Piet
Schmidt
De ter aarde bestelling
van den heer Verstegen.
Stadsnieuws
Het Postkantoor schaft
automaten aan.
Bericht van de „Tarrakan".
Ruim 600 menschen op de Alg. Begraafplaats
aanwezig. Belangstelling zoowel van autoriteiten
uit Den Helder als uit Koog aan de Zaan.
Een schat van bloemen.
MAAtKLF
Onze magazijnen zijn
Zaterdag
15 Aug tot
2 uur gesloten.
Visscherij
TWEEDE BLAD
Lich» op voor alle voertuigen.
Donderdag 13 Aug-
Vrijdag 14
20.58 uur
20.56 uur
Te Haarlem slaagde voor het examen
hoofdakte onze stadgenoot, de heer A. C.
Mooij.
Voor postzegels van 1 5 en
6 cent.
Met blijdschap zal ongetwijfeld het grootste
deel der Heldersche ingezetenen vernemen
dat ons Postkantoor aan den Kanaalweg
sinds Dinsdag overgegaan is met het aan
brengen aan den gevel van een 3-tal post
zegelautomaten.
Reeds heel wat jaartjes was hier sprake
van een dringende behoefte, waarin dan ein
delijk voorzien geworden is.
En voorzien op een wijze, die o.i. niets te
wenschen overlaat.
Door deze aanschaffing van gemecha
niseerde postzegelleveranciers zullen tal van
winkeliers niet meer verplicht zijn steeds
naast hun winkelwaar ook nog een postzegel
stock te hebben, waarbij het steeds een
pijnlijke kwestie was of men van een klant
voor een zegel van 1% cent 2 cent moest
vorderen.
Eveneens kan de burgerij haar postzegel-
honger nu ook n& sluitingstijd der winkels
stillen, terwijl vanzelfsprekend de automa
ten ook des Zondags geopend zijn.
Als men de automaten ziet hangen aan den
gevel van het postkantoor zal het opvallen,
welk een smaakvol uitgevoerde apparaten
het zijn. Doch dat is tenslotte bijzaak: het
gaat om de eenvoudige bediening en daar
een der heeren de toestellen, (vervaardigd
door de Vereenigde Blikfabrieken (en dus
van Nederlandsch fabrikaat!) ons gedemon
streerd heeft, kunnen wij zeggen, dat de
manipulatie al zeer eenvoudig is.
Men kan postzegels betrekken van 1%,
5 en 6 cents, doch steeds 2 tegelijk. Men
werpt respectievelijk daartoe, 3 cent, 1 dub
beltje en 1 dubbeltje plus 2 cents in de gleuf
bovenaan, waarna men de handle naar rechts
draait. Men hoort een belletje overgaan en
onderdaan is een bakje waar men de post
zegels uithaalt.
Men gelieve er wel op te letten, dat deze
automaten een zeer subtiel mechanisme heb
ben en dat het volkomen uitgesloten geacht
kan worden dat zij ooit een munstuk zullen
accepteeren, dat niet van 18 karaat ge
halte is.
Indische dubbeltjes, valsche centen,
kromme munten en wat dies meer zij, hebben
geen schijn van kans, omreden, dat het geld
in deze apparaten op heel ingenieuze wijze
electrisch op legeering getoetst wordt.
Indien de kast leeg is, wordt dit achter een
ruitje aangegeven, terwijl de automaat daar
bij het geld weigert.
EEN KRANSLEGGING OP HET MARINE-
MONUMENT DOOR HET NATIONAAL
JONGEREN VERBOND.
Op Texel, bjj Oudeschild, wordt het water
kamp van het Nationaal Jongeren Verbond
gehouden, het in den lande steeds meer be
kendheid krijgende N.J.V.
Een waterkamp... wel, zou er iets
idealers te bedenken zijn voor jongelui,
wien de kampeerlust en de trek naar het
water in 't bloed zit? De trek naar het
water, welken iedere pur sang Holland-
sche knaap in z'n botten voelt trillen en
waarvan hij gebruik maakt dón, wanneer
er maar even gelegenheid is.
Het N.J.V. heeft klaarblijkelijk de sympathie
der Nederlandsche Marine veiworven, want
deze heeft het niet alleen de oude kanonneer
boot Hr. Ms. „Vali" verstrekt, doch ook tijdens
dit waterkamp een 5-tal groote marinesloepen.
