tot 1 Sept. gratis.
per E.S.O.N.A.
Wie zich NU abonneert,
ontvangt de
Helderschs Courant
SCHOORL en BERGEN
Jiccd ó/wt
Jfocfi
Stadsnieuws
Op zoek naar den
mysterieuzen paoga
Weet U
TWEEDF. BLAD
HELDERSCHE COURANT VAN DINSDAG 18 AUGUSTUS 1936
Ga niet te ver in zee!
Vergunning tot het hebben van
werken in het buitenbeloop der
Heldersche zeewer ng.
Het standaardloon voor langdurige
werkloozen.
voor een BOOTREIS
Gaat nu met Uw kinderen en logé's naar
Retour vanaf f 0.50
dat wij ons gaarne
belasten met alle voor
komende behangerij
werkzaa mheden,
waarvoor wij U gratis
en zonder verplichting
inlichtingen geven?
Uit het politierapport
Visscherij
Licht op voor alle voertuigen.
Dinsdag 20 Aug. 20.44 uur
W'osnsdag 21 20.42 uur
Te Haarlem zijn Zaterdag geslaagd voor
de hoofdacte de heeren N. J. v. Gorselen en
1Kiljan, alhier.
Gisteren slaagde te Utrecht voor de Acte
- arisch L.O. mej. A. L. Stobbe, alhier.
VERPLAATSING BRIEVENBUS
FAZANTEN STRAAT.
Naar het pand Fazantenstraat hoek
Ooievaarstraat.
Naar den Directeur van het Postkan
toor ons mededeelt, wordt heden de brie
venbus in de Fazantenstraat, staande tegen
het pand no. 17, verplaatst naar het pand
van den heer J. van Groenou, slagerij Fa
zantenstraat, hoek Ooievaarstraat.
INSCHRIJVINGEN HANDELSREGISTER
11—18 AUGUSTUS 1986.
Wijzigingen
Den Helder:
N.V. Drukkerij „De Spaarnestad", Haarlem;
fil. geevstigd te Den Helder, Stationsstraat 3.
Van Straalen Monsieur Erkelens N.V.
Hoofdgracht 61, wijnkooperij; bestuurswijzi
ging.
H. Thijssen, Hoogstraat 13, melkslijterij;
overgegaan aan Wed. J. M. Thijssen—de Wit.
HET KNAAPJE OVERLEDEN.
Tot ons leedwezen ontvingen wij Zaterdag
morgen, juist te laat om het nog in het num
mer van dien dag op te nemen, het bericht,
dat het knaapje P. de V., dat vermoedelijk
door onvoorzichtigheid vorige week Donder
dag in de Broodsteeg in een pot kokende
mastiek viel, is overleden.
Gistermiddag circa 5 uur heeft een tweetal
dames, welke aan het z.g. stille strand aan
het zwemmen waren eenige angstige momen
ten doorgebracht.
Zij werden namelijk door den stroom ge
grepen en zagen geen kans het strand te be
reiken, temeer, daar zij reeds vermoeid waren.
Een zich in de omgeving bevindende heer
heeft zich te water begeven en de dames, die j
reeds buiten de pier gesleept waren aan land
gebracht.
B. en W. schrijven aan den Raad.
Vanwege den Rijkswaterstaat is den eige
naren van de vletten, welke op den zeedijk
staan, aangezegd, dat daarvoor, op grond van
de bepalingen van het Rijkszeeweringenregle-
ment, een vergunning vereischt is.
Aangezien belanghebbenden voor een
zoodanige vergunning een recognitie van
2.50 per jaar aan het Rijk zouden moe
ten betalen en dit in de tegenwoordige
tijdsomstandigheden voor de meesten van
hen zeer bezwarend moest worden geacht,
hebben wij pogingen bij de autoriteiten
aangewend, ten einde te trachten een bil
lijker regeling mogelijk te maken.
Het resultaat daarvan is, dat niet meer van
de vletterlieden afzonderlijk een vergunning
voor het hebben van vletten op de zeewering
zal worden vereischt, doch dat het Rijk, blij
kens de bij de stukken gevoegde publiekrech
telijke vergunning d.d. 8 Juli 1936, no. 4264,
van den Hoofdingenieur-Directeur van den
Rijkswaterstaat in Noord-Holland, bereid is
het gedeelte van de zeewering, waar tot dus
verre de vletten ligplaats hadden, onder be
paalde voorwaarden aan de gemeente ten ge-
bruike af te staan, met dien verstande, dat de
juiste plaats der vletten vanwege den Rijks
waterstaat zal worden aangewezen. Blijkens
de privaatrechtelijke vergunning zal de ge
meente voor het hebben van de palen en pen
nen, welke tot het bevestigen en omhoog halen
van de vletten dienen, in rijksgrond een jaar-
lijksche recognitie van 2.50 aan het Rijk
verschuldigd zijn.
