tot 1 Sept. gratis. per E.S.O.N.A. Wie zich NU abonneert, ontvangt de Helderschs Courant SCHOORL en BERGEN Jiccd ó/wt Jfocfi Stadsnieuws Op zoek naar den mysterieuzen paoga Weet U TWEEDF. BLAD HELDERSCHE COURANT VAN DINSDAG 18 AUGUSTUS 1936 Ga niet te ver in zee! Vergunning tot het hebben van werken in het buitenbeloop der Heldersche zeewer ng. Het standaardloon voor langdurige werkloozen. voor een BOOTREIS Gaat nu met Uw kinderen en logé's naar Retour vanaf f 0.50 dat wij ons gaarne belasten met alle voor komende behangerij werkzaa mheden, waarvoor wij U gratis en zonder verplichting inlichtingen geven? Uit het politierapport Visscherij Licht op voor alle voertuigen. Dinsdag 20 Aug. 20.44 uur W'osnsdag 21 20.42 uur Te Haarlem zijn Zaterdag geslaagd voor de hoofdacte de heeren N. J. v. Gorselen en 1Kiljan, alhier. Gisteren slaagde te Utrecht voor de Acte - arisch L.O. mej. A. L. Stobbe, alhier. VERPLAATSING BRIEVENBUS FAZANTEN STRAAT. Naar het pand Fazantenstraat hoek Ooievaarstraat. Naar den Directeur van het Postkan toor ons mededeelt, wordt heden de brie venbus in de Fazantenstraat, staande tegen het pand no. 17, verplaatst naar het pand van den heer J. van Groenou, slagerij Fa zantenstraat, hoek Ooievaarstraat. INSCHRIJVINGEN HANDELSREGISTER 11—18 AUGUSTUS 1986. Wijzigingen Den Helder: N.V. Drukkerij „De Spaarnestad", Haarlem; fil. geevstigd te Den Helder, Stationsstraat 3. Van Straalen Monsieur Erkelens N.V. Hoofdgracht 61, wijnkooperij; bestuurswijzi ging. H. Thijssen, Hoogstraat 13, melkslijterij; overgegaan aan Wed. J. M. Thijssen—de Wit. HET KNAAPJE OVERLEDEN. Tot ons leedwezen ontvingen wij Zaterdag morgen, juist te laat om het nog in het num mer van dien dag op te nemen, het bericht, dat het knaapje P. de V., dat vermoedelijk door onvoorzichtigheid vorige week Donder dag in de Broodsteeg in een pot kokende mastiek viel, is overleden. Gistermiddag circa 5 uur heeft een tweetal dames, welke aan het z.g. stille strand aan het zwemmen waren eenige angstige momen ten doorgebracht. Zij werden namelijk door den stroom ge grepen en zagen geen kans het strand te be reiken, temeer, daar zij reeds vermoeid waren. Een zich in de omgeving bevindende heer heeft zich te water begeven en de dames, die j reeds buiten de pier gesleept waren aan land gebracht. B. en W. schrijven aan den Raad. Vanwege den Rijkswaterstaat is den eige naren van de vletten, welke op den zeedijk staan, aangezegd, dat daarvoor, op grond van de bepalingen van het Rijkszeeweringenregle- ment, een vergunning vereischt is. Aangezien belanghebbenden voor een zoodanige vergunning een recognitie van 2.50 per jaar aan het Rijk zouden moe ten betalen en dit in de tegenwoordige tijdsomstandigheden voor de meesten van hen zeer bezwarend moest worden geacht, hebben wij pogingen bij de autoriteiten aangewend, ten einde te trachten een bil lijker regeling mogelijk te maken. Het resultaat daarvan is, dat niet meer van de vletterlieden afzonderlijk een vergunning voor het hebben van vletten op de zeewering zal worden vereischt, doch dat het Rijk, blij kens de bij de stukken gevoegde publiekrech telijke vergunning d.d. 8 Juli 1936, no. 4264, van den Hoofdingenieur-Directeur van den Rijkswaterstaat in Noord-Holland, bereid is het gedeelte van de zeewering, waar tot dus verre de vletten ligplaats hadden, onder be paalde voorwaarden aan de gemeente ten ge- bruike af te staan, met dien verstande, dat de juiste plaats der vletten vanwege den Rijks waterstaat zal worden aangewezen. Blijkens de privaatrechtelijke vergunning zal de ge meente voor het hebben van de palen en pen nen, welke tot het bevestigen en omhoog halen van de vletten dienen, in rijksgrond een jaar- lijksche recognitie van 2.50 aan het Rijk verschuldigd zijn. Onder mededeeling, dat wij ons, gezien den buitengewoon slechten toestand in het vis- scherijbedrijf, met het vorenstaande kunnen vereenigen, verzoeken wij U machtiging te Willen verleenen tot het aanvaarden van beide vergunningen. Uitstel bouw pastorie