De vlotbrenging
van de „Sirenes"
DE WEEK.
UNIFORMEN
voor de Kon. Marine
HELDERSCHE COURANT VAN ZATERDAG ig SEPTEMBER 1936
10
Bioscoopnieuws.
Visscherij
Prima lakens
Keurige pasvorm
Billijke prijs
HERMAN NYPEL5'
KLEDINGMAGAZIJNEN
Langs de Straat.
Het springtij van Donderdagavond
bracht geen resultaat. Vrijdagnacht
wederom enkele meters
gewonnen.
Nijdig trekKen de sleepbooten aan de kabels, dikke rookwolken uitspuwend - De schroef van de Sirenes wentelt in het water, maar
nog houdt de dam zijn prooi gevangen tot vreugde van al wat Callantsoog heet.
IN FEITEN EN
FANTASIEËN
Marktberichten.
de Kathodes trui-Indicator, de „opklapbare
Stationaschaal" met deze schaal wordt door
middel van een lichtsignaal en een kleuren
code aangegeven, welk golflengte-gebted tn
gebruik is. De twee toestellen die aan de top
der serie staan hebben bovendien Monokoop
bediening. Met één enkele knop. is het moge
lijk alle vereischte instellingen te verrichten.
Deze verbluffende mechanische constructie is
mogelijk geworden door gebruik van zg.
,,Bowden"-kabels voor transmissie van er-
schillende bewegingen naar verschillende
plaatsen der toestellen.
De heer de Zeeuw versohaft gaarne, zonder
eenige verplichting, inlichtingen en brochures
over hierboven genoemde toestellen.
rt V BEKEND HEI.I.EVOET8 ABTS
64 JAAR GE WO KI) EN.
Dr. H. Kerbert, raadgever en vriend
van velen.
Donderdag heeft op Hellevoetaluis Dr. H.
Kerbert zijn 60sten verjaardag gevierd, iets
wat velen onzer lezers ongetwijfeld zal Interes
seeren. I
Dr. Kerbert heeft gestudeerd aan de univer
siteit te Amsterdam, als leerling o.m. van de
hoogleeraren Stokvis, Treub, Korteweg en
Rotgans. Htj werd bevorderd tot arts op 7 Juni i
1902 en vestigde zich in Januari 1903 te Brielle,
waar hij al spoedig een uitgebreide p rad ijk had.
Hier bleef hij tot October 1906, waarna hij naar
Den Haag ging om zich ten slotte 19 September
1909 hier ter plaatse te vestigen.
Op „de eilanden" was dr. Kerbert steeds een
zeer geziene persoonlijkheid. Zjjn prettige, rus
tige verschijning boezemt direct vertrouwen in,
dat vooral voor een geneesheer van zooveel be
lang is. Meermalen kwam het voor, dat patiën
ten verzekerden ,.als ik den dokter zie aan
komen, voel ik me al een stuk beter".
Voor vele families was hjj jarenlang niet al
leen de huisdokter, doch ook de raadsman. Aan
zijn oordeel wordt zeer veel waarde gehecht.
Hij stelt zich niet op den voorgrond, doch
waar noodig is zijn opinie helder en oprecht.
In den mobilisatietijd en ook daarna stond zijn
huis voor velen open. Belgische, Russische en
Hongaarsche kinderen vonden daar langen tijd
een vriendelijk tehuis, waar ook zijn vrouw voor
ieder een warm woord had. Bijzondere hulp
verleende hij aan noodlijdende Hongaarsche
professoren, waarvoor het Hongaarsche Roode
Kruis hem het Kruis van verdienste schonk.
Hellevoetsluis en omstreken wenscben Dr.
Kerbert nog vele jaren in hun midden te hou
den. Als arts envriend.
KIALTO.
„Carlo Cavelli" is de naam van de hoofdfilm
die deze week in Rialto draait en het is tevens
de naam van den Hoogeschoolruiter, aan wiens
waarlijk fabelachtig knap paardenwerk ge U
anderhalf uur lang kunt verbazen.