Onder mededeeling, dat wij ons, gezien den
buitengewoon slechten toestand in het vis-
scherijbedrijf, met het vorenstaande kunnen
vereenigen, verzoeken wij U machtiging te
Willen verleenen tot het aanvaarden van beide
vergunningen.
Uitstel bouw pastorie Ooievaarstraat tot
1 Mei 1939?
B. en W. schreven aan den Raad:
By ons besluit van 16 Maart 1934, werd aan
den Raad der Gereformeerde Kerk, alhier,
verkocht een stuk grond ter grootte van on
geveer 1160 m2, gelegen aan de Ooievaar
straat, hoek Fazantenstraat. Volgens de over
gelegde plannen zouden op dezen grond wor
den gebouwd een wijkgebouw, een conciërge
woning en een pastorie; de bouw van het wijk
gebouw en van de conciërgewoning is inmid
dels voltooid.
In verband met de onzekere tijdsomstandig
heden heeft bovengenoemde Raad ons het ver
zoek gedaan om hem uitstel te verleenen van
de verplichting tot den bouw van de pastorie
tot 1 Mei 1940, met welken bouw vóór 1 Mei
1937 een aanvang zou moeten worden ge
maakt.
Naar onze meening bestaan in beginsel
tegen inwilliging van het verzoek geen bezwa-
ren, omdat in dit geval niet de vrees behoeft
te worden gekoesterd, dat de grond vooi an-
Üere doeleinden zal worden gebruikt. Echter
vinden wij een uitstel tot 1 Mei 1940 wel wat
lang; voordien kunnen de omstandigheden
rZg g6Wfigd Zijn' dat °P zeker tijd-
van In de verplichting tot het bebouwen
gr°n WOrden ^gehouden. Wij
.e6n UitStel tot 1 ^ei 1939, voor
bouw rmm !\tijdStlp van invang van den
ruim voldoende en geven U daarom in
renTaT^ Z°°Veel n00di^ S°ed te keu
dien °nS het ^evraagde uitstel tot
dien datum wordt verleend.
De Heldersche Bestuurdersbond heeft op
nieuw een adres aan B. en W. gericht, thans
over het z.g. standaardloon aan langdurige
werkloozen. Het luidt als volgt:
Ondergeteekenden, N. Helder en C. Steen-
lage, resp. w.n. Voorzitter en Secretaris der
Heldersche Bestuurdersbond.
Geven te kennen,
dat blijkens de door den Minister van So
ciale Zaken aan het Gemeentebestuur ge
richte circulaire d.d. 31 Juli 1936, Afd. W. en
S„ No. 2001129, in deze gemeente met in
gang van 31 Augustus 1936 o.a. een
„standaardloon" zal worden ingevoerd, waar
mede rekening moet worden gehouden bij de
berekening van het steunbedrag, wanneer de
betreffende werklooze arbeiders gedurende 4
jaren minder dan 26 wekên arbeid hebben
verricht,
dat van invoering van dit „standaardloon"
een zeer ingrijpende steunverlaging voor tal
van werklooze arbeiders het gevolg zijn,
dat de huidige steunverleening echter nau
welijks in staat stelt tot bestrijding van de
noodzakelijke levensbehoeften,
dat om haar gevolgen de invoering
van dit standaardloon daarom niet doorvoer
baar moet worden geacht,
dat zeer vele arbeiders door langdurige
werkloosheid werden getroffen, omdat nu
eenmaal de bedrijven, waarin zij in normale
economische omstandigheden konden werken,
sedert langen tijd óf geheel stil liggen óf
slechts ten deele in werking zijn, terwijl het
evenmin mogelijk was om in andere bedrijven
even eens ten gevolge der crisis ar
beid te bekomen,
dat de zeer vele arbeiders derhalve buiten
hun schuld langdurig werkloos waren,
dat het om deze redenen daarom boven
dien hoogst onredelijk is om deze langdurig
werkloos zijnde arbeiders, onder wie tal van
bekwame vakarbeiders zijn, in hun steunuit-
keering te treffen, door voor hen een
„standaardloon" vast te stellen, het welk in
vele gevallen zelfs nog beneden het loon der
ongeschoolde arbeiders ligt,
reden, waarom ondergeteekende Uw Col
lege beleefd doch met nadruk verzoeken, wel
zijn medewerking te willen verleenen, opdat
de Regeering op de invoering van dit
„standaardloon" terug komt, door een des
betreffend verzoek tot haar te richten.
Een vossenjacht in Noordholland's
Noordpunt. Transpiratie sensatie
endorst. Hoe we den eersten prijs
wonnen.
Weet U wat een vossenjacht is?
Zoo niet, troost U dan met de gedachte, dat
ook wij het vóór 3 maanden niet wisten en
dat op het oogenblik het grootste deel van
Nederland het nog niet weet.