Ooievaarstraat tot 1 Mei 1939? B. en W. schreven aan den Raad: By ons besluit van 16 Maart 1934, werd aan den Raad der Gereformeerde Kerk, alhier, verkocht een stuk grond ter grootte van on geveer 1160 m2, gelegen aan de Ooievaar straat, hoek Fazantenstraat. Volgens de over gelegde plannen zouden op dezen grond wor den gebouwd een wijkgebouw, een conciërge woning en een pastorie; de bouw van het wijk gebouw en van de conciërgewoning is inmid dels voltooid. In verband met de onzekere tijdsomstandig heden heeft bovengenoemde Raad ons het ver zoek gedaan om hem uitstel te verleenen van de verplichting tot den bouw van de pastorie tot 1 Mei 1940, met welken bouw vóór 1 Mei 1937 een aanvang zou moeten worden ge maakt. Naar onze meening bestaan in beginsel tegen inwilliging van het verzoek geen bezwa- ren, omdat in dit geval niet de vrees behoeft te worden gekoesterd, dat de grond vooi an- Üere doeleinden zal worden gebruikt. Echter vinden wij een uitstel tot 1 Mei 1940 wel wat lang; voordien kunnen de omstandigheden rZg g6Wfigd Zijn' dat °P zeker tijd- van In de verplichting tot het bebouwen gr°n WOrden ^gehouden. Wij .e6n UitStel tot 1 ^ei 1939, voor bouw rmm !\tijdStlp van invang van den ruim voldoende en geven U daarom in renTaT^ Z°°Veel n00di^ S°ed te keu dien °nS het ^evraagde uitstel tot dien datum wordt verleend. De Heldersche Bestuurdersbond heeft op nieuw een adres aan B. en W. gericht, thans over het z.g. standaardloon aan langdurige werkloozen. Het luidt als volgt: Ondergeteekenden, N. Helder en C. Steen- lage, resp. w.n. Voorzitter en Secretaris der Heldersche Bestuurdersbond. Geven te kennen, dat blijkens de door den Minister van So ciale Zaken aan het Gemeentebestuur ge richte circulaire d.d. 31 Juli 1936, Afd. W. en S„ No. 2001129, in deze gemeente met in gang van 31 Augustus 1936 o.a. een „standaardloon" zal worden ingevoerd, waar mede rekening moet worden gehouden bij de berekening van het steunbedrag, wanneer de betreffende werklooze arbeiders gedurende 4 jaren minder dan 26 wekên arbeid hebben verricht, dat van invoering van dit „standaardloon" een zeer ingrijpende steunverlaging voor tal van werklooze arbeiders het gevolg zijn, dat de huidige steunverleening echter nau welijks in staat stelt tot bestrijding van de noodzakelijke levensbehoeften, dat om haar gevolgen de invoering van dit standaardloon daarom niet doorvoer baar moet worden geacht, dat zeer vele arbeiders door langdurige werkloosheid werden getroffen, omdat nu eenmaal de bedrijven, waarin zij in normale economische omstandigheden konden werken, sedert langen tijd óf geheel stil liggen óf slechts ten deele in werking zijn, terwijl het evenmin mogelijk was om in andere bedrijven even eens ten gevolge der crisis ar beid te bekomen, dat de zeer vele arbeiders derhalve buiten hun schuld langdurig werkloos waren, dat het om deze redenen daarom boven dien hoogst onredelijk is om deze langdurig werkloos zijnde arbeiders, onder wie tal van bekwame vakarbeiders zijn, in hun steunuit- keering te treffen, door voor hen een „standaardloon" vast te stellen, het welk in vele gevallen zelfs nog beneden het loon der ongeschoolde arbeiders ligt, reden, waarom ondergeteekende Uw Col lege beleefd doch met nadruk verzoeken, wel zijn medewerking te willen verleenen, opdat de Regeering op de invoering van dit „standaardloon" terug komt, door een des betreffend verzoek tot haar te richten. Een vossenjacht in Noordholland's Noordpunt. Transpiratie sensatie endorst. Hoe we den eersten prijs wonnen. Weet U wat een vossenjacht is? Zoo niet, troost U dan met de gedachte, dat ook wij het vóór 3 maanden niet wisten en dat op het oogenblik het grootste deel van Nederland het nog niet weet. Een vossenjacht heeft met jagen op het klassiek-slimme beest geen zier te maken, en dat is, gezien de omstandigheid dat er in Noord-Holland geen vossen zijn, maar geluk kig ook. Neen, het is iets heel anders en misschien nog spannender en nog interessanter dan een jacht-met-bloed-en-hagelkorrels. Wat