten. „Maar
denk er om, dat je in de keuken niet zo'n
knoeiboel maakt en doe mijn oude schort
maar aan." Els juichte, toen zij de grote
pan zag staan, waarin het beslagen meel
al langzaam aan het rijzen was. Het meel
zag lichtgeel van de eieren en het rook
naar vanille!
Eerst je brood opeten, Els," zei moeder,
„want van poffertjes kun je niet leven."
„Ikke wel, moeder," riep Els vrolijk,
maar haastte zich toch naar de huiskamer,
waar haar bordje en haar melk al stonden
te wachten.
„Moeder," zei Els, toen zij in de keu
ken kwam, „komt u niet zo dikwijls kij
ken, ik zal heus geen rommel maken en
heus niet veel ervan snoepen. Ik vind het
veel leuker om heel alleen bezig te zijn."
Moeder lachte en liep de keuken uit.
Ooei.' Wat brandde het fornuis .En wat
siste de pofferpan heerlijk telkens, als er
een klontje boter in de gaatjes viel. Nu
even wachten tot de boter goed gesmolten
en bruin geworden was en dan... met de
potlepel een schep beslag genomen en het
langzaam in de pan laten glijden. Een
secuur werkje was het wel, want zo gauw
er een druppel naast de pan viel, dan
bakte het aan het fornuis vast.
Hè, hè, de eerste poffers waren klaar.
Heerlijk bruin en broos. Gauw op een
schaaltje doen en een deksel er op gezet
om ze niet koud te laten worden. Wat
ging het op het laatst vlot en wat had
ze er al veel. De schaal werd mooi vol....-
„En hoe staat het er mee?" kwam moe
der om het hoekje van de keukendeur
vragen.
„Heerlijk, mam! Kom eens kijken!",
juichte Els en ze hield moeder de schaal
met poffers voor. „Neen, maar, wat een
bende! Krijgen jullie ze wel opdeed
moeder kwasi-angstig, hoewel ze wist, dat
er geen enkele meer over zou blijven zo
dra Els' vriendinnen op bezoek kwamen.
„Natuurlijk moeder, gemakkelijk, maar ik
ben nog lang niet klaar. Ik krijg er nog
wel honderd uit dit beslag. „Nou, maak
dan maar wat voort. Ik zal alvast suiker
strooisel op de poffers doen," zei moeder
en meteen schudde zij den inhoud van het
suikerzakje langzaam over de pofferschaal
heen.
„Ziet het er niet lekker uit, moeder?"
vroeg Els met een stralend gezicht, dat er,
omdat het zo rood en door de warmte
glimmend was, grappig uitzag. „Kind," zei
moeder, „je bent ex kokkin in de dop!"
Stil ging moeder weer de keuken uit. Elsje
zou het zaakje verder wel zelf opknap
penEn toen des avonds de vriendin
nen kwamen en de ooms en tantes, toen
was het een feest. lederen smulde van Els'
poffers en men begreep niet, hoe zo'n
klein meisje al zo'n voortreffelijke kook
ster kon zijn. Iedereen had pret, maar Els
het meest!
Als je naar het prentje kijkt, dan ziet
het sjaaltje, dat het meisje draagt, er nog
al ingewikkeld uit. En toch is het niets
anders, dan een heel gewone zakdoek, die
zij zelf zo aardig heeft geborduurd. Pro
beren jullie het ook eens? Het loont heus
de moeite, je zult er geen spijt van hebben?
Je hebt er een gewone gekleurde zak
doek voor nodig, een grote natuurlijk, dat
spreekt. Nu kun je de zakdoek naar eigen
smaak bewerken met gekleurde wol, je
kunt er heerlijk alle wolresten, die in je
mandje met naaigerei liggen, voor gebrui
ken.
Heb je b.v. een geruite zakdoek, dan
kun je de verschillende ruitjes vullen met
bloemen van vrolijk gekleurde wol en
groene blaadjes, je kunt ook alleen de
hoeken borduren, net zoals je dat zelf wilt.
De verschillende diagrammen geven een
paar voorbeelden aan, hoe je de zakdoek
kunt vullen. Behalve voor een sjaal kun
je deze bloempjes ook gebruiken voor een
kleedje of kussenovertrek. Het komt voor
al aan op de kleuren, welke gekozen wor
den. Nu, dit kan ik wel mijn meisjes over
laten!
Jan, die een arme bedelaar ziet.
Versnoept zijn Zondagscenten niet.
190. Ze werden keurig bediend en aten hun buikjes
vol. Toen ze verzadigd waren, zei Pit: „Zeg Pat, hoe
moeten we dat nu betalen? Jij zei dat we hier gingen
dineren, dus jij. moet het betalen.,"
191. Bij het laatste gerecht legde de kellner de
rekening op tafel. „Is de patroon ook aanwezig?" vroeg
Pat, en toen de kellner bevestigend antwoordde zei hij,
roep hem eens even hier. De éigenaar van het restau
rant verscheen.
192. „Wat is er van Uw dienst," vroeg de mart
beleefd?" Ik wou eens vragen," begon Pat of U hier
wel eens gasten krijgt die hun rekening niet betalen
„Neen nooit," antwoordde de man verbaasd. „Maai!
stel eens voor dat er iem and komt, die niet betaaitj
wat zou u dan doen, hield Pat vol.
