Amsterdamsche Brieven.
Marine-brieven uit Indië
T JUTTERTJE
ZATERDAG 5 SEPTEMBFR D36
PAG. 5
pe speelwijze welke de meeste kans biedt
wordt natuurlijk gevolgd en aangezien 5/7
nog altijd méér is dan 3/6, moet dus niet
0p vallen van de troeven worden gespeeld,
maar de kans op een extra aftroefslag in
r. worden genomen.
Wordt deze extra aftroefslag gemaakt
en zitten de onbrekende troeven bovendien
nog gunstig verdeeld, dan wordt zelfs een
overslag gemaakt.
Zou de extra aftroefslag niet worden
gemaakt, doordat deze wordt overgetroefd,
dan is er zooveel te meer kans, dat de dan
nog ontbrekende troeven onder aas, heer
en vrouw moeten vallen, doordat dan het
aantal ontbrekende troeven weer met 1
is verminderd.
Natuurlijk zijn er andere wegen om de
beste kans te weten te komen en wel de
bestaande gegevens in van de mogelijke
verdeelingen van ontbrekende kaarten,
maar daarvoor moet men al deze in
het hoofd houden, hetgeen niet zoo een
voudig is.
Volgens deze percentages is de kans op
een 4—3 verdeeling van de R. te stellen
op 62 tegenover de kans van 33 ver
deeling der ontbrekende troeven van 36
zoodat ook volgens de percentages de
mogelijkheid van een introefslag in R.
moet worden genomen vóór de kans op
het vallen van de troeven.
Koninginnedag.
Zooals altijd heeft de hoofdstad ook dit
keer weer, met het vieren van den Ko
ninginnedag, als 't ware afscheid genomen
van het volle zomer- en vacantie-seizoen
en dadelijk daarop heeft zij, met een flink
aanloopje, de nieuwe winter-werk-cam-
pagne ingezet. Ook op dezen 31sten Augus
tus vierden in de eerste plaats de zuur-,
haring- en andere kraampjes weer hoogtij,
zóó dat zij op sommige plaatsen, zooals op
het Damrak, zelfs aan één onafgebroken
rij langs het trottoir geposteerd staan,
werd verder de „hos" en „contra-hos" in de
Kalverstraat en andere straten van de
binnenstad, weer druk beoefend, klonk
overal, vanaf den koepel van het Paleis,
vanaf het bordes van den Stadsschouw
burg, uit tallooze tenten op diverse pleinen
muziek, hielden tallooze café's tot laat
in den nacht hun deuren open, organi
seerde de Oranjebond kinderfeesten op het
IJsclubterrein en elders, liet de Vrijwil
lige Brigade tot Redding van Drenkelingen
een 100-tal van zijn leden, tot vermaak
der menigte, gekleed en wel van de Am-
stelbrug te water gaan, en deed ten
slotte de Vereeniging tot Veredeling van
het Volksvermaak haar best eenige „lijn"
in de altijd iet of wat chaotische feest
vreugde te brengen door middel van een
middag-feest in het Stadion en het avond
lijke vuurwerk, dat de laatste jaren vanaf
den Amstel naar het een of ander stukje
„rand der stad" verhuisde: ditmaal den
Ringspoorbaan bij den Haarlemmerweg...
Lintjes-regen.
Als altijd vingen ook een aantal Amster
dammers van den uit Den Haag afkom
stige „lintjes-regen" enkele droppelen-der-
eere op. Wel heeft het Rijk als regen-ver
wekker op dit gebied vrijwel het monopo
lie, maar toch kan ook de stad als zoo
danig iets, zij het dan ook niet veel, in
dit opzicht doen. Zij heeft in alle geval
haar „groote gouden" en „groote zilveren"
medaille te vergeven.