is een vossenjacht en wat is de Vuka? Maar laat ik U vertellen wat dan deze mysterieuze vossenjacht eigenlijk wel voor iets wonderlijks is. Er bestaat in Nederland sedert eenigen tijd een vereeniging, die reeds in tal van plaatsen in den lande afdeelingen heeft, o.a. ook in Den Helder. Die vereeniging heeft „VUKA", hetgeen beteekent: „Vereeniging van Ultra Kortegolf Amateurs en genoemde amateurs noemen zich in de wandeling „Vukalingen". Het is deze VUKA die in verschillende streken van Nederland z.g. Vossenjachten organiseert en j.1. Zaterdagmiddag was deze streek de kop van Noord-Holland. In het kort geven wij nu ter goed begrip een zeer beknopte beschrijving van het vossen- jagen. Hoe men jaagt. „Ergens" wordt op de stafkaart met denk beeldige lijnen aangegeven, wat het jacht gebied is en Zaterdagmiddag was dat de streek ongeveer liggend in den driehoek Den Helder—SchagerbrugVan Ewijcksluis. Op een volkomen willekeurige plaats nu gaat iemand (meestal een der hoofdbestuurders) zich verdekt opstellen, bijv. in een schuur, boerenwoning of café en met hem mee gaat een kortegolf zend-installatie. Op een afge sproken tijd gaat deze man uitzenden en nu is het maar de kwestie dat de zich opgegeven hebbende amateurs dezen zender, middels hun ultra-kortegolf-ontvangapparaat, dat ze in transportabelen toestand meedragen, opspo ren. Het gaat op de wijze, waarop P.T.T. de geheime zenders opsnort en het is veel moei lijker dan men zoo uit deze nuchtere beschrij ving zou vermoeden. Vermelden wij verder nog, dat „De Vos" technisch aangeduid wordt (en omroept) als „PAoGA", dat men voor deze jachten een speciale toestemming moet verkrijgen van P.T.T., dat uitgezonden wordt op een golf lengte van 77 meter en tenslotte, dat Zater dagmiddag een flink aantal deelnemers aan het jagen geslagen is, waarbij nimrotten uit Den Haag, Eemnes, Amsterdam, Muiden en andere plaatsen. Den Helder nam deel met 6 groepen en bij één ervan had de vertegen woordiger van de „Heldersche Courant" het voorrecht zich als schildknaap-assistent-en- kortegolf-page te kunnen aansluiten. Hoe de jacht verloopen is, daarvan hopen wjj hieronder een idee te geven. De uittocht- Om 3 uur zou dan de jacht geopend worden en reeds om kwart over twee verlieten we per fiets de stad, waar het heet was en stil. Mijn vriend, de Vukaling, zag er zoo op het eerste gezicht ongetwijfeld vreemdsoortig uit. Gezeten op z'n fiets, had hij op den rug het draagbare en handig geconstrueerde ontvang apparaat en daarboven als een soort waar schuwend kruis een vierhoekige raam-antenne. Vervolgens gingen mee stafkaarten, linialen, karton, gradenboogen, een machtig statief, kompassen en wat al niet meer. Na luttele minuten deze vreemde, naast me voorttrap- pende gedaante tersluiks gadegeslagen te heb ben wist ik het: deze mensch, met zijn wondere uitrusting deed me denken aan den toekomst-mensch, die, voorzien van een buiten„boord"-motor zich voortbeweegt...... Bekijks. Deze jachten zijn nog niet bekend en dus trokken we bekijks. Monden vielen al gauw. open en er was een jongetje brj den Overweg en dat zei: „Hei, meester, speel-es een; moppie." Ik vraag me af: waaraan hadden we dat verdiend. Op den Rijksweg langs het Kanaal gekomen zei de Vuka-man tegen me, dat het ideaal jachtweer was en ik heb „ja' gezegd, maar dat kwam niet linea recta uit m'n hart, daar ik het véél te warm vond. Inderdaadhet moet daar 90„graden; ge weest zyn en nog voor de „Belt" waren onzer-i zijds reeds liters zweetdruppelen geplengd. Er waren veel reizigers langs den weg en ze keken. Ze keken met groote oogen en open monden ons na en sommigen stapten af. De autobussen reden langzamer en de hengelaars lieten hun hengel hengel en stoven den kant. van den weg op. Startklaar. Om half drie arriveerden we op de plaats, waar de eerste peiling genomen zou worden, en dat was bij het gehuchtje De Kooy. Daar zijn we neergeploft en hebben naar1 adem gehapt. De hitte werd steeds erger en het kwam me onverantwoordelijk voor mij in dit