Carlo Cavellizegt U die naam niets
hoort ge in die klanken niet de muziek van
het circustoovert bij het hooren ervan Uw
fantasie niet terzelfder tijd een wereld van
zaagsel, cellofaan-rokjes en bontbeschilderde
clowns voor en ruikt ge niet de geur der stal
len, waarin op rijen staan de edele volbloeds,
wier stamvaderen steeds Arabieren waren?
Het past eigenlijk niet meer in dezen Jljd, dat
prachtige circus, waarheen wij door onze moe
ders meegenomen werden als we jarig waren
en zoet geweest. En er een wereld voor ons
open ging van louter wonderen en louter ro
mantiek.
„Carlo Cavelli" is een moderne Duitsche
film. Een degelijk stuk werk, dat een groot
publiek zal kunnen waardeeren en waarin naast
een goed deel spanning eveneens een aardig
stuk romantiek verwerkt werd. Wellicht dat
men er niet steeds in slaagde zich boven dat
typisch Duitsche sentiment te verheffen, dat te
dikwijls gereflecteerd moet worden in kwijnen
de vrouwenmonden en door van wereldsmart
bezeten ritmeesters, doch dat is in zeer ge
ringe mate. Feit is, dat het een film werd, die
stukken staat boven de middelmatige circus-
film.
En men kan zich hier te goed doen aan het
oude spel, dat in volle glorie en in volle beko
ring zwart op wit voorbijtrekt. Het spel, dat
details uit het leven van deze bohémiens geeft,
die hier leven van wat kunst en optimisme en
van de koormeisjes, voor wie het leven achter
het voetlicht zwaarder kan zijn dan velen
weten.
Daar is zwier en gratie en ook sensatie. En
passant wordt het heele repertoir van getri
pleerde salto's tot angstaanjagend trapéze-
werk afgedraaid, doch het blijft allemaal slechte
mise en scène, Hoofdzaak is het verhaal van
Carlo Cavelli, den mysterieuzen hoogeschool-
rijder en de sfeer van het bohémlenleven, daar
bij de stallen en achter de geschilderde décors.
En dat slaagde.
Behalve Carlo, als zijnde representant van
iets dat achter ons iigt, was daar ook een ver
tegenwoordiger van een filmisch nouveauté dat
vóór ons iigt: de stereoscopische film. Veel
hebben wij er over gelezen, veel er van ge
hoord en gisterenavond hebben wfl het als laat
ste wonder gebombardeerde snuf je gezien.
Onze meening?! Inderdaad is het gloednieuw
en... interessant. Het is in leder geval een sen
satie als U meent de beenige voet van een ske
let, dat zich op het projectiedoek bevindt, tegen
Lw hoofd te voelen en eveneens als het weinig
gekleed zijnde schommelend meisje, (aardig
als het is!op Uw knie komt te zitten. Inder
daad zijn dat dingen, waar rekening mede ge
houden dient te worden
Er is dan ook in die 10 minuten veel ge
schrokken engelachen.
Wat echter het criterium betreft, de waarde
van deze nieuwigheid uit zuiver filmisch oog
punt, hiervoor is de ruimte in dit bestek te
kort en misschien komen wij er op een andere
plaste nog nader op terug.
Dit rii evenwel gezegd: indien èn Holly
wood én Neubsbelsberg voordeel mochten zien
in deze drie-dimensionale film, dan komt ztf er
ook. Evenals er gekomen zjjn eerst de talky
en toen de coloured talky.
Maar dan hopen! ijk zonder briL
TIVOI.I THEATER.
Als le hoofdfilm draait deze week in Tivoli
i K^miSCh' sensationeele gangsterfilm „Het
u beie paspoort". De hoofdrol wordt gespeeld
door Edward Robinson. de man met het uit
gesproken niisdadigersphysionomie.