Deze laatste nu viel, juist tezelfder tijd
dat de eereteekenen vanwege het Rijk
kwistig over den lande werden uitge
strooid, ten deel aan mevr. S. A. Leven-
bachAsscher en den heer J. W. Sleef, die
op dezen lsten September kunnen terug
zien op bijna 35 jaar dat zij deel heben uit
gemaakt van de Plaatselijke Commissie
van Toezicht op Lager- en Voorbereidend
Onderwijs. Deze Commissie heeft op ge
noemden datum volgens een Raadsbesluit
van enkele maanden geleden, opgehouden
te bestaan. Verschillende omstandigheden
hebben er toe meegewerkt, dat de betee-
kenis van genoemde Commissie sedert het
begin dezer eeuw allengs geringer en ge
ringer werd. De sterke toeneming van het
aantal scholen als gevolg van de Leer
plichtwet, maakte het noodig, dat gaande
weg een gedeelte van het werk, dat vroe
ger door de commissie was gedaan, werd
opgedragen aan ambtenaren, terwijl voorts
de Lager Onderwijswet-1920 aan de Com
missie een geheel ander karakter gegeven
heeft. Toen dan ook de Bezuinigingswet-
1936 aanleiding gaf te overwegen of de
gemeente van de door die wet geboden ge
legenheid gebruik zou maken om de com
missie op te heffen en daardoor de kosten
harer instandhouding te besparen, hebben
B. en W. en de Raad gemeend, dat onder
de tegenwoordige omstandigheden hiertoe
diende te worden besloten.
300 menschen gedood heeft.
Verschrikkelijk... ik heb het trouwens
altijd wel gezegd, dat die vehikels niet op
den weg hooren.
Een jonge vrouw doet examen voor het
rijbewijs.
De examinator vraagt: „En waaran be
merkt u een defect van den motor?"
Zij (dadelijk antwoordend): „Als m'n
man zegt: wel verdraaid! hij vertikt het
weer!"
Heelemaal met stille trom laten ver
dwijnen van deze Commissie, daar voelde
het gemeentebestuur echter niet veel voor
en werden op den ochtend van den schei-
dings-datum voorzitter en secretaresse
eenigszins feestelijk in de kamer van den
wethouder voor Onderwijs ontvangen,
werd de thans „weg-bezuinigde" Commis
sie dank gebracht voor het vele goede
werk, dat zij in den loop der jaren ver
richt heeft en kregen bovengenoemde twee
leden het eeremetaal der stad._
Onze pakhuizen.
Met het aanbreken ven het nieuwe
werkseizoen concentreeert zich langza
merhand de aandacht ook weer meer op
die gebouwen in de binnenstad, die speciaal
met handel en bedrijf te maken hebben en
trekt die belangstelling zich geleidelijk
aan terug van die dingen aan den buiten
rand der stad, zooals daar zijn de buiten
huisjes in de volkstuintjes, de boot
huizen de zwemscholen en wat dies meer
zij. Men zou kunnen zeggen, dat wij nu
wederom het seizoen zijn ingezeild der...
pakhuizen, die nog wel steeds niet zoo vol
liggen als wenschelijk was, maar die ook
nu nog, in een stad als Amsterdam, die
voor een belangrijk deel op den doorvoer
handel is aangewezen, een gewichtige rol
in het arbeids-leven aan Amstel en IJ
spelen.
Vele van die hoofdstedelijke pakhuizen
behooren zeer zeker tot onze „beziens
waardigheden", ook al weet de „man van
de straat" dat meestal niet en wordt
alleen de man of vrouw in de... sight-
seeing-car er speciaal op attent gemaakt!
Sommigen van hen zijn zelfs zoo beziens-
en merkwaardig, dat ze als „Amster-
damsch monument" onder de bescherming
van de monumenten-wel kwamen de
staan: men telt onder hen b.v. de oude
pakhuizen aan den Singel, Keizersgracht,
Heerengracht en Prins Hendrikkade, die,
hoe oud ook, heden ten dage nog steeds
voor het oorspronkelijk doel in gebruik
zijn. De nummers 38 en 44 van de Keizers
gracht, die men, van de Brouwersgracht
komende aanstonds in het vizier krijgt,
zijn extra-merkwaardig, aangezien zij da
teeren van omstreeks 1600, een ouderdom
die onder hun soortgenooten verder niet
meer bereikt wordt... Bijzonder aan
hen zijn zeker ook de drijvende traaa-
kelders, die ze bevatten. Deze pakhuizen
werden destijds gebouwd ten behoeve van
de walvisch- en robbenvangst door de
Groenlandsche compagnie. Vooral ook de
gevelsteenen en de pakhuisnamen roepen
veelal het verleden op typische wijze terug,
dikwijls in de eerste plaats het verleden
zooals het met de visscherij samenhangt.