hachelijk experiment te hebben gestort. Geen terug was echter meer mogelijk! Geduldig hebben we het halve uur door-j gemaakt, lui-liggend aan den kant van den weg en na 3 "minuten was jong-De Kooy al, present. Weer open monden en weer groote oogen.; „Wat kost det wel sijn Eén vroeg: „me- heer, is dat de kiekkast?" en ik heb met een air gezegd, dat het niet iets dergelijks was. De ander zei: „da's de landmeter waar vader laast van gezeid heef", en ik heb 't niet ont kend. o(, En onder dat kruisvuur van jonge opgpn; hebben we den boel vast in elkaar gezet ^mj startklaar te zyn als het 3 uur was. Het statief werd zoo goed het ging in de harde aarde gepoot, het toestel er bovenopen daar weer op de antenne. Het geheel leek inderdaad merkwaardig veel op het apparaat van een reizend fotograaf. Ook de stafkaart werd in het gras gevleid (met netjes een stukje carton eronder!) en toenwas Éet wachten. Waar is de Vos? Ergens over de brug zat een concurrent en we konden net het toppie van z'n antenne zien. En zoo wachtten we, en af en toe hebbèn we de koptelfefoon opgezet. Dan piepte en kreunde er wel wat in de verte, maar dat kon de beroemde PAoGA niet zijn. De minuten kropen om, en m'n jachtbloed stroomde lijk vuur door m'n aderen. Nog steeds hoorden we niets en het was op slag van drieën. M'n vriend draaide aan de antenne, als was het een soort futuristische fan en het ding tolde als razend in het rond. Maar geen ge# luidje brak er door en juist toen we mekaar aankeken en dachten dat de Vos buikpijn of zoo gekregen haddaar kwam hij. Duidelijk klonk het daar door de wijde j aether-sferen, dal „PAoGA" er was en j dat hij ons allemaal good luck toewensch- - I te. Hij vertelde groot nieuws, n.1., dat het erg warm was en dat hij zelfo erger- i nis aller ergernissenin een fijn cafétje zat, waar ze bier en limonade hadden (welke laatste mededeeling men op z'n minst als „vuil" mag kalificeeren!). En steeds de roep-letters annonceerende, werd er vervolgens een plaatje opgezet met een marsch of een Duitsch wijsje en dat moest zoo tot 's avonds half zeven doorgaan. Zoo gauw had niet m'n Vuka-maat het ge luid op z'n hardst of hij ging allerlei geheim-' zinnige manipulaties plegen, waar een leek niet zoo heel veel van snapt. Zoo luisterde hij en raadpleegde meteen een kompas; draaide aan knoppen en prevelde angstaanjagende, formules, getallen en windrichtingen. En dan, als dat zoo eenige minuten geduurd had, sprong de man als een opgejaagde kater op de stafkaart toe en begon koortsachtig te meten en te passen, ging weer terug naar de „kiekkast" en prevelde weer. Nog eens kijken op de kaart, een rood hoofd en„hij is voor den bakker hoor, ik heb 'm in 't vizier", daarbij in het midden latend wie Op m'n beleefde vraag wat al die drukte te beteekenen had en of dat nu inderdaad noodig was om één looze vos een schot hagel in z'n korpus te zenden, vernam ik 't volgende: Hoe de Vos te schieten? Door middel van de antenne hoor je de ge luidsrichting, tenminste, indien de afwijking door ijzer, water of wat ook, niet te groot is. Die richting kan nu natuurlijk aan twee zijden zijn, zoodat men een tweede peiling moet maken. Genoemde peilingen worden op de stafkaart, middels een gradenboog met pot loodlijnen op de kaart uitgezet. De lijn van de tweede peiling snijdt de eerste en „ergens'" in de buurt van dat kruispunt zou zich de vos moeten bevinden. Nu maakt men ook nog, ter controle, een derde berekening, en meeren- deels krijgt men zoodoende een driehoek, waar in de gezochte zenier moet liggen. Meeren- deelsgezwegen dus van de keeren, dat er geen spaan van terecht komt, hetgeen, mogelijk is door duizend en één factoren. Van zelfsprekend kan men net zooveel peilingen nemen als men wil. In- en transpiratie. We besloten de volgende peiling te ver richten bij Westeinde en dus vlogen we langs het Kanaal in die richting. Het was je reinste moordenaarswerk en na de eerste 100 meter lag m'n tong reeds droog en droevig over m'n stuur. Bij manier van spreken dan. De