Te Oudeschild leeren thans de jongelui van
3 tot 15 Augustus de theorie en praktijk van
de eerste nautische beginselen, en dat onder
leiding van den sympathieken kampcomman
dant Mr. A. Verdoorn, waarvan we ons heb
ben laten vertellen, dat z'n discipelen hem
„Bestevaer" noemen.
Het was een zeer sympathiek idee van
de jongelui van dit waterkamp om gister
alhier een krans te komen leggen op het
monument aan het Havenplein „Voor hen
die vielen".
Deswegen vertrok men reeds in den vroegen
morgen van het blonde Texel en arriveerde
met de 5 sloepen in de haven van Nieuwediep.
De eigenlijke plechtigheid zou plaatsvinden om
11 uur 's morgens en reeds ver voor den vast-
gestelden tijd waren er veel belangstellenden,
die de komende dingen afwachtten.
Om 10 minuten voor 11 kwamen ze aan, de
N.J.V.-ers, stevig in den pas, en in rijen van 3.
De jongens zien er waarlijk alleraardigst uit
en doen zoo op het eerste gezicht wel wat
denken aan Fransche matrozen.
Het tenu bestaat uit een lange grijze broek,
marineblauwe trui, blauw poloshirt, zeilschoe-
nen en als hoofddeksel een donkerblauwe baret
met rooden pompoen.
Het geheel maakt een niet te miskennen
flatteuzen indruk en past precies bij de rood
èn bruinverbrande koppen dezer water-N.J.V.-
ers. Ze marcheeren tot voor het monument, en
Stellen zich rechts in front hiervan op.
Aanwezig is dan als vertegenwoordiger van
de Marine de commandant van Hr. Ms. Wacht
schip, de heer J. J. Wiggers en de luit. ter zee
2e kl. Korthals Altes. Ook Burgemeester Rit
meester had blijk van belangstelling gegeven.
Twee der jongelui brengen den krans naar
Voren; deze wordt overgenomen door den heer
Verdoorn die hem onder aan het gedenk-
teeken van de tijdens den wereldoorlog ge-
Vallen Nederlandsche marinemenschen legt.
Het woord hierna nemende, zegt de kamp
commandant, dat de leden van het waterkamp
naar Den Helder zijn gekomen om hulde te
brengen aan diegenen, die bij de uitoefening
Van den dienst voor het vaderland tijdens den
Wereldoorlog het leven lieten.
De Nationaal Jongeren hebben verschillende
godsdiensten en verschillende overtuigingen,
doch ze zijn één, waar het 't groote doel be
treft: 't zijn van goede Nederlanders.
Zij willen hun land dienen, zoo veel en zoo
goed als mogelijk is en daarom hebben ze ook
eerbied voor hen, die dit eens deden doch bij
hun dienen het leven lieten.
Allen, wier namen in dit monument gegrift
staan zijn ons, aldus spr. een voorbeeld van
trouw en plichtsbetrachting. Een voorbeeld,
omdat slechts hij zich mensch kan noemen, die
zijn vaderland dient.
Mr. Verdoorn zegt, dat deze gevallen
marinemenschen voor het N.J.V. een lichtend
voorbeeld zullen zijn, een voorbeeld van dat
gene, wat men verplicht is te offeren aan de
volksgemeenschap.
Het is hierna de heer J. J. Wiggers, die nog
een kort woord spreekt en mededeelt, dat de
commandant der Marine tot zijn spijt verhin
derd was aanwezig te zijn bij deze plechtig
heid.
Hjj dankt de leden van het N.J.V. voor de
hulde door hen gebracht aan de nagedachtenis
„Van hen die vielen".
„Aan boord heerseht een opge
wekte stemming".
Naar de Stoomvaart-Maatschappij „Ne
derland" ons meedeelt, is de „Tarakan"
Woensdag te Skjolden aangekomen.
Aan boord heerseht een opgewekte
stemming.
Een opgewekte stemming... Zou iemand
gemeend hebben, dat het anders zou zjjn
geweest op deze „Tarakan", waar Hol-
landsche jongens en ln dit geval ook spe
ciaal Heldersche jongens, hun oogen aan
het uitkijken zijn naar de schoonheid van
dit wondere land?