Het scenario houdt dit keer eens niet het
edaagsche schietprogramma in van de ge-
wone bandietenfüm. zooala deze indertijd de
markt overstroomd heeft, maar ia een boeiend
"terMSant geheel. Een berucht misdadiger
ie Ka ,s om uit de gevangenis te breken, poli-
e en bewakers ten spijt. Een kantoorbediende
e t het ongeluk om veel overeenkomst te
vertooncn met het ongure type, zoodat deze
Politie wordt ingerekend. B(J het on
derzoek blijkt echter, dat de man een vreed
zaam burger is en men geeft hem. om een vol
gende politioneels misstap te voorkomen, een
naspoort. De gezochte moordenaar leest de ge
schiedenis van dit paspoort in de courant en
dwingt de kantoorbediende hem dit 'a nachts,
wanneer hg op roof uittrekt, te „leenen" Er
volgt nu een spannend stuk film. waarin Ro
binson, die zoowel den rol van misdadiger als
kantoorbediende vervult, zich van zgn beste
zgde toont. De ontknooping heeft plaats als
de vrienden van den gangsterleider de kantoor
bediende voor hun chef aanzien en deze. met
groote tegenwoordigheid van geest, opdracht
geeft. zij hun werkelijken chef doodschie
ten. De vrouwelijke rol in deze thriller wordt
vertolkt door Jean Arthur, die als tegenspeel
ster van Robinson een vlot geheel van deze rol
prent maakt.
Ais 2e hoofdfilm volgt Shirley Temple in
„Our littie Girl".
We zouden Shirley het Amerikaansche film
wonderkind kunnen noemen Van alle groote en
minder groote sterren van het witte doek,
heeft niet de vermaardheid van de kleine
Shirley. Toch ia er vooral den laatsten tijd
nog al kritiek verschenen op de rollen, die
zg in haar diverse films heeft gespeeld. Er
werd zelfs beweerd, dat de kleine filmdiva een
onechte, valsche, leugenachtige afschaduwing
was van het werkelijke kind. Een feit is, dat
haar spel soms wel wat al te gesuikerd is. Het
Augustus-nummer van het maandblad „Fit"
geeft een korte geschiedenis van Shiriey's leven
buiten de filmwereld, verteld door haar moeder.
Het doet goed om dan te lezen, dat Shirley
in het werkelijke leven toch wel even anders
is dan het „ondeugdlooze" kind van het witte
doek. Haar moeder schrijft o.a: „Shirley ia
geen engeltje. Zij ia een gewoon klein meisje
met gebreken en tekortkomingen als alle kleine
meisjes". Toch is het 't spel van deze zelfde
kleine filmdiva, dat de gemoederen van het
bioscoopbezoekend publiek in heftige beroering
kan brengen. Moeders in extase brengt door
haar echt kinderlijke lieftalligheid en vaders
door haar glimlach en haar guitige bruine
oogen in de verzoeking brengt haar eens echt
te knuffelen. Zoo ook weer in deze film „Om
haar kind". Joel McCrea en Rosemary Ames
vertolkten hierin de rol van de ouders van de
kleine „Molly". McCrea, die dokter is en een
drukke werkkring heeft, verwaarloost z'n
vrouw. Steeds is hij in zijn laboratorium. Een
huisvriend maakt zijn vrouw het hof en de
verwijdering, die tusschen beiden ontstaat gaat
zelfs zoover, dat van scheiding sprake is. De
kleine „Molly", hun dochtertje, weet de echtge-
nooten weer tot elkaar te brengen.
En het spel, dat de kleine Shirley weer in
deze film te zien geeft, is ondanks de kritie
ken die verschenen zijn, toch weer van dien
aard, dat het publiek van de eerste tot de laat
ste meter celluloid, onder de bekoring raakt
van deze kleine „hartendief".