Een vossenjacht heeft met jagen op het
klassiek-slimme beest geen zier te maken, en
dat is, gezien de omstandigheid dat er in
Noord-Holland geen vossen zijn, maar geluk
kig ook.
Neen, het is iets heel anders en misschien
nog spannender en nog interessanter dan
een jacht-met-bloed-en-hagelkorrels.
Wat is een vossenjacht en wat is
de Vuka?
Maar laat ik U vertellen wat dan deze
mysterieuze vossenjacht eigenlijk wel voor
iets wonderlijks is.
Er bestaat in Nederland sedert eenigen tijd
een vereeniging, die reeds in tal van plaatsen
in den lande afdeelingen heeft, o.a. ook in
Den Helder. Die vereeniging heeft „VUKA",
hetgeen beteekent: „Vereeniging van Ultra
Kortegolf Amateurs en genoemde amateurs
noemen zich in de wandeling „Vukalingen".
Het is deze VUKA die in verschillende
streken van Nederland z.g. Vossenjachten
organiseert en j.1. Zaterdagmiddag was deze
streek de kop van Noord-Holland.
In het kort geven wij nu ter goed begrip
een zeer beknopte beschrijving van het vossen-
jagen.
Hoe men jaagt.
„Ergens" wordt op de stafkaart met denk
beeldige lijnen aangegeven, wat het jacht
gebied is en Zaterdagmiddag was dat de
streek ongeveer liggend in den driehoek Den
Helder—SchagerbrugVan Ewijcksluis. Op
een volkomen willekeurige plaats nu gaat
iemand (meestal een der hoofdbestuurders)
zich verdekt opstellen, bijv. in een schuur,
boerenwoning of café en met hem mee gaat
een kortegolf zend-installatie. Op een afge
sproken tijd gaat deze man uitzenden en nu
is het maar de kwestie dat de zich opgegeven
hebbende amateurs dezen zender, middels hun
ultra-kortegolf-ontvangapparaat, dat ze in
transportabelen toestand meedragen, opspo
ren. Het gaat op de wijze, waarop P.T.T. de
geheime zenders opsnort en het is veel moei
lijker dan men zoo uit deze nuchtere beschrij
ving zou vermoeden.
Vermelden wij verder nog, dat „De Vos"
technisch aangeduid wordt (en omroept) als
„PAoGA", dat men voor deze jachten een
speciale toestemming moet verkrijgen van
P.T.T., dat uitgezonden wordt op een golf
lengte van 77 meter en tenslotte, dat Zater
dagmiddag een flink aantal deelnemers aan
het jagen geslagen is, waarbij nimrotten uit
Den Haag, Eemnes, Amsterdam, Muiden en
andere plaatsen. Den Helder nam deel met 6
groepen en bij één ervan had de vertegen
woordiger van de „Heldersche Courant" het
voorrecht zich als schildknaap-assistent-en-
kortegolf-page te kunnen aansluiten.
Hoe de jacht verloopen is, daarvan hopen
wjj hieronder een idee te geven.
De uittocht-
Om 3 uur zou dan de jacht geopend worden
en reeds om kwart over twee verlieten we per
fiets de stad, waar het heet was en stil.
Mijn vriend, de Vukaling, zag er zoo op het
eerste gezicht ongetwijfeld vreemdsoortig uit.
Gezeten op z'n fiets, had hij op den rug het
draagbare en handig geconstrueerde ontvang
apparaat en daarboven als een soort waar
schuwend kruis een vierhoekige raam-antenne.
Vervolgens gingen mee stafkaarten, linialen,
karton, gradenboogen, een machtig statief,
kompassen en wat al niet meer. Na luttele
minuten deze vreemde, naast me voorttrap-
pende gedaante tersluiks gadegeslagen te heb
ben wist ik het: deze mensch, met zijn
wondere uitrusting deed me denken aan den
toekomst-mensch, die, voorzien van een
buiten„boord"-motor zich voortbeweegt......
Bekijks.
Deze jachten zijn nog niet bekend en dus
trokken we bekijks. Monden vielen al gauw.
open en er was een jongetje brj den Overweg
en dat zei: „Hei, meester, speel-es een;
moppie." Ik vraag me af: waaraan hadden
we dat verdiend.
Op den Rijksweg langs het Kanaal gekomen
zei de Vuka-man tegen me, dat het ideaal
jachtweer was en ik heb „ja' gezegd, maar
dat kwam niet linea recta uit m'n hart, daar
ik het véél te warm vond.
Inderdaadhet moet daar 90„graden; ge
weest zyn en nog voor de „Belt" waren onzer-i
zijds reeds liters zweetdruppelen geplengd.
Er waren veel reizigers langs den weg en
ze keken. Ze keken met groote oogen en open
monden ons na en sommigen stapten af. De
autobussen reden langzamer en de hengelaars
lieten hun hengel hengel en stoven den kant.
van den weg op.