„Een opgewekte stemming": een kort,
zakelijk bericht, maar spreekt het geen
boekdeelen
GEEN SMALFILMS IN HET KEGELHUIS.
Daar de kwestie niet onder de
coopwet valt. Principleele beslis
sing van Gedeputeerde Staten.
Gedeputeerde Staten van Noord-Holland
hebben op het beroep van den heer Bur
ger (eigenaar van het „Kegelhuis" alhier
inzake toepassing van de Bioscoopwet,
onlangs in openbare zitting van hun
college behandeld, een principieele beslis
sing genomen, die van beteekenis moet
worden geacht voor de strekking van deze
wet.
B. en W. van Den Helder weigerden vergun
ning op grond van de Bioscoopwet en aan
vrager kwam bij Gedeputeerde Staten in
beroep.
Gedeputerde Staten overwogen, dat blijkens
de considerans de Bioscoopwet ten doel heeft
maatregelen te treffen ter bestrijding van de
zedelijke en maatschappelijke gevaren van de
bioscoop. Vergunning wordt vereischt voor
het ondernemen van het geven in het open
baar van bioscoopvoorstellingen, waarmede,
naar luid van de geschiedenis van de totstand
koming, uitsluitend is bedoeld, voor het in het
openbaar uitoefenen van het bioscoopbedrijf
de vergunning van Burgemeester en Wethou
ders verplicht te stellen.
Reclamant evenwel beoogt door het
vertoonen van enkele films in zijn café
eenigè variatie te brengen in het muzi
kale programma in zijn lokaliteit en aldus
te trachten meer bezoekers in zijn zaak
te krijgen, omdat de toestand in zijn be
drijf zeer ongunstig is.
Gedeputeerde Staten overwegen nu, dat in
deze omstandigheden reclamant niet kan wor
den aangemerkt als ondernemer van het
geven van bioscoopvoorstellingen, dan wel in
het openbaar het bioscoopbedrijf uit te oefe
nen, zoodat Burgemeester en Wethouders van
Den Helder ten onrechte toepassing hebben
gegeven aan de bepalingen der Bioscoopwet.
Gedeputeerde Staten hebben derhalve het
besluit van Burgemeester en Wethouders ver
nietigd en reclamant in zijn verzoek om ver
gunning niet-ontvankelijk verklaard.
Deze zal nu, zooals bij de openbare behan
deling in de vergadering van Gedeputeerde
Staten reeds werd geconstateerd, op grond
van de plaatselijke politieverordening vergun
ning behoeven van den burgemeester.
TWEE SCHAPEN ZWEMMEN DE
WESTGRACHT OVER!
Gisteren zijn enkele plaatsgenooten van een
wel zeer zeldzame gebeurtenis getuige ge
weest.
Van de Zuidstraat kwam een man aange-
loopen, die vergezeld was van 2 schapen. De
man liep in de richting van de Keizerstraat
en wilde deze op normale wijze, dus via de
brug, bereiken. Toen de beide beesten echter
het water in het vizier kregen voelden zij een
onweerstaanbaren lust om hun dorst, die ten
gevolge van de warmte vrij stevig was, te
gaan lesschen. Zij wisten zich van hun ge
leider los te rukken en spoedden zich naar
den waterkant vlak bij de brug. De man
zette ze na, doch de dieren, zich eenmaal
„vrij" wetende, voelden er niets voor, die
vrijheid in te boeten. Wilden zij ontsnappen
dan konden zij slechts één richting uit: n.1.
de gracht door. En zoo kon het gebeuren, dat
verbaasde menschen de 2 schapen met een
snelheid waarvan Rietje Mastenbroek en
Willy den Ouden zouden staan te kijken, de
gracht zagen overzwemmen. De dieren waren
al in de Keizerstraat toen hun eigenaar pas
de brug over wós. Of het ook vlug in zijn
werk gegaan was. Er ontspon zich nu een
vroolijke jacht op de beide viervoeters. Met
een prachtig runnetje sloegen de dieren den
hoek om en hun achtervolgers er achteraan.
Ware echter geen versterking gekomen, de
schaapjes zouden zich nog in het bezit van
hun vrijheid hebben kunnen verheugen. Nu
nam hun avontuur een einde door een fiets,
welke door een „tegenlegger" pal voor hen
geplaatst werd. Wel snelden de dieren nog
een „portiek" binnen, maar daar zaten zij
eerst recht als ratten in de val. De hijgende
eigenaar wist zijn schaapjes, die hij intus-
schen niet zelf op het droge hoefde te bren
gen, weer te strikken en naar de voor hen
bestemde plaats te brengen.