zon hing als een ware koperen ploert boven ons en bakte en stoofde en braadde, dat het een aard had. Op m'n verzoek, het tempo niet zoo duize lingwekkend op te voeren, sprak m'n vriend, de Vuka-man, dat zoo'n vossenjacht altijd heel enerveerend moet zijn en dat het best mogelijk is, dat zij in een nek-aan-nek-race van twee of meerdere groepen uitloopt. Van de toekomst stelde ik me dus zoodoende niet veel meer voor En voort ging het en landbouwers en kin deren keken ons na tot we uit zicht waren. Het transpiratie-vocht ebde langs m'n rug en beenen en op het laatst kreeg ik visioenen van vossen, die aan beken van ranja en bier hun dorst stonden te lessen. De dorst was, ook van den Vuka-mensch, die geen vermoeid heid scheen te kennen, fameus en vandaar die fata morgana's. Westeinder-intermezzo. Bij Westeinde hebben we de volgende peiling in kaart gebracht en beide lijnen sneden elkaar in Breezand. Dat gaf te denken, en als we geen blunder ergens mee uitgehaald hebben, moest de man, die aldaar maar riep van „kommen jullie nou toch, het is hier zoo ge zellig en d'r is bier en ranja", daar ergens uithangen. Drie boeren stonden daar bij Westeinde om ons heen en de een zei geheimzinnig tegen den ander: „Delui, Gerrit, wat ik je brom, die zijn zoo woar als ik ier voor oe sta naar die kommunist te zoeken, die vent met die ge heime zender". De ander was het hier niet mee eens en vroeg, „of we de aether aan het keuren waren", hetgeen de waarheid ook al niet benaderde. Numero drie vertrouwde 't zaakje blijkbaar nog minder en ging aan het statief staan te luisteren, waar, o wonder, geen geluid uit kwam. Naar de Molen vaart. We besloten de derde peiling te maken aan de Molenvaart, aan de overzijde van het Kanaal dus, en wel daar waar de tweede weg links van ons naar Breezand voert. Inmiddels was de vossen-jacht toch vaardig over mij geworden, ondanks vreeselijke ver moeidheid, enorme warmte en de onverant woordelijke vaart, die m'n Vuka-vriend er achter zette. We roken namelijk het beest en wie weet, hadden we geen prima kans om als nummero één te arriveeren. Daar bleef natuur lijk nog de mogelijkheid van een foutieve peiling, maar die was niet groot, alsdus de Vuka-man. En zoo raceden we voort, langs hofsteden, waar de honden blaften en langs schuren waar de kinderen hun spellen staak ten en buiten 't hek liepen om m'n buiten boord-motor-vriend te zien. Het grint van de wegen spatte als hagel korrels tegen m'n kuiten, maar ik voelde het niet meer. Evenmin als ik de warmte meer voelde en de vermoeidheid en de tong, die deed denken aan een stuk geprepareerd rubber. Men moet deze spanning aan den lijve ge- 1 voéld hebben, om haar goed te begrijpen. Je -weet, dat je waarschijnlijk in de buurt van de ^';,geheime-zender" bent, maar je weet het niet precies. Eén peiliiig kan het antwoord op die vraag geven! Op de stafkaart stond, dat bij den tweeden weg links een molen moest staan, maar die molen was er niet. Wel de weg. Het fabelachtige snijpunt. En weer hebben we afgelaad en weer heb ik de riemen van den rug van m'n beladen vriend losgegespt. Hij zei: ik voel m'n rug, en ik heb 'n (de Vuka-man) in stilte be klaagd. Weer het kompas, weer de kaart, weer de gradenboog en weer de rondgezwiepte antenne. 1 Toen de lijnen en ziedaar: mijne heeren, het ongelooflijke was gebeurd, we hadden op waarlijk suprème wijze de boel in kaart gezet en het was een resultaat, dat schooner was dan we ooit hadden durven droomen: er ont stond namelijk géén driehoekzelfs geen driehoek jemaar één snijpunt van 3 lijnen. En dat punt heette: Breezand. Naar 't hol. Naar Breezand: het was nog maar 10 minu ten weg en volgens den omroeper, die nog steeds judaste met „bier-en-ranja", werd het tijd dat er eens iemand op kwam dagen. We hadden een prachtkans en ook Uw reporter gloeide thans niet meer van hitte en dergelijke onbenulligheden, maar van de ware jachtlust. We hebben gefietst, nee, gevlogen en de menschen aan de wegkanten hebben zeker ge dacht, dat er een paar uit de