Startklaar.
Om half drie arriveerden we op de plaats,
waar de eerste peiling genomen zou worden,
en dat was bij het gehuchtje De Kooy.
Daar zijn we neergeploft en hebben naar1
adem gehapt. De hitte werd steeds erger en
het kwam me onverantwoordelijk voor mij in
dit hachelijk experiment te hebben gestort.
Geen terug was echter meer mogelijk!
Geduldig hebben we het halve uur door-j
gemaakt, lui-liggend aan den kant van den
weg en na 3 "minuten was jong-De Kooy al,
present.
Weer open monden en weer groote oogen.;
„Wat kost det wel sijn Eén vroeg: „me-
heer, is dat de kiekkast?" en ik heb met een
air gezegd, dat het niet iets dergelijks was.
De ander zei: „da's de landmeter waar vader
laast van gezeid heef", en ik heb 't niet ont
kend. o(,
En onder dat kruisvuur van jonge opgpn;
hebben we den boel vast in elkaar gezet ^mj
startklaar te zyn als het 3 uur was.
Het statief werd zoo goed het ging in de
harde aarde gepoot, het toestel er bovenopen
daar weer op de antenne. Het geheel leek
inderdaad merkwaardig veel op het apparaat
van een reizend fotograaf. Ook de stafkaart
werd in het gras gevleid (met netjes een
stukje carton eronder!) en toenwas Éet
wachten.
Waar is de Vos?
Ergens over de brug zat een concurrent en
we konden net het toppie van z'n antenne
zien.
En zoo wachtten we, en af en toe hebbèn
we de koptelfefoon opgezet. Dan piepte en
kreunde er wel wat in de verte, maar dat kon
de beroemde PAoGA niet zijn.
De minuten kropen om, en m'n jachtbloed
stroomde lijk vuur door m'n aderen. Nog
steeds hoorden we niets en het was op slag
van drieën.
M'n vriend draaide aan de antenne, als was
het een soort futuristische fan en het ding
tolde als razend in het rond. Maar geen ge#
luidje brak er door en juist toen we mekaar
aankeken en dachten dat de Vos buikpijn of
zoo gekregen haddaar kwam hij.
Duidelijk klonk het daar door de wijde j
aether-sferen, dal „PAoGA" er was en j
dat hij ons allemaal good luck toewensch-
- I
te. Hij vertelde groot nieuws, n.1., dat het
erg warm was en dat hij zelfo erger- i
nis aller ergernissenin een fijn
cafétje zat, waar ze bier en limonade
hadden (welke laatste mededeeling men
op z'n minst als „vuil" mag kalificeeren!).
En steeds de roep-letters annonceerende,
werd er vervolgens een plaatje opgezet met
een marsch of een Duitsch wijsje en dat moest
zoo tot 's avonds half zeven doorgaan.
Zoo gauw had niet m'n Vuka-maat het ge
luid op z'n hardst of hij ging allerlei geheim-'
zinnige manipulaties plegen, waar een leek
niet zoo heel veel van snapt. Zoo luisterde hij
en raadpleegde meteen een kompas; draaide
aan knoppen en prevelde angstaanjagende,
formules, getallen en windrichtingen.
En dan, als dat zoo eenige minuten geduurd
had, sprong de man als een opgejaagde kater
op de stafkaart toe en begon koortsachtig te
meten en te passen, ging weer terug naar de
„kiekkast" en prevelde weer. Nog eens kijken
op de kaart, een rood hoofd en„hij is
voor den bakker hoor, ik heb 'm in 't vizier",
daarbij in het midden latend wie
Op m'n beleefde vraag wat al die drukte te
beteekenen had en of dat nu inderdaad noodig
was om één looze vos een schot hagel in z'n
korpus te zenden, vernam ik 't volgende:
Hoe de Vos te schieten?
Door middel van de antenne hoor je de ge
luidsrichting, tenminste, indien de afwijking
door ijzer, water of wat ook, niet te groot is.
Die richting kan nu natuurlijk aan twee zijden
zijn, zoodat men een tweede peiling moet
maken. Genoemde peilingen worden op de
stafkaart, middels een gradenboog met pot
loodlijnen op de kaart uitgezet. De lijn van
de tweede peiling snijdt de eerste en „ergens'"
in de buurt van dat kruispunt zou zich de
vos moeten bevinden. Nu maakt men ook nog,
ter controle, een derde berekening, en meeren-
deels krijgt men zoodoende een driehoek, waar
in de gezochte zenier moet liggen. Meeren-
deelsgezwegen dus van de keeren, dat
er geen spaan van terecht komt, hetgeen,
mogelijk is door duizend en één factoren. Van
zelfsprekend kan men net zooveel peilingen
nemen als men wil.
In- en transpiratie.
We besloten de volgende peiling te ver
richten bij Westeinde en dus vlogen we langs
het Kanaal in die richting.