Het stoffelijk overschot van den heer
A. G. A. Verstegen, oud-burgemeester van
Koog aan de Zaan en oud-Wethouder van
Den Helder is gistermiddag op de Alge-
meene Begraafplaats te Huisduinen onder
buitengewoon groote belangstelling ter
aarde besteld.
Belangstelling, zoowel van de zijde der
Heldersche bevolking, als van die van
Koog aan de Zaan.
Onder de genoodigden merkten wij o.a.
op het lid van Gedeputeerde Staten Noord-
Holland Michels, burgemeester Ritmees
ter, burgemeester Lovink van Anna Pau-
lowna en burgemeester Allan van Koog
aan de Zaan. Een schat van bloemen ging
den stoet vooraf, terwijl het aantal belang
stellenden rondom de groeve op niet min
der dan 600 vastgesteld kan worden.
Piëteitvoller had men een oud vriend
en strijdmakker niet ten grave kunnen ge
leiden.
Als des morgens vroeg de zon tracht door
de dikke zeedampen te boren lukt haar dit
niet en het gelukt haar den geheelen dag niet.
Grijs en eindeloos droevig gaat de dag voorbij,
droevig vooral voor diegenen, die een plaats
genoot naar zijn laatste rustplaats brengen,
een plaatsgenoot die zeggen kon, dat hij zijn
leven voor iets groots gegeven heeft. Een
leven, dat stond in het teeken van de belang
loosheid, een leven dat tot embleem voerde:
optimisme en naastenliefde.
Overweldigende belangstelling.
I-
Reeds ver vóór 1 uur, het tijdstip, waarop
het vertrek van het sterfhuis aan de Soemba-
straat bepaald is, groepen de menschen in den
omtrek saam. Ze staan langs het Singel, bij
den Huisduinerweg reeds, en bij de Lombok
straat. Vele arbeiders zijn er onder hen, en
bij allen staat de ernst op het gelaat ge
schreven.
Op het kerkhof zijn ook alle teekenen aan
wezig, die wijzen op een buitengewone ter-
aarde-bestelling. r
Auto's en taxi's rijden af en aan en steeds
ziet men weer bekende plaatselijke en ook
niet plaatselijke autoriteiten uitstappen.
Om half twee is reeds een groot publiek
aanwezig, dat zich aan weerszijden van den
kerkhofingang geschaard heeft. Weinig wordt
er gesproken en ook hier zoo dicht bij de rust
plaats der dooden, heerseht ernst.
De belangstelling is, al hadden wij deze
niet anders gedacht, overweldigend. DaarjK
is burgemeester Ritmeester met de wet-
houders de Boer en Smits. Burgemeester
Lovink van Anna Paulowna; Burgemees
ter W. F. Allan van Koog aan de Zaan;
de hoofden van nagenoeg alle Heldersche
takken van dienst; wethouders uit Koog
aan de Zaan en vertegenwoordigers van
de Odd Fellows, het Crisis Comité en ver
scheidene gemeenteambtenaren aldaar;
voorts zien wij den heer Michels, oud
strijdgenoot van den heer Verstegen en lid
van Gedeputeerde Staten in de provincie
Noord-Holland.
Een enkele maal poogt de zon door te
breken maar het lukt niet: grijs en melancho-
-.1
Hierop volgt de lijkauto met het stoffelijk
overschot van den grijzen magistraat, en daar
na weer dames en heeren die de schat van
bloemen dragen. Meer dan een 30-tal kransen
en bloemstukken mochten wij tellen.
De stoet wordt besloten met een buitenge
woon groot aantal vertegenwoordigers en be
langstellenden van alle afdeelingen der SDAP
en de aangesloten organisaties van den H.B.B.
Even wordt halt gehouden en de trommen en
de trompetten, die nog even daarvoor de
melodie van de Belgische treurmarsch „La
Neige" speelden, zwijgen.
Haast hoorbaar wordt de stilte tusschen
deze zeker wel 600 menschen, die daar allen
staan met strakke bleeke gezichten. Zwijgend
en sprakeloos.