Er zjjn de laatste dagen weer goede besom
mingen voor de loggers te vermelden. Verschil
lende komen tot ver boven de duizend gulden,
hetgeen wel zeer buitengewoon kan worden
genoemd.
Het is dus begrijpelijk, dat zich meer dier
vaartuigen op de treilvangst gaan toeleggen.
Na den zeer schralen tijd, die ook deze schepen
hebben doorgemaakt, brengen de hooge be
sommingen van den laatsten tijd ook in die
kringen weer wat optimisme t.o.v. het bedrijf.
De bepaling, dat met ingang van 1 Januari
de maaswijdte moet zijn gebracht op 7 cm,
brengt bij de loggereigenaars ook wel eenige
financieele moeilijkheid met zich, maar men
schijnt deze niet onoverkomelijk te achten.
Gemeend wordt, dat men, sinds het bekend
maken van den maatregel, wel eenigen tijd
heeft gehad om zich daarnaar in te stellen.
Voor de loggers schijnt alleen vernieuwing
van de kuil of zak noodig te zijn, daar deze
maaswjjdte niet aan de gestelde bepalingen
voldoet.
De maaswijdte, beginnende bij de kuil, is
5 cm, zoodat deze geheel moet worden ver
nieuwd.
Het gedeelte, waar de omvang van het net
Vraagt prijscourant
gaat tot 100 mazen, is de maaswijdte 7 cm,
zoodat ook dat gedeelte niet geheel aan de
bepalingen voldoet.
Voor de kleinere kustvisschers staat het
weer anders, omdat, in het algemeen, het ge-
heele net van een kleinere maaswijdte is dan
7 cm.
Voor dezen worden dus de kosten van ver
nieuwing aanmerkelijk hooger.
Het is ons niet bekend hoe de vergoeding
voor verandering van het netwerk zal zijn,
maar het wil ons toeschijnen naar het eerste
bericht omtrent de wijziging dat deze ver
goeding slechts in zeer bijzondere gevallen zal
worden toegekend.
Daar de tijd nadert, dat de maatregel wordt
ingevoerd, zou het gewenscht zijn, dat hierom
trent eenige nadere gegevens bekend waren,
opdat de ongerustheid in de betrokken kringen
op dit punt zou kunnen worden opgeheven.
Binnenkort zal er te Katwijk een vergade
ring van schipper-eigenaars van loggers over
deze kwestie worden gehouden. We hopen
daarvan eenige mededeeling te kunnen doen.
In tegenstelling met een paar dagen ge
leden, kwamen later de vaartuigen in het
IJselmeer binnen met ruime vangsten aal.
De prijzen waren wel niet hoog, maar toch
bevredigend.
Vangsten van geregeld gemiddelde liggende
boven de honderd pond per reis was een nor
maal verschijnsel.
De trawlers die zich bezig houden met de
versche haringvangst maken steeds goede
reizen. Hoewel de prijs laag genoemd kan
worden van deze haring, zijn de vangsten van
een dusdanigen omvang, dat toch besommingen
van over de 2500 gemaakt worden. Eerder
liggen deze besommingen nog dichter bij de
drieduizend gulden en omdat de reizen uit den
aard der zaak kort zijn, is dit een thans loo-
nend bedrijf.
De tongprjjzen zijn den laatsten tijd nogal
behoorlijk; wel zijn ze niet hoog, maar zeker
ook niet laag. zoodat deze prijzen veel bijdra
gen tot een bevredigend besommingsgemiddel
de voor de vaartuigen.
HET BRUIDSPAAR.
De Keizerstraat stond finaal op stelten. Eer
lijk gezegd meenden we, dat er een groote ge
beurtenis op komst was, want zeker wel twin
tig lachende en vroolijk pratende jonge men-
schen stonden met vlaggen aan den kant van
de straat gereed, met twintig paar oogen in de
richting van „Het Witte Huis". De winkel
meisjes van Worm hingen uit het raam, de
staf van de firma Spruit en Neels stonden bui
ten aangetreden. Slager Leibband had zijn
voorsnijmes neergelegd en stond wit gejast
buiten, met een glunder gezicht en de heer
Maizarac liet zijn kunsthandel voor wat ze
was en stond mee te grappen bij de anderen.