Het was je reinste moordenaarswerk en na
de eerste 100 meter lag m'n tong reeds
droog en droevig over m'n stuur. Bij manier
van spreken dan. De zon hing als een ware
koperen ploert boven ons en bakte en stoofde
en braadde, dat het een aard had.
Op m'n verzoek, het tempo niet zoo duize
lingwekkend op te voeren, sprak m'n vriend,
de Vuka-man, dat zoo'n vossenjacht altijd
heel enerveerend moet zijn en dat het best
mogelijk is, dat zij in een nek-aan-nek-race
van twee of meerdere groepen uitloopt. Van
de toekomst stelde ik me dus zoodoende niet
veel meer voor
En voort ging het en landbouwers en kin
deren keken ons na tot we uit zicht waren.
Het transpiratie-vocht ebde langs m'n rug en
beenen en op het laatst kreeg ik visioenen
van vossen, die aan beken van ranja en bier
hun dorst stonden te lessen. De dorst was,
ook van den Vuka-mensch, die geen vermoeid
heid scheen te kennen, fameus en vandaar die
fata morgana's.
Westeinder-intermezzo.
Bij Westeinde hebben we de volgende peiling
in kaart gebracht en beide lijnen sneden elkaar
in Breezand. Dat gaf te denken, en als we
geen blunder ergens mee uitgehaald hebben,
moest de man, die aldaar maar riep van
„kommen jullie nou toch, het is hier zoo ge
zellig en d'r is bier en ranja", daar ergens
uithangen.
Drie boeren stonden daar bij Westeinde om
ons heen en de een zei geheimzinnig tegen
den ander: „Delui, Gerrit, wat ik je brom, die
zijn zoo woar als ik ier voor oe sta naar die
kommunist te zoeken, die vent met die ge
heime zender". De ander was het hier niet
mee eens en vroeg, „of we de aether aan het
keuren waren", hetgeen de waarheid ook al
niet benaderde.
Numero drie vertrouwde 't zaakje blijkbaar
nog minder en ging aan het statief staan te
luisteren, waar, o wonder, geen geluid uit
kwam.
Naar de Molen vaart.
We besloten de derde peiling te maken aan
de Molenvaart, aan de overzijde van het
Kanaal dus, en wel daar waar de tweede weg
links van ons naar Breezand voert.
Inmiddels was de vossen-jacht toch vaardig
over mij geworden, ondanks vreeselijke ver
moeidheid, enorme warmte en de onverant
woordelijke vaart, die m'n Vuka-vriend er
achter zette. We roken namelijk het beest en
wie weet, hadden we geen prima kans om als
nummero één te arriveeren. Daar bleef natuur
lijk nog de mogelijkheid van een foutieve
peiling, maar die was niet groot, alsdus de
Vuka-man. En zoo raceden we voort, langs
hofsteden, waar de honden blaften en langs
schuren waar de kinderen hun spellen staak
ten en buiten 't hek liepen om m'n buiten
boord-motor-vriend te zien.
Het grint van de wegen spatte als hagel
korrels tegen m'n kuiten, maar ik voelde het
niet meer. Evenmin als ik de warmte meer
voelde en de vermoeidheid en de tong, die
deed denken aan een stuk geprepareerd rubber.
Men moet deze spanning aan den lijve ge-
1 voéld hebben, om haar goed te begrijpen. Je
-weet, dat je waarschijnlijk in de buurt van de
^';,geheime-zender" bent, maar je weet het niet
precies. Eén peiliiig kan het antwoord op die
vraag geven! Op de stafkaart stond, dat bij
den tweeden weg links een molen moest staan,
maar die molen was er niet. Wel de weg.
Het fabelachtige snijpunt.
En weer hebben we afgelaad en weer heb
ik de riemen van den rug van m'n beladen
vriend losgegespt. Hij zei: ik voel m'n rug,
en ik heb 'n (de Vuka-man) in stilte be
klaagd.
Weer het kompas, weer de kaart, weer de
gradenboog en weer de rondgezwiepte antenne.
1 Toen de lijnen en ziedaar: mijne heeren,
het ongelooflijke was gebeurd, we hadden op
waarlijk suprème wijze de boel in kaart gezet
en het was een resultaat, dat schooner was
dan we ooit hadden durven droomen: er ont
stond namelijk géén driehoekzelfs geen
driehoek jemaar één snijpunt van
3 lijnen. En dat punt heette: Breezand.
Naar 't hol.
Naar Breezand: het was nog maar 10 minu
ten weg en volgens den omroeper, die nog
steeds judaste met „bier-en-ranja", werd het
tijd dat er eens iemand op kwam dagen.
We hadden een prachtkans en ook Uw
reporter gloeide thans niet meer van hitte en
dergelijke onbenulligheden, maar van de ware
jachtlust.