Hier is een gekleurde steenen schol of
bot, met het jaartal 1717, daar een zalm
of een haring met meer of minder smaak
in steen gebeiteld.
De eene gevelsteen vertoont een visch,
waarbij de beeldhouwer zijn fantasie de
vrije teugel gelaten heeft, zoodat een visch
is ontstaan, die nooit bestaan heeft en of
sinds menschenheugenis reeds uitgestorven
is. Buitendien verschillen al deze visschen
dan ook nog van de levende exemplaren,
dat ze niet in, doch óp het water zwem
men, zooals destijds al door Jacob van
Lennep werd opgemerkt! Dergelijke pak
huizen dragen dan den naam van o.a. De
Geep, de Ansjovis, de Haring, de Roode
Galei.
Hoewel van lateren tijd dienen misschien
in dit verband ook nog even vermeld te
worden de pakhuizen van het Gemeentelijk
Handelsentrepót en aan de Handelskade,
die een belangrijke plaats hebben ingeno
men en nog innemen in den Amsterdam-
schen handel.
Een gouden feest.
Ongeveer drie en vijftig jaar geleden
dwaalden drommen werkloozen arbeiders
door Amsterdam. Een beetje anders dan
nu! In 1883 aangetrokken door de werk
verruiming veroorzaakt door de Wereld
tentoonstelling, liepen zij al spoedig het
was met die werkverruiming maar droevig
gesteld doel- en werkloos rond, ten
prooi aan veel ellende. Er werd een alge-
meene commissie voor buitengewone be
deeling aan armen opgericht, doch daar
mede werd geen bevredigende oplossing
bereikt. Besprekingen, adviezen, commis
sies etc. enfin, U kent het apparaat,
het gaat tegenwoordig nog precies zoo!
volgden en als gevolg daar weer van
werd op 1 September 1886 de eerste Ne
der landsche arbeidsbeurs hier in Amster
dam opgericht! Op 1 September j.L be
stond deze instelling in 1908 van een
particuliere- tot een gemeente-instelling
geworden dus 50 jaar en er was reden
om een klein beetje feest te vieren of al
thans een herdenkingsbijeenkomst te hou
den. De Arbeidsbeurs is de eenige instel
ling die floreert bij het niet floreeren van
de zaken erbuiten hoewel, wij bedenken
daar, dat ook Maatschappelijken Steun dit
twijfelachtig genoegen te beurt valt en
het is zeker niet te verwonderen, dat in
de maand Juli van dit jaar de Arbeids
beurs 72.106 aanvragen om werk boekte,
waar helaas, slechts 4595 aanbiedingen van
werk stonden. Het aantal tot stand ge
brachte plaatsingen bedroeg 3184. Aan het
einde van de vorige maand was het totaal
aantal ingeschrevenen een dikke duizend
hooger dan aan het einde van Juni, zoodat
de conclusie, dat de werkloosheid nog
steeds toenement, gewettigd schijnt. Toch
mag niet worden vergeten, dat ook het
einde van het zomerseizoen weer vele ar
beidskrachten naar de beurs drijft, terwijl
ook afgestudeerde scholieren van am
bachtsscholen enz., zich laten inschrijven
in de hoop op een baantje.
Waarde Collega uit Indië.
Ja, dat dacht ik wel. Dat zal wel de
reden zijn waarom je niet schrijft. Natuur
lijk medegedaan om den Marinedag te or-
ganiseeren. Met de Iucthpost was er een
groot artikel over in de „Rotterdammer".