Op den baar wordt alleen de krans van de
familie gelegd, een krans met kostelijke paarse
bloemen; dan nemen bestuurders van vakbon
denorganisaties de droeve last op.
Langzaam gaat het nu weer voorwaarts naar
de groeve. Heel den langen tijd heerseht daar
de stilte, slechts verstoord door het schuivelen
der honderden in het grint. Een enkele snikt...
Wij scharen ons om de groeve; er omheen
geurt het van de ontelbare bloemen, die er in
volle pracht en in duizend kleuren liggen. Daar
zijn blanke lelies, vuurroode anjers, edele cry-
santhen en nog tal van andere. Ze pogen de
sfeer van trootsteloosheid, die op dezen droe
ven, zonloozen dag tot ons komt, te breken,
doch dat lukt maar half.
Boven de groeve hangt de bruine kist en als
allen rondom geschaard zijn en de vaandels
een halve ring om het graf vormen is het plech
tige moment daar.
Eerst welhaast onzichtbaar, dan enkele nuan
cen vlugger, zakt de kist weg; 15 seconden
duurt het: dan rust het stoffelijk overschot van
den heer Verstegen in den grond, van de
plaats, waar hij gewerkt heeft, veel en lang,
en waaraan hij zoozeer zijn hart verpand had.
Er komen menschen die sneeuwwitte
bloemen op de kist strooien, witte bloemen, die
de schemer daar beneden nog even zullen tem
peren. Langzaam dwarrelen ze naar beneden,
als blanke vlokken sneeuw.
Dan wordt het zwarte rouwdoek over de
groeve gespannen en daar weer over komen
de kransen en takken en bouquetten.
Het is als een bloemenhof, zoo overdadig!
Het is de arbeiderszangvereeniging „Kunst
aan het Volk", onder leiding van den heer
Rusting, die hierna het lied „Aan de strijders"
zingt, waarna den aanwezigen gelegenheid ge
geven wordt eenige woorden ten afscheid te
spreken.
Als eerste maakt hiervan gebruik de heer
Vellekoop, schoonzoon van den overledene, en
vervolgens burgemeester Ritmeester.
Rede burgemeester Ritmeester.
Deze spreker herinnert aan de eerste maand
van het jaar 1929, toen de heer Verstegen
Den Helder verliet om een eervolle loopbaan
verder als burgemeester van Koog aan den
Zaan te gaan beëindigen.
Bij zrjn vertrek der gemeente werd door
hem gezegd, dat, wat hij hier gedaan had,
als zijn levenswerk beschouwd kon worden.
Het was reeds toen, dat woorden van den
gemeenteraad de gevoelens van de geheele
gemeente vertolkten, woorden van hulde voor
wat hij hier tot stand gebracht heeft.
Hij keerde terug naar de plaats die hem lief
was en waar men hem liefhad.
De burgemeester spreekt aan de groeve.
liek ligt de doodenakker, waarop aan den lin
kerflank een geopende groeve wacht.
De stoet is te circa kwart over een van het
sterfhuis vertrokken en neemt de route Java-
straat, Timorlaan, Huisduinerweg.
De belangstelling die in de directe omgeving
van de woning reeds belangrijk was neemt
hier nog grootere afmetingen aan.
En geen wonder, want de stoet is heel lang,
met er voor de vanen en vlaggen der moderne
arbeidersbeweging met haar vele onderafdee-
lingen en de muziek van Helders Fanfare
korps.
Langzaam gaat de stoet voortin den
grjjzen nevel, en in den wind, die de vanen met
hun helle kleuren van rood en geel en blauw
doet wapperen.
Te kwart voor twee is men aan den ingang
van de Kerkhoflaan en aldaar laten wij de
stoet langs ons voorbijtrekken.
Voorop gaan twee menschen met de twee
groote vlaggen: de een heeft de emblemen van
den Helderschen Bestuurdersbond, de andere
is het vaandel van de S.D.A.P., afdeeling Den
Helder.
Het Helders Fanfarekorps volgt, voorafge
gaan door trommelslagers, die de trommen
zwart omfloerst hebben.
Het is spr. een behoefte om ook thans
weer namens het Gemeentebestuur en
namens de gemeente den heer Verstegen
hartelijk te danken voor datgene wat hij
ln het belang van Den Helder gedaan
heeft.
Het moge voor de familieleden een
troost zijn, dat men den overledene zal
blijven eeren en liefhebben.