We hebben gefietst, nee, gevlogen en de
menschen aan de wegkanten hebben zeker ge
dacht, dat er een paar uit de nor ontvlucht
waren. En Breezand naderde, met z'n rooie
dakjes en puntkerk, en met z'n vossenhol.
Op het dorp was het stilhier en daar
een vadsige hond en wat spelende kinderen.
Maar we wisten, dat hier ergens een café
was.
En ziedaar: in Café van de Dool, daar hing
ze: een witte vlag met blauwe letters, die
't woord „VOS" vormden.
En we zyn naar binnen gegaan en er
werd gejuicht en daar zat de vos en hij
had inderdaadeen glaasje goud-geel
Pils voor zich.
Het bleek, dat even vóór ons, een kwar
tier zoowat, een ander als eerste gearri
veerd was, per auto, doch daar fietsrijders
een reductie van 20 minuten krijgen
(hetgeen niet meer dan billijk is!) waren
we met 4 minuten voorsprong als eersten
present.
Toen moest m'n Vuka-vriend vertellen, hoe
hij 'm dat gelapt had en al z'n belevenissen
op dien bloedheeten weg, maar ik ben naar
de zend-installatie gaan kijken en vond het
machtig interessant, ook al stond de gramo-
foon-met-platen op een kistje van Persil.
Er werd veel gelachen en ik heb een pilsje
gedronken. En toen ik weer mensch was, heb
ik met de anderen meegezongen en we hebben
als dwaze en oude microfoondébutantjes in
het ding gebruld en gezegd, dat „het vlak brj
was".
De jagers komen binnen.
Langzaam drupten de deelnemers binnen,
heel langzaam en het bleek, dat zoo'n vossen
jacht toch moeilijker is dan men zou meenen.
De stemming tusschen de gearriveerden liet
natuurlijk niets te wenschen over, ook al
waren het allemaal vertegenwoordigers uit
andere plaatsen des lands.
Vooral de vos was een leuke baas, met ge
zellige roode wangen, een superbuikje en een
eeuwige lach op z'n vroolijk gezicht.
We hebben tot half zes gewacht en vonden
het toen welletjes. Met 3 andere Vukalingen
zijn we huiswaarts getoerd in een kalm
gangetje en hebben onderweg dien heelen
middag nog eens de revue laten passeeren.
En we waren het er over eens, dat zoo'n
Vossenjacht spannender, interessanter en
leerzamer kan zijn dan wat ook!
Waarmee dus een uitermate goedgunstig-
luidend brevet verstrekt wordt aan een
sportieve uitwas van een technisch wonder!
De avondjachtIn „Centraal".
Vanzelfsprekend heeft de Heldersche afdee-
ling van de gelegenheid, dat zoovele Vulka-
lingen bij elkaar aanwezig waren, gebruik ge
maakt hun een gezelligen avond te offreeren,
waarin zij wonderwel geslaagd is.
Om kwart over acht kwam men in „Cen
traal" aan, alwaar de opening verricht wordt
door den praeses, den heer L. Duzee. Deze
heet allen hartelijk welkom, maar in het
bijzonder de „vos" X PA o GA, oftewel den
heer Th. C. van Braak, die zich de niet
geringe moeite heeft getroost met zijn
transportabelen zender heelemaal uit den
Achterhoek te komen om hier de menschen
op jacht te laten gaan.
Hartelijk bedankt worden de firma's die
prijzen beschikbaar gesteld hebben. Het zijn:
Tungsram (Amsterdam); Gooische Radiohan-
del (Hilversum)Amroh (Muiden)de Zeeuw
(Den Helder)Verstegen (Den Helder; Besra
(Amsterdam) en verschillende zusterafdeelin
gen van V.U.K.A.
Vervolgens de prijsuitreiking. Nummer 1
mocht het eerst kiezen enz.
Einduitslag van de vossenjacht:
1. D. Abbenes, Den Helder, 181 punten.
2. G. Kauderer, Muiden, 177 punten.
3. J. Nesselaar, Den Helder, 167 punten.
4. H. van Dool, Den Helder, 145 punten.
5. C. J. Bakker, Eemnes, 116 punten.
6. P. de Groot, Noordwijk/Zee, 99 punten.
7. H. P. Maas, Zaandam 93 punten.
8. D. de Bakker, Den Helder, 86 punten.
9. J. Hobbel, Laren, 77 punten.
10. Erkelens, Den Helder, 75 punten.
11, L. J. Th. Groneman, Anna-Paulowna,
64 punten.
12. L. Landweer, Wormerveer, 20 punten.
Niet binnengekomen 1 groep.
Tevens heeft de afd. Den Helder van
V.U.K.A. beslag gelegd op den wisselprijs,
de Z.g.n. „Zilveren Vos".
Het behoeft zeker geen betoog, dat de Hel
dersche afdeeling een en ander met gejuich
constateerde!