Maar wat was er dan toch aan de hand? „O,
meneer, Leen de Kok trouwt". „Leen de Kok?"
vroegen we. „Nog nooit van gehoord!" „Nu,
dat is een winkelbediende van de firma Neels
en nu komt hij hier straks met z'n bruid voorbij
en dan zullen we den auto tegenhouden, met
z'n allen".
De zon scheen genoegen te hebben in deze
spontane hulde van de jongelui, want ze trok
haar vriendelijkste gezicht en zette de Keizer
straat m feestlicht. Daar kwam een donker
grijze Ford, cabriolet, aanrijden. „Daar komen
ze, hoera!" juichte het groepje en zwaaide met
de Gevaert vlaggetjes, terwijl een van de be
dienden van de firma Neels een groote vlag
midden op straat trachtte te planten. De Ford
gleed dichterbij en een reiziger keek glunder
door het open raampje. „Hallo Benno"
schreeuwde een guit en voort snelde de wagen.
Het duurde lang, maar men had geduld en
steeds maar groeide het groepje aan. Bij de
Gravendwarsstraat stond het dicht van de men-
schen en die glunderden mee, aangestoken door
de uitbundigheid van de vrienden en vriendin
nen van Leen, den bruidegom.
Om den bocht bij het „Witte Huis" draaide
een zware vrachtauto. „Hoera, hoera", werd er
al gejuicht en de chauffeur lachte als een vorst.
Daar kwam een olie-venter, een oude baas op
z'n driewieler. Hij keek wat vreemd naar het
groepje, doch toen ze begonnen te jubelen toen
hg voorbijreed, boog hg statig en liet zjjn bel
rinkelen.
Een verspieder was intusschen naar fotograaf
de Boer afgevaardigd om te kijken of het
bruidspaar nog niet kwam en die kwam terug
met de verzekering, dat het geen minuten meer
zou duren.
„Nou, in 't gelid dan, jongens", beval er een
en ja hoor, daar kwam een glanzende Chevro
let den hoek om. Gelijktijdig stormde men de
straat op en versperde den rijweg, heftig zwaai
end met de vlaggetjes en met juichend stralen
de gezichten. Een overmoedige greep den radia-
teur en trachtte den wagen tegen te houden en
natuurlijk stopte de chauffeur. Tegen zoo'n
overmacht was hij niet bestand.
Het portier werd opengerukt en in den wagen
zaten twee jonge bruidjes met hun splinter
nieuwe echtgenooten. Dat werd een handen-
drukken en gelukwenschen en toen reed de
wagen verder, met zijn blijde last, de zonnige
herfsrtwereld in.
(eigen berichtgeving).
Zes dagen lang heeft men in Callantsoog
thans met belangstelling de bergingspogingen
van het Noorsche s.s. Sirenes gevolgd en men
zou niet de volle waarheid zeggen indien men
beweerde, dat ze daar verheugd zullen zijn als
dit schip, hetwelk in dien bangen stormnacht
op het strand gesmeten werd, er spoedig af
getrokken wordt.
Het zijn voor dit rustieke dorpje aan de
Noordzee dagen geweest, die het zich nog vele,
vele jaren zal herinneren. Ze hebben er allen
van geprofiteerd.
En een Zondag staat weer voor de deur
Met 'dat alles hebben de bergers, de ver
zekeraars en de resteerende bemanning van de
Sirenes niets te maken en voor allen geldt
dezer (lagen maar één parool: hoe slepen we
'r zoo spoedig mogelijk vlot!
Zes dagen heeft men nu gewerkt. Gezwoegd
en geworsteld tegen 't water, waar maar geen
beweging in wilde komen en tegen den wind,
die constant uit den verkeerden hoek blijft
waaien.