nor ontvlucht waren. En Breezand naderde, met z'n rooie dakjes en puntkerk, en met z'n vossenhol. Op het dorp was het stilhier en daar een vadsige hond en wat spelende kinderen. Maar we wisten, dat hier ergens een café was. En ziedaar: in Café van de Dool, daar hing ze: een witte vlag met blauwe letters, die 't woord „VOS" vormden. En we zyn naar binnen gegaan en er werd gejuicht en daar zat de vos en hij had inderdaadeen glaasje goud-geel Pils voor zich. Het bleek, dat even vóór ons, een kwar tier zoowat, een ander als eerste gearri veerd was, per auto, doch daar fietsrijders een reductie van 20 minuten krijgen (hetgeen niet meer dan billijk is!) waren we met 4 minuten voorsprong als eersten present. Toen moest m'n Vuka-vriend vertellen, hoe hij 'm dat gelapt had en al z'n belevenissen op dien bloedheeten weg, maar ik ben naar de zend-installatie gaan kijken en vond het machtig interessant, ook al stond de gramo- foon-met-platen op een kistje van Persil. Er werd veel gelachen en ik heb een pilsje gedronken. En toen ik weer mensch was, heb ik met de anderen meegezongen en we hebben als dwaze en oude microfoondébutantjes in het ding gebruld en gezegd, dat „het vlak brj was". De jagers komen binnen. Langzaam drupten de deelnemers binnen, heel langzaam en het bleek, dat zoo'n vossen jacht toch moeilijker is dan men zou meenen. De stemming tusschen de gearriveerden liet natuurlijk niets te wenschen over, ook al waren het allemaal vertegenwoordigers uit andere plaatsen des lands. Vooral de vos was een leuke baas, met ge zellige roode wangen, een superbuikje en een eeuwige lach op z'n vroolijk gezicht. We hebben tot half zes gewacht en vonden het toen welletjes. Met 3 andere Vukalingen zijn we huiswaarts getoerd in een kalm gangetje en hebben onderweg dien heelen middag nog eens de revue laten passeeren. En we waren het er over eens, dat zoo'n Vossenjacht spannender, interessanter en leerzamer kan zijn dan wat ook! Waarmee dus een uitermate goedgunstig- luidend brevet verstrekt wordt aan een sportieve uitwas van een technisch wonder! De avondjachtIn „Centraal". Vanzelfsprekend heeft de Heldersche afdee- ling van de gelegenheid, dat zoovele Vulka- lingen bij elkaar aanwezig waren, gebruik ge maakt hun een gezelligen avond te offreeren, waarin zij wonderwel geslaagd is. Om kwart over acht kwam men in „Cen traal" aan, alwaar de opening verricht wordt door den praeses, den heer L. Duzee. Deze heet allen hartelijk welkom, maar in het bijzonder de „vos" X PA o GA, oftewel den heer Th. C. van Braak, die zich de niet geringe moeite heeft getroost met zijn transportabelen zender heelemaal uit den Achterhoek te komen om hier de menschen op jacht te laten gaan. Hartelijk bedankt worden de firma's die prijzen beschikbaar gesteld hebben. Het zijn: Tungsram (Amsterdam); Gooische Radiohan- del (Hilversum)Amroh (Muiden)de Zeeuw (Den Helder)Verstegen (Den Helder; Besra (Amsterdam) en verschillende zusterafdeelin gen van V.U.K.A. Vervolgens de prijsuitreiking. Nummer 1 mocht het eerst kiezen enz. Einduitslag van de vossenjacht: 1. D. Abbenes, Den Helder, 181 punten. 2. G. Kauderer, Muiden, 177 punten. 3. J. Nesselaar, Den Helder, 167 punten. 4. H. van Dool, Den Helder, 145 punten. 5. C. J. Bakker, Eemnes, 116 punten. 6. P. de Groot, Noordwijk/Zee, 99 punten. 7. H. P. Maas, Zaandam 93 punten. 8. D. de Bakker, Den Helder, 86 punten. 9. J. Hobbel, Laren, 77 punten. 10. Erkelens, Den Helder, 75 punten. 11, L. J. Th. Groneman, Anna-Paulowna, 64 punten. 