Hierna vertelden een aantal groepsleiders
over hun ervaringen en avonturen, dien mid
dag opgedaan en beleefd en dat waren er niet
weinige!
Om 10 uur was het moment van scheiden
daar, aangezien de dames en heeren nog dien
zelfden avond naar hun haardsteden terug
moesten. Zij allen deden dat met de herinne
ring aan een bijzonder aardigen dag en met
hartelijken dank voor de gastvrijheid, welke
de Heldersche afdeeling geboden had.
TWEE FIETSERS IN ONAANGENAAM
CONTACT.
Een achterwiel werd een „S"...
Gisteravond werd een jongen, die zich per
fiets van de Californiestraat naar de Keizer
straat begaf op de hoek bij de goudsmids
winkel van de firma Beemsterboer door een
dame, fietsende in de richting Spoorstraat,
aangereden.
De aanrijding was dusdanig, dat des jon
gens achterwiel in een minimum van tijd ge
metamorfoseerd was tot het bekende „S"-
model. De mannelijke wielrijder wist niet beter
te doen dan zijn kaduk vehikel onder den arm
te nemen en zich alzoo huiswaarts te bege
ven. Volgens ooggetuigen had de laatste voor
rang.
BEKENDMAKING.
De C. V. P. van den just. dienst B te 's-Gra-
venhage vestigt de aandacht op de N.V. Ver-
eenigd Industrieel Bezit No. 50, kantoor hou
dende aldaar, welke aan bij haar verzekerde
spaarders opzegbare rentevrije hypothecaire
kredieten in uitzicht stelt onder bepaalde voor
waarden.
Gebleken is, dat vertegenwoordigers der N.V.
belanghebbenden in den waan brengen, dat zij
op een bepaald tijdstip, althans 3 a 4 maanden
na het sluiten der verzekering, over het ge
vraagde bedrag zullen kunnen beschikken.
Het verdient aanbeveling zich terdege reken
schap te geven van de voorwaarden, waaronder
men de verzekering sluit en in het bijzonder
van de bepalingen, dat toekenning van een
geldleening geschiedt, wanneer de N.V. hiertoe
voldoende gelden aanwezig acht en de N.V.
geen garantie op zich neemt ten aanzien van
het tijdstip waarop het hypothecair krediet zal
worden verstrekt.
Het aantal trawlers, dat voor den sloop
wordt opgeruimd, neemt steeds toe, zoo zelfs,
dat er in de Haringhaven te IJmuiden meer
ruimte is gekomen, zoodat van de opgelegde
trawlers in de Visschershaven daarheen kon
den worden versleept.
Langzamerhand komt er dus wat oprui
ming en men meent, dat dit gestadig zal toe
nemen. Misschien, dat de stijgende ^jzerpry-
zen hierop ook van invloed zijn.
Dinsdagsche mijmerij.
18 Aug. De bezadigden onder ons mogen
nu spotten met de drukte, die de wereld om
het Olympische feest maakt, wij zouden die
zalige opwinding eens in de vier jaar toch niet
zoo goed kunnen,missen. Neen het heeft
zijn goede reden, dat we eerst naar den uit
slag van de 400 meter horden informeeren en
dan pas willen weten, of Madrid is ingenomen.
Zoo'n burgeroorlog kunnen we missen, maar
de Olympische Spelen? Nooit. Daar kun je je
nu allemaal warm over maken (behalve de
menschen, die er koud bij blijven) onverschil
lig of je in de politiek links staat, of rechts,
of in 't midden, of heelemaal nergens. Ik heb
voor 'n bulltein over de finale hindernis-
discuswerpen of kanostooten ik ben een
leek twee politieke kamphanen zien staan,
met hoogroode wangen, twee mannen die
anders drie straten omloopen om eikaars aan
schijn te ontgaan, en ze zeiden verteederdi
„Die Rie". Toen begreep ik pas goed wat de
Olympische geest beteekende.
De havenarbeiders in Lima hebben gewei
gerd, een Duitsch schip te lossen, omdat de
voetbalwedstrijd, door de Peruanen gewonnen
tegen Oostenrijk, moest worden overgespeeld.
Men ziet hieruit, hoever de sportiviteit gaat,
en als we nog eens vernemen, dat Portugal
weigert Spaansche vluchtelingen toe te laten,
omdat een Spaansche worstelaar de scheids
rechters heeft verschalkt met een ongeoor-
loofden greep tegen zijn Portugeeschen tegen
stander, dan zullen we het misschien nog eens
beleven, dat het Haagsche Hof van Arbitrage
in den arm zal worden genomen om uit te
maken, of de Berlijnsche jury uit haar doppen
heeft gekeken of niet.