Zes dagen en alle hoop was gevestigd op
Donderdagmiddag, want dan was het spring
tij en bestond er een goede kans. Tenzij
Donderdagmiddag lag de Sirenes daar nog
even hulpeloos als op de voorgaande dagen.
Alleen de kop is nu vrij gekomen van de pier,
zoodat de schuit over haar geheele lengte in
het zand rust. De bergers zeggen, dat dit gun
stig is. De oude Callantsoogers, waarvan er
velen de werkzaamheden van den vroegen
morgen tot den laten avond gespannen volgen,
beweren het tegenovergestelde.
De toekomst zal bewijzen wie hier gelijk
^Het geheel bood weer ongeveer hetzelfde
aspect als de vorige dagen. De Hector en de
Holland lagen er voor. vette rookkolommen uit
de geringe pijpen wringend. Weer waren daar
stalen kabels, die als gespannen snaren de
enorme trekkracht van de schepen overbren
gen op het scheepslichaam.
En ook is daar weer de schroef, die ziedend
en schuimend het water opspuit, tot één kol
kende massa wit-bruischend zeepsop.
De lijnen welke met de windses aangetrokken
worden staan strak. Geen beweging zit er in,
zóó strak zijn ze aangehaald.
De wacht is op het beloofde water. Het wa
ter. dat vandaag heel hoog zal stijgen, het
water, dat het mulle zand van de kust verder
zal moeten bedekken dan al die dagen ervoor.
En men is zéér optimistisch.
Aan boord is er weinig veranderd. Het is
hetzelfde interessante karwei van de voor
gaande dagen: bruine kerels aan de windsen,
turende oogen van de brug.
En weinig wordt er gesproken. Een enkele
roep, een onverstaanbaar bevel echo't af en
toe over het achterschip. Ze hebben hier aan
een half woord, een klank desnoods, genoeg.
Het wordt half zes. Springtij.
Het valt ons bar tegen. Hadden gedacht dat
het water belangrijk hooger op zou komen. In
derdaad rijkt het iets verder op het grijze zand,
maar die winst beteekent niet veel.
Toch zal men trekken. Een paar korte stoo-
ten op de stoomfluit van de Sirenes, een haastig
heen-en-weer geloop, een kort seindan
begint het spel.
Razend wentelen de windses om en om en
de schroef zet er een vaart achter, die het
water hoog onder het achterschip doet op
stuiven.
De venijnige sleepertjes zetten alles op alles
en de lijn komt een behoorlijk stuk uit het door
de zon zilverig gepenseelde water te voorschijn.
Ze braken wolken roet uit die soms als slag
schaduwen over de Noor vallen en weer gaat
die eigenaardige trilling door het schip heen.
Alles zit in spanning. Zal er beweging in
komenzal het n dan lukkenZal de
arbeid van deze dagen dan eindelijk beloond
worden met succes
510 Minuten blijft deze enorme kracht,
alleen van de sleepbooten 4000 PK., aange
houden. Maar de Sirenes zit te vast. Het zand
heeft de kiel wellicht te sterk vastgezogen.
Nog eens een poging. Weer richten de 3 vin
nige booten daar voor het schip de koppen
naar zee. En nogeens trekken ze aan.
Maar of we nu al naar het duin kijken via
een paar palen (een geimpoviseerde peiling!)
en of ze op de brug allerlei beschouwingen
ten beste geven en of de kerels op het achter
dek af en toe een vloek versmorener ge
beurt dien middag niets. Weer vergeefsche
arbeid. Weer die teleurstelling.
Om zes uur gooien ze de boel maar neer.
Voor vandaag is het Schlusz. Morgen komt er
weer een dag.
Dan zal het weer tweemaal hoog water en
tweemaal laag water worden en zal men weer
de spanning en de teleurstelling wellicht mee
maken.