12. L. Landweer, Wormerveer, 20 punten. Niet binnengekomen 1 groep. Tevens heeft de afd. Den Helder van V.U.K.A. beslag gelegd op den wisselprijs, de Z.g.n. „Zilveren Vos". Het behoeft zeker geen betoog, dat de Hel dersche afdeeling een en ander met gejuich constateerde! Hierna vertelden een aantal groepsleiders over hun ervaringen en avonturen, dien mid dag opgedaan en beleefd en dat waren er niet weinige! Om 10 uur was het moment van scheiden daar, aangezien de dames en heeren nog dien zelfden avond naar hun haardsteden terug moesten. Zij allen deden dat met de herinne ring aan een bijzonder aardigen dag en met hartelijken dank voor de gastvrijheid, welke de Heldersche afdeeling geboden had. TWEE FIETSERS IN ONAANGENAAM CONTACT. Een achterwiel werd een „S"... Gisteravond werd een jongen, die zich per fiets van de Californiestraat naar de Keizer straat begaf op de hoek bij de goudsmids winkel van de firma Beemsterboer door een dame, fietsende in de richting Spoorstraat, aangereden. De aanrijding was dusdanig, dat des jon gens achterwiel in een minimum van tijd ge metamorfoseerd was tot het bekende „S"- model. De mannelijke wielrijder wist niet beter te doen dan zijn kaduk vehikel onder den arm te nemen en zich alzoo huiswaarts te bege ven. Volgens ooggetuigen had de laatste voor rang. BEKENDMAKING. De C. V. P. van den just. dienst B te 's-Gra- venhage vestigt de aandacht op de N.V. Ver- eenigd Industrieel Bezit No. 50, kantoor hou dende aldaar, welke aan bij haar verzekerde spaarders opzegbare rentevrije hypothecaire kredieten in uitzicht stelt onder bepaalde voor waarden. Gebleken is, dat vertegenwoordigers der N.V. belanghebbenden in den waan brengen, dat zij op een bepaald tijdstip, althans 3 a 4 maanden na het sluiten der verzekering, over het ge vraagde bedrag zullen kunnen beschikken. Het verdient aanbeveling zich terdege reken schap te geven van de voorwaarden, waaronder men de verzekering sluit en in het bijzonder van de bepalingen, dat toekenning van een geldleening geschiedt, wanneer de N.V. hiertoe voldoende gelden aanwezig acht en de N.V. geen garantie op zich neemt ten aanzien van het tijdstip waarop het hypothecair krediet zal worden verstrekt. Het aantal trawlers, dat voor den sloop wordt opgeruimd, neemt steeds toe, zoo zelfs, dat er in de Haringhaven te IJmuiden meer ruimte is gekomen, zoodat van de opgelegde trawlers in de Visschershaven daarheen kon den worden versleept. Langzamerhand komt er dus wat oprui ming en men meent, dat dit gestadig zal toe nemen. Misschien, dat de stijgende ^jzerpry- zen hierop ook van invloed zijn. Dinsdagsche mijmerij. 18 Aug. De bezadigden onder ons mogen nu spotten met de drukte, die de wereld om het Olympische feest maakt, wij zouden die zalige opwinding eens in de vier jaar toch niet zoo goed kunnen,missen. Neen het heeft zijn goede reden, dat we eerst naar den uit slag van de 400 meter horden informeeren en dan pas willen weten, of Madrid is ingenomen. Zoo'n burgeroorlog kunnen we missen, maar de Olympische Spelen? Nooit. Daar kun je je nu allemaal warm over maken (behalve de menschen, die er koud bij blijven) onverschil lig of je in de politiek links staat, of rechts, of in 't midden, of heelemaal nergens. Ik heb voor 'n bulltein over de finale hindernis- discuswerpen of kanostooten ik ben een leek twee politieke kamphanen zien staan, met hoogroode wangen, twee mannen die anders drie straten omloopen om eikaars aan schijn te ontgaan, en ze zeiden verteederdi „Die Rie". Toen begreep ik pas goed wat de Olympische geest beteekende. De havenarbeiders in Lima hebben gewei gerd, een Duitsch schip te lossen, omdat de voetbalwedstrijd, door de Peruanen gewonnen tegen Oostenrijk, moest worden overgespeeld. Men ziet hieruit, hoever de sportiviteit gaat, en als we nog eens vernemen, dat Portugal weigert Spaansche vluchtelingen toe te laten, omdat een Spaansche worstelaar de scheids rechters heeft verschalkt met een ongeoor- loofden greep tegen zijn Portugeeschen tegen stander, dan zullen we het misschien nog eens beleven, dat het Haagsche Hof van Arbitrage in den arm zal worden genomen om uit te maken, of de Berlijnsche jury uit haar doppen heeft gekeken of niet. Over vier jaar pas gaan we naar Tokio (Rusland óók, en we krijgen dus misschien, behalve hamer-, ook sikkel werpen) en we zul len ons, tot het zoover is, met minder belang rijke dingen moeten tevredenstellen. Misschien zullen die zich in den tusschentijd wel voor doen Wat by de opeenvolgende Olympiades het merkwaardigst