Nou jullie hebben je geweerd, hoor. Het
is maar te hopen dat zooiets nu hier eens
overgenomen wordt, want zooals jullie het
daar opgezet hebben is het hier nog nim
mer gebeurd. Als ik het goed begrepen
heb, dan hebben er ongeveer een veertien
honderd menschen op de vloot meegeva-
ren. Wat zullen er een glaasjes limoen en
een splitjes gedronken zijn. We zijn nu
eenmaal gastvrij bij zulke bezoeken. Was
het nog van „snert met nasi goreng"?
Meer nee dat zal wel niet, want het was
geen Maandag en dat is in Indië de Maan-
dagmiddagkost. Bovendien geeft de snert
altijd een beetje moeilijkheden met de Mo-
hammedaansche gasten, die immers geen
varkensvleesch mogen eten. Wat was dat
met het saluutschot, dat de opening van
de tentoonstelling aangaf. Was dat daar
bij de groote loodsen opgesteld en hoe?
Is het niet omgevallen? Daar was daar
ter plaatse geen fundatie en van welk ka
liber was het? Zie kerel dat zijn allemaal
dingen die wij hier die dag in dag uit
dikwijls daar van en naar den Dienst Con
servatie liepen graag willen weten en
je moet nu maar eens een middag je
slaapje opofferen en in de pen klimmen.
Uit de berichten uit Indië kan ik niet op
maken of de marine nog mede gedaan had
aan de Parade in Batavia, dat is toch zoo
langzamerhand traditie geworden, terwijl
we dan tevens moeten assisteeren bij de
passer gambir. Zelf in Den Haag vertoe
vende heb ik hier de parade op het Malie
veld meegemaakt. Zooals ik je in mijn vo-
rigen brief al schreef, deed een compagnie
van de „Hendrik", die in Rotterdam lag,
mede. Deze compagnie paradeerde het
eerst en ik moet je zeggen het was keurig
om te zien. Ik geloof niet dat ik door ma
trozen ooit zoo'n goede frontcolonne zag.
De mariniers dat is altijd „af". Trouwens
ik hoorde nu nog roemen over het défilé
van onze Rotterdamsche jongens het vo
rige jaar op het Malieveld gehouden voor
onze Koningin. Hadden we in Indië op de
parade hoogstens twee vlagofficieren de
C.Z.M. en de E.C. die aanwezig waren
op het parade-terrein, hier zagen we ad
miraal van Duim, admiraal de Graaf, ad
miraal Vos, admiraal Schreuder en den
pas benoemden chef Marinestaf, den schout
bij nacht Fürstner.
Deze laatste inspecteerde samen met
den bevelvoerend generaal parade-com-
En een zilveren!
Ik heb vroeger eens een „onaangenaam
mensch in de Amsterdamsche straten", -
die een verre naneef was van dien beroem
den „onaangenamen mensch in den Haar
lemmerhout!", een bioscoop hooren de-
finieeren als een „amusements-pakhuis".
Nu kon zulk een mensch in den tijd van de
opkomst van het filmbedrijf, ongeveer
een kwart eeuw geleden, zulk een de
finitie misschen nog wel eens min of meer
terecht bezigen, thans nu we over luxe
inrichtingen als b.v. Tuschinsky en het
City-Theater beschikken, waar de bezoe
kers op alle mogelijke manieren, zij het
dan ook niet altijd geestelijk, dan toch
materieel verwend worden, kan
men het woord pakhuis moeilijk meer, ook
al is men in nog zulk een cynisch-kritische
bui, met eenig recht ter sprake brengen.