Zoo is het werk van den berger.
We spraken nog even met een insider en
vroegen hem naar zjjn meening. Ons werd
verteld, dat men het schip nu geheel op zand
ligt en dat deze positie niet ongunstig genoemd
behoeft te worden.
Men vreest echter zonder draaiing van den
wind (die uit den verkeerden hoek komt) en
zonder wat beweging in het water niet te zul
len slagen, hoewel dit aan den anderen kant
weer geen factoren zijn, die een definitieve
mislukking garandeeren. Het sleeperswerk is
een bijzonder werk en op de meest onverwachte
momenten kan er leven in een boot komen.
Dat is reeds honderde malen bewezen.
Dan valt weer de avond over de Sirenes en
aan boord komt de rust na een langen dag
van harden arbeid.
In de kombuis zijn er een stuk of drie ener
giek bezig met het bereiden van vleesch en
visch; anderen staan er om heen en trekken
aan sigaretten.
Een enkele wascht de olie- en teervlekken
Stonden vorige week de weinige feiten en
vele fantasieën nog min of meer in het teeken
der vroolijkheid, thans is dit alles anders ge
worden. Er is r 4 d gepleegd en welk college
zal ons sterker en overtuigender kunnen terug
brengen tot de realiteit aller dingen
Hoewel persoonlijk niet aanwezig in de
„Arena Van De Heldere Gedachte" hebben wg
het ensemble wel hun najaars-entrée de salon
zien maken (op de stoep!) en het was prettig
om dat te zien. De een blozender, welvarender
dan de andere, en allen behept met noesten
ijver en stalen wilskracht om daar, waar de
belangen van Nieuwediep om hulp schreien
ook hulp te bieden. Doch al deed men buiten
vriendelijk tegen elkaar, alras volgde binnens-
muurs de geestelijke afrossing. Het ving aan
met den raadsbaby, den heer Bregman.
In plaats dat onze radio-man een stoel vond,
geëncadreerd met witte rozen en paarse chry
santen, in plaats dat schoone maagden hem
voorgingen, zijn weg bestrooiend met tijm en
myrthen, in plaats dat Helders Fanfarekorps
voor hem Meyerbeers Kroningsmarsch speelde
en in plaats dat de heeren Van Loo en Smith
de anderen voorgingen in het heffen van een
schuimende bokaal parelende champagne, in
plaats van dit allesvorderden laatstge
noemden ineens dikgeworden vrienden, niet
meer en niet minder, dat men maar direct
den heer De Ruiter, het nieuwe lid op de punt
van z'n schoen moest laten nemen om hem
linea recta uit het Raadhuis te doen zwiepen.
Voorwaarhier passen de woorden van
onzen besten Hildebrand: „Als 't Kindje bin
nen komt, juicht heel het huisgezin"
Waren er Maandag bjj iemand een paar bok
ken komen aanloopen, in den Raad zijn er een
paar geschoten, hetgeen nog iets anders is.
Zoo kwam de heer Schoef, die in den loop
der jaren wethouder de Boer grijze en weinige
haren bezorgd heeft, weer op de proppen met
zijn mistbeld-in-de-stad-idee-fix. Wat een
mensch toch door kan zanikken over iets wat
dwaas is. En dan nogal in het forum der Wijze
Lieden.
Wij, die ondanks zekere onvriendelijkheden,
den heer Schoef gaarne mogen, zouden hem
het volgende willen adviseeren.
Een warm hart voor zijn medemenschen be
zittend, zou het niet gek zijn, indien dit raads
lid in zijn tuin „met-de-hand" een kuil ter
diepte van, zeg, 500 meter liet graven. Daarin
zou het vuilnis van Den Helder, Wieringen,
Anna Paulowna en van wie weet waar nog
meer vandaan op waarlijk verrassend snelle
en afdoende wijze in kunnen verdwijnen. De
heer S. kon en passant algeméén leider-opzich
ter-raadgever worden en zelf de commissie van
toezicht vormen.