Na deze gevoelvolle woorden van den heer
Ritmeester treedt burgemeester Allan naar
voren.
Burgemeester Allan.
Deze wijst er op, dat de heer Verstegen
naar Koog aan de Zaan gekomen is en daar
ln de jaren dat hjj werkzaam was zeer veel
voor deze gemeente gedaan heeft. Doch be-
'halve dat hij zijn arbeid gaf, gaf hij meer:
hij gaf zijn hart.
Het was een man die leiding gaf en op de
bres stond daar, waar zijn hulp, al dan niet
daadwerkelijk, van noode was, en Koog aan
de Zaan is hem er dankbaar voor. Dankbaar
voor zijn vele werk, en dankbaar voor zijn
goede hart dat hij Koog aan den Zaan schonk,
De gemeente zal hem in eere blijven ge
denken.
Namens de organisatie der „Odd Fellows"
spreekt uit Koog aan den Zaan de heer J.
Teer. Spr. beschouwt het heengaan van den
heer Verstegen als een verlies. Een verlies, dat
men reeds eenigen tijd geleden heeft zien aan
komen, doch dat nochtans pijn doet.
Ge hebt, aldus de heer Teer, gestreden voor
vriendschap, liefde en waarheid en de Odd
Fellows zijn dan baar voor Uw voorbeeld.
Het is ons aller wensch, dat het werk,
waarmee gij begonnen zot, vruchten, moge
dragen.
De heer van der Vaart.
De heer van der Vaart, voorzitter der
moderne arbeidersbeweging in Den Helder,
hierna het woord verkrijgende, zegt dat er bij
het ontvangen van het overlijdensbericht een
film voorbijtrekt, een film, waarop men een
stuk arbeidersgeschiedenis ziet afgebeeld. Er
zijn er, die nog in leven zijn en deze geschie
denis persoonlijk beleefd hebben, doch de
meesten moeten er op andere wijze kennis van
nemen. Voor allen staat echter één ding vast:
dat in dit groote, door hem tot stand ge
brachte werk, zijn stempel gedrukt staat, een
stempel van strijdvaardigheid, van optimisme,
het stempel van den man die iedereen steeds
wist op te wekken tot nieuwen arbeid.
Daar zijn in Uw leven geweest momenten
van groote vreugde en ook van grooten strijd
en moeilijkheden en de laatste met name als
men elkaar niet begreep. Maar Verstegen was
steeds de man die de eindjes weer bij elkaar
bracht.
Spr. wijst er op welk een verslagenheid het
bericht van het overlijden bracht, verslagen
heid bij hen, die met hem meeleefden en hem
liefhadden en op de zoo groote belangstelling
waarmee men hem thans ten grave gebracht
heeft. Belangstelling, die hem rechtens toe
komt, want als er ooit iemand geweest is die
uitging van 't standpunt dat hij moest dienen
en helpen, dan was het Verstegen.
De heer van der Vaart besluit zijn woorden
met er op te wijzen, dat men dezen ouden
kameraad zoo gaarne gegund had nog vele
jaren getuige te zijn van de voortzetting van
het werk door anderen, dat hij eens begon.
Het heeft evenwel niet zoo mogen zijn, doch
Indien men dezen arbeid voortzet met zijn
optimisme, dan kan men er op rekenen, vol
komen in zijn geest te handelen.
De heer Boogaard.
De heer Boogaard spreekt namens den Cen-
tralen Bond van Transportarbeiders en wijst
op de chaos, welke deze organisatie voorheen
kenmerkte. Een chaos, waarin het Verstegen
was, die er eenheid in bracht. Alles wat deze
bond heeft bereikt, heeft hjj te danken aan
zijn maker: Verstegen.
De heer Boogaard geeft de belofte dat de
Transportarbeidersbond den heer Verstegen
nimmer van vergeten.
Namens de arbeidersbeweging in den kop
van Noord-Holland en in het bijzonder namens
de plattelanders, zegt mej. Krul uit
Schagerbrug enkele woorden. Zij roemt het
zonnige karakter van den overledene, die
overal waar hij was licht en optimisme schiep.
Spr. heeft troostvolle woorden voor de
familie, die hier de overduidelijke bewijzen
krijgt, hoe de gestorvene geëerd en geliefd is.