Een man, die de geheele ontwikkeling
van de bioscoop vanaf het stadium van het
„pakhuis" naar dat van „luxueus paleis"
heeft meegemaakt en vooral ook in Am
sterdam door zijn werk die evolutie heeft
helpen bevorderen, vierde j.1. Vrijdag zijn
zilveren jubileum. Het geldt hier de heer
J. ter Linden, die, in 1911 als directeur
van de z.g. Witte Bioscoop op het Dam
rak begonnen, via het Victoria-Theater
aan den Nieuwendijk en het Rembrandt-
Theater, eindelijk zijn lang gekoesterd
ideaal, het bouwen van een soort „Über-
bioscoop-paleis" aan het Kleine Gartman-
plantsoen, als directeur van het City
concern kon verwerkelijken. Er werd hem,
dezen dag, tijdens een gala-voorstelling van
de nieuwe Grace Moore-film „The King
steps out"', in het City-theater van ver
schillende zijden hulde gebracht voor zijn
energieken arbeid gedurende al deze vijf
en twintig jaar in het belang van den
„uitgaanden mensch" verricht. Waarbij
niet vergeten werd het inderdaad prach
tige werk dat door hem gedaan werd als
voorzitter van het Bio-Vacantie-oord, het
herstellingsoord „Het Russenduin" te Ber
gen aan Zee, waar tegenwoordig per jaar
een 1200 kinderen een maand lang ver
pleegd worden op kosten van de opbrengst
der in de bioscopen gehouden collectes.
mandant Wakerlin, als commandant van
Hr. Ms. „Hertog Hendrik", de marine-
compagnie. Toch viel het me w^er op, wat
me ook altijd trof bij de parade op het
Waterlooplein, dat onze vlagofficieren
naast het paard van den generaal loopen
en niet zelf bereden zijn. Het fanfarecorps
van de „Hendrik" was subliem en wel een
van de beste van het veld. Sjonge wa>«
bliezen die luidjes er goed op los. Dat is
nu al het derde muziekkorps dat we in de
marine hebben. Nu jullie nog op het eska
der hoor. We moeten als we zoo eens een
weekend in Ambon, Makasser of waar ook
liggen ook muziek kunnen geven. We kun
nen niet steeds het fanfarecorps van Soe-
rabaja meenemen.
In Nieuwediep waren eventjes twee ba
taljons op de parade, en dat terwijl de
Hendrik in Den Haag mede deed. Batal
jons-commandanten waren daar de kapi
teins de Bruyne en luitenant ter zee Mees
ter. Beiden ook bekend van parades op
het Waterlooplein. Ja man zoo laat de ma
rine zich op zoo'n dag weer eens zien.
In de afgeloopen week zullen weer vele
marine-moeders hier in Holland weer de
„lichting 1930" voor het eerst naar school
gebracht hebben. Dat is voor ons nu zoo
wat 30 jaar geleden kerel, vanaf de eerste
klas van de lagere school af kom je elkaar
toch maar telkens weer tegen in de Marine
en ik wacht alweer met smart het oogen-
blik af dat ik aan jou de wacht kan
overgeven, maar ik denk en hoop toch
wel dat onze jongens elkaar weer op het
„Instituut" tegenkomen, wat jij..
Het leven in Holland bevalt me nog
steeds goed. Druiven en haring zijn nog
steeds favoriet, verder draait er weer een
nieuwe revue van Fritz Hirsch en zal van
den winter Buziau weer met een nieuwe
revue komen. Allemaal dingen, waar je in
Indië zoo echt naar kon verlangen. Nee,
ik verlang nog heelemaal niet terug hoor,
alleen zijn jullie ons wel een slag voor wat
het materieel betreft, wat dat aangaat kun
je beter op het eskader in de Oost zitten.
Deze week ligt de „Gelderland" in Rotter
dam, de „Hendrik" was geïllumineerd aan
de Parkkade op Koninginneverjaardag. Nu
daar kunnen jullie anders op den vlootdag
ook van meepraten. Het moet een prach
tig geacht zijn geweest al die geïllumineer
de schepen op de ree. Wat zal het vol ge
weest zijn op Modderlust, een beste dag
voor secretarie van Beusekom, alleen zal
hij heel wat rekeningen te onderteekenen
hebben.
Man ik raak uitgepraat hoor, schrijf nu
gauw eens. Saluutjes,
HENK,