is, is dat er zoo weinig ver andering komt in het programma. Zeker, men houdt klassieke Grieksche sporten in eere, maar is het op zichzelf niet buitengewoon, dat hier een traditie wordt in standgehouden, ter wijl tegenwoordig niet anders doet dan tradi ties in puin gooien met den wellust van een kermisganger in de vroolijke keuken? We hebben waarlijk de laatste 25 jaar ééuwen doorleefd; we hebben regeeringsvormen, econo mische systemen, valuta's zien duikelen, tien tallen modes, kunstrichtingen, opvoedingsstel sels zien ineenstorten, maar een discus bleef een discus, en een polsstok een polsstok Zou het iemand verwonderen, als de geest des tijds in het programma van de Olympische Spelen bijvoorbeeld had geïntroduceerd: rug- zwemmen voor kellners met een blad waarop tien glazen bier, of spiegelei-werpen voor stationschefs Hink-stap-sprong voor voet gangers en rem-draai-crash voor automobilis ten? Geveltoerisme (voor amateurs) en snel- flitten voor huishoudelijk personeel? Pleit het niet voor onze samenleving, dat geen enkel land een tournooi in snel-dirigeeren voorstelt, bijv. van een der symphonieën van Beethoven? Of in kachëlstooten, degenslikken of hot- jazzen Geen wagenrennen voor jonge vaders, geen hordenloop voor betoogers, en geen hin dernis-estafette of steeple-chase voor wissel- loopers Geen wedstrijd in duimzuigen of biljartheffen, geen kampioenschappen face- lifting of troef trekken Zoo is er dan ten-" minste één gebied, waarop de wispelturige, lichtzinnige en spotzieke mensch aan Traditie en Distinctie hangt: dat der Heiljge Sporte. Op dit terrein althans heerscht slechts doo- delijke ernst; misschien dat daarom de sport zoo volkomen past in dezen tijd! De transactie met Rusland. voor de levering van 40.000 ton haring be ïnvloedt nu reeds de prijzen der andere ha ringsoorten. Dit is van een, doorwerkende beteekenis voor het geheele vischbedrijf, want het spoort ook de loggers, die zich anders met de treilvisscherij bezig houden, aan om zich meer op de haringvisscherij toe te leggen, hetgeen oorspronkelijk hun bedrijf was. Maar de gedurende een jaar slechte uitkomsten van het haringvisscherijbedrijf hebben ver schillende loggers er toe gebracht zich toe te leggen op de treilvangst. Natuurlijk heeft dit de aanvoer van visch te IJmuiden opgevoerd en het spreekt, dat de vischprijzen hiervan den invloed ondervinden. De trawlerreederijen te IJmuiden zien dus in de verhooging van de haringprijzen een perspectief, dat ook hun bedrijf daardoor gunstig zal worden beïnvloed. Meer trawlers worden dan ook in de vaart gebracht. En vanzelfsprekend dat ook de kustvis- schers hiervan zullen kunnen profiteeren. Kortere reizen. Het Dagblad voor IJmuiden zegt, dat het opvallend is, dat de stoomtrawlers de laat ste weken zeer korte reizen maken. Dit is van belang voor de verschheid van de aangevoerde visch, waarover by de lange reizen nogal eens wordt geklaagd. Het maken van deze kortere reizen schynt goed te voldoen, zoodat mag worden veron derstelt, dat hiermee zal worden doorge gaan. Zelfs de groote booten maken nu reizen van 8 a 10 dagen en, bij het lezen van da besommingen maakt het soms den indruk* dat deze laag zijn, maar dan moet niet wor den vergeten, dat de reisduur bijna tot dó helft van vroeger is teruggebracht. De pi-yzen. De vischpryzen blijven zich den laatsten tjjd goed handhaven. Tarbot en tong houden zich goed. Alleen de hake is hard achteruit geloopen. Van 1.per kilo is de prijs hiervan terug gevallen tot 35 cent, per kilo. Deze vischsoort, die in hoofdzaak naar FTankrijk gaat, wordt, naar men verneemt, door de contingenteering daar te lande ge troffen, zoodat er wel een daling moest in treden. Een minder gunstig bericht heeft de N. R. Crt., die er melding van maakt, dat niet alleen op Woensdag geen visch aan de Parij- sche hallen wordt verkocht, maar dat er ook in overweging is, om ook de hallen op Zon dag te sluiten. En juist de Zondagsche markt

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1936 | | pagina 5