Hier is iemand gestorven, waar men trotsch
op mag zjjn, en van hoevelen vermag men dit
te zeggen?
Een oud-vriend.
De heer Meyer uit Hilversum, oud-redacteur
van „Het Anker" en directeur van het bij
kantoor Noord-Holland van de Centrale Arbei
ders Verz. Bank, spreekt voornamelijk uit
naam van Verstegen's vele vrienden en
Intieme kennissen en releveert een 40-jarige
vriendschap, welke o.a. kan terugblikken op
de stichting van den ouden matrozenbond.
Deze zelfde matrozenbond vormde volgens spr.
het zaadje waaruit de Heldersche arbeiders
organisatie gegroeid is.
Doch Verstegen deed meer: hij bracht het
beschavingspeil van een stadsbevolking op
hooger niveau; hjj maakte er menschen van,
en ondanks het feit, dat hij het later tot bur
gemeester bracht, bleef hij steeds dezelfde:
hartelijk en meelevend.
Spr. besluit met ook de echtgenoote van den
overledene te danken voor de verlichting, die
zij haar man zoo vaak heeft moeten geven en
eveneens den moreelen steun.
De heer Oosterbaan, wethouder uit
Koog aan de Zaan, zegt namens de arbeiders
klasse van zijn gemeente dank voor het zeer
vele, dat de voormalige burgemeester gedaan
heeft, nimmer zal men daar zijn vriendelijk
heid, zijn liefde voor de armsten vergeten en
ook nooit den man, die altijd op den bres
stond, daar waar het zijn principe gold.
Het is een zoon van den overledene, die
tenslotte dank zegt voor de eer, aan zijn vader
bewezen.
Dan stroomt de doodenakker langzaam
leeg: een uur later keert de graote stilte er
terug.
De Heldersche arbeidersbeweging heeft dan
van haar hoogst geachte pioniers naar zijn
laatste rustplaats gebracht. Zij had het be
zwaarlijk méér liefdevol, met méér piëteit
kunnen doen.
Vermelden wij nog, dat in verband met de
teraarde-bestelling van den heer Verstegeen,
die oprichter en eere-lid was der Heldersche
Zwemvereeniging van het clubgebouw en
springtoren de vlag halfstok hing.
KRUISER „DE RUYTER".
Het Alg. Nederl. Comité „Onze Marine"
verzoekt medewerking voor de totstandko
ming van een nationaal geschenk, te plaatsen
aan boord van den kruiser „De Rujjter", om
v°5nE ELEGANTE
EX-COUPEUR
COÖPERATIE
RUYGHWEG 74
TE LEF. 7 4 0,
daarmede uiting te geven aan de belangstel
ling voor de Marine in het algemeen en den
marineman in het bijzonder. Men wordt vrien»
delijk verzocht zijn bijdragen te willen zenden
aan: Comité „Onze Marine", postbus 6, Den
Helder, giro 42883.
Allen, die een bijdrage zenden, ontvangen
t.z.t. een uitnoodiging tot een bezoek aan
boord en zullen zij tevens een „De Ruyter-uit-
gave" ontvangen.
JONGEN RIJDT EEN OUDEN MAN AAN.
Hedenmorgen te kwart voor negen werd op
het Koningsplein een oude heer door een jon
gen per fiets aangereden. De man sloeg tegen
den grond en klaagde over pijn in den rug.
Door omstanders is hij vervoerd.
Volgens ooggetuigen zou de jongeman een
verkeerde verkeersmanipulatie op z'n geweten
hebben. Hetgeen in die streken meer voor
komt
EXCURSIE NAAR HET CREMATORIUM
TE WESTERVELD.
Men schrijft ons:
Op Zondag 30 Aug. zal door de afd. Den
Helder van de Arbeidersvereeniging voor lijk»
verbranding een excursie worden gehouden
naar het Crematorium te Westerveld. Daar
zal de plechtigheid eener crematie bijgewoond
kunnen worden.
Voor deelnamekosten en inlichtingen wende
men zich tot P. Tuk, Hector Treubstraat 68.
Men zie ook de advertentie in het blad van
heden.
Oestercultuur.