Een idee ter overdenking.
Voorts kwam de Oliezaak aan de orde, die
den heer Maas een spijker aan zijn doodkist
was en den heer Uithol slapelooze nachten van
ongeduld bezorgde.
Het werd een dooddoener en van sensatie
was weinig of niets te bespeuren, hetgeen, om
dat de zaak al zoo lang rolde en omdat we
allemaal in ons hart wel van wat sensatie
houden, bar tegenviel.
Mogen wij besluiten met iets zeer vrooljjks
te memoreeren waar een groot deel van Den
Helder deze week om gelachen heeft. We doe
len op het fameuze filmpje, dat de heer Twisk
in een tweetal van zijn vele theaters heeft
laten loopen en wel de bezoeken van onze
Eerste Landsvrouwe aan de Juttery.
Waarlijkhet was zóó aardig, zóó geestig,
dat zij, die het niet zagen zich de haren kun
nen uitrukken.
Want we zagen onze vaderen, zooals ze
22 jaar geleden waren en wie zou daar niet
hartelijk om lachen. En de mariniers, en het
Peperhuisje en niet te vergeten de Meisjes, die
allemaal hoeden met groote randen droegen
en dwars door de matrozen heenliepen.
Moet je nou om komen
van z'n gezicht en gaat groot toilet maken
voor de ontvangst van vrouwelijk Callantsoog.
Alleen op de brug groepen de leiders tezaam.
Ze staan er met ernstige trekken op de ver
weerde koppen en ze bespreken de kansen van
morgen.
Of het dén lukken zal.
Callantsoog hoopt van niet
Vrijdagmorgen wederom enkele meters
ln de goede richting.
Vrijdagmorgen deelde men ons mede, dat
vroeg ln den morgen, toen men bij het volgen
de hooge tg wederom sleeppogingen in het
werk stelde, het schip ten tweede male eenige
meters in de goede richting gekregen heeft.
En dat ondanks het feit, dat het water be
langrijk lager was, dan men aanvankelijk ge
meend had.
Kaasmarkt.
ALKMAAR, 18 Sept. 1936. Aanvoer en
prijzen waren als volgt: 59 stapels, wegende
150000 kg. FabriekskaasKleine 18; Boe
renkaas; Belegen oud 20, Kleine 18 en
Commissie 21. Alles met rijksmerk. Handel
matig.
Graanmarkt.
ALKMAAR, 18 Sept. 1936. Aanvoer en prij
zen waren als volgt: 2103 hl graan; voertarwe
6.50; 18 hl rogge ƒ8; 516 hl gerst 5.50—
5.75 en gerst chev. 66.50; 683 hl haver
5.806.40; 222 hl boonen, w.o.: bruine
10, citroen 20, duiven 8.509 en witte
boonen 1324; 68 hl karwijzaad 20
20.50; hl blauwmaanzaad, prijs niet geno
teerd; 9 hl diversen; tuinboonen 10.50; 584
hl erwten, w.o.: kleine groene 710,
groote groene 1420, grauwe 1228,
vale 1421.50 en vale platte 2224.
Alles per 100 kg. Handel goed.
Amsterdamsche aardappelprijzen.
AMSTERDAM, 18 Sept. 1936. Prijzen on
veranderd. Aanvoer 146.700 kg.
BROEK OP LANGENDIJK, 18 Sept. 1936.
Aanvoer en prijzen waren als volgt: 6500
kg aardappelen: Schotsche bonken 1.80
2; Drielingen 1.50; BI. Eigenheimers 1.90
2.20; Eigenheimers 2; Bevelanders
1.60; Blauwen 1.90—2; Schoolmeesters
1.40; 25000 kg Roode kool 1—/ 1.60; 22000
kg Gele kool 1; 65000 kg vroege Witte
kool 0.80| 2000 kg D. witte kool 1.20|