Over vier jaar pas gaan we naar Tokio
(Rusland óók, en we krijgen dus misschien,
behalve hamer-, ook sikkel werpen) en we zul
len ons, tot het zoover is, met minder belang
rijke dingen moeten tevredenstellen. Misschien
zullen die zich in den tusschentijd wel voor
doen
Wat by de opeenvolgende Olympiades het
merkwaardigst is, is dat er zoo weinig ver
andering komt in het programma. Zeker, men
houdt klassieke Grieksche sporten in eere,
maar is het op zichzelf niet buitengewoon, dat
hier een traditie wordt in standgehouden, ter
wijl tegenwoordig niet anders doet dan tradi
ties in puin gooien met den wellust van een
kermisganger in de vroolijke keuken? We
hebben waarlijk de laatste 25 jaar ééuwen
doorleefd; we hebben regeeringsvormen, econo
mische systemen, valuta's zien duikelen, tien
tallen modes, kunstrichtingen, opvoedingsstel
sels zien ineenstorten, maar een discus bleef
een discus, en een polsstok een polsstok
Zou het iemand verwonderen, als de geest des
tijds in het programma van de Olympische
Spelen bijvoorbeeld had geïntroduceerd: rug-
zwemmen voor kellners met een blad waarop
tien glazen bier, of spiegelei-werpen voor
stationschefs Hink-stap-sprong voor voet
gangers en rem-draai-crash voor automobilis
ten? Geveltoerisme (voor amateurs) en snel-
flitten voor huishoudelijk personeel? Pleit het
niet voor onze samenleving, dat geen enkel
land een tournooi in snel-dirigeeren voorstelt,
bijv. van een der symphonieën van Beethoven?
Of in kachëlstooten, degenslikken of hot-
jazzen Geen wagenrennen voor jonge vaders,
geen hordenloop voor betoogers, en geen hin
dernis-estafette of steeple-chase voor wissel-
loopers Geen wedstrijd in duimzuigen of
biljartheffen, geen kampioenschappen face-
lifting of troef trekken Zoo is er dan ten-"
minste één gebied, waarop de wispelturige,
lichtzinnige en spotzieke mensch aan Traditie
en Distinctie hangt: dat der Heiljge Sporte.
Op dit terrein althans heerscht slechts doo-
delijke ernst; misschien dat daarom de sport
zoo volkomen past in dezen tijd!
De transactie met Rusland.
voor de levering van 40.000 ton haring be
ïnvloedt nu reeds de prijzen der andere ha
ringsoorten.
Dit is van een, doorwerkende beteekenis
voor het geheele vischbedrijf, want het
spoort ook de loggers, die zich anders met
de treilvisscherij bezig houden, aan om zich
meer op de haringvisscherij toe te leggen,
hetgeen oorspronkelijk hun bedrijf was. Maar
de gedurende een jaar slechte uitkomsten
van het haringvisscherijbedrijf hebben ver
schillende loggers er toe gebracht zich toe te
leggen op de treilvangst.
Natuurlijk heeft dit de aanvoer van visch
te IJmuiden opgevoerd en het spreekt, dat de
vischprijzen hiervan den invloed ondervinden.
De trawlerreederijen te IJmuiden zien dus
in de verhooging van de haringprijzen een
perspectief, dat ook hun bedrijf daardoor
gunstig zal worden beïnvloed.
Meer trawlers worden dan ook in de vaart
gebracht.
En vanzelfsprekend dat ook de kustvis-
schers hiervan zullen kunnen profiteeren.
Kortere reizen.
Het Dagblad voor IJmuiden zegt, dat het
opvallend is, dat de stoomtrawlers de laat
ste weken zeer korte reizen maken.
Dit is van belang voor de verschheid van
de aangevoerde visch, waarover by de lange
reizen nogal eens wordt geklaagd.
Het maken van deze kortere reizen schynt
goed te voldoen, zoodat mag worden veron
derstelt, dat hiermee zal worden doorge
gaan.
Zelfs de groote booten maken nu reizen
van 8 a 10 dagen en, bij het lezen van da
besommingen maakt het soms den indruk*
dat deze laag zijn, maar dan moet niet wor
den vergeten, dat de reisduur bijna tot dó
helft van vroeger is teruggebracht.
De pi-yzen.
De vischpryzen blijven zich den laatsten
tjjd goed handhaven.
Tarbot en tong houden zich goed. Alleen
de hake is hard achteruit geloopen. Van
1.per kilo is de prijs hiervan terug
gevallen tot 35 cent, per kilo.
Deze vischsoort, die in hoofdzaak naar
FTankrijk gaat, wordt, naar men verneemt,
door de contingenteering daar te lande ge
troffen, zoodat er wel een daling moest in
treden.
Een minder gunstig bericht heeft de N. R.
Crt., die er melding van maakt, dat niet
alleen op Woensdag geen visch aan de Parij-
sche hallen wordt verkocht, maar dat er ook
in overweging is, om ook de hallen op Zon
dag te sluiten. En juist de Zondagsche markt