Zeer hadden we gehoopt, dat de oestercul
tuur voor de Waddenzee in de toekomst eenig
perspectief zou openen. Ook in Zeeland, waar
men thans zoo te kampen heeft met de slip
per limpet en de schelpziekte had men zijn
hoop gevestigd op de Waddenzee, waar men
dacht een uitgestrekt terrein te zullen vin
den, waarop het mogelijk zou zijn op groote
schaal oesters te teelen, zoodat de sterk ge
dunde hoeveelheid in Zeeland er mee zou
kunnen worden aangevuld.
Verleden jaar heeft men op zes perceelen
onder Texel ongeveer 50.000 kg oesters uitge
zet. De uitgezaaide oesters waren van slechte
kwaliteit, zoo staat er in het verslag over
1935 betreffende de visscherijen. In October
en November werden ongeveer 10.000 kg
oesters opgevischt. Het resultaat was slecht.
Op de perceelen kwam de slipper limpet in
groote hoeveelheden voor. Over de visscherjj
in de Zeeuwsche stroomen en zeegaten staat
er in dat verslag:
Behalve de zaai-oesters, die in het voor
jaar van de Yerseksche bank naar de an
dere districten werden gebracht, ging een
partij van 1700 bennen naar de Waddenzee,
waarvan in het najaar ongeveer 225 bennen
werden opgevischt; de overige waren afge
storven.
Beschouwen we dit wat nader, dan meenen
we het te moeten betreuren, in het belang
van den algemeenen visscherij-toestand in de
Waddenzee* dat de op de perceelen bjj Texel
uitgezaaide oesters van slechte kwaliteit wa
ren.
In het algemeen belang ware het dan te
wenschen, dat er meer toezicht komt op het
geen er uitgezaaid wordt. Ook wat betreft,
het zich uitbreiden van de slipper limpet,
want hoewel het er niet staat, doet het uit
zaaien van oesters van de Ierseksche bank
het vermoeden rijzen, dat deze behept wa
ren met dezen parasiet, zoodat daardoor
werd bevorderd, dat de Wadednzee eveneens
terrein is geworden van de slipper limpet.
Vooral nu, met rijkssteun, in Zeeland op
groote schaal schooning van de oesterper-
ceelen heeft plaats gehad, zou het toch zeer
gewenscht zijn geweest, indien er contröle
was gehouden op de oesters, die bij Texel
werden uitgezaaid. Immers zoowel voor de
Zeeuwen, die uitzaaien, als voor den toestand
in de Waddenzee kon het van belang worden
genoemd, dat de slipper limpet, indien mo
gelijk, had kunnen worden geweerd.
Maar het feit ligt er en deze parasiet zal
men ook in dit watergebied niet zoo ge
makkelijk meer kunnen uitroeien.
Natuurlijk is het niet gezegd, dat deze
zaai-oesters er de slipper hebben gebracht,
maar dat het aantal er is vermeerderd, is niet
geheel ondenkbaar.
Waarom moeten er nu juist oesters van
slechte kwaliteit worden uitgezaaid?
Met gezonde oesters zou men toch allicht
meer succes hebben kunnen bereiken.
Bovendien zou er voor de Waddenzee waar
schijnlijk dit voordeel mee zrjn gewonnen, dat
er op de natuurlijke banken wat meer broed
had kunnen vallen, waardoor er ook mee?
kans zou zijn geweest, dat er een herleving
van de oesterbanken zou zijn ontstaan.
We achten deze aangelegenheid van vol
doende belang om hierop de aandacht te ves
tigen.
Snurrevaadviseh.
Te IJmulden beklaagt men zich, dat er zoO
weinig snurrevaadvisch wordt aangevoerd n'
het contingent voor de Deenen zoo spoedig
uitgeput.
Dit mag er weer op wijzen, dat het voojf
het vischbedrijf van belang kan zijn om de
snurrevaad uit te breiden. Met deze vissche
ligt er waarschijnlijk nog voor verschillend'
schepen een mogelijkheid een rendabel em
plooi te vinden.
Meermalen drongen we op uitbreiding aai}.
En als we dan weer lezen van een klachji
als uit IJmuiden. dan meenen we dat de aart-
dacht van de overheid hierop dient te worden
gericht.
Haringtrawlvlsscherij.
Met de haringtrawlvisscherij worden thans
goede vangsten haring gemaakt en de prij
zen zijn van dien aard, dat men over de be
haalde besommingen tevreden is.
Door onderling overleg wordt het binnen
komen der schepen geregeld, zoodat men dus
zoo min mogelijk een overvoerde markt
